WEBVTT

00:00:00.720 --> 00:00:02.136
สวัสดีครับ ผมคือวิศวกร

00:00:02.160 --> 00:00:04.136
และผมสร้างหุ่นยนต์

00:00:04.160 --> 00:00:07.656
แน่นอนพวกคุณทราบว่า
หุ่นยนต์คืออะไร ถูกไหม

00:00:07.680 --> 00:00:09.856
ถ้าคุณไม่รู้ คุณควรจะไปหา Google

00:00:09.880 --> 00:00:11.736
และถาม Google ว่าหุ่นยนต์คืออะไร

00:00:11.760 --> 00:00:13.000
เอาล่ะ เรามาลองทำกัน

00:00:13.640 --> 00:00:16.376
เราจะไปที่ Google
และนี่คือสิ่งที่เราได้ครับ

00:00:16.400 --> 00:00:19.576
ตอนนี้ คุณจะเห็นได้ว่ามีหุ่นยนต์
อยู่มากมายหลายประเภท

00:00:19.600 --> 00:00:23.336
แต่โดยโครงสร้างส่วนใหญ่
เป็นหุ่นยนต์คล้ายมนุษย์

00:00:23.360 --> 00:00:25.016
พวกมันอาจดูค่อนข้างธรรมดา

00:00:25.040 --> 00:00:27.496
เพราะมันมีทั้งพลาสติก มีโลหะ

00:00:27.520 --> 00:00:29.816
มีมอเตอร์ และเฟือง และอีกมากมาย

00:00:29.840 --> 00:00:31.456
พวกมันบางส่วนดูค่อนข้างเป็นมิตร

00:00:31.480 --> 00:00:33.536
และคุณสามารถก้าวเข้าไป
คุณสามารถกอดมันได้

00:00:33.560 --> 00:00:34.976
พวกมันบางตัวก็ไม่ค่อยเป็นมิตร

00:00:35.000 --> 00:00:37.456
ดูราวกับว่าหลุดออกมาจากหนัง Terminator

00:00:37.480 --> 00:00:40.016
จริง ๆ แล้วมันอาจถูกถอดแบบ
มาจาก Terminator จริง ๆ

00:00:40.040 --> 00:00:42.776
คุณสามารถทำเรื่องเจ๋ง ๆ
กับหุ่นยนต์เหล่านี้ได้

00:00:42.800 --> 00:00:44.416
คุณสามารถทำเรื่องน่าตื่นเต้น

NOTE Paragraph

00:00:44.440 --> 00:00:47.376
แต่ผมอยากจะดูหุ่นยนต์หลาย ๆ ประเภท

00:00:47.400 --> 00:00:49.376
ผมอยากจะสร้างหุ่นยนต์หลาย ๆ แบบ

00:00:49.400 --> 00:00:52.816
และผมได้รับแรงบันดาลใจ
จากสิ่งที่ดูไม่เหมือนพวกเรา

00:00:52.840 --> 00:00:54.240
แต่เหมือนกับสิ่งนี้

00:00:54.680 --> 00:00:57.256
นี่คือสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติ

00:00:57.280 --> 00:00:59.856
และพวกมันทำสิ่งเจ๋ง ๆ ที่พวกเราทำไม่ได้

00:00:59.880 --> 00:01:02.376
และหุ่นยนต์ตอนนี้ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

00:01:02.400 --> 00:01:05.576
พวกมันทำทุกสิ่งที่สำคัญ เช่น
เคลื่อนที่ไปมาบนพื้น

00:01:05.600 --> 00:01:07.856
เข้าไปในสวนของเราและกินพืชผลของเรา

00:01:07.880 --> 00:01:09.136
พวกมันปีนต้นไม้

00:01:09.160 --> 00:01:11.376
ลงไปในน้ำ ขึ้นมาจากน้ำ

00:01:11.400 --> 00:01:13.976
ดักแมลงและย่อยมัน

00:01:14.000 --> 00:01:15.816
พวกมันทำเรื่องที่น่าสนใจ

00:01:15.840 --> 00:01:19.216
พวกมันมีชีวิต หายใจ แล้วก็ตาย

00:01:19.240 --> 00:01:21.056
พวกมันกินสิ่งต่าง ๆ จากสิ่งแวดล้อม

00:01:21.080 --> 00:01:23.656
หุ่นยนต์ของเราตอนนี้
ไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้น

00:01:23.680 --> 00:01:24.896
เอาล่ะ มันคงจะดีมากใช่ไหม

00:01:24.920 --> 00:01:28.576
ถ้าคุณสามารถนำลักษณะเด่น
เหล่านี้มาใช้กับหุ่นยนต์ในอนาคต

00:01:28.600 --> 00:01:31.296
เพื่อที่คุณจะแก้ปัญหาบางอย่าง
ที่น่าสนใจได้

00:01:31.320 --> 00:01:34.376
ผมกำลังมองปัญหาสองสามเรื่อง
เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมอยู่ตอนนี้

00:01:34.400 --> 00:01:37.136
ซึ่งเราสามารถนำทักษะและเทคโนโลยี

00:01:37.160 --> 00:01:39.176
ที่ได้รับจากสัตว์เหล่านี้

00:01:39.200 --> 00:01:40.736
และจากพืชทั้งหลาย

00:01:40.760 --> 00:01:42.856
และเรานำมันมาใช้เพื่อแก้ปัญหาได้

NOTE Paragraph

00:01:42.880 --> 00:01:45.240
เรามาดูปัญหาสิ่งแวดล้อมสองปัญหานี้กันครับ

00:01:45.960 --> 00:01:47.376
ทั้งคู่เป็นสิ่งที่เราก่อขึ้นมา

00:01:47.400 --> 00:01:49.856
นี่คือมนุษย์ที่ไปปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม

00:01:49.880 --> 00:01:52.256
และทำบางสิ่งที่ไม่น่าพึงพอใจเท่าไร

00:01:52.280 --> 00:01:55.920
อย่างแรกคือสร้างความกดดันทางประชากร

00:01:56.440 --> 00:01:58.856
ความกดดันของประชากรรอบโลกยิ่งทำให้

00:01:58.880 --> 00:02:03.016
เกษตรกรรมและและกสิกรรมเป็นเรื่องจำเป็น
เพื่อผลิตพืชผลมากมาย

00:02:03.040 --> 00:02:04.256
ตอนนี้ เพื่อเพิ่มผลผลิต

00:02:04.280 --> 00:02:06.656
ชาวนาได้ใส่สารเคมีลงไปในผืนดิน

00:02:06.680 --> 00:02:09.816
พวกเขาใส่ปุ๋ย ไนเตรท ยาฆ่าแมลง--

00:02:09.840 --> 00:02:13.216
ทุกสิ่ง เพื่อกระตุ้นการเติบโตของพืชผล

00:02:13.240 --> 00:02:15.376
แต่มันก็มีผลกระทบในด้านลบเช่นกัน

00:02:15.400 --> 00:02:18.856
หนึ่งในผลกระทบเชิงลบก็คือ
ถ้าคุณใส่ปุ๋ยจำนวนมากลงไปในดิน

00:02:18.880 --> 00:02:21.296
ปุ๋ยเหล่านี้ไม่ได้ไปอยู่ในพืชผลทั้งหมด

00:02:21.320 --> 00:02:23.896
ส่วนมากยังอยู่ในดิน

00:02:23.920 --> 00:02:25.376
และเมื่อไรที่ฝนตก

00:02:25.400 --> 00:02:27.896
สารเคมีเหล่านี้ซึมลงไปในน้ำบาดาล

00:02:27.920 --> 00:02:29.176
และในน้ำบาดาลนั้น

00:02:29.200 --> 00:02:32.696
ก็จะไหลลงลำธาร ไหลลงทะเลสาบ
ไหลไปยังแม่น้ำ

00:02:32.720 --> 00:02:33.920
และไปยังทะเล

00:02:34.400 --> 00:02:37.016
เอาล่ะ ถ้าคุณนำสารเคมีเหล่านี้
ไนเตรทเหล่านี้ทั้งหมด

00:02:37.040 --> 00:02:38.656
ไปสู่สิ่งแวดล้อมเหล่านั้น

00:02:38.680 --> 00:02:42.456
มีสิ่งมีชีวิตในสิ่งแวดล้อมนั้น
ที่ได้รับผลกระทบ

00:02:42.480 --> 00:02:44.096
อย่างเช่น สาหร่าย

00:02:44.120 --> 00:02:46.656
สาหร่ายชอบไนเตรท พวกมันชอบปุ๋ย

00:02:46.680 --> 00:02:48.776
พวกมันจึงรับสารเคมีเหล่านี้มาทั้งหมด

00:02:48.800 --> 00:02:51.736
และเมื่อเงื่อนไขเหมาะเจาะ
พวกมันก็จะขยายพันธุ์

00:02:51.760 --> 00:02:54.016
พวกมันจะผลิตสาหร่ายใหม่อีกมากมาย

00:02:54.040 --> 00:02:55.576
เราเรียกมันว่าการสะพรั่ง (bloom)

00:02:55.600 --> 00:02:58.776
ปัญหาก็คือ เมื่อสาหร่ายขยายพันธุ์แบบนี้

00:02:58.800 --> 00:03:01.040
พวกมันจะกระหายออกซิเจนในน้ำ

00:03:01.480 --> 00:03:02.736
และเมื่อคุณทำแบบนั้น

00:03:02.760 --> 00:03:05.680
สิ่งมีชีวิตอย่างอื่นในน้ำก็ไม่รอดเช่นกัน

00:03:06.080 --> 00:03:08.096
แล้ว เราทำอะไรล่ะ

00:03:08.120 --> 00:03:12.136
เราพยายามสร้างหุ่นยนต์ที่จะมากินสาหร่าย

00:03:12.160 --> 00:03:14.016
บริโภคพวกมันและทำให้ทุกอย่างปลอดภัย

NOTE Paragraph

00:03:14.040 --> 00:03:15.400
และนั่นคือปัญหาอย่างแรก

00:03:15.960 --> 00:03:18.456
อย่างที่สอง ก็เป็นปัญหา
ที่พวกเราสร้างขึ้นเช่นกัน

00:03:18.480 --> 00:03:20.360
และมันเกี่ยวข้องกับมลพิษของน้ำมัน

00:03:20.800 --> 00:03:24.536
เมื่อน้ำมันออกจากเครื่องยนต์ที่เราใช้งาน

00:03:24.560 --> 00:03:25.896
เรือที่เราใช้งาน

00:03:25.920 --> 00:03:28.976
บางครั้ง เรือบรรทุกก็ปล่อยถังน้ำมันลงทะเล

00:03:29.000 --> 00:03:31.256
น้ำมันจึงออกสู่ทะเลด้วยวิธีนี้

00:03:31.280 --> 00:03:33.856
จะดีไหม ถ้าเราสามารถรักษามัน
ด้วยวิธีบางอย่าง

00:03:33.880 --> 00:03:38.600
ใช้หุ่นยนต์ที่สามารถกลืนมลพิษ
ที่แหล่งน้ำมันเป็นคนปล่อยออกมา

00:03:39.160 --> 00:03:40.776
นั่นคือสิ่งที่เราทำครับ

00:03:40.800 --> 00:03:43.400
เราสร้างหุ่นยนต์ที่กลืนกินมลพิษ

NOTE Paragraph

00:03:43.880 --> 00:03:45.216
และเพื่อสร้างหุ่นยนต์จริง ๆ

00:03:45.240 --> 00:03:47.440
เราได้แรงบันดาลใจจากสิ่งมีชีวิตสองสิ่ง

00:03:48.280 --> 00:03:50.416
ทางขวา คุณจะเห็นปลาฉลามอาบแดด

00:03:50.440 --> 00:03:52.976
ปลาฉลามอาบแดดเป็นปลาฉลามขนาดมหึมา

00:03:53.000 --> 00:03:55.576
มันไม่ใช่สัตว์กินเนื้อ
ดังนั้น คุณว่ายน้ำกับมันได้

00:03:55.600 --> 00:03:57.056
อย่างที่คุณเห็นอยู่

00:03:57.080 --> 00:03:58.936
เมื่อฉลามอาบแดดอ้าปากของมัน

00:03:58.960 --> 00:04:01.800
แล้วว่ายน้ำ กินแพลงก์ตอนทั้งหลาย

00:04:02.880 --> 00:04:05.096
เมื่อมันทำอย่างนั้น มันจะย่อยอาหาร

00:04:05.120 --> 00:04:08.640
แล้วใช้พลังงานนั้นเพื่อให้
ร่างกายยังเคลื่อนไหวได้

00:04:09.400 --> 00:04:11.256
เราสามารถสร้างหุ่นยนต์แบบนั้นได้ไหม

00:04:11.280 --> 00:04:13.816
แบบเดียวกับฉลามอาบแดด
แต่มีเสียงเครื่องยนต์ลอยมาในน้ำ

00:04:13.840 --> 00:04:15.200
และกลืนกินมลพิษ

00:04:16.160 --> 00:04:17.896
มาดูกันว่าเราทำได้หรือไม่ครับ

00:04:17.920 --> 00:04:20.976
แต่เรายังได้แรงบันดาลใจจากอีกสิ่งมีชีวิต

00:04:21.000 --> 00:04:23.056
ผมมีรูปให้ดูตรงนี้ รูปของมวนกรรเชียง

00:04:23.080 --> 00:04:24.896
และมวนกรรเชียงนี้น่ารักจริง ๆ ครับ

00:04:24.920 --> 00:04:26.496
เมื่อมันกำลังว่ายน้ำ

00:04:26.520 --> 00:04:29.000
มันจะใช้ขาที่เหมือนไม้พาย
เพื่อถีบตัวให้ไปข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:04:29.600 --> 00:04:31.616
เราจึงนำสิ่งมีชีวิตทั้งสองนี้

00:04:31.640 --> 00:04:34.640
มารวมกันแล้วสร้างหุ่นยนต์แบบใหม่ขึ้นมา

00:04:35.320 --> 00:04:38.496
ความจริงก็คือ เรากำลังใช้มวนกรรเชียง
เป็นแรงบันดาลใจ

00:04:38.520 --> 00:04:41.296
และหุ่นยนต์ของเราลอยอยู่บนน้ำ

00:04:41.320 --> 00:04:42.576
และมันกรรเชียงตัวเอง

00:04:42.600 --> 00:04:44.816
เราเรียกมันว่า "Row-bot" (กรรเชียงยนต์)

00:04:44.840 --> 00:04:48.696
ดังนั้น Row-bot คือหุ่นยนต์ที่กรรเชียง

00:04:48.720 --> 00:04:51.416
โอเค แล้วมันมีหน้าตาแบบไหน

00:04:51.440 --> 00:04:53.176
นี่คือรูปบางส่วนของเจ้า Row-bot ครับ

00:04:53.200 --> 00:04:54.416
คุณจะเห็นว่า

00:04:54.440 --> 00:04:57.776
มันดูไม่เหมือนหุ่นยนต์ที่เราเห็นกัน
ในตอนแรกเลยสักนิด

00:04:57.800 --> 00:04:59.936
Google ผิดนะครับ หุ่นยนต์ไม่ได้เป็นแบบนั้น

00:04:59.960 --> 00:05:01.176
พวกมันเป็นแบบนี้ครับ

NOTE Paragraph

00:05:01.200 --> 00:05:02.976
ผมมี Row-bot อยู่ด้วยตรงนี้ครับ

00:05:03.000 --> 00:05:04.416
ผมจะถือให้คุณดู

00:05:04.440 --> 00:05:06.096
มันมีขนาดสัมผัสที่พอเหมาะ

00:05:06.120 --> 00:05:08.256
และมันดูไม่เหมือนตัวอื่น ๆ เลย

00:05:08.280 --> 00:05:09.896
โอเค พวกมันสร้างจากพลาสติก

00:05:09.920 --> 00:05:11.976
และตอนนี้เรามาดูส่วนประกอบ

00:05:12.000 --> 00:05:13.316
ที่รวมมาเป็น Row-bot นี้กัน

00:05:13.340 --> 00:05:14.721
สิ่งที่ทำให้มันพิเศษจริง ๆ

NOTE Paragraph

00:05:15.760 --> 00:05:18.576
เจ้า Row-bot นี้ประกอบด้วยสามส่วน

00:05:18.600 --> 00:05:21.896
และสามส่วนนี้เหมือนกับ
ส่วนของสิ่งมีชีวิตจริง ๆ

00:05:21.920 --> 00:05:23.576
มันมีสมอง

00:05:23.600 --> 00:05:24.976
มันมีร่างกาย

00:05:25.000 --> 00:05:27.296
และมันมีกระเพาะ

00:05:27.320 --> 00:05:29.736
มันมีกระเพาะไว้เพื่อสร้างพลังงาน

00:05:29.760 --> 00:05:31.976
Row-bot ตัวไหนก็ตามจะมีสามส่วนนี้

00:05:32.000 --> 00:05:34.376
และสิ่งมีชีวิตใดก็ตามก็จะมีสามสิ่งนี้

00:05:34.400 --> 00:05:36.296
เรามาดูทุกส่วนไปพร้อมกันเลยครับ

00:05:36.320 --> 00:05:37.576
มันมีร่างกาย

00:05:37.600 --> 00:05:39.376
และร่างกายของมันทำจากพลาสติก

00:05:39.400 --> 00:05:41.616
และมันลอยอยู่บนน้ำ

00:05:41.640 --> 00:05:44.576
และมันมีครีบพายอยู่ด้านข้าง

00:05:44.600 --> 00:05:46.096
ใบพายที่ช่วยให้มันเคลื่อนที่ได้

00:05:46.120 --> 00:05:47.480
เหมือนกับมวนกรรเชียง

00:05:48.200 --> 00:05:49.536
มันมีร่างกายเป็นพลาสติก

00:05:49.560 --> 00:05:52.416
แต่มันมีปากเป็นยางนิ่ม ๆ ตรงนี้

00:05:52.440 --> 00:05:54.336
และอีกปากตรงนี้-- มันมีสองปาก

00:05:54.360 --> 00:05:55.776
ทำไมมันมีสองปาก

00:05:55.800 --> 00:05:57.616
ปากหนึ่งมีไว้เพื่อให้อาหารเข้ามา

00:05:57.640 --> 00:05:59.576
และอีกปากเพื่อให้อาหารออกไปครับ

00:05:59.600 --> 00:06:03.096
จริง ๆ คุณจะเห็นก็ได้ว่า
มันมีหนึ่งปาก และหนึ่งก้น

00:06:03.120 --> 00:06:04.336
หรือ หนึ่ง--

NOTE Paragraph

00:06:04.360 --> 00:06:05.376
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:05.400 --> 00:06:07.136
อะไรก็แล้วแต่ที่มีอะไรออกมาได้

00:06:07.160 --> 00:06:08.856
ซึ่งเหมือนกันกับในสิ่งมีชีวิตจริง ๆ

00:06:08.880 --> 00:06:11.696
มันจึงเริ่มดูเหมือนฉลามอาบแดด

00:06:11.720 --> 00:06:13.096
และนั่นคือร่างกายของมัน

NOTE Paragraph

00:06:13.120 --> 00:06:16.256
ส่วนที่สองอาจจะเป็นกระเพาะ

00:06:16.280 --> 00:06:20.176
เราต้องการให้หุ่นยนต์ได้พลังงาน
และเราต้องการรักษามลภาวะ

00:06:20.200 --> 00:06:21.736
ดังนั้น มลพิษจึงเข้าไป

00:06:21.760 --> 00:06:23.256
และหุ่นยนต์จะทำอะไรบางอย่าง

00:06:23.280 --> 00:06:26.856
มันมีเซลล์อยู่ตรงกลางนี้
เรียกว่าเซลล์เชื้อเพลิงเเบคทีเรีย

00:06:26.880 --> 00:06:29.640
ผมจะวางมันลงและจะหยิบเซลล์เชื้อเพลิงขึ้นมา

00:06:30.200 --> 00:06:32.056
นี่ครับ แทนที่มันจะมีแบตเตอรี่

00:06:32.080 --> 00:06:34.256
แทนที่มันจะมีระบบกำลังไฟธรรมดา

00:06:34.280 --> 00:06:35.536
มันกลับมีสิ่งนี้ครับ

00:06:35.560 --> 00:06:36.816
นี่คือกระเพาะ

00:06:36.840 --> 00:06:38.096
และมันคือกระเพาะจริง ๆ

00:06:38.120 --> 00:06:41.536
เพราะคุณสามารถใส่พลังงานเข้าไปทางนี้
ในรูปของมลพิษ

00:06:41.560 --> 00:06:43.216
และมันจะสร้างไฟฟ้าขึ้นมา

NOTE Paragraph

00:06:43.240 --> 00:06:44.456
แล้วมันคืออะไร

00:06:44.480 --> 00:06:46.136
มันคือเซลล์เชื้อเพลิงเเบคทีเรีย

00:06:46.160 --> 00:06:48.256
มันเล็กจิ๋วคล้ายเซลล์เชื้อเพลิงเคมี

00:06:48.280 --> 00:06:50.296
ซึ่งคุณอาจเคยพบบ้างในโรงเรียน

00:06:50.320 --> 00:06:51.936
หรืออาจเคยเห็นในข่าว

00:06:51.960 --> 00:06:54.096
เซลล์เชื้อเพลิงเคมีนำไฮโดรเจนและออกซิเจน

00:06:54.120 --> 00:06:56.936
นำมารวมกันและแล้วคุณก็ได้ไฟฟ้าออกมา

00:06:56.960 --> 00:07:00.376
นั่นคือเทคโนโลยีที่เป็นที่ยอมรับกัน
มันเคยอยู่ในโครงการยานอะพอลโล

00:07:00.400 --> 00:07:01.880
และนั่นก็ 40 50 ปีมาแล้ว

00:07:02.440 --> 00:07:03.696
สิ่งนี้ค่อนข้างใหม่กว่า

00:07:03.720 --> 00:07:05.176
นี่คือเซลล์เชื้อเพลิงเเบคทีเรีย

00:07:05.200 --> 00:07:06.456
มันมีหลักการเดียวกัน

00:07:06.480 --> 00:07:07.896
มันรับออกซิเจนจากฝั่งหนึ่ง

00:07:07.920 --> 00:07:10.016
แต่แทนที่จะรับไฮโดรเจนอีกฝั่ง

00:07:10.040 --> 00:07:11.336
มันได้ซุปบางอย่าง

00:07:11.360 --> 00:07:14.176
ซึ่งในซุปนั้นมีจุลชีพที่มีชีวิต

00:07:14.200 --> 00:07:16.896
เอาล่ะ ถ้าคุณนำอินทรียวัตถุบางอย่าง

00:07:16.920 --> 00:07:19.256
อาจเป็นของเสีย อาหาร

00:07:19.280 --> 00:07:20.776
อาจเป็นเสี้ยวแซนด์วิชของคุณ

00:07:20.800 --> 00:07:23.616
คุณใส่มันเข้าไป จุลชีพเหล่านี้จะกินอาหาร

00:07:23.640 --> 00:07:25.520
และเปลี่ยนมันเป็นไฟฟ้า

00:07:26.400 --> 00:07:29.896
ไม่ใช่แค่นั้น ถ้าคุณเลือกจุลชีพถูกประเภท

00:07:29.920 --> 00:07:33.680
คุณก็ใช้เซลล์เชื้อเพลิงแบคทีเรีย
เพื่อแก้ปัญหามลภาวะได้

00:07:34.400 --> 00:07:36.016
ถ้าคุณเลือกจุลชีพให้ถูกตัว

00:07:36.040 --> 00:07:38.656
จุลชีพจะกินสาหร่าย

00:07:38.680 --> 00:07:41.016
ถ้าคุณใช้จุลชีพอีกแบบ

00:07:41.040 --> 00:07:44.560
พวกมันจะกินน้ำมันเบนซิน และน้ำมันดิบ

00:07:44.960 --> 00:07:47.656
คุณจึงเห็นวิธีที่กระเพาะนำมาใช้งานได้

00:07:47.680 --> 00:07:50.936
ไม่ใช่แค่นำมารักษามลภาวะ

00:07:50.960 --> 00:07:53.760
แต่นำมาสร้างไฟฟ้าจากมลภาวะด้วย

00:07:54.400 --> 00:07:57.176
เพื่อที่หุ่นยนต์สามารถเคลื่อนที่
ไปมาในสิ่งแวดล้อมได้

00:07:57.200 --> 00:07:59.296
รับอาหารเข้ากระเพาะ

00:07:59.320 --> 00:08:01.816
ย่อยอาหาร สร้างไฟฟ้า

00:08:01.840 --> 00:08:04.336
ใช้ไฟฟ้านั้นเพื่อเคลื่อนที่ไปในสิ่งแวดล้อม

00:08:04.360 --> 00:08:05.576
และทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ

NOTE Paragraph

00:08:05.600 --> 00:08:09.136
โอเค มาดูกันครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเรารันเจ้า Row-bot

00:08:09.160 --> 00:08:10.536
เมื่อมันเริ่มพายไป

00:08:10.560 --> 00:08:12.216
เรามีวิดีโอบางส่วนให้ชม

00:08:12.240 --> 00:08:14.896
สิ่งแรกที่คุณจะเห็น--
หวังว่าคุณจะเห็นตรงนี้

00:08:14.920 --> 00:08:16.216
ก็คือ ปากเปิดออก

00:08:16.240 --> 00:08:19.256
ปากหน้าและปากหลังเปิดออก

00:08:19.280 --> 00:08:20.816
และมันจะยังเปิดอยู่พอควร

00:08:20.840 --> 00:08:22.856
จากนั้น หุ่นยนต์จะเริ่มพายไปข้างหน้า

00:08:22.880 --> 00:08:24.136
มันเคลื่อนที่ไปในน้ำ

00:08:24.160 --> 00:08:27.256
เพื่อให้อาหารเข้าไป และของเสียออกมา

00:08:27.280 --> 00:08:28.536
เมื่อมันเคลื่อนที่เพียงพอ

00:08:28.560 --> 00:08:31.496
มันหยุดและมันก็ปิดปาก

00:08:31.520 --> 00:08:33.936
ปิดปากอย่างช้า ๆ

00:08:33.960 --> 00:08:35.616
และมันจะลอยอยู่อย่างนั้น

00:08:35.640 --> 00:08:37.280
และมันจะย่อยอาหาร

NOTE Paragraph

00:08:38.000 --> 00:08:40.696
แน่นอนว่าเซลล์เชื้อเพลิงแบคทีเรียเหล่านี้

00:08:40.720 --> 00:08:41.976
บรรจุไปด้วยจุลชีพ

00:08:42.000 --> 00:08:43.856
สิ่งที่คุณต้องการก็คือพลังงานจำนวนมาก

00:08:43.880 --> 00:08:46.496
ที่ออกมาจากจุลชีพเหล่านั้นให้เร็วที่สุด

00:08:46.520 --> 00:08:48.096
แต่เราไม่สามารถบังคับจุลชีพได้

00:08:48.120 --> 00:08:51.136
และมันสร้างไฟฟ้าจำนวนเล็กน้อยในหนึ่งวินาที

00:08:51.160 --> 00:08:54.416
มันสร้างระดับมิลลิวัตต์ หรือไมโครวัตต์

00:08:54.440 --> 00:08:56.296
ลองพิจารณากันดูครับ

00:08:56.320 --> 00:08:57.856
อย่างเช่น โทรศัพท์มือถือของคุณ

00:08:57.880 --> 00:08:59.256
หนึ่งในรุ่นทันสมัยทั้งหลาย

00:08:59.280 --> 00:09:01.496
ถ้าคุณใช้มัน มันกินประมาณหนึ่งวัตต์

00:09:01.520 --> 00:09:05.336
ซึ่งนั่นเป็นพลังงานพันหรือล้านเท่าที่ใช้

00:09:05.360 --> 00:09:07.320
เมื่อเทียบกับในเซลล์เชื้อเพลิงแบคทีเรีย

00:09:08.000 --> 00:09:09.576
แล้วเราแก้ปัญหานี้อย่างไร

00:09:09.600 --> 00:09:12.456
เมื่อ Row-bot ย่อยอาหารเสร็จแล้ว

00:09:12.480 --> 00:09:13.936
เมื่อมันเอาอาหารเข้ามาแล้ว

00:09:13.960 --> 00:09:17.496
มันจะอยู่เฉย ๆ และรอคอย
จนกว่ามันจะบริโภคอาหารทั้งหมด

00:09:17.520 --> 00:09:20.736
อาจใช้เวลาหลายชั่วโมง
อาจใช้เวลาเป็นวัน

00:09:20.760 --> 00:09:24.456
วัฏจักรปกติของ Row-bot เป็นแบบนี้ครับ

00:09:24.480 --> 00:09:25.736
คุณอ้าปาก

00:09:25.760 --> 00:09:27.016
คุณเคลื่อนที่

00:09:27.040 --> 00:09:28.296
คุณปิดปาก

00:09:28.320 --> 00:09:30.176
และคุณรอเฉย ๆ ช่วงหนึ่ง

00:09:30.200 --> 00:09:31.576
เมื่อคุณย่อยอาหารเสร็จแล้ว

00:09:31.600 --> 00:09:34.416
คุณก็สามารถที่จะทำสิ่งเดิมต่อไปได้อีก

00:09:34.440 --> 00:09:37.416
แต่รู้อะไรไหมครับ
มันเหมือนสิ่งมีชีวิตจริง ๆ ใช่ไหมครับ

00:09:37.440 --> 00:09:39.296
มันเหมือนที่พวกเราทำกัน

00:09:39.320 --> 00:09:41.376
คืนวันเสาร์ เราออกไปข้างนอก
เราอ้าปาก

00:09:41.400 --> 00:09:42.936
เราเติมกระเพาะให้เต็ม

00:09:42.960 --> 00:09:45.896
นั่งอยู่หน้าทีวี และย่อยอาหาร

00:09:45.920 --> 00:09:48.296
เมื่อเรามีพอแล้ว เราก็ทำสิ่งเดิมอีก

NOTE Paragraph

00:09:48.320 --> 00:09:51.176
โอเค ถ้าเราโชคดีกับวัฏจักรนี้

00:09:51.200 --> 00:09:54.736
ตอนท้ายของวัฏจักร เราจะมีพลังงานเหลือ

00:09:54.760 --> 00:09:56.896
เพื่อให้เราไปทำอย่างอื่นต่อได้อีก

00:09:56.920 --> 00:09:58.936
อย่างเช่น เราสามารถส่งข้อความ

00:09:58.960 --> 00:10:00.456
เราสามารถส่งข้อความบอกว่า

00:10:00.480 --> 00:10:02.816
"นี่คือปริมาณมลพิษ
ที่ฉันกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้"

00:10:02.840 --> 00:10:05.416
หรือ "นี่คือบางสิ่งที่ฉันได้เจอ"

00:10:05.440 --> 00:10:07.120
หรือ "นี่คือที่ที่ฉันอยู่"

00:10:07.800 --> 00:10:11.056
ความสามารถในการส่งข้อความ
บอกว่า "นี่คือที่ที่ฉันอยู่"

00:10:11.080 --> 00:10:13.016
เป็นสิ่งสำคัญจริง ๆ

00:10:13.040 --> 00:10:15.536
ถ้าคุณนึกถึงคราบน้ำมัน
ที่เราเห็นกันก่อนหน้านี้

00:10:15.560 --> 00:10:17.016
หรือสาหร่ายสะพรั่งขนาดมหึมา

00:10:17.040 --> 00:10:19.736
สิ่งที่คุณต้องทำจริง ๆ คือ
นำเจ้า Row-bot ไปไว้ตรงนั้น

00:10:19.760 --> 00:10:21.736
และให้มันกินมลพิษเหล่านั้นทั้งหมด

00:10:21.760 --> 00:10:23.936
แล้วคุณก็ไปเก็บมันกลับ

00:10:23.960 --> 00:10:25.176
ทำไม

00:10:25.200 --> 00:10:27.016
เพราะ Row-bot เหล่านี้ ในขณะนี้

00:10:27.040 --> 00:10:28.376
Row-bot ที่ผมมีอยู่นี้

00:10:28.400 --> 00:10:30.256
มันมีมอเตอร์ มันมีสายไฟ

00:10:30.280 --> 00:10:33.736
มันมีส่วนประกอบที่ย่อยสลายเองไม่ได้

00:10:33.760 --> 00:10:36.496
Row-bot ตอนนี้มีสิ่ง
อย่างแบตเตอรี่ที่มีสารพิษ

00:10:36.520 --> 00:10:38.496
คุณปล่อยของพวกนั้น
ไว้ในสิ่งแวดล้อมไม่ได้

00:10:38.520 --> 00:10:40.016
คุณจึงจำเป็นต้องติดตามพวกมัน

00:10:40.040 --> 00:10:42.376
และเมื่อพวกมันทำงานของมันเสร็จ

00:10:42.400 --> 00:10:43.656
คุณต้องไปเก็บพวกมันกลับมา

00:10:43.680 --> 00:10:46.016
สิ่งนั้นจำกัดจำนวนของ Row-bot
ที่คุณนำไปใช้ได้

00:10:46.040 --> 00:10:47.296
ถ้า ในทางหนึ่ง

00:10:47.320 --> 00:10:50.456
คุณมีหุ่นยนต์ที่แอบคล้าย
สื่งมีชีวิตทางชีววิทยา

00:10:50.480 --> 00:10:52.576
เมื่อถึงจุดสิ้นสุดของชีวิต

00:10:52.600 --> 00:10:55.056
มันตายและมันย่อยสลายจนไม่เหลือ

NOTE Paragraph

00:10:55.080 --> 00:10:57.416
มันจะดีไหมถ้าหุ่นยนต์เหล่านี้

00:10:57.440 --> 00:10:59.679
แทนที่จะเป็นแบบนี้ ทำจากพลาสติก

00:10:59.703 --> 00:11:01.296
ทำจากวัสดุอื่น ๆ

00:11:01.320 --> 00:11:03.056
ที่เมื่อคุณปล่อยมันออกไป

00:11:03.080 --> 00:11:04.416
พวกมันจะย่อยสลายจนไม่เหลือ

00:11:04.440 --> 00:11:06.536
นั่นเปลี่ยนวิธีการที่เราใช้หุ่นยนต์

00:11:06.560 --> 00:11:09.936
แทนที่จะใส่ 10 หรือ 100 ตัว
ออกไปสู่สิ่งแวดล้อม

00:11:09.960 --> 00:11:11.216
ต้องคอยติดตามพวกมัน

00:11:11.240 --> 00:11:12.576
และจากนั้นพวกมันตาย

00:11:12.600 --> 00:11:13.816
เก็บมันกลับมา

00:11:13.840 --> 00:11:15.536
คุณสามารถปล่อยหุ่นยนต์นับพัน

00:11:15.560 --> 00:11:18.296
นับล้าน หรือพันล้านตัวสู่สิ่งแวดล้อม

00:11:18.320 --> 00:11:20.136
แค่ปล่อยพวกมันไปทั่ว

00:11:20.160 --> 00:11:23.776
คุณรู้ว่าเมื่อพวกมันถึงจุดจบของชีวิต
พวกมันจะย่อยสลายจนไม่เหลือ

00:11:23.800 --> 00:11:25.496
คุณไม่ต้องเป็นห่วงพวกมัน

00:11:25.520 --> 00:11:28.136
และนั่นเปลี่ยนวิธีที่คุณคิดถึงหุ่นยนต์

00:11:28.160 --> 00:11:29.536
และวิธีการนำพวกมันไปใช้

NOTE Paragraph

00:11:29.560 --> 00:11:31.416
คำถามต่อมาคือ คุณทำสิ่งนี้ได้ไหม

00:11:31.440 --> 00:11:33.616
ได้ครับ เราได้แสดงให้คุณเห็นว่าคุณทำได้

00:11:33.640 --> 00:11:35.736
คุณสร้างหุ่นยนต์ที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพ

00:11:35.760 --> 00:11:38.616
สิ่งที่น่าสนใจจริง ๆ คือ
คุณสามารถใช้วัสดุภายในบ้าน

00:11:38.640 --> 00:11:40.336
เพื่อสร้างหุ่นยนต์ที่ย่อยสลายได้

00:11:40.360 --> 00:11:42.936
ผมจะให้คุณดูบางส่วน คุณอาจจะแปลกใจ

00:11:42.960 --> 00:11:45.856
คุณสามารถสร้างหุ่นยนต์จากเยลลี่ได้ครับ

00:11:45.880 --> 00:11:48.656
แทนที่จะมีมอเตอร์ ซึ่งเรามีอยู่ตอนนี้

00:11:48.680 --> 00:11:51.136
คุณสามารถสร้างสิ่งที่เรียกว่า
กล้ามเนื้อเทียมได้

00:11:51.160 --> 00:11:53.456
กล้ามเนื้อเทียมคือวัสดุฉลาด

00:11:53.480 --> 00:11:54.936
คุณสามารถใช้ไฟฟ้ากับพวกมัน

00:11:54.960 --> 00:11:57.136
แล้วพวกมันจะหดตัว โค้งงอ หรือบิด

00:11:57.160 --> 00:11:59.376
พวกมันดูเหมือนกล้ามเนื้อจริง ๆ

00:11:59.400 --> 00:12:02.400
ดังนั้น แทนที่จะมีมอเตอร์
คุณมีกล้ามเนื้อเทียมเหล่านี้

00:12:02.424 --> 00:12:05.256
และคุณสร้างกล้ามเนื้อเทียมจากเยลลี่ได้

00:12:05.280 --> 00:12:07.216
ถ้าคุณนำเยลลี่และเกลือบางส่วน

00:12:07.240 --> 00:12:08.816
และใช้กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ

00:12:08.840 --> 00:12:10.616
คุณสามารถสร้างกล้ามเนื้อเทียมได้ครับ

NOTE Paragraph

00:12:10.640 --> 00:12:14.216
เราได้แสดงให้คุณดูด้วยว่า คุณสามารถ
สร้างกระเพาะเซลล์เชื้อเพลิงแบคทีเรียได้

00:12:14.240 --> 00:12:15.656
จากกระดาษ

00:12:15.680 --> 00:12:19.160
คุณจึงสามารถสร้างหุ่นยนต์ทั้งตัว
ได้จากวัสดุที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพ

00:12:19.480 --> 00:12:22.360
คุณปล่อยพวกมันออกไป
และพวกมันย่อยสลายจนไม่เหลือ

NOTE Paragraph

00:12:23.600 --> 00:12:25.456
มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นจริง ๆ ครับ

00:12:25.480 --> 00:12:28.671
มันจะเปลี่ยนวิธีที่เรา
คิดถึงหุ่นยนต์ไปอย่างสิ้นเชิง

00:12:28.695 --> 00:12:30.936
แต่มันยังให้คุณมีความสร้างสรรค์ด้วย

00:12:30.960 --> 00:12:34.296
ในเรื่องที่คุณคิดถึงสิ่งที่
คุณทำได้กับหุ่นยนต์เหล่านี้

00:12:34.320 --> 00:12:35.576
ผมจะให้ตัวอย่าง

00:12:35.600 --> 00:12:38.176
ถ้าคุณใช้เยลลี่สร้างหุ่นยนต์ได้

00:12:38.200 --> 00:12:40.096
ทุกวันนี้ เรากินเยลลี่ ถูกไหมครับ

00:12:40.120 --> 00:12:42.616
แล้วทำไมเราไม่ทำอะไรแบบนี้ล่ะ

00:12:42.640 --> 00:12:44.040
หุ่นยนต์เยลลี่รูปหมี

00:12:45.120 --> 00:12:47.896
ผมมีบางอย่างที่เตรียมไว้ก่อนหน้าตรงนี้

00:12:47.920 --> 00:12:49.520
นี่ครับ ผมมีห่อหนึ่ง

00:12:50.560 --> 00:12:52.440
และผมมีรสเลมอนอยู่ชิ้นหนึ่ง

00:12:53.600 --> 00:12:56.336
ผมจะนำเยลลี่รูปหมีนี้--
มันไม่ได้เกี่ยวกับหุ่นยนต์ ใช่ไหม

00:12:56.360 --> 00:12:57.576
งั้นเราต้องแกล้งทำ

00:12:57.600 --> 00:13:00.616
และสิ่งที่คุณทำกับมันคือเอาใส่ปากคุณ

00:13:00.640 --> 00:13:01.880
เลมอนอร่อยดีนะ

00:13:02.720 --> 00:13:05.625
พยายามไม่เคี้ยวมากเกินไป
มันคือหุ่นยนต์ มันอาจดูไม่เหมือน

00:13:06.840 --> 00:13:09.056
และเมื่อคุณกลืนมันลงไป

00:13:09.080 --> 00:13:10.776
และมันลงไปที่กระเพาะของคุณ

00:13:10.800 --> 00:13:14.616
และเมื่อมันอยู่ในกระเพาะคุณ
มันขยับ มันคิด มันบิด มันงอ

00:13:14.640 --> 00:13:15.856
มันทำอะไรบางอย่าง

00:13:15.880 --> 00:13:18.056
มันอาจลงไปที่ลำไส้ของคุณ

00:13:18.080 --> 00:13:20.416
ค้นหาว่าคุณมีแผลเปื่อยหรือมะเร็งไหม

00:13:20.440 --> 00:13:22.536
มันอาจฉีดยา อะไรทำนองนั้น

00:13:22.560 --> 00:13:25.416
คุณรู้ว่าเมื่อมันทำงานมันเสร็จ

00:13:25.440 --> 00:13:27.656
มันสามารถถูกย่อยได้โดยกระเพาะของคุณ

00:13:27.680 --> 00:13:29.376
หรือถ้าคุณไม่ต้องการแบบนั้น

00:13:29.400 --> 00:13:31.016
มันอาจทะลุตัวคุณ

00:13:31.040 --> 00:13:32.256
ออกไปยังส้วม

00:13:32.280 --> 00:13:34.496
และย่อยสลายอย่างปลอดภัยในสิ่งแวดล้อม

00:13:34.520 --> 00:13:37.760
อีกครั้ง สิ่งนี้เปลี่ยนวิธี
ที่เราคิดถึงหุ่นยนต์

NOTE Paragraph

00:13:38.720 --> 00:13:43.016
เอาล่ะ เราได้เริ่มดูหุ่นยนต์ที่กินมลพิษได้

00:13:43.040 --> 00:13:45.696
จากนั้นเรากำลังดูหุ่นยนต์ที่เรากินได้

00:13:45.720 --> 00:13:47.376
ผมหวังว่านี่ช่วยให้แง่คิดกับคุณ

00:13:47.400 --> 00:13:49.840
เกี่ยวกับสิ่งที่เราทำได้
กับหุ่นยนต์ในอนาคตข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:13:51.560 --> 00:13:53.456
ขอบคุณมากครับสำหรับการรับฟัง

NOTE Paragraph

00:13:53.480 --> 00:13:56.963
(เสียงปรบมือ)