İnsanlar medyayı seks hakkında 
konuşmak için uzun zamandır kullanıyor:

Aşk mektupları, telefonda seks, 
erotik resimler.

1886 yılında telgrafla 
konuştuğu bir adamla

kaçan bir genç kız hikâyesi bile var.

(Kahkaha)

Bugün ise cinsel içerikli mesajlaşma var

ve ben bu konuda uzmanım.

Uzman bir seks mesajcısı değil.

(Kahkaha)

Yine de bunun ne demek 
olduğunu biliyorum.

Siz de biliyorsunuzdur!

[Bu bir penis]

(Kahkaha)

2008 yılında medya ilgisi
başladığından beri

cinsel mesajlaşma konusunda çalışıyorum.

Bunun ahlaki endişesi üstüne
bir kitap yazdım.

Şunları buldum:

Çoğu insan yanlış şey için
endişe ediyorlar.

Cinsel içerikli mesajlaşma olmasını
önlemeye çalışıyorlar.

Ancak şunu sormama izin verin:

İki taraf da razı olduğu sürece
bunun ne mahsuru var?

İnsanlar sizin ilginizi çekmeyebilecek
pek çok şeye ilgi duyarlar,

mavi peynir ve kişniş gibi.

(Kahkaha)

Bu mesajlaşma gerçekten de
zevkli olan her şey gibi riskli,

fakat...

(Kahkaha)

istemeyen birine herhangi bir
fotoğraf göndermediğiniz sürece

hiçbir zararı yok.

Ciddi olduğunu düşündüğüm sorun,

başkalarına ait özel resimleri
izinleri olmadan paylaşmamız.

Bence burada yapmamız gereken,

mesajlaşma yerine dijital gizlilik
üzerine kafa yormamız.

Burada önemli nokta rıza.

Şu anda insanlar rıza 
konusunu hiç düşünmeden

cinsel içerikli mesajlar gönderiyorlar.

18 yaş altı cinsel mesajlaşmayı
yasakladığımızı biliyor muydunuz?

Yasal suç teşkil edebilir, çünkü 18 
yaşından küçük birinin resmi olursa

çocuk pornografisi olarak sayılıyor

ve resmi kendileri çekip
isteyerek paylaşsalar dahi

bu durumu hiç değiştirmiyor.

Yani ortada şöyle tuhaf 
yasal bir durum var,

17 yaşında gençler çoğu eyalette
yasal olarak seks yapabilirken

bunun fotoğrafını çekemiyorlar.

Bazı eyaletler bu tür mesajlaşmaya
ilişkin kabahat kanunu çıkarmaya çalıştı

ama bu yasalar aynı sorunu tekrar ediyor,

çünkü karşılıklı rıza ile cinsel 
mesajlaşma yasa dışı olmaya devam ediyor.

Gizlilik ihlali yüzünden

cinsel mesajlaşmayı yasaklamanın
hiçbir anlamı yok.

Bu aynı şuna benziyor,

hadi randevu tecavüzünü ortadan kaldırmak
için randevulaşmayı da yasaklayalım.

Pek çok genç mesajlaşma yüzünden
tutuklanmıyor, peki kim tutuklanıyor?

Partnerinin ailesi tarafından
sevilmeyen gençler,

bunun da sebebi sınıf çatışması,
ırkçılık veya homofobi olabiliyor.

Yargıçların çoğu 18 yaş altı gençleri

çocuk pornosundan sorumlu
tutmayacak kadar akıllı tabii

ama tutanlar da var.

New Hampshire Üniversitesi
araştırmacılarına göre,

tüm çocuk pornosu bulundurma 
tutuklularının yüzde yedisi çocuk;

diğer çocuklarla karşılıklı 
rıza ile mesajlaşan gençler.

Çocuk pornosu ciddi bir suç,

ama gençlerin birbirine cinsel içerikli 
mesaj göndermeleriyle aynı şey değil.

Aile ve eğitimciler de bu konuya

rıza hususuna hiç 
düşünmeden yaklaşıyorlar.

Gençlere verdikleri mesaj şu:
''Hiç yapmayın.''

Tamamen anlıyorum.

Ciddi yasal riskler

ve tabii potansiyel gizlilik
ihlalleri konusu var.

Peki siz o yaştayken, tamamen size 
söyleneni yapıyor muydunuz?

Muhtemelen çocuğunuz asla cinsel 
mesajlar göndermez sanıyorsunuz,

doğru olabilir, küçük meleğiniz
bunu yapmıyor olabilir,

çünkü 16-17 yaş gençlerin yalnızca
yüzde 33'ü cinsel mesajlar gönderiyor.

Ancak üzgünüm, biraz daha büyüdüklerinde

bu tür mesajlaşmaya katılmış olacaklar.

Okuduğum her çalışma 18-24 yaş arası
gençlerin %50'sinden fazlasını gösteriyor.

Çoğu zaman her şey yolunda gidiyor.

İnsanlar bana sürekli soruyor:

''Cinsel mesajlaşma 
çok tehlikeli değil mi?

Çalınacağını düşündüğünüz için
cüzdanınızı bir parkta

bir bankın üstünde unutmamaya
çalışırsınız değil mi?''

Ben şu şekilde düşünüyorum:

Cinsel mesajlaşma cüzdanınızı
sevgilinizin evinde unutmak gibi.

Sonraki gün baktığınızda 
içindeki tüm para gitmişse,

sevgilinizi gerçekten 
bırakmanız gerekiyor.

(Kahkaha)

Cinsel mesajlaşmayı bu tür gizlilik 
ihlallerine karşı suç hâline

getirmek yerine, 
gizli bilgilerimizin yayılmasına dair

düşünce şeklimizde rızanın
önemli olduğunu kavramalıyız.

Tüm yeni medya teknolojisi
gizlilik endişeleri taşıyor.

ABD'de gizliliğe ilişkin 
ilk büyük tartışmalar

o zaman hâlâ yeni olan teknolojilere
cevap olarak ortaya çıkmıştı.

1800'lerin sonunda insanlar
ansızın elle taşınabilir hâle gelen

fotoğraf makineleri ve
gazetedeki dedikodu köşeleri

hakkında endişeliydiler.

Fotoğraf makinesiyle edinilen 
bilgilerin önce çarpıtılıp

sonra toplu hâlde
yayılacağından korkuyorlardı.

Kulağa aşina geliyor mu?

Şu anda sosyal medya ve dronlar ile
tam da korktuğumuz şey bu.

Tabii bir de cinsel mesajlaşma.

Ve teknolojiye dair 
bu korkular gerçekten mantıklı,

çünkü teknoloji en kötü durum

ve davranışlarımızı 
abartarak ortaya çıkarıyor.

Ancak çözümler var.

Tehlikeli yeni bir teknolojiyle
bunu daha önce yaşadık.

1908 yılında Ford, 
Model T arabasını çıkardı.

Trafik kaza oranları artış gösterdi.
Ciddi bir sorundu.

Çok güvenli görünüyor değil mi?

(Kahkaha)

İlk yaptığımız şey sürücünün
davranışlarını değiştirmek oldu,

hız limitleri koyup sürücülere
para cezası yazmaya başladık

ancak bunu takip eden yıllarda,
arabanın teknolojisinin

belirsiz olduğunu fark etmeye başladık.

Daha güvenli arabalar tasarlayabilirdik.

O yüzden 1920'lerde, kırılmaya
dayanıklı ön cam geliştirdik;

1950'lerde ise emniyet kemeri;
1900'lerde hava yastıkları.

Tüm bu alanlarda hukuk, birey ve endüstri

yeni bir teknolojinin yol açtığı sorunu 
çözmek amacıyla bir araya geldiler.

Dijital gizlilik ile aynını yapabiliriz.

Tabii ki rıza konusuna dönmemiz gerek.

Fikir şu:

Birisi kişisel bilgilerinizi 
kullanmadan önce

izninizi almak zorunda olacaklar.

Bu doğrulayıcı rıza fikri
her tür cinsel aktivite için

rıza olması gerektiğini savunan
tecavüz karşıtı aktivistlerden geliyor.

Pek çok diğer alanda gerçekten 
çok yüksek rıza standartlarımız var.

Bir ameliyat öncesini düşünelim.

Doktorunuz bu tıbbi sürece
bilerek ve anlayarak

razı olduğunuzdan emin olmak zorundadır.

Bu sayfanın sonuna kaydırararak
sürekli kabul ettiğiniz

iTunes Sözleşme Koşulları'na razı
olmakla aynı şey değil.

(Kahkaha)

Rıza konusunu daha çok düşünürsek,
daha iyi gizlilik yasalarımız olabilir.

Şu anda çok fazla korumamız yok.

Eski eşiniz kötü niyetli bir insansa,

çıplak fotoğraflarınızı 
bir porno siteye yükleyebilir.

O fotoğrafları oradan sildirmek
çok zor bir süreç olacaktır,

pek çok durumda ise,

o fotoğrafları sizin çekmiş 
olmanız çok daha iyidir,

çünkü bu durumda
telif hakkı davası açabilirsiniz.

(Kahkaha)

Bugün birisi gizliliğinizi ihlal etse,

ister bir şahıs, şirket veya NSA olsun

bir dava açmaya çalışabilirsiniz,
ama başarılı olamayabilirsiniz,

çünkü pek çok mahkeme dijital
gizliliğin imkânsız olduğunu düşünüyor,

yani bu ihlalden ötürü kimseyi
cezalandırmaya niyetleri yok.

Hâlâ bana şu soruyu soranlar var:

Dijital bir resim ne tam gizli,
ne de herkese açık,

çünkü dijital, öyle değil mi?

Hayır! Hayır!

Dijital olan her şey doğrudan
herkese açık diye bir şey yok.

Bu hiç mantıklı değil.

NY Üniversitesi hukuk araştırmacısı
Helen Nissenbaum şöylediği gibi,

gizli olan her tür bilgiyi koruyacak

yasa, düzenleme ve normlarımız var,

ve bunların dijital olup 
olmaması fark etmiyor.

Tüm sağlık kayıtlarınız 
bilgisayarlara yükleniyor

ama doktorunuz bunları
hiç kimseyle paylaşamaz.

Tüm finansal bilgileriniz dijital
veri tabanlarında saklanıyor

ama bankanız yaptığınız online
harcamaları paylaşamaz.

Daha iyi kanunlar gizlilik ihlallerine
yaşandıktan sonra müdahele edebiliyor,

ancak yapabileceğimiz 
en kolay şeylerden biri

bazı kişisel değişiklikleryaparak 
birbirimizin gizliliğini korumak.

Bize her zaman gizliliğimizin kendi
bireysel sorumluluğumuz olduğu söylenir.

Sürekli kişisel ayarlarımızı gözden
geçirme ve güncelleme uyarısı alırız.

Tüm dünyanın görmesini istemediğimiz
şeyi paylaşmamamız söylenir.

Hiçbiri mantıklı değil.

Dijital medya sosyal ortamlardır

ve güvendiğimiz insanlarla her gün
pek çok şey paylaşırız.

Princeton araştırmacısı Janet
Vertesi'nin savunduğu gibi

verilerimiz ve gizliliğimiz 
yalnızca kişisel değil,

aynı zamanda kişiler arasıdır.

Gerçekten kolay olan
yapabileceğimiz bir şey

başkasının bilgisini paylaşmadan 
önce izin istemektir.

İnternette birinin resmini paylaşmak
istiyorsanız izin isteyin.

Bir e-posta iletmek 
istiyorsanız izin isteyin.

Birinin çıplak selfisini 
paylaşmak istiyorsanız,

açık olarak izin isteyin.

Bu bireysel değişiklikler gizliliğimizi 
korumakta bize yardım edecektir,

ama teknoloji şirketlerinin de 
yanımızda olması lazım.

Bu şirketlerin gizliliğimizi 
korumak için çok az sebebi var,

çünkü iş modelleri bizim 
her şeyi mümkün olduğu

kadar çok insanla paylaşmamıza dayalı.

Şu an size bir resim göndersem,

istediğiniz kişiye iletebilirsiniz.

Peki bunun iletilmesine ben
karar vermek istiyorsam?

O resmi başkasına göndermeniz
için iznim olmayacaktır.

Telif hakkını korumak için de
her zaman bu tür şeyler yapıyoruz.

Bir e-kitap aldığını zaman, istediğiniz
herkese gönderemezsiniz.

Aynını telefonlarımızla niçin yapmıyoruz?

Yapabileceğimiz şey

teknoloji şirketlerinin bu korumaları
varsayılan ayarlarla birlikte

cihaz ve platformlarımıza 
eklemesini talep etmek.

Arabanızın rengini seçebiliyorsunuz

ama hava yastıkları her zaman standart.

Dijital gizlilik ve rıza konusunu
önemsemezsek eğer,

çok ciddi sonuçlar oluşabilir.

Ohio'dan bir genç vardı.

Gizliliğini korumak için Jennifer diyelim.

Lisedeki sevgilisiyle çıplak bir
fotoğrafını paylaştı,

ona güvenebileceğini sanıyordu.

Ne yazık ki çocuk ona ihanet etti 
ve fotoğrafı tüm okula yaydı.

Jennifer utanmış ve rencide olmuştu,

anlayış göstermek yerine, sınıf
arkadaşları onu taciz ettiler.

Ona sürtük ve fahişe dediler 
ve hayatını zindan ettiler.

Jennifer okula gitmemeye ve
notları düşmeye başladı.

Sonuç olarak Jennifer canına
kıymaya karar verdi.

O yanlış olan hiçbir şey yapmadı.

Tek yaptığı güvendiğini düşündüğü

biriyle çıplak bir resim paylaşmaktı.

Ancak yasalarımıza göre

Jennifer çocuk pornosuna eşdeğer
korkunç bir suç işledi.

Cinsiyet normlarımıza göre

bu çıplak fotoğrafı çekerek

Jennifer en berbar ve 
utanç verici şeyi yaptı.

Biz gizliliğin dijital medyada
imkânsız olduğunu varsayarken

sevgilisinin aşırı çirkin davranışını
görmezden geliyoruz.

İnsanlar hâlâ gizlilik ihlali
kurbanlarına soruyor:

''Aklından ne geçiyordu?

Bu fotoğrafı hiç göndermemeliydin.''

Bunun yerine ne söylemeniz gerektiğini 
düşünüyorsanız, şunu bir düşünün.

Kayak yaparken ayağını kırmış
bir arkadaşınıza rastladınız.

Eğlenmek için bir risk göze aldılar
ama sonu iyi olmadı.

Ona şu sözleri sarf edecek
budala olmak istemezsiniz

''Kayak yapmaya gitmeyecektin işte!''

Rıza konusunu düşündüğümüzde

gizlilik ihlali mağdurlarının anlayışımızı
hak ettiğini görürüz,

yasak koymayı, aşağılamayı,
taciz etmeyi ve cezalandırmayı değil.

Mağdurları destekleyebiliriz.
Bu yasal, bireysel ve teknolojik

değişiklikleri yaparak bazı
gizlilik ihlallerini önleyebiliriz.

Çünkü sorun cinsel içerikli 
mesajlaşma değil, dijital gizlilik.

Ve rıza konusu çözümlerden biri.

Bir daha gizlilik ihlali mağduru
bir kimse yanınıza geldiğinde,

onu suçlamak yerine şunu yapalım:

Dijital gizlilikle ilgili
bakış açımızı değiştirelim.

ve anlayışla karşılayalım

Teşekkür ederim.

(Alkış)