The dictionary definition of trauma is:
Severe emotional shock and pain,
caused by an extremely
upsetting experience.
There is no set way to process trauma.
But, in "Unorthodox," we see how
two different communities,
one in Berlin, and another in
Brooklyn,
cope with the tragedies
that have shaped them.
And, in turn, we learn ways
to deal with our trauma.
In Brooklyn, trauma forms
19 year old Esty's,
and her community's,
identity.
The action follows
the secretive Satmar community
of Hasidic Jews.
Established by a rabbi
who had fled Satu Mare,
in present-day Romania,
during the Holocaust.
The Satmar community
does not mix with others.
In "Unorthodox,"
at the head of the
sex-segregated table,
for Pesach dinner,
an annual commemoration
of the Jews who escaped slavery
in ancient Egypt,
Esty's grandfather
gives his reasons why.
[Grandfather] We tell ourselves
the story of Passover
to remind us of
our suffering.
[Narrator] The show celebrates
the strong bonds
of family and tradition,
within Esty's community,
where religious customs
and prayers
can take place safely,
while deadly attacks
on synagogues, and
other venues frequented by Jews,
rise, across the world.
This community defies
anti-Semitism, by living devoutly.
We also see, in this scene,
how Satmar Jews
draw on past trauma,
to make members scared
of the big, bad outside.
[Grandfather] When we trusted
our friends and neighbors,
God punished us.
When we forget who we are,
we invite God's wrath.
[Narrator] The Holocaust
caused PTSD in its survivors.
Its impact lives on.
As Auschwitz survivor,
chemist, and writer,
Primo Levi puts it:
"Auschwitz is outside of us,
but it is all around us,
in the air.
The plague has died away,
but the infection still lingers,
and it would be foolish
to deny it."
This generational trauma
grows from the roots
of Esty's family tree,
and shapes Esty's personal identity.
She is discouraged from
exploring passions
that contradict
the community's values.
Her piano lessons
are so frowned upon,
she must take them
in secret.
Her teacher,
Vivian Dropkin,
is derided as 'a shiksa,'
or non-Jew.
But interestingly,
though the show never mentions it,
Dropkin is a secular Jew.
Despite her faith, her choices
are not Jewish enough
for Esty's devout community.
[Man speaking Yiddish.]
Many Orthodox Jews
believe that the way
to undo the trauma
of the Holocaust,
is to repopulate.
2013 research for
the Pew Center
shows that Orthodox Jews
have a birth rate of 4.1,
as opposed to the U. S.
national average of 1.8.
Esty totally believes
what she's been taught to believe,
later insisting,
"We are rebuilding
the six million lost."
Jews killed in the Holocaust.
[Grandmother] So many lost.
But, soon, you'll have
children of your own.
[Narrator] Six million
is no small sum.
So, alongside the housework
needed to keep her home tidy,
and her husband, Yanky Shapiro,
well fed and in perfectly
ironed suits,
Esty's job is to have
as many children as possible.
[Woman] You will have no leverage
in this marriage,
until there is a baby.
Understand me?
[Narrator] She is told that sex
will give her husband pleasure,
which, in turn, will give her
exactly what she wants:
what she has been told she wants...
a baby.
The problem with this way
of dealing with trauma,
as we see it through Esty's eyes,
is, it creates
a domino effect.
There is a field of academic study
called epigenetics,
which deals with the concept
of trans-generational trauma,
or, the idea that trauma
can be inherited.
Some studies suggest that DNA
changes in response
to horrifying experiences,
and that, then, passes
down generations.
Whether through epigenetics
or not,
in "Unorthodox," traumatized parents
unintentionally traumatize
their children.
Esty's grandparents are still,
understandably,
bereft by the Holocaust.
Their son, Mordecai,
is mentally unwell.
As for Leah, her trauma
comes, mainly,
from not quite fitting the mold
that's been set for her.
Esty is tarred by her parents' pain.
Now that she is a bride herself,
she finds the rules troublesome.
[Mrs. Shapiro] We shouldn't have agreed
to this marriage.
[Yanky Shapiro] Mommy, please!
[Mrs. Shapiro] The apple doesn't fall
far from the tree.
[Narrator] When Esty tries
to argue the case
for her to be pleasured,
rather than traumatized in bed,
using scripture as evidence
of God's will for it,
she is shut down.
[Yanky Shapiro] Women are not
allowed to read the Talmud!
[Narrator] This text is for men only,
not for women's eyes,
due to something known as
"Kavod Hatzibur," or the dignity
of the community.
Esty's story shows how
socially restrictive responses to trauma
often unfairly muzzle women.
Esty can't get away with half
of what her cousin in law, Moishe, can.
Moishe is a thief, a liar,
an aggressive lout,
with no consideration
for others.
Yet, his behavior seems rooted
In self-loathing.
His moral decay,
his own trauma,
is catching up with him,
as he realizes, he has neither
the commitment of one community,
nor the tools of another.
[Moishe cackles laughing.]
[Narrator] Meanwhile, Yanky,
a saint next to Moishe,
ends up meting out trauma,
through his childishly ignorant
commitment
to maintaining his community,
by any means available.
In Brooklyn, we see how trauma,
sadly, sometimes begets
more trauma.
As Esty's mom puts it:
[Leah] So much damage
done in Brooklyn,
in the name of God.
All the rules, all the gossip.
No wonder Esty couldn't stand it.
[Narrator] Berlin, meanwhile,
has a very different way
of dealing with trauma.
[Classical music.]
"Unorthodox" presents
Adolf Hitler's former stronghold
as a liberal, diverse idyll,
where people, especially the young,
can do
what they want, when they want,
with whom they want.
Once the epicenter of suffering,
Berlin counters its past trauma
by celebrating joy,
and reclaiming some of its character
that the Nazis tried to extinguish.
This is the city
that once saw the Golden 1920s
of the Weimar Republic,
when Marlene Dietrich
rose to fame,
cabaret was popular entertainment,
and the Bauhaus art movement
was founded.
This social liberalism
comes across in public displays
of affection, that the naive
and modest Esty is struck by.
She is used to a traumatic sex life,
that only ever happened in private,
yet was discussed so publicly.
In Berlin, the opposite is true.
This is because pleasure,
rather than procreation,
is the goal.
Esty begins to realize
that the world is not
as black and white
as she has been taught.
[Man] You could try to rescue
Robert's attempt at a salad.
[Narrator] The city's physical spaces
are examples of how traumatic sites
can be reclaimed.
On Esty's first excursion
with her new friends,
she ventures upon what is,
to her community back in Brooklyn,
hell.
[Man] When the Berlin Wall was up,
East German guards shot anyone
who tried to swim across this lake
to freedom.
[Esty] And now?
[Man] Now, you can swim
as far as you like.
[Mystical music.]
[Narrator] It might be
the location of trauma,
but it's not the source
of trauma.
Unlike the Mikvah that
blessed Esty,
a secular body of water
cannot bless, or condemn.
Only people can.
Of course, some people
will never be able to find joy
in the same waters Hitler
gazed across,
as he decided to end
millions of Jews' lives.
But in this scene,
Esty has
an opportunity to help
begin her new life,
within its waters.
Esty removes her wig
in this lake,
in a more extreme version
of the breakup haircut.
While the shorn hair
beneath it
is the imposition of a sect
that sees women's hair
as so tempting to men
it must be shaved off,
it is also an uncanny
and unintended reminder
of the ways in which
Esty's ancestors
were dehumanized
by the Nazis,
their heads shaved
in the concentration camps.
[Esty panting.]
[Narrator] Without this wig,
she can float in the water,
free to forget her trauma,
and all the rules and regulations
that led to it.
The lake scene proves how
expression of individual freedoms
can pay tribute to past generations
who were once restricted.
By swimming in the waters,
Esty and her friends
do what many from
previous generations could not.
Joy is, for them, a far more useful
tool of remembrance,
than guilt.
[Man] A lake is just a lake.
[Narrator] Esty's new friends
prove that trauma comes
in many forms.
Each carries with them
their own difficult histories.
Some come from war-torn countries,
have lost loved ones,
or grew up gay
in homophobic countries.
The friction between
Esty and Yael hinges
on how their shared trauma
is dealt with so differently.
[Esty] My grandparents
lost their whole families
in the camps.
[Yael] So did half of Israel.
But, we are too busy
defending our present,
to be sentimental
about our past.
[Narrator] Both Jewish,
Esty and Yael's ancestors
may have very well died
alongside each other
in the death camps,
but their responses
to this trauma
couldn't be more different.
Yael used music
as an escape from military duty,
and its inevitable traumas.
With her violin in hand,
she expresses herself as she chooses.
Esty quickly learns that,
in Berlin,
men and women,
secular Jews,
Muslims, Christians,
and others
play music together.
The only rules
are that they turn up,
stay focused, and
collaborate.
Esty no longer
muffles her own screams,
but unleashes her pain
and trauma,
using the creativity
she has always longed
to be able to wield.
Using Yael's unfiltered freedom
as a template,
Esty finally expresses
her personal identity.
[Singing]
[Narrator] The Berliners
of "Unorthodox"
haven't forgotten their trauma,
or that of the city
they live in,
but have found ways
to deal with it,
reclaiming Hitler's land
for their own, joyful purposes.
Wanting personal freedoms
for everyone,
especially women.
Using creativity as a conduit
to exorcise their trauma.
That is not to say
Brooklyn is totally opposite.
Like everything else in the show,
from the costumes to the sets,
"Unorthodox" handles trauma
sensitively and beautifully.
No one is outright good,
or outright evil.
Some people struggle in Berlin,
in the same way others thrive
in Brooklyn.
Human trauma
is complex and individual,
not black and white.
In "Unorthodox," we see
the classic tale of a Jew
escaping European trauma
and captivity, in reverse.
In Berlin, Esty discovers
that undoing trauma
can be as simple
as going for a swim,
communicating with outsiders,
and singing her heart out.
All on her own terms,
and in her own time.
[Soft music.]
ان تعريف الصدمة النفسية في القاموس هو
هو صدمة عاطفية والم،
ناتج عن تجربة مزعجة للغاية.
لا توجد طريقة محددة للتعامل مع الصدمة
ولكن في "ان أورثودوكس"،
نشاهد كيف ان مجتمعين،
احدهما في برلين والاخر في بروكلين،
يستجيبان للمأسي
التي حددت معالمهما
وبالتالي، نتعرف على
طرق للتعامل مع صدمتنا
في بروكلين، الصدمة تشكل
شخصية ايستي ذات ال19 عاما،
مع هوية مجتمعها.
تبعا لمجتمع ساتمار السري
ذي الديانة اليهودية الهاسيديكية
والتي اسسها احد الحاخامات
بعد هروبه من ساتو ماري
في ما يعرف اليوم برومانيا،
اثناء محارق اليهود.
ان مجتمع الساتمار لا يختلط مع الاخرين
في "ان أورثودوكس"
في مقدمة طاولة الفصل بين الجنسين
في عشاء ال "بيساخش"،
والذي يقام احياءاً لذكرى
هروب اليهود من العبودية
في مصر القديمة،
يبين جد ايستي اسبابه،
[الجد] : "نحن نحكي لانفسنا
قصة "العبور"
لنتذكر المعاناة."
يبين المسلسل
الاواصر المتينة
في العائلة والعادات،
في مجتمع ايستي
حيث العادات الدينية والصلوات
تمارس بامان.
بينما تتزايد الهجمات القاتلة
على المعابد اليهودية
واماكن اخرى يرتادها اليهود
في مختلف انحاء العالم.
اذ يتحدى هذا المجتمع معاداة السامية،
من خلال العيش بالتعبّد
نرى ايضاً في هذا المشهد،
كيف يستحضر يهود الساتمار
احداث الماضي الاليم
لتخويف الاعضاء من
الخارج الكبير السئ.
[الجد] : "عندما وثقنا باصدقائنا،
وجيراننا
عاقبنا الله
عندما ننسى من نكون،
نفتح الباب لغضب الله."
تسببت المحرقة
بمشاكل نفسية للناجين منها.
أثارها باقية للان.
كما يبين الناجي من اوشفيتز
الكيميائي والروائي
بريمو ليفي:
"اوشفيتز انتهت،
الا انها حولنا، في الهواء
الطاعون انتهى،
ولكن الالتهاب لازال معديا،
ومن الغباء تجاهله."
هذه الصدمة العابرة للاجيال
تنمو من الجذور
لشجرة عائلة ايستي،
وتشكل هوية ايستي الشخصية.
اذ يتم تخويفها من
من استكشاف هواياتها
التي تتناقض مع قيم المجتمع.
فقد اصبحت دروس البيانو
مثارا للغضب
لذا فيجب ان تؤخذ بسرية.
ومعلمتها، فيفيان دروبكن
توصم بانها "شيكسا"
او غير يهودية
ولكن مما يثير الاهتمام،
ان المسلسل لم يذكر اطلاقا
ان دروبكن يهودية علمانية.
فبالرغم من كونها يهودية
الا ان خياراتها لم تكن يهودية بما يكفي
بالنسبة لمجتمع ايستي المتعصب.
[شخص يتحدث اليديشية]
يعتقد العديد من اليهود الارثودوكس
بان الطريق الى
معالجة صدمة المحرقة،
هو بالانجاب
يبين بحث مركز بيو في 2013
ان نسبة الانجاب ليهود الاورثودوكس
تبلغ 4:1،
مقارنة بالمعدل الوطني
الامريكي الذي يبلغ 1.8
ايستي مؤمنة تماما
بما تربت عليه،
وقد بينت ذلك باصرار
[ايستي]: "سنعيد بناء الست ملايين
الذين فقدوا
اي اليهود الذين قتلوا في المحرقة.
[الجدة]: "لقد فقدنا العديد.
ولكن، قريبا، سيكون لك اطفال
ست ملايين لا يعد عددا صغيرا
لذا, فبالاضافة لاشغال البيت،
والحفاظ على نظافة وترتيب المنزل
والاهتمام بزوجها، يانكي شابيرو،
وطعامه وكي ملابسه،
كان على ايستي ان تنجب
اكبر عدد من الاطفال
[امراة]: "لن يكون لك اي نفوذ
في هذا الزواج
حتى ياتي الطفل.
هل تفهمين؟
لقد قيل لها ان الجنس
سيشعر الزوج بالمتعة.
وهذا بالتالي سيعطيها
ما ترغب بالحصول عليه
او ما قيل لها انها ترغب به..
الطفل
المشكلة في ان التعامل مع الصدمة
بهذه الطريقة
وكما نراها من وجهة نظر ايستي
هي انها ستسبب بما يسمى
تاثير الدومينو.
هناك تخصص في الدراسات الاكاديمية
يسمى علم الوراثة اللاجيني
وهو يعالج مبدأ
انتقال الصدمة من جيل لاخر
او، ان الصدمة قد تكون وراثية
بعض الدراسات تبين ان الحمض الننوي
يتغير استجابة لتجارب مروعة
وهذه الشفرات الجينية
تنتقل الى الاجيال اللاحقة
سواء كانت عن طريق الوراثة اللاجينية، ام لا
في "ان اورثودوكس" الاباء
الذبن تعرضوا للصدمة
يتسببون بدون قصد بالصدمة لابنائهم
ما زال جد ايستي وجدتها متاثرين
بصورة كبيرة بالمحرقة
ابنهما، مردخاي، مريض نفسيا
اما ليا، فان صدمتها
نتجت بصورة اساسية
من عدم قدرتها على
التاقلم في القالب الذي اعد لها
ايستي متاثرة بالام والديها
والان وقد اصبحت عروس
وجدت بان القوانين تسببت لها بالمشاكل
[مسز سافاير]: "كان علينا ان لا نوافق
على هذا الزواج."
- "امي رجاءا!"
- "التفاحة لا تقع بعيداًعن الشجرة."
عندما تحاول ايستي ان تناقش الامر
كون المتعة في السرير
افضل من المعاناة
وباستخدام نصوص كاثبات
لتاييد الاله على ذلك
يتم اسكاتها.
[يانكي شابيرو]: "لا يسمح
للنساء بقراءة التلموذ!"
هذا النص للرجال فقط،
ليس لاعين النساء.
وذلك بسبب شئ يسمى
(كافود هاتزيبار) او كرامة المجتمع
تبين قصة ايستي كيف تتسبب
القيود الاجتماعية االناتجة من الصدمة
بتكميم غير عادل للنساء
ايستي لا يمكنها ان تفعل نصف
ما يفعله ان عم زوجها موشي
موشي سارق، كذاب، وعدواني جاهل
لا يقيم اعتبار للاخرين
مغ ذلك يبرر سلوكه
بكراهية الذات
اذ ان انهياره الاخلاقي
وصدمته النفسية
قد اثرت فيه
فقد اكتشف بانه لا يمكنه تحقيق
الالتزام نحو مجتمعه
ولا نحو اي مجتمع اخر.
[موشي كاكلز يضحك]
في هذه الاثناء، يانكي
والذي يغد ملاك بجانب موشي
يعالج الصدمة
من خلال التزام طفولي جاهل
بالابقاء على المجتمع
باي وسيلة ممكنة
في بروكلين، نرى كيف ان الصدمة
للاسف تؤدي الى مزيد من الصدمات
كما بينت والدة ايستي
[ليا]: "الكثير من الخراب حصل في بروكلين
باسم الاله،
كل القوانين، كل الاشاعات
لا استغرب ان ايستي لم تحتمل كل ذلك."
برلين في هذه الاثناء
لها طريقة مختلفة
للتعامل مع الصدمة
♪(موسيقى كلاسيكية)♪
"ان اورثودوكس" يمثل
قلعة ادولف هتلرالسابقة
باعتبارها ليبرالية مثالية متنوعة
حيث يمكن لاي شخص،
وخاصة الشاب
ان يفعل ما يريد متى ما يريد،
مع من يريد
فعندما يقوم مركز المعاناة،
المتمثل ببرلين بمواجهة الصدمة القديمة
يالاحتفال بالفرح،
واسترجاع بعض من شخصيته
التي حاول النازيون محو أثارها
هذه المدينة
التي شهدت العصر الذهبي في 1920
خلال حكم جمهورية الرايمير
عندما اشتهرت مارلين ديتريتش
حيث كانت النوادي الليلية
من اكثر اماكن الترفيه شيوعا
وقد تم تاسيس حركة باوهاوس الفنية
هذه الليبرالية الاجتماعية والمتمثلة
بعروض عامة
من العواطف، تصدم ايستي
الساذجة والمتواضعة
فقد اعتادت على علاقة جنسية مؤلمة
كانت تحدث فقط خلف الابواب المغلقة
اولكنها تناقش بعلانية تامة
في برلين ، العكس هو الصحيح
لان المتعة وليس الانجاب
هي الهدف.
ايستي تبدا باكتشاف
ان العالم ليس اسود وابيض
كما تم تلقينها
[رجل]: "يمكنك انقاذ روبرت
في محاولته لعمل السلطة.
فضاءات المدينة الواسعة
هي مثال على كيفية استرجاع
مواقع الصدمة
في اول رحلة لأستي
مع اصدقاءها الجدد
تجازف في ما كان
يعتبر بالنسبة لمجتمعها في بروكلين
بانه جحيم
[رجل]: "عند اقامة حائط برلين
كان الحرس يطلقون النار على كل من
يحاول السباحة عبر هذه البحيرة
نحو الحرية."
[ايستي]: "والان؟"
[رجل]: "الان يمكنك السباحة
الى ابعد ما يكون."
♪ (موسيقى) ♪
قد يكون مكان الصدمة
ولكنه ليس مصدر الصدمة
على خلاف ال"ميكفاه"
الذي تباركت به ايستي
فان هذا المسطح المائي
لا بمكنه ان يبارك او يدين
فقط الاشخاص يمكنهم ذلك
بالطبع، البعض لن يمكنهم
ايجاد المتعة
في ذات المياه التي
عبرها هتلر بانظاره
وهو يقرر انهاء حياة
ملايين اليهود
ولكن، في هذا المشهد،
لدى ابستي الفرصة
للبدء بحياة جديدة،
في هذه المياه
ايستي تخلع الشعر المستعار
في هذه البحيرة
لتظهر شكلا متطرفا
من قصة الشعر
اذ ان الشعر القصير تحتها
يمثل طائفة
ترى شعر النساء
مغري جدا للرجال
ويجب حلقه
بل هو تذكير غريب وغير مقصود
للطرق التي تعرض بها اسلاف ايستي
للتجرد من الانسانية
على ير النازية
اذ كانت تحلق رؤوسهم
في معسكرات الاعتقال
[ايستي تلهث]
بدون الشعر المستعار،
يمكنها ان تطفو في الماء
بحرية، لتنسى صدمتها،
وكل القيود والقوانين التي اوصلتها لها
ان مشهد البحيرة هو الدليل
على ان التعبير عن الحرية الفردية
بمثابة تعويض للاجيال السابقة
التي كانت مقيدة حينها
من خلال السباحة في المياه
ايستي واصدقاءها
ما لم يستطع ان يعمله غيرها
من الاجيال السابقة
الفرح، بالنسبة لهم، يعتبر
اداة مفيدة جدا للتذكير
وليس للشعور بالذنب
[رجل] البحيرة هي فقط بحيرة.
اصدقاء ايستي الجدد
اثبتوا لها بان الصدمة
ممكن ان تحدث باشكال مختلفة
فكل فرد يحمل معه اعباءه الخاصة
من تاريخه العصيب
فبعضعهم اتى من بلدان مزقتها الحروب
وقد فقدوا احباءهم
ومنهم من وجد نفسه مثليا
في مجتمعات تحرم المثلية
ان الاحتكاك بين ايستي ويائيل هنجيز
كان بسبب اخلاف طريقة تعاملهما
مع نفس الصدمة
[ايستي]: "لقد فقد اجدادي عوائلهم
في المعسكرات."
[يائيل]: "وهذا حصل لنصف اسرائيل،
ولكننا مشغولون بالدفاع عن حاضرنا،
وليس لدينا الوقت للتعاطف
مع ماضينا."
كلتاهما يهوديتان،
واسلاف ايستي ويائيل
ممكن ان يكونوا قد ماتوا
جنبا الى جنب،
في معسكرات الموت
ولكن استجابتهما لهذه لصدمة
مختلفة بشكل كبير.
يائيل استخدمت الموسيقى
للهروب من الواجب العسكري،
وما يرافقه من معاناة.
مع وجود الة الكمان بين يديها
تعبرعن نفسها بالطريقة التي تختارها
ايستي تتعلم بسرعة،
ان في برلين،
رجال ونساء،
من اليهود الليبراليين،
والاسلام، والمسيح، واخرون
يعزفون الموسيقى معا،
القاعدة الوحيدة هي الحضور
والتركيز، والمشاركة.
ايستي لم تعد تكتم صرخاتها،
بل انها بدأت تكشف عن المها وصدمتها
باستخدام الابداع الذي
لطالما كانت تواقة
لتمكينها من ممارسته
وباتباع اسلوب يائيل الفض في الحرية
تمكنت ايستي اخيرا من التعبير
عن هويتها الشخصية
♪ (غناء) ♪
ان البرلينيون في "ان اورثودوكس"
لم ينسوا صدمتهم
ولا صدمة المدينة التي يعيشون فيها،
ولكنهم وجدوا طرقاً
للتعامل معها،
وذلك باستخدام ارض هتلر
لاغرض متعتهم الخاصة
والرغبة بالحرية الشخصية للجميع
وبالاخص النساء
باستخدام الابداع كاسلوب
للتعامل مع الصدمة
وهذا لايعني ان بروكلين
هي عكس ذلك.
فمثل باقي الاشياء في المسلسل
من الازياء الى الديكور،
"ان اورثودوكس" يتعامل مع الصدمة
بطريقة حساسة وجميلة
فلا يوجد من هو جيد تماما
او سئ تماما
فالبعض يعانون في برلين،
واخرون يحققون تقدماً في بروكلين.
تعتبر الصدمة النفسية معقدة وفردية
لا يوجد اسود وابيض.
في "ان اورثودوكس" نرى
القصة الكلاسيكية عن هروب
يهودي من صدمة اوربية
واعتقال، بصورة معكوسة.
في برلين، ايستي تكتشف
ان التخلص من الصدمة يكون ببساطة
من خلال السباحة
او التواصل مع الاخرين
والغناء من اعماق القلب
وكل ذلك يكون بشروطها هي،
وفي الوقت المناسب لها.
♪ (موسيقى هادئة) ♪
La definición de "trauma" en el diccionario es:
Un shock emocional serio y
el dolor causados
debido a una experiencia
extremadamente perturbadora
No existe una manera fija
de procesar un trauma
pero en "Unorthodox", vemos
cómo dos comunidades diferentes
una en Berlín y otra en Brooklyn
hacen frente a las tragedias
que les han dado forma.
Y a su vez aprendemos
maneras de lidiar
con nuestros traumas.
En Brooklyn, el trauma le da forma
a la identidad de Esty
una chica de 19 años,
y a su comunidad.
La historia sigue a la hermética
comunidad
de Judíos Hasídicos de Satmar.
Establecida por un rabino de Satu
Mare, hoy en día Romania,
que huyó durante el holocausto,
La comunidad Satmar no
se mezcla con otros.
En "Unorthodox",
A la cabecera de una mesa
que separa hombres y mujeres
para la cena anual de Pesach,
conmemorando a los judíos
que escaparon la esclavitud
en el antiguo Egipto,
el abuelo de Esty explica
por qué.
[Abuelo] Relatamos la historia
de la pascua
para acordarnos de
nuestro sufrimiento.
[Narrador] Este show celebra
los fuertes nexos de familia y
tradición en la comunidad de Esty
donde las costumbres y
las oraciones religiosas
pueden tener lugar
de forma segura,
mientras los ataques mortales
a sinagogas y otros lugares
frecuentados por los judíos,
aumentan
alrededor del mundo.
Esta comunidad desafía el anti-
semitismo, viviendo devotamente.
En esta escena, también vemos
como los judíos de Satmar
recurren al pasado traumático
para asustar a sus miembros
contral el mal de afuera.
[Abuelo] Cuando confiamos
en nuestros amigos y vecinos,
Dios nos castigó.
Cuando olvidamos quiénes somos,
instigamos la Ira de Dios.
[Narrador] El holocausto le causó
TEPT a los sobrevivientes
y su impacto sigue vivo.
Como sobreviviente de Auschwitz
el químico y escritor,
Primo Levi dice:
"Auschwitz está afuera de nosotros,
pero está alrededor nuestro,
en el aire.
La plaga murió pero la infección
todavía existe, y sería
estúpido negarlo."
Este trauma generacional
crece desde las raíces
del árbol genealógico de Esty,
y forma su identidad personal.
Disuadida de explorar pasiones
que contradigan los valores
de la comunidad.
Desaprueban de sus lecciones
de piano y ella
debe tomarlas secretamente.
Su profesora de piano,
Vivian Dropkin, es ridiculizada
como "shiksa", o no-judía.
Pero, nunca se menciona que Dropkin
es una judía secular.
A pesar de su fé, sus elecciones
no son suficientemente judías
para la devota comunidad de Esty.
[Hombre habla en Yiddissh]
Muchos judíos ortodoxos
creen que la manera
de borrar el trauma del holocausto
es la repoblación.
En 2013 el Centro Pew
mostró que los judíos ortodoxos
tienen una tasa de reproducción
de 4.1, comparada con
el promedio nacional de EE.UU
de 1.8.
Esty cree todo lo que
le han enseñado a creer,
luego insistiendo,
"Estamos recuperando los
seis millones que perdimos"
El número de judíos muertos
en el holocausto.
[Abuela] Perdimos tantos.
Pero pronto tendrás tus
propios hijos.
[Narrador]
Seis millones no es poco.
Por lo tanto, junto con el trabajo
doméstico para mantener el hogar,
y a su marido, Yanky Shapiro
bien alimentado y en trajes
bien planchados,
el trabajo de Esty es tener
tantos hijos como sea posible.
[Mujer] No tendrás influencia en
este matrimonio,
hata que haya un bebé.
¿Me entiendes?
[Narrador] Le dicen que
las relaciones sexuales
le darán placer a su marido,
lo cual a su vez le dará
exactamente lo que ella quiere:
Lo que le han dicho que quiere...
un bebé.
El problema de lidiar asi
con un trauma,
como lo vemos a través
de los ojos de Esty,
es que produce un
efecto de dominó.
Hay un campo de estudio académico
llamado epigenética,
que estudia el concepto de trauma
transgeneracional
o la idea de que el trauma
puede heredarse.
Algunos estudios sugieren
que el ADN
cambia en respuesta a
experiencias terribles,
y que luego se pasa a las
nuevas generaciones.
Ya sea mediante epigenética o no,
en "Unorthodox" los padres
traumatizados
accidentalmente traumatizan
a sus hijos.
Los abuelos de Esty, comprensiblemente
siguen todavía
influenciados por el holocausto.
Su hijo Mordecai, está
mentalmente enfermo.
Y para Leah, el trauma
se presenta principalmente
por no ajustarse al molde que
se ha dispuesto para ella.
Esty está marcada por el dolor
de sus padres, y ahora
que es una novia, ella
siente que las reglas
son complicadas.
[Sra. Shapiro] No debimos
aceptar este matrimonio.
[Yanky Shapiro] ¡Mami, por favor!
La manzana no cae lejos del árbol.
[Narrador] Cuando Etsy razona
que debería sentir placer
lugar de trauma en la cama,
citando las escrituras como evidencia
de la voluntad de Dios,
la callan.
[Yanky Shapiro] ¡las Mujeres
tienen prohibido leer el Talmud!
[Narrador] Este texto es solo para
hombres, no para los ojos de la mujer
por lo que se conoce como
"Kavod Hatzibur" o la dignidad
de la comunidad.
La historia de Esty muestra
como las respuestas sociales
limitadoras contra el trauma
frecuentemente callan a
las mujeres injustamente.
Esty no puede hacer ni la mitad de
lo que hace su primo Moishe
Moishe es un ladrón,
vago, mentiroso
y agresivo, sin consideración
hacia otros.
Sin embargo, su comportamiento
parece venir del auto-desprecio.
Su corrupción moral,
su propio trauma,
lo está alcanzando
mientras se da cuenta que no tiene
ni el compromiso con una comunidad,
ni las herramientas para
vivir en otra.
[Narrador] Entre tanto, Yanky,
que es un santo
al lado de Moishe,
termina encontrando
trauma a través
de su compromiso
infantil ignorante
para mantener su comunidad
de cualquier manera posible.
En Brooklyn, vemos como el trauma,
tristemente, a veces engendra
más trauma.
Como dice la madre de Esty:
[Leah] Se ha hecho tanto daño
en Brooklyn
a nombre de Dios.
Todas las reglas,
todos los chismes.
No es sorprendente que Esty
no pudiera con esto.
[Narrador] Entre tanto, Berlín
tiene una manera diferente
de enfrentar el trauma.
[Música clásica]
"Unorthodox" presenta la
antigua fortaleza
de Hitler como un idilio
liberal, diverso,
donde la gente, sobretodo
los jóvenes, pueden hacer
lo que quieren, cuando quieren
y con quien quieren.
Una vez el epicentro del sufrimiento,
Berlín contra ataca su
trauma pasado
celebrando el gozo,
y reclamando el carácter
que los nazis intentaron extinguir.
Esta es la ciudad que una vez
vió los dorados años 20
de la Republica de Weimar,
cuando Marlene Dietrich
alcanzó la fama,
el cabaret era un
entretenimiento popular
y el movimiento artístico Bauhaus
fué fundado.
Este liberalismo social se ve
en muestras de afecto en público,
que sorprenden a la inocente
y modesta Esty.
Ella está acostumbrada a la vida
sexual traumática,
que solamente puede suceder
en privado,
pero que se discute públicamente.
En Berlín, sucede lo opuesto.
Porque la meta es el placer
en lugar de la procreación.
Esty comienza a darse cuenta
de que el mundo no es
blanco y negro como le enseñaron.
[Hombre] Podrías rescatar el
intento de ensalada de Robert.
[Narrador] Los espacios físicos
de la ciudad son ejemplos
de cómo se pueden reclamar
los sitios traumáticos.
En la primera visita de Esty
con sus amigos nuevos,
se encuentra con lo que,
para su comunidad en Brooklyn
es el infierno.
[Hombre] Cuando el muro de
Berlín se levantó,
los guardias de Berlín oriental
le disparaban a cualquiera
que tratara de nadar en este
lago por su libertad.
[Esty] ¿y ahora?
[Hombre] Ahora, puedes nadar tan
lejos como quieras.
[Música]
[Narrador] Puede ser el lugar del trauma,
pero no la fuente del trauma.
A diferencia del Mikvah
que bendijo a Esty,
una masa secular de agua no
puede bendecir o condenar.
Solamente la gente
puede hacerlo.
Por supuesto, algunos nunca
serán capaces de encontrar gozo
en las mismas aguas que Hitler viera
mientras decidía terminar con las
vidas de millones de judíos.
Pero en esta escena,
Esty tiene una oportunidad
a comenzar una nueva vida
en estas aguas.
Esty se quita la peluca en el lago,
en una versión más extrema
del corte de pelo.
Mientras el cabello rapado
es la imposición de una secta
que ve el cabello femenino como
una tentación a los hombres
que debe ser removido,
es también un recordatorio
extraño y accidental
de las formas en las que
los ancestros de Esty
fueron deshumanizados por
los nazis,
sus cabezas rapadas en los
campos de concentración.
[Narrador] Sin su peluca, ella
puede flotar en el agua libremente
para olvidar su trauma
y las reglas y condiciones
que la llevaron allí.
La escena del lago demuestra
cómo la expresión de
libertades individuales
puede rendir tributo
a las generaciones pasadas
que una vez estuvieron restringidas.
Al nadar en estas aguas
Esty y sus amigos hacen
lo que algunos
en generaciones pasadas
no pudieron.
El gozo es, para ellos,
una herramienta mucho más útil
para la remembranza
que para la culpa.
[Hombre] Es simplemente un lago.
[Narrador] Los nuevos amigos
de Esty muestran que el trauma
puede tomar muchas formas.
Cada uno tiene historias difíciles
de países destrozados por la guerra,
perdiendo a los que aman
o siendo gay en países homofóbicos.
La fricción entre Esty y Yael
muestra un trauma compartido
enfrentado de manera
muy diferente.
[Esty] Mis abuelos perdieron
sus familias en los campos
[Yael] Lo mismo que media Israel.
Pero, estamos muy ocupados
defendiendo nuestro presente,
para volvernos sentimentales
acerca del pasado.
[Narrador] Ambas son judías
y sus ancestros podrían
haber muerto juntos
en los campos de concentración,
pero sus respuestas al trauma
no podrían ser más diferentes.
Yael utilizó la música como
escape contra su deber militar,
y sus traumas inevitables.
Con su violín en las manos,
se expresa como quiere.
Esty aprende rápidamente que
en Berlín,
hombres y mujeres,
judíos seculares,
musulmanes, cristianos y otros
hacen música juntos.
Las únicas reglas son
que se presenten,
que se enfoquen y que colaboren.
Esty ya no calla más sus gritos,
sino que libera su dolor y su trauma
utilizando la creatividad
que siempre
ha añorado expresar
Esty usa la libertad pura
de Yael como modelo,
y finalmente expresa
su identidad personal.
[cantando]
[Narrador] Los berlineses en
"Unorthodox"
no han olvidado su trauma,
o el de la ciudad en la que viven,
pero han encontrado
maneras de manejarlo,
reclamando la tierra de HItler para
sus propios propósitos felices.
Libertades personales para
todos, particularmente
para las mujeres.
Utilizando la creatividad como
canal para exorcizar su trauma.
Esto no significa que Brooklyn
sea todo lo contrario.
Como todo en este show,
del vestuario a los escenarios,
"Unorthodox" maneja el trauma
de manera sensitiva y hermosa.
Nadie es totalmente bueno
o totalmente malvado.
Algunas personas sufren en Berlín,
de la misma manera que otras
prosperan en Brooklyn.
El trauma humano es complejo
e individual,
no blanco y negro.
En "Unorthodox", vemos
la historia clásica del judío
escapando el trauma europeo
y el cautiverio, en reverso.
En Berlín, Esty descubre
que deshacer el trauma puede ser
tan simple como nadar,
comunicarse con los de afuera,
y cantar a todo pulmón.
Todo en sus propios términos,
y a su propio tiempo.
[Música suave]
definisi trauma menurut kamus adalah:
perasaan sakit dan syok yang berat
karena kejadiab yang sangat mengecewakan
tidak ada cara pasti untuk menghilangkan trauma
di "Unorthodox, kita melihat bagaimana dua komunitas berbeda,
satu di Berlin, dan juga di Brooklyn,
menghadapi tragedi yang membentuk mereka
dan sebaliknya, kita belajar bagaimana menghadapi trauma
di Brooklyn, trauma terjadi pada Esty yang berumur 19 tahun
dan identitas komunitasnya
di "Unorthodox"
untuk makan malam Pesach
ritual peringatan Yahudi yang menghapus perbudakan
di Mesir kuno
Kakek Esti menceritakan alasannya
[Kakek] kami menanamkan pada diri sendiri
cerita tentang Passover
untuk mengingat penderitaan kita
[Narator] Merayakan
ikatan yang kuat antara keluarga dan tradisi
dilingkungan Etsy
dimana ritual dan doa keagamaan
diterima dengan baik
sementara serangan mematikan
di sinagoga, dan tempat lain yang sering dikunjungi oleh orang Yahudi,
berkembang, diseluruh dunia
komunitas ini memaknai anti-Semitis dengan sungguh-sungguh
kita juga melihat, pada adegan ini
Bagaimana Yahudi Satmar membentuk trauma masa lampau
untuk membuat anggota takut
dunia luar yang besar dan buruk.
[kakek] ketika kita mempercayai
teman dan tetangga kita
tuhan menghukum kita
ketika kita melupakan jati diri kita
tuhan murka
[narator] Holocaust
mengakibatkan PTSD bagi para penyintasnya
berimbas pada kehidupan
Sebagai penyintas Auschwitz,
ahli kimia, dan penulis,
Primo Levi mengatakan
"Autschwitz tidak bersama kita,
tapi disekitar kita, di udara
wabahnya musnah, tapi infeksinya tetap ada
bodoh jika kita menyangkalnya
Trauma pada generasi ini tumbuh dari akar
pada keluarga Esty, dan membentuk identitas Esty
Dia enggan mengeksplor bakatnya
yang bertentangan dengan nilai komunitasnya
pelajaran piano yang sangat ia sukai,
harus ia sembunyikan
Gurunya, Vivian Dropkin
diejek sebagai 'shiksa' atau non-Yahudi
Menariknya,
tidak pernah disebut saat pertunjukan
Dropkin adalah seorang Yahudi Sekuler
Terlepas dari keyakinannya, pilihan hidupnya tidak menganut Yahudi lagi
bagi komunitas Esty yang taat.
[laki-laki berbicara dalam bahasa Yahudi]
Banyak Yahudi Ortodox yang percaya
untuk menghilangkan trauma Holocaust
dengan membuat populasi baru
Penelitian tahun 2013 untuk
Pusat Pew
menunjukkan Yahudi Orthodoc memiliki angka kelahiran 4,1
kontras dengan angka rata-rata U. S. nasional 1,8.
Esty sangat percaya dengan
apa yang diajarkan untuk dia percaya,
kemudian bersikeras,
"Kami sedang membangun kembali
enam juta orang hilang. "
Yahudi banyak terbunuh di Holocaust.
[nenek] terlalu banyak kehilangan
tapi secepatnya, kamu akan memiliki anak
[narator] enam juta bukanlah angka yang kecil
Jadi, di samping pekerjaan rumah
perlu menjaga rumahnya tetap rapi,
dan suaminya, Yanky Shapiro
makan dengan baik dan jas tersetrika dengan baik
Tugas Esty adalah memiliki anak
sebanyak mungkin.
[Wanita] ketika menikah, Anda tidak akan memiliki pengaruh
sampai kamu memiliki bayi. Mengerti?
[narator]Dia diberitahu kalau seks itu
akan memberikan kesenangan bagi suaminya,
yang, timbal baliknya, akan memberikan
persis apa yang dia inginkan:
apa yang dia telah diberitahu dia inginkan ...
bayi.
kekurangan dengan cara menghadapi trauma ini adalah
seperti yang kita lihat dari kaca mata Esty,
adalah, dengan menciptakan
efek domino.
Ada bidang studi akademis
disebut epigenetik
yang membahas konsep
trauma trans-generational
atau, gagasan bahwa trauma
bisa diwariskan.
Beberapa penelitian menunjukkan DNA itu
berubah sebagai respon
untuk pengalaman mengerikan,
yang kemudian, berlanjut ke
generasi selanjutnya
Baik melalui epigenetik
atau tidak,
dalam "Unorthodox", membuat orang tua trauma
secara tidak langsung membuat trauma anak-anak
Kakek Esty masih,
dimengerti,
kehilangan oleh Holocaust.
anak laki-laki mereka, Mordecai, tidak sehat secara mental
Adapun Leah, traumanya
datang, terutama,
dari cetakan yang tidak pas
yang telah ditetapkan untuknya.
Sul dizionario la definizione di trauma è:
Shock emotivo intenso e dolore,
causato da un'esperienza
estremamente spiacevole.
Non c'è un unico modo
per elaborare un trauma.
Ma in "Unothodox" vediamo come
due comunità diverse,
una a Berlino e l'altra a Brooklyn,
affrontano le tragedie
che le hanno plasmate.
E, a nostra volta, impariamo
come affrontare i nostri traumi.
A Brooklyn, il trauma prende forma
nella diciannovenne Esty
e nell'identità della sua comunità.
La storia segue
la riservata comunità Satmar
degli ebrei chassidici.
Fu fondata da un rabbino
scappato da Satu Mare,
nella Romania odierna,
durante l'Olocausto.
La comunità Satmar
non si mescola con le altre.
In "Unorthodox",
a capo di una tavola di uomini
e donne separati,
per la cena di Pesach,
commemorazione annuale
della fuga degli Ebrei dalla schiavitù
nell'Antico Egitto,
il nonno di Esty spiega il perchè.
[Nonno] Raccontiamo
la storia di Pasqua
per ricordarci la nostra sofferenza.
[Narratore] Il programma
celebra i forti legami con
la famiglia e la tradizione
nella comunità di Esty,
dove pratiche religiose
e preghiere
possono svolgersi in sicurezza,
mentre attacchi mortali
in sinagoghe e altri luoghi
frequentati dagli ebrei
aumentano in tutto il mondo.
Questa comunità combatte l'antisemitismo
vivendo in modo devoto.
In questa scena, vediamo come
gli ebrei Satmar usano
i traumi passati
per far temere ai membri
il grande, terribile mondo esterno.
[Nonno] Quando ci siamo fidati
dei nostri amici e vicini,
Dio ci ha puniti.
Quando ci dimentichiamo chi siamo,
invochiamo l'ira divina.
[Narratore] L'Olocausto
ha causato
PTSD nei sopravvissuti.
Il suo impatto è attuale.
Sopravvissuto di Aushwitz, chimico
e scrittore,
Primo Levi dice:
"Aushwitz è fuori di noi,
ma è tutto intorno a noi,
nell'aria.
La peste si è spenta,
ma l'infezione serpeggia
e sarebbe da sciocchi negarlo."
Questo trauma generazionale
affonda le radici
dell'albero genealogico di Esty
e plasma la sua identità.
Esty viene scoraggiata
a esplorare le passioni
che contraddicono
i valori della comunità.
Le sue lezioni di piano
sono così mal viste
che deve seguirle di nascosto.
La sua insegnante, Vivian Dropkin,
è derisa come "shiksa"
o non-ebrea.
Curiosamente, anche se non è
menzionato nello show,
Dropkin è un'ebrea laica.
Malgrado la sua fede,
le sue scelte non sono
abbastanza ebree
per la comunità di Esty.
[Uomo che parla in Yiddish]
Molti ebrei ortodossi credono
che il modo
per cancellare il trauma
dell'Olocausto
sia il ripopolamento.
Una ricerca del 2013 del Pew Center
mostra che gli ebrei ortodossi hanno
un tasso di nascita di 4.1,
in contrasto con la media nazionale
americana di 1.8.
Esty crede a ciò a cui
le hanno insegnato a credere,
ribadendo poi,
"Stiamo rimediando
ai sei milioni di perdite."
Gli ebrei uccisi nell'Olocausto.
[Nonna] Così tante perdite.
Ma presto avrai dei figli tuoi.
[Narratore]
Sei milioni non sono pochi.
Così, oltre alle faccende domestiche
per tenere la casa pulita,
e a tenere suo marito,
Yanky Shapiro,
ben nutrito e con gli abiti stirati,
il lavoro di Esty è avere
quanti più figli possibile.
[Donna] Non avrai alcun potere
in questo matrimonio,
finché non avrai un bambino.
Hai capito?
[Narratore] Le hanno detto che
il sesso darà piacere a suo marito,
e che in cambio, lui
le darà ciò che vuole:
le hanno detto cosa vuole...
un bambino.
Il problema di questo modo
di affrontare un trauma
come vediamo attraverso Esty,
è che crea un effetto domino.
C'è un campo
di studi accademici
chiamato epigenetica,
che affronta il concetto
di trauma trans-generazionale,
o l'idea che il trauma
possa essere ereditato.
Secondo alcuni studi, il DNA
cambia in risposta
a esperienze orribili,
e il cambiamento passa
alle generazioni successive.
Che si tratti di epigenetica
o meno,
in "Unorthodox", genitori traumatizzati
traumatizzano involontariamente
i loro figli.
I nonni di Esty sono, comprensibilmente,
ancora in lutto per l'Olocausto.
Il loro figlio, Mordecai, è
mentalmente disturbato.
Quanto a Leah, il suo trauma viene
principalmente
dal non essere adatta
al ruolo che le spetta.
Esty è afflitta dal dolore
dei suoi genitori.
Ora che anche lei è moglie,
trova le regole complicate.
[Sig.ra Shapiro] Non dovevamo
accettare il matrimonio.
[Yanky] Mamma,
per favore!
[Sig.ra Shapiro] Buon sangue
non mente.
[Narratore] Quando Esty prova
a dire che a letto
dovrebbe provare piacere
e non essere traumatizzata,
usando le Scritture come prova
che Dio è d'accordo,
viene zittita.
[Yanky] Le donne non possono
leggere il Talmud!
[Narratore] Il testo non è
per gli occhi delle donne,
per un concetto noto come
"Kavod Hatzibur", ossia
la dignità della comunità.
La storia di Esty mostra come
risposte al trauma restrittive
spesso opprimono
ingiustamente le donne.
Esty non riesce mai a farla franca
come Moishe, suo cugino acquisito.
Moishe è un ladro, un bugiardo,
un cialtrone aggressivo,
senza alcun rispetto
per gli altri.
Questo comportamento
origina nell'autocommiserazione
La sua decadenza morale,
il suo trauma,
iniziano a farsi sentire,
quando capisce di non avere
né la dedizione di una comunità,
né i mezzi di un'altra.
[Moishe ride]
[Narratore] Intanto Yanky,
un santo rispetto a Moishe,
finisce per elargire traumi,
con il suo impegno
infantile e ignorante
a mantenere la sua comunità
a qualunque costo.
A Brooklyn, vediamo come il trauma
a volte generi altro trauma.
Nelle parole della mamma di Esty:
[Leah] Così tanti danni fatti
a Brooklyn
nel nome di Dio.
Tutte queste regole, il gossip.
Per forza Esty non poteva
sopportarlo.
[Narratore] Intanto, a Berlino,
c'è un modo molto diverso
di gestire il trauma.
[Musica classica]
"Unorthodox" presenta
l'antica roccaforte di
Adolf Hitler
come un idillio liberale e diverso
dove la gente, soprattutto i giovani,
può fare ciò che vuole,
quando e con chi vuole.
Un tempo epicentro
di sofferenza,
Berlino reagisce al trauma
celebrando la gioia
e rivendicando parte
del suo carattere
che i nazisti cercarono di sopprimere.
Questa è la città
che vide gli anni '20 d'oro
della Repubblica di Weimar,
quando Marlene Dietrich
divenne famosa,
il cabaret era di moda,
e fu fondato il
movimento del Bauhaus.
Tale liberalismo sociale appare
nelle dimostrazioni pubbliche
d'affetto, che colpiscono
l'ingenua e modesta Esty.
È abituata ad una vita sessuale
traumatica,
che è avveniva sempre
solo in privato,
ma veniva discussa
pubblicamente.
A Berlino, è vero il contrario.
Poiché è il piacere,
non la procreazione,
il vero obiettivo.
Esty inizia a capire
che il mondo non è
in bianco e nero
come le hanno insegnato.
[Uomo] Puoi provare a salvare
l'insalata di Robert.
[Narratore] Gli spazi fisici
della città mostrano
come luoghi traumatici
possono essere rivendicati.
Durante la sua prima uscita
con gli amici,
Esty si cimenta in ciò che,
per la sua comunità di Brooklyn,
sarebbe l'inferno.
[Uomo] Quando c'era
il muro di Berlino,
le guardie tedesche orientali
sparavano a chi provava a
nuotare verso la libertà.
[Esty] E ora?
[Uomo] Ora puoi nuotare dove vuoi.
[Musica spirituale]
[Narratore] Può essere il
luogo di un trauma,
ma non è la fonte del trauma.
A differenza del Mikvah
che consacrò Esty,
uno specchio d'acqua non può
benedire né condannare.
Solo le persone
possono farlo.
Alcune persone non potranno mai
provare gioia
nelle stesse acque
che Hitler osservava
mentre decideva di annientare
milioni di ebrei.
Ma in questa scena,
Esty ha la possibilità
di aiutare
a iniziare la sua nuova vita
tra queste acque.
Qui si toglie la parrucca,
svelando una versione estrema
del suo taglio da rottura.
Se i capelli rasati
sono l'imposizione
di una setta che vede
i capelli da donna
come una tentazione tale
che devono essere rasati,
sono anche un ricordo
involontario e eccezionale
dei modi in cui
gli antenati di Esty
furono disumanizzati
dai nazisti,
che ne rasarono le teste
nei campi di concentramento.
[Esty ansima]
[Narratore] Senza la parrucca
può galleggiare in acqua,
libera di dimenticare
il suo trauma
e tutte le regole
che lo hanno causato.
La scena del lago
mostra come
l'espressione di
libertà individuali
può omaggiare le generazioni
passate a cui sono state negate.
Nuotando in queste acque,
Esty e i suoi amici
fanno ciò che molti in passato
non potevano fare.
Per loro, la gioia è
uno strumento per ricordare
più utile del senso di colpa.
[Uomo] Un lago è solo un lago.
[Narratore] I nuovi amici
di Esty provano
che il trauma
ha molte forme.
Ognuno porta le proprie
storie complesse.
Alcuni vengono
da paesi in guerra,
hanno perso
un proprio caro,
o sono cresciuti gay
in paesi omofobi.
L'attrito fra Esty e Yael
deriva da come
hanno affrontato diversamente
il trauma condiviso.
[Esty] I miei nonni hanno perso
le loro famiglie nei campi.
[Yael] Così come metà Israele.
Ma siamo troppo impegnati
a difendere il presente,
per avere nostalgia
del passato.
[Narratore] Entrambi ebrei,
i genitori di Esty e Yael
avrebbero potuto morire
fianco a fianco nei campi,
ma le loro reazioni
a questo trauma
non potrebbero essere
più diverse.
Con la musica Yael
è sfuggita al servizio militare
e ai sui inevitabili traumi.
Con il violino in mano,
si esprime come vuole.
Esty impara velocemente che,
a Berlino,
uomini e donne,
ebrei laici,
musulmani, cristiani
e altri
suonano insieme.
Le uniche regole sono
presentarsi,
concentrarsi e collaborare.
Esty non soffoca più le urla,
ma sfoga il dolore
e il trauma,
usando la creatività
che ha sempre voluto
poter sfoderare.
Con la libertà senza filtri
di Yael come esempio,
Esty finalmente esprime
la sua identità personale.
[Canta]
[Narratore] I berlinesi di
"Unorthodox"
non hanno dimenticato
il loro trauma,
o quello della loro città,
ma hanno trovato modi
per affrontarlo,
rivendicando la terra di Hitler
per i propri gioiosi scopi.
Volendo libertà personali
per tutti,
soprattutto per le donne.
Usando la creatività come mezzo
per esorcizzare il loro trauma.
Ciò non significa che Brooklyn
sia l'esatto contrario.
Come tutto in questo show,
dai costumi ai set,
"Unorthodox" gestisce il trauma
con sensibilità e eleganza.
Nessuno è solo buono,
o solo cattivo.
Alcuni faticano a Berlino,
mentre altri prosperano a Brooklyn.
Il trauma dell'uomo
è complesso e individuale,
non bianco e nero.
In "Unorthodox" vediamo
la classica storia di un'ebrea
in fuga dal trauma europeo
e dalla prigionia, al contrario.
A Berlino, Esty scopre che
cancellare un trauma
può essere facile
quanto farsi una nuotata,
comunicare con estranei
e cantare a squarcia gola.
Tutto alle sue condizioni
e con i suoi ritmi.
[Musica dolce]
「トラウマ」を辞書で引くとこう書いていある：
非常に
'트라우마'의 사전적 정의는
극도로 힘겨운 상황을 겪으면서
받는 극심한 감정적 충격과 고통을 말합니다.
트라우마를 극복하는 방법은 정해져 있지 않습니다.
그러나, 영화 "그리고 베를린에서"가 보여주는 베를린과 브루클린이라는
각각의 서로 다른 공동체가
그들을 형성한 비극에 어떻게 대응하는지 볼 수 있습니다.
그러고 나서, 우리의 트라우마에 대처한는 방법을 배울 수 있죠.
브루클린에선, 트라우마가 19살의 에스티와
그녀의 공동체의 정체성을 형성합니다.
모든 행동은 하시딕 유태인의
비밀스런 '사트마' 공동체 강령에 따릅니다.
현재 루마니아인 사투 마레의
유태인 학살로 부터 도피한 랍비에 의해 확립됐읍니다.
사트마 공동체는 이방인과 섞이지 않습니다.
"그리고 베를린에서"를 보면
남녀가 분리되어 배석한
유월절 만찬에서,
유태인들이 포로 생활하던
고대 이집트로 부터의 탈출을 매년 기념하는 것인데,
에스티의 할아버지가 그에 대한 자신의 이유를 말해줍니다.
[할아버지] 우리는 우리자신에게
유월절 이야기를 들려준다.
우리의 고통을 상기하기 위해서.
[내레이터] 이영화가 경축하는 것은
가족과 전통에 대한 강한 유대,
에스티의 공동체 안에서,
종교적 관습과 기도가
안전하게 이루어 질 수 있는 곳,
살상하는 공격이
유태 교회당에서, 그리고 유태인들이 드나드는 다른 곳들
전 세계에서 일어나고 있는 동안.
이 공동체는 경건한 생활로 유태인 차별주의에 대항합니다.
우리는 또 이 장면에서
사트마 유태인들이 어떻게 과거의 트라우마로
거대한 사악한 바깥 세상에 대한 공포를 조성하는지 봅니다.
[할아버지] 우리가 친지와 이웃을
믿었을 때
하나님은 우리를 벌했다.
우리가 누군지 잊으면
하나님의 분노를 산다.
[내레이터] 유태인 학살은 생존자들에게
PTSD (트라우마 후 스트레스 장애)를 낳습니다.
그 충격은 존속합니다.
아우슈비츠 생존자이고, 생화학자, 작가인
프리모 레비가 말하기를:
"아우슈비츠 는 우리 밖에 있다,
그렇지만, 우리를 둘러싸고 있다, 공기로.
그 역병은 소멸됐지만, 그 전염성은 아직 남아있어,
그것을 부정하는 것은 어리석은 일이다."
이러한 대를 물리는 트라우마는 에스티 가문의 뿌리에서
자라나 에스티의 인격을 형성합니다.
그녀가 열정을 탐구하는 것은
공동체 가치에 위배됨으로 저지됩니다.
그녀의 피아노 렛슨은 눈총거리여서,
비밀리에 받아야 합니다.
그녀의 선생님, 비비안 드롭킨은,
'쉭사' 혹은 비유태인이라고 비웃음 받습니다.
재미있게도, 영화 전체를 통해 한 번도 언급하지 않는 것은,
드롭킨은, 비정통, 세속화된 유태인이라는 겁니다.
그녀의 신앙에도 불구하고, 그녀의 선택들이 정통 유대적이 아니라서,
에스티의 경건한 공동체가 보기에는요.
[이디쉬어 말하는 사람]
많은 정통 유태인들이 믿기로는
유태인 학살의 트라우마를 바로잡는 것은,
인구를 재생하는 것입니다.
2013년 퓨 센터의 연구는
정통 유태인의 출생율 4.1을 보입니다,
미 전국 출생율 1.8에 비교하여.
에스티는 그녀가 가르침 받은 것을 전적으로 믿습니다,
후일 주장하기를,
"우리는 잃어버린 6백만을 다시 확립한다."
홀로코스트에서 유태인들이 학살당했다.
[할머니] 너무 많이 갔어.
그래도 곧 네 자식들이 생길거야.
[내레이터] 6백만은 하찮은 숫자가 아니예요.
그래서, 그녀의 살림을 잘 챙기고,
남편, 얭키 샤피로를
잘 먹이고 , 양복 잘 다려 입히고,
하는 것 외에, 에스티의 일은 자녀를 양산하는 거였어요.
[여인] 너는 이 결혼에 아무런 권력 행사권이 없어,
애를 낳을 때까지, 알겠니?
[내레이터] 그녀가 듣는 얘기는, 성교가 남편을 즐겁게 할거고,
그 댓가로, 그녀가 바로 원하는 것,
그게 그녀가 원하는 거라고 들은 것, 아기를 가질 거라는 거죠.
이런 식으로 트라우마에 대처하는 것의 문제는,
에스티의 눈을 통해 우리가 보듯이,
그것이 도미노 효과를 낳는다는 거예요.
학술 분야 중
후성 유전학이라는 것,
세대 간의 트라우마나,
혹은 대를 잇는 트라우마에
대처하는 학문입니다.
어떤 연구는 DNA가
끔찍한 경험의 결과 변화됨을,
그런 다음, 대를 물려 전수 되는 것을 암시합니다.
후성 유전학을 통해서건 아니건,
이 영화 "그리고 베를린에서"는 트라우마를 가진 부모가
고의가 아닌데, 자녀에게 트라우마를 자행합니다.
에스티의 조부모는 굳어있읍니다, 아시다시피,
홀로코스트로 상실되어.
그들의 아들 , 모르데카이는 정신적으로 불안정합니다.
리아는, 그녀의 트라우마는, 주로,
그녀에게 주어진 틀에 딱 들어 맞지 못하는 데서 비롯됩니다.
에스티는 그녀의 부모의 고통에 뒤덮여 있어요.
그런데 지금 신부가 되고 보니, 규칙들이 성가셔요.
[미세스 샤피로] 이 결혼에 찬성하지 말걸 그랬어.
[양키 샤피로] 엄마, 제발!
[미세스 샤피로] 그 부모 그 자식이지, 부전자전.
[내레이터] 에스티가 주장을 폈다가,
잠자리가 고통을 감수하는 것이 아니라, 즐거울 수 있다는,
그게 하나님의 뜻이라는 성경을 증거로 인용하면서,
그녀는 입을 닫아야했읍니다.
[얭키 샤피로] 여자는 탈무드를 읽으면 안돼!
[내레이터] 이 원본은 여성이 아닌, 남성만을 위한 것,
소위, 알려진 바,
"Kavod Hatzibur" (모든 인간의 존업성) 혹은 지역 사회의 품위 때문에.
에스티의 이야기는 트라우마에 대한 사회적 반응이 어떻게
부당하게 여성의 입을 막는지를 보여줍니다.
에스티는 그녀의 시댁 사촌 모이셰가 하는 것의 절반도 허용되지 않습니다.
모이셰는 도둑, 거짓말장이, 뻔뻔스럽고,
남의 체면 가리지 않습니다.
그런데, 그의 행동은 자기 혐오에서 나옵니다.
그의 도덕적 부패, 트라우마가
그를 따라잡아서,
그 자신 깨닫건대,
그는 한 공동체의 유대나,
다른 쪽의 수단 둘 다 잃었음을 알게 된거죠.
[모이셰가 웃음을 터트림]
[내레이터] 한편, 얭키는,
모이셰에 비하면 성인이지만,
트라우마를 할당받는데,
어릴 적 멋 모르고 한 헌신,
그의 공동체를 지키기로,
무슨 수단이던지 가리지않고.
브룩클린에서는 안타깝게도, 우리는
트라우마가 또 트라우마를 낳는 것을 봅니다.
에스티 엄마가 말하듯:
[리아] 브룩클린에서는 파괴가 너무 심해,
하나님의 이름으로.
율법들, 소문들.
에스티가 견딜 수 없는 게 당연하지.
[내레이터] 베를린에서는, 한편
트라우마에 다른 식으로 대처하고 있어요.
[고전 음악]
영화 "베를린에서는"
아돌프 히틀러가 전에 세력을 떨치던 곳을
자유주의적이고, 다양한 유유자적 하는,
사람들, 특히 젊은이들이,
무엇을 원하든, 언제던, 누구와 할 수 있는 곳으로 그려놓습니다.
한 때 수난의 진원지로서,
베를린을 과거 트라우마를
환희를 경축함으로써,
나치가 절멸시키려 했던 그들 고유의 특징을
부분이나마 재현함으로서 대응합니다.
이 도시는
한 때 1920년대 바이마르 제국의 전성기를 가져왔던 곳이고,
마를린 디트리히의 인기가 치솟던 시절,
카바레가 대중적인 유흥이었고,
바우하우스 예술 운동이 창설됐던 곳입니다.
이 사회적 자유주의는 공공연한 애정 표현에서 드러나는데
순진하고 얌전한 에스티는 이것에 어안이 벙벙합니다.
그녀는 괴로운 성생활에,
남의 눈을 피해서만 행해지지만,
공적으로 논의되는 것에 익숙한 것이었어요.
베를린에서는 그 반대인 것이 사실이예요.
그것은, 출산 보다 쾌락이
목표이기 때문이죠.
에스티는 세상이 그녀가 배운 것처럼
흑백만은 아니라는 것을
깨닫기 시작합니다.
[남자] 샐러드 만드느라 낑낑대는 로버트를 좀 도와주지 그래.
[내레이터] 이 도시의 실제 공간이
수난 현장의 탈환을 보여 주는 실례들입니다.
에스티가 처음 친구들과 놀러 나갔을 때,
그녀는 과거 브룩클린 공동체에서라면
지옥으로 여겨질 모험에
자신을 내맡깁니다.
[남자] 베를린 장벽이 있었을 때는
동독 수비병들이
이 호수를 헤엄쳐 자유를 찿아 건너오는 사람이면 누구든지 쐈어.
[에스티] 그럼 지금은?
[남자] 지금은 어디까지든 네 맘대로 헤엄쳐 갈 수 있지.
[신비로운 음악]
[내레이터] 그것은 수난의 장소일지는 몰라도,
수난의 근원은 아닙니다.
에스티를 축복했던 성수와 달리,
세속적 수원지는 축복도 저주도 하지 않습니다.
단지 사람만 할 수 있죠.
물론, 사람에 따라 히틀러가 응시했던 물에
들어가 즐거움을 느끼는 건 절대 불가능 할 거예요,
몇 백만 유태인의 학살을 결정하고 있었을 테니까요.
그렇지만 이 장면에서,
에스티는 이 물 속에서,
그녀의 새 삶을 시작하도록 돕는 기회를 포착해요.
에스티는 호수에 들어가서 가발을 벗는데,
보다 극단적인 방식의 결별기념 삭발이라 할까요.
그 밑의 깎인 머리가
종파에서 강행한 것이지만
여성의 모발이 남성을 유혹하는 것으로
면도해 버려야 할 것으로 치부하는.
그것은 또한 섬뜩한 예기치 않은 것,
에스티의 조상들이
나치의 비인간화의 제물로
집단 수용소에서 모발을 면도 당했던 것을 상기시켜 줍니다.
[에스티 숨 가쁨]
[내레이터] 이 가발 없이 에스티는 물에 둥둥 떠서,
그녀의 트라우마와,
그것의 병인이라고 할 율법과 강령들을 잊을 자유를 누립니다.
이 호수 장면은
개인의 자유의 표현이 어떻게 해서
한 때 눌려 지낸 과거 세대에게 올리는 제사 인지를 증명합니다.
이 물에서 수영함으로써,
에스티와 그녀의 친구들은
전 세대 많은 사람들이 할 수 없었던 것을 했어요.
기쁨이, 그들에게는,
죄책감 보다, 훨씬 유용한 추모 수단입니다.
[남자] 호수는 그저 호수일 뿐이야.
[내레이터] 에스티의 새 친구들이,
트라우마가 여러 형태라는 것을 입증합니다.
각자가 나름대로의 힘든 과거 역사를 질머지고 있어요.
전쟁 파탄의 나라에서 온 사람이 있고,
사랑하는 사람들을 잃은 사람도 있고,
또는 동성 혐오하는 나라에서 동성애자로 성장한 사람도 있어요.
에스티와 야엘 사이의 마찰은
그들의 공통적 트라우마가 서로 얼마나 달리 취급되느냐에서 비롯됩니다.
[에스티] 우리 조부모는
집단 수용소에서 전가족을 잃었어.
[야엘] 이스라엘 절반도 그랬어.
그렇지만, 우리 현재를 방어하기가 너무 바빠,
과거의 감상에 젖기에는.
[내레이터] 둘 다 유태인으로,
에스티와 야엘의 조상이
학살 수용소에서 함께 나란히 죽었을 수도 있지만,
이 트라우마에 대한 그들의 반응은
이렇게 다를 수가 없어요.
야엘은 음악을 군복무로부터,
그리고 그로 인한 불가피한 트라우마로 부터의 탈출로 삼습니다.
바이올린을 손에 들고, 그녀는 자신을 원하는 대로 표현합니다.
에스티는 재빨리 이것을, 베를린에서는,
여자들과 남자들,
세속적 유태인들,
이슬람 계, 기독교 계, 그외의 사람들이
음악을 함께 연주한다는 걸 배웁니다.
유일한 법칙은, 출석해서,
정신 집중 하고, 협업하는 것이예요.
에스티는 더이상 자신의 비명을 억누르지 않고.
항상 행사할 수 있기를 소원했던
창조적 힘을 사용해
고통과 괴로움을 쏟아냅니다.
야엘의 거리낌없는 자유를 본보기로,
에스티는 마침내 자신의 고유한 정체성을 표현합니다.
[노래함]
[내레이터] 영화 "그리고 베를린에서'에 나오는 베를린 사람들은
그들의 트라우마를 잊었거나
자신들이 거주하는 도시에 대해 모르는 것이 아니지만,
거기 대처할 방법을 찿아,
히틀러의 땅을 자신들의 것으로, 기쁨의 목적을 위해 탈환했읍니다.
모든 인간의 개인적 자유를 성취하는 것,
특히 여성들.
창조력을 그들의 트라우마 잡귀를 내쫓는 도구로 사용하는 것.
브룩클린이 이것에 정반대라는 뜻은 아닙니다.
이 영화의 다른 모든 것과 같이,
의상에서부터 세트까지,
영화 "그리고 베를린에서'는 트라우마를 민감하고 아름답게 처리합니다.
누구도 절대적으로 착하거나, 악하거나 하지 않습니다.
어떤 사람들은 베를린에서 가난에 허덕이는데,
사람들에 따라 부르클린에서도 잘 사는 것과 다름없어요.
인간의 트라우마는 복잡하고 개인적이라서
흑백이 아닙니다.
영화 "그리고 베를린에서'는
유태인이 유럽이 준 트라우마와 포로 생활을 탈출하는
전형적 이야기가 뒤집힌 것을 봅니다.
베를린에서 에스티는
트라우마를 벗어 버리는 것이
수영하러 가는 것,
이방인들과 소통하는 것,
가슴이 터지도록 노래 부르는 것 만큼 간단하다는 것을 발견합니다.
그녀 자신의 방식으로
그녀가 원하는 때에.
[부드러운 음악]
A definição do dicionário
para trauma é:
"severo choque e dor emocional,
causado por uma experiência
extremamente impactante."
Não existe um padrão
para processar o trauma.
Mas em "Nada Ortodoxa", vemos
como duas comunidades distintas,
uma em Berlim e
outra em Brooklyn,
lidam com as tragédias
que os afetaram.
Em troca, aprendemos formas
de lidar com nosso próprio trauma.
Em Brooklyn, trauma
forma a identidade de Esty,
de 19 anos, e de
sua comunidade.
A história segue a reservada
comunidade Satmar
de judeus hassídicos.
Estabelecida pelo rabino
que fugiu de Satu Mare,
na atual Romênia,
durante o Holocausto,
a comunidade Satmar não
se mistura com os outros.
Em "Nada Ortodoxa",
na ponta da mesa
segregada por gênero,
para o jantar de Pesach,
- uma comemoração anual dos
judeus que escaparam escravidão
no antigo Egito -
o avô de Esty explica
o por quê:
"Nós repetimos
a história da Páscoa judaica
para nos lembrarmos
do nosso sofrimento."
A série celebra
a união forte entre família
e tradição
na comunidade de Esty,
onde costumes religiosos
e orações
acontecem em segurança,
enquanto ataques fatais
em sinagogas, e outros locais
frequentados por judeus
aumentam pelo mundo.
Essa comunidade desafia o
antissemitismo com devoção.
Também vemos, nessa cena,
como os judeus Satmar usam
o trauma do passado
para gerar em seus membros
medo sobre o mal lá fora.
"Quando confiamos em
nossos amigos
e vizinhos,
Deus nos puniu.
Quando esquecemos
quem nós somos,
atraímos a ira de Deus."
O Holocausto causou
estresse pós-traumático
a seus sobreviventes,
e seu impacto perdura.
Como disse o sobrevivente
de Auschwitz,
o químico e escritor Primo Levi:
"Auschwitz está fora de nós,
mas está ao nosso redor,
no ar.
A praga se foi, mas a
infecção continua,
e seria tolo
negar isso."
Esse trauma de uma geração
cresce das raízes
da árvore genealógica de Esty,
e forma a sua identidade pessoal.
Ela é desencorajada de
explorar paixões
que contradizem os
valores da comunidade.
Suas aulas de piano
são tão mal vistas,
que ela precisa aprender
em segredo.
Sua professora,
Vivian Dropkin,
é desprezada como
'a shiksa', ou não judia.
Curiosamente, embora
a série nunca mostre isso,
Dropkin é uma judia secular.
Apesar de sua fé, suas escolhas
não são judias o suficiente
para a comunidade devota
de Esty.
Muitos judeus ortodoxos
acreditam que o modo
de desfazer o trauma
do Holocausto
é por repopulação.
A pesquisa de 2013
do Pew Center
mostra que o índice de natalidade
entre judeus ortodoxos é 4.1,
comparado à média nacional
dos EUA de 1.8.
Esty acredita em tudo que foi
ensinada a crer,
insistindo mais tarde,
"Estamos reconstruindo
os seis milhões perdidos."
Judeus mortos no Holocausto.
"Tantas perdas.
Mas logo você terá seus
próprios filhos."
Seis milhões não é um
número nada pequeno.
Por isso, além do trabalho doméstico
para deixa a casa em ordem,
e seu marido,Yanky Shapiro,
alimentado e com ternos
bem passados,
o trabalho de Esty é ter a maior
quantidade possível de filhos.
"Você não terá poder
no casamento,
até ter um bebê.
Entendeu?"
Ela aprende que sexo vai
dar prazer ao seu marido,
que em troca vai dar a ela
exatamente o que quer:
o que disseram a ela para querer...
um bebê.
O problema de lidar com
o trauma assim,
como vemos pelos
olhos de Esty,
é que cria um efeito
em dominó.
Existe uma área de
estudo acadêmico
chamado epigenética,
que lida com o conceito
de trauma transgeracional,
a ideia de que o trauma
pode ser herdado.
Alguns estudos sugerem
que o DNA
muda em resposta
à experiências horríveis,
e isso é passado às
gerações futuras.
Seja pela epigenética ou não,
em "Nada Ortodoxo", pais
traumatizados
traumatizam seus filhos
sem intenção.
Os avós de Esty ainda
estão, compreensivelmente,
devastados pelo Holocausto.
Seu filho, Mordecai,
está mentalmente instável.
Quanto à Leah, seu
trauma vem
de não se encaixar no
molde feito para ela.
Esty é marcada pela dor
de seus pais.
Agora que ela mesma é noiva,
as regras são incômodas.
"Não deveríamos ter concordado
com esse casamento."
"Mamãe, por favor!"
"O fruto não cai longe do pé."
Quando Esty tenta
argumentar
que deve sentir prazer
em vez de trauma na cama,
usando as escrituras como prova
de que é a vontade de Deus,
ela é silenciada.
"Mulheres são proibidas
de ler o Talmud!"
Esse texto pertence aos homens,
não aos olhos das mulheres,
devido a algo chamado
'Kavod Hatzibur', ou a
dignidade da comunidade.
A história de Esty mostra como respostas
ao trauma socialmente restritivas
costumam amordaçar
as mulheres.
Esty não consegue se safar de metade do
que seu primo Moishe consegue.
Moishe é um ladrão, mentiroso,
um imbecil agressivo
sem consideração
com os outros.
Ainda assim, seu comportamento
parece vir de um ódio próprio.
Sua decadência moral,
seu próprio trauma
está alcançando ele,
conforme ele percebe
que não tem
nem o comprometimento
de uma comunidade,
nem as ferramentas de outra.
Enquanto isso Yanky,
um santo comparado a Moishe,
acaba por infligir trauma
através de seu comprometimento
ignorante e infantil
em manter sua comunidade
a qualquer custo.
Em Brooklyn, vemos como o trauma,
infelizmente, às vezes
gera mais trauma.
Como a mãe de Esty diz:
"Tanto dano feito em Brooklyn,
em nome de Deus.
Todas as regras, as fofocas.
Não é à toa que Esty não suportou."
Em Berlim, por outro lado,
a forma de lidar com o trauma
é completamente diferente.
"Nada Ortodoxa" apresenta
a antiga fortaleza de
Adolf Hitler
como um paraíso
diverso e liberal,
onde as pessoas, especialmente
os jovens, podem
fazer o que querem, quando querem,
com quem quiserem.
Uma vez o epicentro do
sofrimento,
Berlim contraria seu
trauma do passado
celebrando a alegria,
reavendo parte de
seu caráter
que os nazistas tentaram
extinguir.
Essa é a cidade
que uma vez viu os anos 20
dourados da República Weimar,
quando Marlene Dietrich
subiu à fama,
cabaret era entretenimento
popular,
e o movimento de arte
Bauhaus foi fundado.
Esse liberalismo social
é refletido em demonstrações
públicas de afeto, que surpreendem
a tímida e modesta Esty.
Ela está acostumada a uma vida
sexual traumática,
que só acontecia no privado,
porém discutida em público.
Em Berlim, o oposto ocorre.
Isso porquê o prazer,
em vez da procriação,
é o objetivo.
Esty começa a perceber
que o mundo não
é preto e branco
como ela aprendeu.
"Você pode tentar salvar a tentativa
de salada do Robert."
Os espaços físicos da cidade
são exemplos de como lugares
traumáticos podem ser reivindicados.
Na primeira excursão de Esty
com os novos amigos,
ela se depara com o que é,
para sua comunidade no Brooklyn,
o inferno.
"Quando o Muro de Berlim
estava erguido,
os guardas da Alemanha
Oriental atiravam
em qualquer um que tentasse
nadar esse lago à liberdade."
"E agora?"
"Agora, você pode nadar
até onde quiser."
Pode ser um local de trauma,
mas não é fonte de trauma.
Diferente do Mivah que
abençoou Esty,
um corpo de água secular
não pode abençoar nem condenar.
Só as pessoas podem.
Claro, algumas pessoas
nunca vão encontrar alegria
na mesma água que
Hitler observou,
quando decidiu terminar as
vidas de milhões de judeus.
Mas nessa cena,
Esty tem a oportunidade
de ajudar
a começar sua nova vida,
dentro dessa água.
Esty tira sua peruca
nesse lago,
numa versão mais extrema
do corte de cabelo pós-término.
Enquanto o cabelo curto
por baixo
é a imposição de um secto
que vê o cabelo das mulheres
como tal tentação
aos homens que precisa
ser raspada,
também é uma memória
acidental e análoga
de como os ancestrais
de Esty
foram desumanizados
pelos nazistas,
suas cabeças raspadas em
campos de concentração.
Sem a peruca,
ela bóia na água,
livre para esquecer seu trauma,
e todas as regras e regulações
que levaram a isso.
A cena no lago prova como
a expressão de liberdades
individuais
pode ser tributo a gerações
passadas que foram restritas.
Ao nadar na ápgua,
Esty e seus amigos
fazem o que muitos em gerações
passadas não puderam.
Alegria, para eles, é mais útil
para lembrar, do que
a culpa.
"Um lago é só um lago."
Os amigos de Esty
provam que o trauma vêm
de muitas formas.
Cada um carrega consigo suas
próprias histórias difíceis.
Alguns vêm de países devastados
pela guerra,
perderam entes queridos,
ou cresceram gay em países
homofóbicos.
A fricção entre Esty e Yael
existe
em como seu trauma em comum é
tratado de forma diferente.
"Meus avós perderam sua
família inteira
nos campos."
"Assim como metade de Israel.
Mas estamos muito ocupados
defendendo nosso presente,
para ser sentimentalista
sobre o passado."
Ambas judias,
os ancestrais de Esty e Yael
podem muito bem ter morrido
lado a lado nos campos
de morte,
mas suas respostas
a esse trauma
não poderiam ser mais diferentes.
Yael usou música como fuga
do serviço militar,
e seus traumas inevitáveis.
Com violino em mãos, ela
se expressa como prefere.
Esty logo aprende que,
em Berlim,
homens e mulheres,
judeus seculares,
muçulmanos, cristãos,
e outros
tocam música juntos.
A única regra é comparecer,
manter foco e colaborar.
Esty não precisa mais
abafar os próprios gritos,
mas solta sua dor
e trauma,
usando a criatividade que
ela sempre quis
poder usar.
Usando a liberdade sem filtro
de Yael como base,
Esty finalmente expressa sua
identidade pessoal.
Os berlinenses de
"Nada Ortodoxa"
não esqueceram seu trauma,
ou o da cidade em
que vivem,
mas acharam formas
de lidar com isso
reivindicando a terra de Hitler
para seus próprios fins alegres.
Buscando liberdades pessoais
para todos,
especialmente mulheres.
Usando a criatividade como
condutor para exorcizar o trauma.
Isso não quer dizer que Brooklyn
é o completo oposto.
Como todo o resto na série,
dos figurinos aos sets,
"Nada Ortodoxo" lida com trauma
de modo sensível e belo.
Ninguém é de todo bem,
ou de todo mal.
Alguns têm dificuldades em Berlim,
assim como alguns florescem
no Brooklyn.
O trauma humano é
complexo e individual,
não preto e branco.
Em "Nada Ortodoxa", vemos
a história clássica do judeu
escapando o trauma europeu
e o cativeiro, ao contrário.
Em Berlim, Esty descobre
que desfazer o trauma pode
ser tão simples
quanto sair para nadar,
se comunicar com outros,
e cantar à plena voz.
Tudo a seu ritmo,
no seu próprio tempo.
Travmanın sözlük anlamı
aşırı üzücü bir deneyimden kaynaklanan
ağır duygusal şok ve acıdır.
Travmayı yönlendiren belirli durum yoktur.
Ancak, "Unorthodox" dizisinde, biri Berlin'de diğeri Brooklyn de olan iki farklı topluluğun
onları şekillendiren trajedilerle nasıl başa çıktıklarını görürüz.
Ve karşılığında , travmalarımızın üstesinden gelme yollarını öğreniriz.
Brooklyn'de, travma 19 yaşındaki Esty'nin
ve bulunduğu cemaatin kimliğini oluşturur.
Olay Hasidik Yahudilerin bilinmezlikle dolu
Satmar cemaatini takip eder.
Nazi soykırımı boyunca, günümüz Romanya'sına,
Satu Mare'ye kaçmış bir haham tarafından kuruldu.
Satmar cemaati diğer insanlarla katışmaz.
"Unorthodox" dizisinde,
cinsiyete göre ayrılmış olan masanın başında,
antik Mısırdaki kölelikten
kaçmış Yahudiler için her yıl yapılan anma töreni,
Pesah bayramı yemeği,
Esty'nin dedesi amacındaki nedenlerini gösterir.
[Dede] Kendimize
Pesah bayramı hikayesini
acımızı hatırlatması için anlatırız.
Dizi , Sinagoglar üzerindeki
ölümcül saldırılar ve Yahudilerin
sık sık gittiği diğer toplantı yerleri
tüm dünyada yükselirken,
dini töre ve ibadetin
güvenli bir şekilde gerçekleştiği Esty'nin cemaatiyle
güçlü aile ve gelenek bağını
herkese tanıtır.
Cemaat dindar bir şekilde yaşayarak yahudi düşmanlığına karşı koyar.
Bu sahnede, aynı zamanda Satmar Yahudilerinin
cemaat üyelerini dışarının büyük kötülüğünden korkutmak için
geçmiş travmaları nasıl kullandığını görüyoruz .
[Dede] Arkadaşlarımıza
ve komşularımıza güvendiğimizde,
Tanrı bizi cezalandırdı.
Kim olduğumuzu unuttuğumuzda,
Tanrı'nın büyük öfkesine neden oluruz.
Nazi Soykırımı
hayatta kalanlarda post-travmatik stres bozukluğuna neden oldu.
Etkisi sürmeye devam eder.
Auschwitz mücadelecisi, kimyacı ve yazar olan,
Primo Levi şöyle söyler:
"Auschwitz toplama kampı bizden uzaktır,
ama havada dört bir yanımızdadır.
Salgın azaldı ama iltihabı hala durur.
ve reddetmek aptallık olurdu."
BU nesilsel travma Esty'nin soy ağacının
kökenlerinden büyür, ve Estynin kişisel kimliğini şekillendirir.
Cemaatin değerleriyle çelişen tutkularını
keşfetmekten vazgeçirilir.
Piyano dersleri hiç uygun görülmez,
dersleri gizlice almalıdır.
Öğretmeni, Vivian Dropkin,
bir şiksa ve yahudi olmadığı için alay edilir.
Ancak ilginç bir şekilde, dizi ondan asla bahsetmesede,
Dropkin laik bir Yahudidir.
İnancına rağmen, seçimleri Esty'nin dindar cemaati için
yeterince Yahudi değildir.
[Yidçe konuşan adam]
Çoğu Ortodoks Yahudileri, Nazi Soykırımının travmasından
kurtulma yolunun yeniden insan yerleştirmek
olduğuna inandılar.
Pew Araştırma Merkezinin 2013 yılındaki araştırması
Amerika'nın 1.8 ulusal doğum ortalamasına karşı
Ortodoks Yahudilerinin 4.1 doğum oranının olduğunu gösterir.
Esty bütün yönleriyle ona inanması öğretilen şeye inanır,
sonradan ısrar eder,
"6 milyon kaybı yeniden üretiyoruz"
Yahudiler Nazi Soykırımında öldü.
[Babaanne] Çok fazla kayıp.
Ama, yakında, kendi çocukların olucak.
6 milyon küçük bir miktar değil.
O yüzden, evini ve kocası Yanky Shapiro'yu düzenli tutup,
iyi besleyip ve mükemmel bir şekilde ütülenmiş takım elbiseleri
gerektiren ev işleri dışında,
Esty'nin işi mümkün olduğu kadar çok çocuk sahibi olmak.
[Kadın] Bu evlilikte kaldıraç gücün olmayacak,
bir bebek olana kadar. Anladın mı?
Seksin kocasına zevk vereceği ve karşılığında,
ona tam olarak isteği şeyi vereceği söylenir:
istediği şeyin bir bebek olduğu söylendi.
Travmayla baş ederken bu yoldaki problem,
Esty'nin de gözleriyle gördüğümüz üzere,
domino etkisi yaratır.
Travmanın kalıtım yoluyla
alınabilir olduğu
fikrini veya kuşaklar arası travma
görüşüyle ilgilenen epigenetik adlı
akademik çalışma dalı vardır.
Bazı çalışmalar DNA'nın
korkutucu deneyimlere karşılık olarak değiştiğini,
ve bu, sonradan, nesillerden nesillere geçtiğini öne sürdü.
Epigenetik aracılığıyla olsa da olmasa da,
"Unorthodox" dizisinde, travma geçirmiş ebeveynler
farkında olmadan çocuklarında travmaya neden olur.
Esty'nin dedesi ve babaannesi hala, açıkça,
Nazi Soykırımından mahrum bırakılmışlar.
Oğulları, Mordecai, zihinsel olarak hastaç
创伤的字典定义是：
严重的情感打击和痛苦，
由让人极度不安的经历所导致。
应对创伤并没有固定的方法。
但是，在《离经叛道》这部电视剧中，我们可以看到两个不同的群体，
一个在柏林，一个在布鲁克林，
是如何应对塑造他们人格的悲剧的。
这样，我们也学习到应对我们自身创伤的办法。
在布鲁克林，创伤塑造了十九岁的埃思蒂，
和她所在社区的身份认知。
镜头跟随与外界隔绝的
哈西德派犹太教团体。
这个团体由一位从如今罗马尼亚的萨图马雷县逃出的拉比建立，
在20世纪30-40年代犹太人大屠杀时期。
哈西德派犹太教团体不与外界之人交往。
在《离经叛道》中，
男女分座的
逾越节晚餐餐桌首位上，
一场一年一度的纪念犹太人
在古埃及时期逃脱被奴役命运的仪式正在举行，
埃思蒂的爷爷给出了他的理由。
［爷爷］我们告诉我们自己
逾越节的故事
是我们铭记我们曾经的遭遇。
[旁白]这部电视剧歌颂了
家庭和传统之间的强力纽带，
在埃思蒂的宗教团体中，
宗教的习俗与祷告
能够安全地进行，
然而针对犹太教堂
以及其它犹太人聚会场所的致命袭击，
在世界各地发生着。
这个宗教团体以虔诚的生活方式反抗排犹主义。
我们也可以发现，在这个场景中，
萨特马尔犹太人是如何利用曾经的创伤，
来使得团体成员恐惧广大而卑劣的外部世界的。
[爷爷]当我们信任
我们的朋友和邻居时，
上帝惩罚了我们。
当我们忘记自己的身份时，
我们招致了上帝的怒火。
[旁白]犹太人大屠杀
导致幸存者患上创伤后应激综合症。
它的影响持续深远。
作为奥斯维辛集中营的幸存者，化学家和作家，
普利莫·莱维这样说道：
“奥斯维辛在我们的身体之外，
但它环绕在我们的四周各处，漂浮在空气中。
瘟疫已经消失，但是感染性始终萦绕不散，
而否认这一点将会是愚蠢的。“
这种属于一代人的心理创伤
从埃思蒂家庭之树的树根深处生发，并塑造了埃思蒂的个体身份认知。
她被阻止探索个人情感取向
一旦它们与团体的价值观相悖。
她的钢琴课遭到了如此的反对，
以至于她不得不偷偷地上课。
她的老师，薇薇安·卓普金，
被嘲笑为“一个shiksa”,也就是“非犹太人”。
但有趣的是，虽然电视剧从未提及，
但是卓普金其实是一位世俗化的犹太教徒。
尽管她具有犹太教信仰，她的选择
在埃思蒂的团体看来并不足够“犹太”。
[男声意第绪语]
许多正统犹太教徒坚信
抹去大屠杀创伤的方式
就是进行种群恢复。
2013年美国皮尤研究中心的一项研究显示
正统犹太教徒拥有高达4.1的出生率，
与美国国家平均出生率1.8差距显著。
埃思蒂完全相信她所被灌输的东西，
之后坚持声称，
“我们是在重新制造失去的六百万人口。”
那是大屠杀中被杀的犹太人数量。
[奶奶]那么多人失去了生命。
但是，不久，你就会拥有自己的孩子。
[旁白]六百万可不是一个小数字。
所以，除了保持房屋整洁所必须的家务，
和将她的丈夫Yanky Shapiro
喂饱，穿上完美熨帖的西装之外，
埃思蒂的工作就是尽可能多地生孩子。
[女人]你在这场婚姻中没有筹码，
直到有了一个孩子，你知道我在说什么吗？
[旁白]她被告知性交能给她的丈夫快感，
而这继而能够给予她她想要得到的东西：
也就是她被告知她想获得的……一个孩子。
这种应对创伤方式的问题在于，
当你凝视埃思蒂的眼睛，
它创造出一种多米诺骨牌效应。
有一个学术研究领域，
叫做表观遗传学，
它研究关于
跨世代心理创伤的概念，
或者说，创伤可以被世代遗传的想法。
有些研究表明，
DNA会对骇人的经历作出反应，进而发生改变，
而这种改变，会一代代地传承下去。
不管是不是通过表观遗传学，
在《离经叛道》中，经历过创伤的父母
无意识地给孩子造成了心理创伤。
可理解的是，埃思蒂的祖父母仍然
深陷于犹太人大屠杀所造成的创伤中。
他们的儿子，莫蒂赛，患有精神疾病。
对利思而言她的创伤主要来源于
与她被设定的人生模板格格不入。
埃思蒂也被她父母的痛苦所惩罚。
如今她自己也成为了一名新娘，她发现这些规矩令人烦恼。
[Shapiro太太]我们本就不应该点头同意这桩婚事。
[Yanky Shapiro]求你了，妈妈！
[Shapiro太太]苹果不会落在离数很远的地方。
[旁白]当埃思蒂尝试在这件事上争辩，
为了她能够在床上被取悦，而不是被伤害，
她引用圣经证明上帝对这件事的意愿，
她被迫闭口不言。
[Yanky Shapiro]女人是不被允许阅读《塔木德》的！
[旁白]塔木德是只供男人阅读的，而不是给女人看的。
因为那种被称作
“ Kavod Hatzibur”，或者说团体尊严的东西。
埃思蒂的故事向我们展示了被社会局限的对待创伤的反应
是如何不公正地使女性缄默。
埃思蒂不能摆脱堂姐夫Moishe能摆脱的一半。
Moishe是一个盗贼，骗子，具有攻击性的粗野之人，
从不为他人考虑。
然而，他的行为似乎扎根于自我憎恶。
他的道德沦丧，他自身的创伤，
正使他饱尝苦果，
就像他自己意识到的那样，他既没有
其中一个团体的承诺，
又缺乏另一个团体的手段。
[Moishe咯咯地笑了起来]
[旁白]与此同时，Yanky,
坐在Moishe身边的一位圣徒，
最终治愈了心灵创伤，
通过他幼稚无知的
维持他的宗教团体
而不择手段的诺言。
在布鲁克林，我们可以看到创伤是如何，
令人感到悲哀地，导致了更多的创伤。
正如埃思蒂的妈妈所说：
[Leah]在布鲁克林，那样多的破坏
以上帝的名义被造成。
所有这些规则，所有这些流言。
毫无疑问，埃思蒂无法忍受这些。
[旁白]柏林，与此同时，
有全然不同的处理创伤的方法。
[古典音乐声]
《离经叛道》代表了
阿道夫·希特勒曾经的据点
作为一个自由的，多元化的恬静乡村，
在这里人们，特别是年轻人，
能够在他们乐意的时间，与喜欢的人做想做的事。
作为曾经苦难的震中，
柏林以欢度快乐时光的方式
对抗他们过去的创伤，
并且重新获得了
纳粹曾经想要彻底抹除的那些特性。
这正是那座
上世纪20年代曾经见证过魏玛共和国黄金时代的城市，
那时玛琳·迪特里希声名鹊起，
卡巴莱是非常流行的娱乐方式，
包豪斯派艺术运动在那时奠定基础。
社会自由主义思想洋溢在公共艺术品展览中，
天真而谦卑的埃思蒂为此深深着迷。
她早已习惯了造成巨大创伤的性生活，
它虽然在私人空间中发生，
却被公开地谈论。
在柏林，事实恰恰与之相反。
那是因为快乐，而非生育，
才是性本身的意义。
埃思蒂开始意识到
这世界并非非黑即白
就像她被灌输的那样。
[男声]你可以在吃沙拉的时候拯救罗伯特的意图。
[旁白]这座城市的物理空间
就是遭受创伤的地方如何自我恢复的绝佳例证。
在埃思蒂和她的新朋友的第一次远足时，
她大胆认定了
她在布鲁克林的宗教团体究竟是什么，
是地狱。
[男声]当柏林墙立起来的时候，
东德警卫向任何
试图游过界湖奔向自由的人开枪射击。
[埃思蒂]那现在呢？
[男声]现在，你可以想游多远游多远。
[神秘的音乐声]
[旁白]这里或许是创伤发生的地点，
但不是创伤产生的源头。
与保佑埃思蒂的犹太教浸礼池不同，
世俗的水体并不能保佑，或者谴责，
只有人类可以。
当然，有些人将永远不能找到快乐
在希特勒曾经远远凝望的水边，
当他决定结束六百万犹太人的生命时。
但在这个场景中，
埃思蒂拥有了一个
可以帮助她在这里开始她的新生活的机会。
埃思蒂将假发摘除，扔到湖中，
露出更极端的与过去决裂的分手发型。
假发之下被剪短的头发
体现了教派强加于女性的不合理观念：
女人的头发被视作对男性的勾引
因而必须被除去，
它同时无意而隐晦地引起
埃思蒂的祖辈
是如何遭受了纳粹的非人对待，
他们的头发在集中营中被统一剪短。
[埃思蒂喘息着]
[旁白]没有了这顶假发，她可以在水中自由漂浮，
忘记过去的创伤，
和所有导致了这一切的条条框框。
湖中的这个镜头证明了
个人自由的表达
能够向曾经被禁锢，限制的上一辈致以敬意。
通过在水中游泳，
埃思蒂和她的朋友们
做了许多过去几代人不能做到的事情。
快乐，对他们而言，
比负罪感更能有效地让他们铭记过去。
[男声]湖只是一个湖而已。
[旁白]埃思蒂的新朋友
证明了创伤有很多种形式。
每一种都伴随着各自的艰辛历史。
有一些人来自被战争摧毁的国家，
一些失去了他们所爱之人，
或者在恐同的国家成长为同性恋。
埃思蒂和雅艾尔之间的摩擦
取决于她们同样的创伤是如何以不同的方式对待的。
[埃思蒂]我的祖父母在集中营中
失去了他们所有家人。
[雅艾尔]一半的以色列也是如此。
但是，我们太忙于捍卫现在所拥有的，
而不能为过去而感伤。
[旁白]犹太人，
埃思蒂和雅艾尔的先辈，
很可能在集中营中一同丧生，
但他们对创伤作出的不同反应
却大相径庭。
雅艾尔用音乐作为对兵役
和它所带来的不可避免的创伤的逃避。
手中拿着小提琴，她用自己选择的方式表达自己。
埃思蒂很快了解到，在柏林，
男人和女人，
在俗的犹太人，
穆斯林，基督徒，和其他群体
一起演奏音乐。
唯一的规则就是他们出席，
保持专注，并且同心协力。
埃思蒂不再压抑她自己的尖叫，
而是彻底释放出她的痛苦与创伤，
用梦寐以求的创造力
使自己能够自由发挥。
以雅艾尔未经过滤的自由意志作为模板，
埃思蒂终于表达出了她的自我身份认知。
[歌声]
[旁白]《离经叛道》中的柏林人
从未忘记他们的创伤，
或是他们所居住的城市，
而是找到了处理的方法，
改造希特勒曾经的土地，作享乐之用。
为每一个人希求人身自由，
尤其是女性。
用创造力作为驱散创伤的媒介。
那并不是说布鲁克林与之完全相反。
就像电视剧里其它的一切一样，
从服装到布景，
《离经叛道》将创伤把握得敏感而优美。
没有人是绝对善良或邪恶的。
有些人在柏林苦苦挣扎，
就像其他人在布鲁克林蓬勃成长一样。
人类的创伤是复杂而个人化的，
并不是非黑即白的。
在《离经叛道》中，我们能看到
一位犹太人逃脱欧洲的创伤
和拘禁的传统戏码。相反地，
在柏林，埃思蒂发现
解开创伤
可以像去游一次泳一样容易，
与外界的人交流，
敞开心扉纵情歌唱。
一切都以她自己的方式进行，
在属于她自己的时代里。
[轻柔的音乐]