0:00:06.837,0:00:09.747
ในคริสต์ทศวรรษ 1980[br]โบโนโบที่ชื่อว่า "คานซี"

0:00:09.747,0:00:13.637
เรียนรู้ที่จะสื่อสารกับมนุษย์[br]ด้วยวิธีที่ไม่เคยมีมาก่อน

0:00:13.637,0:00:15.587
ไม่ใช่ผ่านคำพูดหรือท่าทาง

0:00:15.587,0:00:20.798
แต่ใช้แผ่นป้ายสัญลักษณ์[br]ที่สื่อถือสิ่งของและการกระทำต่าง ๆ

0:00:20.798,0:00:25.821
โดยใช้นิ้วชี้ไปที่สัญลักษณ์เหล่านี้[br]เป็นลำดับ เพื่อร้องขอบางสิ่ง

0:00:25.821,0:00:28.401
หรือเพื่อตอบสิ่งที่นักวิจัยถาม

0:00:28.401,0:00:32.101
หรือเพื่ออ้างถึงบางสิ่ง[br]ที่ไม่ได้มีอยู่จริง

0:00:32.101,0:00:37.041
ความสามารถของคานซีกระตุ้นให้เกิด[br]การถกเถียงอย่างหนักหน่วงว่า

0:00:37.041,0:00:40.151
คานซีได้เรียนรู้ภาษาไปแล้วหรือไม่

0:00:40.151,0:00:43.851
สิ่งที่เราเรียกว่าภาษานั้น[br]เป็นมากกว่าแค่เรื่องของการสื่อสาร

0:00:43.851,0:00:46.511
ภาษาเป็นเรื่องของการแบ่งปัน[br]เรื่องราวต่าง ๆ ของเรา

0:00:46.511,0:00:49.871
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล่า ความคิดเห็น คำถาม[br]อดีตหรืออนาคต

0:00:49.871,0:00:52.801
เวลาและสถานที่ในจินตนาการ[br]รวมถึงความคิด

0:00:52.801,0:00:54.811
โดยพื้นฐานแล้ว[br]ภาษาจึงมีลักษณะที่เปิดกว้าง

0:00:54.811,0:00:59.005
และสามารถใช้พูดถึงสิ่งต่าง ๆ[br]ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด

0:00:59.005,0:01:03.121
นักวิจัยหลายคนเชื่อว่า[br]มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่มีภาษา

0:01:03.121,0:01:07.741
เขาเชื่อว่าการสื่อสารของสัตว์ชนิดอื่น[br]ที่ใช้เสียงร้องและท่าทางนั้นไม่ใช่ภาษา

0:01:07.741,0:01:12.290
เสียงร้องและท่าทางแต่ละแบบนี้[br]ถูกใช้เพื่อสื่อถึงบางสิ่ง

0:01:12.290,0:01:14.510
และมีขอบเขตของสิ่งที่สื่ออย่างจำกัด

0:01:14.510,0:01:17.870
ซึ่งไม่สามารถรวมเข้ากัน[br]เป็นความคิดที่ซับซ้อนได้

0:01:17.870,0:01:21.280
เช่น ลิงอาจมีเสียงร้องเตือนจำเพาะ

0:01:21.280,0:01:24.550
ที่ใช้สำหรับสัตว์นักล่าบางชนิด[br]เช่น งู

0:01:24.550,0:01:29.459
แต่สำหรับภาษา เรามีวิธีพูดให้ "ระวังงู" [br]หลายวิธีจนนับไม่ถ้วน

0:01:29.459,0:01:33.404
ตอนนี้ เรายังไม่เห็นว่าการสื่อสารของสัตว์[br]จะมีความเปิดกว้าง

0:01:33.404,0:01:34.724
เหมือนอย่างภาษาของมนุษย์

0:01:34.724,0:01:37.574
เรายังไม่รู้แน่ชัดว่าสัตว์คิดอะไร

0:01:37.574,0:01:40.053
จึงเป็นไปได้ว่าการนิยามภาษาเช่นนี้

0:01:40.053,0:01:43.103
หรือวิธีชี้วัดความเป็นภาษาของเรานี้ [br]จะไม่เข้ากันกับภาษาของสัตว์

0:01:43.103,0:01:46.593
แต่เท่าที่เรารู้[br]มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่มีภาษา

0:01:46.593,0:01:50.593
ในขณะที่มนุษย์พูดภาษาที่แตกต่างกัน[br]ประมาณ 7,000 ภาษา

0:01:50.593,0:01:53.323
เด็กทุกคนยังสามารถเรียนรู้ภาษาใดก็ได้

0:01:53.323,0:01:56.813
นั่นชี้ให้เห็นว่ากลไกทางชีววิทยา[br]อยู่เบื้องหลังภาษา

0:01:56.813,0:01:59.003
และเป็นเรื่องปกติสำหรับเราทุกคน

0:01:59.003,0:02:01.663
แล้วภาษามีความหมายต่อมนุษย์อย่างไร

0:02:01.663,0:02:05.931
มันช่วยให้เราทำอะไรได้บ้าง[br]และเราได้มันมาได้อย่างไร

0:02:05.931,0:02:10.210
แน่นอนว่าเรายังถกเถียงกันอยู่ว่า[br]เราได้รับความสามารถนี้มาเมื่อไร

0:02:10.210,0:02:13.720
ชิมแปนซีและโบโนโบ[br]คือญาติที่ใกล้ชิดที่สุดของเรา

0:02:13.720,0:02:17.870
แต่สายวิวัฒนาการที่กลายมาเป็นมนุษย์[br]ได้แยกออกจากลิงใหญ่ชนิดอื่น

0:02:17.870,0:02:20.580
เมื่อประมาณกว่า 4 ล้านปีที่แล้ว

0:02:20.580,0:02:24.350
ในระหว่างนั้น ยังมีอีกหลายสปีชีส์[br]ที่ทั้งหมดสูญพันธ์ไปแล้ว

0:02:24.350,0:02:29.167
ซึ่งยากจะรู้แน่ชัดว่าพวกมันมีภาษา[br]หรืออะไรบางอย่างเช่นนั้นหรือไม่

0:02:29.167,0:02:33.277
แต่ลิงใหญ่ก็ได้ให้คำใบ้ที่มีค่า[br]ต่อการเข้าใจจุดกำเนิดของภาษา

0:02:33.277,0:02:37.277
ภาษาอาจเริ่มจากการใช้ท่าทาง[br]มากกว่าคำพูด

0:02:37.277,0:02:40.662
ลิงใหญ่สื่อสารด้วยท่าทางต่อกัน[br]ในป่าอย่างเป็นอิสระ

0:02:40.662,0:02:42.622
มากกว่าที่จะใช้เสียงร้อง

0:02:42.622,0:02:46.072
ภาษาอาจเริ่มต้นเป็นรูปเป็นร่าง[br]ในสมัยไพลสโตซีน

0:02:46.072,0:02:50.314
นั่นคือประมาณ 2-3 ล้านปีที่แล้ว[br]พร้อมกับการกำเนิดของสกุลโฮโม

0:02:50.314,0:02:54.509
ซึ่งวิวัฒนาการมาเป็นพวกเรา[br]โฮโมเซเปียนส์ในท้ายที่สุด

0:02:54.509,0:02:59.347
โฮโมมีสมองใหญ่ขึ้นสามเท่า เดินด้วยสองขา[br]และมีมืออิสระที่ใช้เพื่อสื่อสาร

0:02:59.347,0:03:02.497
เป็นไปได้ว่ามีการเปลี่ยนจาก[br]การสื่อสารด้วยท่าทาง

0:03:02.497,0:03:04.060
มาเป็นการสื่อสารด้วยภาษามือ

0:03:04.060,0:03:07.060
จากการใช้นิ้วชี้ไปยังสิ่งต่าง ๆ[br]และแสดงท่าทาง

0:03:07.060,0:03:10.353
ไปสู่การสื่อสารอย่างเป็นนามธรรม[br]และมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

0:03:10.353,0:03:15.384
ความเป็นนามธรรมของการสื่อสารด้วยท่าทาง[br]น่าจะลบล้างความจำเป็นของการมองเห็น

0:03:15.384,0:03:18.394
และเป็นการตั้งฐานรองรับ[br]การเปลี่ยนไปสู่ภาษาพูด

0:03:18.394,0:03:21.484
การเปลี่ยนผ่านนี้น่าจะมาในภายหลัง

0:03:21.484,0:03:25.956
การใช้เสียงพูดติดต่อกันยาว ๆ[br]ขึ้นอยู่กับรูปร่างของทางเดินเสียง

0:03:25.956,0:03:30.356
แม้แต่บรรพบุรุษที่ใกล้กับเรามากที่สุด[br]อย่างนีแอนเดอทัล และเดนิโซแวน

0:03:30.356,0:03:32.716
ก็ไม่ได้มีทางเดินเสียงที่เหมาะแก่การพูด

0:03:32.716,0:03:34.986
พวกเขาจึงมีเสียงพูดที่จำกัด

0:03:34.986,0:03:36.976
และรวมถึงการใช้ภาษาได้อย่างจำกัดด้วย

0:03:36.976,0:03:40.156
มีเพียงมนุษย์เท่านั้น [br]ที่มีทางเดินเสียงที่ดีที่สุด

0:03:40.156,0:03:45.544
การพูดทำให้เราสามารถใช้มือเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ[br]เช่น ใช้เครื่องมือ และขนสิ่งของ

0:03:45.544,0:03:48.074
ดังนั้นอาจเป็นเพราะการเกิดขึ้นของการพูด

0:03:48.074,0:03:52.394
ไม่ใช่ตัวภาษาเอง ที่ทำให้สปีชีส์ของเรา[br]ขึ้นมามีอำนาจ

0:03:52.394,0:03:57.894
ภาษานั้นเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้ง[br]กับความคิดที่ซับซ้อน การรับรู้ การเคลื่อนไหว

0:03:57.894,0:04:01.998
ซึ่งยากที่จะแยกออกจากจุดกำเนิดทางชีววิทยา

0:04:01.998,0:04:04.448
แต่ก็ยังมีสิ่งที่ลึกลับที่สุดอยู่

0:04:04.448,0:04:08.178
ความสามารถทางภาษาหล่อหลอม[br]ความเป็นมนุษย์มากแค่ไหน

0:04:08.178,0:04:11.338
และความเป็นมนุษย์[br]มีผลต่อรูปแบบของภาษาแค่ไหน

0:04:11.338,0:04:15.638
อะไรมาก่อน ระหว่างภาพที่เป็นไปได้จำนวนมาก[br]ที่เราสามารถจินตนาการได้

0:04:15.638,0:04:17.788
กับความสามารถของเรา[br]ในการแบ่งปันสิ่งเหล่านั้น