0:00:00.000,0:00:04.000
นี่คือช่วงเวลา

0:00:04.000,0:00:09.000
ที่ผมเริ่มสร้างโรงเรียนนักประดิษฐ์ (Tinkering School)

0:00:09.000,0:00:13.000
โรงเรียนนักประดิษฐ์นี้เป็นที่ที่เด็กสามารถหยิบไม้

0:00:13.000,0:00:17.000
หยิบค้อน หรืออุปกรณ์อันตรายอื่นๆ

0:00:17.000,0:00:19.000
โดยได้รับความไว้วางใจ

0:00:19.000,0:00:21.000
ไว้วางใจว่าเขาจะไม่เล่นจนเจ็บตัว

0:00:21.000,0:00:25.000
และไว้วางใจว่าจะไม่ทำให้คนอื่นบาดเจ็บด้วย

0:00:25.000,0:00:28.000
โรงเรียนนักประดิษฐ์ไม่มีหลักสูตรตายตัว

0:00:28.000,0:00:30.000
และไม่มีการทดสอบ

0:00:30.000,0:00:34.000
เราไม่ต้องการสอนอะไรที่แน่นอน

0:00:34.000,0:00:37.000
เมื่อเด็กก้าวเข้าโรงเรียนนี้

0:00:37.000,0:00:39.000
เขาจะได้เจอหลายสิ่งหลายอย่าง

0:00:39.000,0:00:43.000
แผ่นไม้ ตะปู เชือก ล้อรถ

0:00:43.000,0:00:48.000
และอุปกรณ์มากมาย อุปกรณ์ที่ใช้งานจริง

0:00:48.000,0:00:53.000
มันเป็น6วันที่เปี่ยมล้นไปด้วยประสบการณ์สำหรับเด็กๆ

0:00:53.000,0:00:57.000
และภายในระยะเวลานั้น เราได้มอบ 'เวลา' ให้กับเด็กๆ

0:00:57.000,0:01:00.000
ซึ่งดูเหมือนว่าเราจะมีน้อยลงเรื่อยๆ

0:01:00.000,0:01:03.000
ในชีวิตที่ยุ่งเหยิงของเรา

0:01:03.000,0:01:06.000
เป้าหมายของเราคือ เพื่อแน่ใจว่าพวกเขากลับไป

0:01:06.000,0:01:08.000
ด้วยสัญชาตญาณในการสร้างสิ่งต่างๆ

0:01:08.000,0:01:11.000
ที่มากขึ้น

0:01:11.000,0:01:14.000
และให้เด็กได้รู้ว่า

0:01:14.000,0:01:18.000
เขาสามารถแก้ไขอะไรก็ได้ ด้วยการลองไปเรื่อยๆ

0:01:18.000,0:01:23.000
ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามแผนการ ไม่เคยมีเลย

0:01:23.000,0:01:25.000
(เสียงหัวเราะ)

0:01:25.000,0:01:27.000
แล้วเด็กก็เรียนรู้ว่า

0:01:27.000,0:01:31.000
ทุกโปรเจกต้องเละเทะ

0:01:31.000,0:01:32.000
(เสียงหัวเราะ)

0:01:32.000,0:01:34.000
และเพื่อให้เขาคุ้นเคยกับความคิดที่ว่า

0:01:34.000,0:01:37.000
ทุกๆย่างก้าว คือก้าวที่

0:01:37.000,0:01:40.000
เขาใกล้ถึงจุดหมายมากขึ้น

0:01:40.000,0:01:44.000
หรือไม่ก็เป็นความล้มเหลวที่น่ายินดีที่สุด

0:01:44.000,0:01:48.000
เราเริ่มจากการขีดๆเขียนๆ และวาดแบบร่าง

0:01:48.000,0:01:51.000
และบางครั้งเราก็วางแผนจริงๆ

0:01:51.000,0:01:55.000
แต่บางครั้ง เราก็เริ่มสร้างเลย

0:01:55.000,0:01:58.000
การสร้างคือหัวใจสำคัญของประสบการณ์นี้

0:01:58.000,0:02:01.000
การได้ลงมือทำ ได้ใส่ใจ

0:02:01.000,0:02:05.000
ได้ใช้ความทุ่มเททั้งหมดไปกับปัญหาในมือ

0:02:05.000,0:02:08.000
ผมและโรบินร่วมมือกัน

0:02:08.000,0:02:10.000
พยายามทำให้โปรเจก

0:02:10.000,0:02:13.000
มีจุดหักเหจนจบ

0:02:13.000,0:02:16.000
ความสำเร็จอยู่ที่การลงมือทำ

0:02:16.000,0:02:19.000
และเราฉลองความล้มเหลว พร้อมทั้งศึกษามัน

0:02:19.000,0:02:22.000
ปัญหากลายเป็นเพียงเกมส์ปริศนา

0:02:22.000,0:02:26.000
และอุปสรรคก็หายไป

0:02:26.000,0:02:28.000
เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว

0:02:28.000,0:02:30.000
หรือความซับซ้อนเป็นพิเศษ

0:02:30.000,0:02:35.000
มีพฤติกรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้น: การตกแต่งครับ

0:02:35.000,0:02:38.000
(เสียงหัวเราะ)

0:02:38.000,0:02:40.000
การตกแต่งโปรเจกที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์

0:02:40.000,0:02:44.000
เป็นการบ่มเพาะความคิดอย่างหนึ่ง

0:02:44.000,0:02:47.000
ด้วยการทำงานสลับหยุดพักแบบนี้

0:02:47.000,0:02:50.000
นำมาซึ่งความเข้าใจ และวิธีการใหม่ๆ

0:02:50.000,0:02:55.000
ในการแก้ไขปัญหาที่น่าหนักใจเมื่อครู่ที่แล้ว

0:02:55.000,0:03:00.000
เราจะใช้อะไรสร้างก็ได้

0:03:00.000,0:03:06.000
แม้กระทั่งถุงพลาสติกที่น่าขยะแขยง

0:03:06.000,0:03:08.000
ก็สามารถกลายเป็นสะพาน

0:03:08.000,0:03:12.000
ที่แข็งแรงกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้

0:03:12.000,0:03:15.000
และพวกเขายังประหลาดใจ

0:03:15.000,0:03:18.000
แม้จะเป็นสิ่งที่เขาสร้างมากับมือ

0:03:18.000,0:03:22.000
วีดีโอ: สาม สอง หนึ่ง ศูนย์ ไปได้!

0:03:29.000,0:03:33.000
กีเวอร์ ทัลลีย์: รถไฟเหาะที่สร้างขึ้นโดยเด็กเจ็ดขวบ

0:03:33.000,0:03:36.000
วีดีโอ: เย้!

0:03:36.000,0:03:38.000
(เสียงปรบมือ)

0:03:38.000,0:03:41.000
กีเวอร์ ทัลลีย์: ขอบคุณครับ เป็นเกียรติอย่างมากครับ

0:03:41.000,0:03:47.000
(เสียงปรบมือ)