WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:03.000
ผมมาที่นี่ในวันนี้เพื่อแสดงภาพถ่ายของชาวลาโกตา

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
หลายท่านในที่นี้อาจเคยได้ยินเรื่องราวของเผ่าลาโกตา

00:00:06.000 --> 00:00:08.000
หรืออย่างน้อยก็เรื่องชนเผ่าขนาดใหญ่

00:00:08.000 --> 00:00:10.000
ที่ชื่อเผ่าซู

00:00:10.000 --> 00:00:13.000
ชาวลาโกตาเป็นหนึ่งในหลายชนเผ่า
ที่ต้องอพยพออกจากแผ่นดินตนเอง

00:00:13.000 --> 00:00:15.000
ไปยังค่ายกักกันนักโทษสงคราม

00:00:15.000 --> 00:00:17.000
ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าเขตสงวน

00:00:17.000 --> 00:00:19.000
ชื่อเต็มคือเขตสงวนไพน์ริดจ์

00:00:19.000 --> 00:00:21.000
หัวข้อของสไลด์นำเสนอในวันนี้

00:00:21.000 --> 00:00:23.000
ตั้งอยู่ห่าง 75 ไมล์ออกไปทางตะวันออกเฉียงใต้

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
ของเทือกเขาแบล็คฮิลในรัฐเซาท์ดาโกตา

00:00:25.000 --> 00:00:27.000
ซึ่งบางครั้งก็ถูกเรียกว่า

00:00:27.000 --> 00:00:30.000
ค่ายกักกันนักโทษสงครามหมายเลข 334

00:00:30.000 --> 00:00:33.000
และเป็นที่ที่ชาวลาโกตาอาศัยอยู่ในปัจจุบัน

00:00:33.000 --> 00:00:35.000
ถ้ามีใครในที่นี้เคยได้ยินชื่อ AIM

00:00:35.000 --> 00:00:37.000
ขบวนการอเมริกันอินเดียน

00:00:37.000 --> 00:00:39.000
หรือรัสเซลล์ มีนส์

00:00:39.000 --> 00:00:41.000
หรือลีโอนาร์ด เพลทิเอร์

00:00:41.000 --> 00:00:43.000
หรือการเผชิญหน้ารับศึกที่โอกลาลา

00:00:43.000 --> 00:00:46.000
ถ้าอย่างนั้นคุณคงทราบว่าไพน์ริดจ์เป็นจุดเกิดเหตุ

00:00:46.000 --> 00:00:49.000
ของเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับชาวอเมริกันพื้นเมือง

NOTE Paragraph

00:00:49.000 --> 00:00:51.000
วันนี้ผมเลยได้รับเชิญมาพูดอะไรเล็กน้อย

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับชาวลาโกตา

00:00:53.000 --> 00:00:55.000
ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากเรื่องหนึ่ง

00:00:55.000 --> 00:00:57.000
เพราะว่า หากคุณได้สังเกตสีผิวของผม

00:00:57.000 --> 00:00:59.000
ผมเป็นคนขาว

00:00:59.000 --> 00:01:02.000
ซึ่งนับเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่
ซึ่งขวางกั้นเขตสงวนชนพื้นเมืองอยู่

00:01:04.000 --> 00:01:06.000
วันนี้ คุณจะได้เห็นผู้คนมากมายในภาพถ่ายของผม

00:01:06.000 --> 00:01:09.000
ผมสนิทกับพวกเขามาก
พวกเขาต้อนรับผมดีเหมือนเป็นคนในครอบครัว

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
พวกเขาเรียกผมว่า "พี่ชาย" หรือว่า "ลุง"

00:01:11.000 --> 00:01:13.000
และเชิญผมไปบ้านซ้ำแล้วซ้ำอีกตลอดเวลาห้าปี

00:01:13.000 --> 00:01:15.000
แต่ว่าที่ไพน์ริดจ์

00:01:15.000 --> 00:01:18.000
ผมยังเป็นคนที่ถูกเรียกว่า "วาชิชู" เสมอ

00:01:18.000 --> 00:01:21.000
"วาชิชู" เป็นภาษาลาโกตา

00:01:21.000 --> 00:01:23.000
ซึ่งหมายถึง "คนที่ไม่ใช่ชาวอินเดียน"

00:01:23.000 --> 00:01:25.000
แต่อีกความหมายหนึ่งของคำนี้

00:01:25.000 --> 00:01:29.000
หมายถึง "คนที่เก็บเนื้อส่วนที่ดีที่สุดไว้กับตัว"

00:01:29.000 --> 00:01:31.000
ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากจะเน้นย้ำ

00:01:31.000 --> 00:01:33.000
คนที่เก็บเนื้อส่วนที่ดีที่สุดไว้กับตัว

00:01:33.000 --> 00:01:35.000
หมายถึง คนโลภ

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
ลองมองไปรอบๆห้องบรรยายในวันนี้สิครับ

00:01:38.000 --> 00:01:41.000
เราอยู่กันที่โรงเรียนเอกชนทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา

00:01:41.000 --> 00:01:44.000
นั่งบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดง

00:01:44.000 --> 00:01:46.000
มีเงินพกอยู่ในกระเป๋า

00:01:46.000 --> 00:01:48.000
ถ้าเราลองมองชีวิตตัวเอง

00:01:48.000 --> 00:01:50.000
แท้จริงแล้วเราได้ชิงเอา

00:01:50.000 --> 00:01:52.000
เนื้อส่วนที่ดีที่สุดมาไว้กับตัว

00:01:52.000 --> 00:01:55.000
เพราะอย่างนั้น วันนี้ขอให้มาชมชุดภาพถ่าย

00:01:55.000 --> 00:01:57.000
ของผู้คนที่ต้องสูญเสีย

00:01:57.000 --> 00:01:59.000
เพื่อให้เราเป็นผู้ได้มา

00:01:59.000 --> 00:02:02.000
โปรดระลึกว่าเมื่อคุณมองที่ใบหน้าของผู้คนเหล่านี้

00:02:02.000 --> 00:02:05.000
นี่ไม่ใช่เพียงภาพของชาวลาโกตาเท่านั้น

00:02:05.000 --> 00:02:08.000
แต่พวกเขายังสะท้อนภาพของชาวพื้นเมืองทั้งหมด

NOTE Paragraph

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
ในกระดาษใบนี้

00:02:12.000 --> 00:02:14.000
คือประวัติศาสตร์ในแบบที่ผมได้เรียนรู้

00:02:14.000 --> 00:02:17.000
จากเพื่อนและครอบครัวชาวลาโกตา

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
ต่อไปนี้เป็นประวัติศาสตร์เรียงตามลำดับเวลา

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
ของการทำสนธิสัญญา การละเมิดสนธิสัญญา

00:02:22.000 --> 00:02:24.000
และการสังหารหมู่ที่ถูกฉาบหน้าด้วยภาพของสงคราม

00:02:24.000 --> 00:02:26.000
ผมจะเริ่มจากปี ค.ศ. 1824

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
หน่วยงานที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ
สำนักจัดการด้านชนพื้นเมือง

00:02:28.000 --> 00:02:30.000
ได้รับการจัดตั้งขึ้นในกองทัพบก

00:02:30.000 --> 00:02:32.000
เป็นจุดเริ่มต้นของบรรยากาศการใช้ความรุนเรง

00:02:32.000 --> 00:02:34.000
ในการติดต่อเจรจากับชาวอเมริกันพื้นเมือง

00:02:34.000 --> 00:02:36.000
ปี ค.ศ. 1851

00:02:36.000 --> 00:02:38.000
สนธิสัญญาค่ายลารามี
ฉบับแรกก็ได้รับการยกร่าง

00:02:38.000 --> 00:02:41.000
เป็นการระบุขอบเขตดินแดน
ของชาติลาโกตาอย่างชัดแจ้ง

00:02:41.000 --> 00:02:43.000
ข้อความตามสนธิสัญญา

00:02:43.000 --> 00:02:45.000
ระบุให้ดินแดนดังกล่าวเป็นรัฐเอกราช

00:02:45.000 --> 00:02:47.000
หากข้อตกลงในสนธิสัญญาได้รับการปฏิบัติตาม

00:02:47.000 --> 00:02:50.000
และมีกฎหมายรับรองข้อความตามสนธิสัญญา

00:02:50.000 --> 00:02:53.000
เช่นนั้น หน้าตาของสหรัฐอเมริกาจะเป็นเช่นนี้ในวันนี้

00:02:55.000 --> 00:02:57.000
10 ปีจากนั้น

00:02:57.000 --> 00:03:00.000
พระราชบัญญัติโฮมสเตด
ลงนามโดยประธานาธิบดีลินคอล์น

00:03:00.000 --> 00:03:03.000
ส่งผลให้คนขาวไหลบ่าเข้าไป
ตั้งรกรากในดินแดนชาวพื้นเมือง

00:03:03.000 --> 00:03:05.000
ปี ค.ศ. 1863

00:03:05.000 --> 00:03:07.000
การลุกฮือของชนเผ่าซูแถบซานตีในมินนิโซตา

00:03:07.000 --> 00:03:10.000
ปิดฉากลงด้วยการแขวนคอชาวซู 38 ราย

00:03:10.000 --> 00:03:13.000
เป็นการประหารชีวิตครั้งใหญ่ที่สุด
ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

00:03:14.000 --> 00:03:16.000
การประหารครั้งนั้นได้รับคำสั่งจากประธานาธิบดีลินคอล์น

00:03:16.000 --> 00:03:18.000
เหตุการณ์เกิดขึ้นเพียงสองวัน

00:03:18.000 --> 00:03:21.000
ถัดจากการลงนามในประกาศเลิกทาส

NOTE Paragraph

00:03:22.000 --> 00:03:25.000
ปี ค.ศ. 1866 ปีแห่งการเริ่มต้นสร้างทางรถไฟข้ามทวีป

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
ศักราชใหม่

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
เราจัดสรรที่ดินเพื่อสร้างทางรถไฟ

00:03:29.000 --> 00:03:32.000
โดยการตัดเข้าไปยังใจกลางของชาติลาโกตา

00:03:32.000 --> 00:03:34.000
สนธิสัญญาจึงถูกฉีกทิ้ง

00:03:34.000 --> 00:03:37.000
เพื่อเป็นการตอบโต้ ชาวพื้นเมืองสามชนเผ่า
นำโดยหัวหน้าเรดคลาวด์

00:03:37.000 --> 00:03:40.000
ได้โจมตีและเอาชนะกองทัพสหรัฐฯได้หลายครั้ง

00:03:40.000 --> 00:03:42.000
ผมอยากย้ำอีกครั้ง

00:03:42.000 --> 00:03:45.000
ชาวลาโกตาเอาชนะกองทัพสหรัฐฯได้

00:03:45.000 --> 00:03:48.000
ปี ค.ศ. 1868 สนธิสัญญาค่ายลารามีฉบับที่สอง

00:03:48.000 --> 00:03:51.000
ระบุชัดแจ้งถึงอำนาจอธิปไตยของชาติชนเผ่าซู

00:03:51.000 --> 00:03:54.000
และความเป็นเจ้าของเทือกเขา
แบล็คฮิลศักดิ์สิทธิ์ของชาวลาโกตา

00:03:54.000 --> 00:03:56.000
รัฐบาลยังรับรองกรรมสิทธิ์ในที่ดิน
และสิทธิในการล่าสัตว์

00:03:56.000 --> 00:03:58.000
บริเวณรัฐแวดล้อมด้วย

00:03:58.000 --> 00:04:00.000
เราสัญญาว่าบริเวณลุ่มน้ำพาวเดอร์

00:04:00.000 --> 00:04:03.000
จะปราศจากคนขาวนับจากวันที่ประกาศ

00:04:03.000 --> 00:04:05.000
สนธิสัญญานั้นเป็นชัยชนะที่สวยงามหมดจด

00:04:05.000 --> 00:04:07.000
สำหรับเรดคลาวด์และชาวซู

00:04:07.000 --> 00:04:10.000
ที่จริง สงครามดังกล่าวเป็นครั้งเดียวในประวัติศาสตร์

00:04:10.000 --> 00:04:13.000
ที่รัฐบาลขอเจรจาสงบศึก

00:04:13.000 --> 00:04:16.000
โดยยอมรับข้อเสนอทุกอย่างจากฝ่ายตรงข้าม

NOTE Paragraph

00:04:18.000 --> 00:04:20.000
ปี ค.ศ. 1869

00:04:20.000 --> 00:04:22.000
การสร้างทางรถไฟข้ามทวีปเสร็จสมบูรณ์

00:04:22.000 --> 00:04:25.000
และสิ่งหนึ่งที่มาพร้อมกับทางรถไฟ
คือกลุ่มคนล่าสัตว์กลุ่มใหญ่

00:04:25.000 --> 00:04:28.000
ผู้ออกล่าควายป่าครั้งใหญ่

00:04:28.000 --> 00:04:31.000
ทำลายแหล่งอาหาร เครื่องนุ่งห่ม
และที่อยู่อาศัยของชาวซู

00:04:31.000 --> 00:04:33.000
ปี ค.ศ. 1871

00:04:33.000 --> 00:04:35.000
พระราชบัญญัติอินเดียนแอพโพรพริเอชัน

00:04:35.000 --> 00:04:38.000
ทำให้ชาวอเมริกันอินเดียนทุกคน
อยู่ใต้ความคุ้มครองของรัฐบาลกลาง

00:04:38.000 --> 00:04:41.000
นอกจากนี้ กองทัพยังออกคำสั่ง

00:04:41.000 --> 00:04:44.000
ไม่ให้ชาวอเมริกันอินเดียนแถบตะวันตกออกจากเขตสงวน

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
ชาวอเมริกันอินเดียนทุกคนในแถบตะวันตก ณ ตอนนั้น

00:04:46.000 --> 00:04:48.000
ได้กลายเป็นนักโทษสงคราม

00:04:48.000 --> 00:04:50.000
ในปี ค.ศ. 1871 เช่นเดียวกัน

00:04:50.000 --> 00:04:52.000
เป็นช่วงเวลาสิ้นสุดการทำสนธิสัญญา

00:04:52.000 --> 00:04:55.000
ปัญหาของสนธิสัญญาคือ ได้มอบสถานะ
ให้ชนเผ่าต่างๆมีฐานะเทียบเท่ารัฐเอกราช

00:04:55.000 --> 00:04:57.000
ซึ่งเรายอมไม่ได้

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
เรามีแผนการ

NOTE Paragraph

00:04:59.000 --> 00:05:01.000
ปี ค.ศ. 1874

00:05:01.000 --> 00:05:04.000
นายพลจอร์จ คัสเตอร์ประกาศถึง
การขุดพบทองคำในดินแดนลาโกตา

00:05:04.000 --> 00:05:06.000
โดยเฉพาะแทบเทือกเขาแบล็กฮิล

00:05:06.000 --> 00:05:08.000
ข่าวเรื่องทองคำส่งผลให้คนขาวจำนวนมาก
อพยพเข้าไปตั้งรกราก

00:05:08.000 --> 00:05:10.000
ในชาติลาโกตา

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
นายพลคัสเตอร์เสนอให้รัฐสภาหาหนทาง

00:05:12.000 --> 00:05:14.000
ยุติสนธิสัญญากับชาวลาโกตา

00:05:14.000 --> 00:05:16.000
ให้เร็วที่สุด

00:05:16.000 --> 00:05:19.000
ปี ค.ศ. 1875 สงครามลาโกตาเริ่มต้นขึ้น

00:05:19.000 --> 00:05:22.000
เนื่องจากการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญาค่ายลารามี

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
ปี ค.ศ. 1876

00:05:24.000 --> 00:05:26.000
วันที่ 26 กรกฎาคม

00:05:26.000 --> 00:05:28.000
ระหว่างการเดินทางไปโจมตีหมู่บ้านลาโกตา

00:05:28.000 --> 00:05:30.000
กองทหารม้าที่ 7 ของคัสเตอร์โดนถล่มราบคาบ

00:05:30.000 --> 00:05:32.000
ที่สมรภูมิลิตเติลบิ๊กฮอร์น

00:05:32.000 --> 00:05:34.000
ปี ค.ศ. 1877

00:05:34.000 --> 00:05:37.000
นักรบชาวลาโกตาและหัวหน้าเครซีฮอร์ส

00:05:37.000 --> 00:05:39.000
ยอมจำนนที่ค่ายโรบินสัน

00:05:39.000 --> 00:05:42.000
เวลาต่อมา เขาถูกสังหารระหว่างที่ถูกคุมขัง

00:05:45.000 --> 00:05:48.000
ปี ค.ศ. 1877 ยังเป็นปีที่เราพบวิธี

00:05:48.000 --> 00:05:50.000
การหลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามสนธิสัญญาค่ายลารามี

00:05:50.000 --> 00:05:53.000
มีการเสนอข้อตกลงใหม่ต่อหัวหน้าเผ่าซูและผู้นำอื่นๆ

00:05:53.000 --> 00:05:56.000
ภายใต้แคมเปญว่า "ยอมขายหรืออดตาย"

00:05:56.000 --> 00:05:59.000
จงลงนามในสัญญา ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีอาหารให้คนในเผ่า

00:05:59.000 --> 00:06:02.000
ประชากรชายเพียงร้อยละ 10 ลงนามในสัญญา

00:06:02.000 --> 00:06:04.000
สนธิสัญญาค่ายลารามี

00:06:04.000 --> 00:06:06.000
ระบุให้ต้องมีสมาชิกในเผ่าจำนวนสามในสี่ลงนาม

00:06:06.000 --> 00:06:08.000
จึงจะถือเป็นการโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดิน

00:06:08.000 --> 00:06:10.000
ข้อตกลงในสนธิสัญญาจึงถูกละเลย

NOTE Paragraph

00:06:10.000 --> 00:06:13.000
ปี ค.ศ. 1887 พระราชบัญญัติดอส์

00:06:13.000 --> 00:06:16.000
การถือกรรมสิทธิ์ร่วมกันบนพื้นที่เขตสงวนสิ้นสุดลง

00:06:16.000 --> 00:06:19.000
เขตสงวนถูกตัดแบ่งเป็นผืนขนาด 0.65 ตร.กม.

00:06:19.000 --> 00:06:21.000
แต่ละผืนแจกจ่ายให้ชาวพื้นเมืองแต่ละคน

00:06:21.000 --> 00:06:23.000
ส่วนที่เหลือจากการจัดสรรก็ตกเป็นของรัฐ

00:06:23.000 --> 00:06:26.000
เผ่าสูญเสียที่ดินหลายแสนตารางกิโลเมตร

00:06:26.000 --> 00:06:28.000
ความฝันแบบอเมริกัน
ในการเป็นเจ้าของที่ดินส่วนตัว

00:06:28.000 --> 00:06:30.000
กลายเป็นวิธีการอันชาญฉลาด

00:06:30.000 --> 00:06:33.000
ในการแบ่งพื้นที่เขตสงวน
จนไม่หลงเหลืออะไรไว้

00:06:33.000 --> 00:06:35.000
การเปลี่ยนแปลงครั้งดังกล่าวทำลายเขตสงวนลง

00:06:35.000 --> 00:06:38.000
ทำให้การแบ่งพื้นที่เพื่อนำไปขายทำได้ง่ายขึ้น

00:06:38.000 --> 00:06:41.000
เมื่อผ่านไปแต่ละรุ่น

00:06:41.000 --> 00:06:43.000
พื้นที่ส่วนใหญ่ที่เหลือจากการจัดสรร

00:06:43.000 --> 00:06:45.000
และที่ดินที่แบ่งแล้วในพื้นที่เขตสงวนหลายแปลง

00:06:45.000 --> 00:06:48.000
ปัจจุบันนี้ตกเป็นของ
เจ้าของฟาร์มปศุสัตว์ซึ่งเป็นคนขาว

00:06:48.000 --> 00:06:51.000
อีกครั้งหนึ่ง ที่ดินผืนใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์
ตกเป็นของวาชิชู

NOTE Paragraph

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
ปี ค.ศ. 1890 วันที่ผมเชื่อว่าเป็น

00:06:54.000 --> 00:06:57.000
วันที่สำคัญที่สุดในสไลด์โชว์นี้

00:06:57.000 --> 00:06:59.000
นี่คือปีที่มีการสังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

00:06:59.000 --> 00:07:01.000
วันที่ 29 ธันวาคม

00:07:01.000 --> 00:07:04.000
กองกำลังสหรัฐฯล้อมค่ายของชาวซูไว้
ที่บริเวณวูนเด็ดนีครีก

00:07:04.000 --> 00:07:06.000
และสังหารหัวหน้าบิ๊กฟุต

00:07:06.000 --> 00:07:08.000
พร้อมนักโทษสงคราม 300 ราย

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
โดยใช้อาวุธปืนยิงรัว

00:07:10.000 --> 00:07:12.000
ยิงกระสุนระเบิด

00:07:12.000 --> 00:07:14.000
จากปืนที่เรียกว่าปืนใหญ่ฮ็อชคิส

00:07:14.000 --> 00:07:16.000
ฉากที่เรียกกันว่า "สงคราม" นี้

00:07:16.000 --> 00:07:19.000
มีการมอบเหรียญกล้าหาญจากรัฐสภา 20 เหรียญ

00:07:19.000 --> 00:07:22.000
ให้กองทหารม้าที่ 7

00:07:22.000 --> 00:07:24.000
จวบจนทุกวันนี้

00:07:24.000 --> 00:07:27.000
ครั้งนั้นนับเป็นเหรียญกล้าหาญที่มากที่สุด

00:07:27.000 --> 00:07:30.000
ที่ได้มอบให้ในสงครามๆเดียว

00:07:30.000 --> 00:07:32.000
มีการมอบเหรียญกล้าหาญมากมาย

00:07:32.000 --> 00:07:34.000
ให้กับการสังหารผู้หญิงและเด็กอย่างไม่เลือกปฏิบัติ

00:07:34.000 --> 00:07:36.000
มากกว่าที่พบในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
สงครามโลกครั้งที่สอง

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม

00:07:40.000 --> 00:07:43.000
อิรักหรืออัฟกานิสถาน

00:07:44.000 --> 00:07:46.000
การสังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

00:07:46.000 --> 00:07:49.000
นับเป็นการสิ้นสุดของสงครามกับชนพื้นเมือง

00:07:49.000 --> 00:07:51.000
เมื่อไรก็ตามที่ผมไปยังจุด

00:07:51.000 --> 00:07:53.000
ที่เป็นสุสานหมู่แห่งวูนเด็ดนี

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
ผมมองเห็นไม่ใช่แค่หลุมศพ

00:07:55.000 --> 00:07:57.000
สำหรับชาวลาโกตาหรือชาวซู

00:07:57.000 --> 00:08:00.000
แต่เป็นหลุมศพของชาวพื้นเมืองทั้งหมด

NOTE Paragraph

00:08:03.000 --> 00:08:05.000
แบล็คเอลค์ บุคคลศักดิ์สิทธิ์กล่าวไว้ว่า

00:08:05.000 --> 00:08:07.000
"ณ ตอนนั้น ข้าไม่รู้

00:08:07.000 --> 00:08:09.000
ว่าชีวิตถูกพรากไปเท่าใด

00:08:09.000 --> 00:08:11.000
แต่เมื่อมองย้อนกลับไป

00:08:11.000 --> 00:08:13.000
จากยอดเขาสูงแห่งวัยชรา

00:08:13.000 --> 00:08:15.000
ข้ายังเห็นชีวิตสตรีและเด็กที่ถูกคร่า

00:08:15.000 --> 00:08:17.000
ทั้งกองสูงและกระจัดกระจาย

00:08:17.000 --> 00:08:20.000
ตลอดสายธารที่คดเคี้ยวนั้น

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
ภาพนั้นยังประจักษ์ชัดดุจเดียวกับ

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
ภาพที่มองด้วยสายตาในวัยหนุ่ม

00:08:31.000 --> 00:08:34.000
และข้าเห็นว่ามีบางสิ่งสูญสิ้นไปกับธุลีที่เปื้อนโลหิต

00:08:35.000 --> 00:08:38.000
ถูกกลบอยู่ใต้พายุหิมะ

00:08:39.000 --> 00:08:42.000
ความฝันของชนชาติได้สูญสิ้นไป ณ ที่นั้น

00:08:42.000 --> 00:08:45.000
ซึ่งฝันนั้นเป็นฝันอันงดงาม"

NOTE Paragraph

00:08:46.000 --> 00:08:48.000
เหตุการณ์ดังกล่าว

00:08:48.000 --> 00:08:51.000
ก่อให้เกิดศักราชใหม่ในประวัติศาสตร์ชนพื้นเมือง

00:08:52.000 --> 00:08:54.000
ทุกอย่างถูกวัดค่าตีราคาได้

00:08:54.000 --> 00:08:57.000
ทั้งก่อนเหตุการณ์วูนเด็ดนีและหลังจากนั้น

00:08:57.000 --> 00:08:59.000
เพราะว่าเป็นชั่วขณะนั้นเอง

00:08:59.000 --> 00:09:02.000
ที่นิ้วจ่ออยู่ที่ไกของปืนฮ็อชคิส

00:09:02.000 --> 00:09:06.000
ที่รัฐบาลสหรัฐฯประกาศ
สิทธิของชนพื้นเมืองอย่างชัดแจ้ง

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
พวกเขารู้สึกเหนื่อยกับสนธิสัญญา

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
พวกเขาเหนื่อยกับเทือกเขาศักดิ์สิทธิ์

00:09:10.000 --> 00:09:13.000
เหนื่อยกับพิธีกรรมการร่ายรำ

00:09:13.000 --> 00:09:16.000
และยังเหนื่อยกับความยุ่งยากต่างๆที่เกิดกับชาวซู

00:09:16.000 --> 00:09:19.000
พวกเขาเลยขนปืนใหญ่มา

00:09:20.000 --> 00:09:23.000
"ยังอยากเป็นชาวพื้นเมืองอยู่ไหม" พวกเขาถาม

00:09:23.000 --> 00:09:25.000
มือเหนี่ยวไกปืน

00:09:30.000 --> 00:09:32.000
ปี ค.ศ. 1900

00:09:32.000 --> 00:09:35.000
ประชากรชาวอเมริกันอินเดียนมีจำนวนลดลง

00:09:36.000 --> 00:09:38.000
เหลือ 250,000 คน

00:09:38.000 --> 00:09:40.000
เทียบกับจำนวนประชากรราวแปดล้าน

00:09:40.000 --> 00:09:42.000
ในปี ค.ศ. 1492

NOTE Paragraph

00:09:44.000 --> 00:09:46.000
กรอเทปไปข้างหน้า

00:09:46.000 --> 00:09:48.000
ปี ค.ศ. 1980

00:09:48.000 --> 00:09:50.000
คดีที่ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

00:09:50.000 --> 00:09:53.000
ระหว่างชนพื้นเมืองเผ่าซู โจทก์
และสหรัฐอเมริกา จำเลย

00:09:53.000 --> 00:09:56.000
ได้รับการพิจารณาโดยศาลสูงสหรัฐฯ

00:09:57.000 --> 00:10:00.000
ศาลวินิจฉัยว่า เมื่อชาวซูกลับเข้าไป
ตั้งรกรากในเขตสงวนอีกครั้ง

00:10:00.000 --> 00:10:03.000
และที่ดินของชาวซูราวสามหมื่นตารางกิโลเมตร

00:10:03.000 --> 00:10:06.000
ก็เปิดให้คนเข้าไปสำรวจและตั้งรกราก

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
ในการนี้ ข้อตกลงในสนธิสัญญาค่ายลารามีฉบับที่สอง

00:10:08.000 --> 00:10:10.000
ถูกละเมิด

00:10:10.000 --> 00:10:12.000
ศาลระบุว่า

00:10:12.000 --> 00:10:14.000
เทือกเขาแบล็คฮิลถูกแย่งชิงไปโดยผิดกฎหมาย

00:10:14.000 --> 00:10:16.000
และราคาตั้งต้นของที่ดินรวมกับอัตราดอกเบี้ย

00:10:16.000 --> 00:10:18.000
ให้จ่ายให้กับชาวพื้นเมืองเผ่าซู

00:10:18.000 --> 00:10:20.000
เพื่อเป็นการจ่ายเงินชดเชยให้ชาวซู

00:10:20.000 --> 00:10:23.000
ศาลสั่งให้จ่ายเงินจำนวนเพียง 106 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ

00:10:23.000 --> 00:10:25.000
แก่ประชาชนชาวซู

00:10:25.000 --> 00:10:28.000
ชาวซูปฏิเสธเงินและเริ่มรณรงค์ในแคมเปญ

00:10:28.000 --> 00:10:31.000
"เทือกเขาแบล็คฮิลไม่ได้มีไว้จำหน่าย"

NOTE Paragraph

00:10:31.000 --> 00:10:33.000
ปี ค.ศ. 2010

00:10:33.000 --> 00:10:36.000
สถิติเกี่ยวกับชาวพื้นเมืองในวันนี้

00:10:36.000 --> 00:10:39.000
ผ่านไปกว่าหนึ่งศตวรรษหลังจาก
เหตุการณ์สังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

00:10:39.000 --> 00:10:41.000
แสดงให้เห็นถึงมรดกที่ตกทอดมาจากการยึดครอง

00:10:41.000 --> 00:10:43.000
การบังคับให้อพยพย้ายถิ่น

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
และการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญา

00:10:45.000 --> 00:10:48.000
อัตราการว่างงานในเขตสงวนไพน์ริดจ์

00:10:48.000 --> 00:10:51.000
แปรไปมาระหว่างร้อยละ 85 ถึง 90

00:10:51.000 --> 00:10:54.000
สำนักพัฒนาที่อยู่อาศัยไม่สามารถก่อสร้างอะไรเพิ่มเติมได้

00:10:54.000 --> 00:10:56.000
ส่วนสิ่งก่อสร้างที่มีอยู่ก็ค่อยๆพังทลายลง

00:10:56.000 --> 00:10:58.000
หลายคนกลายเป็นคนไร้บ้าน

00:10:58.000 --> 00:11:00.000
ส่วนผู้ที่มีบ้านก็แออัดยัดเยียด
อยู่ในอาคารที่ส่งกลิ่นเหม็น

00:11:00.000 --> 00:11:02.000
บ้างอยู่รวมกันถึงห้าครอบครัว

00:11:02.000 --> 00:11:04.000
บ้านในเขตไพน์ริดจ์ถึงร้อยละ 39

00:11:04.000 --> 00:11:06.000
ไม่มีไฟฟ้าใช้

00:11:06.000 --> 00:11:09.000
และบ้านในเขตไพน์ริดจ์อย่างน้อยร้อยละ 60

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
ก็ถูกรบกวนจากเชื้อราดำ

00:11:11.000 --> 00:11:13.000
ประชากรกว่าร้อยละ 90

00:11:13.000 --> 00:11:16.000
มีชีวิตอยู่ใต้เส้นแบ่งระดับความยากจนที่รัฐระบุไว้

00:11:16.000 --> 00:11:19.000
อัตราของผู้ป่วยวัณโรคในเขตไพน์ริดจ์

00:11:19.000 --> 00:11:22.000
สูงกว่าค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้ประมาณแปดเท่า

00:11:22.000 --> 00:11:24.000
อัตราตายของทารก

00:11:24.000 --> 00:11:26.000
สูงที่สุดในทวีปนี้

00:11:26.000 --> 00:11:29.000
และสูงกว่าค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้ประมาณสามเท่า

00:11:29.000 --> 00:11:31.000
อัตราการเป็นมะเร็งปากมดลูกสูงเป็นห้าเท่า

00:11:31.000 --> 00:11:33.000
ของค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้

00:11:33.000 --> 00:11:36.000
อัตราการออกจากโรงเรียนสูงถึงร้อยละ 70

00:11:36.000 --> 00:11:38.000
อัตราการลาออกของครู

00:11:38.000 --> 00:11:41.000
สูงกว่าค่าเฉลี่ยที่รัฐระบุไว้แปดเท่า

00:11:41.000 --> 00:11:44.000
บ่อยครั้ง ที่พบว่าปู่ย่าตายายเป็นผู้เลี้ยงดูหลานๆ

00:11:44.000 --> 00:11:47.000
เพราะว่าพ่อแม่ เนื่องจากการติดสุรา

00:11:47.000 --> 00:11:49.000
การใช้ความรุนแรงในครอบครัว
และความไม่เอาใจใส่

00:11:49.000 --> 00:11:51.000
ทำให้พวกเขาเลี้ยงดูลูกไม่ได้

00:11:52.000 --> 00:11:55.000
ประชากรอายุกว่า 40 ปีจำนวนร้อยละ 50

00:11:55.000 --> 00:11:57.000
ทุกข์ทรมานจากโรคเบาหวาน

00:11:57.000 --> 00:11:59.000
อายุคาดเฉลี่ยของชาย

00:11:59.000 --> 00:12:01.000
อยู่ระหว่าง 46 ปี

00:12:01.000 --> 00:12:04.000
ถึง 48 ปี

00:12:04.000 --> 00:12:06.000
ซึ่งเท่ากับ

00:12:06.000 --> 00:12:09.000
ค่าเฉลี่ยในประเทศอัฟกานิสถานและโซมาเลีย

NOTE Paragraph

00:12:10.000 --> 00:12:13.000
บทส่งท้ายของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ประสบความสำเร็จ

00:12:13.000 --> 00:12:15.000
คือการที่ผู้กดขี่

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
สามารถถอนมือออกมาและพูดได้ว่า

00:12:18.000 --> 00:12:21.000
"ให้ตายสิ ดูว่าคนพวกนี้ทำอะไรกับตัวเอง

00:12:21.000 --> 00:12:23.000
พวกเขาฆ่ากันเอง

00:12:23.000 --> 00:12:25.000
พวกเขาฆ่าคนชาติเดียวกันเอง

00:12:25.000 --> 00:12:28.000
ในขณะที่เรามองพวกเขาค่อยๆตาย"

00:12:28.000 --> 00:12:31.000
นี่เป็นวิธีที่เราจับจองสหรัฐอเมริกาเป็นเจ้าของ

00:12:31.000 --> 00:12:33.000
นี่เป็นมรดก

00:12:33.000 --> 00:12:35.000
ของปรัชญาเทพลิขิต

00:12:35.000 --> 00:12:37.000
นักโทษยังคงถือกำเนิด

00:12:37.000 --> 00:12:39.000
ในค่ายของนักโทษสงคราม

00:12:39.000 --> 00:12:42.000
เกิดขึ้นต่อเนื่องยาวนานแม้จะไม่มีผู้คุมแล้ว

00:12:44.000 --> 00:12:46.000
นี่คือกระดูกที่เหลือ

00:12:46.000 --> 00:12:49.000
หลังจากเนื้อส่วนที่ดีที่สุดถูกชิงไป

00:12:51.000 --> 00:12:53.000
นานมาแล้ว

00:12:53.000 --> 00:12:55.000
เหตุการณ์เหล่านี้ได้เกิดขึ้นต่อเนื่องกัน

00:12:55.000 --> 00:12:58.000
โดยมีที่มาจากคนที่ดูเหมือนผม โดยวาชิชู

00:12:58.000 --> 00:13:00.000
ผู้กระหายอยากได้ที่ดิน น้ำ

00:13:00.000 --> 00:13:03.000
และทองคำในหุบเขา

00:13:03.000 --> 00:13:05.000
เหตุการณ์เหล่านั้นก่อให้เกิดผลกระทบแบบโดมิโน

00:13:05.000 --> 00:13:07.000
ที่สืบเนื่องยาวนานและยังไม่จบสิ้น

NOTE Paragraph

00:13:07.000 --> 00:13:11.000
ความเป็นชาติมหาอำนาจของเรา
อาจทำให้เรารู้สึกไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง

00:13:12.000 --> 00:13:15.000
กับการสังหารหมู่ในปี ค.ศ. 1890

00:13:15.000 --> 00:13:18.000
หรือการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญาหลายคราว
เมื่อ 150 ปีก่อน

00:13:19.000 --> 00:13:21.000
ผมยังต้องตั้งคำถามคุณ

00:13:21.000 --> 00:13:24.000
ว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับค่าสถิติทุกวันนี้

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
อะไรคือความเชื่อมโยง

00:13:27.000 --> 00:13:29.000
ระหว่างภาพความทุกข์ทรมานเหล่านี้

00:13:29.000 --> 00:13:31.000
กับประวัติศาสตร์ที่ผมเพิ่งอ่านให้คุณฟัง

00:13:31.000 --> 00:13:33.000
และประวัติศาสตร์เหล่านี้จำนวนมากน้อยแค่ไหน

00:13:33.000 --> 00:13:35.000
ที่คุณรู้สึกว่าตนเป็นเจ้าของ

00:13:35.000 --> 00:13:38.000
มีสิ่งใดไหมที่คุณคิดว่าเป็น
ความรับผิดชอบของคุณในปัจจุบัน

00:13:39.000 --> 00:13:42.000
ผมได้รับการบอกเล่าว่า ต้องมีอะไรบ้างที่เราทำได้

00:13:42.000 --> 00:13:45.000
น่าจะมีการกระตุ้นเตือนให้คนรู้สึกมีส่วนร่วม

00:13:45.000 --> 00:13:48.000
เนื่องจากผมยืนอยู่ขอบสนามมายาวนานแล้ว

00:13:48.000 --> 00:13:50.000
พอใจกับการเป็นผู้เฝ้าดู

00:13:50.000 --> 00:13:53.000
ทำเพียงแค่ถ่ายภาพ

00:13:53.000 --> 00:13:56.000
เนื่องจากหนทางแก้ไขดูจะอยู่ไกลไปในอดีต

00:13:56.000 --> 00:13:58.000
ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าเครื่องย้อนเวลา

00:13:58.000 --> 00:14:00.000
เพื่อให้กลับไปแก้ไขได้

NOTE Paragraph

00:14:00.000 --> 00:14:02.000
ความทุกข์ทรมานของชนพื้นเมือง

00:14:02.000 --> 00:14:05.000
ไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขได้ง่าย

00:14:06.000 --> 00:14:08.000
ไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนจะช่วยเหลือได้

00:14:08.000 --> 00:14:10.000
ด้วยวิธีการที่เราช่วยเหลือประเทศไฮติ

00:14:10.000 --> 00:14:13.000
หรือหยุดโรคเอดส์ หรือต่อสู้กับความยากจน

00:14:13.000 --> 00:14:15.000
คำว่า "การแก้ไข" ที่เราใช้นี้

00:14:15.000 --> 00:14:18.000
อาจเป็นเรื่องยากสำหรับชาติมหาอำนาจ

00:14:18.000 --> 00:14:20.000
มากกว่าแค่การจ่ายเช็ค 50 ดอลลาร์สหรัฐฯ

00:14:20.000 --> 00:14:22.000
หรือการเดินทางเพื่อการกุศล

00:14:22.000 --> 00:14:24.000
ไปทาสีบ้านที่เปื้อนสีสเปรย์

00:14:24.000 --> 00:14:26.000
หรือครอบครัวที่อาศัยย่านชานเมือง

00:14:26.000 --> 00:14:29.000
บริจาคเสื้อผ้าที่พวกเขาไม่ต้องการแล้วกล่องหนึ่ง

00:14:29.000 --> 00:14:31.000
อย่างนั้นเราจะทำอะไรได้

00:14:31.000 --> 00:14:34.000
แค่ยักไหล่อยู่ในความมืดอย่างนั้นหรือ

NOTE Paragraph

00:14:34.000 --> 00:14:36.000
สหรัฐอเมริกา

00:14:36.000 --> 00:14:38.000
ยังคงดำเนินการอย่างต่อเนื่อง

00:14:38.000 --> 00:14:40.000
ที่จะละเมิดข้อตกลง

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
ที่ทำขึ้นในปี ค.ศ. 1851 และปี ค.ศ. 1868

00:14:42.000 --> 00:14:45.000
ในสนธิสัญญาค่ายลารามีที่ทำขึ้นกับชาวลาโกตา

00:14:45.000 --> 00:14:47.000
การกระตุ้นเตือนที่ผมอยากนำเสนอในวันนี้

00:14:47.000 --> 00:14:50.000
ความประสงค์จาก TED คือสิ่งนี้

00:14:51.000 --> 00:14:53.000
เคารพสนธิสัญญา

00:14:53.000 --> 00:14:55.000
คืนแบล็คฮิลกลับไป

00:14:55.000 --> 00:14:58.000
ไม่ใช่เรื่องของเราว่าเขาจะเอาไปทำอะไร

NOTE Paragraph

00:15:00.000 --> 00:15:06.000
(เสียงปรบมือ)