Size bir hikâye anlatacağım.

Size, hayal edilebilir
en ölümcül tüketim malının

nasıl tanınır hâle geldiğinin

hikâyesini anlatacağım.

Sigaradan bahsediyorum.

Sigara, kasıtlı olarak kullanıldığında

uzun vadeli kullanıcılarının yarısını

erken yaşta öldüren tek tüketim malıdır.

ABD Gıda ve İlaç İdaresi'nde

gerçekleştirdiğimiz bir çalışmanın
hikâyesi de bu aynı zamanda

ve çalışmayı bilhassa

bağımlılık yaratmayan
veya bağımlılığı sürdürmeyen,

geleceğin sigarasını
yaratmak için yapıyoruz.

Konu tüketim ve yaygınlık
olduğunda, Birleşik Devletler'de

son 40, 50 yılda gerçekleştirilen

büyük gelişmeler nedeniyle

insanlar tütün probleminin
veya sigara probleminin

çözüldüğünü düşünüyorlar.

Bu doğru;

sigara içme oranları tarihi düşüşte.

Hem yetişkinler
hem de çocuklar için bu doğru.

Ayrıca sigara içenlerin de
her gün daha az sigara içtiği

ve bunun tarihteki

en düşük seviyeye ulaştığı da doğru.

Fakat öncelikle sigara dumanına
doğrudan ve dolaylı olarak

maruz kalma durumu yüzünden

bu ülkede tütün kullanımının

tamamen önlenebilir hastalıkların
ve ölümlerin başlıca nedeni

olduğunu söylesem?

Evet, bu doğru.

Ayrıca bunun, daha önce
olduğunu düşündüğümüzden

çok daha fazla insanı
öldürdüğünü söylesem?

Bu da doğru.

Sigara her yıl alkol, AIDS,
yasa dışı ilaçlar, cinayetler,

araba kazaları ve intiharlardan
daha fazla insan öldürüyor.

Her yıl.

2014 yılında

Dr. Adams'ın selefi,

sigara ve sağlık üzerine yazılan

Sağlık Bakanlığı Başhekimi raporunun
ellinci yılını duyurdular.

Bu rapor, her yıl sigaradan
ölenlerin sayısının arttığını ileri sürdü

çünkü sigarayla bağlantılı hastalıkların

listesi kabarmıştı.

Şu anda sigaranın her yıl

yaklaşık 480.000 Amerikalıyı
öldürdüğü tahmin ediliyor.

Bunlar tamamen önlenebilir ölümler.

Bu tür bir istatistikle
bir şeyi nasıl kavrayabiliriz?

Bu konferansta duyduğumuz çoğu şey

bireysel tecrübeler
ve kişisel tecrübelerle ilgili.

Her yıl tütünden ötürü
gereğinden fazla insan ölüyorken,

bu 480.000 anneleri, babaları,

erkek kardeşleri, amcaları
ve dayıları kapsarken

nüfus seviyesinde
bunun üstesinden nasıl geliyoruz?

Gelecek için bu gidişatı düşündüğünüzde

ne çıkıyor?

Matematiği basit:

Sağlık Bakanlığı Başhekim raporunun
ellinci yılı bundan beş yıl önceydi,

bu berbat istatistik öne sürüldüğünde,

yüzyılın ortalarına doğruydu --

bu, Birleşik Devletler'de
tütün kullanımı dolayısıyla,

öncelikli olarak sigaralar yüzünden

17 milyondan fazla
önlenebilir ölüm anlamına geliyordu.

Sağlık Bakanlığı, 2014 yılında

Birleşik Devletler'de yaşayan
5,6 milyon çocuğun,

yaşamlarında erken yaşta,
sigara yüzünden öleceği sonucuna vardı.

Beş virgül altı milyon çocuk.

Bu hepimiz için, fakat özellikle de
ABD Gıda ve İlaç İdaresi'nde

ve Tütün Ürünleri Merkezi'nde çalışan

biz düzenleyiciler için,
devasa bir genel sağlık sorunu.

Bu konuda ne yapabiliriz?

Bu hastalık ve ölüm gidişatını
tersine çevirmek için ne yapabiliriz?

Meseleleri çözmeye yardımcı olacak
ilginç bir rehberimiz var:

Sigara, bildiğimiz hâline nasıl geldi?

Tütünün ve sigara işinin
esas doğası nedir?

Tarih boyunca düzensiz olan piyasada

bu endüstri nasıl davrandı?

Rehberimiz,

tütün endüstrisinde
eskiden gizli olan belgeler.

Gelin, birlikte

tütün endüstrisindeki
belge zamanı makinesine gidelim.

Sağlık Bakanlığı nihayetinde

nikotinin ve sigaranın bağımlılık yaratan
şeyler olduğu sonucuna varmadan

25 yıl önce, 1963.

Sağlık Bakanlığının 1998 yılına ait
raporundan önce bu gerçekleşmedi.

Sağlık Bakanlığı 1964 yılında

ilk raporunu çıkarmadan
bir yıl öncesi, 1963.

1964 senesini hatırlıyorum.

Sağlık Bakanlığı raporunu hatırlamıyorum,

fakat 1964'ü hatırlıyorum.

Brooklyn, New York'ta
büyüyen bir çocuktum.

O dönemde Birleşik Devletler'de

her iki yetişkinden biri sigara içiyordu.

O zamanlar iki ebeveynim de
çok fazla sigara içiyordu.

Tütün kullanımı öyle normalleştirildi ki,

sanat ve el sanatları dersinde
ailelerimiz için küllük yaptık

-- bu Kuzey Carolina, Virginia

veya Kentucky değil, Brooklyn'de oluyor.

(Gülüşmeler)

Yaptığım küllükler çok kötüydü,
ama sonuçta küllüktü.

(Gülüşmeler)

Öyle normalleştirildi ki, evimizin
ve diğer evlerin antrelerinde

ziyarete gelen arkadaşlara
bir hoş geldin jesti olarak

bir kase içerisine konmuş
sigaralar gördüğümü hatırlıyorum.

Tekrar 1963'e dönüyoruz.

Birleşik Devletler'de o zamanki
üçüncü büyük sigara şirketi

Brown ve Williamson şirketinin baş avukatı

şöyle yazmıştı:

"Nikotin bağımlılık yapıyor.

Öyleyse bizler de nikotin - yani
bağımlılık yapan ilaç - satma işindeyiz."

Hem söylemediği
hem de söylediği şeylerle,

bu olağanüstü bir ifade.

Sigara işinde olduklarını söylemiyor.

Tütün işinde olduklarını söylemiyor.

Nikotin satma işinde olduklarını söylüyor.

1972'de Philip Morris:

"Sigara bir ürün değildir,

bir pakettir.

Ürün nikotindir.

Paket ise günlük nikotin desteğini
sağlayan bir depolama kabıdır.

Sigara ise tek birim dozluk
nikotin dağıtıcısıdır."

Birim doz kavramına daha sonra geleceğiz.

1972'de R.J. Reynolds:

"Tütün endüstrisinin bir bakıma
ilaç endüstrinin özelleştirilmiş,

aşırı ritüelleştirilmiş, biçimlendirilmiş
bir bölümü olduğu düşünülebilir.

Tütün ürünleri kendine özgü biçimde
çeşitli fizyolojik etkilere sahip

tesirli bir ilaç olan
nikotin içerir ve sağlar."

O zamanlar ve on yıllardır,

endüstri bağımlılığı
tamamen ve açıkça reddetti

ve nedenselliği de tamamen reddetti.

Fakat işlerinin
gerçek doğasından haberdarlardı.

Arada sırada,

on yıllar öncesinde,

sigaralar hakkında
sağlık duyuruları yapılıyordu.

Endüstri ne tepki verdi?

Tarih boyunca düzensiz olan

piyasada nasıl tepki verdiler?

1930'lara dönersek,

fazlasıyla öne çıkarılan görüntüler,

güven mesajları ileten
doktorlar ve sağlık çalışanlarını

içeren reklamlarla doluydu.

Bu bir Lucky Strikes reklamı,

30'ların popüler sigarası:

[20,679 doktor
"Lucky'ler daha az tahriş edicidir" diyor.

Tahrişe karşı, öksürüğe karşı
boğaz korumanız.]

(Gülüşmeler)

Gülüyoruz fakat,

bir sağlık güvencesi mesajı vermek için

bu tür reklam kullanılıyordu.

Hızla ileri sarıp
1950'lere, 60'lara ve 70'lere gidelim.

Düzen eksikliği içerisinde

tekrardan göreceğimiz şey,
o güne dair sağlık endişelerine

karşılık olarak,

ürünün ve ürün tasarımının
değiştirilmesiydi.

Bu, Kent Micronite filtresi.

Buradaki yenilik,
inanabilirseniz, filtreli sigaraydı.

[Dolu dolu sigara keyfi...

ve şimdiye kadarki en büyük
sağlık korumasının da kanıtı.]

Bu ürünün içicisinin bilmediği şey,

doktorlarının bilmediği şey,

devletin bilmediği şey şuydu,

bu, amyant ile kaplı bir filtreydi --

(İç çekiyor)

yani sigara içenler
bu filtreli sigarayı içtiklerinde,

kimyasalları hâlâ içlerine çektiklerinde

ve kanser, akciğer ve kalp
rahatsızlıklarıyla bağlantılı olduğunu

bildiğimiz şeyi içtiklerinde

aynı zamanda amyant lifleri içiyorlardı.

(İç çekiyor)

1960'lar ve 1970'lerde,

sözde yenilik, hafif sigaraydı.

True adında, o zamanların
tipik bir markasıydı.

Bu, Sağlık Bakanlığı raporları
gelmeye başladıktan sonraydı.

Yüzündeki endişeyi görüyorsunuz.

[Duyduklarımı dikkate alarak,

ya sigarayı bırakacaktım
ya da True içecektim.

True içiyorum.]

(Gülüşmeler)

[Düşük katranlı, düşük nikotinli sigara.]

Sonra da "bunu bir düşünün" diyor.

Bunun altındaki küçük baskıda bile

katran sayıları ve nikotin sayıları var.

Hafif sigara neydi?

Nasıl işe yaradı?

"Filtre havalandırması" olarak bilinen

bir ürün değişiminin
yarattığı bir illüstrasyon.

Buradaki gerçek bir filtre değil.

Bu, filtreye lazerle yerleştirilmiş

havalandırma deliği
sıralarını görebilmeniz için

gösterilen bir resim.

Gerçek bir sigaraya baktığınızda

bunu görmeniz zordur.

Bu ürün için verilen her patent,

havalandırma deliklerinin, filtrenin
dudak kısmından itibaren

12 milimetre olması
gerektiğini gösteriyor.

Bu nasıl oldu?

Sigara bir makinenin içinde kaldı.

Makine sigaraya üflemeye başladı,

katran ve nikotin seviyelerini kaydetti.

Makine sigara içtikçe

dıştaki hava bu havalandırma
deliklerinin içine girdi

ve sigaradan gelen
duman miktarını hafifletti.

Yani makine sigara içmeye devam ettikçe,

sıradan bir sigarayla kıyaslandığında
gerçekten daha az

katran ve nikotin iletiyordu.

Tütün endüstrisi,

insanların makineler gibi
sigara içmediğini biliyordu.

İnsanlar bunu nasıl içiyordu?

Parmaklar nerede?

(Mırıldanıyor)

Dudaklar nerede?

Patente göre bu deliklerin

filtrenin dudak kısmından itibaren
12 milimetre olduğunu söylemiştim.

Sigara içenler onların
orada olduğunu bile bilmiyordu,

fakat dudak ve parmaklar arasında
bu delikler kapanıyordu.

Delikler kapandığı zaman ise
o artık hafif sigara olmaktan çıkıyordu.

Anlaşılan o ki, hafif bir sigarada da

sıradan bir sigarada olduğu kadar

nikotin bulunuyor.

Fark, dışarıda olan şey.

Fakat dışarıdakini kapattığınızda,

o artık sıradan bir sigara.

10 sene önce Haziran ayında

kongre, tütün ürünlerini
düzenleme işine FDA'yı da soktu.

Sigaraların hastalık
ve ölümlere yaptığı

olağanüstü katkıya dair istatistikleri
başlangıçta duydunuz.

Ayrıca sigaranın nasıl

uyuşturucu madde taşıma aracı olduğuna

ve nikotin taşıdığı o olağanüstü
etkiye de çok dikkat ediyoruz.

Bir bakalım.

Sigara içen kimse sigarayı içtiğinde

nikotin o nefesten beyine

10 saniyeden
daha kısa sürede ulaşıyor.

10 saniyeden daha kısa sürede.

Beynimizde, "nikotin reseptörleri" adlı

bu şeyler var.

Onlar oradalar

ve bekliyorlar.

Bekledikleri şey, Philip Morris
belgesinde belirtildiği gibi,

bir sonraki
"tek birim dozluk nikotin."

Dışarıda gördüğünüz sigara içici,

diğer içicilerle bir arada,

soğuk havada,

rüzgârlı havada,

yağmur altında

ve krizi tecrübe ediyor

ve belki de vazgeçme semptomları
tecrübe ediyor.

Vazgeçme semptomları,

bu reseptörlerin vücuda yolladığı
kimyasal bir mesajdır

ve "Beni besle!" diyor.

10 saniyeden kısa sürede uyuşturucuyu
iletebilen bir ürünün de

oldukça etkili ve oldukça bağımlılık
yaratan bir ürün olduğunu görüyoruz.

Yıllar boyunca birçok

bağımlılık tedavisi uzmanıyla konuştuk.

Duyduğum hikâye ise hep aynı:

"Birisinin eroin, kokain

veya taş kokaini bırakmasını
sağlayabildikten sonra,

onların sigarayı
bırakmalarını sağlayamıyorum."

Açıklamanın büyük kısmı
o 10 saniyelik olay.

FDA'nın, mevzuat kapsamında,
ürün düzenleme araçlarını

sigaraları minimal
veya bağımlılık yaratmayan

olarak bileceğimiz hale getirmek için
kullanma hakları vardır.

Üzerinde çalışıyoruz.

Bu tek politikadan,
nüfus seviyesinde bunun

çok temel bir etkisi olabilir.

Bir yıl önce nüfus seviyesinde
dinamik bir model oluşturduk

ve sonuçları
New England Journal'da yayımladık.

Bu politikanın nesle ait etkisinden ötürü,

ki birazdan açıklayacağım,

yüzyılın sonuna doğru
planladığımız şey şu:

Aksi takdirde düzenli içici
olmaya devam edecek olan

33 milyondan fazla insan, öyle olmayacak

çünkü denedikleri sigara
bağımlılık yaratamaz

veya bağımlılığı sürdüremez.

Bu da yetişkinlerde sigara içme oranını
yüzde bir buçuktan daha aza düşürür.

Bu iki şeyin sonucu da,

aksi takdirde bunun nesle ait etkisinden
ötürü gerçekleşecek olan

sigaraya bağlı
sekiz milyondan fazla ölümün

kurtarılmasıyla olacaktır.

Peki, neden "nesle ait" diyorum?

Bu, çocuklarla ilgili.

Sigara içenlerin yüzde doksanı,
sigaraya çocukluklarında başladı.

Bunlardan yarısı, yasal olarak

bir paket sigara alabilecek kadar
büyümeden, düzenli içici haline geldi.

Yarısı 18 yaşından önce
düzenli içici hâline geldi.

Denemek.

Düzenli içicilik.

Bağımlılık.

Onlarca yıllık içicilik.

Daha sonra hastalık

ve bu yüzden,
uzun vadeli kullanıcılarının

yarısını erken yaşta öldüren
bir tüketim malından bahsediyoruz.

Nikotin azaltma politikasının

nesle ait etkisi derindir.

Eski endüstri belgelerinin
gençlere söylediği bir söz var.

Gençleri "yedek sigara içiciler"
olarak tanımlıyorlar.

Ölmüş veya sigarayı bırakmış
bağımlı yetişkin içiciler için

yedek içiciler.

Çocukların, özellikle gençlerin

gelecek nesilleri,
riskli davranışlarda bulunacaklar.

Bunu durduramayız.

Peki ellerini sürebilecekleri
tek sigara, artık bağımlılık yaratamıyor

veya bağımlılığı sürdüremiyor
olsa ne olurdu?

Bu, nüfus seviyesinde zamanla oluşacak

yatırım üzerine genel sağlık dönüşüdür.

E-sigaralar hakkında
hiçbir şey söylemedim.

Ama e-sigaralar hakkında
bir şey söylemeliyim.

(Gülüşmeler)

Çocukların e-sigara kullanması
salgınıyla uğraşıyoruz.

Bizi en çok rahatsız eden şey ise,

konu yaygınlığa geldiğinde,
yükselen rakamlarla birlikte,

sıklık derecesi.

Gittikçe daha fazla çocuk
e-sigara kullanıyor,

aynı zamanda, e-sigaralar piyasaya
sürüldüğünden bu yana en çok

son 30 günde çocuklar 20 günden
fazla e-sigara kullanıyor.

FDA'da program ve politika kullanarak

yapabileceğimiz her şeyi yapıyoruz,

öncelikle çocuklara bunun

zararsız bir ürün
olmadığını söylemek için

ve sonra da yanma eylemi
olsa da olmasa da

çocukların herhangi bir tütün ürününe

başlamadığından veya
onu denemediğinden emin olmak için.

Fakat uygun şekilde düzenlenmiş
bir piyasada e-sigaraların,

sigaradan uzaklaşmayı deneyen

bağımlı yetişkin sigara içicilerin

yararına olan bir şey
olduğunu düşünebiliriz.

Peki, sizi şu imgelem ile
baş başa bırakacağım:

Tek bir politika nedeniyle

gelecek nesil çocuklarının
tecrübe edebileceği tek sigaranın

artık bağımlılık yaratmadığı

veya bağımlılığı sürdürmediği

bir dünya düşünün.

Özellikle tek bir politika

nikotin seviyelerini minimale

veya bağımlılık yaratmayan
seviyelere düşürürse,

sağlık endişesi taşıyan sigara içicilerin,
sakız, bant ve pastil gibi

FDA onaylı nikotin ilaçlarıyla

başlamak üzere, alternatiflere

ve daha az zararlı olan biçimlere

geçebildiği bir dünya düşünün.

Son olarak,

bir dünya ve uygun biçimde
düzenlenmiş bir piyasa düşünün,

e-sigaralar veya o zamana ait
herhangi bir teknoloji olsa da

piyasaya sürülecek ürünlere
ve onlara üzerindeki haklara

karar verenlerin ürün geliştiriciler

ve pazarlamacılar olmadığı,

fakat karar verenlerin

FDA'daki denetimci bilim insanları olduğu

ve bir ürünün piyasaya sürülüp
sürülmemesine karar verirken de

kongrenin uygulama ve yürütme için

bizlere sunduğu
standartları kullandıkları bir dünya,

çünkü o ürünün pazarlaması
ve kanunumuzdaki kelimeler

genel sağlık koruması için
uygun olacaktır.

Ülkedeki tamamen önlenebilir

hastalık ve ölümlerin ana nedeni

olarak kalmaya devam eden şeyle

baş edebilmemiz için,
erişimimiz dahilindeki

güçlü düzenleyici araç türleri bunlar.

Eğer bunu doğru anlarsak,

bu gidişat, bu 5,6 milyon çocuk,

bozulabilir.

Teşekkürler.

(Alkış)