WEBVTT

00:00:00.760 --> 00:00:04.776
พวกเราส่วนใหญ่ พยายามทำให้ดีที่สุด
ไม่ว่าทำอะไรในชีวิต

00:00:04.800 --> 00:00:07.376
ไม่ว่าจะเป็นการงาน ครอบครัว โรงเรียน

00:00:07.400 --> 00:00:08.600
หรือสิ่งอื่นใด

00:00:09.240 --> 00:00:11.440
ผมก็เหมือนกัน พยายามทำให้ดีที่สุด

00:00:11.920 --> 00:00:14.816
แต่เมื่อจุดหนึ่งในอดีต ผมก็รู้สึกตัวว่า

00:00:14.840 --> 00:00:18.616
ผมไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ 
ในเรื่องที่ผมใส่ใจมากที่สุด

00:00:18.640 --> 00:00:21.816
ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การเป็นสามี
หรือการเป็นเพื่อน

00:00:21.840 --> 00:00:24.056
หรือการทำงาน
หรือการเป็นเพื่อนร่วมงาน

00:00:24.080 --> 00:00:26.096
ผมไม่ได้ทำหน้าที่เหล่านั้นได้ดีขึ้น

00:00:26.120 --> 00:00:28.656
แม้ว่าผมจะให้เวลากับมันไปมาก

00:00:28.680 --> 00:00:30.400
ทุ่มเทไปมากกับมัน

00:00:31.200 --> 00:00:34.576
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เริ่มเข้าใจ
จากการที่ได้พูดคุย และจากงานวิจัยว่า

00:00:34.600 --> 00:00:37.256
ภาวะที่ไม่คืบหน้า แม้ว่าจะทุ่มเทให้มันนี้

00:00:37.280 --> 00:00:39.016
กลายเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก ๆ

NOTE Paragraph

00:00:39.040 --> 00:00:41.896
ผมจึงอยากแบ่งปัน ถึงข้อมูลเชิงลึก
ว่าทำไมจึงเป็นอย่างนั้น

00:00:41.920 --> 00:00:43.444
และเราแก้ไขมันได้ยังไง

00:00:44.160 --> 00:00:46.656
ผมได้เรียนรู้ว่า
ผู้คนและทีมงานใด ๆ ก็ตาม

00:00:46.680 --> 00:00:48.656
ที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

00:00:48.680 --> 00:00:50.320
ทำสิ่งที่ เราทุกคนทำตามได้

00:00:51.000 --> 00:00:55.056
พวกเขาดำเนินชีวิต อย่างสุขุมรอบคอบ
สลับกันไปมาระหว่างสองโซน คือ

00:00:55.080 --> 00:00:57.160
โซนการเรียนรู้ และโซนการทำงาน (การแสดง)

NOTE Paragraph

00:00:58.160 --> 00:01:00.816
โซนการเรียนรู้ คือ 
ถ้าเราอยากพัฒนาอะไรอย่างหนึ่ง

00:01:00.840 --> 00:01:03.936
เราก็ทำกิจกรรมที่ได้ออกแบบไว้
สำหรับการปรับปรุงให้ดีขึ้น

00:01:03.960 --> 00:01:06.416
เพ่งไปที่สิ่งที่
เรายังไม่ได้รู้อย่างละเอียด

00:01:06.440 --> 00:01:08.896
ซึ่งหมายความว่า เราต้องคาดหมาย
ในเรื่องการทำผิดพลาด

00:01:08.920 --> 00:01:10.720
โดยรู้ว่า เราจะเรียนรู้ได้จากมัน

00:01:11.160 --> 00:01:14.896
สิ่งนั้นต่างกัน จากสิ่งที่เราทำ
ตอนที่เราอยู่ใน โซนการกระทำของเรา

00:01:14.920 --> 00:01:19.216
ซึ่งก็คือ เมื่อเป้าหมายของเราคือทำให้ดี
ที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือเพื่อปฏิบัติงาน

00:01:19.240 --> 00:01:21.856
แล้วเราก็เพ่งความสนใจไปที่
สิ่งที่เรารู้อย่างละเอียดแล้ว

00:01:21.880 --> 00:01:23.640
และพยายามให้มีความผิดพลาดน้อยที่สุด

NOTE Paragraph

00:01:24.840 --> 00:01:27.256
โซนทั้งสองนี้ 
ควรเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

00:01:27.280 --> 00:01:30.536
แต่แบ่งชัดเจนว่า 
เราต้องการจะอยู่ในโซนไหนเมื่อใด

00:01:30.560 --> 00:01:32.856
พร้อมกับเป้าหมาย จุดสำคัญ 
และความคาดหมายอะไร

00:01:32.880 --> 00:01:35.696
มันจะช่วยให้เราทำงานได้ดีขึ้น
และปรับปรุงได้ดีขึ้น

00:01:35.720 --> 00:01:38.656
โซนการทำงานนั้น 
ทำให้การทำงานของเราในตอนนี้ถึงจุดสูงสุด

00:01:38.680 --> 00:01:40.776
ขณะที่ โซนการเรียนรู้ทำให้การเติบโตและ

00:01:40.800 --> 00:01:42.086
การทำงานในอนาคตถึงขีดสูงสุด

00:01:43.320 --> 00:01:45.376
เหตุที่เราหลายคนไม่ได้ปรับปรุงได้มากนัก

00:01:45.400 --> 00:01:47.136
แม้งานของเราจะหนักแล้วก็ตาม

00:01:47.136 --> 00:01:51.136
สาเหตุก็คือ เรามักจะใช้เวลาเกือบทั้งหมด
อยู่ในโซนการทำงาน

00:01:51.880 --> 00:01:53.256
มันฉุดการเติบโตของเรา

00:01:53.280 --> 00:01:56.360
และก็น่าแปลก นาน ๆ เข้า
มันก็ฉุดการทำงานของเราไปอีกด้วย

NOTE Paragraph

00:01:58.040 --> 00:02:00.380
แล้วโซนการเรียนรู้ เป็นอย่างไรหรือครับ

00:02:00.760 --> 00:02:02.776
เดมอสเตอนีส ผู้นำทางการเมือง

00:02:02.800 --> 00:02:05.640
เป็นนักพูดผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นนักกฎหมาย
ในสมัยกรีกโบราณ

00:02:06.240 --> 00:02:09.895
การมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้นั้น
เขาไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดของเขา

00:02:09.919 --> 00:02:12.336
แค่เป็นเพียงนักพูด หรือนักกฎหมาย

00:02:12.360 --> 00:02:14.536
ซึ่งจะเป็นเรื่องที่อยู่ในโซนการทำงานของเขา

00:02:14.560 --> 00:02:17.180
แต่เขากลับทำกิจกรรมต่างๆที่ออกแบบไว้ 
เพื่อปรับปรุงงาน

00:02:17.600 --> 00:02:18.976
แน่นอน เขาศึกษาหาความรู้

00:02:19.000 --> 00:02:21.816
เขาศึกษากฎหมายและปรัชญา พร้อมกับการแนะนำ
จากอาจารย์ที่ปรึกษา

00:02:21.840 --> 00:02:26.376
แต่เขาก็ยังตระหนักด้วยว่า การเป็นนักกฎหมาย
ข้องเกี่ยวกับการชักจูงโน้วน้าวคนอื่น ๆ

00:02:26.400 --> 00:02:28.776
เขาจึงศึกษาการพูดอย่างที่ยิ่งใหญ่

00:02:28.800 --> 00:02:30.000
และการแสดง

00:02:30.640 --> 00:02:34.936
เพื่อจะกำจัดนิสัยแปลก ๆ ที่เขามี คือ
มักจะยกไหล่ขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

00:02:34.960 --> 00:02:37.376
เขาฝึกพูดอยู่หน้ากระจกเงา

00:02:37.400 --> 00:02:40.376
และเขาก็แขวนดาบหย่อนลงมาจากเพดาน

00:02:40.400 --> 00:02:42.136
เพื่อที่ว่าหากเขายกไหล่ขึ้นมา

00:02:42.160 --> 00:02:43.376
เขาก็จะเจ็บตัว

NOTE Paragraph

00:02:43.400 --> 00:02:45.016
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:45.040 --> 00:02:47.176
เพื่อให้พูดอย่างชัดเจนขึ้น
แม้จะมีเสียงซู่ซ่า

00:02:47.200 --> 00:02:50.040
เขาพูดตลอดจนจบ โดยมีก้อนหินอยู่ในปาก

00:02:50.840 --> 00:02:52.216
เขาสร้างห้องใต้ดินขึ้นมา

00:02:52.240 --> 00:02:54.376
ที่เขาสามารถฝึกพูดได้
โดยไม่มีใครมาขัดจังหวะ

00:02:54.400 --> 00:02:55.816
และไม่ไปรบกวนคนอื่นๆ

00:02:55.840 --> 00:02:57.976
และเพราะว่าศาลในสมัยนั้น เสียงดังหนวกหูมาก

00:02:58.000 --> 00:02:59.856
เขาจึงไปฝึกอยู่ใกล้ๆทะเลอีกด้วย

00:02:59.880 --> 00:03:02.440
เปล่งเสียงออกไปจนได้ยินไปไกล
เหนือเสียงกึกก้องของคลื่น

NOTE Paragraph

00:03:03.400 --> 00:03:05.096
กิจกรรมของเขาในโซนการเรียนรู้นั้น

00:03:05.120 --> 00:03:07.616
แตกต่างไปจากกิจกรรมของเขาในศาลอย่างมาก

00:03:07.640 --> 00:03:08.920
หรือ ในโซนการทำงานของเขา

00:03:09.760 --> 00:03:10.976
ส่วนในโซนการเรียนรู้นั้น

00:03:11.000 --> 00:03:13.776
เขาทำตาม ดร. แอนเดอร์ส อีริคส์สัน
เรียกว่า ฝึกอย่างตั้งใจ

00:03:13.800 --> 00:03:17.336
วิธีการนี้เกี่ยวกับการแตกความสามารถ
ออกเป็นทักษะย่อย ๆ

00:03:17.360 --> 00:03:20.256
ให้แน่ชัดว่า ทักษะย่อยอะไรบ้าง
ที่เรากำลังจะปรับปรุงให้ดีขึ้น

00:03:20.280 --> 00:03:22.256
อย่างเช่น ระวังให้ไหล่ของเราลงมา

00:03:22.280 --> 00:03:25.136
เพ่งความสนใจอย่างเต็มที่
ถึงระดับการท้าทายขั้นสูง

00:03:25.160 --> 00:03:26.576
นอกขอบเขตความสบายของเรา

00:03:26.600 --> 00:03:28.936
แค่เกินกว่าที่เราสามารถทำได้ในปัจจุบัน

00:03:28.960 --> 00:03:32.176
โดยใช้ข้อมูลป้อนกลับบ่อยครั้ง กับการทำซํ้า
และการปรับเปลี่ยน

00:03:32.200 --> 00:03:35.176
และถ้าจะให้ดีเยี่ยม ก็ให้มีการชี้แนะ
ของโค้ชที่ชำนาญการ

00:03:35.200 --> 00:03:37.256
เพราะกิจกรรมที่ออกแบบไว้เพื่อการปรับปรุง

00:03:37.280 --> 00:03:38.536
เจาะจงเฉพาะในขอบเขต

00:03:38.560 --> 00:03:41.456
และครูและโค้ชที่ยิ่งใหญ่นั้น
รู้ว่ากิจกรรมเหล่านั้นคืออะไร

00:03:41.480 --> 00:03:43.360
และยังให้ข้อมูลเชี่ยวชาญป้อนกลับมาได้

00:03:43.960 --> 00:03:46.656
มันเป็นแบบของการฝึก ในโซนการเรียนรู้

00:03:46.680 --> 00:03:48.576
ที่จะนำไปสู่การปรับปรุงได้อย่างจริงจัง

00:03:48.600 --> 00:03:51.270
ไม่ใช่แค่เวลาที่ใช้ในการทำงาน

00:03:51.960 --> 00:03:55.136
ยกตัวอย่างเช่น การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นว่า
หลังจากช่วงเวลาสองปีแรก

00:03:55.160 --> 00:03:56.416
ที่ปฏิบัติงานในอาชีพ

00:03:56.440 --> 00:03:58.776
การทำงานมักจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อย
หรือไม่พัฒนาเลย

00:03:58.800 --> 00:04:01.856
เรื่องนี้แสดงว่าเป็นจริง
ในสาขาการเรียนการสอน เวชศาสตร์ทั่วไป

00:04:01.880 --> 00:04:03.576
การพยาบาล และสาขาวิชาอื่น ๆ

00:04:03.600 --> 00:04:07.336
และมันเกิดขึ้นก็เพราะว่า 
เมื่อเราคิดว่า เราดีพอแล้ว

00:04:07.360 --> 00:04:08.576
พอเหมาะแล้ว

00:04:08.600 --> 00:04:10.856
แล้วเราก็หยุดใช้เวลาในโซนการเรึยนรู้

00:04:10.880 --> 00:04:13.056
ตลอดเวลาเรามุ่งเน้นสนใจ
แค่การทำงานของเรา

00:04:13.080 --> 00:04:14.296
การปฏิบัติงาน

00:04:14.320 --> 00:04:16.640
ซึ่งไม่ใช่วิธีที่ดีนัก ที่จะปรับปรุง

00:04:17.160 --> 00:04:20.096
แต่ผู้คนที่ยังคงใช้เวลา
อยู่ในโซนการเรียนรู้นั้น

00:04:20.120 --> 00:04:22.256
ก็ยังคงปรับปรุงอยู่ได้เสมอ

00:04:22.280 --> 00:04:24.696
พนักงานขายที่ดีที่สุด
อย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง

00:04:24.720 --> 00:04:27.336
ทำกิจกรรมโดยมีจุดประสงค์เพื่อการปรับปรุง

00:04:27.360 --> 00:04:29.136
พวกเขาอ่านเพื่อขยายความรู้ของเขาออกไป

00:04:29.160 --> 00:04:31.576
ปรึกษาหารือกับเพื่อนร่วมงาน 
หรือผู้เชี่ยวชาญในสาขา

00:04:31.600 --> 00:04:34.600
ทดลองกลยุทธ์ใหม่ๆ ขอข้อมูลป้อนกลับ
และนำมาคิดไตร่ตรอง

00:04:35.360 --> 00:04:36.976
คนเล่นหมากรุกที่เก่งที่สุดนั้น

00:04:37.000 --> 00:04:40.536
ใช้เวลาไปมากมาย
ไม่ใช่ในการเล่นเกมหมากรุก

00:04:40.560 --> 00:04:42.496
ซึ่งก็คือ โซนการทำงานของเขา

00:04:42.520 --> 00:04:46.000
แต่เป็นการพยายามคาดเดาการเดินหมาก
ที่นักหมากรุกชั้นนำเดิน และมาวิเคราะห์

00:04:46.920 --> 00:04:51.016
เราแต่ละคนนั้นน่าจะใช้เวลาไป
หลายต่อหลายชั่วโมง

00:04:51.040 --> 00:04:52.576
พิมพ์ที่คอมพิวเตอร์

00:04:52.600 --> 00:04:54.176
โดยไม่ได้พิมพ์เร็วขึ้นเลย

00:04:54.200 --> 00:04:57.616
แต่ถ้าเราใช้เวลา 10 ถึง 20 นาที ในแต่ละวัน

00:04:57.640 --> 00:05:00.816
ตั้งใจเพ่งอย่างเต็มที่ ให้พิมพ์เร็วกว่า
อัตราเร็วของเราในปัจจุบัน

00:05:00.840 --> 00:05:02.416
10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

00:05:02.440 --> 00:05:03.696
เราก็น่าจะพิมพ์ได้เร็วขึ้น

00:05:03.720 --> 00:05:06.736
โดยเฉพาะถ้าเราระบุได้อีกด้วยว่า
เรามีข้อผิดพลาดอะไรบ้าง

00:05:06.760 --> 00:05:08.980
และก็ฝึกพิมพ์คำเหล่านั้น

00:05:09.340 --> 00:05:11.040
นั่นคือ การฝึกอย่างตั้งใจ

NOTE Paragraph

00:05:12.280 --> 00:05:14.016
ในส่วนอื่น ๆ ของชีวิตเรานั้น

00:05:14.040 --> 00:05:15.736
บางที ที่เราเห็นสำคัญกว่าสิ่งอื่น

00:05:15.760 --> 00:05:18.296
เราทุ่มเทอย่างหนัก 
แต่ไม่ได้ดีขึ้นมาก

00:05:18.320 --> 00:05:21.180
เพราะเราอยู่แค่ในโซนการทำงาน หรือเปล่า

00:05:22.560 --> 00:05:25.536
ครับ นี่ไม่ได้กล่าวว่า
โซนการทำงานไม่มีคุณค่าอะไร

00:05:25.560 --> 00:05:26.776
มันมีคุณค่าอย่างมากครับ

00:05:26.800 --> 00:05:29.456
ผมเคยต้องผ่าตัดหัวเข่า
ผมไม่ได้บอกแพทย์ผ่าตัด

00:05:29.480 --> 00:05:32.136
ว่า "ควานหาในนั้นให้ทั่ว 
เพ่งไปที่สิ่งที่คุณไม่รู้"

NOTE Paragraph

00:05:32.160 --> 00:05:33.176
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:33.200 --> 00:05:35.040
"เราจะเรียนรู้จากข้อผิดพลาดคุณ"

00:05:35.680 --> 00:05:38.936
แต่ผมมองหาแพทย์ผ่าตัด 
ที่ผมรู้สึกว่าน่าจะทำงานดี

00:05:38.960 --> 00:05:40.790
และผมต้องการให้เธอทำงานอย่างดี

00:05:41.160 --> 00:05:42.576
การที่อยู่ในโซนการทำงานนั้น

00:05:42.600 --> 00:05:45.460
ให้เราได้ทำสิ่งต่าง ๆ ให้เสร็จ
อย่างดีที่สุด เท่าที่จะทำได้

00:05:45.800 --> 00:05:47.176
มันยังจูงใจเราได้อีกด้วย

00:05:47.200 --> 00:05:50.776
และมันให้เราได้ข้อมูลที่จะระบุได้ว่า
ต่อไปเราจะเพ่งความสนใจไปที่อะไร

00:05:50.800 --> 00:05:53.096
เมื่อเรากลับไปที่โซนการเรียนรู้

00:05:53.120 --> 00:05:54.816
วิธีการที่จะได้การปฏิบัติงานที่สูง

00:05:54.840 --> 00:05:58.536
ก็คือ การสลับไปมาระหว่างโซนการเรียนรู้
และโซนการทำงาน

00:05:58.560 --> 00:06:01.096
การสร้างทักษะของเรา อย่างมีจุดหมาย
ในโซนการเรียนรู้

00:06:01.120 --> 00:06:03.840
แล้วก็นำทักษะเหล่านั้นไปประยุกต์ใช้
ในโซนการทำงาน

NOTE Paragraph

00:06:04.560 --> 00:06:06.576
ตอนที่บียอนเซ่ เดินทางไปแสดงคอนเสิร์ต

00:06:06.600 --> 00:06:09.776
ระหว่างการแสดงคอนเสิร์ต 
เธออยู่ในโซนการทำงาน

00:06:09.800 --> 00:06:12.296
แต่ทุกคืน เมื่อเธอกลับมาห้องพักในโรงแรม

00:06:12.320 --> 00:06:14.536
เธอตรงกลับไปยังโซนการเรียนรู้ของเธอทันที

00:06:14.560 --> 00:06:17.336
เธอดูวิดีโอการแสดง ที่เพิ่งจะจบลงไป

00:06:17.360 --> 00:06:19.496
เธอบอกได้ถึงโอกาสที่จะปรับปรุงให้ดีขึ้น

00:06:19.520 --> 00:06:22.136
สำหรับตัวเธอเอง นักเต้น และพวกช่างกล้อง

00:06:22.160 --> 00:06:23.416
และในเช้าวันต่อมา

00:06:23.440 --> 00:06:26.496
ทุกคนก็ได้รับบันทึกเป็นหน้าๆ
มีอะไรบ้างที่จะปรับเปลี่ยน

00:06:26.520 --> 00:06:30.496
ซึ่งพวกเขาก็จะทำงานกัน ในตอนกลางวัน
ก่อนการแสดงครั้งต่อไป

00:06:30.520 --> 00:06:31.736
มันเป็นวงก้นหอย

00:06:31.760 --> 00:06:33.336
ถึงความสามารถที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา

00:06:33.360 --> 00:06:36.976
แต่เราต้องรู้ว่าเมื่อใดต้องการจะเรียนรู้
และเมื่อใดที่เราต้องการจะทำงาน

00:06:37.000 --> 00:06:39.056
แต่ในขณะที่เราต้องการใช้เวลาทำทั้งสองอย่าง

00:06:39.080 --> 00:06:41.176
ยิ่งเราใช้เวลา ในโซนการเรียนรู้มากเท่าใด

00:06:41.200 --> 00:06:42.440
เราก็ปรับปรุงได้มากขึ้น

NOTE Paragraph

00:06:43.360 --> 00:06:46.140
เราจะใช้เวลาในโซนการเรียนรู้
มากขึ้นได้อย่างไร

00:06:47.040 --> 00:06:50.216
ข้อแรก เราต้องเชื่อและเข้าใจว่า

00:06:50.240 --> 00:06:51.576
เราปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นได้

00:06:51.600 --> 00:06:53.290
ซึ่งเราเรียกว่า 
โกรท มายเซ็ท (Growth Mindset)

00:06:53.840 --> 00:06:57.096
ข้อสอง เราต้องมีความต้องการ
ที่จะปรับปรุงทักษะนั้น

00:06:57.120 --> 00:06:59.056
ต้องมีจุดประสงค์ที่เราเห็นว่าสำคัญ

00:06:59.080 --> 00:07:00.910
เพราะมันต้องใช้เวลาและความพยายาม

00:07:01.360 --> 00:07:04.376
ข้อสาม เราต้องมีแนวคิดเกี่ยวกับว่า
จะปรับปรุงอย่างไร

00:07:04.400 --> 00:07:06.096
อะไรที่เราทำได้ เพื่อทำให้ดีขึ้น

00:07:06.120 --> 00:07:08.696
ไม่ใช่วิธีที่ผมเคยใช้
ในการฝึกกีต้าร์ ตอนผมเป็นวัยรุ่น

00:07:08.720 --> 00:07:10.816
คือร้องเพลงซํ้าแล้วซํ้าเล่า

00:07:10.840 --> 00:07:12.470
แต่ให้ทำการฝึกอย่างตั้งใจ

00:07:12.960 --> 00:07:16.560
และข้อสี่ เราต้องอยู่ในสถานการณ์
ที่มีความเสี่ยงตํ่า

00:07:17.160 --> 00:07:19.376
เพราะถ้าความผิดพลาด เป็นสิ่งที่เราคาดหมาย

00:07:19.400 --> 00:07:22.416
แล้วผลที่ตามมาจากความผิดพลาดนั้น
ต้องไม่เป็นความหายนะ

00:07:22.440 --> 00:07:23.820
หรือเสียหายร้ายแรง

00:07:24.240 --> 00:07:27.936
คนเล่นกายกรรมเดินไต่ลวด จะไม่ฝึก
ท่าพลิกแพลงใหม่โดยไม่มีตาข่ายรองรับ

00:07:27.960 --> 00:07:30.576
และนักกีฬาก็จะไม่ลองเล่นท่าใหม่ ๆ

00:07:30.600 --> 00:07:32.234
ระหว่างการแข่งขันชิงแชมป์

NOTE Paragraph

00:07:33.120 --> 00:07:34.776
เหตุผลหนึ่งที่ว่า ในชีวิตของเรา

00:07:34.800 --> 00:07:37.256
เราใช้เวลาไปมากมายเหลือเกิน ในโซนการทำงาน

00:07:37.280 --> 00:07:41.580
ก็คือ สภาวะแวดล้อมของเรานั้น 
มีความเสี่ยงสูง โดยไม่จำเป็นอยู่บ่อย ๆ

00:07:42.200 --> 00:07:44.416
เราสร้างความเสี่ยงทางสังคม
ให้กับกันและกัน

00:07:44.440 --> 00:07:47.296
แม้กระทั่งในโรงเรียน ซึ่งควรจะ
เกี่ยวกับการเรียนรู้ทั้งหมด

00:07:47.320 --> 00:07:49.456
ผมไม่ได้กำลังพูดถึงเรื่องแบบทดสอบมาตรฐาน

00:07:49.480 --> 00:07:51.696
ผมหมายถึงว่า ทุก ๆ นาทีของทุกวัน

00:07:51.720 --> 00:07:54.416
นักเรียนจำนวนมาก ในโรงเรียนประถมศึกษา
จนถึงระดับอุดมศึกษา

00:07:54.440 --> 00:07:57.856
รู้สึกว่า หากพวกเขาทำความผิดพลาด
คนอื่นๆก็จะขาดความนับถือเขาไป

00:07:57.880 --> 00:07:59.816
ไม่แปลกใจเลยว่า พวกเขาตึงเครียดอยู่เสมอ

00:07:59.840 --> 00:08:02.230
และไม่ยอมเสี่ยง ซึ่งจำเป็นต่อการเรียนรู้

00:08:02.760 --> 00:08:05.016
แต่เรียนรู้ว่า ความผิดพลาดนั้น
ไม่เป็นที่ปรารถนา

00:08:05.040 --> 00:08:06.296
เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

00:08:06.320 --> 00:08:09.816
เมื่อครูหรือพ่อแม่นั้นกระตือรือร้น
จะฟังแค่เพียงคำตอบที่ถูกต้อง

00:08:09.840 --> 00:08:12.496
และปฏิเสธความผิดพลาด 
แทนที่จะต้อนรับและตรวจสอบมัน

00:08:12.520 --> 00:08:13.776
เพื่อเรียนรู้จากมัน

00:08:13.800 --> 00:08:15.536
หรือเมื่อเรามองหาการตอบรับแคบ ๆ

00:08:15.560 --> 00:08:17.776
แทนที่จะส่งเสริมการคิด
เชิงสำรวจวินิจฉัยมากขึ้น

00:08:17.800 --> 00:08:19.136
ซึ่งเราเรียนรู้จากมันได้

00:08:19.160 --> 00:08:22.256
เมื่อการบ้านหรืองานของนักเรียนนั้น
มีตัวเลขหรือตัวอักษรกำกับอยู่

00:08:22.280 --> 00:08:24.016
และนับคะแนนไปสู่ลำดับคะแนนตอนปลายภาค

00:08:24.040 --> 00:08:27.616
แทนที่จะถูกนำไปใช้เพื่อการฝึก ข้อผิดพลาด
ข้อมูลป้อนกลับมา และการปรับปรุงใหม่

00:08:27.640 --> 00:08:31.210
เราส่งสารไปว่า โรงเรียนเป็นโซนการทำงาน

NOTE Paragraph

00:08:32.240 --> 00:08:34.296
สถานที่ทำงานของเรา ก็เป็นแบบเดียวกัน

00:08:34.320 --> 00:08:38.336
ในบริษัทที่ผมไปขอคำปรึกษา
ผมมักเห็นวัฒนธรรมการบริหารแบบไม่มีที่ติ

00:08:38.360 --> 00:08:40.936
ซึ่งผู้นำสนับสนุน
เพื่อส่งเสริมงานที่ยิ่งใหญ่

00:08:40.960 --> 00:08:43.496
แต่นั่นนำลูกจ้างให้ยังคงอยู่ 
ภายในสิ่งที่เขารู้แล้ว

00:08:43.520 --> 00:08:44.776
และไม่พยายามในสิ่งใหม่ๆ

00:08:44.800 --> 00:08:47.136
บริษัทจึงดิ้นรนที่จะนำสิ่งใหม่เข้ามา
และปรับปรุง

00:08:47.160 --> 00:08:48.360
และก็ตกหล่นไปอยู่ด้านหลัง

NOTE Paragraph

00:08:49.960 --> 00:08:52.256
เราสามารถสร้างที่ว่างเพิ่มขึ้น
สำหรับการเติบโต

00:08:52.280 --> 00:08:54.336
โดยการเริ่มต้นพูดคุยกันเกี่ยวกับว่า

00:08:54.360 --> 00:08:56.640
เมื่อใดที่เราต้องการจะอยู่ในแต่ละโซน

00:08:57.240 --> 00:08:59.936
เราต้องการจะพัฒนา
ในเรื่องใดบ้าง และทำอย่างไร

00:08:59.960 --> 00:09:03.160
และเมื่อใดที่ต้องการจะดำเนินการทำ
และให้ความผิดพลาดมีน้อยที่สุด

00:09:03.680 --> 00:09:06.696
ด้วยวิธีการนั้น เราก็จะได้ความกระจ่าง
ว่าอะไรคือ ความสำเร็จ

00:09:06.720 --> 00:09:09.130
เมื่อใด และจะสนับสนุนกันให้ดีที่สุดอย่างไร

NOTE Paragraph

00:09:10.000 --> 00:09:13.096
แต่สมมุติว่าถ้าเราพบตัวเอง
ในสภาพแวดล้อมที่มีความเสี่ยงอย่างสุด ๆ

00:09:13.120 --> 00:09:16.090
และเรารู้สึกว่า
ยังไม่สามารถเริ่มการพูดคุยเหล่านั้นได้

00:09:16.670 --> 00:09:19.816
แล้วละก็ สามอย่างนี้
ที่เรายังคงสามารถทำได้ด้วยตัวเอง

00:09:19.840 --> 00:09:24.120
ข้อหนึ่ง เราสามารถสร้างเกาะความเสี่ยงตํ้าขึ้นมา
ในทะเลที่ความเสี่ยงสูง

00:09:24.640 --> 00:09:27.376
พวกนี้เป็นพื้นที่ว่างที่ความผิดพลาด
มีผลน้อยนิด

00:09:27.400 --> 00:09:30.856
ตัวอย่างเช่น เราอาจจะพบว่าที่ปรึกษา
หรือเพื่อนร่วมงานที่เราไว้วางใจ

00:09:30.880 --> 00:09:34.056
ที่เราสามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
หรือพูดคุยเรื่องที่เปราะบางกันได้

00:09:34.080 --> 00:09:35.456
หรือกระทั่งเล่นบทบาทสมมุติ

00:09:35.480 --> 00:09:39.096
หรือเราสามารถขอให้มีการประชุมเพื่อได้
ข้อมูลป้อนกลับ ขณะที่โครงการก้าวหน้าไป

00:09:39.120 --> 00:09:43.256
หรือเราสามารถกันเวลาไว้ เพื่ออ่าน
หรือดูวิดีโอ หรือเข้าไปลงเรียนทางออนไลน์

00:09:43.280 --> 00:09:44.860
เหล่านั้นเป็นเพียงบางตัวอย่าง

00:09:45.360 --> 00:09:49.536
ข้อที่สอง เราสามารถดำเนินการ และทำงาน 
ตามที่เราถูกคาดหมายไว้

00:09:49.560 --> 00:09:52.136
แล้วก็คิดไตร่ตรอง
สิ่งที่เราอาจทำได้ดีขึ้น ในครั้งต่อไป

00:09:52.160 --> 00:09:53.416
เช่นเดียวกับที่บิยองเซ่ทำ

00:09:53.440 --> 00:09:55.576
เรายังสามารถสังเกตและเลียนแบบผู้เชี่ยวชาญ

00:09:55.600 --> 00:09:59.230
การสังเกต การคิดไตร่ตรองและการปรับเปลี่ยน 
เป็นโซนการเรียนรู้

00:09:59.880 --> 00:10:02.310
ุและท้ายสุดแล้ว เราสามารถนำ

00:10:02.670 --> 00:10:06.336
และลดความเสี่ยงลงได้สำหรับคนอื่น
โดยการบอกเล่าสิ่งที่เราต้องการจะให้ดีขึ้น

00:10:06.360 --> 00:10:08.856
โดยถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เราไม่รู้

00:10:08.880 --> 00:10:11.376
โดยขอข้อมูลป้อนกลับ 
โดยบอกเล่าความผิดพลาดสู่กันฟัง

00:10:11.400 --> 00:10:13.016
และสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากพวกเขา

00:10:13.040 --> 00:10:15.310
เพื่อให้คนอื่นรู้สึกปลอดภัย
ที่จะทำเหมือนกัน

NOTE Paragraph

00:10:15.760 --> 00:10:19.280
ความมั่นใจแท้จริง คือ
การเป็นแบบอย่าง การเรียนรู้ที่ต่อเนื่อง

00:10:20.880 --> 00:10:25.336
สมมุติว่า แทนที่จะใช้ชีวิตของเรา ทำ ทำ ทำ

00:10:25.360 --> 00:10:27.456
แสดง แสดง แสดง

00:10:27.480 --> 00:10:30.120
ให้เรามาใช้เวลาในการสำรวจให้มากขึ้น

00:10:30.640 --> 00:10:32.056
ตั้งคำถามมากขึ้น

00:10:32.080 --> 00:10:33.376
ฟังให้มากขึ้น

00:10:33.400 --> 00:10:36.496
การทดลอง การคิดไตร่ตรอง

00:10:36.520 --> 00:10:39.510
การมานะบากบั่น และกลายมาเป็น 
จะได้หรือไม่

00:10:40.320 --> 00:10:43.136
สมมุติว่า เราแต่ละคน
มีบางสิ่งบางอย่าง

00:10:43.160 --> 00:10:44.950
ที่เรากำลังพยายามปรับปรุงอยู่

00:10:45.760 --> 00:10:48.176
สมมุติว่า เราสร้างเกาะที่มีความเสี่ยงตํ่า


00:10:48.200 --> 00:10:49.400
และนํ้าเพิ่มมากขึ้น

00:10:49.840 --> 00:10:52.296
สมมุติว่า เราเข้าใจ

00:10:52.320 --> 00:10:54.696
ตัวเราเอง และกับเพื่อนร่วมทีมงาน

00:10:54.720 --> 00:10:58.256
เกี่ยวกับ เมื่อใดที่เรามุ่งหาการเรียนรู้
และเมื่อใด ที่เรามุ่งหาการทำงาน

00:10:58.280 --> 00:11:01.336
เพื่อให้ความพยายามของเรานั้น
สามารถมีผลที่สำคัญยิ่งขึ้น

00:11:01.360 --> 00:11:04.016
การปรับปรุงของเราก็จะไม่จบสิ้น

00:11:04.040 --> 00:11:06.320
สิ่งที่ดีที่สุดของเรานั้น 
ก็จะดียิ่งขึ้นไปอีก

NOTE Paragraph

00:11:07.000 --> 00:11:08.200
ขอบคุณครับ