Στις μέρες μας η λέξη διάσειση
προκαλεί πιο πολύ φόβο από ποτέ,

και το ξέρω αυτό προσωπικά.

Έπαιζα αμερικάνικο ποδόσφαιρο 
για 10 χρόνια

και χτύπησα στο κεφάλι χιλιάδες φορές.

Αλλά για να πω την αλήθεια, 
πολύ χειρότερα από αυτό

ήταν δύο ατυχήματα με ποδήλατο, 
όπου έπαθα διάσειση.

Και ακόμη βιώνω τα αποτελέσματα
της πιο πρόσφατης,

ακόμη κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω.

Υπάρχει φόβος γύρω από τη διάσειση

που είναι εν μέρει δικαιολογημένος.

Γνωρίζουμε ότι επανειλημμένα
περιστατικά διάσεισης

μπορεί να οδηγήσουν 
σε πρόωρη άνοια, όπως Αλτζχάιμερ,

και χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια.

Αυτό ήταν το θέμα της ταινίας 
«Πίσω από το παιχνίδι» με τον Γουίλ Σμιθ.

Όλοι ασχολούνται με το αμερικάνικο
ποδόσφαιρο και όσα βλέπουν για τον στρατό,

αλλά μπορεί να μην ξέρετε

ότι η ποδηλασία είναι η συχνότερη
αιτία διάσεισης σε παιδιά -

η σχετιζόμενη με τα αθλήματα, βέβαια.

Ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να σας πω,

που ίσως δεν γνωρίζετε,

είναι ότι τα κράνη της ποδηλασίας
και του αμερικανικού ποδοσφαίρου

και πολλών άλλων δραστηριοτήτων,

δεν είναι σχεδιασμένα ούτε ελεγμένα

για το πόσο καλά προστατεύουν 
τα παιδιά σας από διάσειση.

Eίναι σχεδιασμένα κι ελεγμένα

για να προστατεύουν 
από κατάγματα του κρανίου.

Δέχομαι λοιπόν αυτή την ερώτηση 
συνέχεια από γονείς,

που με ρωτάνε:

«Θα άφηνες το παιδί σου
να παίξει αμερικάνικο ποδόσφαιρο;»

ή «Να αφήσω το παιδί μου 
να παίξει ποδόσφαιρο;»

Πιστεύω ότι ως επιστήμη,

απέχουμε πολύ από το να δώσουμε απάντηση 
με οποιαδήποτε βεβαιότητα.

Οπότε κοιτάω αυτή την ερώτηση 
από μια διαφορετική οπτική γωνία

και θέλω να μάθω πώς μπορούμε
να προλάβουμε τη διάσειση;

Είναι κάτι τέτοιο εφικτό;

Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν πως όχι,

αλλά η δουλειά που κάνουμε 
στο εργαστήριό μου

αρχίζει να αποκαλύπτει 
περισσότερες λεπτομέρειες για τη διάσειση

ώστε να την κατανοήσουμε καλύτερα.

Ο λόγος που προλαμβάνουμε 
κρανιακά κατάγματα με κράνη

είναι γιατί είναι απλά -
ξέρουμε τον μηχανισμό τους.

Η διάσειση είναι αρκετά πιο περίπλοκη.

Για να σας δώσω μια αίσθηση 
του τι συμβαίνει σε μια διάσειση,

θέλω να σας δείξω ένα βίντεο

που εμφανίζεται αν γράψετε στο Google

«Τι είναι διάσειση;»

Εμφανίζεται η ιστοσελίδα του CDC,

κι αυτό το βίντεο ουσιαστικά τα λέει όλα.

Βλέπετε ότι το κεφάλι 
κινείται προς τα εμπρός,

ο εγκέφαλος μένει πίσω,

και μετά ο εγκέφαλος φτάνει

και προσκρούει στο κρανίο.

Αναπηδάει προς την αντίθετη κατεύθυνση

και στη συνέχεια προσκρούει 
στην άλλη πλευρά του κρανίου.

Παρατηρείστε ότι αυτό που τονίζεται
σε αυτό το βίντεο του CDC

-το οποίο σημειωτέον
χρηματοδοτήθηκε από την NFL-

είναι ότι η εξωτερική επιφάνεια 
του εγκεφάλου,

η οποία προσέκρουσε στο κρανίο,

μοιάζει να έχει τραυματιστεί, δηλαδή είναι
στην εξωτερική επιφάνεια του εγκεφάλου.

Αυτό που θέλω να κάνω με αυτό το βίντεο

είναι να σας πω ότι κάποια στοιχεία του 
είναι μάλλον σωστά,

ενδεικτικά του τι πιστεύουν επιστήμονες
πως συμβαίνει στη διάσειση,

αλλά μάλλον υπάρχουν
πιο πολλά λάθη σε αυτό το βίντεο.

Κάτι με το οποίο συμφωνώ,
όπως κι οι περισσότεροι ειδικοί νομίζω,

είναι ότι ο εγκέφαλος
έχει αυτή τη δυναμική.

Πράγματι μένει πίσω

και μετά φτάνει το κρανίο 
και κινείται μπρος-πίσω, ταλαντώνεται.

Αυτό πιστεύουμε ότι ισχύει.

Ωστόσο, ο βαθμός της κίνησης
του εγκεφάλου σε αυτό το βίντεο

μάλλον δεν είναι καθόλου σωστός.

Υπάρχει πολύ λίγος ελεύθερος χώρος
στην κρανιακή κοιλότητα,

μόνο μερικά χιλιοστά,

και είναι γεμάτος 
με εγκεφαλονωτιαίο υγρό,

που λειτουργεί ως προστατευτικό στρώμα,

κι έτσι ο εγκέφαλος συνολικά
μάλλον κινείται ελάχιστα μέσα στο κρανίο.

Το άλλο πρόβλημα με αυτό το βίντεο,

είναι ότι ο εγκέφαλος απεικονίζεται

ως ένα συμπαγές σύνολο
καθώς κινείται πέρα-δώθε,

κι ούτε αυτό είναι αλήθεια.

Ο εγκέφαλος είναι μία από τις πιο μαλακές 
ουσίες του σώματος σας,

μπορείτε να τον φανταστείτε σαν ζελέ.

Έτσι όταν το κεφάλι σας
κινείται μπρος-πίσω,

ο εγκέφαλος συστρέφεται,
περιστρέφεται και παραμορφώνεται,

κι ο ιστός τεντώνεται.

Κι έτσι νομίζω ότι οι περισσότεροι 
ειδικοί θα συμφωνούσαν

ότι η διάσειση πιθανότατα δεν συμβαίνει

στην εξωτερική επιφάνεια,

αλλά μάλλον είναι κάτι πολύ βαθύτερο

προς το κέντρο του εγκεφάλου.

Λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο
προσεγγίζουμε το πρόβλημα

για να κατανοήσουμε 
τον μηχανισμό της διάσεισης

και να δούμε αν γίνεται να προληφθεί,

είναι ότι χρησιμοποιούμε 
μια τέτοια συσκευή.

Είναι ένα προστατευτικό δοντιών.

Φέρει αισθητήρες που είναι 
ουσιαστικά οι ίδιοι

με αυτούς του κινητού σας:

επιταχυνσιόμετρα, γυροσκόπια,

κι όταν κάποιος χτυπάει στο κεφάλι,

μπορεί να σου πει 
πώς κινήθηκε το κεφάλι του,

λαμβάνοντας χιλιάδες μετρήσεις
το δευτερόλεπτο.

Η αρχή πίσω από 
το προστατευτικό δοντιών είναι η εξής:

μπαίνει στα δόντια σου.

Τα δόντια είναι μία από τις 
σκληρότερες ουσίες στο σώμα.

Έτσι συνδέεται στέρεα με το κρανίο

και μας δίνει τις πιο ακριβείς μετρήσεις

της κίνησης του κρανίου.

Έχουν δοκιμαστεί
άλλες προσεγγίσεις, με κράνη.

Εξετάσαμε άλλους αισθητήρες 
που τοποθετούνται στο δέρμα,

αλλά κινούνται πολύ πέρα-δώθε,

κι έτσι καταλήξαμε ότι αυτός 
είναι ο μόνος αξιόπιστος τρόπος

για να έχουμε καλές μετρήσεις.

Με αυτή τη συσκευή λοιπόν, μπορούμε να
επεκταθούμε πέρα από τη μελέτη πτωμάτων,

γιατί δεν μπορούμε να μάθουμε
πολλά για τη διάσειση

μελετώντας ένα πτώμα,

και θέλουμε να μάθουμε 
να μελετάμε ζωντανούς ανθρώπους.

Πού μπορούμε λοιπόν να βρούμε
μια ομάδα πρόθυμων εθελοντών

που συγκρούονται με
τα κεφάλια τους σε τακτική βάση

και παθαίνουν διάσειση;

Ε, ήμουν ένας από αυτούς,

και είναι η τοπική σας ομάδα
αμερικάνικου ποδοσφαίρου.

Αυτό είναι το εργαστήριο μας,

και θέλω να σας δείξω

την πρώτη διάσειση
που καταγράψαμε με αυτή τη συσκευή.

Κάτι που πρέπει να τονίσω είναι
ότι η συσκευή φέρει ένα γυροσκόπιο,

με το οποίο μετράμε
την περιστροφή του κεφαλιού.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι
είναι ο κρίσιμος παράγοντας

που ίσως μας δείξει
τι συμβαίνει κατά τη διάσειση.

Γι' αυτό, παρακαλώ δείτε αυτό το βίντεο.

Σχολιαστής: Οι Κούγκαρς κατεβάζουν
έξτρα παίκτες, αλλά ο Λακ έχει χρόνο,

κι ο Γουίνσλοου καταρρίπτεται.

Ελπίζω να είναι καλά.

(Το κοινό ξεσηκώνεται)

Στο πάνω μέρος της οθόνης σας,

θα τον δείτε να έρχεται
από αυτή τη μικρή δίοδο,

κερδίζει χώρο, ασφάλεια.

Τώρα έρχεται προς τα εσάς
σε πραγματικό χρόνο. Ακούστε αυτό.

Το χτύπημα από τον -

Ντέιβιντ Καμαρίλο: Συγνώμη,
τρεις φορές ήταν μάλλον υπερβολικό.

Αλλά πιάνετε το νόημα.

Κοιτώντας λοιπόν αυτό το απόσπασμα,

το μόνο που μπορείτε να δείτε είναι 
ότι χτύπησε πολύ δυνατά και τραυματίστηκε.

Αλλά όταν εξάγουμε τα δεδομένα

από το προστατευτικό δοντιών που φορούσε,

βλέπουμε περισσότερη λεπτομέρεια,
πιο πλούσια πληροφορία.

Κάτι που παρατηρήσαμε εδώ

είναι ότι χτύπησε στην κάτω
αριστερή πλευρά της μάσκας.

Κι αυτό προκάλεσε κάτι πρώτα
που ήταν λίγο αντιφατικό.

Το κεφάλι του δεν κινήθηκε δεξιά.

Για την ακρίβεια, έστριψε πρώτα αριστερά.

Μετά καθώς ο λαιμός άρχισε να συμπιέζεται,

Η ισχύς του χτυπήματος 
το γύρισε πίσω προς τα δεξιά.

Αυτή η κίνηση αριστερά-δεξιά
ήταν κάτι σαν μαστίγωμα,

και πιστεύουμε ότι αυτή μάλλον οδήγησε
στον εγκεφαλικό τραυματισμό.

Τώρα, αυτή η συσκευή περιορίζεται 
μόνο στην μέτρηση της κίνησης του κρανίου,

αλλά θέλουμε να μάθουμε
τι συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο.

Γι' αυτό συνεργαζόμαστε με την ομάδα
του Σβάιν Κλάιβεν στην Σουηδία.

Έχουν αναπτύξει ένα μοντέλο
πεπερασμένων στοιχείων για τον εγκέφαλο.

Αυτή λοιπόν είναι μια προσομοίωση

που χρησιμοποιεί δεδομένα της συσκευής
από τον τραυματισμό που είδατε,

κι εδώ βλέπετε τον εγκέφαλο -

αυτή είναι μια εγκάρσια τομή 
στο μπροστινό τμήμα

του εγκεφάλου που συστρέφεται
και παραμορφώνεται όπως είπα.

Βλέπετε ότι αυτό δεν μοιάζει ιδιαίτερα
με το βίντεο του CDC.

Τώρα, τα χρώματα που βλέπετε

δείχνουν πόσο τεντώνεται
ο εγκεφαλικός ιστός.

Το κόκκινο είναι 50%.

Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος έχει φτάσει
το 50% του αρχικού μήκους του ιστού

στη συγκεκριμένη περιοχή.

Θέλω να στρέψετε την προσοχή σας
σε αυτό το κόκκινο σημείο.

Αυτό το κόκκινο σημείο είναι πολύ κοντά
στο κέντρο του εγκεφάλου,

και συγκριτικά μιλώντας,

δεν φαίνονται πολλά τέτοια χρώματα
στην εξωτερική επιφάνεια

όπως έδειχνε το βίντεο του CDC.

Τώρα, για να εξηγήσω περισσότερο

το πώς πιστεύουμε
ότι συμβαίνει μια διάσειση,

κάτι που πρέπει να αναφέρω

είναι ότι έχει παρατηρηθεί 
πως η διάσειση είναι πιθανότερη

όταν χτυπήσεις και το κεφάλι σου 
περιστραφεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Αυτό είναι συχνότερο σε αθλήματα
σαν το αμερικάνικο ποδόσφαιρο,

αλλά αυτό μάλλον είναι πιο επικίνδυνο.
Τι συμβαίνει εδώ;

Λοιπόν, κάτι που θα παρατηρήσετε
στον ανθρώπινο εγκέφαλο,

που διαφέρει από άλλα ζώα,

είναι αυτοί οι δύο πολύ μεγάλοι λοβοί.

Έχουμε τον δεξί και τον αριστερό εγκέφαλο.

Το βασικό που πρέπει
να παρατηρήσετε σε αυτή την εικόνα

είναι ότι μεταξύ του δεξιού 
και του αριστερού εγκεφάλου

υπάρχει μια μεγάλη σχισμή
που φτάνει βαθιά μέσα στον εγκέφαλο.

Σε αυτή τη σχισμή, 
αυτό που δεν φαίνεται στην εικόνα

-πρέπει να με πιστέψετε-

υπάρχει ένα λεπτό ινώδες διάφραγμα.

Ονομάζεται δρέπανο,

κι εκτείνεται από το μπροστά μέχρι
το πίσω μέρος του κεφαλιού σας,

κι είναι αρκετά άκαμπτο.

Έτσι αυτό επιτρέπει όταν χτυπήσεις

και το κεφάλι σου περιστρέφεται
από αριστερά προς τα δεξιά,

δυνάμεις μπορούν να μεταδοθούν
απευθείας στο κέντρο του εγκεφάλου.

Τώρα, τι βρίσκεται
στον πάτο αυτής της σχισμής;

Είναι η καλωδίωση του εγκεφάλου,

κι αυτή η κόκκινη δέσμη
εδώ στον πάτο αυτής της σχισμής

είναι η μεγαλύτερη δέσμη ινών,

είναι η καλωδίωση που ενώνει την δεξιά
με την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου.

Ονομάζεται μεσολόβιο.

Πιστεύουμε ότι αυτός μπορεί να είναι

ένας από τους πιο κοινούς
μηχανισμούς της διάσεισης,

και καθώς οι δυνάμεις κατεβαίνουν
και χτυπούν το μεσολόβιο,

συμβαίνει ένας διαχωρισμός
μεταξύ δεξιού κι αριστερού εγκεφάλου

που μπορεί να εξηγεί κάποια
συμπτώματα της διάσεισης.

Αυτό το εύρημα είναι επίσης
συμβατό με ό,τι έχουμε δει

στην νόσο του εγκεφάλου που ανέφερα,
την χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια.

Αυτή είναι μια εικόνα ενός μεσήλικα

πρώην επαγγελματία παίκτη 
αμερικάνικου ποδοσφαίρου,

και θέλω να τονίσω
ότι αν κοιτάξετε το μεσολόβιο

-και θα γυρίσω πίσω για να δείτε
το μέγεθος ενός φυσιολογικού μεσολοβίου

και το μέγεθος σε αυτό το άτομο
που έχει χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια-

έχει ατροφήσει πάρα πολύ.

Και το ίδιο συμβαίνει
σε όλο τον χώρο μέσα στις κοιλίες.

Οι κοιλίες είναι πολύ μεγαλύτερες.

Έτσι όλοι οι ιστοί κοντά
στο κέντρο του εγκεφάλου

έχουν σταδιακά νεκρωθεί.

Αυτό που μαθαίνουμε λοιπόν
έχει πράγματι κάποια λογική.

Τώρα, υπάρχουν κάποια καλά νέα εδώ,

κι ελπίζω να σας δώσω μια ελπίδα
μέχρι το τέλος αυτής της ομιλίας.

Ένα από τα πράγματα
που έχουμε παρατηρήσει,

συγκεκριμένα για τον μηχανισμό της βλάβης,

είναι ότι αν και οι δυνάμεις μεταδίδονται
γρήγορα κατά μήκος αυτής της σχισμής,

και πάλι χρειάζεται έναν ορισμένο χρόνο.

Και πιστεύουμε ότι αν μπορούμε
να επιβραδύνουμε το κεφάλι τόσο

ώστε ο εγκέφαλος
να μην μένει πίσω από το κρανίο,

αλλά αντιθέτως να κινείται
συγχρονισμένα με το κρανίο,

τότε ίσως μπορούμε να προλάβουμε
αυτό τον μηχανισμό της διάσεισης.

Πώς μπορούμε λοιπόν 
να επιβραδύνουμε το κεφάλι;

(Γέλιο)

Ένα γιγάντιο κράνος.

Έτσι με περισσότερο χώρο,
έχεις περισσότερο χρόνο,

κι αυτό είναι λίγο αστείο,
αλλά ίσως κάποιοι το έχετε ξαναδεί.

Είναι ποδόσφαιρο με φούσκα,
είναι αληθινό άθλημα.

Και πράγματι είδα κάποιους νεαρούς

να παίζουν αυτό το άθλημα 
στη γειτονιά μου τις προάλλες,

κι απ' όσο ξέρω
δεν έχει αναφερθεί καμία διάσειση.

(Γέλια)

Σοβαρά όμως, αυτή η αρχή
πράγματι λειτουργεί,

απλώς αυτό είναι υπερβολικό.

Δεν είναι πρακτικό για ποδηλασία
ή αμερικάνικο ποδόσφαιρο.

Κι έτσι συνεργαζόμαστε με μια εταιρία
στη Σουηδία που ονομάζεται Hövding.

Κάποιοι ίσως έχετε δει τη δουλειά τους.

Χρησιμοποιούν την ίδια αρχή 
με τον αέρα ώστε να έχεις έξτρα χώρο

για την πρόληψη της διάσεισης.

Παιδιά, μην το δοκιμάσετε στο σπίτι.

Αυτός ο κασκαντέρ δεν φοράει κράνος.

Αντί γι' αυτό έχει ένα κολάρο,

κι αυτό το κολάρο έχει αισθητήρες,

τον ίδιο τύπο αισθητήρων που έχει
το προστατευτικό δοντιών μας,

και ανιχνεύει μια πιθανή πτώση,

και υπάρχει ένας αερόσακος
που ενεργοποιείται,

με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί
ο αερόσακος στο αυτοκίνητό σας.

Στα πειράματα που κάναμε
στο εργαστήριό μου με τη συσκευή τους

βρήκαμε ότι μπορεί να μειώσει σημαντικά
τον κίνδυνο διάσεισης σε κάποια σενάρια

σε σχέση με ένα κοινό κράνος ποδηλάτου.

Είναι λοιπόν μια συναρπαστική εξέλιξη.

Αλλά για να υλοποιήσουμε
τα οφέλη της τεχνολογίας

που μπορεί να προλαμβάνει τη διάσειση,

πρέπει αυτή να πληροί τις προδιαγραφές.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα.

Αυτή η συσκευή πωλείται στην Ευρώπη

αλλά όχι στις ΗΠΑ,

και μάλλον δεν πρόκειται
να ξεκινήσει να πωλείται σύντομα.

Ήθελα λοιπόν να σας πω γιατί.

Υπάρχουν κάποιοι καλοί λόγοι
και μερικοί όχι τόσο καλοί λόγοι.

Τα κράνη ποδηλάτων 
ρυθμίζονται ομοσπονδιακά.

Η Επιτροπή Ασφάλειας Καταναλωτικών
Προϊόντων έχει λάβει τη δικαιοδοσία

να εγκρίνει κράνη ποδηλάτων για πώληση,

κι αυτό είναι το τεστ τους.

Αυτό είναι που σας έλεγα
στην αρχή για τα κατάγματα κρανίου.

Γι' αυτό είναι αυτό το τεστ.

Είναι σημαντικό να γίνεται αυτό.

Μπορεί να σώσει τη ζωή σου,
αλλά θα έλεγα ότι δεν επαρκεί.

Για παράδειγμα, ένα πράγμα
που δεν εξετάζει αυτό το τεστ

είναι ότι δεν σου λέει

ότι θα ενεργοποιηθεί ο αερόσακος
ακριβώς όταν πρέπει

και δεν θα ενεργοποιηθεί 
όταν δεν χρειάζεται;

Ομοίως, δεν θα σου πει

αν είναι πιθανό αυτό το κράνος
να προλάβει τη διάσειση ή όχι;

Αν δείτε τα κράνη αμερικάνικου ποδοσφαίρου
που δεν ελέγχονται,

ακόμη έχουν ένα πολύ παρόμοιο τεστ.

Δεν ελέγχονται από 
την κυβέρνηση τουλάχιστον.

Έχουν έναν συνεταιρισμό, έτσι λειτουργούν
οι πιο πολλές βιομηχανίες.

Αλλά ο συνεταιρισμός
αντιστέκεται αρκετά

στον εκσυγχρονισμό των προτύπων του.

Στο εργαστήριό μου, εργαζόμαστε όχι μόνο
πάνω στον μηχανισμό της διάσεισης,

θέλουμε να καταλάβουμε πώς μπορούμε 
να έχουμε καλύτερα πρότυπα τεστ;

Ελπίζουμε πως η κυβέρνηση μπορεί
να χρησιμοποιήσει αυτή την πληροφορία

για να ενθαρρύνει την καινοτομία

γνωστοποιώντας στους καταναλωτές

πόσο σε προστατεύει 
ένα συγκεκριμένο κράνος.

Τέλος θέλω να επανέλθω
στο αρχικό ερώτημα που έθεσα,

που είναι, αν θα ένιωθα άνετα
να αφήσω να παίζει το παιδί μου

αμερικάνικο ποδόσφαιρο 
ή να κάνει ποδήλατο;

Αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα
της δικής μου τραυματικής εμπειρίας.

Ανησυχώ πολύ περισσότερο για την κόρη μου,
τη Ρόουζ, αν κάνει ποδήλατο στο μέλλον.

Είναι ενάμιση έτους,

κι ήδη αρχίζει, ή θέλει τουλάχιστον, να 
ξεχυθεί στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο.

Αυτό είναι το τέλος
ενός από αυτούς τους δρόμους.

Προσωπικός μου στόχος είναι λοιπόν
-και πιστεύω πως είναι εφικτό-

να αναπτυχθούν κι άλλο 
αυτές οι τεχνολογίες,

και μάλιστα ετοιμάζουμε κάτι
στο εργαστήριό μου συγκεκριμένα

που αξιοποιεί στο έπακρο
τον διαθέσιμο χώρο ενός κράνους.

Και είμαι αρκετά σίγουρος
ότι θα μπορέσουμε,

πριν να είναι έτοιμη 
να καβαλήσει ένα δίκυκλο,

να έχουμε κάτι διαθέσιμο

που θα μπορεί πραγματικά
να μειώσει τον κίνδυνο διάσεισης

και να συμμορφώνεται 
με τις προδιαγραφές έγκρισης.

Αυτό που θα ήθελα λοιπόν να κάνω

-ξέρω ότι για κάποιους από εσάς
αυτό είναι πιο άμεσης φύσης,

εγώ έχω ακόμη μερικά χρόνια-

είναι να μπορώ να πω σε γονείς,
παππούδες και γιαγιάδες όταν με ρωτάνε,

ότι είναι ασφαλές και υγιές να ασχολούνται
τα παιδιά σας με τέτοιες δραστηριότητες.

Είμαι πολύ τυχερός που έχω
μια υπέροχη ομάδα στο Στάνφορντ

που δουλεύει σκληρά πάνω σε αυτό.

Εύχομαι λοιπόν να επιστρέψω
σε μερικά χρόνια με την τελική ιστορία,

αλλά για την ώρα θα σας πω,

σας παρακαλώ μην φοβάστε απλά
όταν ακούτε τη λέξη διάσειση.

Υπάρχει ελπίδα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)