Wat als ik voor jullie a designer baby kon maken? Wat als we, jij als aanstaande ouder en ik als wetenschapper dat samen zouden beslissen? En wat als we het niet deden? Wat als we het een slecht idee vonden, maar velen in onze familie, vrienden en collega's die beslissing wel namen? Laten we nu de tijd snel 15 jaar vooruit spoelen. Laten we doen alsof het 2030 is en jij een ouder bent. Naast je zit je dochter, Marianne, en in 2030 is ze wat we dan een natuurlijk kind noemen, want ze heeft geen genetische modificaties. En omdat jij en je partner dat besluit bewust hebben genomen, kijken velen in jullie sociale kring een beetje op jullie neer. Ze vinden jullie maar luddieten of technofoben. Mariannes beste vriendin Jenna, die vlak naast de deur woont, is een heel ander verhaal. Ze werd geboren als een genetisch gemodificeerde designerbaby met tal van upgrades. Ja. Upgrades. En deze verbeteringen kwamen van een nieuwe genetische-modificatietechnologie met de grappige naam CRISPR, een soort 'knisper', maar dan anders. Dit is CRISPR. De wetenschapper die Jenna's ouders hiervoor inhuurden, voor enkele miljoenen dollars, introduceerde CRISPR in een hele reeks menselijke embryo's. Dan gebruikten ze genetische testen en ze voorspelden dat dat hele kleine embryo, Jenna's embryo, het beste van het stel zou zijn. En nu is Jenna een echte persoon. Ze zit op het tapijt in jullie woonkamer en speelt met jullie dochter Marianne. Jullie families kennen elkaar al jaren en het is nu zonneklaar dat Jenna buitengewoon is. Ze is ongelooflijk intelligent. Als je eerlijk bent tegen jezelf is ze slimmer dan jij, en ze is vijf jaar oud. Ze is mooi, lang, atletisch en de lijst gaat maar door. In feite is er een hele nieuwe generatie van deze GG-kinderen zoals Jenna. En tot nu toe lijkt het erop dat ze gezonder zijn dan de generatie van hun ouders, dan jullie generatie. Ze kosten de gezondheidszorg minder. Ze zijn immuun voor een groot aantal gezondheidsproblemen, waaronder hiv/aids en genetische ziekten. Het klinkt allemaal zo geweldig, maar je kunt het niet helpen, je zit met een verontrustend gevoel, een onderbuikgevoel, dat er gewoon iets niet klopt met Jenna, en je hebt hetzelfde gevoel over andere GG-kinderen die je hebt ontmoet. Je las eerder deze week ook in de krant dat een onderzoek van deze als designerbaby's geboren kinderen aangeeft dat ze een aantal problemen kunnen hebben, zoals verhoogde agressiviteit en narcisme. Maar wat je het meest bezighoudt, is wat je net hoorde van Jenna's familie. Ze is zo slim dat ze naar een speciale school zal gaan, een andere school dan je dochter Marianne, en dat brengt je gezin in de war. Marianne huilde en toen je haar vorige nacht welterusten kuste, zei ze: "Papa, zullen Jenna en ik zelfs geen vriendjes meer zijn?" Terwijl ik jullie dit bedachte 2030-verhaal vertel, heb ik het gevoel dat ik sommigen van jullie misschien plaatste in een sciencefiction-referentiekader. Alsof je een sciencefictionboek leest. Of dat het misschien wat Halloween-achtig is. Maar dit wordt echt mogelijk, slechts 15 jaar na nu. Ik ben stamcel- en geneticaonderzoeker en ik zie deze nieuwe CRISPR-technologie en haar potentiële impact. En we kunnen in die werkelijkheid geraken. Veel zal afhangen van wat we vandaag besluiten. Denk je nog een beetje in de sciencefiction-modus, bedenk dan dat de wereld van de wetenschap eerder dit jaar een enorme schok onderging en het publiek weet het grotendeels niet eens. Onderzoekers in China meldden slechts een paar maanden geleden de creatie van genetisch gemodificeerde menselijke embryo's. Dat was de eerste keer in de geschiedenis. Ze deden het met behulp van deze nieuwe CRISPR-technologie. Het werkte niet perfect, maar ik denk dat ze hier het deksel van een doos van Pandora even oplichtten. Ik denk dat sommige mensen deze technologie gaan gebruiken om designer baby's te maken. Misschien willen sommigen van jullie nu de hand opsteken en zeggen: "Stop, Paul, wacht eens even. Zou dat niet illegaal zijn? Je kunt niet zomaar een designer baby gaan maken." Tot op zekere hoogte heb je gelijk. In sommige landen kan je dat niet doen. Maar in veel andere landen, waaronder mijn eigen land, de Verenigde Staten, is er eigenlijk geen wet voor, dus in theorie zou je het kunnen doen. Nog een andere ontwikkeling maakte dit jaar ophef op dit gebied, niet zo ver van hier in het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk is van oudsher het strengste land op het gebied van menselijke genetische modificatie. Het was daar illegaal, maar slechts een paar maanden geleden, maakten ze een uitzondering op die regel. Ze namen een nieuwe wet aan die de creatie van genetisch gemodificeerde mensen toestond als die het doel had een zeldzame vorm van genetische ziekte te voorkomen. Maar toch denk ik dat deze gebeurtenissen samen ons verder duwen naar een aanvaarding van menselijke genetische modificatie. Ik had het over CRISPR-technologie. Wat is CRISPR eigenlijk? Als je denkt aan de GGO's waar we allemaal meer mee vertrouwd zijn, zoals GG-tomaten en -tarwe en dergelijke, dan is deze techniek vergelijkbaar met de technologieën die werden gebruikt om die te maken, maar hij is dramatisch beter, goedkoper en sneller. Wat is het dan? Zie het als een genetisch Zwitsers zakmes. Een soort Zwitsers zakmes met verschillende instrumenten erin. Een van die instrumenten is een soort vergrootglas of een gps voor ons DNA. Het kan inzoomen op een bepaalde plek. Het volgende gereedschap werkt als een schaar die het DNA op die plek kan doorknippen. En tot slot hebben we een pen waarmee we letterlijk de genetische code op die locatie kunnen herschrijven. Zo simpel is het. Deze technologie, die net drie jaar geleden op het toneel verscheen, heeft de wetenschap stormenderhand ingenomen. Ze evolueert zo snel, wetenschappers zijn er gek op. Ik geef toe dat het me fascineert en we passen het toe in mijn eigen lab. Dus denk ik dat iemand die extra stap gaat zetten, aan een GG menselijk embryo gaat werken en misschien designerbaby's gaat maken. Dit is nu zo alomtegenwoordig. Het verscheen gewoon drie jaar geleden op het toneel. Duizenden labs hebben het vandaag letterlijk in de hand en verrichten belangrijk onderzoek. De meesten zijn niet geïnteresseerd in designerbaby's. Ze bestuderen menselijke ziekten en andere belangrijke wetenschappelijke onderwerpen. Dus is er een hoop goed onderzoek met CRISPR. Genetische modificaties die vroeger jaren in beslag namen en miljoenen dollars kostten, duren nu slechts een paar weken en kosten een paar duizend dollar. Voor mij als wetenschapper is dat fantastisch, maar tegelijkertijd opent het de deur voor mensen die te ver gaan. Ik denk dat voor sommige mensen de nadruk niet zozeer op de wetenschap gaat liggen. Dat gaat hun motivatie niet zijn. Het zal ideologie of de jacht naar winst zijn. Ze zullen voor designerbaby's kiezen . Waarom zouden we ons daarover zorgen maken? We weten van Darwin, als we twee eeuwen teruggaan, dat de evolutie en genetica de mensheid diep hebben beïnvloed, tot wie we zijn vandaag. En sommigen denken dat sociaal-darwinisme in onze wereld aan het werk is, en misschien zelfs ook eugenetica. Stel je deze trends, deze krachten voor met een boosterraket als de CRISPR-technologie, die zo krachtig en zo alomtegenwoordig is. We hoeven maar één eeuw terug te gaan in de tijd om te zien wat eugenetica kan aanrichten. Mijn vader, Peter Knoepfler, werd hier in Wenen geboren. Hij was Wener en werd hier in 1929 geboren. Toen mijn opa en oma hun kleine baby-Peter kregen, was de wereld heel anders, toch? Het was een ander Wenen. De Verenigde Staten waren anders. De wereld was anders. Eugenetica kwam op en mijn grootouders realiseerden zich, vrij snel, denk ik, dat ze zich aan de verkeerde kant van de eugeneticavergelijking bevonden. Ondanks het feit dat zij, en ook hun hele familie, hier thuis waren en dat ze hier al generaties lang woonden, besloten ze omwille van de eugenetica te vertrekken. Ze overleefden het, maar het brak hun hart en ik ben er niet zeker van dat mijn vader ooit zijn vertrek uit Wenen heeft kunnen verwerken. Hij vertrok al op zijn achtste in 1938. Vandaag zie ik een nieuw soort eugenetica opborrelen. Het zou een vriendelijker, zachter, positiever soort eugenetica moeten zijn, anders dan al dat vroegere gedoe. Maar ook al is het gericht op het verbeteren van mensen, toch denk ik dat het negatieve gevolgen kan hebben, en het verontrust mij echt dat sommigen van de voornaamste voorstanders van deze nieuwe eugenetica denken dat CRISPR het toegangskaartje is. Daarom vind ik dat eugenetica, het maken van betere mensen, een moeilijke kwestie is. Wat is beter wanneer we het hebben over een mens? Maar ik geef toe dat ik denk dat velen onder ons het erover eens kunnen zijn dat de mens misschien wel wat beter zou kunnen. Kijk naar onze politici op dit moment in de VS -- God verhoede waar we nu op afstevenen. We hoeven alleen maar in de spiegel te kijken om iets te bedenken wat beter zou kunnen. Eerlijk gezegd, had ik hier liever wat meer haar, in plaats van die kale kop. Sommige mensen zouden wat groter willen zijn, of een ander gewicht, een ander gezicht willen. Als we dat konden, zouden we het doen, of toch met onze kinderen. Het zou erg verleidelijk zijn. En toch zouden er risico's aan verbonden zijn. Ik sprak over eugenetica, maar voor individuen zouden er evengoed risico's zijn. Zelfs als we mensen niet zouden willen verbeteren en we ze gewoon gezonder zouden willen maken met genetische modificatie, dan is deze technologie zo nieuw en zo krachtig, dat we ze per ongeluk zieker konden maken. Dat kan gemakkelijk gebeuren. En er is nog een risico, namelijk dat elk legitiem, belangrijk onderzoek over genetische modificatie nu alleen in het lab gebeurt -- geen interesse in designerbaby's -- maar als enkelen die weg inslaan, gaat het fout lopen en kan het hele onderzoeksgebied beschadigd raken. Ik denk ook dat het niet zo onwaarschijnlijk is dat de overheid zich zou gaan interesseren in genetische modificatie. Neem bijvoorbeeld ons ingebeelde GG-kind Jenna dat gezonder is, als er een generatie lijkt aan te komen met lagere kosten voor de gezondheidszorg, dan zou de overheid kunnen proberen om hun burgers aan te zetten om de GG-route te volgen. Kijk naar China's één-kind-beleid. Men denkt dat dat de geboorte van 400 miljoen mensen voorkwam. Dus is het niet onmogelijk dat de overheid genetische modificatie wel eens zou kunnen gaan propageren. Als designerbaby's populair zouden worden in ons digitale tijdperk -- virale video's, social media -- wat als designerbaby's nu eens modieus zouden worden gevonden en ze uitgroeiden tot de nieuwe beau monde, de nieuwe Kardashians of zoiets? (Gelach) Zouden we die trends echt in de hand kunnen houden? Ik ben er niet van overtuigd dat we dat zouden kunnen. Vandaag is het Halloween en als we over genetische modificatie praten, is er een Halloween-geassocieerd type dat ons daarbij het meest aanspreekt, en dat is Frankenstein. Meestal ging het over Frankenfoods en dat soort dingen. Maar als we er nu over nadenken in de menselijke context op een dag als Halloween, als ouders hun kinderen genetisch konden kostumeren, krijgen we dan een een soort Frankenstein-versie-2? Ik denk het niet. Ik denk niet dat het zo extreem gaat worden. Maar als we de menselijke code gaan hacken, komen we terecht in genetisch niemandsland. Er zouden nog steeds gevaren dreigen. We hoeven maar naar het verleden te kijken, naar andere elementen van transformatieve wetenschap, en zien hoe ze in principe uit de hand kunnen lopen en doordringen in de samenleving. Dus geef ik jullie een voorbeeld en dat is in-vitrofertilisatie. Bijna precies 40 jaar geleden werd reageerbuisbaby nummer één, Louise Brown, geboren, en dat is iets geweldigs. Ik denk dat er sindsdien vijf miljoen ivf-baby's zijn geboren die onmetelijke geluk brachten. Veel ouders kunnen nu van die kinderen houden. Maar als je erover nadenkt dan is het feit dat in vier decennia vijf miljoen baby's werden geboren door een nieuwe technologie nogal buitengewoon. Iets dergelijks zou kunnen gebeuren met menselijke genetische modificatie en designerbaby's. Afhankelijk van de beslissingen die we nemen in de komende maanden, het volgende jaar of zo, zodra designerbaby nummer één er is, zouden er binnen een paar decennia wel eens miljoenen genetisch gemodificeerde mensen kunnen rondlopen. Er is nog een verschil, want als wij, jullie in het publiek of ik, zouden besluiten te kiezen voor designerbaby's, dan zullen hun kinderen ook genetisch gemodificeerd zijn, enzovoort, want het is erfelijk. Dat is een groot verschil. Met dit alles in het achterhoofd, wat moeten we doen? Over een maand is er een vergadering in Washington, DC door de Amerikaanse Nationale Academie van Wetenschappen om exact die vraag aan te pakken. Wat is de juiste weg vooruit met de menselijke genetische modificatie? Ik denk momenteel dat we een moratorium moeten instellen. We moeten dit verbieden. We moeten het creëren van genetisch gemodificeerde mensen niet toestaan, want het is gewoon te gevaarlijk en te onvoorspelbaar. Maar er zijn een heleboel mensen -- (Applaus) Bedankt. (Applaus) Als wetenschapper schrik ik er voor terug om dit in het openbaar te verkondigen, omdat wetenschap in het algemeen niet van zelfregulering en zo houdt. Ik denk dat dit voorlopig in de koelkast moet, maar er zijn veel mensen die het daarmee niet eens zijn. Ze denken het omgekeerde. Ze willen op het gaspedaal duwen, volle kracht vooruit, laten we designerbaby's gaan maken. In de vergadering in december en andere mogelijke bijeenkomsten in de komende maanden, is het heel goed mogelijk dat er geen moratorium komt. Deel van het probleem is dat deze trend, deze revolutie in toepassing van genetische modificatie van de mens, onbekend is bij het publiek. Niemand heeft gezegd: "Dit is nogal wat. Dit is een revolutie die je persoonlijk ingrijpend kan beïnvloeden." Een deel van mijn doel is dat te veranderen en het publiek op te voeden en voor te lichten, om jullie erover aan het praten te krijgen. Ik hoop dat er op deze vergaderingen een rol weggelegd is voor het publiek om hun stem ook te laten horen. Nu even terug naar 2030, naar dat verzonnen verhaal, en afhankelijk van de beslissingen die we op dit moment nemen -- we hebben letterlijk niet veel tijd -- in de komende maanden, het komende jaar of zo, omdat deze technologie zich als een lopend vuurtje verspreidt. Laten we doen alsof we weer terug in die wereld zitten. We zitten in een park en ons kind schommelt op een schommel. Is dat kind een gewoon ouderwets kind of kozen we voor een designerbaby? Veronderstel dat we de traditionele manier kozen en daar zit ons kind te schommelen en eerlijk gezegd is het een rommeltje. Het haar helemaal in de war zoals het mijne. Een loopneus. Niet de beste leerling van de wereld. Wel schattig, je houdt ervan, maar op de schommel ernaast zit zijn beste vriend, een GG-kind. Ze schommelen allebei hetzelfde maar onwillekeurig zit je ze te vergelijken, toch? Het GG-kind schommelt hoger, ziet er beter uit, is een betere leerling, heeft geen loopneus die je moet afvegen. Welk gevoel gaat je dat geven en welke beslissing zou je de volgende keer nemen? Dank je. (Applaus)