[Verhalen uit de Zee]

[Visverhaal
Mijn Geheime Leven als Plankton]

Hoe ben ik hier terecht gekomen?

Nou, dat verhaal is vreemder 
dan je zou verwachten.

Ik kom uit een wereld vol zwervers,

een plek die weinig mensen kennen.

De wereld van het plankton.

Ik was één van een miljoen eieren

en slechts een paar van ons 
hebben het overleefd.

Als larf voegde ik me
onder de andere zwervers.

['Plankton' komt van het Griekse woord 
'planktos', dat rondzwerven betekent]

Plankton-vrienden had ik in alle maten, 
van kleine algen en bacteriën

tot dieren die langer waren 
dan de blauwe vinvis.

Ik deelde de kwekerij 
met andere embryo's en jongeren,

van mosselen tot krabben, 
van zee-egels tot anemonen.

(Hoog piepend geluid)

Wij zwervende dieren heten zoöplankton.

De meest voorkomende soort hier 
zijn eenoogkreeftjes en krill.

(Zoemen)

Je kan overal ter wereld zoeken,

maar nergens vind je een plek 
zo divers als mijn geboortehuis.

In één theelepel zeewater

kunnen een miljoen levende wezens zitten.

Het leven hier is best een uitdaging.

Biljoenen worden hier geboren,
maar slechts een paar worden volwassen.

Hij is niet groter dan een speldenknop,

maar deze krablarf 
is de grootste vijand van de pijlworm.

(Tokkelend geluid)

(Zuigend geluid)

Zware gevechten 
tussen vleeseters, zoals hier,

is één manier om aan voedsel te komen.

Maar er is er maar één de sterkste
en dat is het fytoplankton.

Eencellig leven

dat zonlicht en koolstofdioxide omzet

in eetbaar goud.

Fytoplankton vormt 
het grootste voedselnetwerk ter wereld.

's Nachts stegen dieren zoals ik 
omhoog uit de diepte

om ons tegoed te doen 
aan dit krachtige zonnebanket.

(Maraca geluid)

Ik maakte deel uit van de grootste 
dagelijkse migratiegolf ter wereld.

Overdag

keerde ik terug naar de duisternis, 
waar ook mijn vreemde makkers zaten.

(Hoop piepend geluid)

(Klapperend geluid)

Kannibalen, zoals deze zeevlinder,

die z'n eigen familie opeet.

En ribkwallen,

die hun trilhaartjes bewegen 
als regenboogwimpers.

Sommigen vangen hun prooi 
met kleverige tentakels,

terwijl anderen gewoon een hap 
uit hun neven en nichten nemen.

En siphonophorae,

die hun prooi vangen 
met giftige neteldraden.

Mijn favoriet is de Crustacea Phronima.

Zijn monsterlijke uiterlijk 
inspireerde de film 'Aliens'.

Hij vangt kleine hapjes
met z'n borstelharen,

maar geeft de voorkeur 
aan grotere prooi als de Salpidae.

Met twee paar ogen jaagt dit vrouwtje 
in de diepe wateren.

Eenmaal gevangen

doet ze iets opmerkelijks

dat in de rest van het dierenrijk 
niet voorkomt.

Met lichaamsdelen van haar slachtoffers

creëert ze een vatvormig nest

waar ze haar jongen voedt 
tot ze groot genoeg zijn

om zichzelf te redden en weg te drijven.

Voor een kleine vis zoals ik 
zijn ze de ultieme snack.

Het voedselweb van plankton 
is zo complex

dat zelfs wetenschappers 
niet weten wie wie eet.

Maar ik wel.

Nu weet je waar ik vandaan kom.

Ik ben niet zo maar een lekker maal.