1
00:00:07,180 --> 00:00:12,440
ΚΑΡΑ ΓΟΥΟΚΕΡ: ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

2
00:00:14,260 --> 00:00:19,620
[Σικκέμα Τζένκινς & Συνεργάτες, Νέα Υόρκη]

3
00:00:26,520 --> 00:00:27,800
Νομίζω ότι...

4
00:00:27,810 --> 00:00:29,560
...ίσως θα χρειαστώ τη σκάλα.

5
00:00:29,580 --> 00:00:32,150
Τη μετακινείς λίγο προς τα εδώ;

6
00:00:32,150 --> 00:00:34,210
Και, για να δω...

7
00:00:40,850 --> 00:00:43,200
...καλύτερα εδώ...

8
00:00:47,120 --> 00:00:50,149
Πρέπει να το αναγνωρίσω
στον εαυτό μου ότι τότε, στα 24 μου,

9
00:00:50,149 --> 00:00:52,519
κινήθηκα σωστά.

10
00:00:52,519 --> 00:00:53,989
[Κέντρο Σχεδίου, Νέα Υόρκη]

11
00:00:53,989 --> 00:00:56,150
Όταν άρχισα να παρουσιάζω έργα μου,

12
00:00:56,150 --> 00:00:57,740
στην Πρόβιντενς (Ρόουντ Άιλαντ),

13
00:00:57,740 --> 00:00:59,289
ήμουν φοιτήτρια.

14
00:00:59,289 --> 00:01:01,110
Ήμουν εικοσιτεσάρων ετών

15
00:01:01,110 --> 00:01:03,150
και πρωτοεμφανίστηκα 
με ένα μεγάλο έργο

16
00:01:03,150 --> 00:01:06,140
στο Κέντρο Σχεδίου της Νέας Υόρκης.

17
00:01:09,000 --> 00:01:11,540
Εδώ χρειάζεται προσοχή
γιατί συγκρατώ τα κομμάτια

18
00:01:11,540 --> 00:01:14,539
μόνο με τις άκρες των δαχτύλων.

19
00:01:14,539 --> 00:01:16,300
Αυτός είναι ο Χακ Φιν
με το κοστούμι του

20
00:01:16,300 --> 00:01:21,350
και το πόδι του θα πάρει θέση 
κάπου εδώ...

21
00:01:21,350 --> 00:01:23,810
Εισέπραττα τεράστιο ενδιαφέρον
και περιέργεια.

22
00:01:23,810 --> 00:01:25,660
Δεχόμουν τηλεφωνήματα από πινακοθήκες

23
00:01:25,670 --> 00:01:27,380
που ζητούσαν πληροφορίες

24
00:01:27,380 --> 00:01:29,560
και καλλιτέχνες με προειδοποιούσαν

25
00:01:29,560 --> 00:01:33,339
για τους κινδύνους της πρώιμης επιτυχίας.

26
00:01:33,339 --> 00:01:34,480
Εγώ τότε σκεφτόμουν:

27
00:01:34,480 --> 00:01:36,420
Δεν ξέρω ακόμη ούτε κι εγώ ποια είμαι

28
00:01:36,420 --> 00:01:38,180
κι ούτε κι εκείνοι με ξέρουν,

29
00:01:38,180 --> 00:01:40,680
όμως αν μείνω στην Πρόβιντενς

30
00:01:40,680 --> 00:01:43,240
και αξιοποιώ τις ευκαιρίες όπως έρχονται,

31
00:01:43,240 --> 00:01:45,369
αυτό μου αρκεί.

32
00:01:48,089 --> 00:01:51,010
Δεν ένιωθα καθόλου έτοιμη 
να ζήσω στη Νέα Υόρκη.

33
00:01:51,010 --> 00:01:53,500
Ήξερα όμως πως οι αλλαγές
είναι αναπόφευκτες

34
00:01:53,500 --> 00:01:57,900
και πως θα ήθελα να πάω 
όταν θα ένιωθα έτοιμη.

35
00:01:57,900 --> 00:02:00,630
Διδάσκω 12 χρόνια περίπου

36
00:02:00,630 --> 00:02:03,429
στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

37
00:02:03,429 --> 00:02:06,328
Άρχισα όταν ήμουν ουσιαστικά παιδί,

38
00:02:06,328 --> 00:02:09,100
ήμουν στην ηλικία πολλών τελειόφοιτων,

39
00:02:09,100 --> 00:02:12,400
και ένιωθα εξαιρετικά άβολα.

40
00:02:12,400 --> 00:02:13,810
Όταν πρωτοήρθα στη Νέα Υόρκη

41
00:02:13,810 --> 00:02:18,369
ένιωσα ότι το νεοσχηματιζόμενο εγώ μου 
και η αυτοσυναίσθησή μου

42
00:02:18,369 --> 00:02:21,530

κατακερματίστηκαν.

43
00:02:21,530 --> 00:02:23,729
Πιστεύω δεν ήθελα τον ρόλο

44
00:02:23,729 --> 00:02:25,159
για τον οποίο είχα προσληφθεί,

45
00:02:25,159 --> 00:02:28,490
τον ρόλο 
του «νέου επιτυχημένου καλλιτέχνη»,

46
00:02:28,490 --> 00:02:32,179
που διδάσκει την ίδια του την επιτυχία!

47
00:02:32,179 --> 00:02:35,129
Αλλά νομίζω το αποδέχτηκα επιτέλους φέτος

48
00:02:35,129 --> 00:02:38,609
ότι κάτι πρέπει να ξέρω...
πέρασαν πια 20 χρόνια!

49
00:02:45,219 --> 00:02:46,439
Δεν μπορώ να το προσδιορίσω

50
00:02:46,439 --> 00:02:47,710
αλλά αν συνεχίσω να μιλάω

51
00:02:47,710 --> 00:02:50,119
ίσως αυτό το κάτι να αποκαλυφθεί.

52
00:02:50,119 --> 00:02:51,199
[Φεστιβάλ Frieze, Ν. Υόρκη]

53
00:02:51,199 --> 00:02:52,849
Δεν υπάρχει πτυχίο στον κόσμο

54
00:02:52,849 --> 00:02:54,519
που να σε κατοχυρώνει ως καλλιτέχνη,

55
00:02:54,519 --> 00:02:56,169
όπως όταν γίνεσαι γιατρός
ή κάτι άλλο συναφές.

56
00:02:56,169 --> 00:02:57,780
Αυτοδηλώνεσαι ως καλλιτέχνης

57
00:02:57,780 --> 00:03:01,370
και μετά επεξεργάζεσαι 
το πως να είσαι καλλιτέχνης.

58
00:03:07,080 --> 00:03:12,479
Η καλλιτεχνική σκηνή διαφέρει 
από εκείνη στο ξεκίνημά μου.

59
00:03:12,479 --> 00:03:14,270
Μοιάζει πολύ πιο διευρυμένη.

60
00:03:14,270 --> 00:03:16,399
Υπάρχουν πιο πολλά πράγματα

61
00:03:16,399 --> 00:03:20,209
που σε αποσπούν 
από την προσωπική δημιουργία.

62
00:03:20,209 --> 00:03:22,960
Η πίεση του να συμμορφωθείς

63
00:03:22,960 --> 00:03:26,380
με την παράδοση των σχολών 
είναι προβληματική.

64
00:03:26,380 --> 00:03:30,519
Νομίζω ότι πολλοί καλλιτέχνες
βιώνουν αυτήν την πίεση.

65
00:03:30,519 --> 00:03:34,239
Επίσης είναι γεγονός
ότι οι καλλιτέχνες πουλούν το έργο τους

66
00:03:34,239 --> 00:03:38,659
για να αποπληρώνουν 
τα τεράστια σπουδαστικά δάνεια MFA.

67
00:03:38,659 --> 00:03:42,709
Όμως έχω πει ήδη στους φοιτητές μου 
αρκετά πρόσφατα


68
00:03:42,709 --> 00:03:43,579
ότι πρέπει


69
00:03:43,579 --> 00:03:44,700
να αλλάξουν τον κόσμο της τέχνης

70
00:03:44,700 --> 00:03:47,900
από τη στιγμή που θα μπουν σε αυτόν!

71
00:03:47,900 --> 00:03:50,260
Ίσως αυτό σημαίνει να δώσουν προτεραιότητα

72
00:03:50,260 --> 00:03:52,660
στο κριτικό διαλεκτικό πεδίο

73
00:03:52,660 --> 00:03:54,699
αντί των προϊόντων, ή κάτι ανάλογο.

74
00:03:54,699 --> 00:03:55,869
Λέω στους φοιτητές μου:
Αν αυτό θέλετε

75
00:03:55,869 --> 00:03:57,979
τότε βρείτε τον τρόπο
να το πραγματοποιήσετε.

76
00:03:57,979 --> 00:04:00,409
Κι αν είναι δαπανηρό να γίνει εδώ,

77
00:04:00,409 --> 00:04:04,369
τότε πραγματοποιήστε το όπου μπορείτε!

78
00:04:04,729 --> 00:04:08,579
Και μη θεωρήσετε ότι αυτό σας υποβιβάζει.

79
00:04:09,299 --> 00:04:11,139
Αν ως φοιτητές 
εντοπίζετε κακώς κείμενα,

80
00:04:11,139 --> 00:04:13,463
αν βλέπετε συνθήκες 
που πρέπει να αλλάξουν,

81
00:04:13,463 --> 00:04:18,343
τότε πρέπει να τολμήσετε
να αλλάξετε τα πράγματα!