WEBVTT

00:00:00.130 --> 00:00:02.572
ไม่ว่าคุณจะคร่ำเคร่งเตรียมสอบ

00:00:02.596 --> 00:00:05.777
หรือพยายามเรียนรู้
เครื่องดนตรีชนิดใหม่

00:00:05.801 --> 00:00:08.436
หรือแม้กระทั่งพยายามที่จะ
เป็นเลิศในการเล่นกีฬาชนิดใหม่

00:00:08.460 --> 00:00:12.166
การนอนอาจเป็นอาวุธลับแห่งความจำ

NOTE Paragraph

00:00:12.190 --> 00:00:14.999
[การนอนหลับกับวิทยาศาสตร์]

NOTE Paragraph

00:00:17.180 --> 00:00:21.327
การศึกษาบอกกับเราว่า
การนอนสำคัญมากกับความจำ

00:00:21.351 --> 00:00:23.171
ในอย่างน้อย 3 ทาง

00:00:23.195 --> 00:00:26.566
ประการแรก
เรารู้ว่าเราต้องนอนก่อนการเรียนรู้

00:00:26.590 --> 00:00:28.686
เพื่อที่จะเตรียมสมองให้พร้อม

00:00:28.710 --> 00:00:31.113
เหมือนกับฟองน้ำแห้ง ๆ

00:00:31.137 --> 00:00:33.796
พร้อมสำหรับดูดซึมข้อมูลใหม่ ๆ

00:00:33.820 --> 00:00:37.526
ถ้าไม่ได้นอน วงจรความจำภายในสมอง

00:00:37.550 --> 00:00:40.506
ก็จะเต็มไปด้วยข้อมูลที่ได้ก่อนหน้านี้

00:00:40.530 --> 00:00:43.276
และเราจะไม่สามารถรับข้อมูลใหม่ ๆ ได้

00:00:43.300 --> 00:00:47.326
เราจะไม่สามารถหาพื้นที่ให้ความจำใหม่ ๆ ได้

NOTE Paragraph

00:00:47.350 --> 00:00:51.146
แต่มันไม่ได้สำคัญแค่ว่าเราต้องนอน
ก่อนการเรียนรู้

00:00:51.170 --> 00:00:54.766
เพราะเรายังรู้อีกว่า
เราต้องนอนหลังการเรียนรู้ด้วย

00:00:54.790 --> 00:00:58.106
เพื่อที่จะบันทึกความจำใหม่ ๆ เหล่านั้น

00:00:58.130 --> 00:00:59.686
เพื่อที่เราจะไม่ลืม

00:00:59.710 --> 00:01:04.336
ความจริงแล้ว การนอนหลับ
ช่วยให้ความจำยังคงอยู่

00:01:04.360 --> 00:01:05.716
ภายในสมอง

00:01:05.740 --> 00:01:07.741
ฝังความจำเหล่านั้นไว้

00:01:07.765 --> 00:01:11.236
ภายในสถาปัตยกรรมของโครงข่ายประสาท

00:01:11.260 --> 00:01:13.090
และเราเริ่มค้นพบว่า

00:01:13.114 --> 00:01:19.716
การนอนมีประโยชน์ต่อ
การสร้างความทรงจำได้อย่างไร

NOTE Paragraph

00:01:19.740 --> 00:01:24.966
กลไกแรกคือ
กระบวนการถ่ายโอนข้อมูล

00:01:24.990 --> 00:01:27.816
ตรงนี้ เราสามารถพูดถึง
โครงสร้างที่ต่างกันสองส่วน

00:01:27.840 --> 00:01:28.996
ภายในสมอง

00:01:29.020 --> 00:01:31.876
โครงสร้างแรกเรียกว่า
ฮิปโปแคมปัส

00:01:31.900 --> 00:01:34.676
ฮิปโปแคมปัสอยู่ตรงด้านซ้ายและขวา

00:01:34.700 --> 00:01:35.976
ของสมอง

00:01:36.000 --> 00:01:37.936
เราสามารถนึกถึงฮิปโปแคมปัส

00:01:37.960 --> 00:01:41.586
ว่าเป็นเหมือนกล่องรับข้อความ
ภายในสมอง

00:01:41.610 --> 00:01:44.376
มันเก่งในเรื่อง
การรับข้อมูลความจำใหม่ ๆ

00:01:44.400 --> 00:01:45.776
และเก็บเอาไว้

NOTE Paragraph

00:01:45.800 --> 00:01:48.266
โครงสร้างที่สอง
ที่เราจะพูดถึง

00:01:48.290 --> 00:01:49.786
เรียกว่า เปลือกสมอง

00:01:49.810 --> 00:01:53.666
เนื้อเยื่อย่น ๆ ขนาดใหญ่
ที่อยู่ชั้นบนสุดของสมอง

00:01:53.690 --> 00:01:55.776
ระหว่างการนอนหลับลึก

00:01:55.800 --> 00:01:58.656
จะเกิดกลไกการโอนถ่ายข้อมูล

00:01:58.680 --> 00:02:01.686
นึกถึงฮิปโปแคมปัสเหมือน USB

00:02:01.710 --> 00:02:04.496
และเปลือกสมองเป็นเหมือนฮาร์ดไดรฟ์

00:02:04.520 --> 00:02:06.466
ระหว่างวัน เราทำนั่นทำนี่

00:02:06.490 --> 00:02:08.416
และเรารวบรวมข้อมูลมาจำนวนมาก

00:02:08.440 --> 00:02:10.956
จากนั้นระหว่างนอนหลับลึกตอนกลางคืน

00:02:10.980 --> 00:02:13.586
เนื่องจากข้อจำกัดในความสามารถในการจัดเก็บ

00:02:13.610 --> 00:02:17.106
เราจะต้องโอนถ่ายข้อมูลจากฮิปโปแคมปัส

00:02:17.130 --> 00:02:20.156
ไปยังฮาร์ดไดรฟ์ของสมอง หรือเปลือกสมอง

00:02:20.180 --> 00:02:22.436
และนั่นคือหนึ่งในกลไก

00:02:22.460 --> 00:02:24.516
ที่เกิดจากการนอนหลับลึก

NOTE Paragraph

00:02:24.540 --> 00:02:28.196
มันมีอีกหนึ่งกลไกที่เราเพิ่งพบ

00:02:28.220 --> 00:02:31.686
ซึ่งช่วยฝังความจำไว้ในสมอง

00:02:31.710 --> 00:02:34.026
มันเรียกว่า การเล่นซ้ำ

00:02:34.050 --> 00:02:35.216
หลายปีก่อน

00:02:35.240 --> 00:02:39.225
นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษา
ว่าหนูเรียนรู้ได้อย่างไร

00:02:39.249 --> 00:02:41.316
ระหว่างที่พวกมันวิ่งไปทั่วเขาวงกต

00:02:41.340 --> 00:02:45.796
พวกเขาบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น
กับสมองส่วนความจำของหนู

00:02:45.820 --> 00:02:48.146
ในขณะที่หนูวิ่งไปทั่วเขาวงกต

00:02:48.170 --> 00:02:52.726
เซลล์สมองแต่ละเซลล์
จะจดจำเขาวงกตแต่ละส่วนเอาไว้

00:02:52.750 --> 00:02:56.422
ถ้าคุณใส่เสียงลงไปในแต่ละเซลล์สมอง

00:02:56.446 --> 00:03:00.086
สิ่งที่คุณจะได้ยิน
เมื่อหนูเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับเขาวงกต

00:03:00.110 --> 00:03:02.106
คือเสียงประจำของส่วนความจำนั้น

00:03:02.130 --> 00:03:03.863
มันจะเสียงประมาณนี้...

NOTE Paragraph

00:03:03.863 --> 00:03:07.696
(เสียงคีย์เปียโน)

NOTE Paragraph

00:03:07.720 --> 00:03:11.876
มันคือเสียงของการเรียนรู้ที่เราได้ยิน

00:03:11.900 --> 00:03:14.626
แต่แล้วพวกเขาก็ทำอะไรบางอย่างที่ชาญฉลาด

00:03:14.650 --> 00:03:19.236
พวกเขาฟังเสียงของสมอง
ขณะที่หนูพวกนี้หลับด้วย

00:03:19.260 --> 00:03:21.668
และสิ่งที่พวกเขาได้ยิน มันไม่ธรรมดา

00:03:21.692 --> 00:03:23.816
หนู ตอนที่มันหลับ

00:03:23.840 --> 00:03:28.676
จะเริ่มเล่นความทรงจำของพวกมันซ้ำ

00:03:28.700 --> 00:03:33.066
แต่ตอนนี้มันเล่นซ้ำ
แบบเร็วขึ้นเกือบ 10 เท่า

00:03:33.090 --> 00:03:35.236
กว่าตอนที่มันตื่น

00:03:35.260 --> 00:03:37.613
ซึ่งคุณจะเริ่มได้ยิน...

NOTE Paragraph

00:03:37.637 --> 00:03:40.636
(เสียงคีย์เปียโนที่เร็วขึ้น)

NOTE Paragraph

00:03:40.660 --> 00:03:42.656
นั่นเป็นอย่างที่สอง

00:03:42.680 --> 00:03:45.896
ที่การนอนช่วยให้เราความจำดีขึ้น

00:03:45.920 --> 00:03:50.376
การนอนหลับช่วยเล่นซ้ำ
และบันทึกความทรงจำ

00:03:50.400 --> 00:03:52.726
ให้เป็นวงจรใหม่ในสมอง

00:03:52.750 --> 00:03:55.586
ทำให้การแสดงหน่วยความจำนั้นแข็งแกร่งขึ้น

NOTE Paragraph

00:03:55.610 --> 00:03:58.936
ประโยชน์ของการนอนต่อความจำประการสุดท้าย

00:03:58.960 --> 00:04:01.746
คือการผสานและการเชื่อมโยง

00:04:01.770 --> 00:04:03.586
ความจริงแล้วเราได้รู้ว่าการนอน

00:04:03.610 --> 00:04:06.696
เป็นเรื่องที่ฉลาดมากกว่าที่เราเคยคิด

00:04:06.720 --> 00:04:10.906
การนอนหลับ
ไม่เพียงแค่เสริมสร้างความทรงจำของแต่ละคน

00:04:10.930 --> 00:04:15.776
การนอนยังช่วยเชื่อมโยง
ความทรงจำใหม่ ๆ เข้าด้วยกันอย่างชาญฉลาด

00:04:15.800 --> 00:04:17.007
และผลลัพธ์คือ

00:04:17.031 --> 00:04:19.006
คุณตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น

00:04:19.030 --> 00:04:24.216
พร้อมกับโครงข่ายของความเชื่อมโยง
ที่ได้ปรับปรุงใหม่

00:04:24.240 --> 00:04:29.546
เราสามารถคิดทางออก
สำหรับปัญหาที่เคยติดขัด

NOTE Paragraph

00:04:29.570 --> 00:04:31.131
และนี่อาจจะเป็นเหตุผล

00:04:31.155 --> 00:04:35.726
ที่ไม่เคยมีใครบอกให้คุณ
แหกตาตื่นเพื่อแก้ปัญหา

00:04:35.750 --> 00:04:39.616
ตรงกันข้าม คุณจะถูกบอกให้ไปนอนคิดซะ

00:04:39.640 --> 00:04:42.819
และนั่นคือสิ่งที่วิทยาศาสตร์สอนเรา