1
00:00:02,079 --> 00:00:03,183
Πριν ξεκινήσω,

2
00:00:03,183 --> 00:00:05,920
είμαι τόσο ενθουσιασμένος που είμαι εδώ,

3
00:00:05,920 --> 00:00:08,515
που να παρακολουθήσω
τι πρόκειται να συμβεί, από εδώ.

4
00:00:08,515 --> 00:00:13,400
Οπότε, με αυτά που είπα 
θα ξεκινήσουμε με το:

5
00:00:13,424 --> 00:00:16,466
Ποια είναι μία από
τις μεγαλύτερες ανάγκες μας;

6
00:00:16,490 --> 00:00:18,799
μία από τις μεγαλύτερες
ανάγκες για το μυαλό μας;

7
00:00:18,823 --> 00:00:21,051
Και αντί να σας πω, θέλω να σας δείξω.

8
00:00:21,075 --> 00:00:22,336
Βασικά θέλω να το νιώσετε.

9
00:00:22,336 --> 00:00:25,029
Υπάρχουν πολλά που θέλω
να νιώσετε στα επόμενα 14 λεπτά.

10
00:00:25,029 --> 00:00:27,475
Γι' αυτό αν μπορούμε όλοι, 
να σηκωθούμε όρθιοι.

11
00:00:27,499 --> 00:00:31,919
Πρόκειται όλοι να διευθύνουμε
ένα κομμάτι του Στράους μαζί.

12
00:00:32,546 --> 00:00:34,480
Εντάξει; Και όλοι το ξέρετε.

13
00:00:34,815 --> 00:00:36,377
Εντάξει. Είστε έτοιμοι;

14
00:00:36,401 --> 00:00:37,562
Κοινό: Ναι!

15
00:00:37,586 --> 00:00:40,178
Mπό Λόττο: Εντάξει.
Έτοιμοι, ένα, δύο, τρία!

16
00:00:40,506 --> 00:00:41,704
Είναι απλώς το τέλος.

17
00:00:41,728 --> 00:00:45,697
(Μουσική: Ρίχαρντ Στράους
«Τάδε έφη Ζαρατούστρα»)

18
00:00:49,036 --> 00:00:50,211
Εντάξει;

19
00:00:50,235 --> 00:00:51,729
Ξέρετε πού πηγαίνει.

20
00:00:51,753 --> 00:00:56,871
(Μουσική)

21
00:01:01,950 --> 00:01:03,100
Ω, έρχεται!

22
00:01:10,591 --> 00:01:11,980
(Η μουσική σταματά απότομα)

23
00:01:12,004 --> 00:01:13,155
Ω!

24
00:01:13,179 --> 00:01:14,345
(Γέλια)

25
00:01:14,369 --> 00:01:15,536
Εντάξει;

26
00:01:15,560 --> 00:01:17,166
Συλλογική διακεκομμένη συνουσία.

27
00:01:17,166 --> 00:01:18,627
Εντάξει μπορείτε να καθήσετε.

28
00:01:18,627 --> 00:01:20,357
(Γέλια)

29
00:01:20,381 --> 00:01:23,540
Έχουμε μια βασική ανάγκη για ολοκλήρωση.

30
00:01:23,564 --> 00:01:25,508
(Γέλια)

31
00:01:25,532 --> 00:01:27,341
Αγαπάμε την ολοκλήρωση.

32
00:01:27,365 --> 00:01:29,903
(Χειροκρότημα)

33
00:01:29,927 --> 00:01:33,177
Μου είπαν την ιστορία,
ότι ο Μότσαρτ, λίγο πριν πάει για ύπνο

34
00:01:33,201 --> 00:01:34,587
πήγαινε στο πιάνο και έπαιζε

35
00:01:34,587 --> 00:01:35,979
«ντα, ντα, ντα, ντα, ντα».

36
00:01:35,979 --> 00:01:38,886
Ο πατέρας του, που ήταν 
ήδη στο κρεβάτι, θα σκεφτόταν, «Αχ».

37
00:01:38,886 --> 00:01:41,392
Θα έπρεπε να σηκωθεί
και να παίξει την τελευταία νότα

38
00:01:41,392 --> 00:01:42,816
πριν πάει ξανά για ύπνο

39
00:01:42,840 --> 00:01:43,934
(Γέλια)

40
00:01:43,958 --> 00:01:49,059
Έτσι η ανάγκη για ολοκλήρωση 
μάς οδηγεί στο να σκεφτούμε:

41
00:01:49,083 --> 00:01:51,260
Ποιoς είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας;

42
00:01:52,378 --> 00:01:56,642
Σκεφτείτε -- ποιος είναι,
όσο μεγαλώνουμε ακόμη και τώρα;

43
00:01:57,407 --> 00:02:01,064
Και είναι ο φόβος για το σκοτάδι.

44
00:02:03,717 --> 00:02:05,866
Μισούμε την αβεβαιότητα.

45
00:02:06,384 --> 00:02:08,344
Μισούμε το να μην ξέρουμε.

46
00:02:08,368 --> 00:02:09,534
Το μισούμε.

47
00:02:09,558 --> 00:02:10,997
Σκεφτείτε τις ταινίες τρόμου.

48
00:02:11,021 --> 00:02:13,791
Οι ταινίες τρόμου πάντα 
γυρίζονται στο σκοτάδι,

49
00:02:13,815 --> 00:02:15,791
στο δάσος,

50
00:02:15,815 --> 00:02:17,053
τη νύχτα,

51
00:02:17,077 --> 00:02:18,348
στα βάθη της θάλασσας,

52
00:02:18,372 --> 00:02:19,982
στο μαύρο του διαστήματος.

53
00:02:20,539 --> 00:02:23,870
Κι επειδή ο θάνατος ήταν εύκολος 
στη διάρκεια της εξέλιξης.

54
00:02:23,894 --> 00:02:26,129
Αν δεν ήσασταν σίγουρος,
ότι αυτός ήταν θηρευτής

55
00:02:26,129 --> 00:02:26,989
ήταν πολύ αργά.

56
00:02:27,490 --> 00:02:30,033
Το μυαλό σας εξελίχθηκε στο να προβλέπει.

57
00:02:30,057 --> 00:02:32,458
Και αν δεν μπορούσατε 
να προβλέψετε, πεθαίνατε.

58
00:02:33,136 --> 00:02:37,352
Και ο τρόπος που το μυαλό σας προβλέπει 
είναι κωδικοποιώντας τις υποθέσεις

59
00:02:37,376 --> 00:02:39,165
που ήταν χρήσιμες στο παρελθόν.

60
00:02:39,533 --> 00:02:42,403
Αλλά αυτές οι υποθέσεις
δεν μένουν, απλώς μέσα στο μυαλό σας.

61
00:02:42,403 --> 00:02:44,803
Τις προβάλετε έξω στον κόσμο.

62
00:02:45,498 --> 00:02:47,368
Δεν υπάρχει πουλί εκεί.

63
00:02:48,006 --> 00:02:51,139
Προβάλετε την έννοια πάνω στην οθόνη.

64
00:02:52,506 --> 00:02:56,063
Οτιδήποτε λέω σε εσάς τώρα 
είναι στην ουσία ανούσιο.

65
00:02:57,151 --> 00:02:59,580
(Γέλια)

66
00:02:59,604 --> 00:03:02,195
Εσείς δημιουργείτε το νόημα 
και το προβάλετε πάνω μου.

67
00:03:02,195 --> 00:03:05,510
Ό,τι είναι αληθινό για τα αντικείμενα 
είναι και για άλλους ανθρώπους.

68
00:03:05,510 --> 00:03:08,118
Ενώ μπορείτε να μετρήσετε
το δικό τους «τι» και «πότε»,

69
00:03:08,118 --> 00:03:09,759
δεν μπορείτε ποτέ το «γιατί» τους.

70
00:03:09,759 --> 00:03:11,651
Γι' αυτό χρωματίζουμε άλλους ανθρώπους.

71
00:03:11,651 --> 00:03:15,513
Προβάλουμε ένα νόημα πάνω τους βασισμένο
στα βιώματα και στις εμπειρίες μας.

72
00:03:17,911 --> 00:03:22,201
Και γι' αυτό το καλύτερο σχέδιο
είναι η μείωση της αβεβαιότητας.

73
00:03:22,739 --> 00:03:24,822
Έτσι, όταν περνάμε στην αβεβαιότητα,

74
00:03:25,858 --> 00:03:28,762
τα σώματά μας αντιδρούν
φυσιολογικά και ψυχικά.

75
00:03:28,786 --> 00:03:31,635
Το ανοσοποιητικό σας σύστημα 
αρχίζει να καταρρέει.

76
00:03:31,659 --> 00:03:34,783
Τα εγκεφαλικά σας κύτταρα αρχίζουν 
να αδυναμούν και να νεκρώνουν.

77
00:03:34,783 --> 00:03:38,086
Η δημιουργικότητά σας
και η ευφυΐα σας μειώνεται.

78
00:03:38,443 --> 00:03:42,332
Συχνά πηγαίνουμε από τον φόβο
στον θυμό, σχεδόν πολύ συχνά.

79
00:03:42,356 --> 00:03:45,250
Γιατί; Επειδή ο φόβος είναι 
μια κατάσταση βεβαιότητας.

80
00:03:45,870 --> 00:03:47,751
Γίνεστε ηθικά επικριτικοί.

81
00:03:47,775 --> 00:03:49,878
Γίνεστε μια ακραία εκδοχή του εαυτού σας.

82
00:03:49,902 --> 00:03:52,169
Αν είστε συντηρητικοί,
γίνεστε πιο συντηρητικοί.

83
00:03:52,169 --> 00:03:54,672
Αν είστε φιλελεύθεροι, 
γίνεστε πιο φιλελεύθεροι.

84
00:03:54,696 --> 00:03:57,075
Διότι πηγαίνετε σε ένα μέρος γνώριμο.

85
00:03:58,133 --> 00:04:01,294
Το πρόβλημα είναι, ότι ο κόσμος αλλάζει.

86
00:04:01,680 --> 00:04:03,732
Και πρέπει να προσαρμοστούμε
ή να πεθάνουμε.

87
00:04:03,732 --> 00:04:05,514
Και αν θέλετε να πάτε από το A στο Β,

88
00:04:05,514 --> 00:04:07,180
το πρώτο βήμα δεν είναι το Β.

89
00:04:07,204 --> 00:04:10,267
Το πρώτο βήμα είναι 
να πας από το Α στο μη Α --

90
00:04:11,141 --> 00:04:13,406
να ξεχάσεις τις προκαταλήψεις
και τις παραδοχές,

91
00:04:13,406 --> 00:04:17,881
να περάσεις μέσα στο ίδιο μέρος,
όπου το μυαλό μας εξελίχθηκα να αποφεύγει.

92
00:04:19,696 --> 00:04:22,877
Να περάσεις στο μέρος του άγνωστου.

93
00:04:25,553 --> 00:04:28,180
Αλλά είναι τόσο σημαντικό 
να πάμε σε αυτό το μέρος,

94
00:04:28,204 --> 00:04:30,942
όπου το μυαλό μας δίνει μια λύση.

95
00:04:30,966 --> 00:04:33,109
Η εξέλιξη μας έδωσε μια λύση.

96
00:04:33,133 --> 00:04:37,598
Και είναι πιθανώς μια από τις
πιο βαθιές και αντιληπτικές εμπειρίες.

97
00:04:38,971 --> 00:04:41,579
Kαι είναι η εμπειρία του δέους.

98
00:04:43,860 --> 00:04:49,149
(Μουσική)

99
00:05:44,333 --> 00:05:48,022
(Χειροκρότημα)

100
00:05:49,109 --> 00:05:54,982
(Μουσική)

101
00:05:56,870 --> 00:06:00,854
(Χειροκρότημα)

102
00:06:00,878 --> 00:06:06,267
(Μουσική)

103
00:06:44,557 --> 00:06:49,339
(Χειροκρότημα)

104
00:06:50,438 --> 00:06:55,007
(Μουσική)

105
00:07:04,881 --> 00:07:09,896
(Χειροκρότημα)

106
00:07:09,920 --> 00:07:13,769
(Επευφημίες)

107
00:07:13,793 --> 00:07:18,420
(Χειροκρότημα)

108
00:07:19,836 --> 00:07:22,876
Μπο Λόττο: A, πόσο θαυμάσιο, σωστά;

109
00:07:22,900 --> 00:07:29,786
Έτσι μόλις τώρα, πιθανώς όλοι 
νιώθετε σε κάποιο επίπεδο ή άλλο, δέος.

110
00:07:30,332 --> 00:07:31,483
Σωστά;

111
00:07:31,507 --> 00:07:34,773
Έτσι, τι συμβαίνει
μέσα στο μυαλό σας τώρα;

112
00:07:35,570 --> 00:07:36,997
Και για χιλιάδες χρόνια,

113
00:07:37,021 --> 00:07:40,410
σκεφτόμαστε και γράφουμε 
και βιώνουμε δέος,

114
00:07:40,434 --> 00:07:43,007
και γνωρίζουμε τόσο λίγα γι' αυτό.

115
00:07:43,514 --> 00:07:49,619
Κι έτσι προσπαθώντας να καταλάβουμε 
τι είναι και τι ακριβώς κάνει,

116
00:07:49,643 --> 00:07:55,476
το Εργαστήριό μου για Απροσάρμοστους 
είχε μόλις την ευκαιρία και ευχαρίστηση

117
00:07:55,500 --> 00:07:57,138
να δουλέψει με αυτούς,

118
00:07:57,138 --> 00:08:00,538
που είναι από τους μεγαλύτερους
δημιουργούς του δέους που γνωρίζουμε,

119
00:08:00,538 --> 00:08:04,408
τους συγγραφείς, τους δημιουργούς, 
τους σκηνοθέτες, τους λογιστές,

120
00:08:04,432 --> 00:08:06,793
τους ανθρώπους,
που είναι το Τσίρκο του Ήλιου.

121
00:08:08,137 --> 00:08:09,987
Και γι' αυτό πήγαμε στο Λας Βέγκας

122
00:08:11,120 --> 00:08:14,616
και καταγράψαμε την εγκεφαλική 
λειτουργία των ανθρώπων,

123
00:08:14,640 --> 00:08:16,974
ενώ παρακολουθούσαν την παράσταση,

124
00:08:16,998 --> 00:08:19,784
πάνω από 10 παραστάσεις του «Ο»

125
00:08:19,808 --> 00:08:22,641
η οποία είναι η εμβληματικότερη
παράσταση του Τσίρκου.

126
00:08:22,665 --> 00:08:26,229
Και επίσης μετρήσαμε
τη συμπεριφορά πριν την παράσταση

127
00:08:26,253 --> 00:08:29,300
καθώς επίσης και σε ομάδα ελέγχου
μετά την παράσταση.

128
00:08:29,332 --> 00:08:32,284
Και έτσι είχαμε πάνω από 200 
ανθρώπους εμπλεκόμενους.

129
00:08:33,371 --> 00:08:35,323
Τι είναι, λοιπόν δέος;

130
00:08:35,347 --> 00:08:37,790
Τι συμβαίνει μέσα
στο μυαλό σας αυτή τη στιγμή;

131
00:08:37,790 --> 00:08:40,538
Είναι η κατάσταση του μυαλού σας. Εντάξει;

132
00:08:40,562 --> 00:08:43,544
Το μπροστινό μέρος του μυαλού σας, 
o προμετωπιαίος φλοιός,

133
00:08:43,544 --> 00:08:46,005
που είναι υπεύθυνος 
για την εκτελεστική λειτουργία,

134
00:08:46,005 --> 00:08:47,389
τον έλεγχο της προσοχής σας,

135
00:08:47,389 --> 00:08:49,149
είναι τώρα υποβαθμισμένος.

136
00:08:50,157 --> 00:08:54,777
Το μέρος του μυαλού σας που ονομάζεται
ΔΒΚ, δίκτυο βασικής κατάστασης,

137
00:08:54,801 --> 00:08:58,117
που είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ 
διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου σας

138
00:08:58,117 --> 00:09:01,514
το οποίο είναι σε εγρήγορση
κατά τη διάρκεια των ιδεασμών,

139
00:09:01,538 --> 00:09:04,970
της δημιουργικής σκέψης σε όρους 
αποκλίνουσας σκέψης και ονειροπόλησης

140
00:09:04,970 --> 00:09:06,450
τώρα βρίσκεται σε υπερρύθμιση.

141
00:09:07,942 --> 00:09:09,934
Και περίπου τώρα,

142
00:09:09,958 --> 00:09:12,714
η δραστηριότητα
στον προμετωπιαίο φλοιό αλλάζει.

143
00:09:13,416 --> 00:09:16,344
Γίνεται ασύμμετρη στη δραστηριότητά του,

144
00:09:16,368 --> 00:09:17,678
μεροληπτική προς το σωστό,

145
00:09:17,702 --> 00:09:21,543
η οποία έχει υψηλό βαθμό συσχέτισης όταν
οι άνθρωποι προσχωρούν προς τον κόσμο,

146
00:09:21,567 --> 00:09:23,167
σε αντίθεση με το να κάνουν πίσω.

147
00:09:24,718 --> 00:09:29,702
Βασικά, η δραστηριότητα των εγκεφάλων 
αυτών των ανθρώπων ήταν τόσο συσχετισμένη

148
00:09:29,726 --> 00:09:32,522
που μπορούμε να εκπαιδεύσουμε 
ένα τεχνητό νευρικό δίκτυο

149
00:09:32,522 --> 00:09:35,775
να προβλέψει αν οι άνθρωποι
βιώνουν δέος ή όχι

150
00:09:35,775 --> 00:09:38,220
με ακρίβεια του 75 τοις εκατό
κατά μέσο όρο,

151
00:09:38,244 --> 00:09:40,177
με ανώτερο, το 83 τοις εκατό.

152
00:09:42,946 --> 00:09:46,306
Λοιπόν, τι κάνει αυτή 
η κατάσταση του εγκεφάλου;

153
00:09:46,850 --> 00:09:48,579
Λοιπόν, κάποιοι έχουν αποδείξει,

154
00:09:48,603 --> 00:09:51,176
για παράδειγμα, οι Καθηγητές
Χάιντ και Κέλτνερ,

155
00:09:51,200 --> 00:09:55,948
μας έχουν πει ότι οι άνθρωποι νιώθουν 
μικροί αλλά ενωμένοι με τον κόσμο.

156
00:09:56,662 --> 00:10:00,169
Και πως η προκοινωνική
συμπεριφορά αυξάνεται,

157
00:10:00,193 --> 00:10:03,043
επειδή νιώθουν μια αυξημένη 
σχέση με τους γύρω τους.

158
00:10:03,836 --> 00:10:06,233
Και έχουμε δείξει σε αυτή τη μελέτη,

159
00:10:06,257 --> 00:10:09,630
ότι οι άνθρωποι έχουν λιγότερη
ανάγκη για γνωστικό έλεγχο.

160
00:10:09,654 --> 00:10:13,923
Είναι περισσότερο άνετοι με την 
αβεβαιότητα του να μην έχουν ολοκλήρωση.

161
00:10:14,408 --> 00:10:17,473
Και η όρεξή τους για ρίσκο
επίσης αυξάνεται.

162
00:10:17,497 --> 00:10:21,259
Στην πραγματικότητα, ψάχνουν για ρίσκο,
και είναι ικανότεροι στο να το παίρνουν.

163
00:10:22,172 --> 00:10:24,751
Και κάτι το οποίο ήταν αρκετά βαθυστόχαστο

164
00:10:24,775 --> 00:10:26,593
είναι, πως όταν ρωτήσαμε ανθρώπους,

165
00:10:26,593 --> 00:10:30,116
«Είσαι κάποιος που έχει ροπή 
στο να βιώσει δέος;»

166
00:10:30,641 --> 00:10:33,188
Ήταν πιο πιθανό να δώσουν θετική απάντηση

167
00:10:33,212 --> 00:10:35,391
μετά την παράσταση, απ' ότι ήταν [πριν].

168
00:10:35,415 --> 00:10:38,738
Στην ουσία επαναπροσδιόρισαν 
τους εαυτούς τους και την ιστορία τους.

169
00:10:40,974 --> 00:10:47,077
Έτσι, το δέος είναι πιθανώς
η αντίληψη, ότι είναι μεγαλύτερο από εμάς.

170
00:10:48,823 --> 00:10:50,871
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τζόζεφ Κάμπελ,

171
00:10:50,895 --> 00:10:53,934
«Το δέος είναι αυτό που μας επιτρέπει 
να προχωρήσουμε μπροστά».

172
00:10:54,412 --> 00:10:56,450
Ή σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός καλού φίλου,

173
00:10:56,474 --> 00:10:58,830
πιθανώς ένας από τους 
μεγαλύτερους φωτογράφους,

174
00:10:58,830 --> 00:11:00,752
εν ζωή φωτογράφους, ο Ντουέην Μάικλς,

175
00:11:00,776 --> 00:11:02,371
είπε σε εμένα, μόλις πρόσφατα,

176
00:11:02,395 --> 00:11:06,831
ότι ίσως μας δίνει την περιέργεια 
να κατανικήσουμε τη δειλία μας.

177
00:11:08,752 --> 00:11:12,092
Οπότε, ποιος νοιάζεται; 
Γιατί θα έπρεπε να νοιαζόμαστε;

178
00:11:12,534 --> 00:11:14,032
Λοιπόν, σκεφτείτε τη σύγκρουση,

179
00:11:14,032 --> 00:11:17,225
η οποία φαίνεται να είναι παντού
στην κοινωνία μας αυτή τη στιγμή.

180
00:11:17,249 --> 00:11:19,026
Αν εσείς κι εγώ είμαστε σε σύγκρουση

181
00:11:19,050 --> 00:11:22,006
είναι σαν να είμαστε
στις αντίθετες άκρες της ίδιας γραμμής.

182
00:11:22,006 --> 00:11:25,566
O σκοπός μου είναι ν' αποδείξω ότι
έχετε άδικο και να σας στρέψω σε εμένα.

183
00:11:25,566 --> 00:11:27,732
Το πρόβλημα είναι
ότι κάνετε ακριβώς το ίδιο.

184
00:11:27,732 --> 00:11:31,396
Προσπαθείτε να αποδείξετε ότι εγώ
κάνω λάθος και να με στρέψετε σε εσάς.

185
00:11:31,396 --> 00:11:34,530
Κρατήστε, ότι η σύγκρουση είναι
σχεδιασμένη να κερδίσετε,

186
00:11:34,530 --> 00:11:36,335
αλλά όχι να μάθετε.

187
00:11:36,525 --> 00:11:39,155
Ο εγκέφαλός σας
μαθαίνει μόνο αν κινούμαστε.

188
00:11:39,179 --> 00:11:41,048
Η ζωή είναι κίνηση.

189
00:11:42,555 --> 00:11:45,216
Έτσι λοιπόν, αν μπορούσαμε
να χρησιμοποιήσουμε το δέος,

190
00:11:45,216 --> 00:11:47,976
όχι για να απαλλαχτούμε
από τη σύγκρουση --

191
00:11:47,976 --> 00:11:51,648
η σύγκρουση είναι απαραίτητη, η σύγκρουση
είναι πώς το μυαλό σας επεκτείνεται,

192
00:11:51,648 --> 00:11:53,395
είναι πώς το μυαλό σας μαθαίνει --

193
00:11:53,419 --> 00:11:56,696
αλλά μάλλον, να μπούμε στη σύγκρουση
με έναν διαφορετικό τρόπο;

194
00:11:57,561 --> 00:12:00,795
Και τι αν το δέος μάς επέτρεπε 
να μπούμε σε αυτό,

195
00:12:00,819 --> 00:12:02,935
με τουλάχιστον δύο 
διαφορετικούς τρόπους;

196
00:12:02,935 --> 00:12:06,118
Ένας, να μας δώσει την ταπεινότητα 
και το κουράγιο να μην ξέρουμε.

197
00:12:06,466 --> 00:12:10,514
Σωστά; Για να μπούμε σε σύγκρουση
με ερώτηση αντί με μια απάντηση.

198
00:12:10,538 --> 00:12:11,941
Τι θα μπορούσε να συμβεί;

199
00:12:11,965 --> 00:12:15,261
Να μπούμε στη σύγκρουση
με αβεβαιότητα, αντί της βεβαιότητας.

200
00:12:15,798 --> 00:12:18,886
Και το δεύτερο είναι, μπαίνοντας 
στη σύγκρουση με αυτό τον τρόπο,

201
00:12:18,886 --> 00:12:22,091
να ψάξουμε να καταλάβουμε, 
από το να πείσουμε.

202
00:12:23,377 --> 00:12:26,884
Διότι όλοι μας δίνουμε
δίκιο σε εμάς, σωστά;

203
00:12:27,341 --> 00:12:29,091
Και για να καταλάβουμε κάποιον άλλο,

204
00:12:29,091 --> 00:12:31,708
είναι να κατανοήσουμε 
τις μεροληψίες και τις παραδοχές

205
00:12:31,708 --> 00:12:33,525
που ωθούν τη συμπεριφορά τους.

206
00:12:34,493 --> 00:12:37,156
Και έχουμε για την ακρίβεια, 
εισάγει μια πιλοτική έρευνα

207
00:12:37,180 --> 00:12:40,990
για να ψάξουμε να δούμε, αν θα μπορούσαμε
να χρησιμοποιήσουμε το δέος της τέχνης

208
00:12:40,990 --> 00:12:42,863
για να διευκολύνουμε την ανοχή.

209
00:12:43,895 --> 00:12:46,553
Και τα αποτελέσματα είναι
στην ουσία απίστευτα θετικά.

210
00:12:46,577 --> 00:12:49,604
Μπορούμε να αμβλύνουμε
τον θυμό και το μίσος

211
00:12:49,628 --> 00:12:52,773
μέσω της εμπειρίας του δέους,
που δημιουργείται από την τέχνη.

212
00:12:54,080 --> 00:12:58,001
Οπότε, πού μπορούμε να βρούμε το δέος,

213
00:12:58,025 --> 00:13:00,198
δεδομένου του πόσο σημαντικό είναι αυτό;

214
00:13:02,914 --> 00:13:05,070
Τι θα γινόταν λοιπόν...

215
00:13:06,747 --> 00:13:08,533
Μια πρόταση:

216
00:13:08,557 --> 00:13:12,265
ότι το δέος δεν είναι 
για να βρεθεί μόνο στο μεγαλείο.

217
00:13:12,914 --> 00:13:14,108
Το δέος είναι απαραίτητο,

218
00:13:14,108 --> 00:13:18,452
συχνά, η κλίμακά του --
τα βουνά, το ηλιοφώτισμα.

219
00:13:19,506 --> 00:13:23,048
Αλλά τι θα γινόταν αν μπορούσαμε
να επανακαθορίσουμε τους εαυτούς μας

220
00:13:24,356 --> 00:13:27,554
και να βρούμε το απίθανο, στο απλό;

221
00:13:29,165 --> 00:13:30,487
Kαι αν αυτό είναι αλήθεια,

222
00:13:31,431 --> 00:13:34,763
και τα δεδομένα μας είναι σωστά,

223
00:13:34,787 --> 00:13:37,200
τότε οι προσπάθειες, όπως η επιστήμη,

224
00:13:37,224 --> 00:13:41,255
η περιπέτεια, η τέχνη, οι ιδέες, η αγάπη,

225
00:13:41,279 --> 00:13:44,131
ένα συνέδριο TED, μια παράσταση,

226
00:13:45,171 --> 00:13:48,104
δεν είναι μόνο εμπνευσμένες από δέος,

227
00:13:49,029 --> 00:13:52,871
αλλά μπορούν στην ουσία, να γίνουν 
η σκάλα μας στην αβεβαιότητα

228
00:13:53,897 --> 00:13:56,564
για να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε.

229
00:14:14,736 --> 00:14:16,077
Σας ευχαριστώ πολύ.

230
00:14:16,101 --> 00:14:17,252
(Χειροκρότημα)

231
00:14:17,276 --> 00:14:18,427
Παρακαλώ, ελάτε επάνω.

232
00:14:18,451 --> 00:14:22,449
(Χειροκρότημα)

233
00:14:22,473 --> 00:14:26,554
(Επευφημίες)

234
00:14:26,578 --> 00:14:33,119
(Χειροκρότημα)