ผมคิดว่าบันไดอาจเป็น หนึ่งในองค์ประกอบทางกายภาพ ที่โอนอ่อนตามอารมณ์มากที่สุด ที่สถาปนิกจะต้องทำงานด้วย [ของธรรมดากับแนวคิดที่ยิ่งใหญ่] [เดวิด ร๊อคเวลล์ พูดถึงบันได] โดยพื้นฐาน บันไดคือทาง สำหรับให้เราเดินจากจุด A ไปจุด B ในระดับที่ต่างกัน บันไดมีภาษาพื้นฐานของมัน ขั้น ซึ่งคือส่วนที่คุณเหยียบลงไป แท่น ซึ่งคือส่วนแนวตั้ง ที่แยกระหว่างขั้นทั้งสอง บันไดส่วนใหญ่มีส่วนยื่น ที่เป็นส่วนขอบ และจากนั้น ชื้นส่วนเชื่อมต่อ ซึ่งคือแนวเชื่อม ชื้นส่วนเหล่านี้ ในรูปแบบต่าง ๆ เป็นส่วนประกอบของบันได ผมเดาว่าบันไดถือกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรก เมื่อใครสักคนพูดว่า "ฉันอยากขึ้นไปบนหินที่สูงกว่า จากหินที่เตี้ยกว่า" คนเราปีนขึ้นไปโดยใช้อะไรก็ตามที่มีอยู่ ท่อนไม้ บันได และทางตามธรรมชาติ ที่เสื่อมไปตามกาลเวลา ขั้นบันไดแรก ๆ อย่างเช่น ปิระมิด ใน เชเชน อิทซา หรือถนนสู่ภูเขาไท่ ในประเทศจีน เป็นทางไปสู่ขั้นที่สูงกว่า ซึ่งคนต้องให้การบูชาหรือการปกป้อง เมื่อวิศวกรรมมีพัฒนาการ เช่นเดียวกันการใช้ในทางปฏิบัติ บันไดถูกสร้างขึ้นจากวัสดุหลากหลาย มีบันไดที่ทำจากเชือก มีบันไดวน มันอาจอยู่อาคารหรือกลางแจ้ง ชัดเจนว่าพวกมันช่วยเราในยามฉุกเฉิน แต่พวกมันยังเป็นศิลปะในรูปแบบหนึ่ง ในตัวของมันเอง เมื่อเราเดินไปตามขั้นบันได รูปแบบของมันกำกับจังหวะของเรา และความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยของเรา และความสัมพันธ์และการมีปฏิสัมพันธ์ของเรา กับพื้นที่รอบ ๆ ตัวเรา ใช้เวลาสักนิด ลองคิดถึงการเดินลงบันได ขนาดใหญ่ที่ยาวต่อเนื่อง เช่น บันไดที่อยู่หน้าห้องสมุดนิวยอร์ค จากขั้นบันไดเหล่านั้น คุณเห็นถนนและผู้คนรอบ ๆ คุณ การเดินของคุณแช่มช้าและสม่ำเสมอ เพราะว่าขั้นบันไดนั้นกว้างมาก และเป็นประสบการณ์ ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จากการลงบันไดแคบ ๆ เช่น ในผับ ซึ่งคุณโผล่เข้าไปในนั้นอย่างรวดเร็ว ที่นั่น คุณพบกับแท่นที่สูง ฉะนั้นคุณจึงเดินอย่างรวดเร็ว บันไดยังเพิ่มบทบาทอันยิ่งใหญ่อีกด้วย ลองคิดดูว่าบันไดแสดงการมาถึงอย่างยิ่งใหญ่ และเป็นดาวเด่นของการเคลื่อนไหวได้อย่างไร บันไดยังเป็นพระเอกอีกด้วย ขั้นบันไดที่ยังคงตั้งอยู่หลังจากเหตุการณ์ 11 กันยายน และการโจมตีตึกเวอร์เทรดเซนเตอร์ ถูกเรียกว่า "บันไดผู้รอดชีวิต" เพราะว่ามันมีบทบาทสำคัญ ในการนำผู้คนนับร้อยไปสู่ความปลอดภัย แต่บันไดเล็ก ๆ ก็อาจมีบทบาทที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน ระเบียงเล็ก ๆ คือสถานที่ ที่เชื้อเชิญให้เพื่อนบ้านมาพบกัน ระเบิดเสียงดนตรี และมองดูการเคลื่อนไหวของเมือง สำหรับผมแล้วมันน่าทึ่งที่จะเห็นผู้คน อยากจะมาพบกันที่บันได ผมคิดว่าพวกมันเติมเต็มความต้องการลึก ๆ ที่พวกเรามีในฐานะมนุษย์ ซึ่งก็คือการอยู่เหนือพื้นราบ ดังนั้น ถ้าคุณสามารถนั่งอยู่บนนั้นได้ ก็ประหนึ่งคุณอยู่ในแดนอัศจรรย์