Chris Anderson: Zobaczmy teraz nadzwyczajne przemówienie, nagrane kilka tygodni temu. (Muzyka) Jose Antonio Abreu: Moi drodzy przyjaciele, Panie i Panowie, jestem dzisiaj przepełniony szczęściem z powodu otrzymania nagrody TED Prize w imieniu wszystkich wybitnych nauczycieli muzyki, artystów i pedagogów z Wenezueli, którzy bezinteresownie i lojalnie towarzyszyli mi przez 35 lat w zakładaniu i rozwijaniu w Wenezueli Krajowego Systemu Dziecięcych i Młodzieżowych Orkiestr i Chórów. Odkąd byłem chłopcem, już we wczesnym dzieciństwie, zawsze chciałem być muzykiem i dzięki Bogu, udało mi się. Od moich nauczycieli, rodziny i środowiska dostałem wszelką pomoc potrzebną, by zostać muzykiem. Całe życie marzyłem by wszystkie wenezuelskie dzieci miały te same możliwości, jakie ja miałem. Z tego pragnienia i prosto z mojego serca narodziła się idea, by muzyka stała się dla mojego kraju głęboką i globalną rzeczywistością. Od pierwszej próby widziałem przed nami świetlaną przyszłość. Ta próba była dla mnie wielkim wyzwaniem. Podarowano nam 50 pulpitów muzycznych, przeznaczonych dla 100 chłopców, którzy mieli być na próbie. Kiedy okazało się, że na próbę przyszło jedynie 11 dzieci, zapytałem się w duchu, "Czy mam zamknąć ten program, czy pomnożyć ilość tych dzieciaków?" Postanowiłem stawić czoła wyzwaniu i tej samej nocy obiecałem dzieciom, że przemienię naszą orkiestrę w jedną z najlepszych na świecie. Dwa miesiące temu przypomniałem sobie tę obietnicę, kiedy wybitny angielski krytyk opublikował artykuł w London Times, pisząc o tym, kto mógłby zostać zwycięzcą Orkiestrowych Mistrzostw Świata. Wymienił cztery wspaniałe orkiestry, a piątą była Wenezuelska Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna. Dzisiaj możemy powiedzieć, że sztuka w Ameryce Łacińskiej nie jest przeznaczona wyłącznie dla elit, ale stała się społecznym prawem, przywilejem dla wszystkich ludzi. Dziecko: Tu nie ma podziałów klasowych czy rasowych. Biały, czarny, bogaty, biedny… Po prostu, jeśli jesteś utalentowany, jeśli masz powołanie i chęć bycia tutaj, na pewno się dostaniesz, i razem będziemy tworzyć muzykę. J.A.: Podczas obecnego tournée Wenezuelskiej Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej im. Simona Bolivara w USA i w Europie Widzieliśmy, jak nasza muzyka wzrusza młodą publiczność do głębi ich dusz, jak dzieci i dorośli pędzą do sceny, by otrzymać kurtki od naszych muzyków. Dostawaliśmy owacje na stojąco, czasami po 30 minut, które zdawały się trwać wieki, a jak publiczność po koncercie wybiegała na ulicę, by triumfalnie przywitać naszą młodzież. Nie świadczyło to wyłącznie o zwycięstwie artystycznym, ale również o głębokiej sympatii pomiędzy publicznością najbardziej zaawansowanych krajów świata, a muzyczną młodzieżą Ameryki Łacińskiej, tak jak w Wenezueli, ofiarującą tym publicznościom przekaz muzyki, żywotności, energii, entuzjazmu i siły. W swej istocie, orkiestra i chór są czymś więcej niż artystyczną kreacją. Są one przykładami i szkołami społecznego życia, ponieważ wspólne granie i śpiewanie to intymne współistnienie dążące do perfekcji i doskonałości, kierujące się ścisłą dyscypliną organizacji i koordynacji w poszukiwaniu harmonijnej współzależności głosów i instrumentów. w poszukiwaniu harmonijnej współzależności głosów i instrumentów. Tak budują pomiędzy sobą ducha solidarności i braterstwa, Tak budują pomiędzy sobą ducha solidarności i braterstwa, rozwijają pewność siebie oraz wartości etyczne i estetyczne związane ze wszystkimi aspektami sztuki muzycznej. Dlatego muzyka jest tak ogromnie ważna w pobudzaniu wrażliwości, szlifowaniu wartości i w instruowaniu młodzieży by uczyli swoich kolegów. Dziecko: Uczestniczę w tym już tyle, że muzyka stała się życiem. Niczym więcej. Muzyka jest życiem. J.A.: Każdy nastolatek i dziecko w El Sistema ma swoją opowieść, wszystkie one są dla mnie ważne i mają olbrzymie znaczenie. Pozwólcie, że wymienię przypadek Edicsona Ruiza. To chłopiec z parafii w Caracas, który z wielką pasją chodził na lekcje kontrabasu do dziecięcej orkiestry im. Świętego Augustyna. Dzięki swojemu wysiłkowi, i poparciu matki, rodziny i społeczeństwa, został pierwszym kontrabasistą Orkiestry Filharmonii Berlińskiej. został pierwszym kontrabasistą Orkiestry Filharmonii Berlińskiej. Mamy inną bardzo znaną historię - Gustavo Dudamel. Zaczął jako chłopiec, członek dziecięcej orkiestry w rodzinnej miejscowości, Barquisimeto. Tam rozwinął się jako skrzypek i jako dyrygent. Został dyrygentem orkiestr dziecięcych w Wenezueli, a dzisiaj dyryguje największymi orkiestrami świata. Jest muzycznym dyrektorem Orkiestry Filharmonii Los Angeles i wciąż pozostaje głównym liderem wenezuelskich orkiestr dziecięcych. Był dyrygentem Orkiestry Symfonicznej w Goteborgu i jest niezrównanym przykładem dla młodych muzyków w Ameryce Łacińskiej i na świecie. Struktura El Sistema bazuje na nowym i elastycznym stylu zarządzania, zaadaptowanym na potrzeby każdej wspólnoty i regionu, obejmującym obecnie 300.000 dzieci z niskich i średnich klas społecznych w całej Wenezueli. To program pomocy socjalnej i głębokiej przemiany kulturowej skierowanej do całego wenezuelskiego społeczeństwa, absolutnie bez żadnych wyróżnień, ale z naciskiem na bezradne i zagrożone grupy społeczne. Efekt El Sistema jest wyczuwalny w trzech podstawowych sferach życia: w sferze prywatnej / socjalnej, w gronie rodziny i w społeczeństwie. W sferze prywatnej / socjalnej, dzieci w orkiestrach i chórach rozwijają się intelektualnie i emocjonalnie. Muzyka staje się źródłem rozwoju wymiarów ludzkiej istoty, dzięki czemu podnosi na duchu i prowadzi człowieka do pełnego rozwoju osobowości. Emocjonalne i intelektualne walory programu są więc ogromne: nabycie zdolności przywódczych, podstaw metodyki nauczania, poczucia zobowiązania, odpowiedzialności, hojności, poświecenia dla innych i indywidualnego wkładu w osiąganie wspólnych celów. To wszystko prowadzi do rozwoju poczucia godności i pewności siebie. Matka Teresa z Kalkuty podkreślała coś co zawsze robiło na mnie wielkie wrażenie: największą nędzą i tragedią ubóstwa nie jest brak chleba czy dachu nad głową, ale uczucie bycia nikim, poczucie bycia nikim, brak tożsamości, brak publicznej godności. Dlatego też rozwój dziecka w orkiestrze i w chórze napełnia go szlachetną tożsamością tworząc z niego model do naśladowania przez rodzinę i otoczenie. Robi z niego lepszego ucznia, ponieważ inspiruje go do poczucia odpowiedzialności, wytrwałości i punktualności, co bardzo pomaga w szkole. W kręgu rodzinnym pomoc ze strony rodziców jest bezwarunkowa. Dziecko staje się przykładem dla rodziców, a to niezwykle ważne dla dziecka biednego. Odkrywszy, iż jest ważne dla swojej rodziny, zaczyna szukać nowych dróg własnego rozwoju i ma większe nadzieje wobec siebie i swojego otoczenia. Ma też nadzieję na poprawę sytuacji społecznej i ekonomicznej rodziny. To wszystko stwarza konstruktywną i rozwojową dynamikę społeczną. Większość naszych dzieci przynależy, jak już wspomniałem, do najbardziej bezbronnej warstwy społeczeństwa wenezuelskiego. To zachęca je do obrania nowych marzeń, nowych celów, i rozwoju w zakresie rozmaitych możliwości jakie muzyka ma do zaoferowania. W końcu, w gronie społeczeństwa, orkiestry są miejscem kulturowej kreatywności, źródłem wymiany i nowego zrozumienia. Dzięki swej spontaniczności, muzyka jest nie luksusem, ale dziedzictwem społecznym. Jest tym, co pozwala dziecku grać na skrzypcach w domu, podczas gdy ojciec pracuje w stolarni. Jest tym, dzięki czemu mała dziewczynka gra na klarnecie, gdy jej matka zajmuje się domem. Naszym zamysłem jest, by rodziny włączyły się z dumą i szczęściem w działalność orkiestry i chórów swoich dzieci. w działalność orkiestry i chórów swoich dzieci. Olbrzymi duchowy świat tworzony przez samą muzykę, który leży w jej wnętrzu, przezwycięża biedę materialną. Gdy dziecko nauczy się grać, przestaje być biedne. Staje się dzieckiem w rozwoju, dążącym do poziomu profesjonalnego, które kiedyś zostanie pełnoprawnym obywatelem. Nie trzeba dodawać, że muzyka to numer jeden w zapobieganiu prostytucji, przemocy, złym nawykom, i wszystkiemu, co degraduje życie dziecka. Kilka lat temu, historyk Arnold Toynbee powiedział, że świat cierpi na olbrzymi kryzys duchowy. Nie kryzys ekonomiczny bądź socjalny, ale kryzys duchowości. Wierzę, w drodze do przeciwstawienia się mu właściwych odpowiedzi ludzkości dostarczyć mogą wyłącznie sztuka i religia, odpowiedzi na najgłębsze ludzkie dążenia i historyczne wymogi naszych czasów. Jako synteza mądrości i wiedzi, edukacja jest tym, co pozwala dążyć do osiągnięcia doskonalszego, bardziej świadomego, szlachetnego i sprawiedliwego społeczeństwa. Z pasją i entuzjazmem jesteśmy dogłębnie wdzięczni TED za jego niezrównany humanizm, zasięg jego wartości, za tak otwarte i szczodre promowanie młodych wartości. Mamy nadzieję, że TED przyczyni się w pełny i fundamentalny sposób do budowania tej nowej ery w nauczaniu muzyki, w której to społeczne, wspólne, duchowe i naprawiające zło cele dzieci i nastolatków staną się światłem i kierunkiem dla szerokiej misji społecznej. Nie stawiając nigdy więcej społeczeństwa na usługach sztuki ani na usługach monopolistycznych elit, ale stawiając sztukę na służbie społeczeństwa, służbie najsłabszym, służbie dzieciom, służbie chorym, służbie wrażliwym i wszystkim tym, którzy wołają o oczyszczenie duchowe ich ludzkiego stanu i powstanie ich godności. (Muzyka) (Brawa) C.A.: Przenosimy się teraz na transmisję na żywo z Caracas. Przenosimy się teraz na transmisję na żywo z Caracas, by usłyszeć życzenie o TED Prize Maestro Abreu. Oto moje życzenie o TED Prize: Chciałbym, abyście pomogli stworzyć i udokumentować specjalny program instruktażowy dla 50 uzdolnionych młodych muzyków, przepełnionych pasją dla swej sztuki, społeczną sprawiedliwością i poświęconych rozpowszechnianiu El Sistema w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Dziękuję wam bardzo. (Brawa)