1
00:00:00,760 --> 00:00:04,776
พวกเราส่วนใหญ่ พยายามทำให้ดีที่สุด
ไม่ว่าทำอะไรในชีวิต

2
00:00:04,800 --> 00:00:07,376
ไม่ว่าจะเป็นการงาน ครอบครัว โรงเรียน

3
00:00:07,400 --> 00:00:08,600
หรือสิ่งอื่นใด

4
00:00:09,240 --> 00:00:11,440
ผมก็เหมือนกัน พยายามทำให้ดีที่สุด

5
00:00:11,920 --> 00:00:14,816
แต่เมื่อจุดหนึ่งในอดีต ผมก็รู้สึกตัวว่า

6
00:00:14,840 --> 00:00:18,616
ผมไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ 
ในเรื่องที่ผมใส่ใจมากที่สุด

7
00:00:18,640 --> 00:00:21,816
ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การเป็นสามี
หรือการเป็นเพื่อน

8
00:00:21,840 --> 00:00:24,056
หรือการทำงาน
หรือการเป็นเพื่อนร่วมงาน

9
00:00:24,080 --> 00:00:26,096
ผมไม่ได้ทำหน้าที่เหล่านั้นได้ดีขึ้น

10
00:00:26,120 --> 00:00:28,656
แม้ว่าผมจะให้เวลากับมันไปมาก

11
00:00:28,680 --> 00:00:30,400
ทุ่มเทไปมากกับมัน

12
00:00:31,200 --> 00:00:34,576
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เริ่มเข้าใจ
จากการที่ได้พูดคุย และจากงานวิจัยว่า

13
00:00:34,600 --> 00:00:37,256
ภาวะที่ไม่คืบหน้า แม้ว่าจะทุ่มเทให้มันนี้

14
00:00:37,280 --> 00:00:39,016
กลายเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก ๆ

15
00:00:39,040 --> 00:00:41,896
ผมจึงอยากแบ่งปัน ถึงข้อมูลเชิงลึก
ว่าทำไมจึงเป็นอย่างนั้น

16
00:00:41,920 --> 00:00:43,444
และเราแก้ไขมันได้ยังไง

17
00:00:44,160 --> 00:00:46,656
ผมได้เรียนรู้ว่า
ผู้คนและทีมงานใด ๆ ก็ตาม

18
00:00:46,680 --> 00:00:48,656
ที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

19
00:00:48,680 --> 00:00:50,320
ทำสิ่งที่ เราทุกคนทำตามได้

20
00:00:51,000 --> 00:00:55,056
พวกเขาดำเนินชีวิต อย่างสุขุมรอบคอบ
สลับกันไปมาระหว่างสองโซน คือ

21
00:00:55,080 --> 00:00:57,160
โซนการเรียนรู้ และโซนการทำงาน (การแสดง)

22
00:00:58,160 --> 00:01:00,816
โซนการเรียนรู้ คือ 
ถ้าเราอยากพัฒนาอะไรอย่างหนึ่ง

23
00:01:00,840 --> 00:01:03,936
เราก็ทำกิจกรรมที่ได้ออกแบบไว้
สำหรับการปรับปรุงให้ดีขึ้น

24
00:01:03,960 --> 00:01:06,416
เพ่งไปที่สิ่งที่
เรายังไม่ได้รู้อย่างละเอียด

25
00:01:06,440 --> 00:01:08,896
ซึ่งหมายความว่า เราต้องคาดหมาย
ในเรื่องการทำผิดพลาด

26
00:01:08,920 --> 00:01:10,720
โดยรู้ว่า เราจะเรียนรู้ได้จากมัน

27
00:01:11,160 --> 00:01:14,896
สิ่งนั้นต่างกัน จากสิ่งที่เราทำ
ตอนที่เราอยู่ใน โซนการกระทำของเรา

28
00:01:14,920 --> 00:01:19,216
ซึ่งก็คือ เมื่อเป้าหมายของเราคือทำให้ดี
ที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือเพื่อปฏิบัติงาน

29
00:01:19,240 --> 00:01:21,856
แล้วเราก็เพ่งความสนใจไปที่
สิ่งที่เรารู้อย่างละเอียดแล้ว

30
00:01:21,880 --> 00:01:23,640
และพยายามให้มีความผิดพลาดน้อยที่สุด

31
00:01:24,840 --> 00:01:27,256
โซนทั้งสองนี้ 
ควรเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

32
00:01:27,280 --> 00:01:30,536
แต่แบ่งชัดเจนว่า 
เราต้องการจะอยู่ในโซนไหนเมื่อใด

33
00:01:30,560 --> 00:01:32,856
พร้อมกับเป้าหมาย จุดสำคัญ 
และความคาดหมายอะไร

34
00:01:32,880 --> 00:01:35,696
มันจะช่วยให้เราทำงานได้ดีขึ้น
และปรับปรุงได้ดีขึ้น

35
00:01:35,720 --> 00:01:38,656
โซนการทำงานนั้น 
ทำให้การทำงานของเราในตอนนี้ถึงจุดสูงสุด

36
00:01:38,680 --> 00:01:40,776
ขณะที่ โซนการเรียนรู้ทำให้การเติบโตและ

37
00:01:40,800 --> 00:01:42,086
การทำงานในอนาคตถึงขีดสูงสุด

38
00:01:43,320 --> 00:01:45,376
เหตุที่เราหลายคนไม่ได้ปรับปรุงได้มากนัก

39
00:01:45,400 --> 00:01:47,136
แม้งานของเราจะหนักแล้วก็ตาม

40
00:01:47,136 --> 00:01:51,136
สาเหตุก็คือ เรามักจะใช้เวลาเกือบทั้งหมด
อยู่ในโซนการทำงาน

41
00:01:51,880 --> 00:01:53,256
มันฉุดการเติบโตของเรา

42
00:01:53,280 --> 00:01:56,360
และก็น่าแปลก นาน ๆ เข้า
มันก็ฉุดการทำงานของเราไปอีกด้วย

43
00:01:58,040 --> 00:02:00,380
แล้วโซนการเรียนรู้ เป็นอย่างไรหรือครับ

44
00:02:00,760 --> 00:02:02,776
เดมอสเตอนีส ผู้นำทางการเมือง

45
00:02:02,800 --> 00:02:05,640
เป็นนักพูดผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นนักกฎหมาย
ในสมัยกรีกโบราณ

46
00:02:06,240 --> 00:02:09,895
การมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้นั้น
เขาไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดของเขา

47
00:02:09,919 --> 00:02:12,336
แค่เป็นเพียงนักพูด หรือนักกฎหมาย

48
00:02:12,360 --> 00:02:14,536
ซึ่งจะเป็นเรื่องที่อยู่ในโซนการทำงานของเขา

49
00:02:14,560 --> 00:02:17,180
แต่เขากลับทำกิจกรรมต่างๆที่ออกแบบไว้ 
เพื่อปรับปรุงงาน

50
00:02:17,600 --> 00:02:18,976
แน่นอน เขาศึกษาหาความรู้

51
00:02:19,000 --> 00:02:21,816
เขาศึกษากฎหมายและปรัชญา พร้อมกับการแนะนำ
จากอาจารย์ที่ปรึกษา

52
00:02:21,840 --> 00:02:26,376
แต่เขาก็ยังตระหนักด้วยว่า การเป็นนักกฎหมาย
ข้องเกี่ยวกับการชักจูงโน้วน้าวคนอื่น ๆ

53
00:02:26,400 --> 00:02:28,776
เขาจึงศึกษาการพูดอย่างที่ยิ่งใหญ่

54
00:02:28,800 --> 00:02:30,000
และการแสดง

55
00:02:30,640 --> 00:02:34,936
เพื่อจะกำจัดนิสัยแปลก ๆ ที่เขามี คือ
มักจะยกไหล่ขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

56
00:02:34,960 --> 00:02:37,376
เขาฝึกพูดอยู่หน้ากระจกเงา

57
00:02:37,400 --> 00:02:40,376
และเขาก็แขวนดาบหย่อนลงมาจากเพดาน

58
00:02:40,400 --> 00:02:42,136
เพื่อที่ว่าหากเขายกไหล่ขึ้นมา

59
00:02:42,160 --> 00:02:43,376
เขาก็จะเจ็บตัว

60
00:02:43,400 --> 00:02:45,016
(เสียงหัวเราะ)

61
00:02:45,040 --> 00:02:47,176
เพื่อให้พูดอย่างชัดเจนขึ้น
แม้จะมีเสียงซู่ซ่า

62
00:02:47,200 --> 00:02:50,040
เขาพูดตลอดจนจบ โดยมีก้อนหินอยู่ในปาก

63
00:02:50,840 --> 00:02:52,216
เขาสร้างห้องใต้ดินขึ้นมา

64
00:02:52,240 --> 00:02:54,376
ที่เขาสามารถฝึกพูดได้
โดยไม่มีใครมาขัดจังหวะ

65
00:02:54,400 --> 00:02:55,816
และไม่ไปรบกวนคนอื่นๆ

66
00:02:55,840 --> 00:02:57,976
และเพราะว่าศาลในสมัยนั้น เสียงดังหนวกหูมาก

67
00:02:58,000 --> 00:02:59,856
เขาจึงไปฝึกอยู่ใกล้ๆทะเลอีกด้วย

68
00:02:59,880 --> 00:03:02,440
เปล่งเสียงออกไปจนได้ยินไปไกล
เหนือเสียงกึกก้องของคลื่น

69
00:03:03,400 --> 00:03:05,096
กิจกรรมของเขาในโซนการเรียนรู้นั้น

70
00:03:05,120 --> 00:03:07,616
แตกต่างไปจากกิจกรรมของเขาในศาลอย่างมาก

71
00:03:07,640 --> 00:03:08,920
หรือ ในโซนการทำงานของเขา

72
00:03:09,760 --> 00:03:10,976
ส่วนในโซนการเรียนรู้นั้น

73
00:03:11,000 --> 00:03:13,776
เขาทำตาม ดร. แอนเดอร์ส อีริคส์สัน
เรียกว่า ฝึกอย่างตั้งใจ

74
00:03:13,800 --> 00:03:17,336
วิธีการนี้เกี่ยวกับการแตกความสามารถ
ออกเป็นทักษะย่อย ๆ

75
00:03:17,360 --> 00:03:20,256
ให้แน่ชัดว่า ทักษะย่อยอะไรบ้าง
ที่เรากำลังจะปรับปรุงให้ดีขึ้น

76
00:03:20,280 --> 00:03:22,256
อย่างเช่น ระวังให้ไหล่ของเราลงมา

77
00:03:22,280 --> 00:03:25,136
เพ่งความสนใจอย่างเต็มที่
ถึงระดับการท้าทายขั้นสูง

78
00:03:25,160 --> 00:03:26,576
นอกขอบเขตความสบายของเรา

79
00:03:26,600 --> 00:03:28,936
แค่เกินกว่าที่เราสามารถทำได้ในปัจจุบัน

80
00:03:28,960 --> 00:03:32,176
โดยใช้ข้อมูลป้อนกลับบ่อยครั้ง กับการทำซํ้า
และการปรับเปลี่ยน

81
00:03:32,200 --> 00:03:35,176
และถ้าจะให้ดีเยี่ยม ก็ให้มีการชี้แนะ
ของโค้ชที่ชำนาญการ

82
00:03:35,200 --> 00:03:37,256
เพราะกิจกรรมที่ออกแบบไว้เพื่อการปรับปรุง

83
00:03:37,280 --> 00:03:38,536
เจาะจงเฉพาะในขอบเขต

84
00:03:38,560 --> 00:03:41,456
และครูและโค้ชที่ยิ่งใหญ่นั้น
รู้ว่ากิจกรรมเหล่านั้นคืออะไร

85
00:03:41,480 --> 00:03:43,360
และยังให้ข้อมูลเชี่ยวชาญป้อนกลับมาได้

86
00:03:43,960 --> 00:03:46,656
มันเป็นแบบของการฝึก ในโซนการเรียนรู้

87
00:03:46,680 --> 00:03:48,576
ที่จะนำไปสู่การปรับปรุงได้อย่างจริงจัง

88
00:03:48,600 --> 00:03:51,270
ไม่ใช่แค่เวลาที่ใช้ในการทำงาน

89
00:03:51,960 --> 00:03:55,136
ยกตัวอย่างเช่น การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นว่า
หลังจากช่วงเวลาสองปีแรก

90
00:03:55,160 --> 00:03:56,416
ที่ปฏิบัติงานในอาชีพ

91
00:03:56,440 --> 00:03:58,776
การทำงานมักจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อย
หรือไม่พัฒนาเลย

92
00:03:58,800 --> 00:04:01,856
เรื่องนี้แสดงว่าเป็นจริง
ในสาขาการเรียนการสอน เวชศาสตร์ทั่วไป

93
00:04:01,880 --> 00:04:03,576
การพยาบาล และสาขาวิชาอื่น ๆ

94
00:04:03,600 --> 00:04:07,336
และมันเกิดขึ้นก็เพราะว่า 
เมื่อเราคิดว่า เราดีพอแล้ว

95
00:04:07,360 --> 00:04:08,576
พอเหมาะแล้ว

96
00:04:08,600 --> 00:04:10,856
แล้วเราก็หยุดใช้เวลาในโซนการเรึยนรู้

97
00:04:10,880 --> 00:04:13,056
ตลอดเวลาเรามุ่งเน้นสนใจ
แค่การทำงานของเรา

98
00:04:13,080 --> 00:04:14,296
การปฏิบัติงาน

99
00:04:14,320 --> 00:04:16,640
ซึ่งไม่ใช่วิธีที่ดีนัก ที่จะปรับปรุง

100
00:04:17,160 --> 00:04:20,096
แต่ผู้คนที่ยังคงใช้เวลา
อยู่ในโซนการเรียนรู้นั้น

101
00:04:20,120 --> 00:04:22,256
ก็ยังคงปรับปรุงอยู่ได้เสมอ

102
00:04:22,280 --> 00:04:24,696
พนักงานขายที่ดีที่สุด
อย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง

103
00:04:24,720 --> 00:04:27,336
ทำกิจกรรมโดยมีจุดประสงค์เพื่อการปรับปรุง

104
00:04:27,360 --> 00:04:29,136
พวกเขาอ่านเพื่อขยายความรู้ของเขาออกไป

105
00:04:29,160 --> 00:04:31,576
ปรึกษาหารือกับเพื่อนร่วมงาน 
หรือผู้เชี่ยวชาญในสาขา

106
00:04:31,600 --> 00:04:34,600
ทดลองกลยุทธ์ใหม่ๆ ขอข้อมูลป้อนกลับ
และนำมาคิดไตร่ตรอง

107
00:04:35,360 --> 00:04:36,976
คนเล่นหมากรุกที่เก่งที่สุดนั้น

108
00:04:37,000 --> 00:04:40,536
ใช้เวลาไปมากมาย
ไม่ใช่ในการเล่นเกมหมากรุก

109
00:04:40,560 --> 00:04:42,496
ซึ่งก็คือ โซนการทำงานของเขา

110
00:04:42,520 --> 00:04:46,000
แต่เป็นการพยายามคาดเดาการเดินหมาก
ที่นักหมากรุกชั้นนำเดิน และมาวิเคราะห์

111
00:04:46,920 --> 00:04:51,016
เราแต่ละคนนั้นน่าจะใช้เวลาไป
หลายต่อหลายชั่วโมง

112
00:04:51,040 --> 00:04:52,576
พิมพ์ที่คอมพิวเตอร์

113
00:04:52,600 --> 00:04:54,176
โดยไม่ได้พิมพ์เร็วขึ้นเลย

114
00:04:54,200 --> 00:04:57,616
แต่ถ้าเราใช้เวลา 10 ถึง 20 นาที ในแต่ละวัน

115
00:04:57,640 --> 00:05:00,816
ตั้งใจเพ่งอย่างเต็มที่ ให้พิมพ์เร็วกว่า
อัตราเร็วของเราในปัจจุบัน

116
00:05:00,840 --> 00:05:02,416
10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

117
00:05:02,440 --> 00:05:03,696
เราก็น่าจะพิมพ์ได้เร็วขึ้น

118
00:05:03,720 --> 00:05:06,736
โดยเฉพาะถ้าเราระบุได้อีกด้วยว่า
เรามีข้อผิดพลาดอะไรบ้าง

119
00:05:06,760 --> 00:05:08,980
และก็ฝึกพิมพ์คำเหล่านั้น

120
00:05:09,340 --> 00:05:11,040
นั่นคือ การฝึกอย่างตั้งใจ

121
00:05:12,280 --> 00:05:14,016
ในส่วนอื่น ๆ ของชีวิตเรานั้น

122
00:05:14,040 --> 00:05:15,736
บางที ที่เราเห็นสำคัญกว่าสิ่งอื่น

123
00:05:15,760 --> 00:05:18,296
เราทุ่มเทอย่างหนัก 
แต่ไม่ได้ดีขึ้นมาก

124
00:05:18,320 --> 00:05:21,180
เพราะเราอยู่แค่ในโซนการทำงาน หรือเปล่า

125
00:05:22,560 --> 00:05:25,536
ครับ นี่ไม่ได้กล่าวว่า
โซนการทำงานไม่มีคุณค่าอะไร

126
00:05:25,560 --> 00:05:26,776
มันมีคุณค่าอย่างมากครับ

127
00:05:26,800 --> 00:05:29,456
ผมเคยต้องผ่าตัดหัวเข่า
ผมไม่ได้บอกแพทย์ผ่าตัด

128
00:05:29,480 --> 00:05:32,136
ว่า "ควานหาในนั้นให้ทั่ว 
เพ่งไปที่สิ่งที่คุณไม่รู้"

129
00:05:32,160 --> 00:05:33,176
(เสียงหัวเราะ)

130
00:05:33,200 --> 00:05:35,040
"เราจะเรียนรู้จากข้อผิดพลาดคุณ"

131
00:05:35,680 --> 00:05:38,936
แต่ผมมองหาแพทย์ผ่าตัด 
ที่ผมรู้สึกว่าน่าจะทำงานดี

132
00:05:38,960 --> 00:05:40,790
และผมต้องการให้เธอทำงานอย่างดี

133
00:05:41,160 --> 00:05:42,576
การที่อยู่ในโซนการทำงานนั้น

134
00:05:42,600 --> 00:05:45,460
ให้เราได้ทำสิ่งต่าง ๆ ให้เสร็จ
อย่างดีที่สุด เท่าที่จะทำได้

135
00:05:45,800 --> 00:05:47,176
มันยังจูงใจเราได้อีกด้วย

136
00:05:47,200 --> 00:05:50,776
และมันให้เราได้ข้อมูลที่จะระบุได้ว่า
ต่อไปเราจะเพ่งความสนใจไปที่อะไร

137
00:05:50,800 --> 00:05:53,096
เมื่อเรากลับไปที่โซนการเรียนรู้

138
00:05:53,120 --> 00:05:54,816
วิธีการที่จะได้การปฏิบัติงานที่สูง

139
00:05:54,840 --> 00:05:58,536
ก็คือ การสลับไปมาระหว่างโซนการเรียนรู้
และโซนการทำงาน

140
00:05:58,560 --> 00:06:01,096
การสร้างทักษะของเรา อย่างมีจุดหมาย
ในโซนการเรียนรู้

141
00:06:01,120 --> 00:06:03,840
แล้วก็นำทักษะเหล่านั้นไปประยุกต์ใช้
ในโซนการทำงาน

142
00:06:04,560 --> 00:06:06,576
ตอนที่บียอนเซ่ เดินทางไปแสดงคอนเสิร์ต

143
00:06:06,600 --> 00:06:09,776
ระหว่างการแสดงคอนเสิร์ต 
เธออยู่ในโซนการทำงาน

144
00:06:09,800 --> 00:06:12,296
แต่ทุกคืน เมื่อเธอกลับมาห้องพักในโรงแรม

145
00:06:12,320 --> 00:06:14,536
เธอตรงกลับไปยังโซนการเรียนรู้ของเธอทันที

146
00:06:14,560 --> 00:06:17,336
เธอดูวิดีโอการแสดง ที่เพิ่งจะจบลงไป

147
00:06:17,360 --> 00:06:19,496
เธอบอกได้ถึงโอกาสที่จะปรับปรุงให้ดีขึ้น

148
00:06:19,520 --> 00:06:22,136
สำหรับตัวเธอเอง นักเต้น และพวกช่างกล้อง

149
00:06:22,160 --> 00:06:23,416
และในเช้าวันต่อมา

150
00:06:23,440 --> 00:06:26,496
ทุกคนก็ได้รับบันทึกเป็นหน้าๆ
มีอะไรบ้างที่จะปรับเปลี่ยน

151
00:06:26,520 --> 00:06:30,496
ซึ่งพวกเขาก็จะทำงานกัน ในตอนกลางวัน
ก่อนการแสดงครั้งต่อไป

152
00:06:30,520 --> 00:06:31,736
มันเป็นวงก้นหอย

153
00:06:31,760 --> 00:06:33,336
ถึงความสามารถที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา

154
00:06:33,360 --> 00:06:36,976
แต่เราต้องรู้ว่าเมื่อใดต้องการจะเรียนรู้
และเมื่อใดที่เราต้องการจะทำงาน

155
00:06:37,000 --> 00:06:39,056
แต่ในขณะที่เราต้องการใช้เวลาทำทั้งสองอย่าง

156
00:06:39,080 --> 00:06:41,176
ยิ่งเราใช้เวลา ในโซนการเรียนรู้มากเท่าใด

157
00:06:41,200 --> 00:06:42,440
เราก็ปรับปรุงได้มากขึ้น

158
00:06:43,360 --> 00:06:46,140
เราจะใช้เวลาในโซนการเรียนรู้
มากขึ้นได้อย่างไร

159
00:06:47,040 --> 00:06:50,216
ข้อแรก เราต้องเชื่อและเข้าใจว่า

160
00:06:50,240 --> 00:06:51,576
เราปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นได้

161
00:06:51,600 --> 00:06:53,290
ซึ่งเราเรียกว่า 
โกรท มายเซ็ท (Growth Mindset)

162
00:06:53,840 --> 00:06:57,096
ข้อสอง เราต้องมีความต้องการ
ที่จะปรับปรุงทักษะนั้น

163
00:06:57,120 --> 00:06:59,056
ต้องมีจุดประสงค์ที่เราเห็นว่าสำคัญ

164
00:06:59,080 --> 00:07:00,910
เพราะมันต้องใช้เวลาและความพยายาม

165
00:07:01,360 --> 00:07:04,376
ข้อสาม เราต้องมีแนวคิดเกี่ยวกับว่า
จะปรับปรุงอย่างไร

166
00:07:04,400 --> 00:07:06,096
อะไรที่เราทำได้ เพื่อทำให้ดีขึ้น

167
00:07:06,120 --> 00:07:08,696
ไม่ใช่วิธีที่ผมเคยใช้
ในการฝึกกีต้าร์ ตอนผมเป็นวัยรุ่น

168
00:07:08,720 --> 00:07:10,816
คือร้องเพลงซํ้าแล้วซํ้าเล่า

169
00:07:10,840 --> 00:07:12,470
แต่ให้ทำการฝึกอย่างตั้งใจ

170
00:07:12,960 --> 00:07:16,560
และข้อสี่ เราต้องอยู่ในสถานการณ์
ที่มีความเสี่ยงตํ่า

171
00:07:17,160 --> 00:07:19,376
เพราะถ้าความผิดพลาด เป็นสิ่งที่เราคาดหมาย

172
00:07:19,400 --> 00:07:22,416
แล้วผลที่ตามมาจากความผิดพลาดนั้น
ต้องไม่เป็นความหายนะ

173
00:07:22,440 --> 00:07:23,820
หรือเสียหายร้ายแรง

174
00:07:24,240 --> 00:07:27,936
คนเล่นกายกรรมเดินไต่ลวด จะไม่ฝึก
ท่าพลิกแพลงใหม่โดยไม่มีตาข่ายรองรับ

175
00:07:27,960 --> 00:07:30,576
และนักกีฬาก็จะไม่ลองเล่นท่าใหม่ ๆ

176
00:07:30,600 --> 00:07:32,234
ระหว่างการแข่งขันชิงแชมป์

177
00:07:33,120 --> 00:07:34,776
เหตุผลหนึ่งที่ว่า ในชีวิตของเรา

178
00:07:34,800 --> 00:07:37,256
เราใช้เวลาไปมากมายเหลือเกิน ในโซนการทำงาน

179
00:07:37,280 --> 00:07:41,580
ก็คือ สภาวะแวดล้อมของเรานั้น 
มีความเสี่ยงสูง โดยไม่จำเป็นอยู่บ่อย ๆ

180
00:07:42,200 --> 00:07:44,416
เราสร้างความเสี่ยงทางสังคม
ให้กับกันและกัน

181
00:07:44,440 --> 00:07:47,296
แม้กระทั่งในโรงเรียน ซึ่งควรจะ
เกี่ยวกับการเรียนรู้ทั้งหมด

182
00:07:47,320 --> 00:07:49,456
ผมไม่ได้กำลังพูดถึงเรื่องแบบทดสอบมาตรฐาน

183
00:07:49,480 --> 00:07:51,696
ผมหมายถึงว่า ทุก ๆ นาทีของทุกวัน

184
00:07:51,720 --> 00:07:54,416
นักเรียนจำนวนมาก ในโรงเรียนประถมศึกษา
จนถึงระดับอุดมศึกษา

185
00:07:54,440 --> 00:07:57,856
รู้สึกว่า หากพวกเขาทำความผิดพลาด
คนอื่นๆก็จะขาดความนับถือเขาไป

186
00:07:57,880 --> 00:07:59,816
ไม่แปลกใจเลยว่า พวกเขาตึงเครียดอยู่เสมอ

187
00:07:59,840 --> 00:08:02,230
และไม่ยอมเสี่ยง ซึ่งจำเป็นต่อการเรียนรู้

188
00:08:02,760 --> 00:08:05,016
แต่เรียนรู้ว่า ความผิดพลาดนั้น
ไม่เป็นที่ปรารถนา

189
00:08:05,040 --> 00:08:06,296
เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

190
00:08:06,320 --> 00:08:09,816
เมื่อครูหรือพ่อแม่นั้นกระตือรือร้น
จะฟังแค่เพียงคำตอบที่ถูกต้อง

191
00:08:09,840 --> 00:08:12,496
และปฏิเสธความผิดพลาด 
แทนที่จะต้อนรับและตรวจสอบมัน

192
00:08:12,520 --> 00:08:13,776
เพื่อเรียนรู้จากมัน

193
00:08:13,800 --> 00:08:15,536
หรือเมื่อเรามองหาการตอบรับแคบ ๆ

194
00:08:15,560 --> 00:08:17,776
แทนที่จะส่งเสริมการคิด
เชิงสำรวจวินิจฉัยมากขึ้น

195
00:08:17,800 --> 00:08:19,136
ซึ่งเราเรียนรู้จากมันได้

196
00:08:19,160 --> 00:08:22,256
เมื่อการบ้านหรืองานของนักเรียนนั้น
มีตัวเลขหรือตัวอักษรกำกับอยู่

197
00:08:22,280 --> 00:08:24,016
และนับคะแนนไปสู่ลำดับคะแนนตอนปลายภาค

198
00:08:24,040 --> 00:08:27,616
แทนที่จะถูกนำไปใช้เพื่อการฝึก ข้อผิดพลาด
ข้อมูลป้อนกลับมา และการปรับปรุงใหม่

199
00:08:27,640 --> 00:08:31,210
เราส่งสารไปว่า โรงเรียนเป็นโซนการทำงาน

200
00:08:32,240 --> 00:08:34,296
สถานที่ทำงานของเรา ก็เป็นแบบเดียวกัน

201
00:08:34,320 --> 00:08:38,336
ในบริษัทที่ผมไปขอคำปรึกษา
ผมมักเห็นวัฒนธรรมการบริหารแบบไม่มีที่ติ

202
00:08:38,360 --> 00:08:40,936
ซึ่งผู้นำสนับสนุน
เพื่อส่งเสริมงานที่ยิ่งใหญ่

203
00:08:40,960 --> 00:08:43,496
แต่นั่นนำลูกจ้างให้ยังคงอยู่ 
ภายในสิ่งที่เขารู้แล้ว

204
00:08:43,520 --> 00:08:44,776
และไม่พยายามในสิ่งใหม่ๆ

205
00:08:44,800 --> 00:08:47,136
บริษัทจึงดิ้นรนที่จะนำสิ่งใหม่เข้ามา
และปรับปรุง

206
00:08:47,160 --> 00:08:48,360
และก็ตกหล่นไปอยู่ด้านหลัง

207
00:08:49,960 --> 00:08:52,256
เราสามารถสร้างที่ว่างเพิ่มขึ้น
สำหรับการเติบโต

208
00:08:52,280 --> 00:08:54,336
โดยการเริ่มต้นพูดคุยกันเกี่ยวกับว่า

209
00:08:54,360 --> 00:08:56,640
เมื่อใดที่เราต้องการจะอยู่ในแต่ละโซน

210
00:08:57,240 --> 00:08:59,936
เราต้องการจะพัฒนา
ในเรื่องใดบ้าง และทำอย่างไร

211
00:08:59,960 --> 00:09:03,160
และเมื่อใดที่ต้องการจะดำเนินการทำ
และให้ความผิดพลาดมีน้อยที่สุด

212
00:09:03,680 --> 00:09:06,696
ด้วยวิธีการนั้น เราก็จะได้ความกระจ่าง
ว่าอะไรคือ ความสำเร็จ

213
00:09:06,720 --> 00:09:09,130
เมื่อใด และจะสนับสนุนกันให้ดีที่สุดอย่างไร

214
00:09:10,000 --> 00:09:13,096
แต่สมมุติว่าถ้าเราพบตัวเอง
ในสภาพแวดล้อมที่มีความเสี่ยงอย่างสุด ๆ

215
00:09:13,120 --> 00:09:16,090
และเรารู้สึกว่า
ยังไม่สามารถเริ่มการพูดคุยเหล่านั้นได้

216
00:09:16,670 --> 00:09:19,816
แล้วละก็ สามอย่างนี้
ที่เรายังคงสามารถทำได้ด้วยตัวเอง

217
00:09:19,840 --> 00:09:24,120
ข้อหนึ่ง เราสามารถสร้างเกาะความเสี่ยงตํ้าขึ้นมา
ในทะเลที่ความเสี่ยงสูง

218
00:09:24,640 --> 00:09:27,376
พวกนี้เป็นพื้นที่ว่างที่ความผิดพลาด
มีผลน้อยนิด

219
00:09:27,400 --> 00:09:30,856
ตัวอย่างเช่น เราอาจจะพบว่าที่ปรึกษา
หรือเพื่อนร่วมงานที่เราไว้วางใจ

220
00:09:30,880 --> 00:09:34,056
ที่เราสามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
หรือพูดคุยเรื่องที่เปราะบางกันได้

221
00:09:34,080 --> 00:09:35,456
หรือกระทั่งเล่นบทบาทสมมุติ

222
00:09:35,480 --> 00:09:39,096
หรือเราสามารถขอให้มีการประชุมเพื่อได้
ข้อมูลป้อนกลับ ขณะที่โครงการก้าวหน้าไป

223
00:09:39,120 --> 00:09:43,256
หรือเราสามารถกันเวลาไว้ เพื่ออ่าน
หรือดูวิดีโอ หรือเข้าไปลงเรียนทางออนไลน์

224
00:09:43,280 --> 00:09:44,860
เหล่านั้นเป็นเพียงบางตัวอย่าง

225
00:09:45,360 --> 00:09:49,536
ข้อที่สอง เราสามารถดำเนินการ และทำงาน 
ตามที่เราถูกคาดหมายไว้

226
00:09:49,560 --> 00:09:52,136
แล้วก็คิดไตร่ตรอง
สิ่งที่เราอาจทำได้ดีขึ้น ในครั้งต่อไป

227
00:09:52,160 --> 00:09:53,416
เช่นเดียวกับที่บิยองเซ่ทำ

228
00:09:53,440 --> 00:09:55,576
เรายังสามารถสังเกตและเลียนแบบผู้เชี่ยวชาญ

229
00:09:55,600 --> 00:09:59,230
การสังเกต การคิดไตร่ตรองและการปรับเปลี่ยน 
เป็นโซนการเรียนรู้

230
00:09:59,880 --> 00:10:02,310
ุและท้ายสุดแล้ว เราสามารถนำ

231
00:10:02,670 --> 00:10:06,336
และลดความเสี่ยงลงได้สำหรับคนอื่น
โดยการบอกเล่าสิ่งที่เราต้องการจะให้ดีขึ้น

232
00:10:06,360 --> 00:10:08,856
โดยถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เราไม่รู้

233
00:10:08,880 --> 00:10:11,376
โดยขอข้อมูลป้อนกลับ 
โดยบอกเล่าความผิดพลาดสู่กันฟัง

234
00:10:11,400 --> 00:10:13,016
และสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากพวกเขา

235
00:10:13,040 --> 00:10:15,310
เพื่อให้คนอื่นรู้สึกปลอดภัย
ที่จะทำเหมือนกัน

236
00:10:15,760 --> 00:10:19,280
ความมั่นใจแท้จริง คือ
การเป็นแบบอย่าง การเรียนรู้ที่ต่อเนื่อง

237
00:10:20,880 --> 00:10:25,336
สมมุติว่า แทนที่จะใช้ชีวิตของเรา ทำ ทำ ทำ

238
00:10:25,360 --> 00:10:27,456
แสดง แสดง แสดง

239
00:10:27,480 --> 00:10:30,120
ให้เรามาใช้เวลาในการสำรวจให้มากขึ้น

240
00:10:30,640 --> 00:10:32,056
ตั้งคำถามมากขึ้น

241
00:10:32,080 --> 00:10:33,376
ฟังให้มากขึ้น

242
00:10:33,400 --> 00:10:36,496
การทดลอง การคิดไตร่ตรอง

243
00:10:36,520 --> 00:10:39,510
การมานะบากบั่น และกลายมาเป็น 
จะได้หรือไม่

244
00:10:40,320 --> 00:10:43,136
สมมุติว่า เราแต่ละคน
มีบางสิ่งบางอย่าง

245
00:10:43,160 --> 00:10:44,950
ที่เรากำลังพยายามปรับปรุงอยู่

246
00:10:45,760 --> 00:10:48,176
สมมุติว่า เราสร้างเกาะที่มีความเสี่ยงตํ่า


247
00:10:48,200 --> 00:10:49,400
และนํ้าเพิ่มมากขึ้น

248
00:10:49,840 --> 00:10:52,296
สมมุติว่า เราเข้าใจ

249
00:10:52,320 --> 00:10:54,696
ตัวเราเอง และกับเพื่อนร่วมทีมงาน

250
00:10:54,720 --> 00:10:58,256
เกี่ยวกับ เมื่อใดที่เรามุ่งหาการเรียนรู้
และเมื่อใด ที่เรามุ่งหาการทำงาน

251
00:10:58,280 --> 00:11:01,336
เพื่อให้ความพยายามของเรานั้น
สามารถมีผลที่สำคัญยิ่งขึ้น

252
00:11:01,360 --> 00:11:04,016
การปรับปรุงของเราก็จะไม่จบสิ้น

253
00:11:04,040 --> 00:11:06,320
สิ่งที่ดีที่สุดของเรานั้น 
ก็จะดียิ่งขึ้นไปอีก

254
00:11:07,000 --> 00:11:08,200
ขอบคุณครับ