Ik houd iets opmerkelijk ouds vast. Het is ouder dan elk menselijk artefact, ouder dan het leven op Aarde, ouder dan de continenten en de oceanen ertussen. Dit werd meer dan vier miljard jaar geleden gevormd in de eerste dagen van het zonnestelsel, terwijl de planeten zich nog vormden. Dit roestige brok nikkel en ijzer lijkt misschien niet speciaal, maar als je het doorsnijdt... kun je zien dat het verschilt van aardse metalen. Dit patroon onthult metaalkristallen die alleen kunnen ontstaan in de ruimte, waar gesmolten metaal extreem langzaam kan afkoelen, een paar graden per miljoen jaar. Dit was ooit onderdeel van een veel groter object, één van miljoenen die overbleven nadat de planeten zich vormden. We noemen deze objecten asteroïden. Asteroïden zijn onze oudste en meest voorkomende kosmische buren. Deze illustratie toont asteroïden nabij Aarde, draaiend om de zon, weergegeven in geel, dicht bij de Aardbaan, weergegeven in blauw. De afmetingen van Aarde, Zon en asteroïden zijn extreem overdreven, zodat je ze duidelijk kunt zien. Wetenschappers over de hele wereld zoeken naar deze objecten en ontdekken er elke dag nieuwe die zich in de nabije ruimte bevinden. Veel van dit werk is gefinancierd door de NASA. Ik zie de zoektocht voor deze asteroïden als een groots project voor algemeen welzijn, maar in plaats van een snelweg te bouwen, brengen we de ruimte in kaart, bouwen we een archief voor de komende generaties. Dit zijn de 1.566 asteroïden die pas vorig jaar nabij de Aarde zijn ontdekt. En dit zijn alle bekende asteroïden nabij de Aarde. Bij de laatste telling waren er dat 13.733. Elkeen werd in beeld gebracht en gecatalogiseerd. Ook de baan ervan rond de zon werd bepaald. Hoewel het per asteroïde verschilt, kunnen de banen van de meeste asteroïden worden voorspeld voor tientallen jaren. Soms met ongelofelijke precisie. Zo voorspelden wetenschappers van het Jet Propulsion-laboratorium waar de asteroïde Toutatis vier jaar later zou zijn tot op 30 kilometer nauwkeurig. In deze vier jaar legde Toutatis 8,5 miljard km af. Dat is een fractionele precisie van 0,000 000 004. (Gelach) Dit prachtige asteroïdefragment heb ik bij me, omdat, zoals alle buren, asteroïden soms onverwacht komen binnenvallen. (Gelach) Vandaag drie jaar geleden, ontplofte een kleine asteroïde boven de stad Tsjeljabinsk in Rusland. Dat object was ongeveer 19 meter in doorsnede, ongeveer zo groot als een winkel. Objecten van deze omvang raken de Aarde ongeveer elke 50 jaar. Maar 66 miljoen jaar geleden sloeg een veel groter object op de Aarde in en veroorzaakte een massaal uitsterven. 75 procent van de plant- en diersoorten gingen verloren, met inbegrip van, helaas, de dinosauriërs. Dat object was ongeveer 10 kilometer in doorsnede. 10 kilometer is ongeveer de vlieghoogte van een 747-jet. Als je nog eens vliegt, ga bij een raam zitten, kijk naar buiten en beeld je een rots in zo enorm dat ze vanaf de grond net de vleugeltip raakt. Je vliegtuig heeft een volle minuut nodig om erlangs te vliegen. Dat is de grootte van de asteroïde die op de Aarde insloeg. Pas tijdens mijn leven werden asteroïden beschouwd als een serieuze bedreiging voor onze planeet. En sindsdien is een gerichte inspanning aan de gang om deze objecten te ontdekken en te catalogiseren. Ik heb het geluk om hieraan te mogen meewerken. Samen met een team van wetenschappers die NASA's NEOWISE-telescoop gebruiken. Nu werd NEOWISE niet ontworpen om asteroïden te zoeken, maar wel om rond de Aarde te draaien en ver buiten ons zonnestelsel te kijken en te zoeken naar de koudste sterren en de meest lichtgevende sterrenstelsels. Hij deed dat erg goed voor de voorziene levensduur van zeven maanden. Maar vandaag, zes jaar later, is hij nog steeds in werking. We hebben hem herbestemd voor het ontdekken en bestuderen van asteroïden. Al is het een prachtig ruimterobotje, is het vandaag toch een tweedehands autootje. Het cryogeen om de sensoren te koelen, is al lang op; wij grappen dat zijn airco stuk is. Hij heeft 1480 miljoen km op de teller, maar doet het nog steeds prima en neemt betrouwbaar om de 11 seconden een foto van de hemel. Hij nam 23 foto's sinds deze talk begon. Een van de redenen waarom NEOWISE zo waardevol is, is dat hij de hemel bekijkt in thermisch infrarood. In plaats van zonlicht dat asteroïden weerkaatsen, ziet NEOWISE de warmte die ze uitstralen. Dat is essentieel omdat sommige asteroïden zo zwart als steenkool zijn en moeilijk of niet te zien met andere telescopen. Maar alle asteroïden, helder of donker, lichten helder op voor NEOWISE. Astronomen gebruiken elke techniek die ze hebben om asteroïden te ontdekken en te bestuderen. In 2010 werd een historische mijlpaal bereikt. De gemeenschap had samen meer dan 90% van de asteroïden ontdekt die meer dan één kilometer groot zijn -- objecten in staat tot massale vernietiging van de Aarde. Maar het werk is nog niet gedaan. Een object van 140 meter of groter zou een middelgroot land kunnen decimeren. Tot nu toe hebben we er daarvan nog maar 25% gevonden. We moeten de hemel blijven afzoeken naar asteroïden in de buurt van de Aarde. Wij zijn de enige soort met de nodige rekenvaardigheid en die telescopen kan bouwen. We weten deze objecten te vinden. Dat is onze verantwoordelijkheid. Als we een gevaarlijke asteroïde vroeg genoeg vinden, kunnen we ze misschien wat wegduwen. Anders dan aardbevingen, orkanen of vulkaanuitbarstingen kan de inslag van een asteroïde precies worden voorspeld en voorkomen. We moeten de ruimte in onze buurt in kaart brengen. We moeten de hemel blijven afspeuren. Dank je. (Applaus)