WEBVTT

00:00:10.417 --> 00:00:14.584
เราเสียเวลาในโรงเรียนไปมาก
เพื่อเรียนรู้เรื่องการสะกดคำ

00:00:15.234 --> 00:00:21.239
เด็ก ๆ ในโรงเรียน
ก็ยังคงเสียเวลาไปมากกับการสะกดคำ

00:00:22.149 --> 00:00:25.801
ดังนั้น ฉันจึงอยากแบ่งปันคำถามหนึ่ง
กับพวกคุณซึ่งก็คือ

00:00:27.125 --> 00:00:31.071
"จำเป็นจะต้องมี
การสะกดคำใหม่หรือไม่"

00:00:31.072 --> 00:00:33.389
ฉันเชื่อว่าคำตอบคือใช่ มันจำเป็นต้องมี

00:00:33.390 --> 00:00:38.268
หรือจะให้ดีกว่านั้น ฉันเชื่อว่าเราต้องทำให้
การสะกดคำที่เรามีอยู่แล้วให้ง่ายขึ้น

00:00:38.269 --> 00:00:42.639
ทั้งคำถามและคำตอบนี้
ไม่ได้เป็นเรื่องใหม่ในภาษาสเปนเลย

00:00:42.640 --> 00:00:47.334
นี่เป็นเรื่องที่ถูกหยิบยกขึ้นมา
ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดหลายศตวรรษ

00:00:47.336 --> 00:00:52.249
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1492 ในหลักไวยากรณ์แรก
ของภาษาสเปน

00:00:52.250 --> 00:00:58.415
แอนโตนิโอ เด เนบริฆา บัญญัติหลักการสะกดคำ
ของเราไว้อย่างชัดเจนและเรียบง่ายว่า

00:00:58.416 --> 00:01:00.816
"ด้วยเหตุนี้ เราต้องเขียนอย่างที่เราออกเสียง

00:01:00.816 --> 00:01:03.816
และออกเสียงอย่างที่เราเขียน"

00:01:03.816 --> 00:01:07.292
แต่ละเสียงควรถูกแทนด้วยหนึ่งตัวอักษร

00:01:07.293 --> 00:01:10.292
และแต่ละตัวอักษรควรเป็นตัวแทน
ของเสียงเดียวเท่านั้น

00:01:10.293 --> 00:01:15.496
และตัวอักษรที่ไม่ได้แทนเสียงใด ๆ 
ก็ควรถูกตัดทิ้งไป

00:01:16.533 --> 00:01:19.495
กฎเกณฑ์นี้ กฎเกณฑ์ทางสัทศาสตร์

00:01:19.496 --> 00:01:23.136
- ที่บอกว่าเราต้องเขียนตามที่เราออกเสียง -

00:01:23.137 --> 00:01:27.443
ทั้งมีอยู่ และไม่มีอยู่ ในรากฐาน
ของการสะกดคำที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้

00:01:27.977 --> 00:01:31.960
ที่มีอยู่เพราะว่าภาษาสเปนต่างจากภาษาอื่น ๆ

00:01:31.961 --> 00:01:33.925
อย่างภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศส

00:01:33.926 --> 00:01:36.364
ที่ต่อต้านอย่างหนักเสมอมา

00:01:36.365 --> 00:01:40.708
ต่อการเขียนที่แตกต่าง
จากการออกเสียงมากเกินไป

00:01:40.709 --> 00:01:44.043
แต่กฎเกณฑ์ที่ว่าไม่มีอยู่ 
เพราะเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 18

00:01:44.054 --> 00:01:47.468
มีการตัดสินใจว่าจะทำให้การเขียน
ของพวกเราเป็นแบบแผนเดียวกันอย่างไร

00:01:47.469 --> 00:01:51.908
ยังมีอีกกฎเกณฑ์หนึ่ง
ที่ชี้นำส่วนสำคัญในการตัดสินใจ

00:01:51.909 --> 00:01:54.885
กฎเกณฑ์อื่นที่ว่า คือ นิรุกติศาสตร์

00:01:54.902 --> 00:01:57.130
ซึ่งบอกว่าเราจะต้องเขียน

00:01:57.131 --> 00:02:00.169
ตามที่คำดั้งเดิมในภาษาต้นกำเนิดนั้น ๆ

00:02:00.170 --> 00:02:01.735
ในภาษาละติน ในภาษากรีก เป็นต้น

00:02:01.736 --> 00:02:06.133
และด้วยเหตุนี้ เราจึงมีตัว H ที่ไม่ได้แทนเสียงใด ๆ
ซึ่งเราเขียน แต่เราไม่ได้ออกเสียง

00:02:06.134 --> 00:02:09.501

ด้วยเหตุนี้ เราจึงมีทั้งตัว B และตัว V

00:02:09.506 --> 00:02:11.871
ซึ่งตรงข้ามกับที่คนส่วนใหญ่เชื่อกัน

00:02:11.872 --> 00:02:15.310
การออกเสียงตัวอักษรทั้งสองในภาษาสเปน
ไม่เคยแตกต่างกันเลย

00:02:15.905 --> 00:02:20.283
ด้วยเหตุนี้ เราจึงมีตัว G ที่มีเสียงหนัก
อย่างคำว่า "gente" (เฆนเต)

00:02:20.284 --> 00:02:23.141
และบางครั้งก็ออกเสียงอ่อน
อย่างคำว่า "gato" (กาโต)

00:02:23.142 --> 00:02:26.433
ด้วยเหตุนี้ เราจึงมี C, S และ Z

00:02:27.490 --> 00:02:30.741
ตัวอักษรทั้งสามที่ในบางพื้นที่แทนเสียงเดียว

00:02:30.742 --> 00:02:33.323
และในพื้นที่อื่น ๆ ก็สองเสียง
แต่ไม่มีที่ใดที่แทนสามเสียง

00:02:35.420 --> 00:02:37.438
ฉันไม่ได้จะมาเล่าอะไร

00:02:37.439 --> 00:02:39.839
ที่พวกคุณไม่รู้จากประสบการณ์ของตัวเอง

00:02:40.466 --> 00:02:43.437
พวกเราทุกคนต่างก็ไปโรงเรียน

00:02:43.438 --> 00:02:48.275
พวกเราทุกคนลงทุนเวลามากมาย
ไปกับการเรียนรู้

00:02:48.277 --> 00:02:53.102
เวลามากมายของสมอง
ที่ปั้นแต่งได้และเยาว์วัย

00:02:53.103 --> 00:02:54.578
ถูกใช้ไปกับการเขียนตามคำบอก

00:02:54.581 --> 00:02:59.505
กับการท่องจำหลักการสะกดคำ
ที่อย่างไรก็ดี เต็มไปด้วยข้อยกเว้น

NOTE Paragraph

00:03:00.420 --> 00:03:04.229
พวกเราถูกถ่ายทอดความคิดในหลายรูปแบบ
ทั้งโดยตรงและโดยนัยว่า

00:03:04.230 --> 00:03:06.415
การสะกดคำนั้น

00:03:06.416 --> 00:03:09.823
มีบทบาทระดับฐานรากบางอย่าง
ในการศึกษาของพวกเรา

00:03:10.719 --> 00:03:12.836
อย่างไรก็ตาม ฉันมีความรู้สึก

00:03:12.837 --> 00:03:16.744
ว่าเหล่าครูบาอาจารย์ไม่ได้ตั้งคำถามกับตัวเอง
ว่าทำไมมันถึงได้สำคัญนัก

00:03:16.745 --> 00:03:19.896
รวมไปถึง การไม่ได้ตั้งคำถาม
ที่มีมาก่อนหน้านั้นว่า

00:03:19.897 --> 00:03:22.439
การสะกดคำทำหน้าที่อะไร

00:03:23.009 --> 00:03:26.264
การสะกดคำมีไว้ทำไม

00:03:27.575 --> 00:03:30.440
และความจริงก็คือ เมื่อมีใครตั้งคำถามนี้

00:03:30.454 --> 00:03:34.184
คำตอบที่ได้ก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย
และไม่ได้ก้าวพ้นไป

00:03:34.203 --> 00:03:35.529
จากสิ่งที่มักจะเชื่อกัน

00:03:36.282 --> 00:03:40.105
การสะกดคำมีไว้
เพื่อทำให้การเขียนมีรูปแบบเดียว

00:03:40.703 --> 00:03:42.900
เพื่อให้พวกเราทุกคนเขียนเหมือนกันหมด

00:03:42.901 --> 00:03:47.072
ดังนั้น มันจึงง่ายกว่าสำหรับพวกเรา
ที่จะเข้าใจเมื่อพวกเราอ่านกัน

00:03:47.776 --> 00:03:50.997
ทว่า ตรงกันข้ามกับแง่มุมอื่น ๆ ของภาษา


00:03:50.999 --> 00:03:53.319
อย่างเช่นการใช้เครื่องหมายวรรคตอน

00:03:53.333 --> 00:03:59.443
การสะกดคำไม่สามารถให้การแสดงออกใด ๆ 
ที่เกี่ยวข้องได้

00:03:59.444 --> 00:04:00.888
แต่เครื่องหมายวรรคตอน ทำได้

00:04:01.617 --> 00:04:05.586
ด้วยเครื่องหมายวรรคตอน ฉันสามารถ
เลือกเปลี่ยนตามความหมายของประโยค

00:04:05.597 --> 00:04:06.954
ด้วยเครื่องหมายวรรคตอน

00:04:06.955 --> 00:04:10.916
ฉันสามารถกำหนดจังหวะเฉพาะ 
ลงไปในสิ่งที่ฉันกำลังเขียน

00:04:10.917 --> 00:04:13.572
แต่กับการสะกดคำแล้ว มันทำไม่ได้

00:04:13.573 --> 00:04:16.909
การสะกดคำ มีแต่ถูกหรือผิด

00:04:16.910 --> 00:04:20.255
อยู่ที่ว่ามันเป็นไปตามกฎเกณฑ์ในปัจจุบันหรือไม่

00:04:21.130 --> 00:04:22.153
ดังนั้นแล้ว

00:04:22.154 --> 00:04:26.427
มันจะไม่สมเหตุสมผลเหตุผลมากกว่าหรือ
ที่จะทำให้กฎเกณฑ์ในปัจจุบันเรียบง่ายขึ้น

00:04:26.428 --> 00:04:32.209
เพื่อให้การสอน การเรียน 
และการสะกดคำอย่างถูกต้องทำได้ง่ายขึ้น

00:04:32.993 --> 00:04:37.110
มันจะไม่สมเหตุสมเหตุผลมากกว่าหรือ 
ที่เราจะทำให้กฎเกณฑ์ในปัจจุบันเรียบง่ายขึ้น

00:04:37.111 --> 00:04:39.479
เพื่อเวลาทั้งหมด

00:04:39.480 --> 00:04:42.782
ที่ทุกวันนี้เราเสียไปกับการสอนการสะกดคำ

00:04:42.783 --> 00:04:46.176
จะถูกนำไปใช้กับแง่มุมอื่น ๆ ของภาษา

00:04:46.177 --> 00:04:49.815
ที่ความสลับซับซ้อนสมควรได้รับเวลา
และการลงทุนลงแรง

00:04:51.933 --> 00:04:56.920
สิ่งที่ฉันเสนอ ไม่ใช่การล้มล้างอักขรวิธี

00:04:56.921 --> 00:05:00.516
ไม่ใช่ว่าใครจะเขียนแบบไหนตามใจก็ได้

00:05:01.455 --> 00:05:05.185
ภาษาเป็นเครื่องมือที่เราใช้งานร่วมกัน

00:05:05.192 --> 00:05:06.026
และดังนั้น

00:05:06.027 --> 00:05:10.365
ฉันคิดว่า มันเป็นเรื่องจำเป็น
ที่เราจะต้องยึดหลักเกณฑ์ร่วมกัน

00:05:11.109 --> 00:05:13.198
แต่ฉันก็คิดว่าเป็นเรื่องจำเป็นเช่นกัน

00:05:13.199 --> 00:05:17.551
ที่หลักเกณฑ์ร่วมนี้ จะเรียบง่ายที่สุด
เท่าที่จะเป็นไปได้

00:05:17.552 --> 00:05:21.203
เหนือสิ่งอื่นใด เพราะว่า
ถ้าพวกเราทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น

00:05:21.204 --> 00:05:24.440
เราไม่ได้ทำให้ตกต่ำลงแต่อย่างใด

00:05:24.442 --> 00:05:26.923
เมื่อมีการทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น

00:05:26.924 --> 00:05:30.545
มันไม่ได้ลดทอน
คุณภาพของภาษาแต่อย่างใด

00:05:31.609 --> 00:05:35.540
ทุกวัน ฉันทำงาน
เกี่ยวกับวรรณกรรมในยุคทอง

00:05:35.542 --> 00:05:39.029
อ่านงานเขียนของการ์ซิลาโซ, เซร์บันเตส,
กอนโกรา, เกเบโด

00:05:39.030 --> 00:05:42.140
ที่บางครั้งพวกเขาเขียน "hombre" 
โดยไม่มีตัว h

00:05:42.141 --> 00:05:44.932
บางครั้งสะกด "escribir" ด้วยตัว v

00:05:44.933 --> 00:05:48.016
แต่สำหรับฉัน มันชัดเจนมากว่า

00:05:48.029 --> 00:05:53.279
ความแตกต่างระหว่างงานเขียนเหล่านั้น
และงานเขียนของพวกเรา คือเรื่องของมาตรฐาน

00:05:53.281 --> 00:05:56.897
หรือเรื่องของการที่ยังไม่มีมาตรฐาน
ในช่วงเวลานั้น

00:05:56.898 --> 00:05:58.270
แต่ไม่ใช่เรื่องของคุณภาพ

00:05:59.908 --> 00:06:02.354
แต่ฉันขอกลับมา
ที่เรื่องของเหล่าครูบาอาจารย์ก่อน

00:06:02.355 --> 00:06:05.180
เพราะพวกเขาเป็นบุคคลสำคัญในเรื่องนี้

00:06:05.789 --> 00:06:10.686
ฉันเพิ่งพูดถึง
การยืนกรานที่ไม่ได้มีการคิดทบทวนเท่าไหร่

00:06:10.687 --> 00:06:13.643
ที่เหล่าครูอาจารย์ 
เคี่ยวเข็ญเราแล้วเคึ่ยวเข็ญเราอีก

00:06:13.644 --> 00:06:15.265
ในเรื่องการสะกดคำ

00:06:15.266 --> 00:06:19.092
แต่ความจริงคือ
สิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างที่มันเป็นอยู่

00:06:19.093 --> 00:06:21.404
อันนี้เรื่องที่เข้าใจได้อย่างชัดเจน

00:06:21.409 --> 00:06:23.282
ในสังคมของพวกเรานั้น

00:06:23.283 --> 00:06:26.769
การสะกดคำมีหน้าที่เสมือนตัวชี้วัดพิเศษ

00:06:26.770 --> 00:06:31.178
ที่ช่วยแยกระหว่างผู้รู้มากจากผู้รู้น้อย
แยกผู้ได้รับการศึกษาออกจากผู้โง่เขลา

00:06:31.184 --> 00:06:36.093
ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหา
ที่ผู้นั้นกำลังเขียนแต่อย่างใด

00:06:36.094 --> 00:06:39.530
คนหนึ่งสามารถได้งานหรือถูกปฏิเสธงาน

00:06:39.531 --> 00:06:42.223
เพียงตัว H ตัวเดียวที่ใส่หรือไม่ได้ใส่ลงไป

00:06:42.224 --> 00:06:45.352
คนหนึ่งสามารถถูกล้อเลียนในที่สาธารณะได้

00:06:45.353 --> 00:06:48.229
เพียงเพราะใส่ตัวอักษร B หรือ V ผิดไป

00:06:48.230 --> 00:06:50.310
ดังนั้น ในบริบทนี้

00:06:50.311 --> 00:06:55.041
ชัดเจนว่าเป็นเรื่องสมเหตุผลสมผล
ที่จะอุทิศเวลานั้นให้กับการสะกดคำ

00:06:55.044 --> 00:06:57.452
แต่เราต้องไม่ลืมว่า

00:06:57.453 --> 00:07:00.171
ในประวัติศาสตร์ภาษาของพวกเรา

00:07:00.181 --> 00:07:02.141
มีแต่เหล่าครูบาอาจารย์

00:07:02.159 --> 00:07:05.870
หรือบุคคลที่เกี่ยวข้อง
กับการสอนตัวอักษรตั้งต้น

00:07:05.871 --> 00:07:08.652
ที่ผลักดันการปฏิรูปอักขรวิธี

00:07:08.653 --> 00:07:11.184
ที่ตระหนักว่าการสะกดคำของเรานั้น

00:07:11.185 --> 00:07:15.431
บางครั้งก็เป็นอุปสรรคต่อการถ่ายทอดความรู้

00:07:15.432 --> 00:07:17.074
ยกตัวอย่างเช่น ในกรณีของพวกเรา

00:07:17.091 --> 00:07:21.643
ซาร์เมียนโต กับอันเดรส เบโย
ผลักดันการปฏิรูปอักขรวิธีครั้งใหญ่

00:07:21.652 --> 00:07:25.224
ซึ่งในที่สุดก็มีผลบังคับใช้ในภาษาสเปน

00:07:25.225 --> 00:07:29.360
ในประเทศชิลีช่วงกลางคริสตศตรววษที่ 19

00:07:31.302 --> 00:07:35.333
แล้วทำไมเราถึงไม่ตามรอยครูอาจารย์เหล่านี้

00:07:35.334 --> 00:07:39.209
และเริ่มพัฒนาอักขรวิธีของเรา

00:07:39.210 --> 00:07:42.571
ตรงนี้ ใกล้ชิดกับพวกเรา 10,000 คน

00:07:42.572 --> 00:07:44.149
ฉันอยากที่จะเสนอแนะ

00:07:44.150 --> 00:07:48.417
เกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนบางอย่าง 
ที่ฉันคิดว่ามีเหตุผลที่จะเริ่มอภิปรายกัน

00:07:49.707 --> 00:07:51.934
เราลบเอา H ที่ไม่ออกเสียงออกไปเสีย

00:07:51.994 --> 00:07:56.960
ที่ที่เราเขียน H แต่ไม่ได้ออกเสียงอะไร

00:07:56.971 --> 00:07:58.171
ก็ไม่ต้องเขียนลงไป

00:07:58.171 --> 00:07:59.143
(เสียงปรบมือ)

00:07:59.143 --> 00:08:01.853
ฉันคิดไม่ออกว่า
การยึดติดทางอารมณ์แบบไหน

00:08:01.854 --> 00:08:06.707
ที่สามารถแก้ต่างให้กับตัว H ไม่ออกเสียง
อันแสนจะน่ารำคาญนี้ได้

00:08:06.868 --> 00:08:09.612
อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้
สำหรับ B และ V

00:08:09.612 --> 00:08:12.182
ว่าในภาษาสเปนมันไม่เคยมีความแตกต่าง

00:08:12.182 --> 00:08:12.995
(เสียงปรบมือ)

00:08:12.995 --> 00:08:16.740
เลือกเอาแค่อันเดียว จะเป็นอันไหนก็ได้ 
เราสามารถเถียงกันได้ มานั่งจับเข่าคุยกัน

00:08:16.741 --> 00:08:20.189
แต่ละคนมีความชอบของตัวเอง
แต่ละคนสามารถโต้เถียงได้

00:08:20.190 --> 00:08:23.249
เราจะมีเพียงตัวเดียว อีกตัวก็ยกเลิกไป

00:08:23.250 --> 00:08:26.417
สำหรับ G และ J เรามาแบ่งหน้าที่ให้พวกมันกัน

00:08:26.429 --> 00:08:30.874
ว่า G จะแทนเสียงอ่อน เช่น "gato" (กาโต),
"mago" (มาโก), "águila" (อากิลา)

00:08:30.875 --> 00:08:33.727
และตัว J คงเสียงหนักเอาไว้

00:08:33.729 --> 00:08:39.089
"jarabe" (ฆาราเบ), "jirafa" (ฆิราฟา),
"gente" (เฆนเต), "argentino" (อาร์เฆนติโน)

00:08:40.029 --> 00:08:44.512
สำหรับตัว C, S และ Z เป็นกรณีที่น่าสนใจ

00:08:45.151 --> 00:08:48.541
เพราะมันแสดงให้เห็นว่า 
กฎเกณฑ์ทางสัทศาสตร์ควรจะเป็นตัวชี้แนะ

00:08:49.250 --> 00:08:52.305
แต่ไม่ควรเป็นหลักการเบ็ดเสร็จ

00:08:52.306 --> 00:08:57.025
ในบางกรณี การออกเสียงที่ต่างออกไป
ก็ควรนำมาพิจารณาด้วย

00:08:57.026 --> 00:08:59.955
ทีนี้ ฉันได้บอกไปแล้วว่า C, S, Z

00:08:59.956 --> 00:09:03.321
ในบางพื้นที่จะแทนด้วยเสียงเดียว
ในขณะที่ในบางที่จะแทนด้วยสองเสียง

00:09:03.322 --> 00:09:07.798
ถ้าสามตัวอักษร เหลือเพียงสองตัวอักษร
มันก็คงจะดีขึ้น

00:09:09.655 --> 00:09:14.305
สำหรับบางคน การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้
อาจดูค่อนข้างจะสุดโต่ง

00:09:14.306 --> 00:09:16.698
แต่มันไม่เท่าไหร่หรอก

00:09:16.699 --> 00:09:20.132
ราชบัณฑิตยสถานสเปน
และทุกสถาบันทางภาษา

00:09:20.133 --> 00:09:24.722
ก็เชื่อเช่นเดียวกันว่า 
ควรมีการปรับเปลี่ยนการสะกดคำไปตามเวลา

00:09:24.723 --> 00:09:29.971
เชื่อว่าภาษามีการเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์
กับประเพณี และกับความเคยชิน

00:09:29.972 --> 00:09:34.115
แต่ก็เชื่อเช่นกันว่า ภาษาเป็นเครื่องมือ
ในทางปฏิบัติเพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน

00:09:34.116 --> 00:09:39.021
และเชื่อว่า บางครั้ง การยึดติดกับประวัติศาสตร์
กับประเพณี และกับความเคยชิน

00:09:39.022 --> 00:09:44.106
ได้กลายมาเป็นอุปสรรค
ในการใช้งานในปัจจุบัน

00:09:45.238 --> 00:09:48.156
สิ่งนี้อธิบายว่า จริง ๆ แล้ว ภาษาของเรา

00:09:48.157 --> 00:09:53.585
เป็นมากกว่าสิ่งที่เรารู้จัก
เป็นมากกว่าความใกล้ชิดกันทางภูมิศาสตร์

00:09:53.586 --> 00:09:57.541
มันค่อย ๆ ถูกปรับเปลี่ยนไป
ตามประวัติศาสตร์ของเรา

00:09:57.542 --> 00:10:01.458
ยกตัวอย่าง เราเปลี่ยนจากการสะกด 
"orthographia" เป็น "ortografía"

00:10:01.459 --> 00:10:05.542
จาก theatro" เป็น "teatro"
จาก "quantidad" เป็น "cantidad"

00:10:05.584 --> 00:10:08.067
จาก "symbolo" เป็น "símbolo"

00:10:08.068 --> 00:10:13.265
และเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มที่จะลบตัว H
ที่ไม่ออกเสียงทิ้งไปอย่างเงียบ ๆ

00:10:13.266 --> 00:10:15.690
ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานสเปน

00:10:15.691 --> 00:10:21.308
"arpa" และ "armonía" 
สามารถเขียนโดยมีตัว H หรือไม่มีก็ได้

00:10:21.309 --> 00:10:22.809
และพวกเราก็ยังอยู่กันเป็นสุขดี

00:10:24.889 --> 00:10:27.543
นอกจากนี้ ฉันยังคิดว่า

00:10:27.544 --> 00:10:33.669
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมอย่างยิ่ง
ที่จะหยิบยกคำถามนี้ขึ้นมา

00:10:34.918 --> 00:10:38.931
เราพูดกันอยู่เสมอว่า
ภาษาเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ

00:10:38.932 --> 00:10:40.821
จากระดับล่างขึ้นบน

00:10:40.822 --> 00:10:43.987
โดยผู้ใช้ภาษาทั่วไปรับเอาคำใหม่ ๆ มาใช้

00:10:43.988 --> 00:10:47.677
และเป็นผู้ที่สร้างความเปลี่ยนแปลง
ทางไวยากรณ์

00:10:47.678 --> 00:10:51.518
เรื่อยมาถึงระดับหน่วยงานต่าง ๆ 
ซึ่งในบางทีก็เป็นสำนักวิชาการ

00:10:51.519 --> 00:10:55.636
บางที่ก็เป็นพจนานุกรม
บางที่ก็เป็นกระทรวง

00:10:55.637 --> 00:10:59.245
ที่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงและรวมเข้ามาไว้
เป็นเวลานานหลังจากนั้น

00:11:00.315 --> 00:11:04.087
นี่เป็นเรื่องจริง
เฉพาะบางระดับของภาษา

00:11:04.088 --> 00:11:07.476
มันเป็นเรื่องจริงในระดับคำศัพท์

00:11:07.477 --> 00:11:10.896
เป็นเรื่องไม่ค่อยจริงในระดับไวยากรณ์

00:11:10.897 --> 00:11:14.954
และถ้าให้ฉันพูด มันเกือบจะไม่จริงเลย
ในระดับการสะกดคำ

00:11:14.955 --> 00:11:18.851
ที่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
มีการเปลี่ยนแปลงจากระดับบนลงล่าง

00:11:18.852 --> 00:11:20.810
เป็นสถาบันต่าง ๆ เสมอ

00:11:20.811 --> 00:11:25.218
ที่จัดตั้งกฎเกณฑ์ และเสนอแนะการเปลี่ยนแปลง

00:11:26.438 --> 00:11:31.456
แล้วทำไมฉันถึงได้พูดว่า 
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมอย่างยิ่งล่ะ

00:11:31.457 --> 00:11:33.035
จนถึงทุกวันนี้

00:11:33.036 --> 00:11:39.199
การเขียนเคยเป็นการใช้งานที่จำกัด
และเป็นส่วนตัวมากกว่าการพูด

00:11:39.200 --> 00:11:43.846
แต่ในยุคสมัยของพวกเรา
ยุคสมัยของสื่อสังคมออนไลน์

00:11:43.847 --> 00:11:47.229
กำลังมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

00:11:48.200 --> 00:11:50.774
เราไม่เคยเขียนมากเท่าสมัยนี้มาก่อน

00:11:51.308 --> 00:11:55.626
เราไม่เคยเขียนมากมาย
แล้วมีผู้เห็นมากมายขนาดนี้มาก่อน

00:11:56.536 --> 00:11:59.675
และในสื่อสังคมออนไลน์เหล่านี้ 
นี่เป็นครั้งแรก

00:11:59.676 --> 00:12:04.414
ที่พวกเราได้เห็นการใช้การสะกดคำแบบใหม่ ๆ 
เป็นจำนวนมาก

00:12:04.417 --> 00:12:08.957
รวมไปถึงผู้คนที่สะกดคำอย่างถูกต้อง
สมบูรณ์แบบ ได้รับการศึกษาอย่างสูง

00:12:08.958 --> 00:12:13.036
แต่เมื่อพวกเขาเขียนในสื่อสังคมออนไลน์
ก็ปฏิบัติตัวเหมือน ๆ กัน

00:12:13.037 --> 00:12:16.898
กับผู้ที่ใช้คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ในสื่อสังคมออนไลน์

00:12:16.899 --> 00:12:20.603
พูดอีกอย่างก็คือ ยืดหยุ่นต่อความถูกต้อง
ของการสะกดคำ

00:12:20.604 --> 00:12:25.439
และให้ความสำคัญกับความรวดเร็ว
และประสิทธิภาพของการสื่อสาร

00:12:26.151 --> 00:12:31.414
ตอนนี้ ในสื่อเหล่านั้น
มีการใช้งานที่ยุ่งเหยิงตามแต่ละบุคคล

00:12:31.415 --> 00:12:34.454
แต่ฉันคิดว่า เราต้องให้ความสนใจกับมัน

00:12:34.455 --> 00:12:36.974
เพราะว่า บางทีการใช้งานเหล่านี้
อาจจะบอกกับพวกเราว่า

00:12:36.975 --> 00:12:41.417
ในยุคนี้ การเขียนที่ได้รับตำแหน่งแห่งที่ใหม่

00:12:41.418 --> 00:12:45.445
กำลังต้องการกฎเกณฑ์การสะกดคำใหม่ ๆ ด้วย

00:12:46.250 --> 00:12:51.319
ฉันเชื่อว่าพวกเรามาผิดทาง 
หากจะปฏิเสธหรือละทิ้งการใช้งานดังกล่าว

00:12:51.320 --> 00:12:52.885
ถ้าว่าเราคิดว่าการเขียนเหล่านี้

00:12:52.886 --> 00:12:56.265
เป็นเหมือนอาการความถดถอยทางวัฒนธรรม
ในยุคสมัยของพวกเรา

00:12:56.266 --> 00:13:01.047
ไม่ค่ะ ฉันเชื่อว่าเราต้องคอยสอดส่องจัดระเบียบ 
และการเขียนเหล่านี้ต้องถูกนำมาพิจารณา

00:13:01.048 --> 00:13:06.570
ภายใต้กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับความจำเป็น
ในยุคสมัยของพวกเรามากกว่านี้

00:13:08.241 --> 00:13:11.973
ฉันเองก็สามารถคาดคะเนได้ถึงข้อคัดค้านบางข้อ

00:13:13.226 --> 00:13:14.659
จะมีคนที่บอกว่า

00:13:14.660 --> 00:13:19.701
หากพวกเราทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น
เราจะสูญเสียประวัติของคำไป

00:13:20.535 --> 00:13:23.647
ถ้าจะเอาจริง ๆ 
หากเราต้องการสงวนประวัติของคำเอาไว้

00:13:23.648 --> 00:13:26.328
ใช้เพียงแค่หลักการสะกดคำอย่างเดียวคงไม่พอ

00:13:26.329 --> 00:13:30.334
เรายังต้องเรียนรู้ภาษาละติน กรีก อารบิก อีกด้วย

00:13:31.089 --> 00:13:35.850
หากใช้การสะกดคำที่ปรับปรุงให้เรียบง่าย
เราสามารถย้อนไปดูประวัติของคำได้

00:13:35.851 --> 00:13:41.122
ที่เดิมที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้
ซึ่งก็คือพจนานุกรมทางนิรุกติศาสตร์

00:13:42.150 --> 00:13:44.814
ข้อคัดค้านข้อที่สอง คือบางคนอาจจะบอกว่า

00:13:44.815 --> 00:13:46.630
"หากพวกเราทำให้การสะกดคำนั้นง่ายขึ้น

00:13:46.631 --> 00:13:48.752
เราจะไม่สามารถแยกความแตกต่าง

00:13:48.753 --> 00:13:52.142
ระหว่างคำต่าง ๆ 
ที่ตอนนี้มีความแตกต่างกันเพียงตัวอักษรเดียว"

00:13:52.143 --> 00:13:56.255
นี่เป็นเรื่องจริง แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา

00:13:56.256 --> 00:14:01.235
ภาษาของเรานั้น มีคำที่ออกเสียงเหมือนกัน
มีคำที่มีมากกว่าหนึ่งความหมาย

00:14:01.236 --> 00:14:02.596
แต่เราก็ไม่ได้สับสนแต่อย่างใด

00:14:02.597 --> 00:14:06.367
"banco" (ม้านั่ง) ที่พวกเรานั่ง
กับ "banco" (ธนาคาร) ที่พวกเราฝากเงิน

00:14:06.374 --> 00:14:09.009
"traje" (ชุดสูท) ที่พวกเราสวมใส่
กับ "trajimos" สิ่งที่พวกเรานำมา

00:14:09.842 --> 00:14:15.832
ในสถานการณ์ส่วนมาก 
บริบทจะเป็นตัวแก้ไขความสับสนที่อาจเกิดขึ้น

00:14:16.590 --> 00:14:19.746
แต่มีข้อโต้แย้งข้อที่สาม

00:14:21.769 --> 00:14:28.240
ที่ฉันคิดว่า เป็นที่เข้าใจได้
รวมทั้งเป็นข้อที่สะเทือนอารมณ์มากที่สุด

00:14:28.241 --> 00:14:31.732
คือข้อโต้แย้งที่ว่า 
"ฉันไม่อยากเปลี่ยน

00:14:31.733 --> 00:14:35.592
ฉันถูกสอนมาแบบนี้
ฉันชินกับรูปแบบนี้

00:14:35.593 --> 00:14:40.298
เมื่อฉันอ่านคำที่เขียนด้วยคำที่ถูกทำให้สะกดง่ายขึ้น

00:14:40.299 --> 00:14:42.321
มันรู้สึกแสลงลูกตา"

00:14:44.201 --> 00:14:49.097
ข้อโต้แย้งนี้ ต่างก็มีอยู่ในตัวเราทั้งนั้น
ไม่มากก็น้อย

00:14:49.098 --> 00:14:51.186
ฉันเชื่อว่าเราควรทำอย่างไรน่ะหรือ

00:14:51.196 --> 00:14:54.195
ก็ทำอย่างที่เราเคยทำเสมอมาในเรื่องนี้

00:14:54.196 --> 00:14:56.470
การเปลี่ยนแปลงยังคงเดินหน้าต่อไป

00:14:56.471 --> 00:14:59.184
สอนกฎเกณฑ์ใหม่แก่เด็ก ๆ

00:14:59.185 --> 00:15:04.110
ส่วนผู้ที่ไม่ต้องการเปลี่ยน
ก็ปล่อยให้เขียนไปตามความเคยชิน

00:15:04.111 --> 00:15:08.229
และรอให้เวลาปูรากฐานกฎเกณฑ์ใหม่

00:15:09.201 --> 00:15:14.917
การปฏิรูปอักขรวิธีทั้งหมดที่ประสบความสำเร็จ
และไปแตะต้องความคุ้นชินที่ฝังรากสุดลึก

00:15:14.918 --> 00:15:20.836
ต่างก็ทำอย่างสุขุมรอบคอบ เป็นเอกฉันท์
ค่อยเป็นค่อยไป และด้วยความอดทนอดกลั้น

00:15:21.457 --> 00:15:25.346
แต่เราก็ไม่อาจยอมให้
ความยึดติดกับวิถีเดิม ๆ

00:15:25.347 --> 00:15:27.774
มาขัดขวางไม่ให้มีการเดินหน้าต่อไปได้

00:15:28.410 --> 00:15:31.907
การแสดงความเคารพที่ดีที่สุด
ที่เราสามารถทำได้ต่ออดีตกาล

00:15:31.908 --> 00:15:34.437
คือการทำให้สิ่งที่เราได้รับมานั้น
ดีขึ้นกว่าเดิม

00:15:35.098 --> 00:15:37.684
ดังนั้น ฉันเชื่อว่าพวกเราต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่า

00:15:37.685 --> 00:15:40.489
สถาบันวิชาการต่าง ๆ ต้องมีการยอมรับร่วมกัน

00:15:40.490 --> 00:15:43.346
และจัดแจงการสะกดคำของพวกเราเสียใหม่

00:15:43.347 --> 00:15:48.715
ลบความเคยชินที่เรามี เพียงเพราะเราได้รับมา
แต่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใด

00:15:49.487 --> 00:15:52.583
และฉันก็เชื่อว่า หากเราทำได้

00:15:52.584 --> 00:15:56.708
ในขอบเขตที่พอประมาณ
แต่ลำคัญอย่างยิ่งยวดในภาษา

00:15:56.709 --> 00:16:00.043
เราจะสามารถส่งต่ออนาคตที่ดีกว่า


00:16:00.049 --> 00:16:02.008
ให้กับคนรุ่นถัดไปได้

00:16:02.924 --> 00:16:04.244
(เสียงปรบมือ)