In almost all aspects of our lives
we have perfect information
available instantaneously.
My phone can tell me
everything about my finances,
where precisely I am on a map
and the best way to my next destination,
all with a click of a button.
But this availability
of information and transparency
almost completely disappears
when it comes to consumer products.
If you go to the seafood counter
at your local supermarket,
you can probably choose
between several different types of fish.
But chances are,
they won't be able to tell you
who caught the fish,
where precisely it was caught,
whether it is sustainable
to catch it there
and how it got transported.
And that holds true
for almost everything we buy.
Every can of soup,
every piece of meat, every T-shirt.
We as humans, right now,
are destroying the only thing
we really need to survive:
our planet.
And most of the horrible problems
that we're facing today,
like climate change
and modern slavery in supply chains,
come down to decisions.
Human decisions to produce something
one way and not another.
And that's how we, as consumers,
end up making decisions
that harm the planet
or our fellow humans.
By choosing the wrong products.
But I refuse to believe
that anybody here in this room,
or frankly, anybody on this planet,
really wants to buy a product
that harms the planet
or our fellow humans
if given the choice.
But you see, choice is a loaded word.
Choice means there's another option.
Choice means you can afford that option.
But choice also means
you have enough information
to make an informed decision.
And that information nowadays
simply just doesn't exist.
Or at least it's really,
really hard to access.
But I think this is about to change.
Because we can use technology
to solve this information problem.
And many of the specific technologies
that we need to do that
have become better and cheaper
over the recent years,
and are now ready to be used at scale.
So, over the past two years,
my team and I have been working
with one of the world's largest
conservation organizations, WWF,
and we've founded a company called OpenSC,
where SC stands for supply chain.
And we believe that by using technology
we can help to create
transparency and traceability
in supply chains,
and through that,
help to completely revolutionize
the way that we buy
and also produce products as humans.
Now, some of this is going to sound
a little bit like science fiction,
but it's already happening.
Let me explain.
So, in order to solve
this information problem,
we need to do three things:
verify, trace and share.
Verify specific sustainability
and ethical production claims
in a data-based and automated way.
Then trace those
individual physical products
throughout their supply chains,
and finally, share
that information with consumers
in a way that truly gives them a choice
and lets them make consumption decisions
that are more aligned with their values.
I'm going to use a real product
and a supply chain where we've made
all of this a reality already:
a Patagonian toothfish,
or Chilean sea bass,
as it's called in the US.
Number one, verify.
Verify how something is produced.
But not just by saying,
"Trust me, this is good,
trust me, we've done
all the right things,"
but by producing evidence
for that individual physical product,
and the way it was produced.
By producing evidence
for a specific sustainability
or ethical production claim.
So for example, in the case of the fish,
has this fish been caught in an area
where there's enough of them,
so that it's sustainable
to catch it there
and not in a marine protected area?
So what we're doing here
is we're taking almost real-time
GPS data from the ship --
the ship that's fishing --
and that tells us where the ship is
and where it's going at what speed.
And we can then combine that
with other types of data,
like, for example,
how deep the sea floor is.
And combining all of this information,
our machine-learning algorithms
can then verify, in an automated way,
whether the ship is only fishing
where it's supposed to, or not.
And as sensors become cheaper,
we can put them in more places.
And that means we can capture more data,
and combining that
with advancements in data science,
it means that we can now verify
specific sustainability
and ethical production claims
in an automated, real-time
and ongoing manner.
And that really lays the basis
for this information revolution.
So, number two, trace.
Trace those individual physical products,
so that we can truly say
that the claim that we've verified
about a certain product
actually belongs
to that individual product
that we as consumers
have right in front of us.
Because without
that level of traceability,
all that we've really
verified in the first place
is that somebody, somewhere, at some point
caught a fish in a sustainable way,
or didn't harm the employee
when asking them to produce a T-shirt,
or didn't use pesticides when growing
a vegetable that didn't actually need it.
Only if I give a product
an identity from the start
and then trace it
throughout the whole supply chain,
can this claim and the value
that's been created
by producing it in the right way
truly stay with it.
Now, I've talked about cheaper sensors.
There are many other
technological developments
that make all of this much more possible
today than every before.
For example, the falling costs of tags.
You give a product a name,
a serial number, an identity,
the tag is its passport.
What you can see here
is a toothfish being caught.
This is what's called a longline fishery,
so the fish are coming up
onto the boat on individual hooks.
And as soon as the fish is on board,
it is killed, and then after that,
we insert a small tag
into the fish's flesh.
And in that tag, there is an RFID chip
with a unique serial number,
and that tag follows the fish
throughout the whole supply chain
and makes it really easy
to sense its presence
at any port, on any truck
or in any processing plant.
But consumers can't really read RFID tags.
And so, when it comes to filleting
and packaging the fish,
we read the RFID tag and then remove it.
And then we add a unique QR code
to the packaging of the fish.
And that QR code then points back
to the same information
that we've verified about the fish
in the first place.
And so, depending on the type
of product that we're working with,
we may use QR codes, bar codes, RFID tags
or other tag technologies.
But there are also technologies
that are at the brink
of large-scale breakthrough
that make tags themselves obsolete.
Like, for example,
analyzing a product for trace elements
that can then tell you quite accurately
where it is actually from.
Then there's blockchain.
A decentralized technology
can act as a catalyst for this revolution.
Because it can help mitigate
some of the trust issues
that are inherent
to giving people information
and then asking them
to change their consumption behavior
because of that information.
And so, we use blockchain technology
where it adds value to what we're doing.
But importantly,
we don't let the limitations
that this technology still has today,
like, for example,
with regards to scaling,
we don't let that stand in our way.
And that brings us to the third point.
Share.
How to share the information
that we've verified and tracked
about where a product is from,
how it was produced
and how it got to where it is?
How to share this information
is really different
from product to product.
And different from where you buy it.
You behave differently
in those situations.
You are stressed and time-poor
in the supermarket.
Or with short attention span over dinner,
because your date is so cute.
Or you are critical and inquisitive
when researching
for a larger purchase online.
And so for our fish,
we've developed a digital experience
that works when buying the fish
in a freezer in a fish specialty store
and that gives you all of the information
about the fish and its journey.
But we also worked with a restaurant
and developed a different
digital experience
that only summarizes the key facts
about the fish and its journey,
and works better in a dinner setting
and, hopefully, there
doesn't annoy your date too much.
Now, that brings us full circle.
We've verified that the fish was caught
in an area where
it's sustainable to do so.
We've then traced it throughout
the entire supply chain
to maintain its identity and all
the information that's attached to it.
And then, we've shared
that information with consumers
in a way that gives them a choice
and lets them make consumption decisions
that are more in line with their values.
Now, for this fish example,
this is already rolled out at scale.
This season,
the entire fleet of the world's largest
toothfish fishing company,
Austral Fisheries,
is tagging every single fish
that they catch
and that ends up in their premium
branded "Glacier 51" product.
And you can already buy this fish.
And with it, you can have all
of the information I talked about today,
and much more,
attached to each individual fish
or portion of the fish that you may buy.
But this is not a fish or seafood thing.
We're working on many, many
different commodities and products
and their supply chains across the globe.
From dairy to fruit and vegetables,
to nonfood products made out of wood.
As a consumer, all of this
may sound like a huge burden,
because you don't have time
to look at all of this information
every time you buy something.
And I don't expect you to,
because you'll have help with that.
In the future, we'll leave the decision
of which specific product to buy
increasingly up to machines.
An algorithm will know enough about you
to make those decisions for you,
so you don't have to.
And maybe it will even do
a better job at it.
In a recent study, 85 percent of those
buying a product
through a virtual assistant
said that they, on occasion,
actually went with the top
product recommendation
of that virtual assistant,
rather than the specific product or brand
that they set out
to buy in the first place.
You just say you need toilet paper,
it's then an algorithm that decides
which brand, price point
or whether you go with recycled or not.
Well, nowadays this is usually based
on what you bought in the past,
or whoever pays the most to the company
behind the virtual assistant.
But why shouldn't that be also
based on your values?
Knowing that you want
to buy planet-friendly
and knowing whether and how much
you're willing and able to pay for that.
Now, that will make it easy and seamless,
but still based
on granular effects and data
to choose the right products.
Not by necessarily doing it yourself
but by asking an algorithm
that knows how much you care
about this planet.
Not by necessarily doing it yourself
but by asking an algorithm
that is never time-poor or distracted,
or with short attention span
because of the cute date,
and that knows how much
you care about this planet
and the people living on it,
by asking that algorithm to look
at all of that information for you
and to decide for you.
If we have reliable
and trustworthy information like that
and the right systems that make use of it,
consumers will support those
who are doing the right thing
by producing products
in a sustainable and ethical way.
They will support them every time
by choosing their goods over others.
And that means that good
producers and processors and retailers
will get rewarded.
And bad actors will be forced
to adjust their practices
or get out of business.
And we need that.
If we want to continue to live together
on this beautiful planet,
we really need it.
Thank you.
(Applause)
في جميع جوانب حياتنا تقريباً
لدينا معلومات كافية ومتوفرة على الفور.
فمثلاً هاتفي يمكنه أن يقوم بحساب
كل العمليات المالية التي أرغب بها،
ويمكنه أن يحدد موقعي بالضبط على الخريطة
وأفضل طريق لأسلكه
حتى أصل إلى وجهتي التالية،
كل ذلك ممكن بضغطة زر واحدة فقط.
ولكن توافر مثل هذه الشفافية في المعلومات
قد يختفي كلياً تقريباً
عندما يتعلق الأمر بمنتجات المستهلك.
فمثلاً إذا ذهبت إلى قسم المأكولات البحرية
في المتجر المحلي القريب منك
يمكنك على الأرجح الاختيار
من بين عدة أنواع مختلفة من السمك.
ولكن هناك احتمالات أن لا يخبروك
من الذي اصطاد السمكة،
أو أين بالضبط تم اصطيادها.
أو عن احتمالية اصطيادها من تلك المنطقة
وكيف تم نقلها من مكانها.
وهذا تقريباً ينطبق على كل شيء نشتريه.
ينطبق على كل معلب حساء،
وعلى كل قطعة من اللحم، وعلى كل قميص.
كوننا بشر، الآن
نحن ندمر الشيء الوحيد
الذي نحتاجه للبقاء على قيد الحياة:
كوكبنا
وأكثر المشاكل الفظيعة التي نواجهها
في يومنا هذا مثلاً:
مشكلة تغير المناخ
ومشكلة الاستعباد الحديث في سلاسل الإمداد.
هي مشاكل تتعلق بالقرارات
قرارات يتخذها البشر
لإنتاج منتج ما بطريقة معينة دون أخرى.
وهذا ما يحدث معنا أيضاً نحن المستهلكون،
باتخاذنا لقرار قد يضر بالبيئة
أو ببقية البشر.
نتيجة اختيارنا لمنتج ضار للبيئة.
لكنني لا أستطيع أن أقر بحقيقة
أن هناك شخص ما في هذا المكان،
أو حتى أي شخص على هذا الكوكب
قد يرغب حتماً في شراء منتج
قد يضر بالبيئة أو ببقية البشر.
إذا أُعطي الخيار.
ولكن كما تعلون، الخيار هي كلمة انفعالية.
الاختيار يعني بأن هناك خيارات أخرى
ويعني بأنك تستطيع
تحمُّل مسؤولية هذا الاختيار.
ولكن الاختيار يعني أيضًا
بأنه لديك معلومات كافية لاتخاذ قرار مدروس.
وهذه المعلومات في الوقت الحاضر
ببساطة لا وجود لها إطلاقاً
أو على الأقل يصعب جداً الوصول إليها.
ولكنني أعتقد أن هذا على وشك أن يتغير.
لأننا نستطيع استخدام التقنية
لحل مشكلة المعلومات هذه.
وهناك العديد من التقنية النوعية
التي نحتاجها للقيام بذلك
أصبحت أفضل وأرخص خلال السنوات الأخيرة،
وهي الآن جاهزة للاستخدام على نطاق واسع.
لذا، فعلى مدى العامين الماضيين
كنت أنا وفريقي نعمل
مع واحدة من أكبر منظمات
الحفاظ على البيئة على مستوى العالم، WWF،
ولقد أسسنا شركة تدعى OpenSC،
حيث يرمز الاختصار SC إلى سلسلة الإمداد.
ونحن نؤمن بأنه من خلال استخدامنا للتقنية
نستطيع أن نساعد في خلق
الشفافية وإمكانية التتبع في سلاسل الإمداد،
ومن خلال هذا نساعد في إحداث ثورة كاملة
في الطريقة التي نشتري بها
وننتج أيضاً منتجات كبشر.
الآن، قد يبدو ما سأقوله
وكأنه من نسج الخيال
ولكنه يحدث حقاً.
سوف أشرح لكم ذلك.
لذا من أجل حل مشكلة المعلومات هذه،
نحتاج إلى القيام بثلاث خطوات:
التحقق، والتتبع، والمشاركة.
التحقق من مطالبات محددة للاستدامة
والإنتاج الأخلاقي
بطريقة آلية تستند إلى البيانات.
ثم تتبع تلك المنتجات المادية الفردية
عبر سلاسل الإمداد الخاصة بها،
وأخيراً،
مشاركة تلك المعلومات مع المستهلكين
بطريقة تمنحهم حق الاختيار
وتسمح لهم باتخاذ قرارات استهلاكية
أكثر اتساقاً مع قيمهم.
سأستخدم منتجاً حقيقياً
وسلسلة إمداد حيث جعلنا كل ذلك
حقيقة واقعة بالفعل.
سمك مسنن باتاغوني،
أو سمك القاروس التشيلي،
كما هو مسمّى في أمريكا.
رقم واحد، تحقق.
تحقق من كيفية إنتاج شيء ما.
ولكن ليس فقط بقول: " ثق بي، هذا جيد،
ثق بي، لقد قمنا بكل الأشياء الصحيحة."
ولكن من خلال تقديم دليل
على ذلك المنتج المادي الفردي،
والطريقة التي تم إنتاجه بها.
من خلال تقديم دليل
على ادعاء محدد يتعلق بالاستدامة
أو الإنتاج الأخلاقي.
على سبيل المثال، في حالة الأسماك،
هل تم صيد هذه الأسماك في منطقة
يوجد فيها ما يكفي منها،
بحيث يكون من المستدام صيدها هناك
وليس في منطقة محمية بحرية؟
لذا فإن ما نقوم به هنا
هو أننا نأخذ بيانات موقع السفينة من خلال
نظام تحديد المواقع العالمي (GPS)
السفينة التي تقوم بصيد الأسماك
والتي تخبرنا عن مكان السفينة
وأين تتجه وبأي سرعة.
وبوسعنا بعد ذلك أن نجمع هذا
مع أنواع أخرى من البيانات،
مثل عمق قاع البحر على سبيل المثال.
ومن خلال الجمع بين كل هذه المعلومات،
تستطيع خوارزميات التعلُّم الآلي
أن تتحقق، بطريقة آلية،
مما إذا كانت السفينة تقوم بصيد الأسماك
فقط في المكان الذي يفترض فيها ذلك، أم لا.
ومع انخفاض تكاليف أجهزة الاستشعار،
فقد نتمكن من وضعها في المزيد من الأماكن.
وهذا يعني بأننا نستطيع التقاط
المزيد من البيانات،
والجمع بين ذلك
وبين التطورات في مجال علوم البيانات،
مما يعني أنه يمكننا الآن التحقق
من ادعاءات محددة
تتعلق بالاستدامة والإنتاج الأخلاقي
بطريقة آلية وفي الوقت الحقيقي وبشكل مستمر.
وهذا يرسي الأساس حقاً لثورة المعلومات هذه.
لذا، رقم اثنين، تتبع.
تتبع هذه المنتجات المادية الفردية،
حتى يمكننا القول بحق
أن الادّعاء الذي تحققنا منه حول منتج معين
ينتمي بالفعل إلى هذا المنتج الفردي
الذي نملكه نحن كمستهلكين أمامنا مباشرةً.
لأنه بدون هذا المستوى من قابلية التتبع،
كل ما تحققنا منه بالفعل في المقام الأول
هو أن شخصاً ما، في مكان ما، بطريقة ما
قد قبض على سمكة بطريقة مستدامة،
أو لم يضُر بالموظف
عند مطالبته بإنتاج قميص،
أو لم تُستخدم مبيدات حشرية
عند زراعة خضار ليست بحاجة إليها في الواقع.
فقط إذا أعطيت منتجاً هوية منذ البداية
ثم تتبعته عبر سلسلة الإمداد بأكملها،
فيمكن لهذا الادعاء والقيمة التي تم إنشاؤها
وإنتاجها بالطريقة الصحيحة
أن تبقى مع المنتج.
الآن، تحدثت عن أجهزة استشعار أرخص.
وهناك العديد من التطورات
التكنولوجية الأخرى
التي تجعل كل هذا ممكناً اليوم
أكثر من أي وقت مضى.
على سبيل المثال:
انخفاض تكاليف بطاقة الأسعار.
أنت تعطي المنتج اسماً،
ورقما تسلسلياً، وهوية،
بطاقة السعر هي جواز سفر للمنتج.
ما يمكنك رؤيته هنا هو صيد السمك المسنن.
وهذا ما يسمى بصيد الأسماك بالخيوط الطويلة،
لذا فإن الأسماك تصعد على متن القارب
على خطاطيف فردية.
وحالما يكون السمك على متن السفينة
فإنه يقتل، ثم بعد ذلك
ندرج علامة صغيرة في لحم السمكة.
وفي هذه العلامة، توجد شريحة RFID
ذات رقم تسلسلي فريد،
وهذه العلامة تتّبع السمك
عبر سلسلة الإمداد بأكملها
وتجعل من السهل حقًا استشعار وجودها
في أي ميناء كان أو على أي شاحنة
أو في أي مصنع معالجة.
ولكن المستهلكين
لا يمكنهم قراءة شرائح الRFID.
لذا عندما يتعلق الأمر بتقطيع السمك وتعبئته
نقرأ علامة RFID ونزيلها
ثم نضيف رمز QR فريد إلى تغليف السمك.
ويشير رمز QR ذلك إلى نفس المعلومات
التي تحققنا منها عن السمك في المقام الأول.
وبالتالي، فإن ذلك يعتمد على نوع المنتج
الذي نعمل معه،
قد نستخدم رموز QR أو الرموز الشريطية
أو علامات RFID
أو تقنيات العلامات الأخرى.
ولكن هناك أيضاً تقنيات
أصبحت على شفا طفرة واسعة النطاق
تجعل العلامات التجارية ذاتها عتيقة الطراز.
على سبيل المثال،
تحليل منتج لعناصر التتبع
التي يمكنها بعد ذلك إخبارك بدقة تامة
عن المكان الذي أتت منه بالفعل.
ثم توجد سلسلة الإمداد.
ويمكن للتكنولوجيا اللامركزية
أن تعمل كعامل مُحفّز لهذه الثورة.
لأنها يمكن أن تساعد في تخفيف
بعض قضايا الثقة
المتأصلة في تقديم المعلومات للناس.
ثم مطالبتهم بتغيير سلوكهم الاستهلاكي
بسبب تلك المعلومات.
وبالتالي، نستخدم تقنية سلسلة الإمداد
حيث تضيف قيمة إلى ما نقوم به.
ولكن الأهم من ذلك
أننا لا نسمح للقيود التي ما زالت تفرضها
هذه التقنية حتى يومنا هذا،
على سبيل المثال، فيما يتعلق بالتوسّع،
نحن لا ندع ذلك يقف في طريقنا.
وهذا يقودنا إلى النقطة الثالثة.
شارك.
كيفية مشاركة المعلومات
التي قمنا بالتحقق منها وتعقبها
حول مصدر المنتج، وكيفية إنتاجه
وكيف وصل إلى حيث هو الآن؟
كيفية مشاركة هذه المعلومات
تختلف من منتج لآخر بالفعل.
ويختلف أيضاً مكان شراء هذه المنتجات.
كما وأنك أنت نفسك تتصرف باختلاف
في مثل هذه المواقف.
أنت مرهق وتفتقر إلى الوقت في السوبرماركت،
أو تكون مشتت الانتباه خلال موعد العشاء،
لأن موعدك يسير بشكل لطيف.
وأنت حاسم وفضولي
عند البحث لشراء سلعة كبيرة عبر الإنترنت.
وهكذا بالنسبة إلى السمك خاصتنا،
فقد طوّرنا تجربة رقمية
تعمل عند شراء السمك في المجمّد
في المتجر المتخصص في بيع السمك،
مما يمنحك كل المعلومات حول رحلة السمك.
ولكننا أيضاً عملنا مع مطعم
وطوّرنا تجربة رقمية مختلفة
تلخص فقط الحقائق الأساسيّة
عن السّمك ورحلته،
وتعمل بشكل أفضل في مكان تناول العشاء،
أملاً ألا تشعر بالانزعاج من أي شيء
خلال موعدك.
والآن هذا يقودنا إلى دائرة مكتملة.
لقد تحققنا من أن الأسماك قد تم اصطيادها
في منطقة يمكن فيها القيام بذلك
بشكل مستدام.
لقد قمنا بعد ذلك بتتبعه
عبر سلسلة الإمداد بالكامل
للحفاظ على هويته
وكل المعلومات المرفقة معه.
وبعد ذلك قمنا بمشاركة تلك المعلومات
مع المستهلكين
بطريقة تمنحهم خياراً
وتسمح لهم باتخاذ قرارات استهلاكية
أكثر تماشياً مع قيمهم.
والآن، على سبيل مثال الأسماك،
تم بالفعل نشر هذا النموذج على نطاق واسع.
هذا الموسم،
يعمل أسطول كامل من أكبر شركة
لصيد السمك المسنن في العالم،
"مصائد أوسترل"،
على وسم كل سمكة اصطادتها الشركة
ومن ثَمَّ يضعون علامتهم التجارية المميزة
"Glacier 51" على منتجاتهم.
ويمكنك أن تشتري هذه السمكة حالاً.
وستجد عليها كل المعلومات
التي تحدثتُ عنها اليوم،
وأكثر من ذلك بكثير،
كل ذلك مرفق بكل سمكة
أو حتى على قطع السمك التي قد تشتريها.
ولكن هذا لا يقتصر على الأسماك
أو المأكولات البحرية فقط.
نحن نعمل على العديد
من السلع والمنتجات المختلفة
وسلاسل الإمداد الخاصة بها عبر العالم.
من الألبان إلى الفاكهة والخضار،
إلى المنتجات غير الغذائية
المصنوعة من الخشب.
وكمستهلك، قد يبدو كل هذا
وكأنه عبء ضخم،
لأنك لا تملك الوقت الكافي
للنظر إلى كل هذه المعلومات
في كل مرّة تشتري فيها شيئاً ما.
ولا أتوقع منك ذلك،
لأنك ستحصل على المساعدة في ذلك.
في المستقبل، سنترك القرار بشأن المنتج
الذي يتعين شراؤه
على نحو متزايد إلى الأجهزة.
وستعرف الخوارزمية عنك ما يكفي
لاتخاذ قراراتك بالنيابة عنك،
لذا ليس عليك القلق حيال ذلك.
بل وربما سيكون أداؤها أفضل منك في ذلك.
تشير دراسة حديثة إلى أن 85%
من الذين يشترون منتجاً
عن طريق المساعد الافتراضي
قالوا أنهم في بعض الأحيان
حصلوا على أفضل توصية شرائية
من المساعد الافتراضي،
عِوضاً عن منتج أو علامة تجارية محددة
والتي كانت اختيارهم في المقام الأول.
عليك فقط القول أنك تحتاج
لورق المرحاض مثلاً
وبعد ذلك ستحدد الخوارزمية
من أيّ علامة تجارية، وأيّ نقاط السعر،
أو ما إذا كنت تريد القابل
لإعادة التدوير أم لا.
حسناً، في هذه الأيام، يستند هذا عادةً
إلى ما اشتريته في الماضي،
أو من يدفع أكثر للشركة
من دون علم المساعد الافتراضي.
ولكن لماذا لا يستند ذلك أيضاً إلى قيمك؟
معرفة أنك ترغب
بشراء منتجات صديقة للبيئة
وكم مقدار المال الذي ستدفعه،
أو الذي يمكنك دفعه، مقابل ذلك.
سيسهّل ذلك الأمر وسيجعله سلساً،
ولكنه لا يزال يعتمد
على التأثيرات والبيانات
الدقيقة لاختيار المنتجات المناسبة.
ليس بالضرورة أن تقوم بذلك بنفسك،
ولكن يمكنك الاستعانة بخوارزمية
تقوم بذلك عنك
وتعرف مدى اهتمامك بهذا الكوكب.
ليس بالضرورة أن تقوم بذلك بنفسك،
ولكن يمكنك الاستعانة بخوارزمية
لا تعاني أبداً من نقص في الوقت أو تهدره،
ولا يتشتت انتباهها بسبب موعد مدبر لطيف،
وتعرف حق المعرفة
إلى أي حد تكترث لهذا الكوكب
وللبشر الذين يعيشون عليه،
من خلال طلبك من الخوارزمية
أن تنظر في كل تلك المعلومات
وأن تتخذ القرارات بدلاً عنك.
إذا كانت لدينا معلومات فعّالة وموثوقة كهذه
والأنظمة المناسبة التي تستخدمها بشكل فعال.
فإن المستهلكين سوف يدعمون
أولئك الذين يفعلون الصواب
من خلال إنتاج المنتجات
بطريقة مستدامة وأخلاقية.
سوف يدعمونهم في كل مرة
باختيارهم لمنتجاتهم بدلاً من غيرها.
وهذا يعني أن السلع والمنتجين
والمعالجات وتجّار التجزئة،
سوف يُجازون على جودتهم.
وسيضطر المخالفون للجودة إلى ضبط تجارتهم
أو الإفلاس.
ونحن نحتاج إلى ذلك.
إذا أردنا العيش معاً
على هذا الكوكب الجميل،
فإننا نحتاج إلى ذلك بالفعل.
شكراً لكم.
(تصفيق)
En casi todos los aspectos
de nuestras vidas
tenemos la información perfecta
disponible instantáneamente.
Mi teléfono puede decirme
todo sobre mis finanzas,
dónde estoy en un mapa con precisión
y la mejor ruta para mi próximo destino,
todo con el clic de un botón.
Pero esta disponibilidad de
información y transparencia
desaparece casi completamente
cuando son productos de consumo.
Si van a la pescadería de
su supermercado local,
probablemente puedan escoger
entre diferentes tipos de pescado.
Pero lo más probable es que
no sean capaces de decir
quién capturó el pescado,
dónde fue precisamente capturado,
si es sostenible capturarlo allí
y cómo fue transportado.
Y eso es válido para casi todo
lo que compramos.
Cada lata de sopa,
cada trozo de carne, cada camiseta.
Como humanos, ahora mismo,
estamos destruyendo lo único
que necesitamos para sobrevivir:
nuestro planeta.
Y la mayoría de los problemas horribles
a los que hacemos frente hoy,
como el cambio climático
y la esclavitud moderna en
cadenas de montaje,
vienen de decisiones.
Decisiones humanas de producir
algo de una forma y no de otra.
Y así es como, como consumidores,
acabamos tomando decisiones
que dañan el planeta
o a nuestros colegas humanos.
Eligiendo productos incorrectos.
Pero me niego a creer
que cualquiera en esta sala,
o francamente, cualquiera en este planeta,
realmente quiera comprar un producto,
que dañe el planeta o a los humanos
si se le da la elección.
Pero verán, elección es
una palabra de peso.
Elección significa que hay otra opción.
Elección significa que
pueden permitirse esa opción.
Pero elección también significa
que tiene suficiente información
para tomar una decisión informada.
Y esa información a día de hoy
simplemente no existe.
O al menos es de muy difícil acceso.
Pero creo que esto está
a punto de cambiar.
Porque podemos usar la tecnología
para solucionar este problema.
Y muchos de los aspectos tecnológicos
que necesitamos para hacerlo
se han vuelto mejores y
más baratos en los últimos años,
y ahora están listos para
usarse a gran escala.
En los dos últimos años,
mi equipo y yo hemos trabajado
con una de las mayores organizaciones
de conservación del mundo, la WWF,
y fundamos una compañía
llamada OpenSC,
donde SC significa "cadena de suministro".
Y creemos que usando la tecnología
podemos ayudar a crear
transparencia y trazabilidad
en las cadenas de suministro
y a través de eso, ayudar
a revolucionar completamente
la manera en que vendemos y
también producimos como humanos.
Bien, algunas cosas van a
sonar un poco a ciencia ficción,
pero ya está ocurriendo.
Déjenme explicarles.
Para solucionar este
problema de información,
necesitamos hacer tres cosas:
verificar, rastrear y compartir.
Verificar la sostenibilidad específica
y la proclamada producción ética
en una base de datos y
de manera automática.
Después rastrear estos
productos físicos individuales
en las cadenas de suministro,
y finalmente, compartir esa
información con consumidores
de forma que realmente les dé una elección
y les permita tomar decisiones de consumo
que mejor se ajusten a sus valores.
Voy a usar un producto real
y una cadena de suministro donde
hemos hecho esto realidad:
la merluza negra patagónica
o bacalao chileno, como
es llamado en EE. UU.
Número uno: verificar.
Verificar cómo es producido algo.
Pero no solo diciendo:
"Confía en mí, esto es bueno,
confía en mí, hemos hecho todo bien",
sino creando una evidencia
para ese producto físico
y la forma en que es producido.
Creando una evidencia
para un producto específico
proclamado sostenible y ético.
Así que, por ejemplo,
en el caso del pescado,
¿ha sido capturado en un área
donde hay suficientes,
para que sea sostenible atraparlo allí
y no en un área marina protegida?
Lo que estamos haciendo aquí
es tomar los datos del GPS
del barco casi a tiempo real,
el barco que está pescando,
y nos dice dónde está el barco
y dónde va, a qué velocidad.
Y entonces podemos combinar eso
con otros tipos de datos,
como, por ejemplo,
cuán profundo es el lecho marino.
Y combinando toda esta información,
nuestra máquina de aprendizaje
de algoritmos puede verificar,
automáticamente, si el barco
solo pesca donde se supone o no.
Y como los sensores se han vuelto baratos,
podemos colocarnos en más sitios.
Y eso significa que podemos
capturar más datos
y combinarlos con los avances
en la ciencia de la información,
que significa que ahora podemos verificar
productos específicos
proclamados sostenibles y éticos
de forma automatizada,
en tiempo real y continua.
Y realmente eso sienta las bases
de esta revolución informativa.
Número dos: rastrear.
Rastrear esos productos
físicos individuales
de manera que podamos realmente decir
que la afirmación que hemos
verificado sobre un producto
de hecho, pertenece a
ese producto individual
que como consumidores
tenemos frente a nosotros.
Porque sin ese nivel de trazabilidad
todo lo que hemos verificado
en primer lugar
es que alguien, en algún lado,
en algún momento
capturó un pez de forma sostenible
o no perjudicó al empleado cuando
les pidió producir una camiseta,
o no usó pesticidas que de hecho no
necesitaba cuando cultivó un vegetal.
Solo si le doy una identidad
a un producto desde el principio
y lo rastreo a lo largo
de la cadena de suministro
se puede mantener la afirmación
y el valor que dice tener
al producirse de forma correcta.
Bien, he hablado sobre
los sensores baratos.
Hay muchos otros desarrollos tecnológicos
que hacen que todo esto sea
mucho más posible hoy que nunca.
Por ejemplo, la bajada
de costos de etiquetas.
Se le da a un producto un nombre,
un número de serie, una identidad,
su etiqueta es su pasaporte.
Lo que pueden ver aquí
es una merluza negra siendo capturada.
Esto es lo que se llama pesca de palangre,
los peces entran en el bote
en anzuelos individuales.
Y tan pronto como el pez está a bordo,
se le mata, y tras eso,
insertamos una pequeña
etiqueta dentro de su carne.
En esa etiqueta hay un chip
RFID con un número de serie único
que acompaña al pez a lo largo
de la cadena de suministro
y hace muy sencillo detectar su presencia
en cualquier puerto, camión
o planta de procesado.
Pero los consumidores
no pueden leer las etiquetas RFID.
Y así, cuando se filetea y
empaqueta el pescado,
leemos la RFID y la quitamos.
Y entonces añadimos un código
QR único para empaquetar el pescado.
Y ese código QR señala
la misma información
que hemos verificado sobre
el pescado en primer lugar.
Y así, dependiendo del tipo
de producto con el que trabajamos,
podemos usar códigos QR,
códigos de barras, etiquetas RFID
u otra tecnología de etiquetado.
Pero también hay tecnologías
que están al borde de
la expansión a gran escala
que dejan a las etiquetas obsoletas.
Como, por ejemplo,
analizar un producto para
rastrear elementos
que pueden decir con precisión
de dónde vienen.
Luego está el blockchain.
Una tecnología descentralizada
que puede actuar como catalizador
de esta revolución.
Porque puede ayudar a mitigar
algunas cuestiones de confianza
que son inherentes al dar
información a la gente
y entonces pedirles cambiar
sus hábitos de consumo
debido a esa información.
Y así, usamos la tecnología blockchain
donde damos más valor a lo que hacemos.
Pero, más importante,
no permitimos que las limitaciones
que aún tiene esta tecnología,
como, por ejemplo, respecto a la escala,
se interpongan en nuestro camino.
Y eso nos lleva al tercer punto.
Compartir.
¿Cómo compartimos la información
que hemos verificado y rastreado
sobre de dónde es el producto,
cómo fue producido
y cómo llegó a donde está?
Cómo compartimos esta información
es muy diferente de producto a producto.
Y diferente según dónde lo compre.
Uds. se comportan de forma diferente
en estas situaciones.
Están estresados y tienen
poco tiempo en el supermercado.
O con poca atención durante la cena
porque su cita es una belleza.
O son críticos e inquisitivos
cuando investigan para
hacer una compra grande en línea.
Así que, para nuestro pescado,
hemos desarrollado una experiencia digital
que funciona cuando compramos
pescado congelado en una pescadería
que le da toda la información
sobre el pescado y su viaje.
Pero también funciona con un restaurante
y desarrolla una experiencia
digital diferente
que solo resume hechos clave
sobre el pescado y su viaje
y funciona mejor en una cena,
y, con suerte, no molesta mucho a su cita.
Bien, eso cierra el ciclo.
Hemos verificado que
el pescado fue capturado
en un área donde es sostenible hacerlo.
Luego lo hemos rastreado
en una cadena de suministro
que mantiene su identidad y
toda información asociada.
Y hemos compartido
esa información con consumidores
de forma que les da una elección
y permite que tomen decisiones de consumo
que se ajustan más con sus valores.
Para el pez de este ejemplo
esto ya está implementado a gran escala.
Esta temporada,
la flota entera de la mayor compañía
de pesca de merluza negra,
Austral Fisheries,
ha etiquetado cada
pescado que han capturado
y esto termina en el producto de
su marca premiada "Glacier 51".
Y ya pueden comprar este pescado.
Y con esto, todos podemos tener
la información de la que hablé hoy,
y mucho más,
unida a cada pescado individual
o porción de pescado que puedan comprar.
Pero esto no es solo
cosa del pescado o el marisco.
Sino que trabajamos con muchos
servicios y productos diferentes
y sus cadenas de suministro
a lo largo del globo.
Desde lácteos a frutas y verduras,
hasta productos no comestibles
hechos de madera.
Como consumidor, todo esto
puede sonar como una molestia enorme
porque no tenemos tiempo
para mirar toda esa información
cada vez que compramos algo.
Y no espero que lo hagan,
porque tendrán ayuda para eso.
En el futuro, dejaremos
cada vez más la decisión
sobre qué producto específico
comprar a las máquinas.
Un algoritmo sabrá suficiente sobre Uds.
para tomar las decisiones por
Uds., así que no tendrán que hacerlo.
Y quizás haga incluso un mejor trabajo.
En un estudio reciente,
el 85 % de aquellos
que compraron un producto
con un asistente virtual,
dijeron que, en ocasiones,
eligieron la recomendación
del producto estrella
de ese asistente virtual
más que un producto o marca específica
que pretendían comprar en primer lugar.
Ud. dijo que necesitaba papel higiénico,
entonces hay un algoritmo que decide
qué marca, señala el precio
o si le va el reciclaje o no.
Hoy en día normalmente está basado
en qué compró en el pasado,
o en quién paga más a la compañía
detrás del asistente virtual.
Pero ¿por qué no debería
basarse también en sus valores?
Sabiendo que quiere comprar
sosteniblemente
y sabiendo si y cuánto está
dispuesto a pagar por eso.
Eso lo hará fácil y sin problemas
pero escoger los productos correctos
aún estará basado en efectos
granulares y datos.
No necesariamente haciéndolo Ud. mismo,
sino preguntando a un algoritmo
que sabe cuánto se preocupa
por el planeta.
No necesariamente
haciéndolo Ud. mismo,
sino preguntando a un algoritmo
al que nunca le falta tiempo o se distrae
o con poco nivel de atención por una cita
y sabe cuánto se preocupa
por este planeta,
por la gente que vive en él,
pidiendo a ese algoritmo buscar
toda la información por Ud.
y decidiendo por Ud.
Si tenemos una fuente de
información valiosa y confiable como esa
y los sistemas correctos para usarla,
los consumidores apoyarán a
aquellos que hacen lo correcto
produciendo productos de
una forma sostenible y ética.
Los apoyarán cada vez
eligiendo sus productos
por delante de otros.
Y eso significa que bienes, productores,
procesadores y minoristas
serán recompensados.
Y los agentes perjudiciales
serán forzados a ajustar sus prácticas
o dejar el negocio.
Y necesitamos eso.
Si queremos continuar viviendo
juntos en este bello planeta,
realmente lo necesitamos.
Gracias.
(Aplausos)
تقریباً در تمام جوانب زندگیهایمان
ما اطلاعاتِ کامل را به طور لحظهای
در اختیار داریم.
تلفن من میتواند همه چیز را
در مورد امور مالیام به من بگوید،
دقیقاً کجای نقشه قرار دارم
و بهترین راه به مقصد بعدیم،
همه با کلیک یه دکمه.
اما این در دسترس بودن و شفافیت اطلاعات
وقتی موضوع محصولات مصرفی باشد تقریباً
بطور کامل محو میشود.
اگه شما به فروشگاه غذاهای دریایی
در سوپرمارکت محلیتان سر بزنید،
احتمالاً میتوانید
انواع مختلفی از ماهی را انتخاب کنید.
ولی احتمالاً آنها قادر نیستند،
که به شما بگویند
چه کسی ماهی را گرفته،
دقیقاً کجا گرفته شده است.
آیا گرفتنش در آنجا تداوم دارد
و اینکه چگونه منتقل شده است.
و این تقریباً در مورد هر چیزی که
ما میخریم درست است.
هر قوطی سوپ،
هر تیکه گوشت، هر نوع تیشرت.
ما به عنوان انسان، در حال حاضر،
داریم تنها چیزی را که برای بقا
واقعاً نیاز داریم نابود میکنیم:
سیارهمان.
و بیشتر مشکلات وحشتناکی که
امروز با آنها مواجه هستیم،
مثل تغییرات اقلیمی
و برده داری مدرن در زنجیره تأمین،
نتیجه تصمیمات هستند.
تصمیمات انسانی که چه چیزی را تولید کنیم
و چه چیزی را نه.
و به این صورت است که ما،
به عنوان مصرف کننده،
تصمیماتی میگیریم که در نهایت
به سیاره آسیب می زند
یا به شخص انسانها.
با انتخاب محصولات غلط.
اما باور نمیکنم که هر کسی که
در این اتاق هست،
یا صادقانه بگم،هر کسی که در این سیاره هست،
واقعاً بخواهد محصولاتی را بخرد که
به سیاره آسیب بزند یا به انسانها
اگرحق انتخاب داشته باشد.
اما میبینید، انتخاب یک کلمه معنادار است.
انتخاب یعنی یک گزینه دیگر وجود دارد.
انتخاب یعنی شما میتوانید آن گزینه را
بکار بگیرید.
اما انتخاب همچنین یعنی
شما اطلاعات کافی برای گرفتن
یک تصمیم آگاهانه در اختیار دارید.
و آن اطلاعات امروزه
خیلی ساده، اصلاً وجود ندارد.
یا حداقل خیلی، خیلی سخت قابل دسترس است.
اما من فکر میکنم که
این قرار است تغییر کند
چون ما میتوانیم از تکنولوژی برای حل
این مشکل اطلاعاتی استفاده کنیم.
و بسیاری از تکنولوژیهای خاص که ما برای
انجام این کار لازم داریم
در سالهای اخیر بهتر و ارزانتر شدهاند،
و اکنون آمادهاند تا در مقیاس بالا
استفاده بشوند.
بنابراین، در طی دو سال اخیر،
من و تیمم در حال کار
با یکی از بزرگترین سازمانهای حفاظت
منابع طبیعی بودهایم، WWF،
و ما یک کمپانی به نام OpenSC را
تأسیس کردهایم،
که SC به معنی زنجیره تأمین است.
و ما باور داریم با استفاده از تکنولوژی
میتوانیم به خلق شفافیت و
قابل ردیابی بودن
در زنجیره تأمین کمک کنیم.
و از این طریق، به متحول کردن کامل
روشی که ما به عنوان انسان محصولات را
میخریم و همینطور تولید میکنیم کمک کنیم.
حالا، بعضی از اینها ممکن است کمی شبیه
داستانهای علمی تخیلی باشد،
اما هماکنون در حال رخ دادن است.
بگذارید توضیح بدهم.
خب، برای حل این مشکل اطلاعاتی،
ما باید سه کار انجام بدیم:
بررسی، ردیابی و اشتراک گذاری
بررسی کردن پایداری خاص
و مطالبههای اخلاقی تولید
در یک روش داده محور و خودکار.
سپس ردیابی آن محصولات فیزیکی مجزا
از طریق زنجیره تأمین آنها،
و در نهایت، به اشتراک گذاشتن
آن اطلاعات با مصرف کنندهها
به طریقی که واقعاً به آنها یک انتخاب بدهد
و به آنها اجازه بدهد تصمیمات مصرفی بگیرند
که بیشتر با ارزشهایشان همتراز است.
من میخواهم از یک محصول واقعی استفاده کنم
و یک زنجیره تأمین که ما تمام اینها را
هماکنون تبدیل به یک واقعیت کردهایم:
یک دندان ماهی پاتاگونیا،
یا یک ماهی خاردار شیلیایی،
اونطور که درآمریکا نامیده میشود.
مرحله اول، بررسی کردن.
بررسی کنید که یه چیزی چطور تولید میشود.
اما نه فقط با گفتن.
«به من اعتماد کن، این خوب است،
اعتماد کن، ما کار ها را
درست انجام دادهایم»
اما با تولید شواهد برای
آن محصول فیزیکی مجزا،
و روشی که تولید شده است.
با تولید شواهد
برای پایداری خاص یا مطالبه تولید اخلاقی.
خب برای مثال، در مورد ماهی،
آیا در ناحیه که این ماهی ازش صید شده است
تعداد کافی از آن وجود دارد.
تا صید کردنش در آنجا قابل تداوم باشد
و نه در یک ناحیه دریایی محافظت شده است؟
خب ما دقیقاً کاری که میکنیم
این است که داریم دادههای جیپیاس زنده
از کشتی دریافت میکنیم--
کشتی که ماهی صید میکند--
و آن به ما میگوید که کشتی دقیقاً کجاست
و با چه سرعتی دارد به کجا میرود.
و بعد ما میتوانیم آنها را
با انواع دیگر داده ترکیب کنیم،
مثلاً، کف دریا چقدر عمیق است.
و ترکیب کردن تمام این اطلاعات،
الگوریتمهای یادگیری ماشین ما میتوانند
بطور خودکار بررسی کنند،
که آیا کشتی دارد در ناحیهای که
قرار است باشد ماهیگیری میکند یا نه.
و همینطور که حسگرها ارزان تر میشوند،
میتوانیم آنها را در اماکن بیشتری
بگذاریم.
و این یعنی ما میتوانیم
داده بیشتری بدست بیاوریم،
و میتوانیم آنها را با پیشرفتهای
علم داده ترکیب کنیم،
این یعنی ما اکنون میتوانیم پایداری
خاص و مطالبههای تولید اخلاقی را
بررسی کنیم
با یک روش خودکار، زنده و درحال پیشرفت.
و این پایه این انقلاب اطلاعاتی را
پی ریزی میکند.
خب، شماره دو، ردیابی.
با ردیابی آن محصولات فیزیکی مجزا،
ما به درستی میتوانیم بگوییم که
مطالبهای که درمورد یک محصول خاص
بررسی کردیم
در واقع متعلق به همان محصول مجزا است
که ما به عنوان مصرف کننده
در برابر خود داریم.
چون بدون این سطح از قابلیت ردیابی،
همه چیزی که ما در مرحله اول
بررسی میکنیم
اینکه کسی، یه جایی، در یک نقطه
یه ماهی به روشی قابل تداوم صید کرده،
یا ضرری به یک کارمند موقع درخواست تولید
یک تیشرت نزده است،
یا از آفتکش برای پرورش گیاهانی
استفاده نکرده است که نیازی ندارد.
فقط اگه من به محصولی از اول یک شناسه بدهم
و آن را در طول زنجیره تأمین ردیابی کنم،
این مطالبه و ارزش میتواند به وجود بیاید
با تولید آن با یک روش درست
که به درستی به همراهش است.
حالا، من راجع به حسگرهای ارزانتر
صحبت کردم.
توسعههای تکنولوژیک بسیاری هم وجود دارد
که همه آنها را نسبت به
هر زمان دیگری ممکن کرده است.
برای مثال، هزینه نزولی برچسبها.
شما به یک محصول یک اسم میدهید،
یک شماره سریال، یک شناسه،
برچسب آن پاسپورتش خواهد بود.
چیزی که اینجا میبینید
یک دندانماهی صید شده است.
این چیزی است که
ماهیگیری طولِ بلند مینامیم،
که ماهیها با قلابهای مجزا
به قایق آورده میشوند.
و به محض اینکه ماهی به قایق آورده شد،
کشته میشود و بعد،
ما یک برچسب به آن میزنیم.
و در اون برچسب، یک چیپ RFID با یک
شماره سریال خاص وجود دارد،
و اون برچسب در تمام طول زنجیره تأمین
به همراه ماهی خواهد بود
و پی بردن به وجودش را واقعاً آسان میکند
درهر لنگرگاهی، یا هر کامیون یا
هر فرایند کارگاهی.
ولی مصرف کنندگان واقعاً نمیتوانند
برچسبهای RFID را بخوانند.
و بنابراین، وقتی میخواهیم ماهی را
پاک و بسته بندی کنیم،
برچسب را میخوانیم و بعد جدایش میکنیم.
و بعد یک QR کد خاص را
به بسته بندی ماهی اضافه میکنیم.
و آن QR کد به همان اطلاعاتی اشاره میکند
که ما از اول درباره ماهی بررسی کردیم.
و بنابراین، بسته به نوع محصولی که داریم
با آن کار میکنیم،
ممکن است از QR کدها، بارکدها،
برچسب های RFID استفاده کنیم
یا تکنولوژیهای برچسبی دیگر.
اما تکنولوژیهایی هم وجود دارند
که در لبه یک کشف بزرگ هستند
که برچسبها را از رده خارج می کنند.
به عنوان مثال،
آنالیز یک محصول برای ردیابی عناصری که
میتوانند کاملاً دقیق
بگویند که از کجا آمده است.
بعد مبحث بلاکچِین است.
یک تکنولوژی نامتمرکز میتواند بصورت
یک کاتالیزور برای این انقلاب عمل کند.
چون میتواند به تسهیل مشکلات واقعی کمک کند
آنها بطور طبیعی به مردم اطلاعات میدهند
و از آنها میخواهند که
رفتار مصرفیشان را تغییر بدهند
به خاطر آن اطلاعات.
و خب، ما از تکنولوژی بلاکچین
استفاده میکنیم
که به کاری میکنیم ارزش میدهد.
ولی نکته مهم این است که،
ما اجازه نمیدهیم محدودیتهایی که
این تکنولوژی امروز دارد،
برای مثال، مقیاس گیری،
سد راهمان بشود.
و این ما رو به نقطه سوم میرساند.
اشتراک گذاری.
چگونه اطلاعاتی که بررسی و ردیابی کردیم
را به اشتراک بگذاریم
درباره مکانی که محصول از آن آمده،
چطوری تولید شده،
و چطور به نقطه فعلی رسیده است؟
چطور این اطلاعات را به اشتراک گذاشتن
برای هر محصول متفاوت است.
و همینطور نسبت به جاییکه
آن را خریداری میکنید.
شما در این موقعیتها متفاوت رفتار میکنید.
شما در سوپرمارکت تحت استرس و وقت کم هستید.
یا توجه کوتاه مدت در حین شام،
برای اینکه قرار
ملاقاتتان خیلی دلپذیر است.
یا اینکه شما حساس و کنجکاو هستید
موقع جستجوی اطلاعات
برای یک خرید آنلاین بزرگتر.
پس برای ماهی ما،
ما یک تجربه دیجیتال را توسعه دادهایم.
که موقع خرید یک ماهی که در فریزر
مغازه ماهیفروشی است کار میکند
و تمام اطلاعات مربوط به
ماهی و سفر او را به ما میدهد.
همچنین ما با رستورانها هم کار میکنیم
و یک تجربه دیجیتال متفاوت را توسعه میدهیم
که فقط حقایق کلیدی مربوط به
ماهی و سفر او را خلاصه میکند،
و در چیدن میز شام بهتر عمل میکند
و، امیدوارم، قرار ملاقات شما را هم
خراب نکند.
حالا، ما دایره کامل را در اختیار داریم.
ما بررسی کردیم که ماهی جایی صید شده
که صیدش در آنجا قابل تداوم باشد.
بعد ما آنرا در تمام طول زنجیره تأمین
ردیابی کردیم
تا شناسه و تمام اطلاعات متصل به آن را
نگهداری کنیم.
و بعد این اطلاعات رو جوری
به اشتراک میگذاریم
که به مصرف کنندهها حق انتخاب بدهد
و به آنهااجازه بدهد
تصمیمات مصرفیای بگیرند
که با ارزشهایشان همسوتر هستند.
حالا، برای مثال ماهی، این در مقیاس معین
در حال تولید است.
در این فصل،
تمام قایقهای بزرگترین کمپانی
صید دندانماهی در جهان،
صیدهای جنوبی،
تمام ماهیهایی که صید میکنند را
نشانه گذاری میکنند
و این محصول به برند مرغوب
"Glacier 51" برای آنها منتهی میشود.
و شما هماکنون میتوانید
این ماهی را بخرید.
و با این شما به تمام اطلاعاتی که
دربارهشان گفتم دسترسی دارید،
و خیلی بیشتر،
که به ماهی یا تکهای از آن چسبیده شده است.
اما این مختص ماهی و غذای دریایی نیست.
ما داریم روی کالاها و محصولات بسیار متنوعی
کار میکنیم
و زنجیره تأمین آنها در سراسر جهان.
از لبنیات تا میوه و سبزیجات گرفته،
تا محصولات غیردریایی ساخته شده از چوب.
به عنوان مصرف کننده، این ممکن است
بار مسئولیت سنگینی به نظر بیاید،
چون شما زمان کافی برای نگاه کردن
به تمام این اطلاعات هر موقع که
میخواهید خرید کنید ندارید.
و من هم انتطار ندارم که داشته باشید،
چون شما به انجامش کمک خواهید کرد.
در آینده، ما تصمیمات مربوط به محصولی که
میخواهیم بخریم را
بطور افزایندهای به ماشین میسپاریم.
یک الگوریتم که به قدر کافی
در مورد شما میداند
که آن تصمیمات را به جای شما بگیرد،
تا شما مجبور نباشید.
و شاید حتی بهتر هم عمل کند.
اخیراً در یک تحقیق، ۸۵ درصد خرید
توسط یک دستیار مجازی انجام شده است
لازم به ذکر است که افراد، بنا به اتفاق
به سراغ محصولاتی رفتند
که بشترین پیشنهاد را توسط
آن دستیار مجازی داشتند،
نسبت به محصول یا برندی خاص
که در وهله اول میخواستند بخرند.
شما فقط میگویید دستمال توالت،
و این الگوریتم است که تصمیم میگیرد
چه برندی، نقطه قیمتی باشد
و اینکه آیا قابل بازیافت هست یا خیر.
خب، امروزه معمولاً این براساس چیزی که
شما در گذشته میخریدید است،
یا شخصی که بیشترین پول را به
شرکتهای پشت دستیار مجازی میدهد.
اما چرا این موضوع نیز نباید
براساس ارزشهای شما باشد؟
با فرض اینکه شما میخواهید چیزی سالم
برای سیاره بخرید
و همینطور میدانید که چطور و چقدر
میخواهید و قادرید که برایش بپردازید.
حالا این ممکن است
ساده و یکپارچه به نظر بیاید،
اما همچنان براساس اثرات و
دادههای دانهای است
تا شما محصول درست را انتخاب کنید.
نه ضرورتاً با انجام این کار توسط خودتان
بلکه با پرسیدن از یک الگوریتم که
میداند چقدر شما به
این سیاره اهمیت میدهید.
نه ضرورتاً با انجام این کار توسط خودتان
بلکه با پرسیدن از یک الگوریتم که
محدودیت زمانی ندارد و منحرف نمیشود،
یا توجهش بخاطر یک قرار ملاقات دلپذیر
کوتاه مدت نیست،
و میداند که شما چقدر
به این سیاره اهمیت میدهید
و مردمی که درآن زندگی میکنند،
با درخواست از الگوریتم مبنی بر جستجوی
آن اطلاعات برای شما
و تصمیم گیری به جای شما.
اگر ما این اطلاعات قابل اطمینان و
موثق را داشته باشیم
و یک سیستم که به درستی از آن استفاده کند،
مصرف کنندهها حمایت خواهند کرد
از افرادی که کار درست را به روشی
قابل تداوم و اخلاقی انجام میدهند.
آنها از این افراد حمایت خواهند کرد
با هربار انتخاب محصولاتشان به جای بقیه.
که این یعنی تولید کنندهها، عمل کنندهها
و خرده فروشهای خوب
پاداش خواهند گرفت.
و نقشآفرینان بد مجبور میشوند
یا فعالیتهایشان را تطبیق بدهند
یا از تجارت کنار گذاشته شوند.
و ما به این نیاز داریم.
اگه واقعاً میخواهیم با هم در این
سیاره زیبا زندگی کنیم،
واقعاً به این نیاز داریم.
متشکرم.
(تشویق)
Dans presque tous les domaines
de notre vie,
des informations exactes sont
accessibles instantanément.
Mon téléphone peut me fournir
des informations sur mes finances,
sur ma localisation exacte, et
sur la meilleure route à prendre.
Tout ça en un clic.
Mais l'information et la transparence
disparaissent presque complètement
quand il s'agit
de produits de consommation.
Si vous allez à l'espace poissonnerie
de votre supermarché
vous aurez probablement le choix
entre plusieurs types de poissons.
Mais il y a de fortes chances
qu'on ne puisse pas vous dire
qui a pêché le poisson,
où il a été pêché exactement,
si c'est un lieu de pêche durable,
ou comment le poisson a été transporté.
Et ceci vaut pour presque
tout ce que nous achetons.
Chaque boîte de soupe,
chaque morceau de viande, chaque t-shirt.
En ce moment-même,
nous les humains détruisons la seule chose
dont nous avons vraiment besoin
pour survivre : notre planète.
Et la plupart des problèmes
que nous avons aujourd'hui
comme le changement climatique
et l'esclavage moderne
dans les chaînes logistiques
ne sont qu'une affaire de décisions.
La décision que les humains prennent
de produire un bien d'une manière
plutôt qu'une autre.
Et c'est comme ça que nous, consommateurs
finissons par prendre des décisions
qui nuisent à la planète
ou à d'autres humains.
En choisissant
les mauvais produits.
Mais je refuse de croire
que quelqu'un dans cette pièce
ou même sur cette planète
voudrait vraiment acheter
un produit
qui nuit à la planète
ou à d'autres humains.
Si on leur en donne le choix.
Mais le choix est un mot
qui implique beaucoup de choses.
Le choix implique
qu'il y a une autre option.
Il implique que vous pouvez
vous permettre cette option.
Le choix veut aussi dire
que vous avez assez d'informations
pour prendre une décision éclairée.
Or de nos jours, cette information
n'existe tout simplement pas.
Ou est du moins
très difficile d'accès.
Mais je pense que tout ça
est sur le point de changer
car nous pouvons utiliser la technologie
pour résoudre ce problème d'information.
Et beaucoup des technologies
dont nous avons besoin
sont devenues meilleures et moins chères
ces dernières années
et peuvent maintenant être utilisées
à large échelle.
Ces deux dernières années,
mon équipe et moi avons travaillé
avec l'une des plus grandes organisations
environnementales du monde, le WWF
et nous avons fondé l'entreprise OpenSC
SC pour "supply chain",
(chaîne logistique).
Nous pensons qu'avec la technologie
nous pouvons aider à créer
transparence et traçabilité
dans les chaînes logistiques
et aider ainsi à révolutionner la manière
dont nous achetons et produisons des biens
en tant qu'humains.
Ça a l'air de science fiction,
mais c'est déjà utilisé.
Laissez-moi vous expliquer.
Pour résoudre ce problème d'information
nous avons besoin de trois éléments :
vérifier, tracer et partager.
Vérifier les labels spécifiques
de durabilité
et de production éthique
de manière automatique
avec des bases de données.
Puis tracer chaque produit physique
au travers de la chaîne
et enfin, partager l'information
avec les consommateurs
de manière à vraiment leur donner le choix
et leur permettre de choisir
une consommation en accord
avec leurs valeurs.
Je vais utiliser un vrai produit
et une chaîne logistique
pour lesquels
nous avons déjà tout réalisé :
une légine australe, aussi appelée
loup de mer chilien.
Premièrement, vérifier.
Vérifier comment il est produit.
Mais pas seulement en disant :
« Crois-moi, c'est un bon produit,
crois-moi, on a fait
tout ce qu'il fallait »,
mais en apportant la preuve
pour ce produit spécifique
et la manière dont il a été produit.
En apportant la preuve
derrière un label de durabilité
ou de production éthique.
Ce poisson par exemple,
a-t-il été pêché dans un endroit
où cette espèce est assez représentée
pour que la pêche y soit durable
et non pas dans une zone marine protégée ?
Nous récoltons des données GPS en
temps quasi réel sur le bateau qui pêche.
Ces informations nous permettent de savoir
où est le bateau
où il se dirige, et à quelle vitesse.
Nous pouvons ensuite les combiner
avec d'autres types de données
comme la profondeur du fond marin.
En combinant toutes ces informations,
nos algorithmes de machine learning
peuvent vérifier automatiquement
si le bateau pêche seulement
là où il est autorisé à le faire ou pas.
Comme les capteurs
deviennent moins chers
nous pouvons en placer à plus d'endroits.
Ce qui signifie que nous pouvons récolter
plus de données.
Ceci combiné aux progrès
en science des données
signifie que nous pouvons
maintenant vérifier
les labels spécifiques de durabilité
et de production éthique
automatiquement, en temps réel
et de manière continue.
Ceci forme la base
de cette révolution de l'information.
Deuxièmement, tracer.
Tracer ces produits physiques individuels
pour pouvoir dire que le label
que nous avons vérifié
pour un certain type de produit
s'applique réellement
au produit individuel
que nous avons, nous consommateurs,
en face de nous.
Car sans ce niveau de traçabilité
tout ce que nous avons vérifié
en premier lieu
c'est que quelqu'un, quelque part,
à un certain moment
a pêché un poisson de manière durable,
n'a pas nui à la personne employée
pour produire un t-shirt,
ou n'a pas utilisé de pesticides inutiles
en cultivant un légume.
C'est seulement en donnant dès le départ
une identité au produit
et en le traçant
à travers toute la chaîne logistique
que ce label et cette valeur
obtenue en le produisant
de la bonne manière
peuvent réellement s'appliquer à lui.
J'ai parlé de capteurs moins chers.
Il existe beaucoup d'autres
inventions technologiques
qui rendent tout ça
plus que jamais possible.
Par exemple, les étiquettes
deviennent moins chères.
Vous donnez un nom, un numéro de série,
une identité au produit.
L'étiquette est son passeport.
Ce que vous voyez ici, c'est une
légine australe en train d'être pêchée.
C'est ce qu'on appelle une palangre :
les poissons sont tirés sur le bateau
chacun accroché à un hameçon individuel.
Dès que le poisson est à bord, il est tué
puis une étiquette
est insérée dans sa chair.
Cette étiquette est équipée
d'une puce RFID
avec un numéro de série unique
et suivra le poisson tout au long
de la chaîne logistique
ce qui permettra de tracer le poisson
dans chaque port, sur chaque camion
dans chaque usine.
Mais les consommateurs ne peuvent pas lire
les radio-étiquettes.
Au moment de découper
et emballer le poisson
nous lisons donc la radio-étiquette
et l'enlevons.
Nous ajoutons ensuite à l'emballage
un QR code unique.
Ce QR code contient
les mêmes informations
concernant le poisson
que celles obtenues et vérifiées en amont.
En fonction du type de produit,
nous pouvons utiliser des QR codes
des codes-barres, des radio-étiquettes
ou d'autres formes d'étiquetage.
Mais il existe d'autres technologies
sur le point de percer à grande échelle
qui rendent les étiquettes obsolètes.
Par exemple, l'analyse de traces
dans un produit
qui indiquent précisément d'où il vient.
Puis il y a les blockchains.
Une technologie décentralisée
peut servir de catalyseur
à cette révolution
car elle peut aider à atténuer
les problèmes de confiance naturels
quand on donne des informations
aux gens et qu'on leur demande
de changer leurs habitudes de consommation
en conséquence.
Nous utilisons donc
la technologie blockchain
là où elle ajoute de la valeur
à ce que nous faisons.
Mais nous ne laissons pas
les limites actuelles de cette technologie
telles que le débit, se mettre
en travers de notre chemin.
Ceci nous amène au troisième point :
partager.
Comment partager
les informations obtenues et vérifiées
sur l'origine, la production
et le transport d'un produit ?
La manière de partager cette information
diffère fortement d'un produit à l'autre
et diffère selon l'endroit
où nous l'achetons
parce que notre comportement
est différent selon la situation.
Au supermarché, nous sommes stressés,
nous n'avons pas le temps.
Ou alors nous n'avons pas la tête à ça
pendant un dîner galant
parce que la personne en face
est trop belle.
Ou nous sommes critiques et curieux
en achetant en ligne
en plus grande quantité.
Pour notre poisson,
nous avons donc développé
une expérience digitale, qui marche
quand vous l'achetez chez le poissonnier
et qui vous donne toutes les informations
sur le poisson et son parcours.
Mais nous avons aussi travaillé
avec des restaurants
et développé
une expérience digitale différente
qui résume seulement
les informations-clés
concernant le poisson
et son parcours
qui s'intègre mieux
dans l'ambiance d'un dîner
et, espérons-le, n'ennuie pas trop
la personne en face.
La boucle est bouclée.
Nous avons vérifié
que le poisson a été pêché
dans une zone de pêche durable.
Nous l'avons ensuite tracé tout au long
de la chaîne logistique
pour garder son identité
et les informations qui lui sont liées.
Et nous avons partagé ces informations
avec les consommateurs
de manière à leur donner le choix
et de leur permettre
de prendre des décisions
en accord avec leurs valeurs.
Cet exemple avec le poisson
a déjà été lancé à grande échelle.
Tout l'équipage
de la plus grande entreprise de pêche
de légine au monde, Austral Fisheries
étiquette cette saison
chaque poisson qu'il pêche
et qui finit sous leur marque premium
« Glacier 51 ».
Ce poisson est déjà en vente.
Avec toutes les informations dont
j'ai parlé aujourd'hui et plus encore,
attachées à chaque poisson
ou morceau de poisson que vous achèterez.
Mais ce n'est pas réservé
aux produits de la mer.
Nous travaillons sur beaucoup de produits
et leur chaîne logistique dans le monde.
Des produits laitiers
aux fruits et légumes
en passant par les objets en bois.
Pour un consommateur, tout ça peut avoir
l'air d'une énorme corvée
car nous n'avons pas le temps
de lire toutes ces informations
à chaque fois
que nous achetons quelque chose.
Mais vous n'aurez pas à le faire
car vous aurez de l'aide.
Nous laisserons progressivement
aux machines
la décision de quel produit acheter.
Un algorithme en saura assez sur nous
pour prendre ces décisions à notre place.
Il le fera peut-être même mieux que nous.
Une étude récente montre que
85% des personnes qui achètent un produit
avec un assistant virtuel
choisissent de temps en temps
le produit recommandé par l'assistant
plutôt que celui qu'ils auraient acheté
en temps normal.
Vous dites seulement
que vous voulez du papier toilette
et l'algorithme décide de la marque,
du prix et de la version, recyclée ou pas.
De nos jours, ce choix se base en général
sur vos précédents achats
ou sur le plus gros investisseur de
l'entreprise derrière l'assistant virtuel.
Mais pourquoi ne devrait-il pas être basé
sur vos valeurs?
En sachant que vous voulez acheter
ce qui est bien pour la planète
et combien vous voulez ou pouvez payer.
Choisir le bon produit
sera simple et fluide
mais toujours fondé sur
des effets granulaires et des données.
Vous n'aurez pas à le faire vous-même
mais un algorithme qui sait
que vous vous souciez de la planète
le fera à votre place.
Un algorithme qui ne manque jamais de
temps ou qui n'est jamais distrait.
Ou qui n'a jamais la tête ailleurs
à cause de la belle personne d'en face
et qui sait à quel point la planète et
ses habitants sont importants pour vous.
Un algorithme qui analysera
toutes ces informations
et décidera pour vous.
Si nous avons des informations fiables
comme celles-ci
et les bons systèmes pour les exploiter
les consommateurs soutiendront ceux
qui produisent des biens
de manière durable et éthique.
Ils les soutiendront à chaque fois
en choisissant leurs produits
plutôt que d'autres.
Cela signifie que les bons producteurs,
fournisseurs et commerçants
seront récompensés.
Et les mauvais acteurs seront forcés
d'ajuster leurs pratiques
ou de se retirer du marché.
Et nous avons besoin de ça.
Si nous voulons continuer à vivre ensemble
sur cette belle planète
nous en avons vraiment besoin.
Merci.
(Applaudissements)
Életünk majdnem minden területén
azonnal tökéletes információk
állnak rendelkezésünkre.
A telefonom mindent
el tud mondani a pénzügyeimről,
hogy pontosan hol vagyok a térképen,
a következő célomhoz
vezető legjobb útvonalat,
mindezt egy gombnyomásra.
De az információk elérhetősége
és az átláthatóság
a fogyasztói termékek esetében
majdnem teljesen eltűnik.
Ha a helyi szupermarket
tengeri pultjához mennek,
biztosan több halféle közül választhatnak.
De van esély rá, hogy a boltban
nem tudják megmondani,
ki és pontosan hol fogta a halat,
fenntartható-e az, hogy ott halászták,
és hogy miként szállították.
Ez majdnem mindenre igaz, amit megveszünk.
Minden zacskós levesre,
minden húsfélére, minden pólóra.
Mi, emberek éppen most pusztítjuk el
az egyetlen dolgot, amire igazán
szükségünk van a fennmaradáshoz:
a bolygónkat.
A legtöbb szörnyű probléma,
amivel manapság szembesülünk –
mint a klímaváltozás
és az ellátási láncokba beépült
modern rabszolgaság –
begyűrűzik a döntéseinkbe.
Az emberi döntésekbe arról, hogy valamit
egy adott módon állítsunk elő, ne másképp.
Így hozunk fogyasztóként olyan döntéseket,
amelyek ártanak a bolygónak
vagy embertársainknak.
Azzal, hogy a rossz termékeket választjuk.
De én nem vagyok hajlandó azt hinni,
hogy bárki ebben a teremben,
vagy őszintén, bárki ezen a bolygón
valóban olyan terméket akar vásárolni,
amely árt a bolygónak
vagy embertársainknak, –
ha lehetőséget kapna a választásra.
De tudják, a választás szónak súlya van.
Azt jelenti, hogy van másik lehetőség.
Azt jelenti, hogy azt a lehetőséget
meg tudják engedni maguknak.
De a választás azt is jelenti,
hogy elég tájékozottak
megalapozott döntést hozni.
De ez a tájékoztatás napjainkban
egyszerűen nem létezik.
Vagy legalábbis nagyon-nagyon
nehéz hozzájutni.
De úgy gondolom, a helyzet megváltozik.
Mert felhasználhatjuk a technológiát
a tájékoztatás hiányának megszüntetéséhez.
Sok ehhez szükséges technológia
az elmúlt években
jobb és megfizethetőbb lett,
és most már készen áll
a széles körű használatra.
Az elmúlt két évben
a csapatom és én
a világ egyik legnagyobb természetvédelmi
szervezetével, a WWF-fel dolgoztunk,
és megalapítottuk az OpenSC vállalatot,
az SC a Supply Chaint,
az ellátási láncot jelenti.
Hiszünk abban, hogy
a technológia alkalmazásával
segíthetjük létrehozni
az ellátási láncok átláthatóságát
és nyomon követhetőségét,
és ezáltal elősegíthetjük
teljesen forradalmasítani,
ahogyan az emberek vásárolnak
és ahogyan termékeket állítanak elő.
Kicsit sci-finek tűnhet annak
egy része, amiről beszélek,
de a folyamat már zajlik.
Hadd magyarázzam el.
A tájékoztatás hiányának
megszüntetése érdekében
három dolgot kell tennünk:
Ellenőrizni, nyomon követni
és megosztani.
Ellenőrizni a meghatározott, fenntartható
és erkölcsös termékre
vonatkozó állításokat
adat alapú ás automatizált módon.
Ezután nyomon követni
az egyedi fizikai termékeket
az ellátási láncon keresztül,
és végül a tájékoztatást megosztani
a fogyasztókkal úgy,
hogy valóban megadja nekik
a választás esélyét
és olyan fogyasztási döntések meghozását,
amelyek jobban igazodnak az elveikhez.
Bemutatok egy létező terméket
és ellátási láncot, ahol mindezt
már a gyakorlatban alkalmazzuk:
ez a patagóniai fogas,
vagy ahogy az USA-ban hívják,
a chilei tengeri sügér.
Első az ellenőrzés.
Ellenőrizni azt,
hogyan készítettek el valamit.
De nemcsak azt mondván:
"Higgyétek el nekünk, hogy ez jó,
higgyetek abban,
hogy mindent jól csináltunk",
hanem bizonyítékot is szolgáltatva
az adott fizikai termékről
és előállítási módjáról.
Bizonyítékot szolgáltatva
a meghatározott, fenntartható, erkölcsös
termékre vonatkozó állításról.
Például a hal esetében
olyan területen fogták,
ahol elegendő van belőle,
azaz fenntartható-e ott halászni,
és nem védett-e a tengeri terület?
Mi azt tesszük,
hogy vesszük a hajó majdnem
valós idejű GPS-adatát –
az éppen halászó hajóét –
amely megmondja nekünk, hol a hajó,
merre tart és milyen sebességgel.
Ezt az adatot más adatokkal összesítjük,
mint például: milyen mély a tengerfenék.
Az adatoknak összegzésével
a gépi tanuló algoritmusunk
automatikusan ellenőrizni tudja,
hogy a hajó ott halászik,
ahol kellene, vagy sem.
Az érzékelők egyre olcsóbbá válnak,
így több helyre tudjuk telepíteni őket.
Így több adatot tudunk rögzíteni,
ez az adattudomány fejlődésével
együtt azt eredményezi,
hogy ellenőrizhetünk
konkrét fenntartható és erkölcsös
termékre vonatkozó állításokat
automatizált, valós idejű
és folyamatos módon.
Ez tényleg megteremti az alapját
ennek az információs forradalomnak.
Második a nyomon követés.
Az egyedi fizikai termékek
nyomon követése,
hogy valóban elmondhassuk,
az általunk ellenőrzött, adott
termékre vonatkozó állítás
tényleg igaz arra az egyedi termékre,
amivel fogyasztóként kapcsolatba kerülünk.
Mivel a nyomon követhetőség
e szintje nélkül
főleg annyit tudtunk igazolni,
hogy valaki, valahol, valamikor
fenntartható módon fogott halat,
vagy nem ártott a munkavállalónak,
mikor pólókészítésre kérte,
vagy nem használt feleslegesen rovarirtót,
amikor növényt termesztett.
Csak a termékelőállítás
kezdetekor történő azonosítással
és a teljes ellátási láncon való
követéssel igazolhatjuk,
hogy az állítás
és a megfelelő gyártás hozzáadott értéke
valóban a termék jellemzője-e.
Beszéltem az olcsóbb érzékelőkről.
Sok más technológiai fejlesztés van,
amelyek ma ezt az egészet sokkal inkább
lehetővé teszik, mint eddig bármikor.
Például a címkék csökkenő költsége.
Adnak a terméküknek egy nevet,
egy sorszámot, egy identitást;
a címke a termék útlevele.
Amit most látnak, az egy fogas kifogása.
Ezt horogsoros halászatnak hívják;
a halak külön horgokon kerülnek a hajóra.
Amint a hal a fedélzetre kerül,
megölik, és ezután
egy apró címkét szúrunk a hal húsába.
A címkében egyedi sorszámú
RFID-csip található;
ez a címke végigkíséri a halat
a teljes ellátási láncon,
és igazán megkönnyíti az észlelését
bármelyik kikötőben, teherautóban
vagy feldolgozóüzemben.
De a fogyasztók nem tudnak
RFID-címkéket olvasni.
Így amikor a hal filézésre
és csomagolásra kerül,
leolvassuk és eltávolítjuk az RFID-címkét.
Ezután egyedi QR-kódot
adunk a hal csomagolásához.
A QR-kód ugyanazokra
az információkra utal,
melyeket a legelején
ellenőriztünk a halról.
Az általunk kezelt termékfajtától függően
használhatunk QR-kódot,
vonalkódot, RFID-címkét
vagy más címketechnológiát.
De vannak más megoldások,
amelyek széles körű elterjedése
küszöbén áll,
és a címkéket idejétmúlttá teszik.
Mint például
egy termék nyomelemek szerinti elemzése,
amely elég pontosan ki tudja mutatni,
honnan származik.
És a blokklánc technológia.
Egy decentralizált technológia ennek
a forradalomnak katalizátoraként működhet.
Mivel enyhíthet néhány
olyan bizalmi problémát,
amelyek az emberek
tájékoztatásának velejárói,
és ezután lehet felkérni őket
a fogyasztási szokásuk módosítására
az információ alapján.
Ehhez használjuk
a blokklánc technológiát ott,
ahol a tevékenységünkhöz
hozzáadott értéket nyújt.
De nagyon fontos,
nem hagyjuk, hogy technológia
ma is tapasztalható korlátai –
mint például a limitált tranzakciószám –
akadályozzanak minket.
És ez elvezet minket a harmadik ponthoz.
Megosztás.
Hogyan osztjuk meg az ellenőrzött
és nyomon követett információt arról,
honnan származik a termék, hogyan készült,
és hogyan jutott el rendeltetési helyére?
Az információ megosztásának módja
termékenként teljesen eltér.
Eltér a vásárlás helyszíne alapján is.
Önök helyzettől függően
másképp viselkednek.
A szupermarketben idegesek
és időszűkében vannak.
Vagy rövid ideig tudnak
figyelni vacsora közben,
mert nagyon kedves a randevúpartnerük.
Vagy kritikusak és kíváncsiak,
mikor egy nagyobb online vásárlás
miatt tájékozódnak.
Mi a halunk esetében
olyan digitális élményt fejlesztettünk,
amely akkor működik, amikor megvásárolják
a fogast a halszaküzlet fagyasztójából,
és a halról és életútjáról szóló
összes információt megosztja önökkel.
Egy étteremmel is együtt dolgoztunk,
és másféle digitális élményt találtunk ki,
amely csak a legfontosabb tényeket
összegzi a halról és az útjáról,
és jobban működik vacsoraszituációban,
és remélhetőleg a randevúpartnerét
sem bosszantja túlságosan.
Így rajzolódik ki számunkra a teljes kép.
Ellenőriztük, hogy a halat
halászatra fenntartható
területen fogták-e.
Azután végigkövettük
a teljes ellátási láncon,
hogy megőrizzük az identitását
és minden hozzá kapcsolt információt.
Majd úgy osztottuk meg
az információt a fogyasztókkal,
amely választási lehetőségét ad nekik,
hogy olyan fogyasztási döntést hozzanak,
amely jobban illeszkedik az értékeikhez.
A halas példánk esetében
ez már széleskörűen alkalmazott.
Ebben az idényben
a világ legnagyobb fogashalász
társaságának teljes flottája –
az Austral Fisheries –
minden egyes kifogott halat felcímkéz,
és ebből lesz végül a prémium
márkás "51-es gleccser" termékük.
Ezt a halat már meg is tudják vásárolni.
Vele együtt minden, ma említett
információhoz hozzájuthatnak,
és még annál is többhöz,
minden egyes megvásárlandó halhoz
vagy halrészhez csatolva.
De ez nemcsak egy halas
vagy tengeri herkentyűs dolog.
Nagyon sokféle árucikken, terméken
és ezek ellátási láncán
dolgozunk világszerte.
Tejterméktől a gyümölcsökön
és zöldségeken keresztül
a fából készült nem
élelmiszer-jellegű termékekig.
Fogyasztóként mindez talán
hatalmas tehernek tűnhet,
mert nincs idejük áttekinteni
ezeket az információkat
minden alkalommal, amikor vesznek valamit.
Nem is várom el önöktől,
mivel lesz ehhez segítségük.
A jövőben azt a döntést, hogy melyik
konkrét terméket vásároljuk meg,
egyre inkább gépekre fogjuk hagyni.
Egy algoritmus eleget
fog tudni önökről ahhoz,
hogy meghozza ezeket a döntéseket,
így önöknek már nem kell.
Talán jobb munkát is fog végezni.
Egy tanulmány szerint
a vásárláshoz virtuális asszisztenst
használók 85%-a mondta,
hogy időnként
inkább
a virtuális asszisztens
termékajánlását választották,
mintsem azt a terméket vagy márkát,
amelyet először terveztek megvásárolni.
Mondjuk, szükségük van toalettpapírra,
akkor algoritmus dönti el,
hogy melyik márka és árkategória legyen,
újrahasznosított legyen vagy sem.
Manapság ez a folyamat általában
a múltbeli vásárlásaink alapján történik,
vagy aszerint, hogy ki fizeti a legtöbbet
a virtuális asszisztenst működtető cégnek.
De miért nem alapulhat ez
a döntés is az értékeiken?
Tudva azt, hogy környezetbarát
módon akarnak vásárolni,
és ismerve azt, hogy mennyit
akarnak és tudnak fizetni ezért.
Ez könnyűvé és gördülékennyé
fogja tenni a dolgot,
de így is minimális információ
és adat alapján
választja ki a megfelelő terméket.
Nem szükségszerűen önök által,
hanem egy algoritmus megkérésével,
amely tudja, hogy önök mennyire
törődnek ezzel a bolygóval.
Nem szükségszerűen önök által,
hanem egy algoritmus megkérésével,
amely sosincs időszűkében,
vagy sosem zaklatott,
vagy nem csak rövid ideig tud odafigyelni
a kedves randevúpartner miatt,
és tudja, hogy önök mennyire
törődnek ezzel a bolygóval
és a rajta élő emberekkel,
egy algoritmus megkérésével, hogy nézze át
önök helyett az összes információt
és döntsön önök helyett.
Ha rendelkezésünkre állnak
megbízható és hiteles információk
és az ezeket hasznosítani képes rendszer,
a fogyasztók azokat fogják támogatni,
akik helyesen cselekszenek azzal,
hogy a termékeket fenntartható
és erkölcsös módon állítják elő.
Mindig támogatni fogják őket azzal,
hogy az áruikat választják
másokéi helyett.
Ez azt jelenti, hogy az árukat, gyártókat,
feldolgozókat és viszonteladókat
jutalmazni fogják.
A rossz piaci szereplőket
a módszereik megváltoztatására
vagy az üzletből kiszállásra
fogják kényszeríteni.
Szükségünk van erre.
Ha tovább együtt szeretnénk élni
ezen a gyönyörű bolygón,
komolyan szükségünk van erre.
Köszönöm szépen.
(Taps)
In quasi tutti gli aspetti
delle nostre vite
abbiamo perfette informazioni
disponibili instantaneamente.
Il mio cellulare può dirmi
tutto sulle mie finanze,
dove mi trovo su una mappa
e la strada migliore
per la mia prossima meta,
tutto solo premendo un pulsante.
Tuttavia questa disponibilità
di informazione e trasparenza
sparisce quasi del tutto
quando si tratta di beni di consumo.
Se vai al banco pesce
del tuo supermercato locale,
puoi probabilmente scegliere
tra numerosi tipi di pesce.
Ma è probabile
che non sapranno dirti
chi ha pescato il pesce,
dove precisamente è stato pescato,
se è sostenibile
pescare pesci in quel luogo
e come è stato trasportato.
Questo vale
per quasi tutto quello che compriamo.
Ogni barattolo di zuppa,
ogni pezzo di carne, ogni maglietta.
Noi umani, ora,
stiamo distruggendo l'unica cosa
che ci serve per sopravvivere:
il nostro pianeta.
E gran parte degli orribili problemi
che stiamo affrontando,
come il cambiamento climatico
e la schiavitù moderna
nelle catene di distribuzione
si riducono a decisioni.
Decisioni umane per produrre qualcosa
in un modo e non in un altro.
Ed è così che noi consumatori
prendiamo decisioni
che danneggiano il pianeta
o altri esseri umani.
Scegliendo i prodotti sbagliati.
Mi rifiuto di credere
che chiunque in questa stanza,
o francamente, chiunque su questo pianeta,
voglia veramente comprare un prodotto
che danneggia il pianeta
o altri esseri umani
se potesse scegliere.
Ma vedete, scelta è una parola ampia.
Scelta significa che c'è un'altra opzione.
Scelta significa
che potete permettervi quell'opzione.
Ma scelta significa anche
che avete abbastanza informazioni
per prendere una decisione consapevole.
E, al giorno d'oggi, quell'informazione
semplicemente non esiste.
O almeno è molto,
molto difficile accedervi.
Ma credo che questo stia per cambiare.
Perché possiamo usare la tecnologia
per risolvere il problema di informazione.
E molte tecnologie specifiche
che ci servono per farlo
stanno diventando migliori ed economiche
negli ultimi anni
e sono ora pronte per essere usate
su larga scala.
Così, negli ultimi due anni,
io e il mio team abbiamo lavorato
con una delle più grandi
organizzazioni di conservazione, WWF,
e abbiamo fondato una società, la OpenSC,
dove SC sta per supply chain.
Crediamo che usando la tecnologia
possiamo aiutare a creare
trasparenza e tracciabilità
nelle catene di distribuzione
e attraverso ciò,
aiutare a rivoluzionare
il modo in cui compriamo
e produciamo prodotti come esseri umani.
Ora, parte di questo sembrerà
un po' fantascienza,
ma sta già accadendo.
Lasciatemi spiegare.
Quindi, per risolvere
il problema dell'informazione,
dobbiamo fare tre cose:
verificare, tracciare e condividere.
Verificare specifiche richieste
di produzione sostenibile ed etica
in modo automatico e informatizzato.
Quindi tracciare
prodotti fisici individuali
nella loro catena di distribuzione
e infine, condividere
quell'informazione con i consumatori
in un modo che gli dà una scelta
e gli fa prendere decisioni di consumo
che sono più in linea con i loro valori.
Userò un vero prodotto
e una catena di distribuzione in cui ciò
è già una realtà:
nototenide della Patagonia
o moro oceanico,
come viene chiamato negli USA.
Numero uno, verificare.
Verificare come qualcosa è prodotto.
Ma non solo dicendolo,
"Fidatevi, è buono,
fidatevi, abbiamo fatto
tutte le cose giuste",
ma fornendo una prova
per quel prodotto fisico
e il modo in cui è stato prodotto.
Fornendo una prova
per una richiesta specifica
di produzione sostenibile ed etica.
Per esempio, nel caso del pesce,
se è stato pescato in una zona
dove ce ne sono abbastanza,
in modo che sia sostenibile
pescarlo lì
e non in una zona marina protetta.
Ciò che stiamo facendo qui
è prendere dati GPS quasi in tempo reale
dalla nave,
la nave che pesca
e che ci dice dove si trova
e dove sta andando e a che velocità.
Possiamo poi unirli
con altri tipi di dati,
come, per esempio,
quanto profondo è il fondale marino.
Unendo tutte queste informazioni,
i nostri algoritmi
possono verificare, automaticamente,
se la nave sta solo pescando
dove dovrebbe o no.
Poiché i sensori diventano più economici,
possiamo posizionarli in più posti.
Ciò significa
che possiamo acquisire più dati,
e combinando ciò
con i progressi in data science,
significa che possiamo ora verificare
richieste specifiche
di produzione etica e sostenibile
in modo automatico, continuativo
e in tempo reale.
Ciò pone le basi
per questa rivoluzione informatica.
Quindi, numero due, tracciabilità.
Tracciare quei prodotti fisici individuali
in modo da poter veramente dire
che la richiesta di un prodotto
che abbiamo verificato
appartiene a quel singolo prodotto
che noi consumatori
abbiamo di fronte a noi.
Perché senza quel livello di tracciabilità
tutto ciò che, in primo luogo,
abbiamo verificato
è che qualcuno, da qualche parte,
a un certo punto
ha pescato un pesce in modo sostenibile
o non ha danneggiato il dipendente
chiedendogli di produrre una maglietta
o non ha usato pesticidi
coltivando verdure che non gli servono.
Solo se dall'inizio
do un'identità a un prodotto
e poi lo traccio
attraverso la catena di distribuzione,
questa affermazione e il valore
che è stato creato
producendolo nel modo giusto
può dirsi vera.
Ho parlato di sensori più economici.
Ci sono molti altri sviluppi tecnologici
che rendono ciò possibile
oggi più che mai.
Per esempio, l'abbattimento dei costi
delle etichette.
Si dà a un prodotto un nome,
un numero di serie, un'identità
e l'etichetta è il suo passaporto.
Quel che vedete qui
è un moro oceanico che viene pescato.
Si chiama palamito,
con questo i pesci arrivano sulla barca
con ami individuali.
E quando il pesce è a bordo,
viene ucciso e poi
inseriamo una piccola etichetta
nella sua carne.
In tale etichetta c'è un chip RFID
con un numero di serie.
L'etichetta segue il pesce
in tutta la catena di distribuzione
e rende più facile
rilevare la sua presenza
in ogni porto o camion
o impianto di trasformazione.
Ma i consumatori non sanno leggere
le etichette di identificazione.
Quindi, quando si deve sfilettare
e confezionare un pesce,
noi leggiamo le etichette e le rimuoviamo.
Poi, aggiungiamo al pacchetto
un codice QR unico.
Quel codice QR richiama
le stesse informazioni
che abbiamo verificato all'inizio.
Quindi, in base al tipo di prodotto
con cui stiamo lavorando,
possiamo usare codici QR, codici a barre,
etichette di identificazione
o altre tecnologie.
Ma ci sono anche tecnologie,
che sono sull'orlo
di una svolta su larga scala,
che producono etichette obsolete.
Come, per esempio,
analizzare un prodotto per microelementi
che possono dirci accuratamente
da dove viene.
Poi c'è la blockchain.
La tecnologia decentralizzata può
fare da catalizzatore per la rivoluzione.
Può aiuatre a ridurre
alcuni dei problemi di fiducia
intrinsechi al dare informazioni
alla gente
e poi chiedergli
di cambiare il comportamento di consumo
per via di quell'informazione.
Quindi, usiamo tecnologie blockchain
per aggiungere valore a ciò che facciamo.
Ma, ancor più importante,
non lasciamo che le limitazioni
che questa tecnologia ancora ha,
come, per esempio,
l'uso sul larga scala,
ci intralcino.
Questo ci porta al terzo punto.
Condivisione.
Come condividere un'informazione
che abbiamo verificato e tracciato
sull'origine d un prodotto,
come viene prodotto
e come è arrivato dov'è?
Come condividere questa informazione
è molto diverso
da prodotto a prodotto.
È diverso in base a dove lo comprate.
Vi comportate diversamente
in quelle situazioni.
Al supermercato
siete stressati e non avete tempo.
O a cena non prestate attenzione
perché il vostro appuntamento
è carina.
O siete critici e curiosi
quando fate ricerche
per un grande acquisto online.
Quindi per il nostro pesce,
abbiamo sviluppato un'esperienza digitale
che funziona quando si compra il pesce
in un negozio specializzato
e dà tutte le informazioni
sul pesce e il suo percorso.
Abbiamo anche lavorato con un ristorante
sviluppando una diversa
esperienza digitale
che riassume solo i fatti essenziali
sul pesce e il suo percorso
e funziona meglio durante la cena
e, si spera, non infastidisca
la vostra accompagnatrice.
Ci dà un quadro completo.
Abbiamo verificato
che il pesce sia pescato
in un'area
dove è sostenibile farlo.
L'abbiamo tracciato
per la catena di distribuzione
per mantenere la sua identità
e tutte le informazioni collegate ad essa.
Dopo, abbiamo condiviso
le informazioni con i clienti
in un modo che dia loro la scelta
e faccia prendere decisioni di consumo
che sono più in linea con i loro valori.
L'esempio del pesce,
è già implementato su larga scala.
Questa stagione,
l'intera flotta della società di pesca
del moro oceanico più ampia al mondo
Austral Fisheries,
sta etichettando ogni pesce che pesca
e che finisce nel loro prodotto
dal marchio premium "Glacier 51".
Questo pesce può già essere comprato.
Con esso, avrete tutte le informazioni
di cui ho parlato oggi,
e molte di più,
collegate a ogni singolo pesce o
porzione del pesce che potreste comprare.
Ma questa non è una cosa che riguarda
solo pesce o frutti di mare.
Stiamo lavorando
su molti prodotti e merci diverse
e sulle catene di distribuzione
di tutto il mondo.
Da latticini a frutta e verdura
a prodotti non alimentari fatti di legno.
In quanto consumatori tutto ciò
potrebbe sembrare un grande fardello,
perché non avete il tempo
di guardare tutte le informazioni
ogni volta che comprate qualcosa.
E non mi aspetto che lo facciate,
perché sarete aiutati.
Nel futuro, lasceremo la decisione
su che prodotto comprare
sempre più alle macchine.
Un algoritmo conoscerà abbastanza di voi
da poter prendere decisioni per voi,
così voi non dovrete farlo.
E forse farà anche un lavoro migliore.
In uno studio recente, l'85% di coloro
che comprano un prodotto
con un'assistenza virtuale
hanno detto che, a volte,
comprano il prodotto raccomandato
dall'assistente virtuale
invece che il prodotto o brand specifico
che volevano comprare all'inizio.
Mettete che serva la carta igienica,
un algoritmo deciderà
che marca, fascia di prezzo
o se riciclata o meno.
Oggigiorno si basa
su cosa avete comprato in passato
o su chi paga di più alla società
dietro l'assistente virtuale.
Ma perché non si dovrebbe basare
anche sui vostri valori?
Sapendo che volete
comprare ecologicamente
e sapendo quanto siete disposti a pagare.
Così sembrerebbe facile e perfetto,
ma la scelta del giusto prodotto
si baserebbe ancora su dati specifici.
Non dovreste necessariamente farlo da soli
ma si chiederebbe a un algoritmo
che conosce quanto ci tenete
a questo pianeta.
Non dovreste farlo da soli,
ma si chiederebbe a un algoritmo
che ha sempre tempo
e non è mai distratto
o che non presta attenzione
a causa della bella accompagnatrice
e che sa quanto ci tenete
a questo pianeta
e alle persone che lo abitano,
si chiederebbe all'algoritmo di guardare
tutte queste informazioni per voi
e di decidere al vostro posto.
Se abbiamo informazioni
affidabili e sicure
e il giusto sistema che ne fa uso,
i consumatori sosterrebbero
coloro che fanno la cosa giusta
producendo prodotti
in modo sostenibile ed etico.
Li sosterrebbero ogni volta
scegliendo i loro prodotti
piuttosto che altri.
Ciò significa che prodotti,
produttori, trasformatori e rivenditori
sarebbero ricompensati.
I malintenzionati sarebbero costretti
ad adattare i loro metodi
o ad abbandonare il mercato.
E a noi serve questo.
Se vogliamo continuare a vivere insieme
su questo bel pianeta,
ci serve veramente questo.
Grazie.
(Applausi)
私たちは 生活のほぼあらゆる面で
完全な情報を 瞬時に得ることができます
携帯電話があれば 自分の貯蓄・運用状況を
全て確認できます
また 自分の正確な現在地を
地図に表示して
目的地までの最適経路を
知ることもできます
ボタンをクリックするだけで
その一方で 小売り食品となると
情報も透明性もありません
近所にあるスーパーの魚売り場に行けば
色々な種類の魚から 好きなものを
選べると思います
ですが 誰がどこで捕った魚なのかは
売り場の人でも 答えられないでしょう
漁をしたのは
持続可能な漁業の海域だったのか
どのように輸送されたかも不明です
これは 私たちが買うほぼ全ての
商品について言えることです
缶詰のスープも 精肉も Tシャツも
今 私たち人間は
生き延びるために必要な
かけがえのない地球を破壊しつつあります
今日 直面している 恐ろしい問題は
気候変動にせよ サプライチェーンに
組み込まれた 現代の奴隷制度にせよ
つまるところは 選択の結果なのです
あの方法じゃなくてこの方法で
生産しようと 決めているのは人間です
そうして 私たち消費者が
地球と人間自身を 害するような
決定を下す羽目に 陥ったんです
間違った製品を選ぶことによって
ですが ここに来ている皆さんは
もちろんのこと
率直に言って この地球上の誰も
地球や人間を害する商品を買いたいと
考えるとは とても信じられません
選択肢さえあれば
選択肢という言葉は 含みのある表現です
選択肢は代替案があるということ
その代替案にお金を出せるということを
意味します
また選択肢は 選ぶための情報が
十分にあるということでもあります
ところが 今はこの情報が 全くありません
あるいは 少なくとも非常に
取得しにくい状況にあります
ですが この状況が 変わろうとしています
テクノロジーを使えば この情報の問題を
解決できるからです
このために必要となるテクノロジーの多くは
近年 どんどん良くなり
費用も下がっています
大規模な適用ができる状態です
そこで この2年間 私のチームは
世界最大の自然保護団体であるWWFと
一緒に
OpenSC という会社を設立しました
SC はサプライチェーンの頭文字です
このテクノロジーを使うことで
サプライチェーンにおいて
透明性と トレーサビリティが促進され
私たちの買い物の仕方や生産の仕方の
大革命につながります
これからご紹介する内容は いくぶんか
SF のように聞こえると思いますが
すでに実現されています
説明しましょう
この情報の問題を解決するためには
3つのことをする必要があります
それが 検証、追跡、公開です
環境破壊なく倫理的に生産されたという
表示を データに基づいて自動的に検証し
環境破壊なく倫理的に生産されたという表示を
それぞれデータに基づいて自動的に検証し
サプライチェーン全体にわたる
その商品の動きを追跡します
最後に この情報を公開することで
消費者に本当の意味での選択肢を与えて
自分の価値観に沿った消費行動を
選べるようにします
実際の食品とサプライチェーンを例にして
どのように実現しているかを
説明しましょう
マジェランアイナメ または―
アメリカでチリアン・シーバスとも
呼ばれる魚です
まず最初は「検証」です
それが どのように生産されたかを
検証します
「大丈夫 ちゃんとやってる
正しいことを全部やっている 信じて」
そんな言葉だけでは不十分です
一品一品について 生産方法を示す
裏付けを用意するのです
環境に優しいとか 倫理的に生産された
という 個別の証拠を提示するのです
たとえば 魚の場合であれば
魚が十分にいる漁場での
持続可能な範囲の漁獲だったか?
そこは海洋保護区ではなかったか?
具体的には 船のGPSデータを
ほぼリアルタイムで取得します
これにより その漁船の現在地
そして 進行方向とスピードがわかります
そのうえで これを水深など
他の種類のデータと関連付けます
こうした全ての情報を統合すれば
当社の機械学習アルゴリズムで 自動的に
その漁船が 指定の漁場内だけで
漁をしたかどうかを検証できます
また センサー価格が下がると
多種多様な情報を
取得できるようになります
つまり 取得できるデータが増え
これが データサイエンスの進歩と相まって
環境に優しく倫理的に生産されたことを
個別に
継続的かつ自動的にリアルタイムで
検証できるようになりました
これで この情報革命の基盤が
しっかりと整ったわけです
次は「追跡」です
個々の生産品を追跡して
ある食品について検証済みの表示が
消費者の目の前にある食品に
対応した表示だと 分かるようにします
ここまでのトレーサビリティーがなければ
最初に検証した内容も
誰かが どこかで ある時したという
事実でしかありません
持続可能な方法で漁をしたことや
従業員に劣悪な環境を強いて
Tシャツを製造していない
不必要に農薬を使わずに 野菜を育てた
という事実だけです
最初から一点一点を
識別できるようにして
サプライチェーン全体を通して
追跡しなければ
そういうことを表示したり
正しく生産することの価値を
目の前の現物に付加することはできません
先ほど 安価なセンサーの話をしました
それ以外にも 色々な技術的進歩があります
そのおかげで 様々なアイデアが
これまで以上に実現しやすくなっています
例えば タグの価格が 下がっています
生産物は名前やシリアル番号などで
識別しますが
タグがパスポートの役目を果たします
このビデオは
マジェランアイナメ漁の様子です
延縄(はえなわ)漁と呼ばれる方法で
魚は釣り針で釣り上げられます
船まで引き上げると すぐに魚を締めて
身の部分に 小さなタグを埋め込みます
このタグには 固有のシリアル番号を持つ
RFIDチップが入っています
このタグは サプライチェーンの
端から端まで 魚について回ります
港、トラック、加工工場のどこででも
非常に簡単に魚の所在を確認できます
その一方で RFIDタグは
消費者が読めるものではありません
そこで その魚を切り身にして
包装するときに
RFIDタグを読み取ってから
魚から取り外します
そのうえで 魚の包装に
固有のQRコードを貼り付けます
このQRコードは 一番最初にこの魚について
検証した情報とリンクされています
扱う食品の状態に応じて
QRコード、バーコード、RFIDタグや
その他のタグ技術を使うことができます
また タグに取って代わる画期的な技術も
今まさに大規模展開の寸前です
また タグに取って代わる画期的な技術も
今まさに大規模展開の寸前です
例えば 食品中の微量元素を分析することで
産地を非常に正確に知ることができます
ブロックチェーンもあります
分散型の技術で
この革命の触媒役になるかもしれません
情報を提供して 消費者に対して
その情報を根拠に消費行動を変えるようー
働きかける時につきものの
信頼性の問題の軽減に役立つからです
そこで我々はブロックチェーン技術も
事業に価値を加えるところで使っています
その一方で 重要なことですが
ブロックチェーン技術には
まだ制約が残されており
たとえば規模拡大も問題の1つです
それが事業の妨げにならないよう
注意しています
そして次が第3のポイント「公開」です
検証して追跡した情報を
どう公開するか つまり
どこで生産されて どのように加工され
どう流通してきたのか という
情報を公開する方法は 商品の種類ごとに
大きく変わってきます
また どこで買うかによっても異なります
人の行動は状況によって変わるからです
スーパーで買い物する時は 疲れていて
時間もあまりありません
食事中は デートの相手に見とれてしまって
集中できないかもしれません
逆に オンラインで高額の買い物をするなら
厳しい目で詳しく調べるでしょう
ですので 私たちは
魚専門店の冷凍庫にある魚を選ぶときの
顧客体験を開発しました
これを使えば 魚そのものと
流通過程の情報の全てが分かります
一方で レストランと協力して
これとは別の顧客体験も開発しました
ここでは 食事という状況に合わせて
魚と流通の主要な情報を要約します
あまりデート相手を困らせないように
これで 端から端まで見ました
魚が 持続可能な漁場で
捕まえられたことを検証しました
次に その魚を サプライチェーン全体に
わたって追跡して
魚を識別し 紐付けられた情報を
追えるようにしました
そしてさらに 消費者にその情報を公開して
選択肢を与えることで
消費者がそれぞれの価値観に沿って
判断できるようにしました
今ご紹介した魚の事例では この技術が
すでに大々的に展開されています
今シーズン マジェランアイナメの
大手である オーストラル社では
今シーズン マジェランアイナメの
大手である オーストラル社では
全ての漁船で
捕獲した全ての魚にタグを付けて
「Glacier 51」という特級ブランドで
販売しています
この魚はすでに市場で買えます
今日ご紹介した情報だけでなく
さらにさまざまなデータが
販売される1尾またはひと切れごとに
付けられています
これは魚やシーフードに
限定される話ではありません
我々はさまざまな消費財や製品と
世界のサプライチェーンを対象にしています
乳製品から果物や野菜
さらに 食べられない木材製品もあります
消費者が大きな負担を強いられるのでは?
と心配するかもしれません
何かを買うときに その都度 こうした
全ての情報を見る時間はないのですから
ですが その必要はありません
その点についても準備しています
この先 どれを買うかの決定は
ますます機械任せになるでしょう
あなたのことをよく知ったアルゴリズムが
代わりに決めてくれるからです
しかも 機械の方がうまくやってくれる
かもしれません
最近の研究では バーチャルアシスタントを
使って買い物をした人の85%が
最初に買おうと思っていた
商品やブランドではなく
最初に買おうと思っていた
商品やブランドではなく
バーチャルアシスタントのおすすめ品を
選んだことがある と認めています
「トイレットペーパーが必要」と
ひとこと言えば
アルゴリズムが ブランドや 好みの価格帯
あるいは リサイクル原料でもいいのか
どうかを 判断します
今のところ 通常の判断材料は
過去の買い物履歴や
バーチャルアシスタントへ
最大の支払いをする会社がどこかなどです
ですが これに皆さんの価値観を
加えるべきでは ないでしょうか?
地球に優しいものを買いたいと思っていること
割高になってもいいのか いくらまでなら払う
用意があり払えるのかも 分かるのですから
これで 簡単かつシームレスな状態のまま
細かな効果とデータを考慮に入れて
適切な商品を選ぶことができます
必ずしも自分でする必要はありません
環境に対するあなたの関心度を知っている
アルゴリズムに聞けばいいのです
自分でしなければならない わけではなく
アルゴリズムに聞けばいいのです
アルゴリズムは 時間に追われることも
気が散ることもなく
デートの相手に見とれてしまって
注意散漫になることもありません
あなたが環境や人間に
どの程度関心を持っているかを知っています
そうした全ての情報を 代わりに見て
判断してもらえばいいのです
このような信頼と信用に足る情報と
適切な情報活用システムを使うことで
消費者は 持続可能で倫理的な方法の
生産者を支援できます
他の商品ではなく その商品を選ぶたびに
適切な行動を支援できるのです
つまり善良な生産者や加工業者
小売業者が報われるのです
不適正な業者は 業務を改善するよう迫られ
そうしなければ事業ができなくなります
これは必要なことです
この美しい地球に人類として
ずっと住みたければ
本当に必要なことなのです
ありがとうございました
(拍手)
우리는 삶의 거의 모든 측면에서
모든 정보를 즉각적으로
얻을 수 있습니다.
핸드폰으로 저의 재정 상태를
모두 알 수 있고,
지도 상의 정확한 위치와
다음 목적지까지의
최적 경로를 알 수도 있죠.
단 한 번의 클릭만으로요.
하지만 이렇게 유용하고 투명한 정보를
소비재 제품에 관해서는
전혀 찾아볼 수 없습니다.
만약 여러분이 지역 상점의
해산물 코너에 간다면
여러분은 여러 종류의 생선 중에서
하나를 골라야 할 것입니다.
하지만 이런 정보를
알려주는 곳은 없을 거예요.
누가 그 생선을 잡았는지,
그 생선이 어디서 잡혔는지,
어종을 남획하지는 않았는지,
그리고 어떻게 유통되었는지를요.
이건 우리가 구매하는
모든 물건에 해당됩니다.
통조림 수프,
고기 한 조각,
티셔츠까지 말이죠.
우리 인간은 바로 이 순간에도
정말로 살려야 하는
단 하나를 파괴하고 있습니다.
바로 우리 지구에요.
그리고 오늘날 직면한
대부분의 끔찍한 문제들
예를 들어 기후 변화와
유통 과정에서의
현대판 노예제도 같은 문제들은
어떤 결정들에 의해 이루어집니다.
무언가를 생산할 때 어떤 방식으로
할지에 대한 인간의 결정에 의해서죠.
그리고 소비자 입장에서는
우리의 결정에 따라
이 지구에 피해를 주고
다른 사람에게도 해를 끼칩니다.
잘못된 상품을 선택한다면 말이죠.
하지만 그럴 리는 없을 거예요.
이 자리에 계신 그 누구도,
솔직히 지구상 그 누구도
물건을 살 때 일부러
지구나 사람들을 해칠 제품을
사려 하지는 않겠죠.
여러 제품 중에 선택한다면요.
하지만 선택에는 여러 의미가 있습니다.
선택이란 다른 걸 고를 수도
있음을 의미합니다.
선택이란 자신이 고를 것을
감당할 수 있어야 함을 의미하죠.
하지만 선택한다는 것은 또한
잘 알아보고 결정할 수 있는
충분한 정보가 있음을 의미합니다.
그런데 요즘에는 그런 정보는
존재하지도 않습니다.
혹은 그런 정보를 얻기가 매우 어렵죠.
하지만 이제는 변해야 한다고 생각합니다.
기술을 이용하면 이런 정보 문제를
해결할 수 있기 때문입니다.
그리고 이를 위해 필요한
여러가지 특별한 기술들이
최근들어 더 발전하고
더 저렴해지고 있으며
대규모로 사용될 수 있게 되었습니다.
그래서 지난 2년간 저와 제 팀은
세계 최대의 자연보호 단체인
WWF와 일해왔습니다.
그리고 OpenSC라는 회사를 설립했죠.
여기서 SC는 유통 과정을 의미합니다.
그리고 우리는 기술을 이용하면
그들을 도와
유통 과정의 투명성과
추적 가능성을 구현할 수 있고,
그리고 그것을 통해서
우리 인간의 제품 구매 방식을
완전히 바꾸고
제품 생산 방식도 개혁할 수
있을 거라 생각했죠.
자, 몇 가지는 약간
공상과학처럼 들릴 것입니다.
하지만 그런 일이
이미 벌어지고 있어요.
이제 설명해 드리겠습니다.
자, 이 정보 문제를 해결하기 위해서
우리는 이 세 가지를 해야 합니다.
인증, 추적 그리고 공유죠.
명확한 지속가능성을 입증하고
생산 과정의 윤리성을 입증해야 합니다.
데이터 기반의
자동화된 방법으로 말이죠.
그리고 그런 상품을
개별적으로 추적합니다.
유통의 전과정에서요.
그리고 마지막으로
그 정보를 소비자와 공유하여
진정으로 그들에게 선택의
기회를 주는 것입니다.
소비자 자신의 가치관에 맞는
소비 결정을 하도록 하는 것입니다.
저는 이제 실제 상품에 대해서
이 모든 것을 구현해낸
유통과정을 보여드릴 겁니다.
파타고니안 대구인데요.
미국에선 칠레 농어로 불리는 어종이죠.
첫 번째, 입증하기입니다.
어떻게 생산되었는지를 입증해야 하죠.
하지만 그저 말로만
"절 믿으세요, 이건 좋은 겁니다.
믿으세요, 우린 제대로 하고 있어요."
라고 하는 것이 아니라,
개별의 상품마다 증거를 제공하고
생산 방식을 입증하는 겁니다.
제공해야 할 증거는
지속 가능성이나 생산 과정의
윤리성에 관한 것입니다.
예를들어, 생선과 같은 경우에는
이 생선이 잡힌 구역은
충분한 개체 수가 살고 있어서
어업이 지속 가능한 구역일까요?
아니면 해양 보호구역은 아닐까요?
여기서 저희가 하는 일은
선박의 실시간 GPS 데이터를
수집하는 것입니다.
생선잡이하는 배 말이죠.
그러면 이를 통해 어선의 위치와
어떤 속도로 어디로
가고 있는지 알 수 있습니다.
그리고 다른 종류의 정보와 조합합니다.
예를 들어 해저 수심 같은 정보들이죠.
이 모든 정보들을 조합하면
우리의 머신러닝 알고리즘이
자동적으로 확인할 수 있습니다.
어선이 허가된 곳에서 어업을
하는지 아닌지를 입증해주죠.
그리고 센서가 더 저렴해짐에 따라
더 많은 곳에 센서를
설치할 수 있습니다.
그러면 더 많은 데이터를 얻을 수 있고
여기에 데이터 과학의 진보가 더해지면
이젠 다른 것도
입증할 수 있게 됩니다.
특정 지속 가능성과
윤리적 생산과정에 대한 주장을
실시간으로 자동화하여
지속적으로 확인할 수 있죠.
그리고 이것은 이 정보 혁신의
기초를 다져줍니다.
두 번째, 추적하기입니다.
각각의 실제 제품들을 추적함으로써
확실하게 말할 수 있습니다.
우리가 특정 상품에 대해 확인한 내용이
각각의 개별 상품에도 해당된다는 것을요.
우리 소비자 눈 앞에 있는
바로 그 제품에 말이죠.
왜냐하면 이런 수준의 추적 가능성 없이
애초에 진짜로 입증할 수 있는 것은
누군가가 어딘가에서 어느 시점에
지속 가능한 밥법으로
생선을 잡았다거나
티셔츠를 만드는 곳에서
직원들을 학대하지 않았다거나
혹은 채소를 기르면서 불필요한
살충제 사용은 없었다는 것뿐입니다.
오직 그 상품에만
처음부터 꼬리표를 붙여서
전 유통 과정을 추적해야
상품에 대한 주장과 상품 가치,
합법적으로 상품이 만들어졌음을
진정으로 밝힐 수 있습니다.
자, 센서가 더 저렴해졌다고 말씀드렸죠.
많은 기술들의 발달로
이전보다 훨씬 더 많은 것이
가능하게 되었습니다.
예를 들어 꼬리표의 가격이
하락하고 있습니다.
제품마다 이름을 부여하죠.
일련 번호나 고유번호도요.
그런 꼬리표는 여권과 같습니다.
지금 보고 계신 것은
대구를 잡고 있는 장면입니다.
연승어업이라 불리는 방법인데,
생선들이 각각의 낚시바늘에
걸려서 올라옵니다.
그리고 생선들이 배에 오르자마자
바로 목숨을 끊은 다음에
작은 꼬리표를 생선의 살에 주입합니다.
그 꼬리표에는 전자태그 칩이 있어서
고유 일련변호가 기록되어 있죠.
그 꼬리표는 전 유통과정 동안
생선과 함께합니다.
감지 방법도 굉장히 쉬워서
어느 항구든, 어느 트럭이든, 혹은
어느 가공공장에 있든지 감지 가능하죠.
하지만 소비자들은 실제로
전자태그를 읽진 못합니다.
그래서 그 생선을 손질하고 포장할 때
저희가 전자태그를 읽고나서 제거합니다.
그리고 독특한 QR코드를
포장지에 붙입니다.
그 QR코드가 모든 정보를 보여줍니다.
그 생선이 잡힐 때부터
확인한 정보들이죠.
그리고 우리가 다루는
상품의 종류에 따라서
QR코드, 바코드, 전자태그 혹은
기타 꼬리표 기술을 쓸 수 있습니다.
하지만 또한 엄청난 발전을 앞둔
어떤 기술들을 이용하면
이런 꼬리표도 필요 없게 됩니다.
예를 들어
제품의 미세원료를 분석하면
그것이 애초에 어디서 왔는지
꽤 정확히 알려줍니다.
그리고 블록체인 기술이 있습니다.
이 분산정보기술은
혁명의 촉매제와 같습니다.
여러 신뢰문제들의 해결에
도움을 줄 수 있기 때문이죠.
사람들에게 정보를 주고
그 정보로 소비 행위를 바꾸도록 할 때
생기는 문제들을 해결할 수 있습니다.
그리고 이 블록체인 기술을 이용하여
우리가 하는 일에
가치를 부여할 수 있습니다.
하지만 중요한 것은
현재 이 기술이 가진 한계점,
예를 들어 규모에 관한 문제점이
우리 일에 방해가 되어서는
안 된다는 것입니다.
바로 여기에 세 번째 관점이 대두되죠.
공유하기입니다.
우리가 추적하여 확인한 정보를
어떻게 하면 공유할 수 있을까요?
제품 산지가 어디인지,
어떻게 생산되었는지,
지금까지 유통과정 등의
정보들 말이죠.
이 정보들을 공유하는 방법은
제품마다 굉장히 다르고
구매 장소에 따라서도 다릅니다.
여러분은 상황에 따라서
다르게 행동합니다.
슈퍼마켓에서 여러분은
스트레스를 받고 여유가 없습니다.
혹은 저녁식사 중에는
집중이 안될 수도 있습니다.
왜냐하면 데이트 상대가
매우 귀엽기 때문이죠.
혹은 여러분은 비판적이고
꼬치꼬치 따지기도 합니다.
온라인 대량 구매를 알아볼 때 그렇죠.
그래서 생선과 관련해서
저희는 디지털 환경을 개발했습니다.
그것은 특별한 생선 가게에서
냉동고에 있는 생선을 살 때 적용되며
그 생선의 유통 과정에 대한
모든 정보를 보여줍니다.
우리는 또한 어느 한 식당과 협업하여
색다른 디지털 환경을 개발했습니다.
그것은 생선의 유통과정에 대한
핵심만 요약해놨기 때문에
식사 자리에서 훨씬 잘 적용됩니다.
그러면 다행히도 여러분의 데이트를
많이 방해하지도 않을 겁니다.
자 이제, 전체 과정을 봅시다.
우리는 생선이 잡힌 지역이
지속가능한 어업 구역임을 확인합니다.
다음으로 전체 유통과정을
계속 추적함으로써
그 상품에 붙은 고유번호와
모든 정보를 유지했습니다.
그리고 이제 이 정보를
소비자와 공유함으로써
그들에게 선택권을 주고
자신의 가치관에 부합하는 소비를
결정할 수 있도록 했습니다.
자 이제, 예로 든 이 생선은
이미 대규모 작업이 진행되었습니다.
이번 조업기에
세계 최대 규모의 대구 조업 회사인
Austral Fisheries의 모든 선단이
그들이 잡는 모든 생선에
꼬리표를 붙이고 있고
“글래시어 41”이라는
고급 제품을 선보일 것입니다.
이미 이 제품을 판매하고 있어요.
그리고 여러분은 제가 오늘 언급한
모든 정보를 볼 수 있습니다.
그리고 더 많은 정보들이
여러분이 사게 될 생선 혹은
손질한 생선 조각에 붙어있습니다.
하지만 이건 생선이나 수산물에만
해당되는 것은 아닙니다.
우리는 훨씬 더 많은 원자재와 제품
그리고 그것들의 전 세계
공급망을 다루고 있습니다.
유제품에서부터 과일과 채소들,
그리고 나무로 만들어진
식품외 제품들까지 말이죠.
소비자로서 이 모든 것에
부담감을 느낄지도 모릅니다.
왜냐하면 그럴 여유가 없기 때문이죠.
뭔가를 살 때마다 이런 정보들을
살펴볼 시간이 없습니다.
그런데 그럴 필요가 없어요.
왜냐하면 다른 것의
도움을 받으면 되니까요.
미래에는 어떤 제품을 살지
결정을 해야 할 떼
점차 기계에게 맡기게 될 것입니다.
알고리즘이 여러분에 대해
충분히 파악하고
여러분 대신 구매 결정을
하게 될 겁니다.
굳이 직접 하지 않아도 돼요.
어쩌면 그것이 더 나은
선택을 할지도 모릅니다.
최근 연구에 따르면
가상 도우미를 이용해서
물건을 사는 사람들의 85%는
가상 도우미가 우선 추천한 제품을
실제로 선택했다고 합니다.
처음 정해둔 특정 제품이나
특정 브랜드 대신에 말이죠.
휴지를 산다고 생각해 봅시다.
그러면 알고리즘은
어떤 브랜드, 가격 혹은
재활용 휴지를 살지 결정해줄 것입니다.
요즘에는 그 판단의 기반은
과거에 어떤 걸 샀는지
혹은 어떤 회사가 가상 도우미에
더 많은 수수료를 내는지 입니다.
하지만 여러분의 가치관에도
기반을 두어야 하지 않을까요?
여러분이 환경 친화적인
소비를 원한다는 걸 알고
그것을 위해 얼마나 지불할 용의가
있는지를 앎으로써 말이죠.
그러면 단순하고 매끄럽게
진행되면서도
세분화된 효과와 자료에 기초하여
올바른 제품을 선택하게 하고 있습니다.
여러분이 직접 하지 않아도
알고리즘에 물어봄으로써
여러분이 이 지구를 얼마나
아끼는지 알 수 있습니다.
여러분이 직접 하지 않아도
알고리즘에 물어봄으로써
시간에 쫒기거나
방해받지 않아도 됩니다.
혹은 데이트 상대가 귀여워서
집중하지 못해도
여러분이 얼마나 이 지구와
거기에 살고 있는 사람들을
아끼는지 알 수 있습니다.
알고리즘이 여러분에 대한
모든 정보를 살펴보고
여러분 대신 선택해주니까요.
만약에 믿을 수 있는
정보를 가지고 있고
그것을 활용할 올바른 시스템이 있다면
소비자들은 올바른 일을 하는
사람들을 지지할 것입니다.
지속가능하고 윤리적인 방법으로
제품을 만드는 사람들이요.
구매할 떄마다
그들을 지원하기 위해서
다른 제품 대신 그들의
제품을 선택할 것입니다.
그리고 그것은 착한 생산자,
가공업자 그리고 소매업자들이
보상을 받게 됨을 의미합니다.
그러면 악덕업자들은
자신들의 관행을 고쳐야 하고
아니면 사업을 접게 되겠죠.
우리는 그런 게 필요합니다.
이 아름다운 지구에서
계속 함께 살아가고 싶다면
정말로 이게 필요합니다.
감사합니다.
(박수)
Em quase todos os aspetos da nossa vida
temos informações perfeitas
disponíveis instantaneamente.
O meu telemóvel pode dizer-me
tudo sobre as minhas finanças
onde precisamente me situo num mapa
e o melhor caminho para o meu destino,
tudo isso com o clique de um botão.
Porém esta facilidade de acesso
a informações e esta transparência
praticamente desaparece
quando falamos de produtos de consumo.
Se formos ao balcão de uma peixaria
no supermercado,
provavelmente podemos escolher
entre vários tipos de peixes.
Mas provavelmente,
eles não poderão dizer-nos
quem pescou o peixe,
onde ele foi apanhado,
se era sustentável pescá-lo ali
e como foi transportado.
Isso é verdade
para quase tudo que compramos.
Todas as latas de sopa,
todos os pedaços de carne,
todas as "T-shirts".
Nós, enquanto seres humanos,
neste momento,
estamos a destruir a única coisa
de que precisamos para sobreviver:
o nosso planeta.
Quase todos os problemas terríveis
que temos hoje,
como a alteração climática,
a escravidão moderna
nas cadeias de produção
devem-se a decisões,
decisões humanas para produzir algo
de uma maneira e não de outra.
E é assim que nós, consumidores
tomamos decisões
que prejudicam o planeta
ou os nossos semelhantes,
ao escolher os produtos errados.
Mas eu recuso-me a acreditar
que alguém nesta sala
ou, francamente, alguém neste planeta,
queira comprar um produto
que prejudique o planeta
ou os nossos semelhantes
se puderem escolher.
Mas escolha é uma palavra significativa.
Escolha significa que há outra opção.
Escolha significa que
podemos usar essa outra opção.
Mas escolha também significa
que temos informações suficientes
para tomar uma decisão acertada.
Essas informações hoje não existem.
Ou, pelo menos,
é difícil ter-lhes acesso.
Mas eu penso que isso está para mudar.
Porque podemos usar a tecnologia
para resolver este problema de informação.
Muitas das tecnologias específicas
de que precisamos para fazer isso
tornaram-se melhores e mais baratas
nos últimos anos
e estão disponíveis para serem usadas
em grande escala.
Nos últimos dois anos,
a minha equipa e eu estivemos a trabalhar
com uma das maiores organizações
de conservação do mundo, a WWF,
e criámos uma empresa, a OpenSC,
em que o SC significa cadeia de produção.
Acreditamos que, usando tecnologia,
podemos ajudar a criar
a transparência e a identificação
nas cadeias de produções
e, através disso,
ajudar a revolucionar totalmente
a maneira como compramos e produzimos
produtos enquanto seres humanos.
Algumas destas coisas vão parecer
um pouco como ficção científica,
mas já estão a acontecer.
Passo a explicar.
Para resolver este problema da informação,
precisamos de três coisas:
verificar, rastrear e partilhar.
Verificar a sustentabilidade específica
e declarações éticas de produção
de forma automatizada
a partir de uma base de dados.
Depois rastrear estes produtos
físicos individuais
pelas suas cadeias de produção,
e finalmente, partilhar essa informação
com os consumidores
de uma maneira que lhes permita escolher
e os deixe tomarem decisões de consumo
que estejam mais alinhadas
com os seus valores.
Eu vou usar um produto real
e uma cadeia de produção
em que já conseguimos fazer tudo isso:
uma merluza-negra da Patagónia,
ou seja, um robalo chileno,
como se chama nos EUA.
Primeiro, verificar.
Verificar como uma coisa é produzida.
Mas não dizendo apenas,
"Confiem em mim, isto é bom",
"Acreditem, fizemos
todas as coisas certas".
É apresentando provas
para aquele produto individualmente,
e a maneira como foi produzido,
através de provas
para uma afirmação de sustentabilidade
ou de produção ética.
Por exemplo, no caso do peixe,
esse peixe foi pescado num local
onde há peixes suficientes
para uma pesca nesse local
ser sustentável
e não numa área marinha protegida.
Então, o que estamos a fazer
é obter os dados de GPS do navio
quase em tempo real
— o navio que está a pescar.
Isso diz-nos onde o navio está
e para onde se dirige e a que velocidade.
Depois, podemos combinar isso
com outro tipo de dados,
como, por exemplo,
quão profundo é o leito marinho.
Combinando todas estas informações,
os nossos algoritmos
de aprendizagem de máquina
podem verificar, de automaticamente,
se o navio está a pescar
apenas onde devia ou não.
Como os sensores estão
cada vez mais baratos,
podemos colocá-los em mais locais.
Isso significa que podemos
obter mais dados
e combinar os dados
com o progresso na ciência dos dados,
o que significa que agora
podemos verificar
afirmações de sustentabilidade especifica
e de produção ética
de forma automática,
em tempo real e contínuo.
Isso produz a base
para esta revolução de informações.
Depois, número dois, rastrear.
Rastrear esses produtos
físicos individuais,
para podermos dizer
que as declarações que verificámos
sobre um certo produto
pertencem, de facto, a esse produto
que nós, consumidores,
temos na nossa frente.
Porque sem esse nível
de rastreamento,
tudo o que verificávamos
é que alguém, algures,
e nalgum momento,
ou apanhara um peixe
de maneira sustentável,
ou não maltratara o funcionário
quando lhes pedimos
para produzir uma "T-shirt",
ou não usara pesticidas ao plantar
um vegetal que não precisava disso.
Só se eu der uma identidade
um produto, logo de início,
e depois o rastrear,
ao longo de todo o processo de produção,
pode ser confirmada essa declaração
e o valor que foram criados
ao produzi-lo da maneira certa.
Já falei dos sensores mais baratos.
Há muitos outros
desenvolvimentos tecnológicos
que possibilitam tudo isto,
muito mais hoje do que antes.
Por exemplo, a diminuição
dos custos das etiquetas.
Dá-se um nome a um produto,
um número de série, uma identidade.
A etiqueta é o seu passaporte.
O que vemos aqui
é a pesca do robalo.
Isto é o que se chama
pesca com aparelho,
os peixes estão a chegar ao barco
em anzóis individuais.
E assim que os peixes estão a bordo,
são mortos, e depois disso,
colocamos uma pequena etiqueta
no corpo do peixe.
Nessa etiqueta, há um "chip" RFID
com um único número de série.
Essa etiqueta acompanha o peixe
por toda a linha de produção
e torna muito fácil
observar a sua presença
em qualquer porto, ou camião
ou em qualquer local de processamento.
Mas os consumidores
não podem ler etiquetas RFID.
Então, quando chega a altura
de cortar e empacotar o peixe,
lemos a etiqueta RFID e retiramo-la
e adicionamos um código QR único
na embalagem do peixe.
Esse código QR contém
as mesmas informações
que verificámos inicialmente nesse peixe.
Assim, consoante o tipo de produto
com que estamos a trabalhar,
podemos usar códigos QR,
de barras, etiquetas RFID
ou outras tecnologias de etiquetagem.
Mas também há tecnologias
que irão revolucionar em grande escala
e tornarão obsoletas as etiquetas.
Como, por exemplo,
analisar um produto de acordo
com os elementos rastreados
o que nos poderá dizer corretamente
de onde ele veio.
E temos o protocolo de confiança,
uma tecnologia descentralizada
que funciona como catalisador
para esta revolução,
porque pode ajudar a minimizar
alguns problemas de confiança
que são inerentes ao dar
informações a pessoas
e depois pedir-lhes que mudem
de hábitos de consumo
por causa dessas informações.
Então, podemos usar
o protocolo de confiança
para adicionar credibilidade
ao que fazemos.
Mas também, e muito importante,
não permitimos que as limitações,
que esta tecnologia ainda tem
— por exemplo, em termos
de escala de produção —
não permitimos que isso nos atrapalhe.
Isso leva-nos ao terceiro ponto.
Partilha.
Como partilhar as informações
que verificámos e rastreámos
sobre da onde vem um produto,
e como foi produzido
e como ele chegou onde está?
A forma de partilhar essas informações
é muito diferente
de produto para produto.
E é diferente consoante
o local onde o compramos.
Temos comportamentos diferentes
nessas situações.
Estamos cansados e sem tempo
no supermercado.
Ou com pouca atenção durante o jantar,
porque a nossa parceira
é muito simpática.
Ou estamos críticos e duvidosos
quando pesquisamos "online"
uma compra maior.
Então para o nosso peixe,
criámos uma experiência digital
que funciona quando compramos
peixe congelado
numa peixaria especializada
e nos dá todas as informações
sobre o peixe e o seu percurso.
Mas também trabalhámos com um restaurante
e desenvolvemos uma experiência
digital diferente
que só resume os factos fundamentais
do peixe e do seu percurso,
funciona melhor no contexto de um jantar
e, segundo espero, não aborrecerá muito
a vossa parceira.
Agora, isso conclui o nosso círculo.
Verificámos que o peixe foi pescado
numa área onde essa pesca é sustentável.
Depois rastreámos o peixe
por todo o processo de produção
para manter a sua identidade
e as informações anexas.
E depois partilhámos essas informações
com os consumidores
de forma a dar-lhes
possibilidade de escolha
e permitir-lhes tomar decisões de consumo
mais alinhadas com os seus valores.
Quanto a este exemplo do peixe,
isto já está em vigor.
Esta estação,
toda a frota da Austral Fisheries,
a maior empresa mundial
de pesca de robalos
está a etiquetar todos os peixes
que pescam
o que leva ao seu produto de excelência
com a marca "Glacier 51".
Já podemos comprar este peixe.
Com ele, podemos ter todas
as informações de que falei
e muito mais,
em cada peixe comprado
ou em cada pedaço de peixe comprado.
Mas isto não é só para peixes
ou para mariscos.
Estamos a trabalhar em muitos
artigos e produtos diferentes
e nas suas cadeias de produção
por todo o mundo.
Desde laticínios a frutas e vegetais,
a produtos não comestíveis
feitos de madeira.
Como consumidores, tudo isto
pode parecer um grande peso,
porque vocês não têm tempo
para verificar todas as informações
sempre que compram algo.
Mas não espero que façam isso,
pois terão ajuda nisso.
No futuro, serão as máquinas,
cada vez mais,
a tomar todas as decisões
sobre qual o produto a comprar.
Um algoritmo conhecer-vos-á o suficiente
para tomar essas decisões por vocês,
por isso não precisarão de o fazer.
E talvez até faça
um trabalho ainda melhor.
Num estudo recente,
85% dos que compraram
um produto, por intermédio
de um assistente digital
disseram que, nessa ocasião,
escolheram a recomendação
do produto de topo
desse assistente virtual,
em vez do produto ou marca específica
que tencionavam comprar de início.
Basta dizermos que precisamos
de papel higiénico,
e o algoritmo decide
qual a marca, qual o preço
ou se queremos reciclado ou não.
Hoje isso baseia-se normalmente
no que comprámos no passado,
ou em quem paga mais à empresa
por detrás do assistente virtual.
Mas porque não poderá também
ser baseado nos nossos valores?
Sabendo que queremos comprar
produtos amigos do planeta
e sabendo se queremos e quanto
estamos dispostos a pagar por isso,
isso tornará as coisas fáceis e perfeitas,
mas continuam a ser baseadas em dados
para a escolha dos produtos certos.
Porém não será necessariamente
feito por vocês mesmos
mas através de um algoritmo
que sabe o quanto vocês se preocupam
com este planeta.
Não será necessariamente
feito por vocês mesmos
mas através de um algoritmo
que nuca tem falta de tempo
nem está distraído,
nem está com pouca atenção
por causa de um encontro simpático
e que sabe quanto vocês
gostam deste planeta
e das pessoas que vivem nele,
através de um algoritmo
que analise todas essas informações
e decida em vosso lugar.
Se tiverem informações fiáveis e corretas
e os sistemas adequados
que façam uso delas,
os consumidores apoiarão
quem tomar as decisões corretas
criando produtos
de maneira sustentável e ética.
Eles apoiá-los-ão sempre
escolhendo os seus produtos
em vez de outros.
Isso significa que os produtos,
os produtores,
os processadores e os vendedores
serão premiados.
E os que agirem erradamente
serão forçados a ajustar as suas práticas
ou a fechar a porta.
Precisamos disso.
Se quisermos continuar a viver juntos
no nosso lindo planeta,
precisamos disso.
Obrigado.
(Aplausos)
Em quase todos os aspectos da nossa vida,
temos informações perfeitas
disponíveis instantaneamente.
Meu celular pode me dizer tudo
sobre as minhas finanças,
onde exatamente estou em um mapa
e o melhor caminho para o meu destino,
apenas com o clique de um botão.
Mas essa disponibilidade
de informação e transparência
desaparece quase completamente
quando se trata de produtos de consumo.
Se formos à seção de peixes
do supermercado local,
provavelmente poderemos escolher
entre vários tipos de peixe,
mas provavelmente ninguém saberá nos dizer
quem pescou o peixe,
onde ele foi capturado,
se era sustentável pescá-lo por lá
e como foi transportado.
E isso é verdade para
quase tudo que compramos:
toda lata de sopa,
todo pedaço de carne, toda camiseta.
Neste exato momento, nós, humanos,
estamos destruindo a única coisa
de que precisamos para sobreviver:
nosso planeta.
E a maioria dos problemas horríveis
que enfrentamos hoje,
como a mudança climática
e a escravidão moderna
nas cadeias de abastecimento,
é resultado de decisões.
Os humanos decidem produzir algo
de uma maneira e não de outra.
E é assim que nós, os consumidores,
acabamos tomando decisões que prejudicam
o planeta ou os outros seres humanos:
escolhendo os produtos errados.
Mas me recuso a acreditar
que alguém neste auditório
ou, francamente, alguém neste planeta,
queira comprar um produto
que prejudique o planeta ou os outros
humanos se puder escolher.
Mas escolha é uma palavra complicada.
Significa que existe outra opção,
e que temos acesso a essa opção.
Mas escolha também significa
que temos informações suficientes
para tomar uma decisão esclarecida.
Essas informações simplesmente
não existem hoje em dia.
Ou, pelo menos, o acesso
a elas é muito difícil.
Mas acho que isso está prestes a mudar.
Porque podemos usar a tecnologia
para resolver o problema da informação.
E muitas das tecnologias específicas
de que precisamos para isso
se tornaram melhores
e mais baratas nos últimos anos
e estão prontas para serem
usadas em grande escala.
Então, nos últimos dois anos,
minha equipe e eu temos trabalhado
com uma das maiores organizações
de conservação do mundo, a WWF,
e fundamos uma empresa chamada OpenSC,
sendo o "SC", "supply chain", em inglês,
a cadeia de abastecimento.
E acreditamos que, usando a tecnologia,
podemos ajudar a criar
transparência e rastreabilidade
nas cadeias de abastecimento
e, assim, ajudar
a revolucionar completamente
nossa forma de comprar e fabricar
produtos enquanto humanos.
Algumas dessas coisas
parecem ficção científica,
mas isso já está acontecendo.
Vou explicar.
Para resolver o problema da informação,
precisamos fazer três coisas:
verificar, rastrear e compartilhar.
Verificar a sustentabilidade específica
e declarações de produção ética
com base em automação e dados.
Depois rastrear esses produtos
físicos individuais
pelas cadeias de abastecimento
e, por fim, compartilhar
a informação com os consumidores
de forma que lhes permita escolher
e tomar decisões de consumo
mais alinhadas aos seus valores.
Usarei um produto real
e uma cadeia de abastecimento
em que já tornamos isso realidade:
uma merluza-negra da Patagônia,
conhecida como robalo chileno nos EUA.
Número um, verificar.
Verificar como algo é produzido.
Mas não basta dizer:
"Confie em mim, isso é bom",
"Confie em mim, fizemos tudo certo",
mas sim produzir provas
para aquele produto individual
e a forma como ele foi produzido;
produzindo provas
para uma declaração específica
de produção sustentável ou ética.
Por exemplo, no caso do peixe:
será que ele foi pescado em uma área
onde havia um número suficiente de peixes
e seria sustentável pescá-lo ali em vez
de em uma área marinha protegida?
Então, coletamos dados de GPS
quase em tempo real do navio pesqueiro
e isso nos diz onde o navio está,
para onde está indo e em que velocidade.
Depois podemos combinar isso
com outros tipos de dados,
como a profundidade do leito marinho.
Reunindo todas essas informações,
nossos algoritmos de aprendizado
de máquina podem verificar,
de modo automatizado,
se o navio está pescando
apenas onde devia ou não.
Conforme os sensores
se tornam mais baratos,
podemos colocá-los em mais locais,
o que significa que podemos
coletar mais dados
e combiná-los com avanços
na ciência de dados,
e que agora podemos verificar
declarações específicas
de sustentabilidade e produção ética
de maneira automática,
contínua e em tempo real.
E isso realmente cria as bases
dessa revolução informacional.
Número dois, rastrear.
Rastrear produtos físicos individualmente
para que possamos dizer
que a declaração que verificamos
sobre determinado produto
realmente diz respeito
àquele produto individual
que nós, consumidores,
temos à nossa frente.
Porque, sem esse nível de rastreabilidade,
tudo que realmente verificamos
é que alguém, em algum lugar,
em algum momento,
pescou um peixe de forma sustentável
ou não prejudicou um empregado
ao mandá-lo produzir uma camiseta
ou não usou pesticidas desnecessários
ao plantar um tipo de vegetal.
Apenas ao darmos uma identidade
a um produto desde o início
e rastreá-lo ao longo de toda
a cadeia de abastecimento
é que essa declaração e o valor criado
ao produzi-lo da forma correta
se sustentam.
Já falei dos sensores mais baratos,
mas há muitas outras
inovações tecnológicas
que tornam isso mais possível hoje
do que no passado.
Por exemplo, a diminuição
do custo das etiquetas.
Damos um nome ao produto,
um número de série, uma identidade;
a etiqueta é o passaporte do produto.
Essas imagens mostram
a pesca da merluza-negra.
Isso é chamado de pesca de palangre,
na qual os peixes são levados
ao barco em ganchos individuais.
Assim que o peixe está a bordo,
ele é morto, e, em seguida,
inserimos uma pequena etiqueta na carne.
Nessa etiqueta, há um chip
de radiofrequência com um número de série,
e ela permanece no peixe
durante toda a cadeia de abastecimento
e é muito fácil perceber sua presença
em qualquer porto, caminhão
ou instalação de processamento.
Mas os consumidores
não conseguem ler essas etiquetas,
então, quando cortamos
e embalamos os peixes,
lemos as etiquetas e as removemos.
e adicionamos um código QR único
na embalagem do peixe.
O código QR contém as mesmas informações
que verificamos sobre o peixe no início.
Assim, dependendo do tipo de produto
com o qual trabalhamos,
podemos usar códigos QR, códigos de barra,
etiquetas de radiofrequência
ou outras tecnologias.
Mas também há tecnologias
que estão à beira de uma
revolução de larga escala
que tornará as etiquetas obsoletas.
Por exemplo,
examinar um produto em busca
de elementos residuais
que podem nos dizer a origem dele
com bastante precisão.
E há o protocolo de confiança,
uma tecnologia descentralizada que pode
ser o catalisador para essa revolução,
pois pode ajudar a mitigar
alguns dos problemas de confiança
inerentes ao fornecimento
de informações às pessoas
e pode pedir a elas para mudarem
seu comportamento de consumo
com base nessas informações.
Por isso usamos o protocolo de confiança,
para adicionar valor ao que fazemos.
Mas, principalmente,
não deixamos que as limitações
atuais dessa tecnologia,
como as limitações de escala,
nos atrapalharem.
Isso nos leva ao terceiro ponto:
compartilhar.
Como será que podemos compartilhar
informações que verificamos e rastreamos
sobre a origem de um produto,
como foi produzido
e como chegou aonde está?
O compartilhamento dessa informação
varia de acordo com o produto
e varia dependendo de onde o compramos.
E nos comportamos de forma
diferente em cada situação.
Estamos estressados e sem tempo
no supermercado.
Ou com pouca atenção durante o jantar
porque estamos acompanhados
por alguém lindo.
Ou somos curiosos e questionadores
ao pesquisarmos antes de fazer
uma compra on-line maior.
Por isso, para nosso peixe,
desenvolvemos uma experiência digital
que funciona quando compramos o peixe
congelado em uma loja especializada,
e nos dá todas as informações
sobre o peixe e sua jornada.
Mas também trabalhamos com um restaurante
e desenvolvemos
uma experiência digital única
que só resume os fatos principais
sobre o peixe e sua jornada
e funciona melhor no contexto de um jantar
e, assim esperamos,
não incomoda muito sua companhia.
Isso completa o ciclo.
Verificamos que o peixe foi capturado
em uma área de pesca sustentável,
depois o rastreamos
por toda a cadeia de abastecimento
para manter sua identidade
e as informações atrelada a ela.
Por fim, compartilhamos a informação com
os consumidores para lhes dar uma escolha
e que possam tomar decisões de consumo
melhores, mais atreladas aos seus valores.
Este exemplo do peixe já está em vigor.
Nesta temporada,
toda a frota da maior empresa de pesca
de merluza-negra do planeta,
a Austral Fisheries,
está etiquetando todo o peixe capturado
e que acaba se tornando
o produto premium "Glacier 51".
Já se pode comprar esse peixe
e, com ele, pode-se ter todas
as informações de que falei hoje,
e muito mais, em cada peixe
ou pedaço que for comprado.
Mas isso não é exclusivo
para peixes ou frutos do mar.
Estamos trabalhando
com vários produtos diferentes
e suas cadeias de abastecimento
em todo o planeta.
De laticínios, frutas e vegetais
até produtos não comestíveis
feitos de madeira.
Como consumidores, tudo isso
pode parecer um enorme fardo,
porque não temos tempo
para verificar tanta informação
toda vez que compramos alguma coisa.
E não precisaremos fazer isso,
pois teremos ajuda.
No futuro, deixaremos a decisão
sobre quais produtos comprar
cada vez mais às máquinas.
Um algoritmo saberá o suficiente sobre nós
para tomar essas decisões em nosso lugar.
Talvez ele até se saia melhor do que nós.
Em um estudo recente, 85% das pessoas
que usaram um assistente virtual
para comprar um produto
disseram que, por vezes,
escolheram a primeira recomendação
de produto do assistente virtual,
em vez do produto ou marca específicos
que pretendiam comprar inicialmente.
Basta dizermos que precisamos de papel
higiênico e um algoritmo decide a marca,
a faixa de preços ou se queremos
reciclado ou não.
Hoje, isso costuma se basear
no que compramos anteriormente
ou em quem paga mais à empresa
responsável pelo assistente virtual.
Mas por que isso também não deveria
ser baseado nos nossos valores?
Saber se queremos
comprar produtos sustentáveis
e se queremos e quanto
podemos pagar por eles
tornará as coisas
mais fáceis e integradas,
mas ainda baseadas
em efeitos granulares e dados
para escolher os produtos certos.
Não necessariamente
faremos isso sozinhos,
mas sim pedindo a um algoritmo
que sabe o quanto
nos importamos com o planeta.
Não necessariamente faremos isso sozinhos,
mas sim pedindo a um algoritmo
que nunca está sem tempo ou distraído
ou prestando mais atenção
no seu pretendente,
e que sabe o quanto
nos importamos com o planeta
e as pessoas que vivem nele,
pedindo ao algoritmo para analisar
todas essas informações
e decidir por nós.
Se tivermos informações
seguras e confiáveis
e os sistemas certos para usá-las,
os consumidores apoiarão
quem estiver fazendo a coisa certa
e fabricando produtos
de forma sustentável e ética.
Eles os apoiarão sempre,
escolhendo os produtos deles,
não os de outros.
Isso significa que bons produtores,
processadores e vendedores
serão recompensados.
E os que agem de forma errada
serão forçados a alterar sua conduta
ou fechar as portas.
Precisamos disso.
Se quisermos continuar vivendo juntos
neste belo planeta,
precisamos muito disso.
Obrigado.
(Aplausos)
Hayatımızın neredeyse her anında
anında bilgiye erişme olanağına sahibiz.
Telefonum bana finansal durumumu,
haritada tam olarak nerede olduğumu,
gideceğim yere en kolay
nasıl gidebileceğimi
tek bir tuşla söyleyebilir.
Fakat bu bilgi mevcudiyeti ve şeffaflık
konu tüketici ürünleri olduğunda
neredeyse tamamen yok oluyor.
Yerel süpermarketinizde
deniz ürünleri reyonuna gittiğinizde
muhtemelen farklı balık çeşitlerinden
birini seçebilirsiniz.
Fakat büyük olasılıkla size
balığı kimin tuttuğunu,
tam olarak nerede tutulduğunu,
orada balık tutmanın
sürdürülebilir olup olmadığını
ve nasıl taşındığını söyleyemezler.
Bu durum satın aldığımız
neredeyse her şey için geçerli.
Her çorba konservesi,
her et parçası, her tişört.
İnsanlar olarak hayatta kalmamız için
gereken tek şeyi şu anda yok ediyoruz:
Gezegenimizi.
Günümüzde yaşadığımız bütün
korkunç problemler;
iklim değişikliği
veya tedarik zincirindeki
modern kölelik gibi
verilen kararlara bağlanabilir.
Bir şeyi şu veya bu şekilde
üretmek için insanların verdiği kararlara.
Biz de tüketiciler olarak
gezegenimize veya diğer insanlara
zarar verecek kararları
bir şekilde almış oluyoruz.
Yanlış ürünleri seçerek.
Ben bu odadaki herhangi birinin,
hatta dünyadaki herhangi birinin
gezegene veya diğer insanlarımıza
zarar verecek bir ürün
almak istediklerine inanmak istemiyorum.
Eğer bir seçme şansı sunulsaydı.
Fakat seçme şansı büyük bir kelime.
Seçmek demek
başka bir seçeneğin olması demektir.
Diğer seçeneğe paranızın yetmesi demektir.
Seçme şansı aynı zamanda
bilinçli karar vermek için
yeterince bilgiye sahip olmaktır.
Bu bilgi günümüzde pek de mevcut değildir.
Ya da en azından
ulaşılması çok ama çok zordur.
Ben bunun değişeceğini düşünüyorum.
Çünkü bu bilgi problemini
çözmek için teknolojiyi kullanabiliriz.
Bunu yapabilmemiz için gereken
belirli teknolojilerin çoğu
geçtiğimiz yıllarda daha iyi
ve daha ucuz hale geldi
ve artık büyük ölçekte kullanılmaya hazır.
Geçtiğimiz iki yıl boyunca
takımımla beraber
dünyanın en büyük doğa koruma
kuruluşlarından biri olan WWF ile
OpenSC adında bir şirket kurduk.
SC İngilizce tedarik zinciri
anlamındaki kısaltma.
Teknolojiyi kullanarak
tedarik zincirlerinde
şeffaflık ve izlenebilirlik
yaratabileceğimize
ve böylece insanlar olarak
ürünleri satın alma veya üretme şeklimizi
kökten değiştirebileceğimize inanıyoruz.
Söyleyeceklerimin bir kısmı size
bilim kurgu gibi gelecek olsa da
aslında halihazırda olan şeyler.
Açıklayayım.
Bilgi problemini çözmemiz için
üç şey yapmamız lazım:
Doğrulama, izleme ve paylaşma.
Belirli sürdürülebilirlik
ve etik üretim iddialarını
veri tabanlı ve otomatik
bir biçimde doğrulamak.
Sonrasında bu fiziksel ürünleri
tedarik zincirleri boyunca
tek tek izlemek.
Son olarak da
bu bilgileri tüketicilerle paylaşmak.
Böylece onlara gerçekten
bir seçenek sunarak
sahip oldukları değerlerle örtüşen
tüketim kararlarını
vermelerine yardım etmek.
Bütün bunları
halihazırda gerçekleştirdiğimiz
gerçek bir ürün
ve tedarik zincirinden bahsedeceğim.
Patagonya dişbalığı
veya ABD'de bilinen adıyla Şili levreği.
Birinci adım, doğrulama.
Bir şeyin nasıl üretildiğini doğrulama.
"Bana güven, bu iyidir,
bütün doğru şeyleri yaptık"
demenin de ötesinde
o fiziksel ürünle ve üretim şekliyle
ilgili kanıtlar üreterek.
Belirli bir sürdürülebilirlik
veya etik üretim iddiasıyla ilgili
kanıtlar üreterek.
Örneğin, balık konusunda
bu balığın tutulduğu yerde
yeterince balık var mı,
yani orada tutulması sürdürülebilir mi?
Yoksa bir deniz koruma
alanında mı tutuldu?
Burada yaptığımız şey şu:
Balıkçı gemisinden gerçek zamanlı
GPS verisini alıyoruz
ve bu veri bize geminin yerini
ve nereye hangi hızda gittiğini söylüyor.
Sonrasında bu veriyi
diğer veri tipleriyle birleştirebiliriz,
mesela deniz tabanının
ne kadar derinde olduğuyla.
Tüm bu bilgileri birleştirerek
makine öğrenmesi veritabanlarımız
otomatik bir şekilde
geminin sadece izin verillen yerlerde
balık tuttuğunu doğrulayabiliriz.
Sensör fiyatları ucuzladıkça
onları daha fazla yere koyabiliriz.
Bu da daha fazla veri elde etmek demek.
Veri bilimindeki
gelişmelerle birleştiğimizde
belirli sürdürülebilirlik
ve etik üretim iddialarını
otomatik, gerçek zamanlı
ve sürekli bir şekilde doğrulayabiliriz.
Bu gelişmeler
bilgi devriminin temelini oluşturur.
İkinci adım, izleme.
Fiziksel ürünleri tek tek izleyerek
o ürün hakkındaki doğruladığımız iddianın
tüketicilerin önünde duran
ürüne ait olduğunu
kesinlikle söyleyebiliriz.
Bu seviyede bir izlenebilirlik olmadan
ilk aşamada doğruladığımız tek şey
bir yerlerde birilerinin
sürdürülebilir şekilde balık tuttuğu
veya tişört ürettirdiği
çalışanına zarar vermediği
veya sebze üretirken gereksiz
kimyasalları kullanmadığıdır.
Ancak bir ürüne en baştan
bir kimlik verdiğimde
ve onu tüm tedarik zinciri
boyunca takip ettiğimde
bu iddia ve doğru şekilde
üretilmesinin yarattığı değer
o üründe kalmaya devam eder.
Ucuz sensörlerden bahsetmiştim.
Günümüzde tüm bunları
yapmamıza olanak sağlayan
pek çok başka teknolojik gelişme oldu.
Örneğin, etiketlerin düşen maliyetleri.
Bir ürüne bir isim verirsiniz;
bir seri numarası, bir kimlik,
o etiket o ürünün pasaportudur.
Burada gördüğünüz
bir diş balığının yakalanmasıdır.
Bunun ismi
uzun çizgi kültür balıkçılığıdır.
Balıklar gemiye
tek tek kancalarla çekilir.
Balıklar gemiye çıktıkları anda
öldürülür ve hemen sonrasında
balığın etinin içine
bir etiket yerleştiririz.
Bu etikette, bir seri numarası
bulunan bir RFID çip vardır
ve bu balığı tüm tedarik zinciri
boyunca takip eder.
Herhangi bir limanda,
kamyonda veya fabrikada
o balığın varlığını
algılamayı kolaylaştırır.
Fakat tüketiciler
RFID etiketleri okuyamaz.
Bu nedenle balıkları
dilimlerken ve paketlerken
RFID etiketini okur ve çıkartırız.
Sonrasında paketin üstüne
bir QR kod ekleriz.
Bu QR kod bizim en başta
doğruladığımız bilgiye yönlendirir.
Çalıştığımız ürün tipine göre
QR kod, barkod, RFID etiket
veya başka etiketleme
teknolojileri kullanabiliriz.
Bunun yanı sıra
devrim niteliğinde sayılan
etiketlerin yerini alacak
teknolojiler de mevcut.
Örneğin,
ürünlerdeki eser elementleri incelenerek
o ürünün menşei doğru şekilde bulunabilir.
Ya da blockchain teknolojisi.
Merkezi olmayan bir teknoloji
bu devrim için katalizör görevi görebilir.
Çünkü insanlara bir bilgi verip
o bilgi nedeniyle tüketim alışkanlıklarını
değiştirmelerini isterken
doğal olarak oluşacak
güven problemini hafifletebilir.
Bu nedenle blockchain teknolojisini
yaptığımız işe
değer kattığında kullanıyoruz.
Daha da önemlisi
ölçeklenebilme problemleri gibi
bu teknolojinin günümüzde
sahip olduğu kısıtlamaların
işimize mani olmasına izin vermiyoruz.
Bu da bizi üçüncü aşamamıza getiriyor.
Paylaşma.
Bir ürünün nerede nasıl üretildiği
ve bulunduğu yere nasıl geldiği gibi
doğruladığımız ve izlediğimiz
bilgileri nasıl paylaşacağız?
Ürün paylaşma yolları
üründen ürüne değişiklik gösterir.
Nereden aldığınıza göre de değişebilir.
Bu durumlarda farklı davranırsınız.
Süpermarkette streslisinizdir
ve az zamanınız vardır.
Veya randevunuz çok tatlı olduğundan
dikkatiniz çabuk dağılıyordur.
Ya da internette
büyük bir satın alma için araştırırken
şüpheci ve araştırmacı davranırsınız.
Balığımıza dönersek
bir balıkçı dükkanındaki
buzluktan balığı alırken
balık hakkındaki tüm bilgileri
ve onun yolculuğunu anlatan
bir dijital deneyim geliştirdik.
Bir restoranla beraber çalışıp
balık ve yolculuğu hakkındaki
ana unsurları özetleyen
akşam yemeği ortamına daha uygun
ve randevunuzu çok
kızdırmayacağını umduğumuz
farklı bir dijital deneyim geliştirdik.
Böylece döngümüzü tamamlamış olduk.
Balığımızın sürdürülebilir
bir alanda tutulduğunu doğruladık.
Sonrasında tüm tedarik zincirini izleyerek
kimliğini ve ekli olduğu
bilgileri muhafaza ettik.
Daha sonra bu bilgileri
tüketicilerle paylaşarak
sahip oldukları değerlerle örtüşen
tüketim kararlarını vermelerini sağlayan
bir seçenek sunduk.
Balık örneği halihazırda
ölçekli bir şekilde piyasaya sunuldu.
Bu sezon
dünyanın en büyük dişbalığı tutma şirketi
Austral Fisheries'in bütün filosu
yakaladığı her bir balığı etiketleyecek
ve lüks markası "Glacier 51"
ürünü olarak sunacak.
Bu balığı halihazırda alabilirsiniz.
Balıkla birlikte, bugün konuştuğumuz
tüm bilgilere de sahip olabilirsiniz
ve daha fazlasına
satın aldığınız balık
veya yemekte ekli olarak bulabilirsiniz.
Bu, sadece balık
veya deniz ürünleri için değil.
Dünya üzerinde pek çok farklı ürünle
ve onların tedarik
zincirleriyle çalışıyoruz.
Süt ürünlerinden meyve-sebzelere;
hatta ahşap, gıda dışı ürünlere kadar.
Bir tüketici olarak
tüm bunlar size yük gibi gelebilir
çünkü her alışveriş yaptığınızda
bu bilgilere bakacak
zamanınız olmayabilir.
Sizden bunu beklemiyorum
çünkü bununla ilgili yardım alacaksınız.
Gelecekte hangi ürünü
almak istediğimiz kararını
makinelere bırakmaya başlayacağız.
Bir algoritmalar sizin yerinize
karar verecek kadar sizi tanıyor olacak.
Hatta belki sizden
daha iyi iş bile çıkarabilir.
Yeni bir araştırmaya göre
sanal asistan üzerinden
bir ürün alanların yüzde 85'i
almayı düşündükleri
belirli marka veya ürün yerine
sanal asistanın önerdiği en üstteki ürünü
ara sıra tercih ettiklerini belirttiler.
Mesela tuvalet kağıdına ihtiyacınız var.
Bir algoritma hangi marka, hangi fiyat
veya geri dönüşümlü
olup olmaması kararını verebiliyor.
Tabii bugünlerde bu kararlar
geçmişte neler satın aldığınıza
veya sanal asistan şirketine en çok kimin
para verdiğine göre değişiyor.
Neden bu kararlar
sizin değerlerinize de bağlı olmasın?
Çevre dostu ürünler almak istediğinizi,
ne kadar para ödemek istediğinizi
veya alım gücünüzü bilebilir.
Bunlar, doğru ürünü seçmeyi
kolay ve kusursuz hale getirebilir
fakat hala tanecik etkilere
ve veriye dayanır.
Kendiniz bizzat yapmasanız da
sizin gezegeni ne kadar önemsediğinizi
bilen bir algoritmaya sorarak.
Kendiniz bizzat yapmasanız da
zaman kıstılaması olmayan,
tatlı randevusu yüzünden
dikkati dağılmayan,
bu gezegeni ve içinde yaşayan
insanları ne kadar önemsediğinizi
bilen bir algoritmaya sorarak.
Bir algoritmadan
tüm bu bilgilere bakmasını
ve sizin yerinize
karar vermesini isteyerek.
Eğer böylesine güvenilir bir bilgiye
ve bunu kullanabilecek
doğru sistemlere sahipsek
ürünleri sürdürülebilir
ve etik yollarla üreterek
doğru şeyi yapanları
tüketiciler destekleyecektir.
Onların ürünlerini
diğerlerine tercih ederek
her zaman destekleyeceklerdir.
Bu demektir ki iyi üreticiler, imalatçılar
ve perakendeciler ödüllendirilecektir.
Kötü oyuncular uygulamalarını
değiştirmeye zorlanacak
ya da kepenk indireceklerdir.
Buna ihtiyacımız var.
Bu güzel gezegende
beraber yaşamaya devam etmek istiyorsak
buna gerçekten ihtiyacımız var.
Teşekkür ederim.
(Alkış)
几乎在我们生活中的方方面面
我们都能立马
获得非常全面的信息。
我的手机能随时告诉我
我财务状况的一切,
我现在处于地图上的什么精确位置
以及到下一个目的地的最佳路线,
一切都只需要轻点一次按钮。
但是当我们谈论消费者产品的时候,
这种信息的可获得性和透明度
几乎消失不见。
如果你去当地超市的海鲜档口,
那里有多种不同类型的鱼供你选择。
但是很可能
没有人能告诉你
是谁捕的鱼,在哪里捕的鱼,
在那里捕鱼
是否符合可持续性原则,
以及鱼是怎样被运输到你眼前的。
这对于我们购买的
几乎所有东西都是一样的。
每一罐汤,
每一块肉,每一件 T 恤。
作为人类的我们,此时此刻,
正在一点点破坏
我们赖以生存的唯一的东西:
我们的星球。
我们目前所面临的
最可怕的问题,
比如气候变化
还有供应链上的现代奴役,
都归咎于我们所做的决定。
当制造商选择了某种方式,
而非另一种方式生产。
这就是为什么
作为消费者的我们
最终在产品选择上
做出了错误的决定,
于是伤害了我们的星球,
或我们的人类同伴。
但是我不愿意相信
在座任何人,
或更坦白地说,
这个地球上的任何人,
如果让他自由选择
自己真正想要的产品,
他会真的选择购买一个
能伤害这个星球
或人类同伴的产品。
但是你看,
选择是一个很沉重的词。
选择意味着还有另一个选项。
选择意味着你能负担得起那个选项。
但是选择也意味着
你有足够的信息并且
经过充分思考后做出的决定。
而现在我们面临的问题是
这样的信息根本不存在。
或者说获取信息的渠道
少之又少。
但我认为这一切即将出现转机。
因为我们可以使用科学技术
来解决这个信息问题。
解决这个问题我们所需的
很多特定的技术
近年来变得更加先进,
价格也变得可以接受,
而且已经进入
可以投入大规模应用的阶段。
在过去的两年里,
我们团队和
世界上最大的保护组织之一
世界自然基金会(WWF)合作,
共同创立了一家
名为 OpenSC 的公司,
其中 SC 为
供应链(Supply Chain)的缩写。
我们相信:通过技术
我们可以帮助建立起
供应链的透明性和可追溯性,
随后能彻底颠覆
人们购买乃至生产产品的方式。
有些构思听起来
有点像科幻片中的场景,
但是这确确实实在发生。
我来解释一下吧。
为了解决这个信息的问题,
我们需要做三件事:
查核,追溯以及共享。
利用基于数据的自动化方法
来查核特定的可持续性
以及伦理生产主张。
然后在那些单个实体产品的供应链上
追溯其源头及去向。
最后和消费者共享这些信息,
把选择权真正交给他们,
让他们可以作出
符合自己价值取向的
消费决策。
接下来我要用一个
我们已经在供应链上
已经实现这一设想的
一款的产品来作进一步说明:
南极银鳕鱼,
在美国我们叫它“智利黑鲈”。
第一步,查核。
查核其生产方式。
并非全凭口头承诺
“相信我,这货真不错,
相信我,
我们的生产没有一点问题”,
而是凭借每个单位
实体产品的生产证明,
以及其生产方式。
依靠是符合特定的可持续性
及伦理生产主张的
生产证明。
就拿这银鳕鱼举个例子,
捕获这条鱼的海域里
鱼苗是否充足?
也就是说在那里捕鱼
是否符合可持续性原则?
而不是在一个
受保护的海域里捕鱼?
我们所做的是
从正在捕鱼的渔船上
获取近乎实时的定位数据,
这些数据告诉我们船的位置、
船速,以及船的去向。
接着我们可以把这
和其他类型的数据结合在一起,
例如海底深度。
结合这些信息之后,
我们的机器学习算法
就能进行自动查核
这艘船是否
仅在规定的海域里捕鱼。
随着传感器的价格下降,
我们可以安装更多的传感器。
这意味着
我们可以获取更多数据。
再结合数据科学的发展,
这也就意味着我们现在可以
以自动、实时,且持续的方式
核查特定的可持续性及伦理生产主张。
而这正好为供应链的信息革命
奠定了基础。
第二步,追溯。
追溯那些单个实体产品,
以至于我们可以拍着胸脯说
消费者面前的这个产品
和我们已经查核过的产品信息
是对得上号的。
因为如果没有
该等级追溯工作的支持,
我们第一步所做的
所有查核工作将白费——
也就是谁,在哪里,什么时候
用可持续的方式捕过一条鱼,
或者生产一件 T 恤的时候
并没有对员工造成伤害,
或者没有对蔬菜
使用毫无必要的杀虫剂。
只有当我从源头开始
就赋予一个产品一个身份,
并且在整条供应链上
追踪它,
它的可持续性、伦理生产主张,
以及通过正确方式生产
所创造的价值
才是真实存在的。
我刚刚谈及的价格变低的传感器。
其实还有很多其他的技术
为眼前的这些想法创造了
前所未有的可能性。
举个例子,变低的标签成本。
当你赋予一个产品一个名字、
一个序列号、一个身份,
这个标签就是它的通行证。
这里你看到的是
一条被捕的银鳕鱼。
这是一种被称为
”延绳钓“的捕鱼方式,
这些鱼通过单独的鱼钩被拉上船。
一旦鱼被捕上船,
就会被处理,紧接着,
我们会把一个小小的标签
放进鱼肉里。
在那个标签里,是一个
带有独特序列号的 RFID 芯片,
在整条供应链的每个环节里,
这个标签会一直跟着这条鱼,
无论在哪个港口、哪辆货车,
还是在哪个加工厂,
标签会让人很容易感受到
这些鱼的存在。
但是消费者并不能读取 RFID 标签。
所以到切块和打包的环节,
我们读取 RFID 标签,
后并取走它们。
接着在这条鱼的包装上
贴上独有的二维码。
这个二维码所含的信息
和之前标签的一样——
那是已经经过查核的信息。
也就是说
根据我们需要处理的产品类型,
我们可以使用二维码、
条形码、 RFID 标签,
或者其他标签技术。
但是也有一些其他技术
可能将会取得大规模突破,
从而淘汰这些标签技术。
比如说,
分析一个产品的
各类追溯信息的元素,
这些信息可以相较准确地
告诉你产品的来源地。
还有区块链技术。
这种去中心式技术可以
催化这场革命。
因为它可以缓解
人们提供信息时必会产生的
一些信用问题,
接着基于这些信息,
建议人们改变自己的消费行为。
我们也可以利用区块链技术
为我们目前的工作进行增加价值。
更重要的是,
我们不再让目前的技术限制,
例如就规模化而言的
技术限制,
阻挠我们前进的步伐。
这也就引出第三步。
共享。
如何共享我们经过核查
并追溯的信息?
关于产地和生产方式的信息?
以及物流信息?
根据产品的不同,
以及购买场景的不同,
信息共享的方式不尽相同。
在不同的场景下,
你的行为会存在差异。
比如说在超市里的你
精神紧张,缺乏时间。
或者在餐桌上心猿意马,
因为你的约会对象是那么地迷人。
或者在网上
购买高金额商品时,
你往往很警惕,问题很多。
对于我们的银鳕鱼,
我们构建了一套数字化体验——
你从店铺的冰柜中
拿出并购买这条银鳕鱼时,
你可以获取到有关这条鱼
及其生产历程的所有信息。
同时我们也和餐馆合作
构建另一套不同的数字化体验——
仅仅总结了这条鱼
及其生产历程的关键信息,
更符合就餐的场景,
也希望不会打扰到你的
约会对象。
这就形成了一个完整的闭环。
我们查核这条鱼被捕的环境
是否符合可持续性原则。
接着在整条供应链上追溯它,
以保留它的身份及所有相关信息。
然后和消费者共享这些信息,
好让他们可以选择,
而且是让他们可以做出
更符合自己价值取向的
消费决策。
这个银鳕鱼的案例
已经进入规模化实施阶段了。
这个季度,
世界上最大的银鳕鱼公司的
一整支捕鱼队,
南方渔业(Austral Fisheries),
在每一条他们捕的鱼上
都添置了标签,
最终会出现在他们的高端品牌
”冰河51号“的产品里。
你已经可以在市面上买到这些鱼了。
有了这个标签,你可以获得
我今天提到的所有信息,
附在你可能购买的每一条鱼
或者每一块鱼肉上的
更多信息。
这不仅仅是针对鱼类或者海鲜的方案。
我们还在开发更多的、
针对不同商品和产品的,
及其全球供应链的方案。
从乳制品到蔬果,
再到木制非食物制品。
对于一名消费者来说,
这一切听起来好像是一个巨大的包袱,
因为你每一次买东西,
并不是都有时间
去看这么庞大的信息。
我也不希望你这么做,
因为你将不需要靠自己完成。
在未来,我们会把购买产品的决策
更多地交给机器。
交给一个非常懂你的算法
来为你做决策。
说不定它甚至有出色的表现。
在最近的研究中,
通过虚拟助理来购买产品的
85% 的消费者说,
他们偶尔
会直接采纳虚拟助理的推荐
进行购买,
而不是选择一开始他们奔着去的
某个产品或者品牌。
你只需要说你想要厕纸,
那么将会有个算法
来决定哪个品牌、什么价位,
或者你喜不喜欢再生纸。
现在的这些算法通常
建立在你过往的购买行为之上,
或是建立在那些通过虚拟助理
给企业带来最大营收的人群之上。
那基于你价值取向的算法
又有何不可?
知道你想要购买有益于地球的产品
知道你购买欲和购买力有多强,
将会使一切变得简单
且无缝衔接起来,
但这仍然
基于颗粒效应和数据
来选择正确的产品。
不一定需要你亲力亲为
只需通过询问算法,
这个明白你有多关心这个星球的算法。
不一定需要你亲力亲为
只需通过询问算法,
这个永远不会
没时间、不在状态,
且因为你迷人的约会对象,
仅需要很少注意力的算法。
这个算法知道
你有多么关心这个星球
以及居住在这个星球上的人,
只需要让这个算法
帮你看看所有产品信息
然后帮你做决策。
如果我们拥有
这样可靠且可信的信息,
以及能利用这些信息的
正确的系统,
消费者可以支持
那些行正确之事的人,
支持他们采用可持续性的,
符合伦理的生产方式。
每一次选购他们的产品
就是对于他们的支持和肯定。
也就意味着优良的
产品制造商、加工商和零售商
都会得到嘉奖。
而居心不良的从业者
将会被迫调整自己的作为,
或者被淘汰出局。
这正是我们所需要的。
如果我们希望继续
在这个美丽的星球上共存,
我们真的需要这样的改变。
谢谢大家。
(掌声)