Często już używaliśmy "innerHTML",
ale chcę wam szybko powiedzieć coś więcej.
Najpierw rozpatrzmy przykład.
Tu, gdzie ustanowiliśmy "innerHTML".
Wpisałam ciąg znaków
"all about cats" (wszystko o kotach).
Mogłabym umieścić
w tym ciągu tagi HTML.
Mogłabym otoczyć "cats" tagami "em".
Słowo zostaje wyróżnione.
Albo tutaj,
gdzie zmieniam "dog" na "cat",
mogłabym wziąć to w tagi "strong"
- i będzie pogrubienie.
Mogłabym nawet napisać
tag "image", tutaj,
albo umieścić całe HTML strony.
Gdybym tylko chciała!
To jest niezłe.
Z "innerHTML" możemy dużo zrobić!
Gdybyśmy zmieniali tylko tekst,
nawet nie musielibyśmy
używać "innerHTML".
Moglibyśmy skorzystać
z własności "textContent".
Przeglądarka nie zinterpretowałaby
tego, co wpisujemy, jako HTML,
lecz pokazałaby to jako zwykły tekst.
Zauważcie: gdy zmienię to
na "textContent",
pokażą się klamry. Okropność!
W tym przypadku je skasujemy,
bo przeglądarka
nie chce ich zmienić w HTML.
Chcąc tylko zamieścić tekst,
używajcie polecenia "textContent".
Jeśli chcecie wprowadzić tagi HTML,
by przeglądarka interpretowała je
jako takie, używajcie "innerHTML".
Gdy zaczniecie bardziej zaawansowane
operacje z DOM-ami,
ostrożnie korzystajcie
z "innerHTML" i "textContent",
bo usuną też detektory zdarzeń,
które powiążecie z elementami
wewnątrz (wkrótce się tego nauczycie).
W następnym odcinku
- bardziej wyszukany sposób
umieszczania elementów i tekstu na stronie.