1 00:00:00,000 --> 00:00:04,000 นี่คือช่วงเวลา 2 00:00:04,000 --> 00:00:09,000 ที่ผมเริ่มสร้างโรงเรียนนักประดิษฐ์ (Tinkering School) 3 00:00:09,000 --> 00:00:13,000 โรงเรียนนักประดิษฐ์นี้เป็นที่ที่เด็กสามารถหยิบไม้ 4 00:00:13,000 --> 00:00:17,000 หยิบค้อน หรืออุปกรณ์อันตรายอื่นๆ 5 00:00:17,000 --> 00:00:19,000 โดยได้รับความไว้วางใจ 6 00:00:19,000 --> 00:00:21,000 ไว้วางใจว่าเขาจะไม่เล่นจนเจ็บตัว 7 00:00:21,000 --> 00:00:25,000 และไว้วางใจว่าจะไม่ทำให้คนอื่นบาดเจ็บด้วย 8 00:00:25,000 --> 00:00:28,000 โรงเรียนนักประดิษฐ์ไม่มีหลักสูตรตายตัว 9 00:00:28,000 --> 00:00:30,000 และไม่มีการทดสอบ 10 00:00:30,000 --> 00:00:34,000 เราไม่ต้องการสอนอะไรที่แน่นอน 11 00:00:34,000 --> 00:00:37,000 เมื่อเด็กก้าวเข้าโรงเรียนนี้ 12 00:00:37,000 --> 00:00:39,000 เขาจะได้เจอหลายสิ่งหลายอย่าง 13 00:00:39,000 --> 00:00:43,000 แผ่นไม้ ตะปู เชือก ล้อรถ 14 00:00:43,000 --> 00:00:48,000 และอุปกรณ์มากมาย อุปกรณ์ที่ใช้งานจริง 15 00:00:48,000 --> 00:00:53,000 มันเป็น6วันที่เปี่ยมล้นไปด้วยประสบการณ์สำหรับเด็กๆ 16 00:00:53,000 --> 00:00:57,000 และภายในระยะเวลานั้น เราได้มอบ 'เวลา' ให้กับเด็กๆ 17 00:00:57,000 --> 00:01:00,000 ซึ่งดูเหมือนว่าเราจะมีน้อยลงเรื่อยๆ 18 00:01:00,000 --> 00:01:03,000 ในชีวิตที่ยุ่งเหยิงของเรา 19 00:01:03,000 --> 00:01:06,000 เป้าหมายของเราคือ เพื่อแน่ใจว่าพวกเขากลับไป 20 00:01:06,000 --> 00:01:08,000 ด้วยสัญชาตญาณในการสร้างสิ่งต่างๆ 21 00:01:08,000 --> 00:01:11,000 ที่มากขึ้น 22 00:01:11,000 --> 00:01:14,000 และให้เด็กได้รู้ว่า 23 00:01:14,000 --> 00:01:18,000 เขาสามารถแก้ไขอะไรก็ได้ ด้วยการลองไปเรื่อยๆ 24 00:01:18,000 --> 00:01:23,000 ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามแผนการ ไม่เคยมีเลย 25 00:01:23,000 --> 00:01:25,000 (เสียงหัวเราะ) 26 00:01:25,000 --> 00:01:27,000 แล้วเด็กก็เรียนรู้ว่า 27 00:01:27,000 --> 00:01:31,000 ทุกโปรเจกต้องเละเทะ 28 00:01:31,000 --> 00:01:32,000 (เสียงหัวเราะ) 29 00:01:32,000 --> 00:01:34,000 และเพื่อให้เขาคุ้นเคยกับความคิดที่ว่า 30 00:01:34,000 --> 00:01:37,000 ทุกๆย่างก้าว คือก้าวที่ 31 00:01:37,000 --> 00:01:40,000 เขาใกล้ถึงจุดหมายมากขึ้น 32 00:01:40,000 --> 00:01:44,000 หรือไม่ก็เป็นความล้มเหลวที่น่ายินดีที่สุด 33 00:01:44,000 --> 00:01:48,000 เราเริ่มจากการขีดๆเขียนๆ และวาดแบบร่าง 34 00:01:48,000 --> 00:01:51,000 และบางครั้งเราก็วางแผนจริงๆ 35 00:01:51,000 --> 00:01:55,000 แต่บางครั้ง เราก็เริ่มสร้างเลย 36 00:01:55,000 --> 00:01:58,000 การสร้างคือหัวใจสำคัญของประสบการณ์นี้ 37 00:01:58,000 --> 00:02:01,000 การได้ลงมือทำ ได้ใส่ใจ 38 00:02:01,000 --> 00:02:05,000 ได้ใช้ความทุ่มเททั้งหมดไปกับปัญหาในมือ 39 00:02:05,000 --> 00:02:08,000 ผมและโรบินร่วมมือกัน 40 00:02:08,000 --> 00:02:10,000 พยายามทำให้โปรเจก 41 00:02:10,000 --> 00:02:13,000 มีจุดหักเหจนจบ 42 00:02:13,000 --> 00:02:16,000 ความสำเร็จอยู่ที่การลงมือทำ 43 00:02:16,000 --> 00:02:19,000 และเราฉลองความล้มเหลว พร้อมทั้งศึกษามัน 44 00:02:19,000 --> 00:02:22,000 ปัญหากลายเป็นเพียงเกมส์ปริศนา 45 00:02:22,000 --> 00:02:26,000 และอุปสรรคก็หายไป 46 00:02:26,000 --> 00:02:28,000 เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว 47 00:02:28,000 --> 00:02:30,000 หรือความซับซ้อนเป็นพิเศษ 48 00:02:30,000 --> 00:02:35,000 มีพฤติกรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้น: การตกแต่งครับ 49 00:02:35,000 --> 00:02:38,000 (เสียงหัวเราะ) 50 00:02:38,000 --> 00:02:40,000 การตกแต่งโปรเจกที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ 51 00:02:40,000 --> 00:02:44,000 เป็นการบ่มเพาะความคิดอย่างหนึ่ง 52 00:02:44,000 --> 00:02:47,000 ด้วยการทำงานสลับหยุดพักแบบนี้ 53 00:02:47,000 --> 00:02:50,000 นำมาซึ่งความเข้าใจ และวิธีการใหม่ๆ 54 00:02:50,000 --> 00:02:55,000 ในการแก้ไขปัญหาที่น่าหนักใจเมื่อครู่ที่แล้ว 55 00:02:55,000 --> 00:03:00,000 เราจะใช้อะไรสร้างก็ได้ 56 00:03:00,000 --> 00:03:06,000 แม้กระทั่งถุงพลาสติกที่น่าขยะแขยง 57 00:03:06,000 --> 00:03:08,000 ก็สามารถกลายเป็นสะพาน 58 00:03:08,000 --> 00:03:12,000 ที่แข็งแรงกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้ 59 00:03:12,000 --> 00:03:15,000 และพวกเขายังประหลาดใจ 60 00:03:15,000 --> 00:03:18,000 แม้จะเป็นสิ่งที่เขาสร้างมากับมือ 61 00:03:18,000 --> 00:03:22,000 วีดีโอ: สาม สอง หนึ่ง ศูนย์ ไปได้! 62 00:03:29,000 --> 00:03:33,000 กีเวอร์ ทัลลีย์: รถไฟเหาะที่สร้างขึ้นโดยเด็กเจ็ดขวบ 63 00:03:33,000 --> 00:03:36,000 วีดีโอ: เย้! 64 00:03:36,000 --> 00:03:38,000 (เสียงปรบมือ) 65 00:03:38,000 --> 00:03:41,000 กีเวอร์ ทัลลีย์: ขอบคุณครับ เป็นเกียรติอย่างมากครับ 66 00:03:41,000 --> 00:03:47,000 (เสียงปรบมือ)