Ένας ηγέτης είναι σταθερός, σοβαρός,
αποφασιστικός, ακλόνητος.

Μην σας δουν να ιδρώνετε,
πάντα να έχετε μία απάντηση.

[Ο Τρόπος που Δουλεύουμε]

Με λένε Νταν, είμαι συνέταιρος σε
μια παγκόσμια δημιουργική συμβουλευτική.

Αλλά, υπάρχει και μια άλλη πλευρά μου:

η Κάρι Ντράγκσοου,

ο χαρακτήρας που έφτιαξα στο Instagram.

Καθώς σκεφτόμουν τη διπλή μου ζωή,
δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ...

Όταν ο αληθινός σου εαυτός 
είναι λίγο μη παραδοσιακός,

πόσο μέρος του μπορείς πραγματικά
να φέρεις στο γραφείο;

Για μερικούς από εμάς, είναι
η αυθεντικότητα εκτός ορίων;

Τα πρώτα 10 χρόνια της καριέρας μου

νόμιζα ότι υπήρχε μόνο
ένας τρόπος να είσαι ηγέτης:

αποφασιστικός και σοβαρός.

Άλλα αυτό δεν είμαι εγώ.

Έτσι έβαζα το κουστούμι
για να ταιριάζω στον ρόλο:

μίλαγα με βαθύτερη φωνή, 
έλεγχα τις χειρονομίες μου.

Είμαι άνθρωπος που ενθουσιάζεται
πολύ με πράγματα

και αυτό το έλεγχα επίσης.

Άκουγα αυτή τη μικρή φωνή
μέσα στο κεφάλι μου, να μου λέει:

«Είσαι πολύ ομοφυλόφιλος, 
πολύ θηλυκός, πολύ επιδεικτικός».

Είχα και έναν καλοπροαίρετο 
σύμβουλο που έλεγε:

«Όλοι ξέρουν ότι είσαι
ομοφυλόφιλος. Εξαιρετικά.

Αλλά δεν χρειάζεται
να τους το χτυπάς συνέχεια».

Δείτε εμένα με κορμάκι
μπαλαρίνας, τις Απόκριες του 2016.

Μεταμφιέστηκα στον αγαπημένο μου
τηλεοπτικό χαρακτήρα, την Κάρι Μπράντσοου,

σκεφτόμενος ότι θα άρεσε στους φίλους μου.

Και μετά, τα πράγματα ξέφυγαν.

Η ανάρτηση έγινε δημοφιλής
και αρχικά ήταν διασκεδαστικό.

Ξεκίνησα να παίρνω αυτά τα απίστευτα
μηνύματα από ανθρώπους

για το πόσο χαρούμενοι έγιναν,

πόσο τους ενθάρρυνε να είναι αυθεντικοί.

Άρχισα να σκέφτομαι

ότι είναι η ώρα να πω στη μικρή 
φωνή στο κεφάλι μου να το βουλώσει

και να με αφήσει να είμαι ο εαυτός μου.

Ομως μετά τα πράγματα 
πήραν μεγάλες διαστάσεις.

Η Κάρι Ντραγκσόου ήταν παντού --
στη New York Post, στο US Weekly --

και τρομοκρατήθηκα:

«Τι θα σκεφτούν τα αφεντικά μου;

Οι συνάδελφοί μου
θα με σέβονται ακόμα σαν ηγέτη;

Τι θα σκεφτούν οι πελάτες μου;»

Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε
να βρω άλλη δουλειά.

Αλλά μετά, κάτι συνέβη, κάτι μικρό.

Έλαβα ένα σύντομο μήνυμα
από το αφεντικό μου, που απλά έλεγε:

«Ουάου, Κοσμοπόλιταν!»

με τη διεύθυνση ενός άρθρου
το οποίο είχε δημοσιευτεί για εμένα.

Αυτό μου επέτρεψε να διώξω λίγο 
μακρυά την τρομαγμένη φωνή

και να είμαι απλώς ενθουσιασμένος
στο νέο αυτό κόσμο,

παρά φρικαρισμένος.

Αυτή είναι η δύναμη ενός ατόμου,

μερικές φορές αρκεί μόνο
ένας σύμμαχος για να αισθανθείς άνετα.

Οι συνάδελφοι άρχισαν
να φέρονται διαφορετικά.

Έγιναν πιο ανοικτοί,
πιο διαχυτικοί με εμένα,

ίσως γνωρίζοντας την άλλη δική μου πλευρά

τους έδωσε την ευκαιρία να είναι
περισσότερο ο εαυτός τους.

Νόμιζα ότι η ειλικρίνεια και η ευαλωτότητα

θα μείωναν το κύρος μου στην ομάδα.

Αλλά έκανε το αντίθετο.

Εδώ και δύο χρόνια,

δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό
το κομμάτι μου δεν θα γινόταν αποδεκτό,

αλλά και ότι θα βοηθούσε την καριέρα μου.

Τώρα, είμαι τυχερός.

Δουλεύω στη Νέα Υόρκη,

σε γραφείο όπου
η δημιουργικότητα εκτιμάται

και ήμουν αρκετά καταξιωμένος
επαγγελματικά όταν ξεκίνησε όλο αυτό.

Ίσως το ίδιο συμβαίνει με εσάς, ίσως όχι.

Αλλά όλο αυτό με έχει διδάξει τόσα πολλά

για το πόσο σημαντικό είναι
να είσαι ο εαυτός σου στη δουλειά.

Αυτό ήταν πρόκληση
για τις λανθασμένες μου αντιλήψεις

του τι χρειάζεται για να πετύχεις.

Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος
να είσαι αρχηγός.

Αφορά το να βρεις τα δυνατά σου σημεία
και τρόπους να τα ενισχύσεις

Πριν, εάν μια συνάντηση ήταν σκληρή, 
έβαζα το προσωπείο του τέλειου αρχηγού.

Τώρα, μπορώ να πω,
«πω πω, ήταν απογοητευτικό».

Μπορούμε να μιλήσουμε για τις προκλήσεις
και τους αγώνες μας ανοιχτά,

αντί να προσποιούμαστε ότι
όλα είναι καλά, μέχρι να είναι πολύ αργά.

Η απόκρυψη μιας ταυτότητας θέλει ενέργεια.

Σκεφτείτε όλη την ενέργεια
που χάνετε προσποιούμενοι

ευχόμενοι να ήσασταν διαφορετικοί.

Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον
είναι ότι σε αυτή τη μελέτη,

το 93% των όσων είπαν ότι όντως το κάνουν

επίσης πιστεύουν ότι η εταιρεία τους
εκτιμά την ενσωμάτωση.

Ξεκάθαρα, το εργασιακό περιβάλλον
και όλες αυτές οι εσωτερικές φωνές

έχουν ακόμα να διανύσουν
δρόμο για την αποδοχή.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της
προσαρμογής και της μεταμφίεσης.

Το κατάλαβα αυτό κάπως καθυστερημένα.

Προσωπικά, λαμβάνω όλο αυτό
σαν ένα κάλεσμα να είμαι ο σύμμαχος

που, όπως έκανε το αφεντικό μου,

βοηθά ανθρώπους να δεχθούν 
ότι είναι ΟΚ να ανοιχτούν.

Εάν είστε ομοφυλόφιλος ή υπερήφανος
για την εθνική σας καταγωγή

ή έχετε κάποια αναπηρία
ή είστε βαθιά θρησκευόμενοι,

δοκιμάστε να νιώσετε τι σημαίνει
να είστε ο εαυτός σας στη δουλειά σας.

Μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα.