Mark Bradford
Χαρτί

Απειρες φορές έχω αναλογιστεί...

...ότι αυτό που χρειάζομαι
δεν υπάρχει εδώ.

Άρα για να το βρω, 
θα πρέπει να καταστώ δεκτικός στο σύμπαν.

'Ετσι ξεκινώ μια μακρά περιπλάνηση,

αναζητώντας ένα χαρτί.

Το σωστό χαρτί.

Το αναγνωρίζω με την πρώτη ματιά.

Όταν το γυρίζω

και βλέπω την πίσω όψη του...

...γεωγραφικά σύνορα καταλύονται...

...γλωσσικά σύνορα καταλύονται...

...και βρίσκομαι ξαφνικά...

...με συντροφιά μου ένα χαρτί, 
το οποίο αισθάνομαι τόσο οικείο.

['Ηχος χαρτιού]

Βρισκόμουν στο Μπαλί.

Όταν επισκέπτομαι μια νέα πόλη,

πάντα παίρνω χαρτί
που βρίσκω στους δρόμους...

Ήταν το διάστημα πριν από το τσουνάμι.

Πριν από έναν μήνα, για την ακρίβεια.

Κατάφερα να βρω μεγάλη ποσότητα
κατάλληλου χαρτιού...

...και όπως καταλαβαίνετε...

...Κατά τον τελωνειακό έλεγχο,

ο υπάλληλος με ρωτά:

«Γιατί επιστρέφεις με σκουπίδια;»

Απαντώ: «Δεν είναι σκουπίδια!»

«Είναι τέχνη!»

Επέμεινε: «Είναι σκουπίδια!»

Ανταπαντώ: «Είναι τέχνη!»

«Λοιπόν...» είπε παραξενεμένος.

Ρωτώ: «Μπορώ να το πάρω;...»

«...αν είναι σκουπίδια;»

«Ναι» μου λέει.

Και εγώ απαντώ:

«Τότε, ναι, είναι σκουπίδια!»

[ΓΕΛΙΟ]