0:00:00.760,0:00:04.776
พวกเราส่วนใหญ่ พยายามทำให้ดีที่สุด[br]ไม่ว่าทำอะไรในชีวิต

0:00:04.800,0:00:07.376
ไม่ว่าจะเป็นการงาน ครอบครัว โรงเรียน

0:00:07.400,0:00:08.600
หรือสิ่งอื่นใด

0:00:09.240,0:00:11.440
ผมก็เหมือนกัน พยายามทำให้ดีที่สุด

0:00:11.920,0:00:14.816
แต่เมื่อจุดหนึ่งในอดีต ผมก็รู้สึกตัวว่า

0:00:14.840,0:00:18.616
ผมไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ [br]ในเรื่องที่ผมใส่ใจมากที่สุด

0:00:18.640,0:00:21.816
ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การเป็นสามี[br]หรือการเป็นเพื่อน

0:00:21.840,0:00:24.056
หรือการทำงาน[br]หรือการเป็นเพื่อนร่วมงาน

0:00:24.080,0:00:26.096
ผมไม่ได้ทำหน้าที่เหล่านั้นได้ดีขึ้น

0:00:26.120,0:00:28.656
แม้ว่าผมจะให้เวลากับมันไปมาก

0:00:28.680,0:00:30.400
ทุ่มเทไปมากกับมัน

0:00:31.200,0:00:34.576
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เริ่มเข้าใจ[br]จากการที่ได้พูดคุย และจากงานวิจัยว่า

0:00:34.600,0:00:37.256
ภาวะที่ไม่คืบหน้า แม้ว่าจะทุ่มเทให้มันนี้

0:00:37.280,0:00:39.016
กลายเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก ๆ

0:00:39.040,0:00:41.896
ผมจึงอยากแบ่งปัน ถึงข้อมูลเชิงลึก[br]ว่าทำไมจึงเป็นอย่างนั้น

0:00:41.920,0:00:43.444
และเราแก้ไขมันได้ยังไง

0:00:44.160,0:00:46.656
ผมได้เรียนรู้ว่า[br]ผู้คนและทีมงานใด ๆ ก็ตาม

0:00:46.680,0:00:48.656
ที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

0:00:48.680,0:00:50.320
ทำสิ่งที่ เราทุกคนทำตามได้

0:00:51.000,0:00:55.056
พวกเขาดำเนินชีวิต อย่างสุขุมรอบคอบ[br]สลับกันไปมาระหว่างสองโซน คือ

0:00:55.080,0:00:57.160
โซนการเรียนรู้ และโซนการทำงาน (การแสดง)

0:00:58.160,0:01:00.816
โซนการเรียนรู้ คือ [br]ถ้าเราอยากพัฒนาอะไรอย่างหนึ่ง

0:01:00.840,0:01:03.936
เราก็ทำกิจกรรมที่ได้ออกแบบไว้[br]สำหรับการปรับปรุงให้ดีขึ้น

0:01:03.960,0:01:06.416
เพ่งไปที่สิ่งที่[br]เรายังไม่ได้รู้อย่างละเอียด

0:01:06.440,0:01:08.896
ซึ่งหมายความว่า เราต้องคาดหมาย[br]ในเรื่องการทำผิดพลาด

0:01:08.920,0:01:10.720
โดยรู้ว่า เราจะเรียนรู้ได้จากมัน

0:01:11.160,0:01:14.896
สิ่งนั้นต่างกัน จากสิ่งที่เราทำ[br]ตอนที่เราอยู่ใน โซนการกระทำของเรา

0:01:14.920,0:01:19.216
ซึ่งก็คือ เมื่อเป้าหมายของเราคือทำให้ดี[br]ที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือเพื่อปฏิบัติงาน

0:01:19.240,0:01:21.856
แล้วเราก็เพ่งความสนใจไปที่[br]สิ่งที่เรารู้อย่างละเอียดแล้ว

0:01:21.880,0:01:23.640
และพยายามให้มีความผิดพลาดน้อยที่สุด

0:01:24.840,0:01:27.256
โซนทั้งสองนี้ [br]ควรเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

0:01:27.280,0:01:30.536
แต่แบ่งชัดเจนว่า [br]เราต้องการจะอยู่ในโซนไหนเมื่อใด

0:01:30.560,0:01:32.856
พร้อมกับเป้าหมาย จุดสำคัญ [br]และความคาดหมายอะไร

0:01:32.880,0:01:35.696
มันจะช่วยให้เราทำงานได้ดีขึ้น[br]และปรับปรุงได้ดีขึ้น

0:01:35.720,0:01:38.656
โซนการทำงานนั้น [br]ทำให้การทำงานของเราในตอนนี้ถึงจุดสูงสุด

0:01:38.680,0:01:40.776
ขณะที่ โซนการเรียนรู้ทำให้การเติบโตและ

0:01:40.800,0:01:42.086
การทำงานในอนาคตถึงขีดสูงสุด

0:01:43.320,0:01:45.376
เหตุที่เราหลายคนไม่ได้ปรับปรุงได้มากนัก

0:01:45.400,0:01:47.136
แม้งานของเราจะหนักแล้วก็ตาม

0:01:47.136,0:01:51.136
สาเหตุก็คือ เรามักจะใช้เวลาเกือบทั้งหมด[br]อยู่ในโซนการทำงาน

0:01:51.880,0:01:53.256
มันฉุดการเติบโตของเรา

0:01:53.280,0:01:56.360
และก็น่าแปลก นาน ๆ เข้า[br]มันก็ฉุดการทำงานของเราไปอีกด้วย

0:01:58.040,0:02:00.380
แล้วโซนการเรียนรู้ เป็นอย่างไรหรือครับ

0:02:00.760,0:02:02.776
เดมอสเตอนีส ผู้นำทางการเมือง

0:02:02.800,0:02:05.640
เป็นนักพูดผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นนักกฎหมาย[br]ในสมัยกรีกโบราณ

0:02:06.240,0:02:09.895
การมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้นั้น[br]เขาไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดของเขา

0:02:09.919,0:02:12.336
แค่เป็นเพียงนักพูด หรือนักกฎหมาย

0:02:12.360,0:02:14.536
ซึ่งจะเป็นเรื่องที่อยู่ในโซนการทำงานของเขา

0:02:14.560,0:02:17.180
แต่เขากลับทำกิจกรรมต่างๆที่ออกแบบไว้ [br]เพื่อปรับปรุงงาน

0:02:17.600,0:02:18.976
แน่นอน เขาศึกษาหาความรู้

0:02:19.000,0:02:21.816
เขาศึกษากฎหมายและปรัชญา พร้อมกับการแนะนำ[br]จากอาจารย์ที่ปรึกษา

0:02:21.840,0:02:26.376
แต่เขาก็ยังตระหนักด้วยว่า การเป็นนักกฎหมาย[br]ข้องเกี่ยวกับการชักจูงโน้วน้าวคนอื่น ๆ

0:02:26.400,0:02:28.776
เขาจึงศึกษาการพูดอย่างที่ยิ่งใหญ่

0:02:28.800,0:02:30.000
และการแสดง

0:02:30.640,0:02:34.936
เพื่อจะกำจัดนิสัยแปลก ๆ ที่เขามี คือ[br]มักจะยกไหล่ขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

0:02:34.960,0:02:37.376
เขาฝึกพูดอยู่หน้ากระจกเงา

0:02:37.400,0:02:40.376
และเขาก็แขวนดาบหย่อนลงมาจากเพดาน

0:02:40.400,0:02:42.136
เพื่อที่ว่าหากเขายกไหล่ขึ้นมา

0:02:42.160,0:02:43.376
เขาก็จะเจ็บตัว

0:02:43.400,0:02:45.016
(เสียงหัวเราะ)

0:02:45.040,0:02:47.176
เพื่อให้พูดอย่างชัดเจนขึ้น[br]แม้จะมีเสียงซู่ซ่า

0:02:47.200,0:02:50.040
เขาพูดตลอดจนจบ โดยมีก้อนหินอยู่ในปาก

0:02:50.840,0:02:52.216
เขาสร้างห้องใต้ดินขึ้นมา

0:02:52.240,0:02:54.376
ที่เขาสามารถฝึกพูดได้[br]โดยไม่มีใครมาขัดจังหวะ

0:02:54.400,0:02:55.816
และไม่ไปรบกวนคนอื่นๆ

0:02:55.840,0:02:57.976
และเพราะว่าศาลในสมัยนั้น เสียงดังหนวกหูมาก

0:02:58.000,0:02:59.856
เขาจึงไปฝึกอยู่ใกล้ๆทะเลอีกด้วย

0:02:59.880,0:03:02.440
เปล่งเสียงออกไปจนได้ยินไปไกล[br]เหนือเสียงกึกก้องของคลื่น

0:03:03.400,0:03:05.096
กิจกรรมของเขาในโซนการเรียนรู้นั้น

0:03:05.120,0:03:07.616
แตกต่างไปจากกิจกรรมของเขาในศาลอย่างมาก

0:03:07.640,0:03:08.920
หรือ ในโซนการทำงานของเขา

0:03:09.760,0:03:10.976
ส่วนในโซนการเรียนรู้นั้น

0:03:11.000,0:03:13.776
เขาทำตาม ดร. แอนเดอร์ส อีริคส์สัน[br]เรียกว่า ฝึกอย่างตั้งใจ

0:03:13.800,0:03:17.336
วิธีการนี้เกี่ยวกับการแตกความสามารถ[br]ออกเป็นทักษะย่อย ๆ

0:03:17.360,0:03:20.256
ให้แน่ชัดว่า ทักษะย่อยอะไรบ้าง[br]ที่เรากำลังจะปรับปรุงให้ดีขึ้น

0:03:20.280,0:03:22.256
อย่างเช่น ระวังให้ไหล่ของเราลงมา

0:03:22.280,0:03:25.136
เพ่งความสนใจอย่างเต็มที่[br]ถึงระดับการท้าทายขั้นสูง

0:03:25.160,0:03:26.576
นอกขอบเขตความสบายของเรา

0:03:26.600,0:03:28.936
แค่เกินกว่าที่เราสามารถทำได้ในปัจจุบัน

0:03:28.960,0:03:32.176
โดยใช้ข้อมูลป้อนกลับบ่อยครั้ง กับการทำซํ้า[br]และการปรับเปลี่ยน

0:03:32.200,0:03:35.176
และถ้าจะให้ดีเยี่ยม ก็ให้มีการชี้แนะ[br]ของโค้ชที่ชำนาญการ

0:03:35.200,0:03:37.256
เพราะกิจกรรมที่ออกแบบไว้เพื่อการปรับปรุง

0:03:37.280,0:03:38.536
เจาะจงเฉพาะในขอบเขต

0:03:38.560,0:03:41.456
และครูและโค้ชที่ยิ่งใหญ่นั้น[br]รู้ว่ากิจกรรมเหล่านั้นคืออะไร

0:03:41.480,0:03:43.360
และยังให้ข้อมูลเชี่ยวชาญป้อนกลับมาได้

0:03:43.960,0:03:46.656
มันเป็นแบบของการฝึก ในโซนการเรียนรู้

0:03:46.680,0:03:48.576
ที่จะนำไปสู่การปรับปรุงได้อย่างจริงจัง

0:03:48.600,0:03:51.270
ไม่ใช่แค่เวลาที่ใช้ในการทำงาน

0:03:51.960,0:03:55.136
ยกตัวอย่างเช่น การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นว่า[br]หลังจากช่วงเวลาสองปีแรก

0:03:55.160,0:03:56.416
ที่ปฏิบัติงานในอาชีพ

0:03:56.440,0:03:58.776
การทำงานมักจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อย[br]หรือไม่พัฒนาเลย

0:03:58.800,0:04:01.856
เรื่องนี้แสดงว่าเป็นจริง[br]ในสาขาการเรียนการสอน เวชศาสตร์ทั่วไป

0:04:01.880,0:04:03.576
การพยาบาล และสาขาวิชาอื่น ๆ

0:04:03.600,0:04:07.336
และมันเกิดขึ้นก็เพราะว่า [br]เมื่อเราคิดว่า เราดีพอแล้ว

0:04:07.360,0:04:08.576
พอเหมาะแล้ว

0:04:08.600,0:04:10.856
แล้วเราก็หยุดใช้เวลาในโซนการเรึยนรู้

0:04:10.880,0:04:13.056
ตลอดเวลาเรามุ่งเน้นสนใจ[br]แค่การทำงานของเรา

0:04:13.080,0:04:14.296
การปฏิบัติงาน

0:04:14.320,0:04:16.640
ซึ่งไม่ใช่วิธีที่ดีนัก ที่จะปรับปรุง

0:04:17.160,0:04:20.096
แต่ผู้คนที่ยังคงใช้เวลา[br]อยู่ในโซนการเรียนรู้นั้น

0:04:20.120,0:04:22.256
ก็ยังคงปรับปรุงอยู่ได้เสมอ

0:04:22.280,0:04:24.696
พนักงานขายที่ดีที่สุด[br]อย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง

0:04:24.720,0:04:27.336
ทำกิจกรรมโดยมีจุดประสงค์เพื่อการปรับปรุง

0:04:27.360,0:04:29.136
พวกเขาอ่านเพื่อขยายความรู้ของเขาออกไป

0:04:29.160,0:04:31.576
ปรึกษาหารือกับเพื่อนร่วมงาน [br]หรือผู้เชี่ยวชาญในสาขา

0:04:31.600,0:04:34.600
ทดลองกลยุทธ์ใหม่ๆ ขอข้อมูลป้อนกลับ[br]และนำมาคิดไตร่ตรอง

0:04:35.360,0:04:36.976
คนเล่นหมากรุกที่เก่งที่สุดนั้น

0:04:37.000,0:04:40.536
ใช้เวลาไปมากมาย[br]ไม่ใช่ในการเล่นเกมหมากรุก

0:04:40.560,0:04:42.496
ซึ่งก็คือ โซนการทำงานของเขา

0:04:42.520,0:04:46.000
แต่เป็นการพยายามคาดเดาการเดินหมาก[br]ที่นักหมากรุกชั้นนำเดิน และมาวิเคราะห์

0:04:46.920,0:04:51.016
เราแต่ละคนนั้นน่าจะใช้เวลาไป[br]หลายต่อหลายชั่วโมง

0:04:51.040,0:04:52.576
พิมพ์ที่คอมพิวเตอร์

0:04:52.600,0:04:54.176
โดยไม่ได้พิมพ์เร็วขึ้นเลย

0:04:54.200,0:04:57.616
แต่ถ้าเราใช้เวลา 10 ถึง 20 นาที ในแต่ละวัน

0:04:57.640,0:05:00.816
ตั้งใจเพ่งอย่างเต็มที่ ให้พิมพ์เร็วกว่า[br]อัตราเร็วของเราในปัจจุบัน

0:05:00.840,0:05:02.416
10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

0:05:02.440,0:05:03.696
เราก็น่าจะพิมพ์ได้เร็วขึ้น

0:05:03.720,0:05:06.736
โดยเฉพาะถ้าเราระบุได้อีกด้วยว่า[br]เรามีข้อผิดพลาดอะไรบ้าง

0:05:06.760,0:05:08.980
และก็ฝึกพิมพ์คำเหล่านั้น

0:05:09.340,0:05:11.040
นั่นคือ การฝึกอย่างตั้งใจ

0:05:12.280,0:05:14.016
ในส่วนอื่น ๆ ของชีวิตเรานั้น

0:05:14.040,0:05:15.736
บางที ที่เราเห็นสำคัญกว่าสิ่งอื่น

0:05:15.760,0:05:18.296
เราทุ่มเทอย่างหนัก [br]แต่ไม่ได้ดีขึ้นมาก

0:05:18.320,0:05:21.180
เพราะเราอยู่แค่ในโซนการทำงาน หรือเปล่า

0:05:22.560,0:05:25.536
ครับ นี่ไม่ได้กล่าวว่า[br]โซนการทำงานไม่มีคุณค่าอะไร

0:05:25.560,0:05:26.776
มันมีคุณค่าอย่างมากครับ

0:05:26.800,0:05:29.456
ผมเคยต้องผ่าตัดหัวเข่า[br]ผมไม่ได้บอกแพทย์ผ่าตัด

0:05:29.480,0:05:32.136
ว่า "ควานหาในนั้นให้ทั่ว [br]เพ่งไปที่สิ่งที่คุณไม่รู้"

0:05:32.160,0:05:33.176
(เสียงหัวเราะ)

0:05:33.200,0:05:35.040
"เราจะเรียนรู้จากข้อผิดพลาดคุณ"

0:05:35.680,0:05:38.936
แต่ผมมองหาแพทย์ผ่าตัด [br]ที่ผมรู้สึกว่าน่าจะทำงานดี

0:05:38.960,0:05:40.790
และผมต้องการให้เธอทำงานอย่างดี

0:05:41.160,0:05:42.576
การที่อยู่ในโซนการทำงานนั้น

0:05:42.600,0:05:45.460
ให้เราได้ทำสิ่งต่าง ๆ ให้เสร็จ[br]อย่างดีที่สุด เท่าที่จะทำได้

0:05:45.800,0:05:47.176
มันยังจูงใจเราได้อีกด้วย

0:05:47.200,0:05:50.776
และมันให้เราได้ข้อมูลที่จะระบุได้ว่า[br]ต่อไปเราจะเพ่งความสนใจไปที่อะไร

0:05:50.800,0:05:53.096
เมื่อเรากลับไปที่โซนการเรียนรู้

0:05:53.120,0:05:54.816
วิธีการที่จะได้การปฏิบัติงานที่สูง

0:05:54.840,0:05:58.536
ก็คือ การสลับไปมาระหว่างโซนการเรียนรู้[br]และโซนการทำงาน

0:05:58.560,0:06:01.096
การสร้างทักษะของเรา อย่างมีจุดหมาย[br]ในโซนการเรียนรู้

0:06:01.120,0:06:03.840
แล้วก็นำทักษะเหล่านั้นไปประยุกต์ใช้[br]ในโซนการทำงาน

0:06:04.560,0:06:06.576
ตอนที่บียอนเซ่ เดินทางไปแสดงคอนเสิร์ต

0:06:06.600,0:06:09.776
ระหว่างการแสดงคอนเสิร์ต [br]เธออยู่ในโซนการทำงาน

0:06:09.800,0:06:12.296
แต่ทุกคืน เมื่อเธอกลับมาห้องพักในโรงแรม

0:06:12.320,0:06:14.536
เธอตรงกลับไปยังโซนการเรียนรู้ของเธอทันที

0:06:14.560,0:06:17.336
เธอดูวิดีโอการแสดง ที่เพิ่งจะจบลงไป

0:06:17.360,0:06:19.496
เธอบอกได้ถึงโอกาสที่จะปรับปรุงให้ดีขึ้น

0:06:19.520,0:06:22.136
สำหรับตัวเธอเอง นักเต้น และพวกช่างกล้อง

0:06:22.160,0:06:23.416
และในเช้าวันต่อมา

0:06:23.440,0:06:26.496
ทุกคนก็ได้รับบันทึกเป็นหน้าๆ[br]มีอะไรบ้างที่จะปรับเปลี่ยน

0:06:26.520,0:06:30.496
ซึ่งพวกเขาก็จะทำงานกัน ในตอนกลางวัน[br]ก่อนการแสดงครั้งต่อไป

0:06:30.520,0:06:31.736
มันเป็นวงก้นหอย

0:06:31.760,0:06:33.336
ถึงความสามารถที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา

0:06:33.360,0:06:36.976
แต่เราต้องรู้ว่าเมื่อใดต้องการจะเรียนรู้[br]และเมื่อใดที่เราต้องการจะทำงาน

0:06:37.000,0:06:39.056
แต่ในขณะที่เราต้องการใช้เวลาทำทั้งสองอย่าง

0:06:39.080,0:06:41.176
ยิ่งเราใช้เวลา ในโซนการเรียนรู้มากเท่าใด

0:06:41.200,0:06:42.440
เราก็ปรับปรุงได้มากขึ้น

0:06:43.360,0:06:46.140
เราจะใช้เวลาในโซนการเรียนรู้[br]มากขึ้นได้อย่างไร

0:06:47.040,0:06:50.216
ข้อแรก เราต้องเชื่อและเข้าใจว่า

0:06:50.240,0:06:51.576
เราปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นได้

0:06:51.600,0:06:53.290
ซึ่งเราเรียกว่า [br]โกรท มายเซ็ท (Growth Mindset)

0:06:53.840,0:06:57.096
ข้อสอง เราต้องมีความต้องการ[br]ที่จะปรับปรุงทักษะนั้น

0:06:57.120,0:06:59.056
ต้องมีจุดประสงค์ที่เราเห็นว่าสำคัญ

0:06:59.080,0:07:00.910
เพราะมันต้องใช้เวลาและความพยายาม

0:07:01.360,0:07:04.376
ข้อสาม เราต้องมีแนวคิดเกี่ยวกับว่า[br]จะปรับปรุงอย่างไร

0:07:04.400,0:07:06.096
อะไรที่เราทำได้ เพื่อทำให้ดีขึ้น

0:07:06.120,0:07:08.696
ไม่ใช่วิธีที่ผมเคยใช้[br]ในการฝึกกีต้าร์ ตอนผมเป็นวัยรุ่น

0:07:08.720,0:07:10.816
คือร้องเพลงซํ้าแล้วซํ้าเล่า

0:07:10.840,0:07:12.470
แต่ให้ทำการฝึกอย่างตั้งใจ

0:07:12.960,0:07:16.560
และข้อสี่ เราต้องอยู่ในสถานการณ์[br]ที่มีความเสี่ยงตํ่า

0:07:17.160,0:07:19.376
เพราะถ้าความผิดพลาด เป็นสิ่งที่เราคาดหมาย

0:07:19.400,0:07:22.416
แล้วผลที่ตามมาจากความผิดพลาดนั้น[br]ต้องไม่เป็นความหายนะ

0:07:22.440,0:07:23.820
หรือเสียหายร้ายแรง

0:07:24.240,0:07:27.936
คนเล่นกายกรรมเดินไต่ลวด จะไม่ฝึก[br]ท่าพลิกแพลงใหม่โดยไม่มีตาข่ายรองรับ

0:07:27.960,0:07:30.576
และนักกีฬาก็จะไม่ลองเล่นท่าใหม่ ๆ

0:07:30.600,0:07:32.234
ระหว่างการแข่งขันชิงแชมป์

0:07:33.120,0:07:34.776
เหตุผลหนึ่งที่ว่า ในชีวิตของเรา

0:07:34.800,0:07:37.256
เราใช้เวลาไปมากมายเหลือเกิน ในโซนการทำงาน

0:07:37.280,0:07:41.580
ก็คือ สภาวะแวดล้อมของเรานั้น [br]มีความเสี่ยงสูง โดยไม่จำเป็นอยู่บ่อย ๆ

0:07:42.200,0:07:44.416
เราสร้างความเสี่ยงทางสังคม[br]ให้กับกันและกัน

0:07:44.440,0:07:47.296
แม้กระทั่งในโรงเรียน ซึ่งควรจะ[br]เกี่ยวกับการเรียนรู้ทั้งหมด

0:07:47.320,0:07:49.456
ผมไม่ได้กำลังพูดถึงเรื่องแบบทดสอบมาตรฐาน

0:07:49.480,0:07:51.696
ผมหมายถึงว่า ทุก ๆ นาทีของทุกวัน

0:07:51.720,0:07:54.416
นักเรียนจำนวนมาก ในโรงเรียนประถมศึกษา[br]จนถึงระดับอุดมศึกษา

0:07:54.440,0:07:57.856
รู้สึกว่า หากพวกเขาทำความผิดพลาด[br]คนอื่นๆก็จะขาดความนับถือเขาไป

0:07:57.880,0:07:59.816
ไม่แปลกใจเลยว่า พวกเขาตึงเครียดอยู่เสมอ

0:07:59.840,0:08:02.230
และไม่ยอมเสี่ยง ซึ่งจำเป็นต่อการเรียนรู้

0:08:02.760,0:08:05.016
แต่เรียนรู้ว่า ความผิดพลาดนั้น[br]ไม่เป็นที่ปรารถนา

0:08:05.040,0:08:06.296
เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

0:08:06.320,0:08:09.816
เมื่อครูหรือพ่อแม่นั้นกระตือรือร้น[br]จะฟังแค่เพียงคำตอบที่ถูกต้อง

0:08:09.840,0:08:12.496
และปฏิเสธความผิดพลาด [br]แทนที่จะต้อนรับและตรวจสอบมัน

0:08:12.520,0:08:13.776
เพื่อเรียนรู้จากมัน

0:08:13.800,0:08:15.536
หรือเมื่อเรามองหาการตอบรับแคบ ๆ

0:08:15.560,0:08:17.776
แทนที่จะส่งเสริมการคิด[br]เชิงสำรวจวินิจฉัยมากขึ้น

0:08:17.800,0:08:19.136
ซึ่งเราเรียนรู้จากมันได้

0:08:19.160,0:08:22.256
เมื่อการบ้านหรืองานของนักเรียนนั้น[br]มีตัวเลขหรือตัวอักษรกำกับอยู่

0:08:22.280,0:08:24.016
และนับคะแนนไปสู่ลำดับคะแนนตอนปลายภาค

0:08:24.040,0:08:27.616
แทนที่จะถูกนำไปใช้เพื่อการฝึก ข้อผิดพลาด[br]ข้อมูลป้อนกลับมา และการปรับปรุงใหม่

0:08:27.640,0:08:31.210
เราส่งสารไปว่า โรงเรียนเป็นโซนการทำงาน

0:08:32.240,0:08:34.296
สถานที่ทำงานของเรา ก็เป็นแบบเดียวกัน

0:08:34.320,0:08:38.336
ในบริษัทที่ผมไปขอคำปรึกษา[br]ผมมักเห็นวัฒนธรรมการบริหารแบบไม่มีที่ติ

0:08:38.360,0:08:40.936
ซึ่งผู้นำสนับสนุน[br]เพื่อส่งเสริมงานที่ยิ่งใหญ่

0:08:40.960,0:08:43.496
แต่นั่นนำลูกจ้างให้ยังคงอยู่ [br]ภายในสิ่งที่เขารู้แล้ว

0:08:43.520,0:08:44.776
และไม่พยายามในสิ่งใหม่ๆ

0:08:44.800,0:08:47.136
บริษัทจึงดิ้นรนที่จะนำสิ่งใหม่เข้ามา[br]และปรับปรุง

0:08:47.160,0:08:48.360
และก็ตกหล่นไปอยู่ด้านหลัง

0:08:49.960,0:08:52.256
เราสามารถสร้างที่ว่างเพิ่มขึ้น[br]สำหรับการเติบโต

0:08:52.280,0:08:54.336
โดยการเริ่มต้นพูดคุยกันเกี่ยวกับว่า

0:08:54.360,0:08:56.640
เมื่อใดที่เราต้องการจะอยู่ในแต่ละโซน

0:08:57.240,0:08:59.936
เราต้องการจะพัฒนา[br]ในเรื่องใดบ้าง และทำอย่างไร

0:08:59.960,0:09:03.160
และเมื่อใดที่ต้องการจะดำเนินการทำ[br]และให้ความผิดพลาดมีน้อยที่สุด

0:09:03.680,0:09:06.696
ด้วยวิธีการนั้น เราก็จะได้ความกระจ่าง[br]ว่าอะไรคือ ความสำเร็จ

0:09:06.720,0:09:09.130
เมื่อใด และจะสนับสนุนกันให้ดีที่สุดอย่างไร

0:09:10.000,0:09:13.096
แต่สมมุติว่าถ้าเราพบตัวเอง[br]ในสภาพแวดล้อมที่มีความเสี่ยงอย่างสุด ๆ

0:09:13.120,0:09:16.090
และเรารู้สึกว่า[br]ยังไม่สามารถเริ่มการพูดคุยเหล่านั้นได้

0:09:16.670,0:09:19.816
แล้วละก็ สามอย่างนี้[br]ที่เรายังคงสามารถทำได้ด้วยตัวเอง

0:09:19.840,0:09:24.120
ข้อหนึ่ง เราสามารถสร้างเกาะความเสี่ยงตํ้าขึ้นมา[br]ในทะเลที่ความเสี่ยงสูง

0:09:24.640,0:09:27.376
พวกนี้เป็นพื้นที่ว่างที่ความผิดพลาด[br]มีผลน้อยนิด

0:09:27.400,0:09:30.856
ตัวอย่างเช่น เราอาจจะพบว่าที่ปรึกษา[br]หรือเพื่อนร่วมงานที่เราไว้วางใจ

0:09:30.880,0:09:34.056
ที่เราสามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็น[br]หรือพูดคุยเรื่องที่เปราะบางกันได้

0:09:34.080,0:09:35.456
หรือกระทั่งเล่นบทบาทสมมุติ

0:09:35.480,0:09:39.096
หรือเราสามารถขอให้มีการประชุมเพื่อได้[br]ข้อมูลป้อนกลับ ขณะที่โครงการก้าวหน้าไป

0:09:39.120,0:09:43.256
หรือเราสามารถกันเวลาไว้ เพื่ออ่าน[br]หรือดูวิดีโอ หรือเข้าไปลงเรียนทางออนไลน์

0:09:43.280,0:09:44.860
เหล่านั้นเป็นเพียงบางตัวอย่าง

0:09:45.360,0:09:49.536
ข้อที่สอง เราสามารถดำเนินการ และทำงาน [br]ตามที่เราถูกคาดหมายไว้

0:09:49.560,0:09:52.136
แล้วก็คิดไตร่ตรอง[br]สิ่งที่เราอาจทำได้ดีขึ้น ในครั้งต่อไป

0:09:52.160,0:09:53.416
เช่นเดียวกับที่บิยองเซ่ทำ

0:09:53.440,0:09:55.576
เรายังสามารถสังเกตและเลียนแบบผู้เชี่ยวชาญ

0:09:55.600,0:09:59.230
การสังเกต การคิดไตร่ตรองและการปรับเปลี่ยน [br]เป็นโซนการเรียนรู้

0:09:59.880,0:10:02.310
ุและท้ายสุดแล้ว เราสามารถนำ

0:10:02.670,0:10:06.336
และลดความเสี่ยงลงได้สำหรับคนอื่น[br]โดยการบอกเล่าสิ่งที่เราต้องการจะให้ดีขึ้น

0:10:06.360,0:10:08.856
โดยถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เราไม่รู้

0:10:08.880,0:10:11.376
โดยขอข้อมูลป้อนกลับ [br]โดยบอกเล่าความผิดพลาดสู่กันฟัง

0:10:11.400,0:10:13.016
และสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากพวกเขา

0:10:13.040,0:10:15.310
เพื่อให้คนอื่นรู้สึกปลอดภัย[br]ที่จะทำเหมือนกัน

0:10:15.760,0:10:19.280
ความมั่นใจแท้จริง คือ[br]การเป็นแบบอย่าง การเรียนรู้ที่ต่อเนื่อง

0:10:20.880,0:10:25.336
สมมุติว่า แทนที่จะใช้ชีวิตของเรา ทำ ทำ ทำ

0:10:25.360,0:10:27.456
แสดง แสดง แสดง

0:10:27.480,0:10:30.120
ให้เรามาใช้เวลาในการสำรวจให้มากขึ้น

0:10:30.640,0:10:32.056
ตั้งคำถามมากขึ้น

0:10:32.080,0:10:33.376
ฟังให้มากขึ้น

0:10:33.400,0:10:36.496
การทดลอง การคิดไตร่ตรอง

0:10:36.520,0:10:39.510
การมานะบากบั่น และกลายมาเป็น [br]จะได้หรือไม่

0:10:40.320,0:10:43.136
สมมุติว่า เราแต่ละคน[br]มีบางสิ่งบางอย่าง

0:10:43.160,0:10:44.950
ที่เรากำลังพยายามปรับปรุงอยู่

0:10:45.760,0:10:48.176
สมมุติว่า เราสร้างเกาะที่มีความเสี่ยงตํ่า[br]

0:10:48.200,0:10:49.400
และนํ้าเพิ่มมากขึ้น

0:10:49.840,0:10:52.296
สมมุติว่า เราเข้าใจ

0:10:52.320,0:10:54.696
ตัวเราเอง และกับเพื่อนร่วมทีมงาน

0:10:54.720,0:10:58.256
เกี่ยวกับ เมื่อใดที่เรามุ่งหาการเรียนรู้[br]และเมื่อใด ที่เรามุ่งหาการทำงาน

0:10:58.280,0:11:01.336
เพื่อให้ความพยายามของเรานั้น[br]สามารถมีผลที่สำคัญยิ่งขึ้น

0:11:01.360,0:11:04.016
การปรับปรุงของเราก็จะไม่จบสิ้น

0:11:04.040,0:11:06.320
สิ่งที่ดีที่สุดของเรานั้น [br]ก็จะดียิ่งขึ้นไปอีก

0:11:07.000,0:11:08.200
ขอบคุณครับ