WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:04.000
นี่คือช่วงเวลา

00:00:04.000 --> 00:00:09.000
ที่ผมเริ่มสร้างโรงเรียนนักประดิษฐ์ (Tinkering School)

NOTE Paragraph

00:00:09.000 --> 00:00:13.000
โรงเรียนนักประดิษฐ์นี้เป็นที่ที่เด็กสามารถหยิบไม้

00:00:13.000 --> 00:00:17.000
หยิบค้อน หรืออุปกรณ์อันตรายอื่นๆ

00:00:17.000 --> 00:00:19.000
โดยได้รับความไว้วางใจ

00:00:19.000 --> 00:00:21.000
ไว้วางใจว่าเขาจะไม่เล่นจนเจ็บตัว

00:00:21.000 --> 00:00:25.000
และไว้วางใจว่าจะไม่ทำให้คนอื่นบาดเจ็บด้วย

00:00:25.000 --> 00:00:28.000
โรงเรียนนักประดิษฐ์ไม่มีหลักสูตรตายตัว

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
และไม่มีการทดสอบ

00:00:30.000 --> 00:00:34.000
เราไม่ต้องการสอนอะไรที่แน่นอน

NOTE Paragraph

00:00:34.000 --> 00:00:37.000
เมื่อเด็กก้าวเข้าโรงเรียนนี้

00:00:37.000 --> 00:00:39.000
เขาจะได้เจอหลายสิ่งหลายอย่าง

00:00:39.000 --> 00:00:43.000
แผ่นไม้ ตะปู เชือก ล้อรถ

00:00:43.000 --> 00:00:48.000
และอุปกรณ์มากมาย อุปกรณ์ที่ใช้งานจริง

00:00:48.000 --> 00:00:53.000
มันเป็น6วันที่เปี่ยมล้นไปด้วยประสบการณ์สำหรับเด็กๆ

00:00:53.000 --> 00:00:57.000
และภายในระยะเวลานั้น เราได้มอบ 'เวลา' ให้กับเด็กๆ

00:00:57.000 --> 00:01:00.000
ซึ่งดูเหมือนว่าเราจะมีน้อยลงเรื่อยๆ

00:01:00.000 --> 00:01:03.000
ในชีวิตที่ยุ่งเหยิงของเรา

00:01:03.000 --> 00:01:06.000
เป้าหมายของเราคือ เพื่อแน่ใจว่าพวกเขากลับไป

00:01:06.000 --> 00:01:08.000
ด้วยสัญชาตญาณในการสร้างสิ่งต่างๆ

00:01:08.000 --> 00:01:11.000
ที่มากขึ้น

00:01:11.000 --> 00:01:14.000
และให้เด็กได้รู้ว่า

00:01:14.000 --> 00:01:18.000
เขาสามารถแก้ไขอะไรก็ได้ ด้วยการลองไปเรื่อยๆ

NOTE Paragraph

00:01:18.000 --> 00:01:23.000
ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามแผนการ ไม่เคยมีเลย

00:01:23.000 --> 00:01:25.000
(เสียงหัวเราะ)

00:01:25.000 --> 00:01:27.000
แล้วเด็กก็เรียนรู้ว่า

00:01:27.000 --> 00:01:31.000
ทุกโปรเจกต้องเละเทะ

00:01:31.000 --> 00:01:32.000
(เสียงหัวเราะ)

00:01:32.000 --> 00:01:34.000
และเพื่อให้เขาคุ้นเคยกับความคิดที่ว่า

00:01:34.000 --> 00:01:37.000
ทุกๆย่างก้าว คือก้าวที่

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
เขาใกล้ถึงจุดหมายมากขึ้น

00:01:40.000 --> 00:01:44.000
หรือไม่ก็เป็นความล้มเหลวที่น่ายินดีที่สุด

00:01:44.000 --> 00:01:48.000
เราเริ่มจากการขีดๆเขียนๆ และวาดแบบร่าง

00:01:48.000 --> 00:01:51.000
และบางครั้งเราก็วางแผนจริงๆ

00:01:51.000 --> 00:01:55.000
แต่บางครั้ง เราก็เริ่มสร้างเลย

00:01:55.000 --> 00:01:58.000
การสร้างคือหัวใจสำคัญของประสบการณ์นี้

00:01:58.000 --> 00:02:01.000
การได้ลงมือทำ ได้ใส่ใจ

00:02:01.000 --> 00:02:05.000
ได้ใช้ความทุ่มเททั้งหมดไปกับปัญหาในมือ

00:02:05.000 --> 00:02:08.000
ผมและโรบินร่วมมือกัน

00:02:08.000 --> 00:02:10.000
พยายามทำให้โปรเจก

00:02:10.000 --> 00:02:13.000
มีจุดหักเหจนจบ

00:02:13.000 --> 00:02:16.000
ความสำเร็จอยู่ที่การลงมือทำ

00:02:16.000 --> 00:02:19.000
และเราฉลองความล้มเหลว พร้อมทั้งศึกษามัน

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
ปัญหากลายเป็นเพียงเกมส์ปริศนา

00:02:22.000 --> 00:02:26.000
และอุปสรรคก็หายไป

NOTE Paragraph

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว

00:02:28.000 --> 00:02:30.000
หรือความซับซ้อนเป็นพิเศษ

00:02:30.000 --> 00:02:35.000
มีพฤติกรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้น: การตกแต่งครับ

00:02:35.000 --> 00:02:38.000
(เสียงหัวเราะ)

00:02:38.000 --> 00:02:40.000
การตกแต่งโปรเจกที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์

00:02:40.000 --> 00:02:44.000
เป็นการบ่มเพาะความคิดอย่างหนึ่ง

00:02:44.000 --> 00:02:47.000
ด้วยการทำงานสลับหยุดพักแบบนี้

00:02:47.000 --> 00:02:50.000
นำมาซึ่งความเข้าใจ และวิธีการใหม่ๆ

00:02:50.000 --> 00:02:55.000
ในการแก้ไขปัญหาที่น่าหนักใจเมื่อครู่ที่แล้ว

NOTE Paragraph

00:02:55.000 --> 00:03:00.000
เราจะใช้อะไรสร้างก็ได้

00:03:00.000 --> 00:03:06.000
แม้กระทั่งถุงพลาสติกที่น่าขยะแขยง

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
ก็สามารถกลายเป็นสะพาน

00:03:08.000 --> 00:03:12.000
ที่แข็งแรงกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้

00:03:12.000 --> 00:03:15.000
และพวกเขายังประหลาดใจ

00:03:15.000 --> 00:03:18.000
แม้จะเป็นสิ่งที่เขาสร้างมากับมือ

NOTE Paragraph

00:03:18.000 --> 00:03:22.000
วีดีโอ: สาม สอง หนึ่ง ศูนย์ ไปได้!

NOTE Paragraph

00:03:29.000 --> 00:03:33.000
กีเวอร์ ทัลลีย์: รถไฟเหาะที่สร้างขึ้นโดยเด็กเจ็ดขวบ

NOTE Paragraph

00:03:33.000 --> 00:03:36.000
วีดีโอ: เย้!

00:03:36.000 --> 00:03:38.000
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:03:38.000 --> 00:03:41.000
กีเวอร์ ทัลลีย์: ขอบคุณครับ เป็นเกียรติอย่างมากครับ

00:03:41.000 --> 00:03:47.000
(เสียงปรบมือ)