1
00:00:00,800 --> 00:00:03,816
ในอินเดีย พวกเรามีครอบครัวขนาดใหญ่มาก

2
00:00:03,840 --> 00:00:06,416
ฉันขอพนันว่าพวกคุณทุกคน
คงเคยได้ยินมาแบบนี้

3
00:00:06,440 --> 00:00:09,280
ซึ่งนั่นหมายความว่าเราจะมี
กิจกรรมในครอบครัวมากมาย

4
00:00:09,840 --> 00:00:13,720
ดังนั้น เมื่อตอนฉันยังเด็ก พ่อแม่ของฉัน
เคยพาฉันไปเข้าร่วมกิจกรรมเหล่านั้น

5
00:00:14,360 --> 00:00:17,376
แต่มีอยู่กิจกรรมหนึ่งที่ฉัน
ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยู่เสมอ ๆ

6
00:00:17,400 --> 00:00:19,440
คือการได้เล่นกับลูกพี่ลูกน้อง

7
00:00:20,160 --> 00:00:22,456
และแทบจะทุกครั้ง จะมีคุณลุงคนหนึ่ง

8
00:00:22,480 --> 00:00:23,736
คนที่เคยอยู่ในที่แห่งนั้น

9
00:00:23,760 --> 00:00:25,616
ซึ่งพร้อมเสมอที่มาร่วมสนุกกับพวกเรา

10
00:00:25,640 --> 00:00:27,136
และมีเกมส์ต่าง ๆ ให้เรา

11
00:00:27,160 --> 00:00:29,960
ทำให้ช่วงเวลาในวัยเด็กของเรา
มีความสุขที่สุด

12
00:00:30,920 --> 00:00:33,256
ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จมาก ๆ

13
00:00:33,280 --> 00:00:35,280
เขาเป็นคนที่เข้มแข็งและไว้ใจได้

14
00:00:35,920 --> 00:00:40,320
แต่หลังจากนั้น คุณลุงที่เคยแข็งแรง
ก็ค่อย ๆ มีสุขภาพที่แย่ลง

15
00:00:41,240 --> 00:00:43,520
เขาถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน

16
00:00:44,760 --> 00:00:48,816
พาร์กินสันเป็นโรคที่เป็นเหตุให้
ระบบประสาทเสื่อมลง

17
00:00:48,840 --> 00:00:51,816
ซึ่งนั่นหมายความว่า 
คุณลุงผู้ซึ่งเคยมีชีวิตที่อิสระ

18
00:00:51,840 --> 00:00:57,080
กลับต้องพบว่าการดื่มกาแฟ เป็นเรื่องที่ยาก
เพราะร่างกายสั่นอยู่ตลอดเวลา

19
00:00:57,800 --> 00:01:00,456
คุณลุงของฉันจึงเริ่มที่จะใช้เครื่องช่วยเดิน

20
00:01:00,480 --> 00:01:01,696
รวมไปถึงช่วยในการหมุนตัว

21
00:01:01,720 --> 00:01:05,776
เขาจะต้องค่อย ๆ เดินทีละขั้น แบบนี้

22
00:01:05,800 --> 00:01:07,040
และต้องเป็นเช่นนี้ตลอดไป

23
00:01:08,240 --> 00:01:11,416
ดังนั้น คุณลุงผู้ซึ่งเคยเป็น
คนที่คนอื่นให้ความสนใจ

24
00:01:11,440 --> 00:01:13,496
ในทุก ๆ ครั้งที่ครอบครัวรวมตัวกัน

25
00:01:13,520 --> 00:01:15,600
กลับต้องไปหลบ ๆ ซ่อน ๆ

26
00:01:16,400 --> 00:01:19,760
เขาพยายามที่จะหลบคนอื่น
ที่มองเขาด้วยสายตาที่น่าสงสาร

27
00:01:20,440 --> 00:01:22,520
และเขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่เป็นโรคนี้

28
00:01:23,280 --> 00:01:28,776
ทุก ๆ ปี จะมีคนถึง 60,000 คนที่ถูก
วินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน

29
00:01:28,800 --> 00:01:30,840
และมันก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

30
00:01:32,360 --> 00:01:37,776
ในฐานะนักออกแบบ พวกเรานึกฝันว่าสิ่งที่เรา
ออกแบบจะช่วยแก้ปัญหาพวกนี้ได้

31
00:01:37,800 --> 00:01:40,616
เราคิดว่าสิ่งนี้จะแก้ปัญหาได้ทั้งหมด

32
00:01:40,640 --> 00:01:42,920
แต่มันไม่จำเป็นเสมอไป

33
00:01:43,680 --> 00:01:46,496
คุณสามารถเลือกที่จะตั้งเป้า
ไปที่ปัญหาง่าย ๆ

34
00:01:46,520 --> 00:01:50,440
และสร้างวิธีการแก้ปัญหาย่อยๆให้กับพวกเขา
และในที่สุดมันก็จะสร้างแรงผลักดันครั้งใหญ่

35
00:01:51,120 --> 00:01:54,496
ดังนั้น เป้าหมายที่ฉันมาอยู่ตรงนี้
ไม่ใช่การรักษาคนที่เป็นโรคพาร์กินสัน

36
00:01:54,520 --> 00:01:57,696
แต่เป็นการทำให้เรื่องยาก ๆ
ในชีวิตประจำวันของพวกเขาง่ายขึ้น

37
00:01:57,720 --> 00:01:59,120
และสร้างให้เกิดแรงผลักดัน

38
00:02:00,040 --> 00:02:03,600
เอาล่ะ สิ่งแรกที่เล็งไว้เป็นเรื่อง
แรงสั่นจากร่างกาย

39
00:02:04,440 --> 00:02:08,976
ลุงของฉันบอกว่าเขาเลิกดื่มกาแฟหรือชา
ในที่สาธารณะ

40
00:02:09,000 --> 00:02:10,479
เพียงเพราะแค่มันรู้สึกเขินอาย

41
00:02:11,000 --> 00:02:14,480
โอเค ดังนั้น ฉันก็เลยสร้างถ้วย
ที่ไม่หกขึ้นมา

42
00:02:15,080 --> 00:02:17,936
มันทำงานง่าย ๆ ตามรูปทรงของมัน

43
00:02:17,960 --> 00:02:23,216
ส่วนโค้งด้านบน จะช่วยให้น้ำ
ไหลเบนกลับเข้าไปทุกครั้งที่มีแรงสั่น

44
00:02:23,240 --> 00:02:26,080
และนี่จะช่วยให้น้ำไม่หก
หากเทียบกับถ้วยปกติ

45
00:02:26,800 --> 00:02:31,720
แต่สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ตรงที่มันไม่เหมือน
ของใช้สำหรับคนเป็นโรคพาร์กินสัน

46
00:02:32,040 --> 00:02:36,456
มันดูเหมือนถ้วยปกติที่ใช้คุณก็ใช้ ฉันก็ใช้
และคนซุ่มซ่ามก็ใช้

47
00:02:36,480 --> 00:02:40,480
แต่มันทำให้พวกเขาใช้งานได้ง่ายขึ้น
เพราะมันกลมกลืนกับถ้วยปกติ

48
00:02:41,920 --> 00:02:44,576
เอาล่ะ แก้ไปได้ปัญหาหนึ่งแล้ว

49
00:02:44,600 --> 00:02:45,840
ยังมีปัญหาอีกมากมาย

50
00:02:46,640 --> 00:02:49,056
ตลอดที่ผ่านมา ฉันสัมภาษณ์เขา

51
00:02:49,080 --> 00:02:50,616
ถามเขา

52
00:02:50,640 --> 00:02:54,336
และฉันก็ได้แค่ข้อมูลเพียงผิวเผิน

53
00:02:54,360 --> 00:02:57,176
หรือเพียงแค่ตอบคำถามของฉัน

54
00:02:57,200 --> 00:03:00,360
แต่จริง ๆ ฉันอยากที่จะทุ่มเทเพื่อให้
ได้มุมมองใหม่ ๆ มากกว่านี้

55
00:03:01,000 --> 00:03:04,736
ฉันคิดแล้ว เลยคิดว่าจะไปสังเกต
กิจวัตรประจำวันของเขา

56
00:03:04,760 --> 00:03:07,120
ในขณะที่เขากินข้าว ในขณะที่เขากำลังดูทีวี

57
00:03:07,800 --> 00:03:11,856
และหลังจากนั้น เมื่อตอนที่ฉันกำลังสังเกต
เขาตอนที่กำลังเดินไปที่โต๊ะอาหาร

58
00:03:11,880 --> 00:03:17,056
ทันใดนั้นฉันก็ฉุกคิดได้ว่า ผู้ชายคนนี้
คนที่แค่เดินบนพื้นเรียบ ๆ ก็ยากแล้ว

59
00:03:17,080 --> 00:03:18,800
เขาเดินขึ้นบันไดได้อย่างไร

60
00:03:19,320 --> 00:03:23,016
เพราะในอินเดีย พวกเราไม่มีรอกเลื่อน
ที่จะช่วยให้คุณขึ้นบันไดได้

61
00:03:23,040 --> 00:03:25,056
เหมือนกับในประเทศที่พัฒนาแล้ว

62
00:03:25,080 --> 00:03:27,200
แต่กับคน ๆ นี้ ที่ต้องมาเดินขึ้นลงบันได

63
00:03:27,920 --> 00:03:29,176
ดังนั้น เขาจึงบอกฉันว่า

64
00:03:29,200 --> 00:03:31,200
"โอเค เดี๋ยวผมจะขึ้นบันไดให้ดูว่าทำยังไง"

65
00:03:31,880 --> 00:03:33,920
เรามาดูกันว่าฉันเห็นอะไร

66
00:03:36,960 --> 00:03:39,616
เขาใช้เวลานานมากในการมายืนจุดนี้

67
00:03:39,640 --> 00:03:41,496
และฉันก็คิดตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ว่า

68
00:03:41,520 --> 00:03:43,456
"โอ้พระเจ้า นั่นเขาจะทำจริง ๆ ใช่ไหม"

69
00:03:43,480 --> 00:03:46,376
"เขาจะเดินลงบันไดโดยที่ไม่ใช้เครื่อง
ช่วยเดินจริง ๆใช่ไหม"

70
00:03:46,400 --> 00:03:47,600
และหลังจากนั้น

71
00:03:50,280 --> 00:03:52,600
(เสียงหัวเราะ)

72
00:03:56,680 --> 00:03:58,840
และเขาก็หมุนตัวกลับ 
เขาทำมันได้อย่างง่ายดาย

73
00:04:01,240 --> 00:04:02,480
พวกคุณตกใจใช่ไหม

74
00:04:02,920 --> 00:04:04,400
ฉันก็เหมือนกัน

75
00:04:07,320 --> 00:04:10,296
คนคนนี้ที่ไม่สามารถเดินบนพื้นเรียบ ๆ

76
00:04:10,320 --> 00:04:12,400
กลับเป็นมืออาชีพในการเดินขึ้นลงบันไดได้

77
00:04:13,720 --> 00:04:18,375
ในการวิจัยเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเป็นเพราะ
การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

78
00:04:18,399 --> 00:04:21,536
ในขณะที่อีกหลาย ๆ คน 
ที่ประสบกับอาการเดียวกัน

79
00:04:21,560 --> 00:04:22,976
กลับใช้เครื่องช่วยเดิน

80
00:04:23,000 --> 00:04:25,096
ในจังหวะที่เขาทำมันเป็นกิจวัตร

81
00:04:25,120 --> 00:04:26,816
อาการของเขาทั้งหมดได้หายไป

82
00:04:26,840 --> 00:04:28,920
เพราะการเคลื่อนไหวซ้ำ ๆ

83
00:04:29,560 --> 00:04:33,856
ดังนั้น หัวใจในการแก้ปัญหาสำหรับฉันคือการ
พยายามแปลงความรู้สึกเวลาเดินบนบันได

84
00:04:33,880 --> 00:04:35,280
ให้เหมือนเดินบนพื้นเรียบ

85
00:04:35,880 --> 00:04:38,816
และฉันก็ได้ลองใช้แนวคิดมากมายทดสอบเขา

86
00:04:38,840 --> 00:04:42,360
แต่สุดท้ายอันที่ได้ผลจริง ๆ เป็นอันนี้
เรามาลองดูกัน

87
00:04:45,440 --> 00:04:48,496
(เสียงหัวเราะ)

88
00:04:48,520 --> 00:04:52,976
(เสียงปรบมือ)

89
00:04:53,000 --> 00:04:54,456
เขาเดินเร็วขึ้นใช่ไหม

90
00:04:54,480 --> 00:04:57,680
(เสียงปรบมือ)

91
00:04:59,240 --> 00:05:02,016
ฉันเรียกสิ่งนี้ว่าบันไดลวงตา

92
00:05:02,040 --> 00:05:06,616
และเมื่อบันไดลวงตานี้หมดระยะ
เขาก็หยุดเหมือนเดิม

93
00:05:06,640 --> 00:05:08,656
และนี่เรียกว่าการเดินติดขัด

94
00:05:08,680 --> 00:05:09,896
และมันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง

95
00:05:09,920 --> 00:05:13,856
ดังนั้น ทำไมเราไม่ทำบันไดลวงตา
ให้กระจายทั่วห้อง

96
00:05:13,880 --> 00:05:16,240
เพื่อทำให้พวกเขารู้สึก
สะดวกสบายมากยิ่งขึ้น

97
00:05:17,440 --> 00:05:20,096
คุณรู้ไหมว่าบางที เทคโนโลยี
ก็ไม่ใช่คำตอบทุกเรื่อง

98
00:05:20,120 --> 00:05:22,896
สิ่งที่เราต้องการคือ การยึดคน
เป็นศูนย์กลางในการแก้ปัญหา

99
00:05:22,920 --> 00:05:25,136
ฉันจะทำให้มันง่าย ๆ ก็ได้
อย่างทำเป็นภาพฉาย

100
00:05:25,160 --> 00:05:27,496
หรือใช้แว่นอัจฉริยะของกูเกิ้ล
หรืออะไรประมาณนั้น

101
00:05:27,520 --> 00:05:29,840
แต่ฉันคิดที่จะเลือกใช้
การพิมพ์ภาพแปะบนพื้น

102
00:05:30,360 --> 00:05:33,296
ภาพพิมพ์นี้สามารถเอาไปแปะ
ในโรงพยาบาล

103
00:05:33,320 --> 00:05:35,720
เพื่อที่ทำให้พวกเขารู้สึกยอมรับได้มากกว่า

104
00:05:36,600 --> 00:05:39,696
สิ่งที่ฉันต้องการคือ ทำให้ทุก ๆ วันของ
ผู้ป่วยที่เป็นโรคพาร์กินสัน

105
00:05:39,720 --> 00:05:42,176
มีความรู้สึกเหมือนกับลุงของฉันในวันนั้น

106
00:05:42,200 --> 00:05:45,880
เขาบอกฉันว่า ฉันทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็น
ตัวเขาคนเดิมที่เคยเป็น

107
00:05:47,120 --> 00:05:51,120
คำว่า "ฉลาดปราดเปรื่อง" ในโลกปัจจุบัน
มีความหมายเหมือนกับความไฮเทค ก้าวหน้า

108
00:05:51,960 --> 00:05:55,120
และโลกนี้ก็กำลังจะก้าวหน้า ฉลาดขึ้น
ล้ำหน้าไปทุก ๆวัน

109
00:05:55,800 --> 00:05:59,480
แต่ทำไมเรา ถึงไม่ฉลาดเลือกที่จะใช้บางสิ่ง
ที่มันง่าย ๆ แต่มีประสิทธิภาพสูง

110
00:06:00,320 --> 00:06:04,296
สิ่งที่เราต้องการคือการเอาใจใส่แค่เล็กน้อย
และความอยากรู้อยากเห็นบางสิ่ง

111
00:06:04,320 --> 00:06:06,576
ที่จะออกไปพบปะ ไปสังเกต

112
00:06:06,600 --> 00:06:08,496
แต่ไม่ใช่หยุดเพียงแค่นั้น

113
00:06:08,520 --> 00:06:12,176
เราควรที่จะค้นหาปัญหาที่ซับซ้อน
อย่ากลัวที่จะเข้าหามัน

114
00:06:12,200 --> 00:06:15,776
แยกมัน ทำให้ปัญหามันง่ายลง
เป็นเพียงปัญหาเล็ก ๆ

115
00:06:15,800 --> 00:06:18,296
และหาวิธีง่าย ๆ สำหรับมัน

116
00:06:18,320 --> 00:06:21,336
ทดสอบมัน อาจล้มเหลวได้ถ้าจำเป็น

117
00:06:21,360 --> 00:06:23,520
แต่ขอให้ได้ความรู้แจ้ง
ที่จะทำให้มันดีขึ้น

118
00:06:24,240 --> 00:06:28,496
ลองนึกเล่น ๆ ว่าเราทุกคนจะทำอะไรได้บ้าง
หากเราคิดขึ้นมาได้ด้วยวิธีการง่าย ๆ

119
00:06:28,520 --> 00:06:32,000
โลกของเราจะเป็นอย่างไร หากเราเชื่อมโยง
ความคิดที่ง่าย ๆ ของเราได้ทั้งหมด

120
00:06:32,880 --> 00:06:35,896
มาช่วยกันสร้างโลกที่ฉลาดขึ้น
แต่ใช้วิธีการเรียบง่าย

121
00:06:35,920 --> 00:06:37,136
ขอบคุณค่ะ

122
00:06:37,160 --> 00:06:40,200
(เสียงปรบมือ)