WEBVTT

00:00:10.417 --> 00:00:14.584
ما زمان زیادی را در مدرسه‌
برای یادگیری املا از دست داده‌ایم.

00:00:15.234 --> 00:00:21.239
هنوز کودکان زمان زیادی را در مدرسه
برای یادگیری املا از دست می‌دهند.

00:00:22.149 --> 00:00:25.801
برای همین می‌خواهم پرسشی را 
با شما در میان بگذارم:

00:00:27.125 --> 00:00:31.071
«آیا به یک املای تازه نیاز داریم؟»

00:00:31.072 --> 00:00:33.389
من باور دارم بله، این طور است.

00:00:33.390 --> 00:00:38.268
یا حتی بهتر، فکر می‌کنم نیاز داریم
املایی که اکنون داریم را ساده کنیم.

NOTE Paragraph

00:00:38.269 --> 00:00:42.639
نه پرسش و نه پاسخ آن
در زبان اسپانیایی تازه نیستند.

00:00:42.640 --> 00:00:47.334
سده‌ها است که این پرسش
در جست‌و‌خیز بوده‌است

00:00:47.336 --> 00:00:52.249
از ۱۴۹۲، در زمان
نخستین دستور زبان اسپانیایی،

00:00:52.250 --> 00:00:58.415
آنتونیو دِ نبریخا یک اصل واضح 
و ساده برای املای ما تعیین کرد:

00:00:58.416 --> 00:01:00.816
« پس، باید واژه‌ها را همانند
تلفظشان بنویسیم،

00:01:00.816 --> 00:01:03.816
و آن‌ها را همان گونه 
که می‌نویسیمشان تلفظ کنیم.»

00:01:03.816 --> 00:01:07.292
هر صدا باید به یک حرف مربوط می‌بود،

00:01:07.293 --> 00:01:10.292
و هر حرف باید نماینده‌ی یک صدا می‌بود،

00:01:10.293 --> 00:01:15.496
و آن‌ها که نماینده‌ی
هیچ صدایی نبودند باید حذف می‌شدند.

00:01:16.533 --> 00:01:19.495
این رویکرد، رویکرد فونتیک،

00:01:19.496 --> 00:01:23.136
-همان که می‌گوید باید واژگان را
آن‌گونه که تلفظشان می‌کنیم بنویسیم-

00:01:23.137 --> 00:01:27.443
در پایه‌ی املایی که
ما امروز داریم هم هست و هم نیست.

00:01:27.977 --> 00:01:33.920
هست، چرا که در زبان اسپانیایی،
برخلاف انگیسی، فرانسوی و جز آن،

00:01:33.926 --> 00:01:36.364
همیشه مقاومتی سخت در برابر نوشتن

00:01:36.365 --> 00:01:40.708
بسیار متفاوت واژه‌ها
از آن‌چه تلفظشان می‌کنیم دارد.

00:01:40.709 --> 00:01:44.083
اما نه امروزه، چون
وقتی در سده‌ی هجدهم

00:01:44.083 --> 00:01:47.468
تصمیم گرفتیم چگونه
نوشتارمان را استانداردسازی کنیم،

00:01:47.469 --> 00:01:51.908
بخش عمده‌ای از تصمیم
با رویکرد دیگری گرفته‌شد

NOTE Paragraph

00:01:51.909 --> 00:01:54.915
این رویکرد مدل ریشه‌شناختی بود،

00:01:54.915 --> 00:01:57.130
آن که می‌گوید باید واژه‌ها را آن‌گونه

00:01:57.131 --> 00:02:00.169
که در زبان اصلی‌شان نوشته می‌شدند بنویسیم،

00:02:00.170 --> 00:02:01.735
در لاتین، در یونانی.

00:02:01.736 --> 00:02:06.133
این‌گونه بود که ما ماندیم و H‌های بی‌صدا،
که می‌نویسیم اما تلفظ نمی‌کنیم.

00:02:06.134 --> 00:02:09.501
و همین‌طور هم Bها و Vها،

00:02:09.506 --> 00:02:11.871
که برخلاف چیزی که بیش‌تر مردم باور دارند،

00:02:11.872 --> 00:02:15.310
هرگز در تلفظ اسپانیایی متمایز نبودیم.

00:02:15.905 --> 00:02:20.283
و این‌گونه بود که ما ماندیم و Gها،
آن صدای سخت مانند "gente"،

00:02:20.284 --> 00:02:23.141
و گاهی هم نرم مانند "gato".

00:02:23.142 --> 00:02:26.433
این‌گونه بود که Cها،
Sها، و Zها روی دستمان ماند،

00:02:27.490 --> 00:02:30.741
سه حرفی که گاهی با یک صدا مطابقت دارند،

00:02:30.742 --> 00:02:33.323
و گاه با دو صدا،
اما هرگز با سه تا نه.

NOTE Paragraph

00:02:35.420 --> 00:02:39.828
من اینجا نیستم که به شما آن چه را بگویم
که از تجربه خودتان نمی دانید.

00:02:40.466 --> 00:02:43.437
ما همه به مدرسه رفته‌ایم،

00:02:43.438 --> 00:02:48.275
ما همه زمان زیادی 
برای آموزش سرمایه‌گذاری کرده‌ایم،

00:02:48.277 --> 00:02:53.102
زمان تغییرپذیرزیادی با مغز کودکانه

00:02:53.103 --> 00:02:54.578
در دیکته

00:02:54.581 --> 00:02:59.505
درحفظ‌‌کردن قانون‌های املا
اما پر از استثنا.

00:03:00.420 --> 00:03:04.229
با راه‌های زیادی به ما منتقل شده،
به طور ضمنی و به صراحت

00:03:04.230 --> 00:03:06.415
این ایده که در املا،

00:03:06.416 --> 00:03:09.823
چیزی اساسی از تربیت ما در معرض خطر بود.

00:03:10.719 --> 00:03:12.836
بله، من حس می‌کنم

00:03:12.837 --> 00:03:16.744
که آموزگاران از خود نپرسیدند
که چرا این اندازه مهم بود.

00:03:16.745 --> 00:03:19.896
در واقع یک پرسش پیشین را
ازخودشان نپرسیدند:

00:03:19.897 --> 00:03:22.439
املا به چه هدفی انجام می‌شد؟

00:03:23.009 --> 00:03:26.264
برای چه به املا نیاز داریم؟

00:03:27.575 --> 00:03:30.630
و حقیقت این است که
وقتی کسی از خودش این پرسش را می‌کند

00:03:30.630 --> 00:03:34.173
پاسخ بسیار ساده‌تر و کم‌اهمیت‌تر است

00:03:34.173 --> 00:03:35.529
از آنچه معمولا باور داریم.

NOTE Paragraph

00:03:36.482 --> 00:03:42.915
از املا برای یکی‌کردن شکل نوشتن
استفاده می‌کنیم،

00:03:42.915 --> 00:03:47.072
تا همه بتوانیم به یک شکل بنویسیم.

00:03:47.776 --> 00:03:50.997
پس وقتی از یکدیگر می‌خوانیم
راحت‌تر بفهمیم.

00:03:50.999 --> 00:03:53.313
اما برخلاف دیگر جنبه‌های زبان،

00:03:53.313 --> 00:03:59.443
مانند نشانه‌های نگارشی، هیچ گونه توانایی

00:03:59.444 --> 00:04:00.888
بیان فردی
در املا در کار نیست.

00:04:01.617 --> 00:04:05.596
اما در نشانه‌های نگارش چرا.

00:04:05.597 --> 00:04:10.944
با نشانه‌ی نگارشی، من می‌توانم
معنای یک عبارت را تغییر دهم.

00:04:10.944 --> 00:04:13.572
اما با املا نه.

00:04:13.573 --> 00:04:16.909
وقتی صحبت از املا می شود،
یا درست است یا نادرست،

00:04:16.910 --> 00:04:20.255
بر پایه این که
با قانون‌های کنونی مطابقت می‌کند یا خیر،

00:04:21.194 --> 00:04:26.427
اما، اگر قانون‌های کنونی را
ساده‌تر کنیم معقول‌تر نیست

00:04:26.428 --> 00:04:32.209
و آموزش، یادگیری و
استفاده‌ی درست از املا آسان‌تر شود؟

00:04:32.993 --> 00:04:37.110
اگر قانون‌های کنونی را
ساده‌تر کنیم معقول‌تر نیست

00:04:37.111 --> 00:04:42.729
تا همه‌ی زمانی را که امروز
به آموزش املا اختصاص می‌دهیم،

00:04:42.729 --> 00:04:46.176
‌بتوانیم به دیگر موضوع‌های زبان
اختصاص دهیم

00:04:46.177 --> 00:04:49.815
که پیچیدگی‌هاشان
شایسته‌ی زمان و تلاش باشد؟

NOTE Paragraph

00:04:51.933 --> 00:04:56.920
من پیشنهاد نمی‌کنم املا را منسوخ کنیم،

00:04:56.921 --> 00:05:00.516
نه این که هر کس هر جور دوست داشت بنویسد.

00:05:01.455 --> 00:05:06.085
زبان یک ابزار استفاده مشترک است،
و از این رو

00:05:06.085 --> 00:05:10.365
باور دارم اساسی است که 
بر پایه شاخص‌های مشترکی از آن بره ببریم.

00:05:11.109 --> 00:05:13.198
اما همچنان این را اساسی می‌یابم

00:05:13.199 --> 00:05:17.551
که آن شاخص‌های مشترک
به ساده‌ترین شکل ممکن باشند،

00:05:17.552 --> 00:05:21.203
به ویژه چون اگر املای خود را ساده کنیم

00:05:21.204 --> 00:05:24.440
ما پایین نمی‌آییم؛

00:05:24.442 --> 00:05:26.923
وقتی املا ساده‌سازی شود،

00:05:26.924 --> 00:05:30.545
کیفیت زبان به هیچ وجه آسیب نمی‌بیند.

NOTE Paragraph

00:05:31.609 --> 00:05:35.540
من هر روز با ادبیات
عصر طلایی اسپانیا سر و کار دارم،

00:05:35.542 --> 00:05:39.029
من گارسیلاسو، سروانتس،
گونگورا، کبدو می خوانم.

00:05:39.030 --> 00:05:42.140
کسانی که گاهی "homre" را بدون H می‌نویسند،

00:05:42.141 --> 00:05:44.932
گاهی "escribir" را با V می‌نویسند،

00:05:44.933 --> 00:05:48.016
و کاملا برای من واضح است

00:05:48.029 --> 00:05:53.279
که تفاوت بین آن نوشته‌ها
و نوشته‌های ما به قرارداد برمی‌گردد،

00:05:53.281 --> 00:05:56.897
یا بهتر بگویم،
به نبود قرارداد در زمان آنان.

00:05:56.898 --> 00:05:58.580
اما به کیفیت برنمی‌گردد.

00:05:59.908 --> 00:06:02.354
اما اجازه دهید به استادان بازگردم،

00:06:02.355 --> 00:06:05.180
چون آن‌ها شخصیت‌های کلیدی
در این داستان هستند.

00:06:05.789 --> 00:06:10.686
پیشتر، این اصرار
اندکی بی‌فکرانه را مطرح کردم

00:06:10.687 --> 00:06:13.643
که آموزگاران ما را عذاب می‌دهند

00:06:13.644 --> 00:06:15.265
با املا.

00:06:15.266 --> 00:06:19.092
اما حقیقت این است که،
هر چیزی آن‌گونه که هست،

00:06:19.093 --> 00:06:21.404
بسیار منطقی است.

NOTE Paragraph

00:06:21.409 --> 00:06:26.772
در جامعه‌ی ما، املا
مانند یک شاخص ممتاز است

00:06:26.772 --> 00:06:31.178
که با فرهنگ را از وحشی،
دانش‌اموخته را از نادان تمایز می‌دهد،

00:06:31.184 --> 00:06:36.093
مستقل از محتوا
خود نوشته شدن است.

00:06:36.094 --> 00:06:39.530
کسی ممکن است کار را بگیرد یا نگیرد

00:06:39.531 --> 00:06:42.223
به خاطر یک h که بگذارد یا نه.

00:06:42.224 --> 00:06:45.352
یک نفر ممکن است مسخره‌ی همه شود

00:06:45.353 --> 00:06:48.229
به خاطر یک B جا به جا.

00:06:48.230 --> 00:06:50.310
از این رو، در این زمینه،

00:06:50.311 --> 00:06:55.041
البته که منطقی است،
این همه وقت به املا اختصاص دهیم.

00:06:55.044 --> 00:06:57.452
اما نباید فراموش کنیم

00:06:57.453 --> 00:07:00.171
که در طول تاریخ زبانمان

00:07:00.181 --> 00:07:02.141
همیشه آموزگاران بوده‌اند

00:07:02.159 --> 00:07:05.870
یا کسانی که زود زبان را آموختند

00:07:05.871 --> 00:07:08.652
که اصلاح املا را ترویج دادند،

00:07:08.653 --> 00:07:11.184
کسانی که فهمیند در املای ما

00:07:11.185 --> 00:07:15.431
معمولا مانعی بود برای انتقال دانش.

00:07:15.432 --> 00:07:17.071
در مورد ما، برای نمونه،

00:07:17.071 --> 00:07:21.643
سارمینتو، همراه با آندرس بیو،
بزرگ‌ترین اصلاح املایی را ترویج داد

00:07:21.652 --> 00:07:25.224
که بسیار کارآمدانه
در زبان اسپانیایی رخ داد:

00:07:25.225 --> 00:07:29.360
اصلاح شیلیایی در نیمه‌ی سده‌ی نوزدهم.

00:07:31.302 --> 00:07:35.333
پس، چرا کار آموزگاران را به عهده نگیریم

00:07:35.334 --> 00:07:39.209
و شروع کنیم به پیشرفت کردن در املامان؟

00:07:39.210 --> 00:07:42.571
این‌جا، در جمع ۱۰,۰۰۰ نفری خودمانی‌،

00:07:42.572 --> 00:07:44.149
دوست دارم پیشنهاد بدهم

00:07:44.150 --> 00:07:48.417
چند تغییر را که به نظرم معقول میآیند
تا بحث را شروع کنیم.

00:07:49.707 --> 00:07:52.014
بیایید H بی‌صدا را برداریم.

00:07:52.014 --> 00:07:56.990
جایی که یک H می‌نویسیم،
اما چیزی تلفظ نمی‌کنیم،

00:07:56.990 --> 00:07:58.211
پس بیایید هیچی ننویسیم.

00:07:58.211 --> 00:07:59.193
(دست زدن)

00:07:59.193 --> 00:08:01.853
برایم سخت است فکر کنم
چه پیوست احساساستی

00:08:01.854 --> 00:08:06.867
می‌تواند برای همه توجیه کند
عذابی را که به خاطر H بی‌صدا سبب شده‌است.

00:08:06.868 --> 00:08:09.612
Bها و Vها، همان‌طور که پیش‌تر گفتیم،

00:08:09.612 --> 00:08:12.182
هرگز در زبان اسپانیایی
متمایز نبودند،

00:08:12.182 --> 00:08:12.995
(دست زدن)

00:08:12.995 --> 00:08:16.740
بیایید یکی را برگزینیم، می‌تواند
هرکدام باشد، می‌توانیم درباره‌اش بحث کنیم،

00:08:16.741 --> 00:08:20.189
هرکس می‌تواند ترجیح‌هایش را داشته باشد،
همینطور بحث‌های خود را.

00:08:20.190 --> 00:08:23.249
بیایید یکی را نگه داریم،
دیگری را حذف کنیم.

00:08:23.250 --> 00:08:26.427
G و J، بیایید نقش‌هاشان را جدا کنیم،

00:08:26.429 --> 00:08:30.874
G باید صدای نرم را نگه دارد،
"gato" ،"mago" ،"águila"،

00:08:30.875 --> 00:08:33.727
و J باید صدای سخت را نگه دارد،

00:08:33.729 --> 00:08:39.089
"jarabe" ،"jirafa" ،"gente" ،"argentino".

00:08:40.029 --> 00:08:44.512
مورد C، S و Z جالب است،

00:08:45.151 --> 00:08:48.541
چون نشان می‌دهد
رویکرد فونتیک باید راهنما باشد،

00:08:49.250 --> 00:08:52.305
اما نمی‌تواند یک اصل مطلق باشد.

00:08:52.306 --> 00:08:57.025
در برخی موارد،
تفاوت‌ها در تلفظ باید لحاظ شود.

00:08:57.026 --> 00:08:59.955
همان‌ گونه که پیش‌تر گفتم،C، S و Z

00:08:59.956 --> 00:09:03.321
در برخی جاها با یک صدا مطابقت دارند،
و جاهای دیگر با دو تا.

00:09:03.322 --> 00:09:08.508
اگر از سه حرف به دو تا کاهششان دهیم،
بهتر خواهد‌بود.

NOTE Paragraph

00:09:09.655 --> 00:09:14.305
برای برخی، این دگرگونی‌ها
ممکن است کمی شدید به نظر بیاید.

00:09:14.306 --> 00:09:16.698
این‌ها زیاد نیستند.

00:09:16.699 --> 00:09:20.132
آکادمی سلطنتی اسپانیایی،
آکادمی‌های همه‌ی زبان‌ها،

00:09:20.133 --> 00:09:24.722
هم باور دارند
املا باید به تدریج ویرایش شود،

00:09:24.723 --> 00:09:29.971
آن زبان به تاریخ، سنت و رسوم ارتباط دارد،

00:09:29.972 --> 00:09:34.115
اما هم‌زمان یک ابزار کاربردی روزانه است

00:09:34.116 --> 00:09:39.021
و گاهی این ارتباط با تاریخ، سنت و رسوم

00:09:39.022 --> 00:09:44.106
به مانعی برای کاربرد کنونی آن بدل می‌شود.

00:09:45.238 --> 00:09:48.156
به راستی، این حقیقت را توضیح می‌دهد

00:09:48.157 --> 00:09:53.585
که زبان ما، بسیار بیش‌تر از
کسانی که از نظر جغرافیایی بهشان نزدیکیم

00:09:53.586 --> 00:09:57.541
از نظر تاریخی بر پایه‌ی ما ویرایش شده ‌است،

00:09:57.542 --> 00:10:01.458
برای نمونه، ما از
"ortographia" به "ortografía" رسیدیم،

00:10:01.459 --> 00:10:05.582
ما از "theatro" به "teatro"،
و از "quantidad" به "cantidad" رسیدیم،

00:10:05.584 --> 00:10:08.067
ما از "symbolo" به "symbolo" رسیدیم،

00:10:08.068 --> 00:10:13.265
و به آرامی برخی Hهای بی‌صدا
دارند مخفیانه حذف می‌شوند،

00:10:13.266 --> 00:10:15.690
در واژه‌نامه‌ی آکادمی سلطنتی

00:10:15.691 --> 00:10:21.308
"arpa"،"armonía" می‌توانند
با یا بدون H نوشته‌شوند

00:10:21.309 --> 00:10:22.809
و ما مشکلی نداریم.

NOTE Paragraph

00:10:24.889 --> 00:10:27.543
من همچنین باور دارم

00:10:27.544 --> 00:10:33.669
که این به طور مشخص یک لحظه‌ی مناسب
برای رو‌به‌رو‌شدن با این بحث است.

00:10:34.918 --> 00:10:38.931
همیشه گفته شده‌است که
زبان خودجوش تغییر می‌کند،

00:10:38.932 --> 00:10:40.821
از پایین تا بالا،

00:10:40.822 --> 00:10:43.987
که کاربران کسانی هستند
که واژه‌های تازه را می‌گنجانند،

00:10:43.988 --> 00:10:47.677
که دگرگونی‌های دستوری را معرفی می‌کنند،

00:10:47.678 --> 00:10:51.518
که قدرتمندان، در برخی‌ جاها یک آکادمی

00:10:51.519 --> 00:10:55.636
در دیگر جاها یک واژه نامه
و برخی هم یک وزارت‌خانه،

00:10:55.637 --> 00:10:59.245
زمان زیادی پس از آن، تغییرها را می‌پذیرد
و آن‌ها را می‌گنجاند.

00:11:00.315 --> 00:11:04.087
این تنها برای برخی از
سطح‌های زبان درست است،

00:11:04.088 --> 00:11:07.476
برای سطح لغوی درست است،
برای سطح واژگان،

00:11:07.477 --> 00:11:10.896
و برای سطح دستوری کم‌تر درست است،

00:11:10.897 --> 00:11:14.954
و تقریبا، باید بگویم،
برای سطح املا درست نیست،

00:11:14.955 --> 00:11:18.851
که به طور تاریخی
از بالا تا پایین تغییر کرده‌است.

00:11:18.852 --> 00:11:25.040
همیشه موسسه‌ها بوده‌اند که قانون‌ها را
وضع و تغییرات را پسشنهاد کرده‌اند.

NOTE Paragraph

00:11:26.438 --> 00:11:31.456
چرا من می‌گویم این مشخصا وقت مناسب است؟

00:11:31.457 --> 00:11:33.035
تا امروز،

00:11:33.036 --> 00:11:39.199
نوشتن همیشه کاربرد بسیار محدودتر
و خصوصی‌تر از گفتار داشته‌است،

00:11:39.200 --> 00:11:43.846
اما در زمان ما،
عصر شبکه‌های اجتماعی،

00:11:43.847 --> 00:11:47.229
این تغییری انقلابی را از سر می‌گذراند.

00:11:48.200 --> 00:11:50.774
پیش‌تر مردم هرگز این اندازه ننوشته‌اند،

00:11:51.308 --> 00:11:55.626
هرگز پیش از این مردم
برای بسیاری دیگر ننوشته‌اند.

00:11:56.536 --> 00:11:59.675
و در این شبکه‌های اجتماعی،
برای نخستین بار،

00:11:59.676 --> 00:12:04.414
در مقیاس بزرگی به ‌کار ‌گیریهای
نوآورانه‌ی املا راداریم می‌بینیم

00:12:04.417 --> 00:12:08.957
جایی که مردم بی عیب،
بیش‌تر از املای آموزشی،

00:12:08.958 --> 00:12:14.956
هنگام استفاده از شبکه‌های اجتماعی،
بسیار مانند اکثریت کاربران رفتار می‌کنند

00:12:14.956 --> 00:12:16.898
در رفتار شبکه های اجتماعی.

00:12:16.899 --> 00:12:20.603
این است که بگوییم، املا را شل گرفتند

00:12:20.604 --> 00:12:25.439
و به سرعت و کارآیی
در گفت‌و‌گو اولویت دادند.

00:12:26.151 --> 00:12:31.414
هم‌اکنون، آن‌جا،
کاربردهای فردی بی‌نظمی هست،

00:12:31.415 --> 00:12:34.454
اما گمان می‌کنم باید بهشان توجه کنیم

00:12:34.455 --> 00:12:36.974
که تقریبا به ما می‌گویند

00:12:36.975 --> 00:12:41.417
که زمانی که یک مکان نو را
به نوشتار اختصاص می‌دهد

00:12:41.418 --> 00:12:45.445
ملاک‌های تازه‌ای برای آن نوشتار می‌خواهد.

00:12:46.250 --> 00:12:51.319
فکر می‌کنم در رد آنان،
طرد آنان، اشتباه می‌کنیم

00:12:51.320 --> 00:12:56.315
چون ما آن‌ها را با نشانه‌های
فروپاشی فرهنگی دورانمان می‌شناسیم.

00:12:56.315 --> 00:13:01.047
نه، من باور دارم باید ببینیمشان،
نظمشان هیم، و هدایتشان کنیم

00:13:01.048 --> 00:13:06.570
با مقرراتی نزدیک‌تر به نیازهای زمانمان.

NOTE Paragraph

00:13:08.241 --> 00:13:11.973
می‌توانم چند اعتراض را پیش‌بینی کنم.

00:13:13.226 --> 00:13:14.659
کسانی خواهند ‌بود که می‌گویند

00:13:14.660 --> 00:13:19.701
که اگر املا را ساده‌سازی کنیم
ریشه‌شناسی را از دست می‌دهیم.

00:13:20.535 --> 00:13:23.647
سخت‌گیرانه بگویم، اگر می‌خواستیم
ریشه‌شناسی را نگه داریم،

00:13:23.648 --> 00:13:26.328
به املا بسنده نبود،

00:13:26.329 --> 00:13:30.334
می‌بایست لاتین، یونانی،
عربی -- هم می‌آموختیم

00:13:31.089 --> 00:13:35.850
با یک املای ساده‌‌شده
ریشه‌شناسی را بازیابی خواهیم کرد

00:13:35.851 --> 00:13:41.122
با مراجعه به همان جایی که امروز می‌رویم،
یعنی واژه‌نامه‌های ریشه‌شناسی.

00:13:42.150 --> 00:13:44.814
اعتراض دوم از سوی
کسانی خواهد بود که می‌گویند:

00:13:44.815 --> 00:13:46.630
«اگر املا را ساده‌سازی کنیم،

00:13:46.631 --> 00:13:48.752
تمایز را میان واژه‌هایی که تنها در

00:13:48.753 --> 00:13:52.142
یک حرف تفاوت دارند متوقف خواهیم کرد.»

00:13:52.143 --> 00:13:56.255
درست است، اما مشکلی نیست.

00:13:56.256 --> 00:14:00.906
زبان ما هم‌نویسه دارد،
واژه‌هایی با بیش از یک معنی،

00:14:00.906 --> 00:14:02.816
و ما سر در گم نمی‌شویم

00:14:02.816 --> 00:14:06.577
'banco'یی که روی آن می‌نشینیم 
با 'banco'یی که در آن پول می‌گذاریم،

00:14:06.577 --> 00:14:09.849
'traje' که می‌پوشیم [کت و شلوار] با
آنچه 'trajimos' کردیم [آوردیم].

00:14:09.849 --> 00:14:15.832
در اکثر مواقع، زمینه
هرگونه گیجی را بر طرف می‌کند.

NOTE Paragraph

00:14:16.590 --> 00:14:19.746
اما اعتراض سومی هم هست،

00:14:21.769 --> 00:14:28.240
برای من درک‌پذیرترین،
و حتی تاثیرگدارترین،

00:14:28.241 --> 00:14:31.732
از سوی کسانی که خواهند گفت:
« من نمی‌خواهم تغییر کنم،

00:14:31.733 --> 00:14:35.592
من این جوری بزرگ شدم،
به این حالت عادت کرده‌ام،

00:14:35.593 --> 00:14:42.168
وقتی نوشته‌ای با املای ساده‌ شده
می‌خوانم چشمانم درد می‌گیرند.»

00:14:44.201 --> 00:14:49.097
این اعتراض، تا اندازه‌ای، در همه‌ی ما هست.

00:14:49.098 --> 00:14:51.186
من باور دارم باید چه کار کنیم؟

00:14:51.196 --> 00:14:54.195
همان‌ کاری که همیشه
در چنین شرایطی کرده‌ایم،

00:14:54.196 --> 00:14:59.201
تغییرات به پیش انجام می شوند،
کودکان قانون‌های نو را می‌اموزند؛

00:14:59.201 --> 00:15:04.110
برای آنان که نمی‌خواهند سازگار شوند،
مجازند همان طور که عادت کرده‌اند بنویسند

00:15:04.111 --> 00:15:08.229
و انتظار می‌رود زمان
قانون‌های نو را پا بر جا کند.

00:15:09.201 --> 00:15:14.917
موفقیت هر اصلاح املایی
که به عادت‌های ریشه‌ای نفوذ می‌کند

00:15:14.918 --> 00:15:20.836
در احتیاط، توافق، تدریج، و تحمل نهفته است.

00:15:21.457 --> 00:15:25.346
اما همچنان نمی‌توانیم بگذاریم
چسبیدن به روش‌های قدیمی

00:15:25.347 --> 00:15:27.774
ما را از پیشرفت باز دارد.

00:15:28.410 --> 00:15:34.117
بهترین احترامی که
می‌توانیم به گذشته بگذاریم

NOTE Paragraph

00:15:35.098 --> 00:15:37.684
این است که از آنچه دریافت کردیم بهتر شویم.

00:15:37.685 --> 00:15:43.349
پس باور دارم باید به یک توافق برسیم،
و املامان را پاک کنیم از

00:15:43.349 --> 00:15:48.715
عادت‌هایی که چون دریافتشان کردیم
انجام می‌دهیم، حتی اگر به درد نخور باشند.

00:15:49.487 --> 00:15:52.583
من متقاعد شده‌ام اگر این کار را بکنیم

00:15:52.584 --> 00:15:56.708
در حوزه‌ی فروتن، اما بی‌اندازه مهم زبان،

00:15:56.709 --> 00:16:02.043
آینده‌ی بهتری برای
نسل‌های بعدی خواهیم ساخت.

NOTE Paragraph

00:16:02.924 --> 00:16:04.244
(تشویق)