1
00:00:00,800 --> 00:00:03,816
ما خانواده های بسیار بزرگی 
در هندوستان داریم.

2
00:00:03,840 --> 00:00:06,416
شرط می بندم خیلی از شما
درباره آنها شنیده اید.

3
00:00:06,440 --> 00:00:09,280
و این یعنی اتفاقات خانوادگی زیادی
به وجود می آیند.

4
00:00:09,840 --> 00:00:13,720
پس به عنوان یک کودک، پدر و مادرم من را هم
به این گردهم آیی های خانوادگی می بردند.

5
00:00:14,360 --> 00:00:17,376
اما تنها چیزی که من همیشه به دنبالش بودم

6
00:00:17,400 --> 00:00:19,440
بازی کردن با بقیه بچه های فامیل بود.

7
00:00:20,160 --> 00:00:22,456
و همیشه این عموی ما بود

8
00:00:22,480 --> 00:00:23,736
که آنجا حضور داشت،

9
00:00:23,760 --> 00:00:26,056
و همیشه برای بالا و پایین پریدن با ما
حاضر بود،

10
00:00:26,056 --> 00:00:27,136
با ما بازی می کرد،

11
00:00:27,160 --> 00:00:29,960
و برای ما بچه ها اوقاتی به یاد ماندنی
به وجود می آورد.

12
00:00:30,920 --> 00:00:33,256
این مرد بسیار موفق بود:

13
00:00:33,280 --> 00:00:35,280
او با اعتماد به نفس و قدرتمند بود.

14
00:00:35,920 --> 00:00:40,320
اما ناگهان من این فرد سالم و صمیمی
را دیدم که سلامت خود را از دست می داد.

15
00:00:41,240 --> 00:00:43,520
بیماری او پارکینسون بود.

16
00:00:44,760 --> 00:00:48,816
پارکینسون بیماری است که باعث
زوال سیستم عصبی می شود،

17
00:00:48,840 --> 00:00:51,816
و این یعنی کسی که قبلا مستقل بود

18
00:00:51,840 --> 00:00:57,080
ناگهان کارهای ساده ای مثل نوشیدن قهوه را
به خاطر لرزیدن دستها، بسیار دشوار می بیند.

19
00:00:57,800 --> 00:01:00,456
عموی من برای راه رفتن
از واکر استفاده می کرد،

20
00:01:00,480 --> 00:01:01,696
و برای پیچیدن،

21
00:01:01,720 --> 00:01:05,776
در واقع باید قدم به قدم پیش می رفت،
مثل این،

22
00:01:05,800 --> 00:01:07,040
و این تا ابد طول می کشید.

23
00:01:08,240 --> 00:01:11,416
پس این کسی که تا بحال

24
00:01:11,440 --> 00:01:13,496
در هر مهمانی خانوادگی مرکز توجه بود،

25
00:01:13,520 --> 00:01:15,600
ناگهان پشت سایرین پنهان می شد.

26
00:01:16,400 --> 00:01:19,760
او خود را از نگاه رقت بار مردم
پنهان می کرد.

27
00:01:20,440 --> 00:01:22,520
و او تنها مورد در جهان نیست.

28
00:01:23,280 --> 00:01:28,776
هر سال، ۶۰،۰۰۰ هزار نفر با بیماری
پارکینسون شناسایی می شوند،

29
00:01:28,800 --> 00:01:30,840
و این تعداد در حال افزایش است.

30
00:01:32,360 --> 00:01:37,776
به عنوان طراح، رویای ما این است که طرح
ما بتواند این مشکلات چند وجهی را حل کند،

31
00:01:37,800 --> 00:01:40,616
یک راه حل که همه مشکلات را حل کند،

32
00:01:40,640 --> 00:01:42,920
اما همیشه هم نباید این طوری باشد.

33
00:01:43,680 --> 00:01:46,496
می توانید مشکلات ساده را هم حل کنید

34
00:01:46,520 --> 00:01:50,440
و راه های ساده ای برای آنها بسازید
و ناگهان یک تاثیر بزرگ به وجود بیاورید.

35
00:01:51,120 --> 00:01:54,496
پس هدف من هم درمان پارکینسون نبود،

36
00:01:54,520 --> 00:01:57,696
بلکه هدف من ساده کردن
کارهای روزمره آنها،

37
00:01:57,720 --> 00:01:59,120
و پس از آن تاثیر گذاشتن بود.

38
00:02:00,040 --> 00:02:03,600
خوب، اولین چیزی که هدف گرفتم
لرزش ها بود، درسته؟

39
00:02:04,440 --> 00:02:08,976
عموی من می گفت که دیگر در میان دیگران
چای و قهوه نمی نوشد

40
00:02:09,000 --> 00:02:10,479
فقط به خاطر خجالت زدگی،

41
00:02:11,000 --> 00:02:14,480
پس، خوب،
من فنجان بدون سرریز را طراحی کردم.

42
00:02:15,080 --> 00:02:17,936
کارآیی آن فقط به خاطر شکل آن است.

43
00:02:17,960 --> 00:02:23,216
منحنی بالای آن، هر بار که لیوان می لرزد
مایع را به درون آن باز می گرداند،

44
00:02:23,240 --> 00:02:26,510
و این در مقایسه با یک فنجان معمولی،
مایع را داخل فنجان نگاه می دارد.

45
00:02:26,800 --> 00:02:31,720
اما نکته این است که این فنجان به عنوان
مخصوص بیمار پارکینسون برچسب نخورده است.

46
00:02:32,040 --> 00:02:36,456
شبیه یک فنجان است که می تواند توسط شما،
من یا هر آدم شلخته دیگری استفاده شود،

47
00:02:36,480 --> 00:02:40,480
و این مسئله استفاده از آن را
برای بیمار آسان می کند،

48
00:02:41,920 --> 00:02:44,576
پس خوب یک مشکل حل شد،

49
00:02:44,600 --> 00:02:45,840
تعداد زیادی مانده.

50
00:02:46,640 --> 00:02:49,056
در تمام این مدت، من با او حرف میزدم،

51
00:02:49,080 --> 00:02:50,616
از او می پرسیدم،

52
00:02:50,640 --> 00:02:54,336
و پس از آن متوجه شدم که اطلاعاتی 
بسیار سطحی به دست می آورم،

53
00:02:54,360 --> 00:02:57,176
یا فقط برای سوال هایم جواب می گیرم.

54
00:02:57,200 --> 00:03:00,360
اما من باید عیق تر کاوش می کردم
تا دید جدیدی به دست بیاورم.

55
00:03:01,000 --> 00:03:04,736
پس فکر کردم، خوب، بگذار او را
در حال انجام کارهای روزمره ببینم،

56
00:03:04,760 --> 00:03:07,120
زمانی که غذا می خورد،
وقتی که تلویزیون می بیند.

57
00:03:07,800 --> 00:03:11,856
و آنگاه، زمانی که در واقع داشتم او را
موقع رفتن به سمت میز غذا مشاهده می کردم،

58
00:03:11,880 --> 00:03:17,056
غافلگیر شدم، این مرد که راه رفتن 
روی سطح صاف برایش خیلی سخت بود،

59
00:03:17,080 --> 00:03:18,800
چگونه از پله ها بالا می رود؟

60
00:03:19,320 --> 00:03:23,016
چون در هند ما بالابرهای برقی پر زرق
و برق نداریم تا ما را از پله ها بالا ببرد

61
00:03:23,040 --> 00:03:25,056
مثل کشورهای توسعه یافته.

62
00:03:25,080 --> 00:03:27,200
آدم باید خودش از پله بالا برود.

63
00:03:27,920 --> 00:03:29,176
پس به من گفت،

64
00:03:29,200 --> 00:03:31,470
"خوب، بگذار نشان بدهم
چطور این کار را می کنم."

65
00:03:31,880 --> 00:03:33,920
بیایید آنچه من دیدم را باهم ببینیم.

66
00:03:36,960 --> 00:03:39,616
خوب خیلی طول کشید
تا در این موقعیت قرار بگیرد،

67
00:03:39,640 --> 00:03:41,496
و در این مدت، من فکر می کردم،

68
00:03:41,520 --> 00:03:43,456
"خدای من، واقعا این کار را خواهد کرد؟

69
00:03:43,480 --> 00:03:46,376
آیا واقعا، 
واقعا بدون واکر این کار را می کند؟"

70
00:03:46,400 --> 00:03:47,600
و بعد ...

71
00:03:50,280 --> 00:03:52,600
(صدای خنده حاضرین)

72
00:03:56,680 --> 00:03:58,840
و پیچ ها، خیلی راحت دور میزد.

73
00:04:01,240 --> 00:04:02,480
خوب -- شوکه شدید؟

74
00:04:02,920 --> 00:04:04,400
من هم شده بودم.

75
00:04:07,320 --> 00:04:10,296
پس این کسی که نمی توانست 
روی سطح صاف راه برود

76
00:04:10,320 --> 00:04:12,940
ناگهان استاد پله نوردی شده بود.

77
00:04:13,720 --> 00:04:18,375
در تحقیق روی آن، متوجه شدم دلیل این است
که این کار یک حرکت مداوم است.

78
00:04:18,399 --> 00:04:21,536
مرد دیگری هست که از همین بیماری
رنج می برد،

79
00:04:21,560 --> 00:04:22,976
و از واکر استفاده می کند،

80
00:04:23,000 --> 00:04:25,096
اما تا روی دوچرخه می نشیند،

81
00:04:25,120 --> 00:04:26,816
تمام علائم ناپدید می شوند،

82
00:04:26,840 --> 00:04:28,920
چون آن هم یک حرکت مداوم است.

83
00:04:29,560 --> 00:04:33,856
پس کلید اصلی کارم ترجمه "احساس کار مداوم
بالا رفتن از پله"

84
00:04:33,880 --> 00:04:35,280
بر روی سطح صاف بود.

85
00:04:35,880 --> 00:04:38,816
و ایده های زیادی بر روی او امتحان شدند،

86
00:04:38,840 --> 00:04:42,360
اما ایده ای که در نهایت جواب داد این بود.
با هم ببینیم.

87
00:04:45,440 --> 00:04:48,496
(صدای خنده حاضرین)

88
00:04:48,520 --> 00:04:52,976
(صدای تشویق حاضرین)

89
00:04:53,000 --> 00:04:54,456
تند تر راه می رفت، نه؟

90
00:04:54,480 --> 00:04:57,680
(صدای تشویق حاضرین)

91
00:04:59,240 --> 00:05:02,016
من به این می گویم توهم راه پله،

92
00:05:02,040 --> 00:05:06,616
و در حقیقت وقتی که توهم راه پله تمام شد،
او هم ناگهان سر جایش خشک شد،

93
00:05:06,640 --> 00:05:08,656
و به این می گویند خشک شدن سر جا.

94
00:05:08,680 --> 00:05:10,216
خوب، این مساله بارها اتفاق می افتد،

95
00:05:10,216 --> 00:05:13,856
پس چرا توهم راه پله را در تمام مسیر
بین اتاق هایشان نداشته باشیم،

96
00:05:13,880 --> 00:05:16,240
و به آنها اعتماد به نفس بیشتر ندهیم؟

97
00:05:17,440 --> 00:05:20,096
می دانید، فن آوری همیشه این نیست.

98
00:05:20,120 --> 00:05:22,896
آنچه ما نیاز داریم
راه حل هایی با محوریت انسانها است.

99
00:05:22,920 --> 00:05:25,396
به سادگی می توانستم آن را 
به صورت یک طرح در بیاورم،

100
00:05:25,396 --> 00:05:27,496
یا یک شیشه گوگل، یا چیزی مثل آن.

101
00:05:27,520 --> 00:05:30,230
اما چسبیدم به همان چاپ ساده روی زمین.

102
00:05:30,590 --> 00:05:33,296
این چاپ ها می تواند در بیمارستان باشد

103
00:05:33,320 --> 00:05:35,720
تا آنها بیشتر احساس راحتی کنند.

104
00:05:36,600 --> 00:05:39,696
آنچه من آرزو می کنم این است که
روزی هر بیمار مبتلا به پارکینسون

105
00:05:39,720 --> 00:05:42,176
احساسی مثل عموی من در آن روز داشته باشد.

106
00:05:42,200 --> 00:05:45,880
به من گفت توکاری کردی که حس کنم
به خود قدیمی ام تبدیل شده ام.

107
00:05:47,120 --> 00:05:51,120
"باهوش" در جهان امروز
هم معنیِ تکنولوژی پیشرفته شده است،

108
00:05:51,960 --> 00:05:55,120
و دنیا هم روز به روز فقط باهوش تر می شود.

109
00:05:55,800 --> 00:05:59,480
اما چرا باهوش چیزی
هم ساده و هم اثرگذار نباشد.

110
00:06:00,320 --> 00:06:04,296
تنها چیزی که نیاز داریم کمی
همدلی و کنجکاوی است،

111
00:06:04,320 --> 00:06:06,576
تا بیرون را مشاهده کنیم.

112
00:06:06,600 --> 00:06:08,496
اما بیایید همین جا متوقف نشویم.

113
00:06:08,520 --> 00:06:12,176
بیایید این مشکلات پیچیده را پیدا کنیم.
از آنها نترسیم.

114
00:06:12,200 --> 00:06:15,776
آنها را بشکنیم، آنها را 
به مشکلات کوچکتری خرد کنیم،

115
00:06:15,800 --> 00:06:18,296
و بعد برای حل آنها راههای ساده پیدا کنیم.

116
00:06:18,320 --> 00:06:21,336
راه حل ها را امتحان کنیم،
اگر لازم است شکست بخوریم،

117
00:06:21,360 --> 00:06:23,840
اما بینش جدیدی برای بهتر کردن آن
به دست بیاوریم.

118
00:06:24,240 --> 00:06:28,496
تصور کنید چه می توانستیم بکنیم
اگر همه ما راه حل های ساده ارائه می دادیم.

119
00:06:28,520 --> 00:06:32,000
دنیا چه شکلی می شد اگر همه راههای
ساده ی مان را با هم ترکیب می کردیم؟

120
00:06:32,880 --> 00:06:35,896
بیایید دنیایی باهوش تر اما ساده تر بسازیم.

121
00:06:35,920 --> 00:06:37,136
سپاسگزارم.

122
00:06:37,160 --> 00:06:40,200
(صدای تشویق حاضرین)