WEBVTT

00:00:06.823 --> 00:00:09.326
ไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม?

00:00:09.326 --> 00:00:10.725
(เสียงหัวเราะ)

00:00:10.725 --> 00:00:13.318
คนจำนวน 63 ล้านคนในประเทศอินเดีย

00:00:13.318 --> 00:00:17.001
เจอกับสิ่งนี้ปีเเล้วปีเล่า วันเเล้ววันเล่า

00:00:17.001 --> 00:00:19.896
พยายามตีความหมายของโลกที่เค้าไม่ได้ยิน

00:00:20.436 --> 00:00:23.207
ขาดการตระหนักอย่างมากเละการตีกรอบของสังคม

00:00:23.207 --> 00:00:25.643
เกี่ยวกับการที่เด็กมีความสามารถที่เเตกต่าง

00:00:26.000 --> 00:00:27.919
พ่อแม่วิ่งจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

00:00:27.919 --> 00:00:30.953
พยายามที่จะเข้าใจวืธีกาเลี้ยงดูลูกของพวกเขา

00:00:30.953 --> 00:00:33.892
เเล้วก็โดนบอกว่า 
"ถึงเเม้เด็กจะไม่ได้ยิน

00:00:33.892 --> 00:00:36.280
เเต่ไม่มีความผิดปกติกับกล่องเสียงนะ

00:00:36.280 --> 00:00:38.396
ไม่มีความผิดปกติของเส้นเสียง

00:00:38.396 --> 00:00:41.239
เเละวันนึงเขาก็จะสามารถ
เรียนรู้วิธีการพูดได้

00:00:41.239 --> 00:00:45.893
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางหลายต่อหลายปี
ที่พยายามสอน..

00:00:45.893 --> 00:00:50.163
เด็กน้อยให้ออกเสียงคำต่างๆ
ที่เค้าไม่ได้ยิน

00:00:50.893 --> 00:00:54.283
ถึงเเม้ว่าในครอบครัว
เด็กน้อยจะอยาก...

00:00:54.283 --> 00:00:56.309
สื่อสารกับพ่อเเม่

00:00:56.309 --> 00:00:59.930
จะอยากเป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาเพียงใด

00:00:59.930 --> 00:01:03.920
เเต่เขาก็ทำไม่ได้ เเละเขาก็ไม่เข้าใจ
ว่าทำไมไม่มีใครฟังเค้าเลย

00:01:04.620 --> 00:01:06.732
ดังนั้นเขาเลยรู้สึกโดดเดี่ยวเเละ คิดถึง...

00:01:06.732 --> 00:01:09.923
ความสามารถที่สำคัญที่จำเป็นต้องใช้
เมื่อเขาโตขึ้น

00:01:09.923 --> 00:01:14.464
เขาไปโรงเรียน โดยคิดว่า "โอเค 
หวังว่าอะไรๆ จะเปลี่ยนไป

00:01:14.464 --> 00:01:17.371
เเต่เเล้วเขาก็เห็นปากคุณครูที่เปิดเเละปิด

00:01:17.371 --> 00:01:19.827
พร้อมกับเขียนอะไรแปลกๆ บนกระดาน

00:01:19.827 --> 00:01:22.880
โดยไม่เข้าใจอะไรเลย เพราะว่าเขาไม่ได้ยิน

00:01:22.880 --> 00:01:26.997
เขาลอกทั้งหมดนี้ลงสมุด และ เขียนลงข้อสอบ

00:01:26.997 --> 00:01:31.474
และด้วยการท่องจำ และได้คะแนนออกมาดี
เขาเรียนจบชั้น ม.4

00:01:31.474 --> 00:01:34.704
โอกาสในการทำงานของเขาหล่ะ ?

00:01:34.704 --> 00:01:38.230
นี่คือเด็กที่ไม่ได้รับการศึกษาที่เเท้จริง

00:01:38.230 --> 00:01:41.483
คำพูดที่มาจากการมองเห็น
คำศัพท์ 30-40 คำ

00:01:41.483 --> 00:01:46.162
เขามีอารมณืที่ไม่มั่นคง 
เขาอาจจะรู้สึกโกรธโลกทั้งใบด้วยก็ได้

00:01:46.162 --> 00:01:49.117
ซึ่งทำให้เขาปิดกั้นตัวเอง

00:01:49.117 --> 00:01:53.283
เขาทำงานที่ไหนหล่ะ ? 
แรงงานท้ายแถว, งานที่ไม่ต้องใช้ทักษะอะไร

00:01:53.283 --> 00:01:56.172
ซึ่งส่วนใหญ่โดนดูถูกเหยียดหยาม

00:01:56.179 --> 00:02:02.037
นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉัน
ในปี 2004 ฉันไม่มี..., อย่างที่เคลลี่พูด

00:02:02.037 --> 00:02:04.440
ฉันไม่มีใครในครอบครัวที่หูหนวก

00:02:04.440 --> 00:02:07.546
เเค่เป็นอะไรที่น่าดึงดูด
บวกกับความคิดที่ไม่มีเหตุผล

00:02:07.546 --> 00:02:09.992
ฉันกระโดดเข้ามาในโลกใบนี้
เเละได้เรียนภาษามือ

00:02:09.992 --> 00:02:13.750
ในตอนนั้น มันเป็นความท้าทาย
ไม่มีใครต้องการ... ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้...

00:02:13.750 --> 00:02:17.145
"สิ่งที่เธออยากเรียนคืออะไรนะ รูม่า ?
มันเป็นภาษาหรอ?"

00:02:17.145 --> 00:02:22.285
อย่างไรก็ตาม การเรียนภาษามือ
ได้เปิดโลกของฉันสู่คนกลุ่มนี้

00:02:22.285 --> 00:02:24.905
ซึ่งภายนอกอาจจะดูเงียบ
เเต่เต็มไปด้วย

00:02:24.905 --> 00:02:28.477
ความน่าหลงไหลเเละน่าเเสวงหา
ในฐานะผู้เรียนที่มองเห็น

00:02:28.477 --> 00:02:31.141
และฉันได้เรื่องราวต่างๆ ของพวกเขา
ในสิ่งที่พวกเขาอยากจะทำ

00:02:31.141 --> 00:02:38.612
เเละในปีต่อมา ปี2005
ด้วยเงินเก็บอันน้อยนิดประมาณ 5,000 เหรียญ

00:02:38.612 --> 00:02:42.440
จากเบี้ยประกัน
ฉันก่อตั้งศูนย์ขึ้นมา

00:02:42.440 --> 00:02:46.120
ในเเฟลตสองห้องนอน
เเละนักเรียนเพียงหกคน

00:02:46.120 --> 00:02:48.844
เเละฉันก็เริ่มสอนภาษาอังกฤษพวกเขา
ด้วยภาษามือ

00:02:49.597 --> 00:02:53.000
ความท้าทายคือ, ด้วยเวลาที่จำกัด ณ จุดๆนั้น

NOTE Paragraph

00:02:53.000 --> 00:02:56.116
ฉันจะทำยังไงให้เด็กเหล่านี้ ที่เพิ่งจะจบม.ปลาย..

00:02:56.116 --> 00:02:58.360
ได้เข้าสู่งานจริงๆในบริษัทต่างๆ ได้ ?

00:02:58.360 --> 00:03:03.119
งานที่มีเกียรติ, งานที่พิสูจน์ได้ว่า คนหูหนวกไม่ใช่คนโง่นะ

00:03:03.916 --> 00:03:08.393
ฉะนั้น ความท้าทายมันยิ่งใหญ่มาก
คนหูหนวกที่นั่งอยู่แบบนี้หลายปี

00:03:08.393 --> 00:03:10.629
ด้วยความน่าเบื่อและความมืดมิด

00:03:10.629 --> 00:03:14.094
พวกเขาจะต้องเชื่อมั่นในตัวเอง
พ่อแม่ก็ต้องเชื่อมั่น...

00:03:14.094 --> 00:03:16.689
ว่าเด็กคนนี้ไม่ได้หูหนวกและไม่ได้โง่

00:03:16.689 --> 00:03:19.366
และเขาสามารถยืนด้วยเท้าทั้งสองข้างของตัวเองได้

00:03:19.366 --> 00:03:20.643
แต่ที่สำคัญที่สุดนั้น,

00:03:20.643 --> 00:03:23.519
นายจ้างจะจ้างคนที่พูดไม่ได้

00:03:23.519 --> 00:03:26.987
หูก็ไม่ได้ยิน,
และอ่านหรือเขียนหนังสือไม่ได้อีกด้วยไหมละ

00:03:26.987 --> 00:03:30.735
ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนบางคนที่มาจากโรงงาน

00:03:30.735 --> 00:03:34.513
และฉันก็ได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆ 
เกี่ยวกับว่า อะไรคือความหมายของการเป็นคนหูหนวก

00:03:34.513 --> 00:03:39.189
และฉันก็ได้เข้าใจว่า มันมีที่ว่างในบริษัทต่างๆ

00:03:39.189 --> 00:03:43.077
ที่คนหูหนวกสามารถทำงานได้, 
คนหูหนวกก็สามารถทำงานได้อย่างมีคุณค่า

00:03:43.077 --> 00:03:45.862
และด้วยทรัพยากรเพียงเล็กน้อย
พวกเราได้สร้าง

00:03:45.862 --> 00:03:49.187
หลักสูตรการฝึกอาชีพสำหรับคนหูหนวก
ขึ้นมาในประเทศเป็นครั้งแรก

00:03:49.455 --> 00:03:54.240
การหาครูฝึกสอนก็เป็นปัญหาเหมือนกัน
ดังนั้นฉันเลยฝึกเด็กหูหนวกของฉัน

00:03:54.240 --> 00:03:56.800
นักเรียนของฉัน เพื่อให้เป็นครูสอนสำหรับคนหูหนวก

00:03:56.800 --> 00:04:00.759
และนี่คืองานที่พวกเขาได้ทำ
ด้วยความภาคภูมิใจและความรับผิดชอบ
ที่ยิ่งใหญ

00:04:00.759 --> 00:04:07.328
แต่ก็นะ...นายจ้างก็ยังขี้ระแวงอยู่ดี
การศึกษา, คุณสมบัติ จบม.4

00:04:07.328 --> 00:04:09.053
ไม่ ไม่ ไม่ รูม่า
เราจ้างพวกเขาไม่ได้หรอก

00:04:09.053 --> 00:04:10.387
นั่นเป็นปัญหาใหญ่

00:04:10.387 --> 00:04:12.492
และถึงแม้ว่าเราจ้างพวกเขา,

00:04:12.492 --> 00:04:14.822
เราจะสื่อสารกับพวกเขาได้ยังไงหล่ะ ?
เขาอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้

00:04:14.822 --> 00:04:16.352
ไม่ได้ยิน พูดก็ไม่ได้

00:04:16.352 --> 00:04:19.880
ฉันก็แค่บอกพวกเขาว่า "ได้โปรด พวกเราค่อยๆ
ก้าวกันไปทีละขั้นได้ไหม ?

00:04:20.592 --> 00:04:23.086
คุณรู้ไหม เราโฟกัสสิ่งที่เขาสามารถทำได้ ได้ไหม?

00:04:23.086 --> 00:04:26.231
เขาเป็นคนที่ทัศนคติกว้างไกล
เขาทำงานได้ และ...

00:04:26.231 --> 00:04:29.950
และถ้ามันได้ผลที่ดีเยี่ยมหรือ ไม่ได้ผลก็ตาม
เดี๋ยวเราก็จะได้รู้

00:04:29.950 --> 00:04:34.826
นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะแบ่งปัน
เรื่องราวของ วิชู คาปูร์

00:04:34.826 --> 00:04:39.132
เขามาหาเราเมื่อปี ค.ศ. 2009
โดยไม่รู้ภาษาอะไรเลยด้วยซ้ำ

00:04:39.132 --> 00:04:41.242
เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งภาษามือ

00:04:41.242 --> 00:04:44.756
ทั้งหมดที่เขาเห็น ประมวณผลอยู่ในหัวของเขา
โดยผ่านทางตาของเขา

00:04:44.756 --> 00:04:46.799
แม่ของเขาสิ้นหวัง และเธอพูดว่า

00:04:46.799 --> 00:04:49.791
"รูม่า, ฉันฝากเขาไว้ที่ศูนย์ของคุณ
สักสองชั่วโมงได้ไหม ?"

00:04:49.791 --> 00:04:52.163
มันยากมากจริงๆสำหรับฉันที่จะดูแลเขา

00:04:52.163 --> 00:04:54.471
คุณรู้ไหม ดูแลเขา 24ชั่วโมงต่อวัน

00:04:54.471 --> 00:04:57.796
ดังนั้น ฉันเลยบอกไปว่า "ได้สิ โอเค"
มันกระทันหันมาก

00:04:57.796 --> 00:05:02.830
เราใช้ความพยายามอย่างมาก
เราใช้เวลาหนึ่งปีครึ่ง

00:05:02.830 --> 00:05:07.054
เพื่อสอนภาษา วิชู 
และเขาก็เริ่มที่จะสื่อสารและ...

00:05:07.054 --> 00:05:10.704
เขาก็ได้เป็นตัวของตัวเองและ
เขาก็ได้เข้าใจสิ่งที่...

00:05:10.704 --> 00:05:13.567
ฉันพูดแต่เขาไม่ได้ยิน แต่แม่เจ้า
เขาทำอะไรได้หลายอย่างมากๆเลย

00:05:13.567 --> 00:05:16.416
เขาก็พบว่าเขาชอบทำงานบนคอมพิวเตอร์

00:05:16.416 --> 00:05:18.383
เราให้กำลังใจเขา, ผลักดันเขา

00:05:18.383 --> 00:05:22.777
และดันให้เขาไปทำงานด้านโปรแกรมไอทีของเรา
เขาผ่านทุกการทดสอบ คุณรู้ไหม ?

00:05:22.777 --> 00:05:25.551
ด้วยความกังวลของฉันมากมาย 
วันนึง มีการเปิดรับสมัคร

00:05:25.571 --> 00:05:28.498
งานเบื้องหลังของบริษัทไอที
ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

00:05:28.498 --> 00:05:31.997
และมีเพียงแค่ความเสี่ยงและประสบการณ์
ฉันได้บอกว่า

00:05:31.997 --> 00:05:34.880
"ให้วิชู ไปสัมภาษณ์งานนี้สิ "

00:05:34.880 --> 00:05:38.102
วิชูได้ไปที่นั่นและ
ผ่านการทดสอบทางเทคนิคหมด

00:05:38.102 --> 00:05:42.284
ถึงอย่างนั้นฉันพูดว่า "เอ่อ ฉันหวังว่า
เขาจะได้อยู่ที่นั่นอย่างน้อยสัก 6 เดือนนะ"

00:05:42.284 --> 00:05:44.182
อย่างน้อยสัก 6 เดือนนะ"

00:05:44.182 --> 00:05:46.371
ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งปีครึ่งแล้ว

00:05:46.371 --> 00:05:49.579
วิชูก็ยังทำงานอยู่ที่นั่น
และเขาก็ไม่ใช่แค่...

00:05:49.579 --> 00:05:52.637
โอ้ ชายผู้น่าสงสารคนนี้ทำงานอยู่ใน
สภาพแวดล้อมที่คนเขาได้ยินกัน

00:05:52.637 --> 00:05:58.105
เขาได้รับรางวัลเป็นพนักงานดีเด่นประจำเดือน
ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่สองครั้งเลย

00:05:58.105 --> 00:06:00.785
(ปรบมือ)

00:06:00.785 --> 00:06:04.191
และฉันต้องการแบ่งปันสิ่งนั้นกับคุณในวันนี้
เราก็ผ่านมาประมาณ...

00:06:04.191 --> 00:06:07.600
หนึ่งปีครึ่งแล้วที่เราสอนคนหูหนวกให้พร้อม

00:06:07.600 --> 00:06:10.087
เผชิญหน้ากับโลกความเป็นจริง
ที่เรารู้จักกัน

00:06:10.087 --> 00:06:15.465
ในช่วงเวลาสั้นๆ 6ปี, วันนี้
นักเรียนที่น่าทึ่งของกว่า 500 คน

00:06:15.465 --> 00:06:20.198
กำลังทำงานให้แก่องค์กรอุตสาหกรรมชั้นนำ

00:06:20.198 --> 00:06:24.379
ในการทำออกแบบกราฟฟิก
อยู่เบื้องหลังขององค์รไอทีต่างๆ

00:06:24.379 --> 00:06:27.560
งานด้านบริการ
งานด้านการจ้างงาน

00:06:27.560 --> 00:06:30.531
อย่างเช่น งานด้านความปลอดภัยและงานธนาคาร

00:06:30.531 --> 00:06:33.894
และร้านค้าปลีกก็ด้วย และ
ทำงานด้านการบริการลูกค้าโดยตรง

00:06:33.894 --> 00:06:35.676
(เสียงปรบมือ)

00:06:35.676 --> 00:06:39.728
คือเจอหน้ากันตรงๆเหมือนคุณกับฉัน
ในร้าน KFC, หรือในร้านกาแฟ

00:06:39.728 --> 00:06:42.053
ฉันแค่ปล่อยให้คุณอยู่กับความคิดเล็กๆ นั่น

00:06:42.053 --> 00:06:43.768
ใช่ การเปลี่ยนแปลงเป็นไปได้

00:06:43.768 --> 00:06:48.174
เเละมันแค่เริ่มด้วยการค่อยๆ 
เปลี่ยนมุมมองของเรา

00:06:48.174 --> 00:06:49.444
ขอบคุณมากๆค่ะ

00:06:49.444 --> 00:06:56.138
(เสียงปรบมือ)

00:07:02.046 --> 00:07:06.374
เเละนี่คือการปรบมือ
นี่คือสัญลักษณ์สากลของเสียงปรบมือ

00:07:06.374 --> 00:07:08.144
ขอบคุณจริงๆค่ะ