Ik houd iets opmerkelijk ouds vast.
Het is ouder dan elk menselijk artefact,
ouder dan het leven op Aarde,
ouder dan de continenten
en de oceanen ertussen.
Dit werd meer dan
vier miljard jaar geleden gevormd
in de eerste dagen van het zonnestelsel,
terwijl de planeten zich nog vormden.
Dit roestige brok nikkel en ijzer
lijkt misschien niet speciaal,
maar als je het doorsnijdt...
kun je zien dat het verschilt
van aardse metalen.
Dit patroon onthult metaalkristallen
die alleen kunnen ontstaan in de ruimte,
waar gesmolten metaal
extreem langzaam kan afkoelen,
een paar graden per miljoen jaar.
Dit was ooit onderdeel
van een veel groter object,
één van miljoenen die overbleven
nadat de planeten zich vormden.
We noemen deze objecten asteroïden.
Asteroïden zijn onze oudste
en meest voorkomende kosmische buren.
Deze illustratie toont asteroïden
nabij Aarde, draaiend om de zon,
weergegeven in geel,
dicht bij de Aardbaan,
weergegeven in blauw.
De afmetingen van Aarde, Zon en asteroïden
zijn extreem overdreven,
zodat je ze duidelijk kunt zien.
Wetenschappers over de hele wereld
zoeken naar deze objecten
en ontdekken er elke dag nieuwe
die zich in de nabije ruimte bevinden.
Veel van dit werk
is gefinancierd door de NASA.
Ik zie de zoektocht voor deze asteroïden
als een groots project
voor algemeen welzijn,
maar in plaats van een snelweg te bouwen,
brengen we de ruimte in kaart,
bouwen we een archief
voor de komende generaties.
Dit zijn de 1.566 asteroïden die pas
vorig jaar nabij de Aarde zijn ontdekt.
En dit zijn alle bekende
asteroïden nabij de Aarde.
Bij de laatste telling
waren er dat 13.733.
Elkeen werd in beeld
gebracht en gecatalogiseerd.
Ook de baan ervan
rond de zon werd bepaald.
Hoewel het per asteroïde verschilt,
kunnen de banen van de meeste asteroïden
worden voorspeld voor tientallen jaren.
Soms met ongelofelijke precisie.
Zo voorspelden wetenschappers
van het Jet Propulsion-laboratorium
waar de asteroïde Toutatis
vier jaar later zou zijn
tot op 30 kilometer nauwkeurig.
In deze vier jaar
legde Toutatis 8,5 miljard km af.
Dat is een fractionele precisie
van 0,000 000 004.
(Gelach)
Dit prachtige asteroïdefragment
heb ik bij me,
omdat, zoals alle buren,
asteroïden soms
onverwacht komen binnenvallen.
(Gelach)
Vandaag drie jaar geleden,
ontplofte een kleine asteroïde
boven de stad Tsjeljabinsk in Rusland.
Dat object was ongeveer
19 meter in doorsnede,
ongeveer zo groot als een winkel.
Objecten van deze omvang
raken de Aarde ongeveer elke 50 jaar.
Maar 66 miljoen jaar geleden
sloeg een veel groter object
op de Aarde in
en veroorzaakte een massaal uitsterven.
75 procent van de plant-
en diersoorten gingen verloren,
met inbegrip van, helaas, de dinosauriërs.
Dat object was ongeveer
10 kilometer in doorsnede.
10 kilometer is ongeveer
de vlieghoogte van een 747-jet.
Als je nog eens vliegt,
ga bij een raam zitten,
kijk naar buiten
en beeld je een rots in zo enorm
dat ze vanaf de grond
net de vleugeltip raakt.
Je vliegtuig heeft een volle minuut
nodig om erlangs te vliegen.
Dat is de grootte van de asteroïde
die op de Aarde insloeg.
Pas tijdens mijn leven
werden asteroïden beschouwd als
een serieuze bedreiging voor onze planeet.
En sindsdien is een gerichte
inspanning aan de gang
om deze objecten
te ontdekken en te catalogiseren.
Ik heb het geluk
om hieraan te mogen meewerken.
Samen met een team van wetenschappers
die NASA's NEOWISE-telescoop gebruiken.
Nu werd NEOWISE niet ontworpen
om asteroïden te zoeken,
maar wel om rond de Aarde te draaien
en ver buiten ons zonnestelsel te kijken
en te zoeken naar de koudste sterren
en de meest lichtgevende sterrenstelsels.
Hij deed dat erg goed voor
de voorziene levensduur van zeven maanden.
Maar vandaag, zes jaar later,
is hij nog steeds in werking.
We hebben hem herbestemd voor het
ontdekken en bestuderen van asteroïden.
Al is het een prachtig ruimterobotje,
is het vandaag toch
een tweedehands autootje.
Het cryogeen om de sensoren
te koelen, is al lang op;
wij grappen dat zijn airco stuk is.
Hij heeft 1480 miljoen km op de teller,
maar doet het nog steeds prima
en neemt betrouwbaar om de 11 seconden
een foto van de hemel.
Hij nam 23 foto's sinds deze talk begon.
Een van de redenen
waarom NEOWISE zo waardevol is,
is dat hij de hemel bekijkt
in thermisch infrarood.
In plaats van zonlicht
dat asteroïden weerkaatsen,
ziet NEOWISE de warmte die ze uitstralen.
Dat is essentieel omdat sommige
asteroïden zo zwart als steenkool zijn
en moeilijk of niet te zien
met andere telescopen.
Maar alle asteroïden, helder of donker,
lichten helder op voor NEOWISE.
Astronomen gebruiken
elke techniek die ze hebben
om asteroïden
te ontdekken en te bestuderen.
In 2010 werd een historische
mijlpaal bereikt.
De gemeenschap had samen
meer dan 90% van de asteroïden ontdekt
die meer dan één kilometer groot zijn --
objecten in staat tot massale
vernietiging van de Aarde.
Maar het werk is nog niet gedaan.
Een object van 140 meter of groter
zou een middelgroot land kunnen decimeren.
Tot nu toe hebben we er
daarvan nog maar 25% gevonden.
We moeten de hemel blijven afzoeken
naar asteroïden in de buurt van de Aarde.
Wij zijn de enige soort
met de nodige rekenvaardigheid
en die telescopen kan bouwen.
We weten deze objecten te vinden.
Dat is onze verantwoordelijkheid.
Als we een gevaarlijke asteroïde
vroeg genoeg vinden,
kunnen we ze misschien wat wegduwen.
Anders dan aardbevingen,
orkanen of vulkaanuitbarstingen
kan de inslag van een asteroïde
precies worden voorspeld
en voorkomen.
We moeten de ruimte
in onze buurt in kaart brengen.
We moeten de hemel blijven afspeuren.
Dank je.
(Applaus)