1
00:00:10,417 --> 00:00:14,584
เราเสียเวลาในโรงเรียนไปมาก
เพื่อเรียนรู้เรื่องการสะกดคำ

2
00:00:15,234 --> 00:00:21,239
เด็ก ๆ ในโรงเรียน
ก็ยังคงเสียเวลาไปมากกับการสะกดคำ

3
00:00:22,149 --> 00:00:25,801
ดังนั้น ฉันจึงอยากแบ่งปันคำถามหนึ่ง
กับพวกคุณซึ่งก็คือ

4
00:00:27,125 --> 00:00:31,071
"จำเป็นจะต้องมี
การสะกดคำใหม่หรือไม่"

5
00:00:31,072 --> 00:00:33,389
ฉันเชื่อว่าคำตอบคือใช่ มันจำเป็นต้องมี

6
00:00:33,390 --> 00:00:38,268
หรือจะให้ดีกว่านั้น ฉันเชื่อว่าเราต้องทำให้
การสะกดคำที่เรามีอยู่แล้วให้ง่ายขึ้น

7
00:00:38,269 --> 00:00:42,639
ทั้งคำถามและคำตอบนี้
ไม่ได้เป็นเรื่องใหม่ในภาษาสเปนเลย

8
00:00:42,640 --> 00:00:47,334
นี่เป็นเรื่องที่ถูกหยิบยกขึ้นมา
ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดหลายศตวรรษ

9
00:00:47,336 --> 00:00:52,249
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1492 ในหลักไวยากรณ์แรก
ของภาษาสเปน

10
00:00:52,250 --> 00:00:58,415
แอนโตนิโอ เด เนบริฆา บัญญัติหลักการสะกดคำ
ของเราไว้อย่างชัดเจนและเรียบง่ายว่า

11
00:00:58,416 --> 00:01:00,816
"ด้วยเหตุนี้ เราต้องเขียนอย่างที่เราออกเสียง

12
00:01:00,816 --> 00:01:03,816
และออกเสียงอย่างที่เราเขียน"

13
00:01:03,816 --> 00:01:07,292
แต่ละเสียงควรถูกแทนด้วยหนึ่งตัวอักษร

14
00:01:07,293 --> 00:01:10,292
และแต่ละตัวอักษรควรเป็นตัวแทน
ของเสียงเดียวเท่านั้น

15
00:01:10,293 --> 00:01:15,496
และตัวอักษรที่ไม่ได้แทนเสียงใด ๆ 
ก็ควรถูกตัดทิ้งไป

16
00:01:16,533 --> 00:01:19,495
กฎเกณฑ์นี้ กฎเกณฑ์ทางสัทศาสตร์

17
00:01:19,496 --> 00:01:23,136
- ที่บอกว่าเราต้องเขียนตามที่เราออกเสียง -

18
00:01:23,137 --> 00:01:27,443
ทั้งมีอยู่ และไม่มีอยู่ ในรากฐาน
ของการสะกดคำที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้

19
00:01:27,977 --> 00:01:31,960
ที่มีอยู่เพราะว่าภาษาสเปนต่างจากภาษาอื่น ๆ

20
00:01:31,961 --> 00:01:33,925
อย่างภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศส

21
00:01:33,926 --> 00:01:36,364
ที่ต่อต้านอย่างหนักเสมอมา

22
00:01:36,365 --> 00:01:40,708
ต่อการเขียนที่แตกต่าง
จากการออกเสียงมากเกินไป

23
00:01:40,709 --> 00:01:44,043
แต่กฎเกณฑ์ที่ว่าไม่มีอยู่ 
เพราะเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 18

24
00:01:44,054 --> 00:01:47,468
มีการตัดสินใจว่าจะทำให้การเขียน
ของพวกเราเป็นแบบแผนเดียวกันอย่างไร

25
00:01:47,469 --> 00:01:51,908
ยังมีอีกกฎเกณฑ์หนึ่ง
ที่ชี้นำส่วนสำคัญในการตัดสินใจ

26
00:01:51,909 --> 00:01:54,885
กฎเกณฑ์อื่นที่ว่า คือ นิรุกติศาสตร์

27
00:01:54,902 --> 00:01:57,130
ซึ่งบอกว่าเราจะต้องเขียน

28
00:01:57,131 --> 00:02:00,169
ตามที่คำดั้งเดิมในภาษาต้นกำเนิดนั้น ๆ

29
00:02:00,170 --> 00:02:01,735
ในภาษาละติน ในภาษากรีก เป็นต้น

30
00:02:01,736 --> 00:02:06,133
และด้วยเหตุนี้ เราจึงมีตัว H ที่ไม่ได้แทนเสียงใด ๆ
ซึ่งเราเขียน แต่เราไม่ได้ออกเสียง

31
00:02:06,134 --> 00:02:09,501

ด้วยเหตุนี้ เราจึงมีทั้งตัว B และตัว V

32
00:02:09,506 --> 00:02:11,871
ซึ่งตรงข้ามกับที่คนส่วนใหญ่เชื่อกัน

33
00:02:11,872 --> 00:02:15,310
การออกเสียงตัวอักษรทั้งสองในภาษาสเปน
ไม่เคยแตกต่างกันเลย

34
00:02:15,905 --> 00:02:20,283
ด้วยเหตุนี้ เราจึงมีตัว G ที่มีเสียงหนัก
อย่างคำว่า "gente" (เฆนเต)

35
00:02:20,284 --> 00:02:23,141
และบางครั้งก็ออกเสียงอ่อน
อย่างคำว่า "gato" (กาโต)

36
00:02:23,142 --> 00:02:26,433
ด้วยเหตุนี้ เราจึงมี C, S และ Z

37
00:02:27,490 --> 00:02:30,741
ตัวอักษรทั้งสามที่ในบางพื้นที่แทนเสียงเดียว

38
00:02:30,742 --> 00:02:33,323
และในพื้นที่อื่น ๆ ก็สองเสียง
แต่ไม่มีที่ใดที่แทนสามเสียง

39
00:02:35,420 --> 00:02:37,438
ฉันไม่ได้จะมาเล่าอะไร

40
00:02:37,439 --> 00:02:39,839
ที่พวกคุณไม่รู้จากประสบการณ์ของตัวเอง

41
00:02:40,466 --> 00:02:43,437
พวกเราทุกคนต่างก็ไปโรงเรียน

42
00:02:43,438 --> 00:02:48,275
พวกเราทุกคนลงทุนเวลามากมาย
ไปกับการเรียนรู้

43
00:02:48,277 --> 00:02:53,102
เวลามากมายของสมอง
ที่ปั้นแต่งได้และเยาว์วัย

44
00:02:53,103 --> 00:02:54,578
ถูกใช้ไปกับการเขียนตามคำบอก

45
00:02:54,581 --> 00:02:59,505
กับการท่องจำหลักการสะกดคำ
ที่อย่างไรก็ดี เต็มไปด้วยข้อยกเว้น

46
00:03:00,420 --> 00:03:04,229
พวกเราถูกถ่ายทอดความคิดในหลายรูปแบบ
ทั้งโดยตรงและโดยนัยว่า

47
00:03:04,230 --> 00:03:06,415
การสะกดคำนั้น

48
00:03:06,416 --> 00:03:09,823
มีบทบาทระดับฐานรากบางอย่าง
ในการศึกษาของพวกเรา

49
00:03:10,719 --> 00:03:12,836
อย่างไรก็ตาม ฉันมีความรู้สึก

50
00:03:12,837 --> 00:03:16,744
ว่าเหล่าครูบาอาจารย์ไม่ได้ตั้งคำถามกับตัวเอง
ว่าทำไมมันถึงได้สำคัญนัก

51
00:03:16,745 --> 00:03:19,896
รวมไปถึง การไม่ได้ตั้งคำถาม
ที่มีมาก่อนหน้านั้นว่า

52
00:03:19,897 --> 00:03:22,439
การสะกดคำทำหน้าที่อะไร

53
00:03:23,009 --> 00:03:26,264
การสะกดคำมีไว้ทำไม

54
00:03:27,575 --> 00:03:30,440
และความจริงก็คือ เมื่อมีใครตั้งคำถามนี้

55
00:03:30,454 --> 00:03:34,184
คำตอบที่ได้ก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย
และไม่ได้ก้าวพ้นไป

56
00:03:34,203 --> 00:03:35,529
จากสิ่งที่มักจะเชื่อกัน

57
00:03:36,282 --> 00:03:40,105
การสะกดคำมีไว้
เพื่อทำให้การเขียนมีรูปแบบเดียว

58
00:03:40,703 --> 00:03:42,900
เพื่อให้พวกเราทุกคนเขียนเหมือนกันหมด

59
00:03:42,901 --> 00:03:47,072
ดังนั้น มันจึงง่ายกว่าสำหรับพวกเรา
ที่จะเข้าใจเมื่อพวกเราอ่านกัน

60
00:03:47,776 --> 00:03:50,997
ทว่า ตรงกันข้ามกับแง่มุมอื่น ๆ ของภาษา


61
00:03:50,999 --> 00:03:53,319
อย่างเช่นการใช้เครื่องหมายวรรคตอน

62
00:03:53,333 --> 00:03:59,443
การสะกดคำไม่สามารถให้การแสดงออกใด ๆ 
ที่เกี่ยวข้องได้

63
00:03:59,444 --> 00:04:00,888
แต่เครื่องหมายวรรคตอน ทำได้

64
00:04:01,617 --> 00:04:05,586
ด้วยเครื่องหมายวรรคตอน ฉันสามารถ
เลือกเปลี่ยนตามความหมายของประโยค

65
00:04:05,597 --> 00:04:06,954
ด้วยเครื่องหมายวรรคตอน

66
00:04:06,955 --> 00:04:10,916
ฉันสามารถกำหนดจังหวะเฉพาะ 
ลงไปในสิ่งที่ฉันกำลังเขียน

67
00:04:10,917 --> 00:04:13,572
แต่กับการสะกดคำแล้ว มันทำไม่ได้

68
00:04:13,573 --> 00:04:16,909
การสะกดคำ มีแต่ถูกหรือผิด

69
00:04:16,910 --> 00:04:20,255
อยู่ที่ว่ามันเป็นไปตามกฎเกณฑ์ในปัจจุบันหรือไม่

70
00:04:21,130 --> 00:04:22,153
ดังนั้นแล้ว

71
00:04:22,154 --> 00:04:26,427
มันจะไม่สมเหตุสมผลเหตุผลมากกว่าหรือ
ที่จะทำให้กฎเกณฑ์ในปัจจุบันเรียบง่ายขึ้น

72
00:04:26,428 --> 00:04:32,209
เพื่อให้การสอน การเรียน 
และการสะกดคำอย่างถูกต้องทำได้ง่ายขึ้น

73
00:04:32,993 --> 00:04:37,110
มันจะไม่สมเหตุสมเหตุผลมากกว่าหรือ 
ที่เราจะทำให้กฎเกณฑ์ในปัจจุบันเรียบง่ายขึ้น

74
00:04:37,111 --> 00:04:39,479
เพื่อเวลาทั้งหมด

75
00:04:39,480 --> 00:04:42,782
ที่ทุกวันนี้เราเสียไปกับการสอนการสะกดคำ

76
00:04:42,783 --> 00:04:46,176
จะถูกนำไปใช้กับแง่มุมอื่น ๆ ของภาษา

77
00:04:46,177 --> 00:04:49,815
ที่ความสลับซับซ้อนสมควรได้รับเวลา
และการลงทุนลงแรง

78
00:04:51,933 --> 00:04:56,920
สิ่งที่ฉันเสนอ ไม่ใช่การล้มล้างอักขรวิธี

79
00:04:56,921 --> 00:05:00,516
ไม่ใช่ว่าใครจะเขียนแบบไหนตามใจก็ได้

80
00:05:01,455 --> 00:05:05,185
ภาษาเป็นเครื่องมือที่เราใช้งานร่วมกัน

81
00:05:05,192 --> 00:05:06,026
และดังนั้น

82
00:05:06,027 --> 00:05:10,365
ฉันคิดว่า มันเป็นเรื่องจำเป็น
ที่เราจะต้องยึดหลักเกณฑ์ร่วมกัน

83
00:05:11,109 --> 00:05:13,198
แต่ฉันก็คิดว่าเป็นเรื่องจำเป็นเช่นกัน

84
00:05:13,199 --> 00:05:17,551
ที่หลักเกณฑ์ร่วมนี้ จะเรียบง่ายที่สุด
เท่าที่จะเป็นไปได้

85
00:05:17,552 --> 00:05:21,203
เหนือสิ่งอื่นใด เพราะว่า
ถ้าพวกเราทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น

86
00:05:21,204 --> 00:05:24,440
เราไม่ได้ทำให้ตกต่ำลงแต่อย่างใด

87
00:05:24,442 --> 00:05:26,923
เมื่อมีการทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น

88
00:05:26,924 --> 00:05:30,545
มันไม่ได้ลดทอน
คุณภาพของภาษาแต่อย่างใด

89
00:05:31,609 --> 00:05:35,540
ทุกวัน ฉันทำงาน
เกี่ยวกับวรรณกรรมในยุคทอง

90
00:05:35,542 --> 00:05:39,029
อ่านงานเขียนของการ์ซิลาโซ, เซร์บันเตส,
กอนโกรา, เกเบโด

91
00:05:39,030 --> 00:05:42,140
ที่บางครั้งพวกเขาเขียน "hombre" 
โดยไม่มีตัว h

92
00:05:42,141 --> 00:05:44,932
บางครั้งสะกด "escribir" ด้วยตัว v

93
00:05:44,933 --> 00:05:48,016
แต่สำหรับฉัน มันชัดเจนมากว่า

94
00:05:48,029 --> 00:05:53,279
ความแตกต่างระหว่างงานเขียนเหล่านั้น
และงานเขียนของพวกเรา คือเรื่องของมาตรฐาน

95
00:05:53,281 --> 00:05:56,897
หรือเรื่องของการที่ยังไม่มีมาตรฐาน
ในช่วงเวลานั้น

96
00:05:56,898 --> 00:05:58,270
แต่ไม่ใช่เรื่องของคุณภาพ

97
00:05:59,908 --> 00:06:02,354
แต่ฉันขอกลับมา
ที่เรื่องของเหล่าครูบาอาจารย์ก่อน

98
00:06:02,355 --> 00:06:05,180
เพราะพวกเขาเป็นบุคคลสำคัญในเรื่องนี้

99
00:06:05,789 --> 00:06:10,686
ฉันเพิ่งพูดถึง
การยืนกรานที่ไม่ได้มีการคิดทบทวนเท่าไหร่

100
00:06:10,687 --> 00:06:13,643
ที่เหล่าครูอาจารย์ 
เคี่ยวเข็ญเราแล้วเคึ่ยวเข็ญเราอีก

101
00:06:13,644 --> 00:06:15,265
ในเรื่องการสะกดคำ

102
00:06:15,266 --> 00:06:19,092
แต่ความจริงคือ
สิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างที่มันเป็นอยู่

103
00:06:19,093 --> 00:06:21,404
อันนี้เรื่องที่เข้าใจได้อย่างชัดเจน

104
00:06:21,409 --> 00:06:23,282
ในสังคมของพวกเรานั้น

105
00:06:23,283 --> 00:06:26,769
การสะกดคำมีหน้าที่เสมือนตัวชี้วัดพิเศษ

106
00:06:26,770 --> 00:06:31,178
ที่ช่วยแยกระหว่างผู้รู้มากจากผู้รู้น้อย
แยกผู้ได้รับการศึกษาออกจากผู้โง่เขลา

107
00:06:31,184 --> 00:06:36,093
ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหา
ที่ผู้นั้นกำลังเขียนแต่อย่างใด

108
00:06:36,094 --> 00:06:39,530
คนหนึ่งสามารถได้งานหรือถูกปฏิเสธงาน

109
00:06:39,531 --> 00:06:42,223
เพียงตัว H ตัวเดียวที่ใส่หรือไม่ได้ใส่ลงไป

110
00:06:42,224 --> 00:06:45,352
คนหนึ่งสามารถถูกล้อเลียนในที่สาธารณะได้

111
00:06:45,353 --> 00:06:48,229
เพียงเพราะใส่ตัวอักษร B หรือ V ผิดไป

112
00:06:48,230 --> 00:06:50,310
ดังนั้น ในบริบทนี้

113
00:06:50,311 --> 00:06:55,041
ชัดเจนว่าเป็นเรื่องสมเหตุผลสมผล
ที่จะอุทิศเวลานั้นให้กับการสะกดคำ

114
00:06:55,044 --> 00:06:57,452
แต่เราต้องไม่ลืมว่า

115
00:06:57,453 --> 00:07:00,171
ในประวัติศาสตร์ภาษาของพวกเรา

116
00:07:00,181 --> 00:07:02,141
มีแต่เหล่าครูบาอาจารย์

117
00:07:02,159 --> 00:07:05,870
หรือบุคคลที่เกี่ยวข้อง
กับการสอนตัวอักษรตั้งต้น

118
00:07:05,871 --> 00:07:08,652
ที่ผลักดันการปฏิรูปอักขรวิธี

119
00:07:08,653 --> 00:07:11,184
ที่ตระหนักว่าการสะกดคำของเรานั้น

120
00:07:11,185 --> 00:07:15,431
บางครั้งก็เป็นอุปสรรคต่อการถ่ายทอดความรู้

121
00:07:15,432 --> 00:07:17,074
ยกตัวอย่างเช่น ในกรณีของพวกเรา

122
00:07:17,091 --> 00:07:21,643
ซาร์เมียนโต กับอันเดรส เบโย
ผลักดันการปฏิรูปอักขรวิธีครั้งใหญ่

123
00:07:21,652 --> 00:07:25,224
ซึ่งในที่สุดก็มีผลบังคับใช้ในภาษาสเปน

124
00:07:25,225 --> 00:07:29,360
ในประเทศชิลีช่วงกลางคริสตศตรววษที่ 19

125
00:07:31,302 --> 00:07:35,333
แล้วทำไมเราถึงไม่ตามรอยครูอาจารย์เหล่านี้

126
00:07:35,334 --> 00:07:39,209
และเริ่มพัฒนาอักขรวิธีของเรา

127
00:07:39,210 --> 00:07:42,571
ตรงนี้ ใกล้ชิดกับพวกเรา 10,000 คน

128
00:07:42,572 --> 00:07:44,149
ฉันอยากที่จะเสนอแนะ

129
00:07:44,150 --> 00:07:48,417
เกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนบางอย่าง 
ที่ฉันคิดว่ามีเหตุผลที่จะเริ่มอภิปรายกัน

130
00:07:49,707 --> 00:07:51,934
เราลบเอา H ที่ไม่ออกเสียงออกไปเสีย

131
00:07:51,994 --> 00:07:56,960
ที่ที่เราเขียน H แต่ไม่ได้ออกเสียงอะไร

132
00:07:56,971 --> 00:07:58,171
ก็ไม่ต้องเขียนลงไป

133
00:07:58,171 --> 00:07:59,143
(เสียงปรบมือ)

134
00:07:59,143 --> 00:08:01,853
ฉันคิดไม่ออกว่า
การยึดติดทางอารมณ์แบบไหน

135
00:08:01,854 --> 00:08:06,707
ที่สามารถแก้ต่างให้กับตัว H ไม่ออกเสียง
อันแสนจะน่ารำคาญนี้ได้

136
00:08:06,868 --> 00:08:09,612
อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้
สำหรับ B และ V

137
00:08:09,612 --> 00:08:12,182
ว่าในภาษาสเปนมันไม่เคยมีความแตกต่าง

138
00:08:12,182 --> 00:08:12,995
(เสียงปรบมือ)

139
00:08:12,995 --> 00:08:16,740
เลือกเอาแค่อันเดียว จะเป็นอันไหนก็ได้ 
เราสามารถเถียงกันได้ มานั่งจับเข่าคุยกัน

140
00:08:16,741 --> 00:08:20,189
แต่ละคนมีความชอบของตัวเอง
แต่ละคนสามารถโต้เถียงได้

141
00:08:20,190 --> 00:08:23,249
เราจะมีเพียงตัวเดียว อีกตัวก็ยกเลิกไป

142
00:08:23,250 --> 00:08:26,417
สำหรับ G และ J เรามาแบ่งหน้าที่ให้พวกมันกัน

143
00:08:26,429 --> 00:08:30,874
ว่า G จะแทนเสียงอ่อน เช่น "gato" (กาโต),
"mago" (มาโก), "águila" (อากิลา)

144
00:08:30,875 --> 00:08:33,727
และตัว J คงเสียงหนักเอาไว้

145
00:08:33,729 --> 00:08:39,089
"jarabe" (ฆาราเบ), "jirafa" (ฆิราฟา),
"gente" (เฆนเต), "argentino" (อาร์เฆนติโน)

146
00:08:40,029 --> 00:08:44,512
สำหรับตัว C, S และ Z เป็นกรณีที่น่าสนใจ

147
00:08:45,151 --> 00:08:48,541
เพราะมันแสดงให้เห็นว่า 
กฎเกณฑ์ทางสัทศาสตร์ควรจะเป็นตัวชี้แนะ

148
00:08:49,250 --> 00:08:52,305
แต่ไม่ควรเป็นหลักการเบ็ดเสร็จ

149
00:08:52,306 --> 00:08:57,025
ในบางกรณี การออกเสียงที่ต่างออกไป
ก็ควรนำมาพิจารณาด้วย

150
00:08:57,026 --> 00:08:59,955
ทีนี้ ฉันได้บอกไปแล้วว่า C, S, Z

151
00:08:59,956 --> 00:09:03,321
ในบางพื้นที่จะแทนด้วยเสียงเดียว
ในขณะที่ในบางที่จะแทนด้วยสองเสียง

152
00:09:03,322 --> 00:09:07,798
ถ้าสามตัวอักษร เหลือเพียงสองตัวอักษร
มันก็คงจะดีขึ้น

153
00:09:09,655 --> 00:09:14,305
สำหรับบางคน การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้
อาจดูค่อนข้างจะสุดโต่ง

154
00:09:14,306 --> 00:09:16,698
แต่มันไม่เท่าไหร่หรอก

155
00:09:16,699 --> 00:09:20,132
ราชบัณฑิตยสถานสเปน
และทุกสถาบันทางภาษา

156
00:09:20,133 --> 00:09:24,722
ก็เชื่อเช่นเดียวกันว่า 
ควรมีการปรับเปลี่ยนการสะกดคำไปตามเวลา

157
00:09:24,723 --> 00:09:29,971
เชื่อว่าภาษามีการเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์
กับประเพณี และกับความเคยชิน

158
00:09:29,972 --> 00:09:34,115
แต่ก็เชื่อเช่นกันว่า ภาษาเป็นเครื่องมือ
ในทางปฏิบัติเพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน

159
00:09:34,116 --> 00:09:39,021
และเชื่อว่า บางครั้ง การยึดติดกับประวัติศาสตร์
กับประเพณี และกับความเคยชิน

160
00:09:39,022 --> 00:09:44,106
ได้กลายมาเป็นอุปสรรค
ในการใช้งานในปัจจุบัน

161
00:09:45,238 --> 00:09:48,156
สิ่งนี้อธิบายว่า จริง ๆ แล้ว ภาษาของเรา

162
00:09:48,157 --> 00:09:53,585
เป็นมากกว่าสิ่งที่เรารู้จัก
เป็นมากกว่าความใกล้ชิดกันทางภูมิศาสตร์

163
00:09:53,586 --> 00:09:57,541
มันค่อย ๆ ถูกปรับเปลี่ยนไป
ตามประวัติศาสตร์ของเรา

164
00:09:57,542 --> 00:10:01,458
ยกตัวอย่าง เราเปลี่ยนจากการสะกด 
"orthographia" เป็น "ortografía"

165
00:10:01,459 --> 00:10:05,542
จาก theatro" เป็น "teatro"
จาก "quantidad" เป็น "cantidad"

166
00:10:05,584 --> 00:10:08,067
จาก "symbolo" เป็น "símbolo"

167
00:10:08,068 --> 00:10:13,265
และเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มที่จะลบตัว H
ที่ไม่ออกเสียงทิ้งไปอย่างเงียบ ๆ

168
00:10:13,266 --> 00:10:15,690
ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานสเปน

169
00:10:15,691 --> 00:10:21,308
"arpa" และ "armonía" 
สามารถเขียนโดยมีตัว H หรือไม่มีก็ได้

170
00:10:21,309 --> 00:10:22,809
และพวกเราก็ยังอยู่กันเป็นสุขดี

171
00:10:24,889 --> 00:10:27,543
นอกจากนี้ ฉันยังคิดว่า

172
00:10:27,544 --> 00:10:33,669
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมอย่างยิ่ง
ที่จะหยิบยกคำถามนี้ขึ้นมา

173
00:10:34,918 --> 00:10:38,931
เราพูดกันอยู่เสมอว่า
ภาษาเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ

174
00:10:38,932 --> 00:10:40,821
จากระดับล่างขึ้นบน

175
00:10:40,822 --> 00:10:43,987
โดยผู้ใช้ภาษาทั่วไปรับเอาคำใหม่ ๆ มาใช้

176
00:10:43,988 --> 00:10:47,677
และเป็นผู้ที่สร้างความเปลี่ยนแปลง
ทางไวยากรณ์

177
00:10:47,678 --> 00:10:51,518
เรื่อยมาถึงระดับหน่วยงานต่าง ๆ 
ซึ่งในบางทีก็เป็นสำนักวิชาการ

178
00:10:51,519 --> 00:10:55,636
บางที่ก็เป็นพจนานุกรม
บางที่ก็เป็นกระทรวง

179
00:10:55,637 --> 00:10:59,245
ที่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงและรวมเข้ามาไว้
เป็นเวลานานหลังจากนั้น

180
00:11:00,315 --> 00:11:04,087
นี่เป็นเรื่องจริง
เฉพาะบางระดับของภาษา

181
00:11:04,088 --> 00:11:07,476
มันเป็นเรื่องจริงในระดับคำศัพท์

182
00:11:07,477 --> 00:11:10,896
เป็นเรื่องไม่ค่อยจริงในระดับไวยากรณ์

183
00:11:10,897 --> 00:11:14,954
และถ้าให้ฉันพูด มันเกือบจะไม่จริงเลย
ในระดับการสะกดคำ

184
00:11:14,955 --> 00:11:18,851
ที่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
มีการเปลี่ยนแปลงจากระดับบนลงล่าง

185
00:11:18,852 --> 00:11:20,810
เป็นสถาบันต่าง ๆ เสมอ

186
00:11:20,811 --> 00:11:25,218
ที่จัดตั้งกฎเกณฑ์ และเสนอแนะการเปลี่ยนแปลง

187
00:11:26,438 --> 00:11:31,456
แล้วทำไมฉันถึงได้พูดว่า 
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมอย่างยิ่งล่ะ

188
00:11:31,457 --> 00:11:33,035
จนถึงทุกวันนี้

189
00:11:33,036 --> 00:11:39,199
การเขียนเคยเป็นการใช้งานที่จำกัด
และเป็นส่วนตัวมากกว่าการพูด

190
00:11:39,200 --> 00:11:43,846
แต่ในยุคสมัยของพวกเรา
ยุคสมัยของสื่อสังคมออนไลน์

191
00:11:43,847 --> 00:11:47,229
กำลังมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

192
00:11:48,200 --> 00:11:50,774
เราไม่เคยเขียนมากเท่าสมัยนี้มาก่อน

193
00:11:51,308 --> 00:11:55,626
เราไม่เคยเขียนมากมาย
แล้วมีผู้เห็นมากมายขนาดนี้มาก่อน

194
00:11:56,536 --> 00:11:59,675
และในสื่อสังคมออนไลน์เหล่านี้ 
นี่เป็นครั้งแรก

195
00:11:59,676 --> 00:12:04,414
ที่พวกเราได้เห็นการใช้การสะกดคำแบบใหม่ ๆ 
เป็นจำนวนมาก

196
00:12:04,417 --> 00:12:08,957
รวมไปถึงผู้คนที่สะกดคำอย่างถูกต้อง
สมบูรณ์แบบ ได้รับการศึกษาอย่างสูง

197
00:12:08,958 --> 00:12:13,036
แต่เมื่อพวกเขาเขียนในสื่อสังคมออนไลน์
ก็ปฏิบัติตัวเหมือน ๆ กัน

198
00:12:13,037 --> 00:12:16,898
กับผู้ที่ใช้คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ในสื่อสังคมออนไลน์

199
00:12:16,899 --> 00:12:20,603
พูดอีกอย่างก็คือ ยืดหยุ่นต่อความถูกต้อง
ของการสะกดคำ

200
00:12:20,604 --> 00:12:25,439
และให้ความสำคัญกับความรวดเร็ว
และประสิทธิภาพของการสื่อสาร

201
00:12:26,151 --> 00:12:31,414
ตอนนี้ ในสื่อเหล่านั้น
มีการใช้งานที่ยุ่งเหยิงตามแต่ละบุคคล

202
00:12:31,415 --> 00:12:34,454
แต่ฉันคิดว่า เราต้องให้ความสนใจกับมัน

203
00:12:34,455 --> 00:12:36,974
เพราะว่า บางทีการใช้งานเหล่านี้
อาจจะบอกกับพวกเราว่า

204
00:12:36,975 --> 00:12:41,417
ในยุคนี้ การเขียนที่ได้รับตำแหน่งแห่งที่ใหม่

205
00:12:41,418 --> 00:12:45,445
กำลังต้องการกฎเกณฑ์การสะกดคำใหม่ ๆ ด้วย

206
00:12:46,250 --> 00:12:51,319
ฉันเชื่อว่าพวกเรามาผิดทาง 
หากจะปฏิเสธหรือละทิ้งการใช้งานดังกล่าว

207
00:12:51,320 --> 00:12:52,885
ถ้าว่าเราคิดว่าการเขียนเหล่านี้

208
00:12:52,886 --> 00:12:56,265
เป็นเหมือนอาการความถดถอยทางวัฒนธรรม
ในยุคสมัยของพวกเรา

209
00:12:56,266 --> 00:13:01,047
ไม่ค่ะ ฉันเชื่อว่าเราต้องคอยสอดส่องจัดระเบียบ 
และการเขียนเหล่านี้ต้องถูกนำมาพิจารณา

210
00:13:01,048 --> 00:13:06,570
ภายใต้กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับความจำเป็น
ในยุคสมัยของพวกเรามากกว่านี้

211
00:13:08,241 --> 00:13:11,973
ฉันเองก็สามารถคาดคะเนได้ถึงข้อคัดค้านบางข้อ

212
00:13:13,226 --> 00:13:14,659
จะมีคนที่บอกว่า

213
00:13:14,660 --> 00:13:19,701
หากพวกเราทำให้การสะกดคำง่ายขึ้น
เราจะสูญเสียประวัติของคำไป

214
00:13:20,535 --> 00:13:23,647
ถ้าจะเอาจริง ๆ 
หากเราต้องการสงวนประวัติของคำเอาไว้

215
00:13:23,648 --> 00:13:26,328
ใช้เพียงแค่หลักการสะกดคำอย่างเดียวคงไม่พอ

216
00:13:26,329 --> 00:13:30,334
เรายังต้องเรียนรู้ภาษาละติน กรีก อารบิก อีกด้วย

217
00:13:31,089 --> 00:13:35,850
หากใช้การสะกดคำที่ปรับปรุงให้เรียบง่าย
เราสามารถย้อนไปดูประวัติของคำได้

218
00:13:35,851 --> 00:13:41,122
ที่เดิมที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้
ซึ่งก็คือพจนานุกรมทางนิรุกติศาสตร์

219
00:13:42,150 --> 00:13:44,814
ข้อคัดค้านข้อที่สอง คือบางคนอาจจะบอกว่า

220
00:13:44,815 --> 00:13:46,630
"หากพวกเราทำให้การสะกดคำนั้นง่ายขึ้น

221
00:13:46,631 --> 00:13:48,752
เราจะไม่สามารถแยกความแตกต่าง

222
00:13:48,753 --> 00:13:52,142
ระหว่างคำต่าง ๆ 
ที่ตอนนี้มีความแตกต่างกันเพียงตัวอักษรเดียว"

223
00:13:52,143 --> 00:13:56,255
นี่เป็นเรื่องจริง แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา

224
00:13:56,256 --> 00:14:01,235
ภาษาของเรานั้น มีคำที่ออกเสียงเหมือนกัน
มีคำที่มีมากกว่าหนึ่งความหมาย

225
00:14:01,236 --> 00:14:02,596
แต่เราก็ไม่ได้สับสนแต่อย่างใด

226
00:14:02,597 --> 00:14:06,367
"banco" (ม้านั่ง) ที่พวกเรานั่ง
กับ "banco" (ธนาคาร) ที่พวกเราฝากเงิน

227
00:14:06,374 --> 00:14:09,009
"traje" (ชุดสูท) ที่พวกเราสวมใส่
กับ "trajimos" สิ่งที่พวกเรานำมา

228
00:14:09,842 --> 00:14:15,832
ในสถานการณ์ส่วนมาก 
บริบทจะเป็นตัวแก้ไขความสับสนที่อาจเกิดขึ้น

229
00:14:16,590 --> 00:14:19,746
แต่มีข้อโต้แย้งข้อที่สาม

230
00:14:21,769 --> 00:14:28,240
ที่ฉันคิดว่า เป็นที่เข้าใจได้
รวมทั้งเป็นข้อที่สะเทือนอารมณ์มากที่สุด

231
00:14:28,241 --> 00:14:31,732
คือข้อโต้แย้งที่ว่า 
"ฉันไม่อยากเปลี่ยน

232
00:14:31,733 --> 00:14:35,592
ฉันถูกสอนมาแบบนี้
ฉันชินกับรูปแบบนี้

233
00:14:35,593 --> 00:14:40,298
เมื่อฉันอ่านคำที่เขียนด้วยคำที่ถูกทำให้สะกดง่ายขึ้น

234
00:14:40,299 --> 00:14:42,321
มันรู้สึกแสลงลูกตา"

235
00:14:44,201 --> 00:14:49,097
ข้อโต้แย้งนี้ ต่างก็มีอยู่ในตัวเราทั้งนั้น
ไม่มากก็น้อย

236
00:14:49,098 --> 00:14:51,186
ฉันเชื่อว่าเราควรทำอย่างไรน่ะหรือ

237
00:14:51,196 --> 00:14:54,195
ก็ทำอย่างที่เราเคยทำเสมอมาในเรื่องนี้

238
00:14:54,196 --> 00:14:56,470
การเปลี่ยนแปลงยังคงเดินหน้าต่อไป

239
00:14:56,471 --> 00:14:59,184
สอนกฎเกณฑ์ใหม่แก่เด็ก ๆ

240
00:14:59,185 --> 00:15:04,110
ส่วนผู้ที่ไม่ต้องการเปลี่ยน
ก็ปล่อยให้เขียนไปตามความเคยชิน

241
00:15:04,111 --> 00:15:08,229
และรอให้เวลาปูรากฐานกฎเกณฑ์ใหม่

242
00:15:09,201 --> 00:15:14,917
การปฏิรูปอักขรวิธีทั้งหมดที่ประสบความสำเร็จ
และไปแตะต้องความคุ้นชินที่ฝังรากสุดลึก

243
00:15:14,918 --> 00:15:20,836
ต่างก็ทำอย่างสุขุมรอบคอบ เป็นเอกฉันท์
ค่อยเป็นค่อยไป และด้วยความอดทนอดกลั้น

244
00:15:21,457 --> 00:15:25,346
แต่เราก็ไม่อาจยอมให้
ความยึดติดกับวิถีเดิม ๆ

245
00:15:25,347 --> 00:15:27,774
มาขัดขวางไม่ให้มีการเดินหน้าต่อไปได้

246
00:15:28,410 --> 00:15:31,907
การแสดงความเคารพที่ดีที่สุด
ที่เราสามารถทำได้ต่ออดีตกาล

247
00:15:31,908 --> 00:15:34,437
คือการทำให้สิ่งที่เราได้รับมานั้น
ดีขึ้นกว่าเดิม

248
00:15:35,098 --> 00:15:37,684
ดังนั้น ฉันเชื่อว่าพวกเราต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่า

249
00:15:37,685 --> 00:15:40,489
สถาบันวิชาการต่าง ๆ ต้องมีการยอมรับร่วมกัน

250
00:15:40,490 --> 00:15:43,346
และจัดแจงการสะกดคำของพวกเราเสียใหม่

251
00:15:43,347 --> 00:15:48,715
ลบความเคยชินที่เรามี เพียงเพราะเราได้รับมา
แต่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใด

252
00:15:49,487 --> 00:15:52,583
และฉันก็เชื่อว่า หากเราทำได้

253
00:15:52,584 --> 00:15:56,708
ในขอบเขตที่พอประมาณ
แต่ลำคัญอย่างยิ่งยวดในภาษา

254
00:15:56,709 --> 00:16:00,043
เราจะสามารถส่งต่ออนาคตที่ดีกว่า


255
00:16:00,049 --> 00:16:02,008
ให้กับคนรุ่นถัดไปได้

256
00:16:02,924 --> 00:16:04,244
(เสียงปรบมือ)