WEBVTT

00:00:00.800 --> 00:00:03.816
ما خانواده های بسیار بزرگی 
در هندوستان داریم.

00:00:03.840 --> 00:00:06.416
شرط می بندم خیلی از شما
درباره آنها شنیده اید.

00:00:06.440 --> 00:00:09.280
و این یعنی اتفاقات خانوادگی زیادی
به وجود می آیند.

00:00:09.840 --> 00:00:13.720
پس به عنوان یک کودک، پدر و مادرم من را هم
به این گردهم آیی های خانوادگی می بردند.

NOTE Paragraph

00:00:14.360 --> 00:00:17.376
اما تنها چیزی که من همیشه به دنبالش بودم

00:00:17.400 --> 00:00:19.440
بازی کردن با بقیه بچه های فامیل بود.

00:00:20.160 --> 00:00:22.456
و همیشه این عموی ما بود

00:00:22.480 --> 00:00:23.736
که آنجا حضور داشت،

00:00:23.760 --> 00:00:26.056
و همیشه برای بالا و پایین پریدن با ما
حاضر بود،

00:00:26.056 --> 00:00:27.136
با ما بازی می کرد،

00:00:27.160 --> 00:00:29.960
و برای ما بچه ها اوقاتی به یاد ماندنی
به وجود می آورد.

00:00:30.920 --> 00:00:33.256
این مرد بسیار موفق بود:

00:00:33.280 --> 00:00:35.280
او با اعتماد به نفس و قدرتمند بود.

00:00:35.920 --> 00:00:40.320
اما ناگهان من این فرد سالم و صمیمی
را دیدم که سلامت خود را از دست می داد.

00:00:41.240 --> 00:00:43.520
بیماری او پارکینسون بود.

NOTE Paragraph

00:00:44.760 --> 00:00:48.816
پارکینسون بیماری است که باعث
زوال سیستم عصبی می شود،

00:00:48.840 --> 00:00:51.816
و این یعنی کسی که قبلا مستقل بود

00:00:51.840 --> 00:00:57.080
ناگهان کارهای ساده ای مثل نوشیدن قهوه را
به خاطر لرزیدن دستها، بسیار دشوار می بیند.

00:00:57.800 --> 00:01:00.456
عموی من برای راه رفتن
از واکر استفاده می کرد،

00:01:00.480 --> 00:01:01.696
و برای پیچیدن،

00:01:01.720 --> 00:01:05.776
در واقع باید قدم به قدم پیش می رفت،
مثل این،

00:01:05.800 --> 00:01:07.040
و این تا ابد طول می کشید.

00:01:08.240 --> 00:01:11.416
پس این کسی که تا بحال

00:01:11.440 --> 00:01:13.496
در هر مهمانی خانوادگی مرکز توجه بود،

00:01:13.520 --> 00:01:15.600
ناگهان پشت سایرین پنهان می شد.

00:01:16.400 --> 00:01:19.760
او خود را از نگاه رقت بار مردم
پنهان می کرد.

NOTE Paragraph

00:01:20.440 --> 00:01:22.520
و او تنها مورد در جهان نیست.

00:01:23.280 --> 00:01:28.776
هر سال، ۶۰،۰۰۰ هزار نفر با بیماری
پارکینسون شناسایی می شوند،

00:01:28.800 --> 00:01:30.840
و این تعداد در حال افزایش است.

00:01:32.360 --> 00:01:37.776
به عنوان طراح، رویای ما این است که طرح
ما بتواند این مشکلات چند وجهی را حل کند،

00:01:37.800 --> 00:01:40.616
یک راه حل که همه مشکلات را حل کند،

00:01:40.640 --> 00:01:42.920
اما همیشه هم نباید این طوری باشد.

00:01:43.680 --> 00:01:46.496
می توانید مشکلات ساده را هم حل کنید

00:01:46.520 --> 00:01:50.440
و راه های ساده ای برای آنها بسازید
و ناگهان یک تاثیر بزرگ به وجود بیاورید.

00:01:51.120 --> 00:01:54.496
پس هدف من هم درمان پارکینسون نبود،

00:01:54.520 --> 00:01:57.696
بلکه هدف من ساده کردن
کارهای روزمره آنها،

00:01:57.720 --> 00:01:59.120
و پس از آن تاثیر گذاشتن بود.

NOTE Paragraph

00:02:00.040 --> 00:02:03.600
خوب، اولین چیزی که هدف گرفتم
لرزش ها بود، درسته؟

00:02:04.440 --> 00:02:08.976
عموی من می گفت که دیگر در میان دیگران
چای و قهوه نمی نوشد

00:02:09.000 --> 00:02:10.479
فقط به خاطر خجالت زدگی،

00:02:11.000 --> 00:02:14.480
پس، خوب،
من فنجان بدون سرریز را طراحی کردم.

00:02:15.080 --> 00:02:17.936
کارآیی آن فقط به خاطر شکل آن است.

00:02:17.960 --> 00:02:23.216
منحنی بالای آن، هر بار که لیوان می لرزد
مایع را به درون آن باز می گرداند،

00:02:23.240 --> 00:02:26.510
و این در مقایسه با یک فنجان معمولی،
مایع را داخل فنجان نگاه می دارد.

00:02:26.800 --> 00:02:31.720
اما نکته این است که این فنجان به عنوان
مخصوص بیمار پارکینسون برچسب نخورده است.

00:02:32.040 --> 00:02:36.456
شبیه یک فنجان است که می تواند توسط شما،
من یا هر آدم شلخته دیگری استفاده شود،

00:02:36.480 --> 00:02:40.480
و این مسئله استفاده از آن را
برای بیمار آسان می کند،

00:02:41.920 --> 00:02:44.576
پس خوب یک مشکل حل شد،

00:02:44.600 --> 00:02:45.840
تعداد زیادی مانده.

NOTE Paragraph

00:02:46.640 --> 00:02:49.056
در تمام این مدت، من با او حرف میزدم،

00:02:49.080 --> 00:02:50.616
از او می پرسیدم،

00:02:50.640 --> 00:02:54.336
و پس از آن متوجه شدم که اطلاعاتی 
بسیار سطحی به دست می آورم،

00:02:54.360 --> 00:02:57.176
یا فقط برای سوال هایم جواب می گیرم.

00:02:57.200 --> 00:03:00.360
اما من باید عیق تر کاوش می کردم
تا دید جدیدی به دست بیاورم.

00:03:01.000 --> 00:03:04.736
پس فکر کردم، خوب، بگذار او را
در حال انجام کارهای روزمره ببینم،

00:03:04.760 --> 00:03:07.120
زمانی که غذا می خورد،
وقتی که تلویزیون می بیند.

00:03:07.800 --> 00:03:11.856
و آنگاه، زمانی که در واقع داشتم او را
موقع رفتن به سمت میز غذا مشاهده می کردم،

00:03:11.880 --> 00:03:17.056
غافلگیر شدم، این مرد که راه رفتن 
روی سطح صاف برایش خیلی سخت بود،

00:03:17.080 --> 00:03:18.800
چگونه از پله ها بالا می رود؟

00:03:19.320 --> 00:03:23.016
چون در هند ما بالابرهای برقی پر زرق
و برق نداریم تا ما را از پله ها بالا ببرد

00:03:23.040 --> 00:03:25.056
مثل کشورهای توسعه یافته.

00:03:25.080 --> 00:03:27.200
آدم باید خودش از پله بالا برود.

00:03:27.920 --> 00:03:29.176
پس به من گفت،

00:03:29.200 --> 00:03:31.470
"خوب، بگذار نشان بدهم
چطور این کار را می کنم."

00:03:31.880 --> 00:03:33.920
بیایید آنچه من دیدم را باهم ببینیم.

NOTE Paragraph

00:03:36.960 --> 00:03:39.616
خوب خیلی طول کشید
تا در این موقعیت قرار بگیرد،

00:03:39.640 --> 00:03:41.496
و در این مدت، من فکر می کردم،

00:03:41.520 --> 00:03:43.456
"خدای من، واقعا این کار را خواهد کرد؟

00:03:43.480 --> 00:03:46.376
آیا واقعا، 
واقعا بدون واکر این کار را می کند؟"

00:03:46.400 --> 00:03:47.600
و بعد ...

NOTE Paragraph

00:03:50.280 --> 00:03:52.600
(صدای خنده حاضرین)

NOTE Paragraph

00:03:56.680 --> 00:03:58.840
و پیچ ها، خیلی راحت دور میزد.

NOTE Paragraph

00:04:01.240 --> 00:04:02.480
خوب -- شوکه شدید؟

00:04:02.920 --> 00:04:04.400
من هم شده بودم.

00:04:07.320 --> 00:04:10.296
پس این کسی که نمی توانست 
روی سطح صاف راه برود

00:04:10.320 --> 00:04:12.940
ناگهان استاد پله نوردی شده بود.

NOTE Paragraph

00:04:13.720 --> 00:04:18.375
در تحقیق روی آن، متوجه شدم دلیل این است
که این کار یک حرکت مداوم است.

00:04:18.399 --> 00:04:21.536
مرد دیگری هست که از همین بیماری
رنج می برد،

00:04:21.560 --> 00:04:22.976
و از واکر استفاده می کند،

00:04:23.000 --> 00:04:25.096
اما تا روی دوچرخه می نشیند،

00:04:25.120 --> 00:04:26.816
تمام علائم ناپدید می شوند،

00:04:26.840 --> 00:04:28.920
چون آن هم یک حرکت مداوم است.

00:04:29.560 --> 00:04:33.856
پس کلید اصلی کارم ترجمه "احساس کار مداوم
بالا رفتن از پله"

00:04:33.880 --> 00:04:35.280
بر روی سطح صاف بود.

00:04:35.880 --> 00:04:38.816
و ایده های زیادی بر روی او امتحان شدند،

00:04:38.840 --> 00:04:42.360
اما ایده ای که در نهایت جواب داد این بود.
با هم ببینیم.

NOTE Paragraph

00:04:45.440 --> 00:04:48.496
(صدای خنده حاضرین)

NOTE Paragraph

00:04:48.520 --> 00:04:52.976
(صدای تشویق حاضرین)

NOTE Paragraph

00:04:53.000 --> 00:04:54.456
تند تر راه می رفت، نه؟

NOTE Paragraph

00:04:54.480 --> 00:04:57.680
(صدای تشویق حاضرین)

NOTE Paragraph

00:04:59.240 --> 00:05:02.016
من به این می گویم توهم راه پله،

00:05:02.040 --> 00:05:06.616
و در حقیقت وقتی که توهم راه پله تمام شد،
او هم ناگهان سر جایش خشک شد،

00:05:06.640 --> 00:05:08.656
و به این می گویند خشک شدن سر جا.

00:05:08.680 --> 00:05:10.216
خوب، این مساله بارها اتفاق می افتد،

00:05:10.216 --> 00:05:13.856
پس چرا توهم راه پله را در تمام مسیر
بین اتاق هایشان نداشته باشیم،

00:05:13.880 --> 00:05:16.240
و به آنها اعتماد به نفس بیشتر ندهیم؟

00:05:17.440 --> 00:05:20.096
می دانید، فن آوری همیشه این نیست.

00:05:20.120 --> 00:05:22.896
آنچه ما نیاز داریم
راه حل هایی با محوریت انسانها است.

00:05:22.920 --> 00:05:25.396
به سادگی می توانستم آن را 
به صورت یک طرح در بیاورم،

00:05:25.396 --> 00:05:27.496
یا یک شیشه گوگل، یا چیزی مثل آن.

00:05:27.520 --> 00:05:30.230
اما چسبیدم به همان چاپ ساده روی زمین.

00:05:30.590 --> 00:05:33.296
این چاپ ها می تواند در بیمارستان باشد

00:05:33.320 --> 00:05:35.720
تا آنها بیشتر احساس راحتی کنند.

NOTE Paragraph

00:05:36.600 --> 00:05:39.696
آنچه من آرزو می کنم این است که
روزی هر بیمار مبتلا به پارکینسون

00:05:39.720 --> 00:05:42.176
احساسی مثل عموی من در آن روز داشته باشد.

00:05:42.200 --> 00:05:45.880
به من گفت توکاری کردی که حس کنم
به خود قدیمی ام تبدیل شده ام.

NOTE Paragraph

00:05:47.120 --> 00:05:51.120
"باهوش" در جهان امروز
هم معنیِ تکنولوژی پیشرفته شده است،

00:05:51.960 --> 00:05:55.120
و دنیا هم روز به روز فقط باهوش تر می شود.

00:05:55.800 --> 00:05:59.480
اما چرا باهوش چیزی
هم ساده و هم اثرگذار نباشد.

00:06:00.320 --> 00:06:04.296
تنها چیزی که نیاز داریم کمی
همدلی و کنجکاوی است،

00:06:04.320 --> 00:06:06.576
تا بیرون را مشاهده کنیم.

00:06:06.600 --> 00:06:08.496
اما بیایید همین جا متوقف نشویم.

00:06:08.520 --> 00:06:12.176
بیایید این مشکلات پیچیده را پیدا کنیم.
از آنها نترسیم.

00:06:12.200 --> 00:06:15.776
آنها را بشکنیم، آنها را 
به مشکلات کوچکتری خرد کنیم،

00:06:15.800 --> 00:06:18.296
و بعد برای حل آنها راههای ساده پیدا کنیم.

00:06:18.320 --> 00:06:21.336
راه حل ها را امتحان کنیم،
اگر لازم است شکست بخوریم،

00:06:21.360 --> 00:06:23.840
اما بینش جدیدی برای بهتر کردن آن
به دست بیاوریم.

00:06:24.240 --> 00:06:28.496
تصور کنید چه می توانستیم بکنیم
اگر همه ما راه حل های ساده ارائه می دادیم.

00:06:28.520 --> 00:06:32.000
دنیا چه شکلی می شد اگر همه راههای
ساده ی مان را با هم ترکیب می کردیم؟

00:06:32.880 --> 00:06:35.896
بیایید دنیایی باهوش تر اما ساده تر بسازیم.

NOTE Paragraph

00:06:35.920 --> 00:06:37.136
سپاسگزارم.

NOTE Paragraph

00:06:37.160 --> 00:06:40.200
(صدای تشویق حاضرین)