Adoitaba ser pésima
en gañar cartos.

Antes era subalterna en 
planificación financieira.

axudaba á xente
a xestionar os seus cartos.

Mais gañaba tan pouco
que ía ao traballo en bici

para aforrar en gasolina,

e fixen unha horta
para aforrar en comida.

Agora teño unha axencia de contabilidade

que axuda concretamente 
a negocios artísticos.

[TED: como traballamos]

[Faino posible grazas a Dropbox]

Pode que resulte estraño
da boca dunha planificadora financieira,

pero non son fan do capitalismo.

Case toda a xente coa que traballo,
coñezo e quero son artistas, eu tamén.

Así que coñezo como funciona o sistema.

Os autónomos e os artistas
adoitan estar moi mal pagos.

A miúdo cren que pensar nos cartos
vai corromper a súa creatividade

ou simplemente cren que
non son bos nos negocios.

Pero o certo é que podemos
ser bos niso,

de feito, temos que selo,

porque a nosa liberdade depende diso:

a nosa liberdade de crear, de influenciar

e utilizar o poder dos cartos

para cambiarmos o sistema de explotación
que ten aos artistas na ruína.

Xa non teño problemas

e aprendín moito 
dende que son planificadora financieiera,

e agora quero compartilo convosco.

Isto é o que aprendín e o que fixen.

Primeiro: o que farás.

Cando recibas unha proposición,

deberás responder esta pregunta:

Por que te elixirírian a ti
antes que ao resto?

Se non podes responder a isto,
tampouco poden os teus posibles clientes,

polo que non poderás pedir máis
por iso que fai especial o teu traballo.

O prezo é o diferenciador,
subastarse implica ir á cola.

O que te destaque poder ser o que fagas,
por que o fas ou como o fagas:

un cuarteto de corda que toque
mesturas de hip-hop

ou unha marca que sexa única publicitando
tecnoloxía para a xeración do Baby Boom

ou un escenógrafo

famoso por confeccionar
miniaturas en papel maché.

Segundo: para quen o fas.

Despois de definir o que 
te fai diferente,

atopa o teu tipo de cliente ideal.

Para maior eficacia,
tes que limitar os teus horizontes.

Sen un obxectivo, tentas ser todo
para todo o mundo

e rematas sendo nada para ninguén.

Logo, utiliza a linguaxe axeitada
para atraeres o teu cliente obxectivo.

Elabora o tipo de publicidade ou traballos
que máis os atraia.

De seguido tes que ir onde eles están,
virtualmente ou na vida real.

Por exemplo, se es 
un videógrafo

e queres traballar 
con compañías comprometidas

para levar auga potable
a lugares onde escasea,

fai un video que mostre o poder 
das imaxes para facer actuar á xente.

Terceiro: cando toque falar de prezo,
ten en mente o valor real do teu traballo.

Non só te pagan polo tempo
que dedicas a un proxecto.

Tamén por todo o que aprendiches

e todo o que fixeches ao longo dos anos

que te fai bo no que fas.

Pregúntate o seguinte:

Como o teu traballo impacta
no balance final do teu cliente?

Como o teu traballlo
pode axudalo a aforrar?

Cantos cartos pode gañar o teu cliente

co producto que lle axudas a crear?

Por exemplo, se es un autónomo
que axuda aos "youtubers"

a comerciar produtos como 
camisetas ou gorras

menciona o beneficio que axudas
a xerar aos teus clientes.

Ou se creaches un programa de adestramento
en diversidade e inclusión

para empresas,

menciona cantos cartos e tempo
aforra a empresa grazas ao teu producto

en lugar de crear o seu.

Cuarto: que o teu prezo inclúa
impostos, gastos xerais e o teu beneficio.

Se es autónomo,
ti es o teu negocio,

polo que es o responsable 
da publicidade,

contabilidade, impostos, temas legais,

seguro, gastos xerais e beneficio.

Se pos un prezo demasiado baixo,

xa negociaches na túa contra.

E se un posible cliente 
se queixa do prezo,

non pidas perdón.

Dille que tes un negocio que xestionar

e que non te podes permitir
traballar por menos.

En lugar de corromper a túa creatividade,

centrarte en obter máis diñeiro
pode estimulala

ao dáreste a liberdade de elixir.

Porque cando gañas dabondo
traballando para quen valora o teu traballo,

non tes que facer concesións 
con clientes que non o valoran.