چه در حال آماده شدن برای امتحان باشید یا تلاش برای یادگیری کار با یک آلت موسیقی یا حتی تلاش برای تکمیل یک ورزش جدید شاید خواب سلاح مخفی حافظه شما باشد. [خواب به همرا علم] مطالعات نشان می‌دهند که خواب برای حافظه بسیار مهم است. حداقل به سه روش مختلف. اولا می‌دانیم خواب قبل از یادگیری لازم است در واقع برای آماده کردن مغز شما، تقریبا مانند یک اسفنج خشک آماده برای جذب کردن اطلاعات جدید. و بدون خواب، جریانهای حافظه در مغز کاملا پر آب می‌شود، چیزی مثل این. و ما نمی‌توانیم اطلاعات جدید را جذب کنیم. نمی‌توانیم رد خاطرات جدید را برداشت کنیم. اما تنها خوابیدن قبل یادگیری مهم نیست، چون می‌دانیم بعد یادگیری نیز ضروری است تا دکمه ی ذخیره خاطرات جدید را فشار دهد و اینگونه فراموششان نمی‌کنیم. در واقع خواب آنها را درون مغز برای آینده ثبت می‌کند، پیوند دادن خاطرات به معماری شبکه‌ی عصبی. و ما شروع کرده‌ایم تا بفهمیم که دقیقا چگونه خواب منجر به تثبیت خاطره می‌شود. اولین مکانیزم، پروژه انتقال پوشه است. و اینجا می‌توانیم درباره دو ساختمان متفاوت درون مغز صحبت کنیم. اولین ساختمان، هیپوکامپ است و هیپوکامپ، در سمت چپ و راست مغز شما قرار دارد. و شما میتوانید به هیپوکامپ مانند یک صندوق ورودی اطلاعات از مغزتان فکر کنید. این دستگاه در دریافت خاطرات جدید و نگهداری آنها خوب کار می‌کند. دومین ساختار که می‌توانیم درباره‌ی آن صحبت کنیم، قشر نام دارد. این بافت حجیم چروک روی مغز شما قرار دارد. و در حین خواب عمیق، این مکانیزم انتقال فایل بوجود می‌آید. به هیپوکامپ مانند یک USB و قشرتان مانند یک سخت افزار فکر کنید. و در حین روز در حال گردشیم و فایلهای زیادی را گردآوری می‌کنیم، اما بعد هنگام خواب عمیق در شب، به خاطر ظرفیت ذخیره‌سازی محدود، باید فایلها را از هیپوکامپ، به سخت افزار مغز یعنی قشر، منتقل کنیم. این دقیقا یکی از مکانیزمهایی است که خواب عمیق برای شما تدارک دیده. اما مکانیزم دیگری وجود دارد که فهمیده‌ایم به پیوستن خاطرات به مغز کمک می‌کند. به نام «بازپخش» . چندین سال پیش، دانشمندان در حال بررسی چگونگی یادگیری موشها در فرار از مارپیچ بودند و فعالیتهای مراکز حافظه آنها را ضبط می‌کردند. و وقتی که موش در حال فرار از مارپیچ بود، سلولهای مغزی مختلف قسمتهای مختلف مارپیچ را رمزگذاری می‌کردند. و اگر شما به هر سلول آهنگی اضافه کنید چیزی که وقتی موش در حال شروع یادگیری مارپیچ بود می‌شنوید امضای آن خاطره است. پس صدایی تقریبا شبیه این دارد... (موسیقی پیانوی فنری) این امضای یادگیری بود که می‌توانستیم بشنویم. اما بعد آنها کاری زیرکانه انجام دادند. آنها گوش دادن صدای مغز را هنگام خواب موشها ادامه دادند، و چیزی که شنیدند جالب توجه بود موش در حین خواب شروع به بازپخش همان امضا کرد. اما حالا ده بار سریعتر از زمانی که بیدار بود، پس حالا در عوض چنین صدایی می‌شنوید... ( موسیقی فنری پیانو، ریتم تند) به نظر می‌آید این دومین راه برای تثبیت خاطرات در فرآیند خواب است. درواقع خواب فرآیند بازپخش و تنظیم کردن خاطرات به مداری جدید در مغز است. و تقویت کردن نمایش خاطرات راه آخر در هر خواب سودمندی برای حافظه، یکپارچگی و پیوستگی است. الان در حال فهمیدن این هستیم که خواب هوشمندتر از چیزی است که تصور می‌کنیم، خواب فقط خاطرات فردی را تثبیت نمی‌کند، بلکه هوشمندانه خاطرات جدید را بهم وصل می‌کند. و در نتیجه، می‌توانید روز بعد را با شبکه گسترده ارتباطات ذهنی بیدار شوید، ما می‌توانیم مشکلات حل نشدنی قدیمی را حل کنیم. شاید به این دلیلِ باشد که به شما گفته نشده برای مشکلات بیدار بمانید. در عوض گفته شده که برای مشکلات بخوابید؛ و این دقیقا چیزی است که علم به ما یاد میدهد.