Nunquam somniare potui

ut advenire ad lunam verum esset

omnia tu retro ponis

cum meam frontem tu basias atque video cur

Iam non possum

invenire id

Sentio saltare primum vere me

ars quae meam cutem edulcas tu es

mentis meae viatricis quae sequitur te

sentio saltare primum vere me apud te, o, o

Possum reperire in te

vocem hanc quae me fovet si tempestas est

si ades tu bonum est

apud me aedificans urbem novam

sentio me primum vere saltare

ars quae meam cutem edulcas tu es

mentis meae viatricis quae sequitur te

sentio me primum vere saltare

Iam non possum

invenire id

tantum volo

carmen tuum, o, o, o

o, o, o, o

o, o, o, o

sentio me primum verre saltare

ars quae meam cutem edulcas tu es

mentis meae viatricis quae sequitur te

sentio me primum vere saltare apud te, o, o

uhm, uhm, uhm