Hallo. Hey. (Gelach) Zoals je net hebt gehoord, Mijn naam is D-L Stewart, en ik ben een faculteitslid op de campus van Colorado State University Maar wat het belangrijkste is voor jou om over mij te weten nu is dat ik identificeer als zowel zwart en als transgender, of trans, En ja, ik ga vandaag praten over hoe zwarte trans levens belangrijk zijn En terwijl, ga ik wat momenten delen uit mijn eigen leven, gemengd met de manieren waarop ras en gender historisch gezien en op dit moment samenkomen om zwarte trans levens te vormen Klaar? Publiek: Klaar, DLS: Eerste scène Ik ben alleen thuis. Mijn lichaam, een soeverein land. Soeverein betekent het is superlatief in kwaliteit. Van de meest verheven soort In het bezit van genezende krachten van een ongekwalificeerde natuur, absoluut, van groot belang, bezitter van de opperste kracht, ongelimiteerd in omvang, absoluut. Genietend van autonomie, onafhankelijk, royaal. Mijn lichaam tart de restricties van een maatschappij geconsumeerd door hokjes en binariteiten en "ben je een jongen of een meisje?" Onafhankelijk van zulke conventies, klampt mijn lichaam zich vast aan langvergeten verhalen dat zijn magie begreep. Ik besta uit een pluraliteit. Uit deze kracht om mezelf te noemen, mezelf te definiëren en mezelf te zijn, zet ik een claim tegenover mezelf en verzamel ik mijn verzet. Een verzet dat trots zegt dat zwarte trans levens van belang zijn. Mijn lichaam is een soeverein land en mijn eerste plaats van verzet. Einde van scène. Zeggen dat zwarte trans levens belangrijk zijn is een claim van soevereiniteit. Zoals Black Girl Magic en #transisbrilliant, Black Trans Lives Matter is ook een refrein van verzet. Want zwarte trans levens beginnen door onze lichamen te definiëren als soevereine landen van waaruit we eerst beginnen ons te verzetten tegen de berichten dat we hier geen plaats hebben. We duwen hele bewegingen vooruit met de kracht van onze visies. We maken trends en creëren nieuwe werelden. We zijn de voorhoede. Zwarte trans levens waren altijd belangrijk. En toch, op het tijdreizende kruispunt van Juneteenth emancipatie vieringen en de emancipatiedeclaratie van Stonewall, worden zwarte trans levens zowel gezien als niet gezien. Ongezien door de anti-zwartheid van queer en trans bewegingen. Ongezien door de transfobie en het anti-trans van zwarte bewegingen. Onze soevereniteit en verzet geblokkeerd door lagen van systemen en structuren die altijd gezocht hebben om zwarte trans lichamen te bezitten, te definiëren en te wissen. Scène twee. Ik ben bij mijn therapeut. De man van wiens getuigenis ik afhankelijk ben om me man genoeg te vinden om mijn documenten te veranderen. Degene die geloofd wordt. Ondanks mijn eigen declaraties dat ik niet dit lichaam ben, dat dit lichaam niet het hare of het jouwe is om te definiëren, Ik zit bij deze dokter. En ze vult een formulier in. En na alles wat ik gedaan heb om mijn gender te bevestigen, "Is de genderpresentatie van de patiënt in lijn met hun genderidentiteit?" Ze besluit dat mijn genderpresentatie eerder neutraal is. Terwijl ik daar zit, van hoofd tot teen gekleed in kleren van de afdeling waar de knoppen van de shirt aan de rechterkant staan, en mijn broek mijn taillemaat toont, en mijn haar geknipt is zoals Denzel's "Man on Fire," toch ben ik meer neutraal. Echt? Want ze ziet me nog steeds, net als jullie, als een zwarte vrouw. En de lichamen van zwarte vrouwen hebben nooit gender gehad. Einde scène. Van Mammy en Sapphire, tot Mandingo en Sambo, Zwarte lichamen en genders zijn gevangen in de verbeelding van blanken. En deze verbeelding van witheid is fantasievol, en krachtig genoeg om zijn grillen in realiteit om te zetten. Ingebeeld als een ding, we zijn gemaakt om dat ding te worden, en zo zijn we gefokt als paarden, gevoed zoals schildpadden aan alligators, Gebrandmerkt als vee, gemelkt als zeugen, gemaakt als ossen om te ploegen. Gender was niet van belang, zolang onze lichaamsdelen, onze armen en benen en ruggen, onze borsten en genitaliën maar in profijt veranderd konden worden. Het zwarte lichaam was niet blank en daarom was gender van geen belang. En onder het gewicht van de tule en maagdelijke kant waarin plantagevrouwen gekleed waren, werd zwarte vrouwelijkheid altijd geweigerd. In de plaats is ze beest of pornster. Geen van beide een ware gender, ontmenselijkt. Gemaakt tot sociale dreiging die beleefdheid en de maatschappij in gevaar brengt. Aan de boze zwarte vrouw valt niet te ontsnappen. Zelfs door de presidentsvrouw van Amerika. (Nog steeds zien sommigen alleen mijn huidskleur) Ook niet geschikt voor ridderlijkheid en overtroffen als meesters en kapiteinen van het lot, ligt zwarte mannelijkheid slap in de handen van de dominerende blanke man. Lichaamsmetingen uitgevoerd, Snelheid opgemeten, keuze voorspeld. Dit is de NFL-bundel. Lichaamsmetingen uitgevoerd, tanden en lichaamsholten geïnspecteerd, nummer toegewezen. Dit is de opnaamruimte van de gevangenis. Lichaamsmetingen uitgevoerd, talenten en vaardigheden geadverteerd, tanden en lichaamsholtes geïnspecteerd, naam en waarde toegewezen. Dit is de koopakte van de slaaf. Hengst of klucht gemaakt, hij bestaat niet voor zijn eigen plezier, maar voor profijten en grappen. Atleten en komieken bedwongen. Geen bedreiging meer. "Mijn gender is zwart," zei Hari Ziyad, want zwarte lichamen en onze genders zijn gevangen genomen door de blanke verbeelding, en we zijn altijd transgressief geweest. Transgressief betekent een overtreding van geaccepteerde en opgelegde grenzen van sociale aanvaardbaarheid. Zwartheid is transgressief. En eenmaal vrijgelaten van wat sociaal acceptabel is, daagt zwartheid de limitaties uit van wat gender kan zijn. We zijn altijd voortvluchtigen geweest. Ontsnappend aan gender toezicht om onze soevereiniteit te eisen ons recht om te bestaan en vrij te leven, om mooi te verklaren dat wat lelijk gemaakt werd. om conventies te trotseren, Zwarte levens en trans levens en zwarte trans levens. In deze wereld is het een feit dat zwarte trans levens een verschil maken, verschillen maken en belang hebben belang laten hebben wordt gedoofd door brandslangen van ontkenningen, uit het verleden en nu over onze rechten om te zijn, ons te verzetten. We moeten vechten om gezien te worden terwijl we door het hek kijken naar de speeltuinen waar we niet binnen mogen. Scène drie. Ik ben op school. De bel gaat, het is speeltijd. We staan in de rij. Jongens aan één kant, meisjes aan de andere kant. We gaan naar buiten. De jongens stoppen om de afgesloten straat te bezetten. De meisjes en ik, steken de straat over. "Kijk steeds naar voren," wordt er ons gezegt. Want er is een park aan de overkant. Maar er is een oud ijzeren hek dat het park omheint. Dit is waar de meisjes en ik spelen. Ik sta vooral aan de omheining en kijk, terwijl mijn leeftijdgenoten basketballen op straat en luid zijn en ruw zijn en zweten, en ik zit achter de omheining. Ervan beschuldigd slechte gedachten te hebben. Ze hebben geen idee. Einde scène. Vervrouwelijkt en vermannelijkt, we zijn volledig verzonnen. Jongens in jurken en meisjes in pakken, het zwarte transgressieve lichaam gevangen in hokjes en binariteiten die onze genitalieën representatieven maken van ons gender, en onze maniertjes van onze seksualiteit Zwarte trans levens zijn daarom afgeschreven als vrouwelijke homo's of lesbische butch. En de overlap van vrouwelijkheid op mannelijk gemarkeerde lichamen, en daardoor als man, kleeft zoals een "schop mij" bord, zij het dat de consequenties veel dodelijker zijn. De meerderheid van vermoorde trans mensen in dit land zijn zwarte trans vrouwen. Want wanneer mannelijkheid zich tussen iemands benen bevindt, en in contrast staat met vrouwelijkheid, kan wat er tussen iemands benen zit niet gezien worden als iets vrouwelijks En dit zelfde zuur dient om trans mannelijkheid te bleken, het te laten opgaan in het niets. Zwarte trans mannen worden illusies van mannelijkheid, vrouwen die een man spelen omdat ze geen man kunnen vinden. Voor altijd in onze plaats gezet, worden we onuitwisbaar gemarkeerd als 'vrouw'. En op zijn best wordt de dreiging van zwarte trans mannelijkheid gevangen, geënt, nog neutraler gemaakt, eigenlijk. Scène vier. Ik ben bij mijn therapeut. Ik vertel haar wat ik denk, terwijl mijn lichaam langzaam verandert in een andere versie van zichzelf. Wat zal er gebeuren als ik ga van de sociale dreiging van boze zwarte vrouwelijkheid tot de fysieke dreiging van zwarte mannelijkheid? Wanneer zullen mijn buren mij en mijn pitbull niet meer herkennen? Ze hebben ons bijna elke dag gezien, voor zonsopgang of na schemering, voor wat tegen dan al meer dan twee jaar is. Wanneer en hoe snel nadat ik niet langer misgenderde vrouw ben zal de politie gebeld worden om me onschadelijk te maken en uit te wissen? Hoe snel voor het vasthouden van de tas, het oversteken van de straat? Wat betekent het een bruut te zijn? Om mijn lichaam te veranderen in een ander soort dreiging? Ze is verrast dat ik dit al begrijp. Ik kan me niet anders veroorloven. Einde scène. Wie kan mij en mijn zwarte trans medemens zien hoe we zijn? Wie durft van ons te houden, wie houdt ons dichtbij? Voor wie zijn we van belang anders dan voor onszelf? We zoeken geen verlossers. We hebben elkaar. Zoals Lilla Watson zei: "Als je gekomen bent om me te helpen, verspil je je tijd. Als je gekomen bent omdat je beseft dat jouw bevrijding verbonden is met de mijne, dan laten we samenwerken." Laten we samenwerken om zwarte trans levens te laten tellen, de geleefde ervaring van zwarte trans mensen de wereld in te brengen. En als jij gelooft dat jouw bevrijding verbonden is met die van mij, nodig ik je uit om Black Trans Lives Matter je persoonlijke ethiek te maken door transformatief te zijn, luid en bewust. Je kan dit op drie manieren doen. Transformeer hoe je denkt over zwart zijn en gender. Wees luid en neem het risico om valse veronderstellingen, angsten en vooroordelen te bestrijden. Wees bewust, let op en geloof wat zwarte trans mensen zeggen over onze eigen levens. Luid en bewust transformatief zijn neemt tijd in beslag. Zoals iemands voornaamwoorden juist te hebben. De mijne zijn: die, hen, hun, en hij, hem, zijn... overigens. En iemands voornaamwoorden juist hebben en om luid en bewust transformatief te zijn, is van belang. Want zwarte trans levens zijn belangrijk. Mijn leven is van belang. Mijn lichaam is een soeverein land, en mijn eerste plaats van verzet. (Applaus)