1
00:00:00,690 --> 00:00:03,666
Ήταν άνοιξη του 2011,

2
00:00:03,690 --> 00:00:06,492
και όπως συνηθίζουν να λένε 
σε εναρκτήριους λόγους,

3
00:00:06,516 --> 00:00:10,080
ετοιμαζόμουν να μπω στον πραγματικό κόσμο.

4
00:00:10,727 --> 00:00:13,359
Είχα πρόσφατα αποφοιτήσει από το κολέγιο

5
00:00:13,383 --> 00:00:16,123
και είχα μετακομίσει στο Παρίσι 
για τη νέα μου δουλειά.

6
00:00:16,990 --> 00:00:20,862
Όνειρό μου ήταν να γίνω
πολεμική ανταποκρίτρια,

7
00:00:20,886 --> 00:00:23,043
αλλά ο πραγματικός κόσμος που βρήκα

8
00:00:23,067 --> 00:00:27,347
με πήγε σε ένα διαφορετικό
είδος εμπόλεμης ζώνης.

9
00:00:28,974 --> 00:00:30,998
Στα 22 μου,

10
00:00:31,022 --> 00:00:33,925
διαγνώστηκα με λευχαιμία.

11
00:00:34,927 --> 00:00:38,212
Οι γιατροί είπαν σε εμένα
και στους γονείς μου, ευθέως,

12
00:00:38,236 --> 00:00:42,701
ότι είχα περίπου 35% πιθανότητα
μακροπρόθεσμης επιβίωσης.

13
00:00:44,006 --> 00:00:48,823
Δεν μπορούσα να διανοηθώ
τι σήμαινε αυτή η πρόγνωση.

14
00:00:48,847 --> 00:00:53,950
Αλλά κατάλαβα ότι η πραγματικότητα
και η ζωή που είχα φανταστεί για μένα

15
00:00:53,974 --> 00:00:55,124
είχαν καταρρεύσει.

16
00:00:55,744 --> 00:01:00,750
Μέσα σε μία νύχτα, έχασα τη δουλειά μου,
το διαμέρισμά μου, την ανεξαρτησία μου,

17
00:01:00,774 --> 00:01:04,546
και έγινα η ασθενής νούμερο 5624.

18
00:01:06,680 --> 00:01:10,229
Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια
χημειοθεραπείας, μια κλινική δοκιμή

19
00:01:10,253 --> 00:01:12,133
και μεταμόσχευση μυελού των οστών,

20
00:01:12,157 --> 00:01:14,468
το νοσοκομείο έγινε το σπίτι μου,

21
00:01:14,492 --> 00:01:17,487
το κρεβάτι μου, εκεί όπου έμενα συνέχεια.

22
00:01:18,111 --> 00:01:21,860
Αφού ήταν απίθανο
ότι θα γινόμουν καλύτερα,

23
00:01:21,884 --> 00:01:24,811
έπρεπε να αποδεχτώ 
τη νέα μου πραγματικότητα.

24
00:01:25,276 --> 00:01:27,627
Και προσαρμόστηκα.

25
00:01:28,196 --> 00:01:31,791
Μιλούσα με ευχέρεια την ιατρική γλώσσα,

26
00:01:31,815 --> 00:01:36,513
έκανα φίλους με μια ομάδα
άλλων νεαρών καρκινοπαθών,

27
00:01:36,537 --> 00:01:40,871
απέκτησα μια τεράστια συλλογή 
από νέον περούκες

28
00:01:40,895 --> 00:01:46,702
και έμαθα να χρησιμοποιώ
το τροχήλατο στατώ ορού σαν σανίδα σκέιτ.

29
00:01:47,943 --> 00:01:51,022
Μέχρι που πέτυχα το όνειρό μου
να γίνω πολεμική ανταποκρίτρια,

30
00:01:51,046 --> 00:01:53,713
αν και όχι όπως το περίμενα.

31
00:01:54,220 --> 00:01:55,974
Ξεκίνησε με ένα ιστολόγιο,

32
00:01:55,998 --> 00:01:58,375
μετέδιδα απευθείας
από το νοσοκομειακό μου κρεβάτι,

33
00:01:58,375 --> 00:02:02,185
και μετατράπηκε σε στήλη
που έγραφα για τους Νew York Times,

34
00:02:02,209 --> 00:02:03,942
με τίτλο «Ζωή, σε Διακοπή».

35
00:02:04,784 --> 00:02:05,935
Αλλά --
(Χειροκρότημα)

36
00:02:05,959 --> 00:02:07,111
Σας ευχαριστώ.

37
00:02:07,135 --> 00:02:09,195
(Χειροκρότημα)

38
00:02:09,620 --> 00:02:11,890
Αλλά προπαντός,

39
00:02:11,914 --> 00:02:15,072
είχα εστιάσει στην επιβίωση.

40
00:02:15,863 --> 00:02:18,490
Και -- προειδοποίηση για σπόιλερ --

41
00:02:18,514 --> 00:02:20,609
(Γέλια)

42
00:02:20,633 --> 00:02:22,761
ναι, όντως επιβίωσα.

43
00:02:22,785 --> 00:02:27,815
(Χειροκρότημα)

44
00:02:27,839 --> 00:02:30,704
Χάρη σε μια στρατιά
από υποστηρικτικούς ανθρώπους,

45
00:02:30,728 --> 00:02:34,537
δεν είμαι απλώς εδώ,
έχω θεραπευτεί από τον καρκίνο.

46
00:02:34,921 --> 00:02:36,082
(Χειροκρότημα)

47
00:02:36,106 --> 00:02:37,258
Σας ευχαριστώ.

48
00:02:37,282 --> 00:02:39,346
(Χειροκρότημα)

49
00:02:39,370 --> 00:02:43,503
Οπότε, όταν περνάς
μια τραυματική εμπειρία σαν κι αυτή,

50
00:02:43,527 --> 00:02:45,174
οι άνθρωποι σου φέρονται αλλιώς.

51
00:02:45,614 --> 00:02:49,684
Αρχίζουν να σου λένε
τι έμπνευση που είσαι.

52
00:02:50,136 --> 00:02:52,522
Λένε πως είσαι μαχητής.

53
00:02:52,546 --> 00:02:54,490
Σε αποκαλούν ηρωίδα,

54
00:02:54,514 --> 00:02:57,466
κάποιον που έχει ζήσει
το ταξίδι του μυθικού ήρωα,

55
00:02:57,490 --> 00:02:59,575
που έχει υπομείνει ακατόρθωτες δοκιμασίες

56
00:02:59,599 --> 00:03:02,926
και ενάντια στις πιθανότητες,
έζησε για να πει την ιστορία,

57
00:03:02,950 --> 00:03:06,817
επιστρέφοντας καλύτερος και γενναιότερος
εξαιτίας όσων έχεις περάσει.

58
00:03:07,839 --> 00:03:12,445
Κι αυτό σίγουρα ευθυγραμμίζεται
με την εμπειρία μου.

59
00:03:12,469 --> 00:03:14,723
Ο καρκίνος μεταμόρφωσε τη ζωή μου εντελώς.

60
00:03:14,747 --> 00:03:17,715
Έφυγα από το νοσοκομείο
γνωρίζοντας ακριβώς ποια ήμουν

61
00:03:17,739 --> 00:03:19,802
και τι ήθελα να κάνω στον κόσμο.

62
00:03:19,826 --> 00:03:22,515
Και τώρα, κάθε μέρα που ο ήλιος βγαίνει,

63
00:03:22,539 --> 00:03:25,117
πίνω ένα μεγάλο ποτήρι με χυμό σέλινου,

64
00:03:25,141 --> 00:03:27,966
και μετά συνεχίζω με 90 λεπτά γιόγκα.

65
00:03:28,649 --> 00:03:34,545
Τότε, σημειώνω 50 πράγματα
για τα οποία είμαι ευγνώμων σε ένα χαρτί

66
00:03:34,569 --> 00:03:39,481
που διπλώνω σε οριγκάμι και το αφήνω
να πετάξει από το παράθυρο.

67
00:03:39,505 --> 00:03:41,172
(Γέλια)

68
00:03:41,196 --> 00:03:44,327
Στ' αλήθεια πιστεύετε κάτι από αυτά;

69
00:03:44,351 --> 00:03:46,433
(Γέλια)

70
00:03:46,457 --> 00:03:48,280
Δεν κάνω τίποτα από αυτά.

71
00:03:48,304 --> 00:03:49,411
(Γέλια)

72
00:03:49,435 --> 00:03:53,636
Μισώ τη γιόγκα και δεν έχω ιδέα
πώς να διπλώσω οριγκάμι.

73
00:03:55,355 --> 00:03:57,437
Η αλήθεια είναι πως για εμένα,

74
00:03:57,461 --> 00:04:02,337
το πιο δύσκολο κομμάτι της εμπειρίας μου
ξεκίνησε αφότου είχε φύγει ο καρκίνος.

75
00:04:03,538 --> 00:04:07,299
Το ηρωικό ταξίδι του επιζώντος
που βλέπουμε στις ταινίες

76
00:04:07,323 --> 00:04:09,633
και βλέπουμε να εξελίσσεται 
στο Instagram --

77
00:04:09,657 --> 00:04:10,815
είναι μύθος.

78
00:04:10,839 --> 00:04:13,410
Δεν είναι μόνο ψεύτικο, είναι επικίνδυνο,

79
00:04:13,434 --> 00:04:16,829
γιατί διαγράφει τις πολύ αληθινές
δοκιμασίες της ανάρρωσης.

80
00:04:17,529 --> 00:04:23,141
Τώρα, μη με παρεξηγήσετε --
είμαι απίστευτα ευγνώμων που ζω,

81
00:04:23,165 --> 00:04:26,667
και επώδυνα συνειδητοποιημένη
ότι αυτή η πάλη είναι προνόμιο

82
00:04:26,691 --> 00:04:28,771
που πολλοί δεν θα μπορούν να βιώσουν.

83
00:04:29,284 --> 00:04:31,790
Αλλά είναι σημαντικό να σας πω

84
00:04:31,814 --> 00:04:37,085
τι κάνει αυτή η προβολή ηρωισμού
και η προσδοκία συνεχούς ευγνωμοσύνης

85
00:04:37,109 --> 00:04:39,466
σε ανθρώπους που προσπαθούν να αναρρώσουν.

86
00:04:39,886 --> 00:04:44,236
Γιατί η θεραπεία δεν τελειώνει
όταν απαλλάσσεσαι από τον καρκίνο.

87
00:04:44,784 --> 00:04:46,632
Τότε αρχίζει.

88
00:04:47,704 --> 00:04:51,895
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη μέρα
που πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο,

89
00:04:51,919 --> 00:04:54,109
έχοντας οριστικά τελειώσει με τη θεραπεία.

90
00:04:54,997 --> 00:05:00,810
Αυτά τα τέσσερα χρόνια χημειοθεραπείας
άφησαν το σημάδι τους στη σχέση μου

91
00:05:00,834 --> 00:05:02,720
με το αγόρι μου από καιρό,

92
00:05:02,744 --> 00:05:04,802
και είχε πρόσφατα μετακομίσει.

93
00:05:05,498 --> 00:05:09,378
Και όταν μπήκα μέσα
στο διαμέρισμά μου, ήταν ήσυχα.

94
00:05:09,831 --> 00:05:10,981
Ανατριχιαστικά ήσυχα.

95
00:05:12,192 --> 00:05:14,887
Το άτομο που ήθελα να καλέσω
εκείνη τη στιγμή,

96
00:05:14,911 --> 00:05:18,410
το άτομο που ήξερα 
πως θα τα καταλάβαινε όλα,

97
00:05:18,434 --> 00:05:20,100
ήταν η φίλη μου η Μελίσα.

98
00:05:20,498 --> 00:05:22,550
Ήταν κι αυτή καρκινοπαθής,

99
00:05:22,574 --> 00:05:25,198
αλλά είχε πεθάνει τρεις εβδομάδες πριν.

100
00:05:26,515 --> 00:05:29,491
Καθώς καθόμουν εκεί στο χωλ
του διαμερίσματός μου,

101
00:05:29,515 --> 00:05:31,396
ήθελα να κλάψω.

102
00:05:31,420 --> 00:05:34,302
Αλλά ήμουν πολύ κουρασμένη για να το κάνω.

103
00:05:34,728 --> 00:05:36,577
Η αδρεναλίνη είχε φύγει.

104
00:05:36,601 --> 00:05:39,371
Ένιωθα λες και η εσωτερική σκαλωσιά

105
00:05:39,395 --> 00:05:41,832
που με συγκρατούσε από τη διάγνωσή μου

106
00:05:41,856 --> 00:05:43,497
είχε ξαφνικά γκρεμιστεί.

107
00:05:44,173 --> 00:05:51,082
Είχα περάσει τις προηγούμενες 1.500 μέρες
δουλεύοντας ακούραστα προς έναν σκοπό:

108
00:05:51,106 --> 00:05:52,487
να επιβιώσω.

109
00:05:52,511 --> 00:05:54,416
Και τώρα που το είχα πετύχει,

110
00:05:54,440 --> 00:06:00,071
συνειδητοποίησα πως δεν είχα
καμία ιδέα πώς να ζήσω.

111
00:06:01,996 --> 00:06:04,036
Στα χαρτιά, φυσικά, ήμουν καλύτερα:

112
00:06:04,060 --> 00:06:06,163
δεν είχα λευχαιμία,

113
00:06:06,187 --> 00:06:08,250
η εξέταση αίματος ήταν
και πάλι φυσιολογική,

114
00:06:08,250 --> 00:06:10,971
και τα επιδόματα αναπηρίας
σύντομα σταμάτησαν να έρχονται.

115
00:06:11,244 --> 00:06:12,482
Για όλους τους άλλους,

116
00:06:12,506 --> 00:06:17,006
ξεκάθαρα δεν ανήκα
στο βασίλειο των ασθενών πλέον.

117
00:06:17,871 --> 00:06:21,823
Αλλά στην πραγματικότητα,
ποτέ δεν είχα νιώσει πιο άρρωστη.

118
00:06:22,688 --> 00:06:27,402
Όλη αυτή η χημειοθεραπεία
είχε μόνιμες επιπτώσεις στο σώμα μου.

119
00:06:27,949 --> 00:06:31,069
Αναρωτήθηκα, «Τι δουλειά μπορώ να κάνω

120
00:06:31,093 --> 00:06:35,156
όταν πρέπει να κοιμάμαι 
τέσσερις ώρες κάθε μεσημέρι;

121
00:06:35,180 --> 00:06:37,641
Όταν το αποτυχημένο 
ανοσοποιητικό μου σύστημα

122
00:06:37,665 --> 00:06:41,013
ακόμα με στέλνει στην εντατική
σε μόνιμη βάση;»

123
00:06:41,657 --> 00:06:45,491
Και μετά υπήρχαν τα αόρατα,
ψυχολογικά αποτυπώματα

124
00:06:45,515 --> 00:06:47,665
που η ασθένειά μου είχε αφήσει πίσω:

125
00:06:47,689 --> 00:06:50,332
ο φόβος της υποτροπής,

126
00:06:50,356 --> 00:06:52,258
η ανεπεξέργαστη θλίψη,

127
00:06:52,282 --> 00:06:55,991
οι δαίμονες του μετατραυματικού στρες
που έπεφταν πάνω μου

128
00:06:55,991 --> 00:06:58,921
για μέρες ή και εβδομάδες κάποιες φορές.

129
00:06:58,921 --> 00:07:01,175
Βλέπετε, μιλάμε για επανείσοδο

130
00:07:01,199 --> 00:07:04,524
στο πλαίσιο του πολέμου και της φυλάκισης.

131
00:07:04,548 --> 00:07:06,442
Αλλά δεν μιλάμε πολύ γι' αυτήν

132
00:07:06,466 --> 00:07:10,767
στα πλαίσια άλλων ειδών μετατραυματικών
εμπειριών, όπως μιας ασθένειας.

133
00:07:11,911 --> 00:07:15,815
Γιατί κανένας δε με είχε προειδοποιήσει
για τις δοκιμασίες της επανεισόδου,

134
00:07:15,839 --> 00:07:18,616
νόμιζα ότι εγώ έκανα κάτι λάθος.

135
00:07:18,640 --> 00:07:20,815
Ένιωθα ντροπιασμένη,

136
00:07:20,839 --> 00:07:24,125
και με μεγάλη ενοχή,
συνέχιζα να μου υπενθυμίζω

137
00:07:24,149 --> 00:07:26,440
πόσο τυχερή ήμουν που ήμουν ζωντανή,

138
00:07:26,464 --> 00:07:29,375
όταν τόσοι άνθρωποι
σαν τη φίλη μου, τη Μελίσα δεν ήταν.

139
00:07:30,387 --> 00:07:33,982
Αλλά τις περισσότερες μέρες,
ξυπνούσα στεναχωρημένη και χαμένη,

140
00:07:34,006 --> 00:07:35,725
που με δυσκολία ανέπνεα.

141
00:07:36,204 --> 00:07:41,008
Μερικές φορές, φανταζόμουν 
πως ήμουν άρρωστη ξανά.

142
00:07:41,683 --> 00:07:42,835
Επιτρέψτε μου να σας πω,

143
00:07:42,859 --> 00:07:46,763
υπάρχουν τόσα πολλά καλύτερα
πράγματα για να φαντασιώνεστε

144
00:07:46,787 --> 00:07:49,509
όταν είστε είκοσι κάτι
και πρόσφατα χωρισμένη.

145
00:07:49,533 --> 00:07:51,455
(Γέλια)

146
00:07:51,479 --> 00:07:55,375
Αλλά μου έλειπε το οικοσύστημα
του νοσοκομείου.

147
00:07:55,399 --> 00:07:58,812
Σαν κι εμένα, όλοι εκεί ήταν πληγωμένοι.

148
00:07:58,836 --> 00:08:03,208
Αλλά εκεί έξω, ανάμεσα στους ζωντανούς,
ένιωθα σαν απατεώνας,

149
00:08:03,232 --> 00:08:06,136
επιβαρυμένη και ανίκανη να λειτουργήσω.

150
00:08:06,692 --> 00:08:11,057
Επίσης μου έλειπε η αίσθηση διαύγειας
που ένιωθα στα πιο άρρωστά μου.

151
00:08:11,581 --> 00:08:16,646
Το να κοιτάζεις τη θνητότητά σου κατάματα
έχει ένα τρόπο να απλοποιεί τα πράγματα,

152
00:08:16,670 --> 00:08:20,193
να ανακατευθύνει την εστίασή σου
σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία.

153
00:08:20,686 --> 00:08:23,027
Και όταν ήμουν άρρωστη,
ορκίστηκα πως αν επιβίωνα,

154
00:08:23,051 --> 00:08:24,553
θα έπρεπε να ήταν για κάτι,

155
00:08:24,577 --> 00:08:27,974
θα έπρεπε να ήταν για να ζήσω
μια καλή, περιπετειώδη ζωή,

156
00:08:27,998 --> 00:08:29,308
μια ουσιαστική ζωή.

157
00:08:29,927 --> 00:08:32,386
Αλλά η ερώτηση, αφού θεραπεύτηκα,

158
00:08:32,410 --> 00:08:34,053
έγινε: Πώς;

159
00:08:34,712 --> 00:08:39,630
Ήμουν 27 ετών χωρίς δουλειά, 
χωρίς σύντροφο, χωρίς πλάνο.

160
00:08:39,654 --> 00:08:44,021
Και αυτή τη φορά, δεν είχα
πρωτόκολλο θεραπείας ή οδηγίες εξιτηρίου

161
00:08:44,045 --> 00:08:45,844
για να καθοδηγήσουν το επόμενο βήμα.

162
00:08:46,773 --> 00:08:52,698
Αλλά αυτό που είχα ήταν αλληλογραφία
γεμάτη με διαδικτυακά μηνύματα

163
00:08:52,722 --> 00:08:54,011
από ξένους.

164
00:08:54,895 --> 00:08:56,050
Τα τελευταία χρόνια,

165
00:08:56,074 --> 00:08:58,720
άνθρωποι από όλον τον κόσμο
είχαν διαβάσει τη στήλη μου,

166
00:08:58,744 --> 00:09:02,997
και είχαν απαντήσει με γράμματα, σχόλια
και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

167
00:09:04,046 --> 00:09:08,754
Ήταν μια μίξη, όπως συμβαίνει
συνήθως με τους συγγραφείς.

168
00:09:09,773 --> 00:09:12,408
Έλαβα πολλές αυτόκλητες συμβουλές


169
00:09:12,432 --> 00:09:16,075
σχετικά με το πώς να θεραπεύσω τον καρκίνο
με πράγματα όπως αιθέρια έλαια.

170
00:09:17,281 --> 00:09:20,304
Έλαβα μερικές ερωτήσεις 
για το νούμερο του σουτιέν μου.

171
00:09:20,687 --> 00:09:22,527
Αλλά κυρίως --

172
00:09:22,551 --> 00:09:23,654
(Γέλια)

173
00:09:23,678 --> 00:09:28,416
κυρίως, άκουσα από άτομα που,
με το δικό τους διαφορετικό τρόπο,

174
00:09:28,440 --> 00:09:30,922
κατάλαβαν τι ήταν αυτό που περνούσα.

175
00:09:31,696 --> 00:09:34,537
Μου έστειλε μια έφηβη από τη Φλόριντα

176
00:09:34,561 --> 00:09:36,871
που έβγαινε κι αυτή από τη χημειοθεραπεία

177
00:09:36,895 --> 00:09:40,863
και μου έγραψε ένα μήνυμα
που είχε συνταχθεί κυρίως από φατσούλες.

178
00:09:41,649 --> 00:09:47,053
Μου έγραψε ο Χάουαρντ, συνταξιούχος
καθηγητής ιστορίας τέχνης από το Οχάιο,

179
00:09:47,077 --> 00:09:48,501
που σχεδόν όλη του τη ζωή

180
00:09:48,525 --> 00:09:51,980
παλεύει με μια μυστηριώδη,
εξουθενωτική πάθηση

181
00:09:52,004 --> 00:09:54,591
που είχε από τότε που ήταν νέος.

182
00:09:55,321 --> 00:10:00,002
Άκουσα από έναν κρατούμενο
στην πτέρυγα μελλοθανάτων στο Τέξας

183
00:10:00,026 --> 00:10:02,490
με το όνομα Μικρός Γ.Κ. --

184
00:10:02,514 --> 00:10:04,609
ακρωνύμιο για το «Γκάνγκστερ Κουίν».

185
00:10:05,442 --> 00:10:07,728
Δεν είχε αρρωστήσει ποτέ στη ζωή του.

186
00:10:07,752 --> 00:10:10,893
Κάνει 1.000 κάμψεις
για να ξεκινήσει το πρωινό του.

187
00:10:10,917 --> 00:10:13,523
Αλλά ταυτίστηκε με αυτό
που περιέγραψα σε μια στήλη

188
00:10:13,547 --> 00:10:15,734
ως τη «φυλάκισή μου»,

189
00:10:15,758 --> 00:10:19,943
και με την εμπειρία του περιορισμού 
σε ένα μικρό φωτεινό δωμάτιο.

190
00:10:21,458 --> 00:10:25,593
«Ξέρω ότι οι περιπτώσεις μας
είναι διαφορετικές», μου έγραψε,

191
00:10:25,966 --> 00:10:30,212
αλλά η απειλή του θανάτου
ελλοχεύει στις σκιές και των δυο μας.

192
00:10:31,819 --> 00:10:35,962
Σε αυτές τις μοναχικές πρώτες εβδομάδες
και μήνες της ανάρρωσής μου,

193
00:10:35,986 --> 00:10:39,863
αυτοί οι ξένοι και τα λόγια τους
έγιναν γραμμές ζωής,

194
00:10:39,887 --> 00:10:42,743
αποστολές από ανθρώπους
από τόσα πολλά διαφορετικά υπόβαθρα,

195
00:10:42,767 --> 00:10:44,741
με τόσες πολλές διαφορετικές εμπειρίες,

196
00:10:44,765 --> 00:10:46,792
όλοι να μου δείχνουν το ίδιο πράγμα:

197
00:10:49,250 --> 00:10:51,909
μπορεί να γίνεις όμηρος

198
00:10:51,933 --> 00:10:54,917
του χειρότερου πράγματος
που σου έχει ποτέ συμβεί

199
00:10:54,941 --> 00:10:58,347
και να του επιτρέψεις να κλέψει
τις μέρες που σου απομένουν,

200
00:10:58,371 --> 00:11:01,243
ή μπορείς να βρεις το επόμενο βήμα.

201
00:11:02,960 --> 00:11:06,783
Ήξερα ότι χρειαζόταν να κάνω
κάποιου είδους αλλαγή.

202
00:11:06,807 --> 00:11:09,698
Ήθελα να είμαι εν κινήσει ξανά

203
00:11:09,722 --> 00:11:14,416
για να βρω πώς να ξεκολλήσω
και να επιστρέψω πίσω στον κόσμο.

204
00:11:14,918 --> 00:11:19,124
Και έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω
ένα αληθινό ταξίδι --

205
00:11:19,791 --> 00:11:22,997
όχι το ανόητο με τον καρκίνο

206
00:11:23,021 --> 00:11:26,237
ή το ταξίδι του μυθικού ήρωα
που όλοι νόμιζαν πως έπρεπε να κάνω,

207
00:11:26,261 --> 00:11:29,482
αλλά ένα αληθινό ταξίδι τύπου
μάζεψε τα πράγματά σου.


208
00:11:30,586 --> 00:11:34,138
Έβαλα όλα όσα μου ανήκαν σε μια αποθήκη,

209
00:11:35,621 --> 00:11:38,600
νοίκιασα το διαμέρισμά μου, 
δανείστηκα ένα αμάξι

210
00:11:38,624 --> 00:11:43,683
και έπεισα έναν πολύ αγαπητό
αλλά κάπως βρομερό φίλο

211
00:11:43,707 --> 00:11:44,866
να έρθει μαζί μου.

212
00:11:44,890 --> 00:11:47,342
(Γέλια)

213
00:11:47,366 --> 00:11:52,917
Μαζί, ο σκύλος μου Όσκαρ κι εγώ
ξεκινήσαμε ένα ταξίδι 24.000 χιλιομέτρων

214
00:11:52,941 --> 00:11:54,512
σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

215
00:11:55,175 --> 00:12:00,080
Στον δρόμο, επισκεφτήκαμε κάποιους
από τους ξένους που μου είχαν γράψει.

216
00:12:00,826 --> 00:12:02,381
Χρειαζόμουν τη συμβουλή τους,

217
00:12:02,405 --> 00:12:04,624
αλλά και για να τους πω, ευχαριστώ.

218
00:12:05,276 --> 00:12:10,196
Πήγα στο Οχάιο κι έμεινα με τον Χάουαρντ,
τον συνταξιούχο καθηγητή.

219
00:12:11,085 --> 00:12:14,226
Όταν έχεις πληγεί από απώλεια ή τραύμα,

220
00:12:14,250 --> 00:12:16,680
ίσως παρορμητικά
προστατεύεις την καρδιά σου.

221
00:12:17,069 --> 00:12:21,300
Αλλά ο Χάουαρντ με παρότρυνε
να ανοιχτώ στην αβεβαιότητα,

222
00:12:21,324 --> 00:12:25,884
στις πιθανότητες
νέας αγάπης, νέας απώλειας.

223
00:12:26,561 --> 00:12:29,371
Ο Χάουαρντ δεν θα γιατρευτεί ποτέ.

224
00:12:29,395 --> 00:12:32,641
Και ως νέος άντρας, δεν είχε τρόπο
να προβλέψει πόσο θα ζούσε.

225
00:12:32,665 --> 00:12:35,490
Αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε 
από το να παντρευτεί.

226
00:12:35,839 --> 00:12:37,783
Ο Χάουαρντ έχει εγγόνια τώρα,

227
00:12:37,807 --> 00:12:41,370
και κάνει εβδομαδιαία μαθήματα 
κοινωνικού χορού με τη γυναίκα του.

228
00:12:41,807 --> 00:12:43,125
Όταν τους επισκέφτηκα,

229
00:12:43,149 --> 00:12:46,782
είχαν πρόσφατα γιορτάσει
την πεντηκοστή τους επέτειο.

230
00:12:47,815 --> 00:12:50,323
Στο γράμμα του, είχε γράψει

231
00:12:50,347 --> 00:12:53,252
«Το νόημα δεν βρίσκεται στο υλικό βασίλειο

232
00:12:53,276 --> 00:12:57,363
δεν είναι στο δείπνο, στην τζαζ,
στα κοκτέιλ ή στη συζήτηση.

233
00:12:57,387 --> 00:13:01,459
Το νόημα είναι αυτό που μένει
όταν όλα τα άλλα έχουν απομακρυνθεί».

234
00:13:02,753 --> 00:13:07,326
Πήγα στο Τέξας και επισκέφθηκα
τον Μικρό Γ.Κ. στην πτέρυγα μελλοθανάτων.

235
00:13:07,999 --> 00:13:11,352
Με ρώτησε τι έκανα για να περάσει η ώρα

236
00:13:11,376 --> 00:13:13,497
στο δωμάτιο του νοσοκομείου.

237
00:13:14,355 --> 00:13:18,585
Όταν του είπα ότι έγινα 
πάρα πολύ καλή στο σκραμπλ,

238
00:13:18,609 --> 00:13:22,035
είπε, «Κι εγώ!» και εξήγησε πώς,

239
00:13:22,059 --> 00:13:25,398
παρόλο που περνά τις περισσότερες
ημέρες στην απομόνωση,

240
00:13:25,422 --> 00:13:29,427
εκείνος και οι γειτονικοί του φυλακισμένοι
φτιάχνουν επιτραπέζια από χαρτί

241
00:13:29,451 --> 00:13:32,412
και κάνουν τις κινήσεις τους
μέσα από τη σχισμή του φαγητού --

242
00:13:33,474 --> 00:13:39,379
ένδειξη της καταπληκτικής επιμονής
του ανθρώπινου πνεύματος

243
00:13:39,403 --> 00:13:43,025
και της ικανότητάς μας
να προσαρμοζόμαστε δημιουργικά.

244
00:13:44,426 --> 00:13:46,362
Και η τελευταία στάση ήταν στη Φλόριντα,

245
00:13:46,386 --> 00:13:49,873
για να δω αυτή την έφηβη που μου 
είχε στείλει όλες αυτές τις φατσούλες.

246
00:13:50,585 --> 00:13:53,727
Τη λένε Μοναδική, που είναι τέλειο,

247
00:13:53,751 --> 00:13:57,919
γιατί είναι ο πιο λαμπρός, περίεργος 
άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ μου.

248
00:13:58,831 --> 00:14:01,761
Τη ρώτησα τι θέλει 
να κάνει μετά και είπε,

249
00:14:01,785 --> 00:14:03,674
«Θέλω να πάω στο κολέγιο, να ταξιδέψω

250
00:14:03,698 --> 00:14:06,831
και να φάω περίεργα φαγητά που δεν έχω
δοκιμάσει ποτέ όπως χταπόδι

251
00:14:06,855 --> 00:14:08,375
και να σε δω στη Νέα Υόρκη

252
00:14:08,399 --> 00:14:10,703
και να πάω για κάμπινγκ
αλλά φοβάμαι τα έντομα

253
00:14:10,703 --> 00:14:12,197
αλλά ακόμη θέλω να πάω.

254
00:14:13,768 --> 00:14:16,196
Μου προκάλεσε δέος,

255
00:14:16,220 --> 00:14:21,490
που μπορούσε να είναι τόσο αισιόδοξη
και τόσο γεμάτη με σχέδια για το μέλλον,

256
00:14:21,514 --> 00:14:23,431
δεδομένου όσων είχε περάσει.

257
00:14:24,180 --> 00:14:25,855
Αλλά όπως η Μοναδική μου έδειξε,

258
00:14:25,879 --> 00:14:30,736
είναι πολύ πιο ριζοσπαστικό
και επικίνδυνο να ελπίζεις,

259
00:14:30,760 --> 00:14:32,826
από το να ζεις εγκλωβισμένος στον φόβο.

260
00:14:34,699 --> 00:14:39,080
Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα
στο ταξίδι με το αυτοκίνητο

261
00:14:39,104 --> 00:14:43,283
είναι πως η διάκριση ανάμεσα 
στους αρρώστους και τους υγιείς --

262
00:14:43,307 --> 00:14:44,680
δεν υπάρχει.

263
00:14:45,149 --> 00:14:47,275
Το όριο είναι περατό.

264
00:14:47,585 --> 00:14:49,950
Καθώς ζούμε όλο και περισσότερο,

265
00:14:49,974 --> 00:14:53,831
ξεπερνώντας αρρώστιες και τραυματισμούς
που θα είχαν σκοτώσει τους παππούδες μας,

266
00:14:53,855 --> 00:14:55,180
ακόμα και τους γονείς μας,

267
00:14:55,204 --> 00:14:59,932
η μεγάλη πλειονότητα από εμάς
θα πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε αυτά τα όρια,

268
00:14:59,956 --> 00:15:03,353
περνώντας πολύ από τη ζωή μας
κάπου ανάμεσα στα δύο.

269
00:15:04,059 --> 00:15:07,162
Αυτοί είναι οι όροι της ύπαρξής μας.

270
00:15:08,228 --> 00:15:12,426
Τώρα, μακάρι να μπορούσα να πω
ότι από τότε που επέστρεψα από το ταξίδι,

271
00:15:12,450 --> 00:15:14,577
νιώθω εντελώς θεραπευμένη.

272
00:15:14,601 --> 00:15:15,751
Δεν νιώθω έτσι.

273
00:15:16,601 --> 00:15:19,227
Αλλά μόλις σταμάτησα
να περιμένω από τον εαυτό μου

274
00:15:19,251 --> 00:15:23,229
να επιστρέψει στο άτομο
που ήμουν πριν τη διάγνωση,

275
00:15:23,253 --> 00:15:28,357
μόλις έμαθα να αποδέχομαι το σώμα μου
και τους περιορισμούς του,

276
00:15:28,381 --> 00:15:30,613
άρχισα όντως να αισθάνομαι καλύτερα.

277
00:15:31,405 --> 00:15:35,254
Και στο τέλος, νομίζω αυτό είναι το κόλπο:

278
00:15:35,278 --> 00:15:38,798
να πάψουμε να βλέπουμε 
την υγεία μας ως διττή,

279
00:15:38,822 --> 00:15:40,509
ανάμεσα στο άρρωστο και το υγιές,

280
00:15:40,533 --> 00:15:42,036
καλά και όχι καλά,

281
00:15:42,060 --> 00:15:43,758
ολόκληρο και διαλυμένο,

282
00:15:43,782 --> 00:15:48,222
να πάψουμε να σκεφτόμαστε ότι υπάρχει
μια πανέμορφη, τέλεια κατάσταση υγείας

283
00:15:48,246 --> 00:15:49,788
για να επιδιώκουμε,

284
00:15:49,812 --> 00:15:53,695
και να σταματήσουμε να ζούμε
σε μια κατάσταση συνεχούς δυσαρέσκειας

285
00:15:53,719 --> 00:15:55,065
μέχρι να τη φτάσουμε.

286
00:15:56,605 --> 00:16:02,344
Η ζωή του καθενός από εμάς θα διακοπεί,

287
00:16:02,368 --> 00:16:04,574
είτε λόγω μιας ξαφνικής διάγνωσης

288
00:16:04,598 --> 00:16:09,038
είτε κάποιου άλλου είδους θλίψης
ή τραύματος που μας γονατίζει.

289
00:16:10,384 --> 00:16:15,522
Πρέπει να βρούμε τρόπους
να ζούμε στο ενδιάμεσο μέρος,

290
00:16:15,546 --> 00:16:19,665
διαχειρίζοντας ό,τι σώμα και μυαλό
έχουμε αυτήν τη στιγμή.

291
00:16:20,776 --> 00:16:27,406
Μερικές φορές, αρκεί η εφευρετικότητα
ενός χειροποίητου παιχνιδιού σκραμπλ,

292
00:16:27,430 --> 00:16:31,652
ή το να βρεις αυτό το ξεγυμνωμένο νόημα
στην αγάπη της οικογένειας

293
00:16:31,676 --> 00:16:34,268
και μια νύχτα στην πίστα χορού,

294
00:16:34,292 --> 00:16:37,212
ή αυτή η ριζοσπαστική, επικίνδυνη ελπίδα

295
00:16:37,236 --> 00:16:41,357
που φαντάζομαι πως κάποια μέρα θα οδηγήσει
μια έφηβη που φοβάται τα έντομα

296
00:16:41,381 --> 00:16:42,531
να πάει για κάμπινγκ.

297
00:16:43,832 --> 00:16:45,697
Αν το καταφέρεις αυτό,

298
00:16:45,721 --> 00:16:49,641
έχεις κάνει το ταξίδι του αληθινού ήρωα.

299
00:16:49,665 --> 00:16:55,365
Έχεις πετύχει αυτό που σημαίνει
να είσαι όντως καλά, που είναι να πεις:

300
00:16:55,373 --> 00:17:01,173
ζωντανός, στην πιο ακατάστατη,
πλούσια και ολοκληρωμένη έννοια.

301
00:17:01,173 --> 00:17:02,923
Σας ευχαριστώ, αυτά είχα να πω.

302
00:17:02,947 --> 00:17:05,709
(Χειροκρότημα)

303
00:17:05,733 --> 00:17:06,889
Σας ευχαριστώ.

304
00:17:06,913 --> 00:17:10,095
(Χειροκρότημα)