[Jak tworzyć transkrypty]

"Transkrypt" to napisy w języku oryginału.

Ale do czego służą transkrypty?

Napisy w języku oryginału
pomagają na trzy sposoby.

Umożliwiają dostęp do prelekcji
osobom Głuchym i niedosłyszącym.

Pomagają w szerzeniu
idei zawartych w prelekcji,

ponieważ jeśli prelekcja ma transkrypt,

można znaleźć ją w Google,
wyszukując pokrewne tematy.

I wreszcie, jeśli prelekcja ma transkrypt,

może zostać przetłumaczona na inne języki
i tak dotrzeć do widzów z całego świata.

Na czym polega tworzenie transkryptów?

Ogólnie rzecz biorąc, polega na spisywaniu
tego, co słyszymy

i określaniu czasu, kiedy dany napis
ma się pojawić

i momentu, kiedy ma zniknąć.

Istnieje jednak kilka innych,
prostych reguł,

o których należy pamiętać
podczas pracy nad transkryptem.

Nie uwzględniaj w transkrypcie
przejęzyczeń i oczywistych błędów,

na przykład kiedy prelegentka mówi
"on myślisz" zamiast "on myśli".

Niech każdy napis będzie
elegancką porcyjką tekstu,

nawet jeśli prelegentka
zmienia wątek w środku zdania

albo boryka się z gramatyką,
udzielając prelekcji w języku obcym.

Trzymaj się limitów długości linijki,
długości napisu i prędkości czytania.

I pamiętaj,
że tak jak w przypadku tłumaczenia,

kiedy zmiana kodów czasowych nie pomaga,

czasami trzeba zredukować
ilość tekstu w napisie,

żeby utrzymać właściwą prędkość czytania.

Staraj się zsynchronizować napis
z tym, co jest mówione w prelekcji.

Czas wyświetlania napisu może nachodzić
odrobinę na następne zdanie w prelekcji,

szczególnie kiedy jest to konieczne
by utrzymać dobrą prędkość czytania.

Ale nie rozpoczynaj wyświetlania napisu

prędzej niż około 100 milisekund
zanim prelegent powie odpowiednie zdanie.

Inaczej dasz widzom
dziwne poczucie jasnowidzenia,

kiedy język ciała prelegenta
będzie niezgodny z wyświetlanym napisem.

I niech napis nie zostaje na ekranie
więcej niż około 1 sekundy

po tym, jak prelegent skończy mówić
odpowiadające napisowi zdanie.

Nie zostawiaj na końcu napisu
początku następnego zdania.

Kiedy tylko to możliwe, niech napis
zawiera całe zdanie lub zdanie podrzędne.

Takie napisy łatwiej się czyta,

ale łatwiej także się je tłumaczy,

ponieważ gramatyka języka docelowego

może uniemożliwić podzielenie zdania
tak, jak w transkrypcie.

Uwzględnij w napisach informacje dźwiękowe
dla widzów Głuchych i niedosłyszących.

W nawiasach zaznacz,

gdzie słychać śmiech, muzykę i brawa,

daj znać, kiedy poza kamerą
zmienia się prelegent

i opisz każdy inny dźwięk
niezbędny do zrozumienia prelekcji.

Niech żaden napis nie wyświetla się
krócej niż 1 sekundę i dłużej niż 7.

W przypadku trwających dłużej
braw lub muzyki

wstaw napis z informacją dźwiękową
na pierwsze 3 sekundy,

a potem daj znać, kiedy dźwięk się kończy.

Jeśli na ekranie pojawia się tekst
w języku prelekcji,

na przykład napisy wbudowane w film
odtwarzany na scenie,

umieść ten tekst w napisach,

jeśli to możliwe
bez nachodzenia na inne napisy.

Dzięki temu ten tekst na ekranie
będzie można przetłumaczyć na inne języki.

Żeby wskazać,

że chodzi o tekst na ekranie,
nie o kwestię mówioną przez prelegenta,

umieść tekst w nawiasach kwadratowych.

Poszukaj właściwej pisowni
użytych w prelekcji nazw własnych.

Jeśli nie słyszysz, co mówi prelegent,

zapytaj w grupie "I transcribe TEDx talks"

lub w grupie swojego języka na Facebooku.

I co najważniejsze, pamiętaj,
że tworząc transkrypty,

wyświadczasz całemu światu
znakomitą przysługę,

bo umożliwiasz ideom zawartym w prelekcji

dotarcie do szerszej,
globalnej publiczności.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej
o tworzeniu transkryptów,

zapoznaj się ze szczegółowym poradnikiem
"How to tackle a Transcript."

A tymczasem...
Miłego tłumaczenia i transkrypcji!