Τα πράγματα που φτιάχνουμε

έχουν μια ανώτερη ιδιότητα --

είναι μακροβιότερα από εμάς.

Εμείς χανόμαστε, αυτά επιβιώνουν

εμείς έχουμε μόνο μια ζωή, αυτά έχουν πολλές,

και σε κάθε ζωή αποκτούν διαφορετική σημασία.

Αυτό σημαίνει πως ενώ όλοι εμείς έχουμε μια βιογραφία,

αυτά έχουν πολλές.

Σήμερα θέλω να μιλήσω

για την ιστορία, τη βιογραφία -- ή μάλλον τις βιογραφίες --

ενός συγκεκριμένου αντικειμένου,

ενός πολύ αξιοσημείωτου αντικείμενου.

Συμφωνώ,

δε του φαίνεται τόσο.

Εχει το μέγεθος της μπάλας του ράγκμπι.

Είναι φτιαγμένο από πηλό,

και είναι διαμορφωμένο

σε κυλινδρικό σχήμα,

καλυμμένο με πυκνή γραφή

και στη συνέχεια ψημένο στον ήλιο.

Και όπως βλέπετε,

είναι λίγο χτυπημένο,

καθόλου παράξενο

μιας και κατασκευάστηκε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια

και ανασκάφηκε

το 1879.

Σήμερα όμως,

αυτό το αντικείμενο είναι, πιστεύω,

ένας μείζων παίκτης

στην πολιτική της Μέσης Ανατολής.

Είναι ένα αντικείμενο

με γοητευτικές ιστορίες

και ιστορίες που σε καμμιά περίπτωση δεν έχουν τελειώσει.

Η ιστορία του αρχίζει

την εποχή του Περσο-Ιρακινού πολέμου

και εκείνα τα γεγονότα

που κορυφώθηκαν

με την εισβολή

ξένων δυνάμεων στο Ιράκ,

την απομάκρυνση ενός δεσποτικού ηγεμόνα

και την άμεση αλλαγή του καθεστώτος.

Θέλω να ξεκινήσω

μ' ένα επεισόδιο από εκείνη την αλληλουχία των γεγονότων

που οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε,

το συμπόσιο του Βαλτασάρ --

διότι αναφερόμαστε στον Περσο-Ιρακινό πόλεμο

του 539 π.Χ

Οι παραλληλισμοί

ανάμεσα στα γεγονότα

του 539 και του 2003, και το μεσοδιάστημα

είναι εκπληκτικοί.

Εχουμε μπροστά μας τον πίνακα του Ρέμπραντ,

που τώρα βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου,

και απεικονίζει ένα κείμενο του προφήτη Δανιήλ

στις Εβραϊκές γραφές.

Όλοι έχετε χοντρικά, μια ιδέα της ιστορίας.

Ο Βαλτασάρ, ο γιος του Ναβουχοδονόσορα,

αυτού που έχει κατακτήσει το Ισραήλ, λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ,

αιχμαλώτισε το λαό

και οδήγησε τους Εβραίους πίσω στη Βαβυλώνα.

Οχι μόνο τους Εβραίους, πήρε μαζί του τα αγγεία των ναών

Λεηλάτησε και βεβήλωσε το ναό.

Και τα μεγάλα χρυσά αγγεία του ναού της Ιερουσαλήμ

μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα.

Ο Βαλτασάρ,ο γιός του,

αποφασίζει να οργανώσει ένα συμπόσιο.

Και για να του προσδώσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον,

πρόσθεσε στη διασκέδαση μερικά ανοσιουργήματα,

εμφανίζοντας τα αγγεία του ναού.

Ηδη είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Ιρανούς,

με τον βασιλιά της Περσίας.

Κι εκείνο το βράδυ, μας πληροφορεί ο Δανιήλ,

στο αποκορύφωμα των εορταστικών εκδηλώσεων

εμφανίστηκε ενα χέρι και έγραψε στον τοίχο,

«Μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες λειψός,

και το βασίλειο σου παραδίδεται

στους Μήδες και τους Πέρσες».

Και την ίδια εκείνη νύχτα

ο Κύρος, ο βασιλιάς των Περσών, εισχώρησε στη Βαβυλώνα

και το καθεστώς του Βαλτασάρ καταρρίφθηκε.

Ασφαλώς, πρόκειται για μεγάλη στιγμή

στην ιστορία

του Εβραϊκού λαού.

Είναι μια σπουδαία ιστορία. Γνωστή σε όλους.

Το «γράψιμο στον τοίχο»

είναι μέρος της καθημερινής μας γλώσσας.

Αυτό που συνέβη μετά

ήταν αξιοσημείωτο,

και είναι το σημείο όπου ο κύλινδρός μας

εισέρχεται στην ιστορία.

Ο Κύρος, ο βασιλιάς των Περσών,

εισχώρησε στη Βαβυλώνα, αμαχητί --

η μεγάλη αυτοκρατορία της Βαβυλώνας,

που εκτείνονταν απο το κεντρικό νότιο Ιρακ

μέχρι τη Μεσόγειο,

πέφτει στα χέρια του Κύρου.

Και ο Κύρος κάνει μια δήλωση.

Αυτό είναι αυτός ο κύλινδρος:

η δήλωση που έγινε απο τον ηγεμόνα που καθοδηγείται απο το Θεό

ο οποίος ανέτρεψε τον Ιρακινό δεσπότη

και επρόκειτο να φέρει ελευθερία στο λαό.

Σε σαφή Βαβυλωνιακή γλώσσα--

ήταν γραμμένο στα Βαβυλωνιακά --

λέει: «Είμαι ο Κύρος, ο βασιλιάς του σύμπαντος,

ο μεγάλος βασιλιάς, ο ισχυρός βασιλιάς,

ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, ο βασιλιάς όλου του κόσμου».

Οπως διαπιστώνετε δεν φείδονται υπερβολών.

Αυτό είναι πιθανώς

το πρώτο δελτίο τύπου

ενός νικηφόρου στρατού,

που έχουμε.

Και είναι γραμμένο, όπως θα δούμε εν ευθέτω χρόνω,

από επιδέξιους συμβούλους δημοσίων σχέσεων.

Ετσι δε μας εκπλήσσει η υπερβολή.

Και τι πρόκειται να κάνει ο μεγάλος βασιλιάς, ο ισχυρός βασιλιάς,

ο βασιλιάς όλου του κόσμου;

Συνεχίζει, λέγοντας ότι, έχοντας κατακτήσει τη Βαβυλώνα,

θα ελευθερώσει αμέσως όλους τους λαούς

που οι Βαβυλώνιοι -- ο Ναβουχοδονόσορ και ο Βαλτασάρ --

έχουν συλλάβει

και αιχμαλωτίσει.

Τους επιτρέπει να γυρίσουν στις πατρίδες τους.

Και το σημαντικότερο,

τους αφήνει να ανακτήσουν

τους θεούς, τα αγάλματα,

τα αγγεία των ναών

που είχαν κατασχεθεί.

Ολοι οι λαοί που οι Βαβυλώνιοι είχαν καταπιέσει κι απομακρύνει

θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους,

και θα πάρουν και τους θεούς τους μαζί.

Θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τους βωμούς

και να λατρέψουν τους θεούς τους

με τον δικό τους τρόπο, στη δική τους πατρίδα.

Αυτό είναι το διάταγμα,

αυτό το αντικείμενο είναι η απόδειξη

για το γεγονός οτι οι Εβραίοι,

μετά την εξορία στη Βαβυλώνα,

τα χρόνια που πέρασαν στους ποταμούς της Βαβυλώνας,

θρηνώντας στην ανάμνηση της Ιερουσαλήμ,

σε εκείνους τους Εβραίους επετράπη να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Τους επετράπη να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ

και να ξαναχτίσουν το ναό τους.

Είναι ενα ντοκουμέντο κεφαλαιώδους σημασίας

στην Εβραϊκή ιστορία.

Και το Βιβλίο των Χρονικών, το Βιβλίο του Εζδρα στις Εβραϊκές γραφές

αναφέρεται με σαφείς όρους.

Αποτελεί την Εβραϊκή εκδοχή

της ίδιας ιστορίας.

«Τάδε εφη Κύρος, βασιλεύς της Περσίας,

'Ο Θεός και Κύριος του Ουρανού έχει δώσει σε εσέ όλα τα βασίλεια της γης

και ανέθεσε σε εμένα

να οικοδομήσω τον οίκο του στη Ιερουσαλήμ.

Ποιος από εσάς ανήκει στο λαό του;

Ο Κύριος και Θεός ας είναι μαζί του,

και επιτρέπεται να πάει πάνω (στην Ιερουσαλήμ)'»

«Να πάει πάνω»-- 'αλίγια'.

Το κεντρικό στοιχείο εξακολουθεί να είναι

αυτό της έννοιας της επιστροφής,

ένα κεντρικό σημείο

της ζωής του Ιουδαϊσμού.

Οπως όλοι γνωρίζετε, εκείνη η επιστροφή απο την εξορία,

ο δεύτερος ναός,

επαναδιαμόρφωσε τον Ιουδαϊσμό.

Κι εκείνη η αλλαγή,

εκείνη η μεγάλη ιστορική στιγμή,

πραγματοποιήθηκε απο τον Κύρο, το βασιλιά της Περσίας,

που αναφέρεται στα Εβραϊκά, στις γραφές

και στα Βαβυλωνιακά, σε πηλό.

Δυο σημαντικά κείμενα,

τι γίνεται όμως με την πολιτική;

Αυτό που συνέβαινε

ήταν η θεμελιώδης μετατόπιση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής.

Η Περσική αυτοκρατορία, οι Μήδοι και οι Πέρσες,

ενωμένοι υπό τον Κύρο,

έγιναν η πρώτη μεγάλη παγκόσμια αυτοκρατορία.

Ο Κύρος ξεκινά τη δεκαετία του 530 π.Χ.

και μέχρι την εποχή του υιού του Δαρείου

όλη η ανατολική Μεσόγειος

βρίσκεται κάτω απο την κυριαρχία των Περσών.

Η αυτοκρατορία είναι στην πραγματικότητα,

η Μέση Ανατολή όπως την ξέρουμε,

και είναι αυτή που τη διαμορφώνει όπως την ξέρουμε.

Ηταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε γνωρίσει ο κόσμος μέχρι τότε.

Και το σημαντικότερο,

ηταν το πρώτο

πολυπολιτισμικό, πολυθρησκευτικό κράτος

σε μεγάλη κλίμακα.

Χρειαζόταν να διοικηθεί με έναν αρκετά νέο τρόπο.

Επρεπε να διοικηθεί σε διαφορετικές γλώσσες.

Το γεγονός οτι αυτό το διάταγμα είναι στη Βαβυλωνιακή γλώσσα δηλώνει ένα πράγμα.

Έπρεπε ν' αναγνωρίσει τις διαφορετικές συνήθειες,

τους διαφορετικούς λαούς, τις διαφορετικές θρησκείες, τα διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα.

Ολα αυτά είναι σεβαστά από τον Κύρο.

Ο Κύρος αποτελεί ένα υπόδειγμα

του τρόπου με τον οποίο

διοικείται μια πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική, πολυεθνική κοινωνία.

Και το αποτέλεσμα

ήταν μια αυτοκρατορία που περιλάμβανε τις περιοχές που βλέπετε στην οθόνη,

οι οποίες επί 200 χρόνια σταθερότητας, επιβίωσαν

μέχρι που διασπάστηκαν απο τον Αλέξανδρο.

Εμεινε το όνειρο της ενιαίας Μέσης Ανατολής

όπου άνθρωποι με διαφορετικές πίστεις

μπορούσαν να συμβιώνουν.

Η εισβολή των Ελλήνων έδωσε τέλος σε όλα αυτά.

Aσφαλώς ο Αλέξανδρος δε μπορούσε να διατηρήσει μια κυβέρνηση

και διασπάστηκε.

Αλλά αυτό που αντιπροσώπευε ο Κύρος

παρέμεινε κεντρικής σημασίας.

Ο Έλληνας ιστορικός Ξενοφών

έγραψε το βιβλίο «Κύρου Παιδεία»

παρουσιάζοντας τον Κύρο ως μέγα ηγεμόνα.

Και μέσα στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό αργότερα,

ο Κύρος παρέμεινε το υπόδειγμα.

Αυτή είναι μια εικόνα του 16ου αιώνα

για να σας δείξω πόσο διαδεδομένη

ήταν η ιδέα του σεβασμού στο πρόσωπό του.

Το βιβλίο του Ξενοφώντα για τον Κύρο,

για τον τρόπο διακυβέρνησης μιας ποικιλόμορφης κοινωνίας,

ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρίδια

που ενέπνευσαν τους Πατέρες

της Αμερικάνικης Επανάστασης.

Ο Τζέφερσον θαύμαζε πολύ--

τα ιδανικά του Κύρου

προφανώς αναφέρομαι σ' εκείνα τα ιδανικά του 18ου αιώνα

για τον τρόπο δημιουργίας θρησκευτικής ανοχής

σε ενα νέο κράτος.

Στο μεταξύ, πίσω στη Βαβυλώνα,

τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.

Μετά τον Αλέξανδρο, οι άλλες αυτοκρατορίες,

--η Βαβυλώνα παρακμάζει -- μετατρέπονται σε ερείπια,

και όλα τα ίχνη της μεγάλης Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας χάνονται --

μέχρι το 1879

όταν ανακαλύπτεται ο κύλινδρος

απο μια αποστολή του Βρετανικού Μουσείου που έκανε ανασκαφές στη Βαβυλώνα για μια έκθεση.

Μια νέα ιστορία προκύπτει.

Αρχίζει τώρα ο μεγάλος διαξιφισμός

στα μέσα του 19ου αιώνα:

Είναι βάσιμες οι γραφές; Μπορούμε να τις εμπιστευόμαστε;

Γνωρίζαμε

για την επιστροφή των Εβραίων και το διάταγμα του Κύρου

μόνο από τις Εβραϊκές γραφές.

Δεν υπήρχε κανένα άλλο στοιχείο.

Ξαφνικά παρουσιάστηκε αυτό.

Και υπήρξε ο μεγάλος ενθουσιασμός

όσων πίστευαν στις γραφές

αφού κλονίστηκε η πίστη τους στη δημιουργία

λόγω της εξέλιξης και της γεωλογίας,

αυτό ήταν η απόδειξη

ότι οι γραφές είχαν ιστορική βάση.

Είναι μια μεγάλη στιγμή για τον 19ο αιώνα.

Αλλά-- κι εδώ αρχίζει να γίνεται περίπλοκο --

τα γεγονότα ήταν αληθινά,

χαράς ευαγγέλια για την αρχαιολογία,

αλλά η ερμηνεία υπήρξε μάλλον περίπλοκη.

Διότι η εκδοχή του κυλίνδρου και η εκδοχή της Εβραϊκής Βίβλου

έχουν μια σημαντική διαφορά.

Ο Βαβυλωνιακός κύλινδρος

γράφτηκε απο τους ιερείς

του μεγάλου Βαβυλωνιακού θεού, Μαρντούκ.

Και δε μας εκπλήσσει καθόλου,

που υποστηρίζουν οτι όλα αυτά έγιναν από τον Μαρντούκ.

«Ο Μαρντούκ, θεωρούμε, κάλεσε τον Κύρο με το όνομά του».

Ο Μαρντούκ παίρνει τον Κύρο απ' το χέρι,

τον καλεί να γίνει ο ποιμένας του λαού του

και του δίνει την ηγεμονία της Βαβυλώνας.

Ο Μαρντούκ λέει στον Κύρο

ότι θα πραγματοποιήσει αυτή τη σπουδαία και γενναιόδωρη πράξη

να ελευθερώσει τους ανθρώπους.

Και για τούτο όλοι εμείς θα πρέπει να

ευγνωμονούμε και να λατρεύουμε τον Μαρντούκ.

Οι Εβραίοι συγγραφείς

στην Παλαιά Διαθήκη,

καθόλου περίεργο,

ακολουθούν μια διαφορετική οπτική.

Για εκείνους, ασφαλώς, δεν μπορεί να είναι ο Μαρντούκ

που έκανε να συμβούν όλα αυτά.

Μπορεί να είναι μόνο ο Ιεχωβάς.

Έτσι στον Ισαία,

έχουμε τα υπέροχα κείμενα

που αποδίδουν όλα τα εύσημα,

όχι στον Μαρντούκ

αλλά στον Κύριο και Θεό του Ισραήλ--

τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ

που επίσης κάλεσε τον Κύρο με το όνομά του

που επίσης παίρνει τον Κύρο απο το χέρι

και τον προτρέπει να γίνει ποιμήν του λαού του.

Είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα

δυο διαφορετικών ιερατικών οικειοποιήσεων του ίδιου γεγονότος,

δυο προσεγγίσεις διαφορετικών θρησκειών,

του ίδιου πολιτικού γεγονότος.

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός

είναι συνήθως με τη μεριά των μεγάλων ταγμάτων.

Το ερώτημα είναι, ποιός θεός ήταν;

Και η διαφωνία ξεβολεύει

τους πάντες τον 19ο αιώνα

ώστε να κατανοήσουν ότι οι Εβραικές γραφές

αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου θρησκευτικού κόσμου.

Και είναι αρκετά σαφές

ότι ο κύλινδρος είναι αρχαιότερος από το κείμενο του Ισαΐα,

ωστόσο, ο Ιεχωβάς μιλά

με γλώσσα παρόμοια

με αυτή που χρησιμοποίησε ο Μαρντούκ.

Υπάρχει μια αμυδρή ιδέα ότι ο Ισαΐας το γνωρίζει,

επειδή λέει,

σας ομιλεί ο Θεός, ασφαλώς,

«Προσφωνώ σε με το ονομά σου

αν και συ δε με γνωρίζεις»

Νομίζω πως αναγνωρίζεται

πως ο Κύρος δεν κατανοεί

ότι δρα εκτελώντας εντολές του Ιεχωβά.

Και, με τον ίδιο τρόπο, θα εκπλήσσονταν αν δρούσε υπό τις εντολές του Μαρντούκ.

Διότι κατά ενδιαφέροντα τρόπο, ασφαλώς

ο Κύρος είναι καλός Πέρσης

που πιστεύει σε διαφορετικούς θεούς

οι οποίοι δεν αναφέρονται σε κανένα από αυτά τα κείμενα.

(Γέλια)

Είμαστε λοιπόν στο 1879.

40 χρόνια μετά

είμαστε στο 1917,

και ο κύλινδρος εισέρχεται σε διαφορετικό κόσμο.

Εποχή που η ρεαλιστικη πολιτική

του σύγχρονου κόσμου --

το έτος της Διακήρυξης Μπαλφούρ,

τη χρονιά που η νέα ιμπεριαλιστική δύναμη στη Μ.Ανατολή, η Βρετανία,

αποφασίζει να ορίσει

μια εθνική πατρίδα για τους Εβραίους,

θα επιτρέψει

στους Εβραίους να γυρίσουν.

Η ανταπόκριση του Εβραικού πληθυσμού στο γεγονός αυτό,

στην Ανατολική Ευρώπη είναι ραψωδική.

Και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη,

οι Εβραίοι δείχνουν εικόνες του Κύρου

και του Γεωργίου του 5ου

πλάι-πλάι --

τους δύο μεγάλους ηγεμόνες

που επέτρεψαν την επιστροφή στην Ιερουσαλήμ.

Ο κύλινδρος του Κύρου επανέρχεται σε δημόσια θέα

και το κείμενο

αποτελεί μια ένδειξη του τι πρόκειται να συμβεί

μετά το τέλος του πολέμου το 1918,

ως τμήμα ενός θεϊκού σχεδίου.

Όλοι γνωρίζετε τι συνέβη.

Δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ,

και 50 χρόνια μετά, στα τέλη της δεκαετίας του 60,

είναι σαφές ότι ο ρόλος της Βρετανίας ως ιμπεριαλιστικής δύναμης έχει τελειώσει.

Ξεκινά μία άλλη ιστορία του κυλίνδρου.

Η περιοχή, με απόφαση του Η. Βασιλείου και των ΗΠΑ,

πρέπει να διασφαλιστεί απο τον κομμουνισμό,

και η υπερδύναμη που θα δημιουργηθεί για να το πράξει

θα ήταν το Ιράν, ο Σάχης.

Έτσι ο Σάχης εφευρίσκει μια Περσική ιστορία,

ή μια επιστροφή στην Περσική ιστορία,

που τον τοποθετεί στο κέντρο μιας μεγάλης παράδοσης

και κόβει νομίσματα

που απεικονίζουν τον ίδιο

με τον κύλινδρο του Κύρου.

Όταν οργανώνει τις μεγάλες γιορτές στην Περσέπολη,

ζητά να φέρουν τον κύλινδρο

και το Βρετανικό Μουσείο δανείζει τον κύλινδρο που ταξιδεύει στην Τεχεράνη,

και αποτελεί μέρος αυτών των μεγάλων εορταστικών εκδηλώσεων

της δυναστείας Παχλαβί.

Ο κύλινδρος του Κύρου: εγγυητής του Σάχη.

Δέκα χρόνια μετά, μια άλλη ιστορία:

η Ιρανική Επανάσταση,1979.

Η Ισλαμική επανάσταση, χωρίς τον Κύρο αυτή τη φορά,

δε μας ενδιαφέρει αυτή η ιστορία,

μας ενδιαφέρει το Ισλαμικό Ιράν --

μέχρι που το Ιράκ,

η νέα υπερδύναμη που όλοι αποφασίσαμε ότι πρέπει να είναι στη περιοχή,

επιτίθεται.

Ακολουθεί ένας ακόμη Περσο-Ιρανικός πόλεμος.

Είναι πολύ σημαντικό για τους Ιρανούς

ν' ανακαλέσουν το σπουδαίο τους παρελθόν,

το σπουδαίο τους παρελθόν

όταν πολέμησαν με το Ιρακ και νίκησαν.

Είναι σημαντικό να βρουν ένα σύμβολο

που θα ενώσει όλους τους Ιρανούς--

Μουσουλμάνους και μη Μουσουλμάνους,

Χριστιανούς, Ζοροάστρες, Εβραίους που ζουν στο Ιραν

πιστούς και απίστους.

Το προφανές έμβλημα είναι ο Κύρος.

Έτσι όταν το Βρετανικό Μουσείο και το Εθνικό Μουσείο Τεχεράνης

συνεργάζονται και δουλεύουν μαζί, όπως κι εμείς,

οι Ιρανοί ζητούν ένα πραγμα μόνο,

δανεικό.

Είναι το μόνο αντικείμενο που ζητούν.

Θέλουν να δανειστούν τον κύλινδρο του Κύρου.

Έτσι πέρυσι,

ο κύλινδρος του Κύρου ταξίδεψε στην Τεχεράνη

για δεύτερη φορά.

Εδώ φαίνεται η παρουσίασή του, η τοποθέτηση στη θήκη

απο την διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Τεχεράνης,

μια από τις πολλές γυναίκες στο Ιράν σε ανώτερες θέσεις,

την κυρία Αρντακάνι.

Ήταν ένα γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας.

Αυτή είναι η άλλη πλευρά της ίδιας εικόνας.

Στην Τεχεράνη το είδανε

ένα με δύο εκατομμύρια άνθρωποι

σε διάστημα λίγων μηνών.

Αυτό ξεπερνά κάθε επιτυχημένη έκθεση

στη Δύση.

Αποτελεί αντικείμενο μιας μεγάλης συζήτησης

σχετικά με το τι σημαίνει ο κύλινδρος, τι σημαίνει ο Κύρος,

αλλά πάνω από όλα, ο Κύρος όπως ερμηνεύεται μέσα απο τον κύλινδρο --

Ο Κύρος, ως υπερασπιστής της πατρίδας,

ως πρωταθλητής, σαφώς, της Ιρανικής ταυτότητας

και των Ιρανικών λαών,

με ανοχή σε όλες τις θρησκευτικές πίστεις.

Στο σύγχρονο Ιράν,

οι Ζωροάστρες και οι Χριστιανοί έχουν εγγυημένες έδρες

στο Ιρανικό κοινοβούλιο, κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να νιώθει περήφανος, πολύ περήφανος.

Για να δουν αυτό το αντικείμενο στην Τεχεράνη,

χιλιάδες Εβραίοι που ζουν στο Ιράν

ήλθαν στην Τεχεράνη.

Απέκτησε εμβληματική αξία,

έγινε σημαντικό αντικείμενο διαξιφισμών

σχετικά με το τι είναι το Ιραν στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Εξακολουθεί το Ιράν να υπερασπίζεται τους καταπιεσμένους;

Θα ελευθερώσει τους ανθρώπους

που οι τύραννοι αιχμαλώτησαν και εξανδραπόδισαν;

Αυτή είναι κυρίαρχη εθνική ρητορική,

και όλα αυτά ενώθηκαν

σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα

κηρύσσοντας την έναρξη της επιστροφής.

Βλέπετε εδώ τον υπερμεγέθη κύλινδρο του Κύρου

με σημαντικές φιγούρες της Ιρανικής Ιστορίας

που συγκεντρώνονται για να λάβουν θέση

στην παράδοση του Ιράν.

Ήταν μία διήγηση που παρουσιάστηκε

από τον ίδιο τον πρόεδρο.

Και για μένα,

το να πάω αυτό το αντικείμενο στο Ιράν,

να μου επιτραπεί να το πάω,

σήμαινε να μου επιτραπεί να συμμετέχω

σε μία εξαιρετική συζήτηση

που διεξήχθη σε υψηλό επίπεδο

σχετικά με το τι είναι το Ιράν,

ποια διαφορετικά Ιράν υπάρχουν

και πώς οι διαφορετικές ιστορίες του Ιράν

μπορούν να διαμορφώσουν σήμερα τον κόσμο.

Είναι μια συζήτηση που συνεχίζεται,

και θα συνεχίσει να ταρακουνά,

επειδή αυτό το αντικείμενο

είναι μια απο τις μεγαλύτερες διακηρύξεις

της ανθρώπινης προσδοκίας.

Στέκεται πλάϊ στο Αμερικάνικο σύνταγμα.

Ασφαλώς δηλώνει πολύ περισσότερα για τις αληθινές ελευθερίες

απ' ό,τι η Μάγκνα Κάρτα.

Είναι ένα ντοκουμέντο που μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά,

για το Ιράν και την περιοχή.

Ένα αντίγραφό του

βρίσκεται στα Ηνωμένα Έθνη.

Αυτό το φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη, θα είναι παρόν

όταν θα πραγματοποιηθούν οι μεγάλοι διαξιφισμοί

σχετικά με το μέλλον της Μέσης Ανατολής.

Θα ήθελα να κλείσω με την ερώτηση

ποια θα είναι η επόμενη ιστορία

στην οποία αυτό το αντικείμενο θα εμφανιστεί;

Θα εμφανιστεί, χωρίς αμφιβολία,

σε πολλές ιστορίες της Μέσης Ανατολής.

Και ποια ιστορία της Μέσης Ανατολής,

ποια ιστορία του κόσμου,

θέλετε να δείτε

ν' αντανακλά αυτό που λέγεται,

αυτό που περιγράφεται σε αυτόν τον κύλινδρο;

Το δικαίωμα των λαών

να συμβιώνουν στο ίδιο κράτος,

ν' ακολουθούν ελεύθερα τις διαφορετικές θρησκευτικές τους λατρείες,

μία Μέση Ανατολή, ένας κόσμος,

όπου η θρησκεία δε θα είναι πια θέμα διαίρεσης

η διένεξης.

Στον χώρο της Μέσης Ανατολής αυτό τον καιρό,

αναπτύσσονται έντονοι διαξιφισμοί, όπως γνωρίζετε.

Αλλά νομίζω πως είναι πιθανό

η πιο ισχυρή και σοφή φωνή από όλες

να είναι η φωνή

αυτού του σιωπηλού αντικειμένου,

του κυλίνδρου του Κύρου.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)