İlk Öpücük

Ağzı ağzıma düştü

bir yaz karı gibi, beşinci bir mevsim 
gibi, hoş bir cennet bahçesi gibi,

Havva kalçalarının eğimiyle Tanrı'yı
sızlattığındaki cennet bahçesi gibi —

öpücüğü işte böyle acıttı —

Yani demek istediğim bir meleğin terini
mandalinanın tadıyla karıştırmış gibiydi.

Yemin ederim. Ağzım uzun zamandır 
sırlarla yağlanmış bir kasktı,

ağzım dişlerimle birazcık 
aydınlanmış çıkmaz bir sokaktı—

kalbim karanlığın dibinde
kapatılmış bir istiridye,

fakat ağzı bebek mavisi 
bir Cadillac gibi duruyor

Tukan kuşu tarafından sürülmüş
kanaryalarla dolu bir şekilde —

Yemin ederim ki o dudaklar 
öpüştüğümüzde parlak kanatlar çıkardı,

vahşi ve kusursuz— bir denizatına
konuşmayı öğretiyormuş gibi—

ağzı o kadar dikkatli, bense beynim 
gürültülü çalınan bir piyano olasaya kadar

böyle çalınarak, boğazımdan 
ilk harfi zar zor çıkarabiliyordum—

Yemin ederim ki dili 
Satürn'ün yedinci uydusu gibiydi—

onun gibi sıcak, sıcak ve soğuk ve dönen,

beni memnun bir gezegene 
dönüştürerek dönen—

bir tarafta güneş, gece yavaş elini 
diğer tarafa götürüyor:

bir ateş diğerinin uçurtmasını uçuruyor.

Öpücüğü, yemin ederim, — 
ulu tanrıça ayı bir hediye gibi açmış

ve sen de gölgenin sonunda bileklerinden
çözüldüğünü hissetmek için oradasın gibi.

Aynen böyle, ama daha bile tatlı—

zıp zıpın üstündeki tahta bacaklı 
papazların isyanı gibi, yukarı ve yukarı,

bu yolda ve bu, düşmüyor ama durmadan
böyle devam ediyor, terbiyesiz

ama kutsal— Yemin ederim! O öpücük:

her iki dudaklar tamamen 
dünyaya barış gönüllüleri gibi bağlı,

bedava bir dükkan gibi, ebediyen ve daima

kilitsiz, duvarsız, sadece kapıları olan 
yeni bir şehir— aynen öyle,

yemin ederim, aynen öyle.