1
00:00:01,358 --> 00:00:03,587
คุณเคยรู้สึกเหงาไหม

2
00:00:04,842 --> 00:00:07,557
ความรู้สึกอยากเชื่อมโยงกับผู้คนท้นขึ้นในใจ

3
00:00:07,581 --> 00:00:10,662
แต่กลับเหมือนว่าคุณไม่มีใคร
ที่อยากติดต่อไปหามาก ๆ แม้สักคน

4
00:00:11,877 --> 00:00:14,689
ไม่ก็ นี่คือคืนวันศุกร์
และคุณก็อยากอยู่กับคนอื่น ๆ

5
00:00:14,713 --> 00:00:20,266
แต่คุณไม่มีแรงออกไปข้างนอก แทนที่
จะทำอย่างนั้น คุณจึงนั่งอยู่บ้านทั้งเย็น

6
00:00:20,290 --> 00:00:21,796
ดูเน็ตฟลิกซ์ (Netflix)

7
00:00:21,820 --> 00:00:24,977
และ รู้สึกเหงายิ่งกว่าเคย

8
00:00:25,001 --> 00:00:26,624
คุณรู้สึกเหมือนปีศาจ

9
00:00:26,648 --> 00:00:29,145
ท่ามกลางมนุษย์ที่รู้ว่าจะทำตัวยังไง

10
00:00:30,193 --> 00:00:34,252
นี่คือความเหงาที่ฉันเคยรู้สึก

11
00:00:35,856 --> 00:00:37,241
ฉันคือศิลปิน

12
00:00:37,265 --> 00:00:39,764
ฉันจัดการกับโลกที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ของฉัน

13
00:00:39,835 --> 00:00:42,124
ด้วยการแบ่งปันความรู้สึกผ่านศิลปะ

14
00:00:42,846 --> 00:00:45,776
ถ้าคุณแบ่งปันความรู้สึกคุณให้ใครสักคนฟัง

15
00:00:45,800 --> 00:00:48,719
และพวกเขาเข้าใจ 
และรู้สึกอย่างนั้นเช่นเดียวกัน

16
00:00:49,379 --> 00:00:52,576
คุณได้สร้างความผูกพันทางอารมณ์
ที่สื่อถึงกันอย่างล้ำลึก

17
00:00:53,456 --> 00:00:57,687
นี่คือเหตุผลว่าทำไม
คุณที่มีคนนับร้อยอยู่รายล้อมคุณ

18
00:00:57,711 --> 00:01:00,567
ผลัดเปลี่ยนจากคนหนึ่ง
ไปสู่อีกคนที่เป็นอีกตัวเลือก

19
00:01:00,591 --> 00:01:02,895
ถึงยังคงรู้สึกเปล่าเปลี่ยวได้

20
00:01:02,919 --> 00:01:07,507
นั่นเพราะความผูกพันลึกล้ำเหล่านั้น
ยังไม่ได้ถูกสร้างขึ้น

21
00:01:09,258 --> 00:01:12,070
ฉันคือเด็กหญิงที่มีความสุขตลอดเวลา

22
00:01:12,094 --> 00:01:14,751
ฉันคิดว่าเราแทบไม่มีรูปถ่ายของฉันเลยสักรูป

23
00:01:14,775 --> 00:01:17,752
ที่ฉันจะไม่ยิ้มแป้นหรือหัวเราะ
หรือเล่นตลกไปเรื่อย

24
00:01:17,776 --> 00:01:20,246
และมันดำเนินต่อไปจนกระทั่ง...

25
00:01:20,270 --> 00:01:22,193
อืม มันก็ยังเป็นอย่างนั้นนะ

26
00:01:22,217 --> 00:01:26,477
ถึงอย่างนั้นฉันก็เคยมีเพื่อนหลายกลุ่ม

27
00:01:26,501 --> 00:01:30,102
จนกระทั่งเมื่อเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ 
ฉันย้ายไปอีกเมือง

28
00:01:30,126 --> 00:01:32,947
เพื่อทำงานแรกของฉันในฐานะนักวาดการ์ตูน

29
00:01:33,857 --> 00:01:38,670
และก็เหมือนกับคนหนุ่มสาวส่วนมาก
ทั่วโลกในวัยกำลังเติบโต

30
00:01:38,694 --> 00:01:42,698
ฉันทุ่มเทแรงกายทั้งหมดของฉัน
ไปที่ชีวิตการทำงาน

31
00:01:43,816 --> 00:01:49,486
แต่ถ้าคุณใช้ประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์
ของขีดจำกัดที่คุณสามารถทำในแต่ละวัน

32
00:01:49,510 --> 00:01:51,608
พยายามประสบความสำเร็จ
ในหน้าที่การงาน

33
00:01:51,632 --> 00:01:53,228
แน่นอนว่าไม่เหลือแรงอะไร

34
00:01:53,252 --> 00:01:56,189
ไว้ดูแลเรื่องอื่น ๆ ที่สำคัญในชีวิตของคุณ

35
00:01:56,213 --> 00:01:58,228
อย่างเช่นเรื่องมนุษยสัมพันธ์

36
00:01:59,665 --> 00:02:04,353
การหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ในฐานะผู้ใหญ่
คือการทำงาน

37
00:02:05,520 --> 00:02:09,071
คุณจำเป็นต้องติดต่อสร้างสัมพันธ์อยู่เสมอ

38
00:02:09,095 --> 00:02:11,668
คุณจำเป็นต้องเปิดใจ
คุณจำเป็นต้องซื่อสัตย์

39
00:02:11,692 --> 00:02:13,811
ทั้งหมดนี้คือสื่งที่ฉันดิ้นรนพยายาม

40
00:02:13,835 --> 00:02:16,848
เพราะฉันมักพรางความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน

41
00:02:16,872 --> 00:02:19,096
ด้วยการพยายามแสร้งว่ามีความสุขอยู่ตลอดเวลา

42
00:02:19,120 --> 00:02:21,488
แล้วก็พยายามทำให้ทุกคนมีความสุขเหมือนกัน

43
00:02:21,512 --> 00:02:23,803
ด้วยการพยายามแก้ไขปัญหาของพวกเขา

44
00:02:24,843 --> 00:02:28,207
และฉันรู้ พวกเราหลายคนรู้สึกผิดกับสิ่งนี้

45
00:02:28,231 --> 00:02:32,082
เพราะว่ามันเป็นทางที่ง่าย
ที่จะไม่ต้องคิดถึงปัญหาของตัวเอง

46
00:02:32,106 --> 00:02:33,384
จริงไหม

47
00:02:33,408 --> 00:02:34,888
หืม หืม หืม

48
00:02:34,912 --> 00:02:37,174
(เสียงหัวเราะ)

49
00:02:37,198 --> 00:02:38,348
โอเค

50
00:02:39,428 --> 00:02:42,213
แล้วจุดเปลี่ยนก็มาถึง

51
00:02:42,237 --> 00:02:47,343
เมื่อฉันตกอยู่ความสัมพันธ์ที่ทำร้ายจิตใจ

52
00:02:47,367 --> 00:02:48,891
แค่ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง

53
00:02:49,492 --> 00:02:51,713
เขาตีตัวออกห่างฉัน

54
00:02:51,737 --> 00:02:55,370
และทิ้งฉันให้รู้สึกโดดเดี่ยว
อย่างที่ไม่เคยเป็นมา

55
00:02:56,565 --> 00:02:58,347
มันเป็นจุดที่ตกต่ำที่สุดในชีวิตของฉัน

56
00:02:58,371 --> 00:03:01,451
แต่มันก็เป็นเสียงเรียกที่ปลุกให้ฉันตื่น

57
00:03:01,475 --> 00:03:03,463
เพราะว่านี่คือครั้งแรก

58
00:03:03,487 --> 00:03:06,552
ที่ฉันรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวจริง ๆ

59
00:03:08,354 --> 00:03:11,396
คนส่วนมากทุ่มความรู้สึกของเขา
ลงไปในงานศิลปะของตนเอง

60
00:03:11,747 --> 00:03:16,246
จึงมีหนังสือ ภาพยนตร์ ภาพวาด 
ดนตรี จำนวนนับไม่ถ้วน

61
00:03:16,270 --> 00:03:19,130
ทั้งหมดอัดแน่นไปด้วยอารมณ์แท้จริงของศิลปิน

62
00:03:19,154 --> 00:03:21,966
เพราะฉันเองก็เป็นศิลปิน
ฉันก็ทำเหมือนกัน

63
00:03:21,990 --> 00:03:24,228
ฉันแบ่งปันความรู้สึกของฉัน

64
00:03:25,199 --> 00:03:29,606
ฉันอยากช่วยผู้คน
จัดการกับความรู้สึกโดดเดี่ยว

65
00:03:29,630 --> 00:03:32,253
ฉันต้องการทำให้พวกเขาเข้าใจมัน

66
00:03:32,277 --> 00:03:36,241
รับรู้ถึงมันได้จริงๆ ผ่านงานศิลปะของฉัน

67
00:03:36,265 --> 00:03:39,758
ในรูปแบบของเรื่องราวที่สามารถโต้ตอบได้

68
00:03:39,782 --> 00:03:41,111
วิดีโอเกม

69
00:03:42,825 --> 00:03:45,062
ซึ่งในเกมของพวกเรา

70
00:03:45,086 --> 00:03:48,431
เราเรียกมันว่า ¨ทะเลแห่งความอ้างว้าง¨

71
00:03:48,455 --> 00:03:50,956
คุณคือตัวละครที่ชื่อว่า เคย์

72
00:03:50,980 --> 00:03:54,358
ผู้ทุกข์ทรมานจากความโดดเดี่ยวมากเหลือเกิน

73
00:03:54,382 --> 00:03:56,696
จนเอาความรู้สีกภายในของเธอ

74
00:03:56,720 --> 00:03:57,958
ทั้งความโกรธ

75
00:03:57,982 --> 00:04:01,771
ความรู้สึกสิ้นหวัง รู้สึกไร้ค่า

76
00:04:01,795 --> 00:04:03,774
ไปลงกับโลกภายนอก

77
00:04:03,798 --> 00:04:05,334
และเธอได้กลายเป็นปีศาจ

78
00:04:05,869 --> 00:04:08,086
ในเกม ใช่ เคย์นั่นล่ะ

79
00:04:08,110 --> 00:04:11,093
แท้จริงแล้วคือตัวแทนของฉันเอง

80
00:04:11,117 --> 00:04:15,222
และเส้นทางที่ฉันได้ผ่านมา
ระหว่างเอาชนะอุปสรรคของฉัน

81
00:04:16,309 --> 00:04:18,421
จริงๆ แล้วตัวเกมคือจิตใจของเคย์

82
00:04:18,445 --> 00:04:23,268
คุณได้ก้าวเข้าสู่โลก
ที่ท่วมไปด้วยน้ำตาของเธอ

83
00:04:23,292 --> 00:04:27,494
และสภาพอากาศยังเปลี่ยนตามอารมณ์ของเธอด้วย

84
00:04:27,518 --> 00:04:29,461
ขึ้นกับว่าอารมณ์กำลังเปลี่ยนไปอย่างไร

85
00:04:30,301 --> 00:04:35,620
และสิ่งเดียวที่เคย์ติดตัวไว้

86
00:04:35,644 --> 00:04:37,497
เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น

87
00:04:37,521 --> 00:04:39,130
คือกระเป๋าเป้ของเธอ

88
00:04:40,272 --> 00:04:44,973
มันคือกระเป๋าเป้
ที่เราแบกมันไปด้วยตลอดชั่วชีวิตของเรา

89
00:04:44,997 --> 00:04:48,252
เมื่อเคย์ไม่รู้วิธีจัดการกับอารมณ์ของเธอ
อย่างถูกทาง

90
00:04:48,276 --> 00:04:51,024
กระเป๋าเป้ของเธอจึงขยายใหญ่ขึ้น
และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

91
00:04:51,048 --> 00:04:52,492
จนกระทั่งมันระเบิดออก

92
00:04:52,516 --> 00:04:56,874
และท้ายที่สุดเธอก็ถูกบังคับให้
เอาชนะอุปสรรคของเธอ

93
00:04:58,135 --> 00:05:03,221
ในเนื้อเรื่อง เรานำเสนอ
ความโดดเดี่ยวในหลายรูปแบบ

94
00:05:04,443 --> 00:05:08,428
ความโดดเดี่ยวผ่านการกีดกันทางสังคม
เป็นสิ่งเจอกันบ่อยมาก

95
00:05:09,041 --> 00:05:12,983
ในเกม น้องชายของเคย์ถูกกลั่นแกล้ง
ในโรงเรียนของเขา

96
00:05:13,007 --> 00:05:15,655
และเขาแค่ต้องการหลบซ่อนและหนีไปให้พ้น

97
00:05:15,679 --> 00:05:19,923
เราจึงนำเสนอเขาในฐานะปีศาจนกขนาดใหญ่
ถูกรายล้อมด้วยหมอกหนา

98
00:05:21,317 --> 00:05:23,816
ผู้เล่นต้องเดินผ่านเข้าไปในโรงเรียนของเขา

99
00:05:23,840 --> 00:05:27,592
รับรู้และรู้สึกถึงความบอบช้ำ

100
00:05:27,616 --> 00:05:29,437
ที่น้องชายคนนั้นต้องประสบพบเจอ

101
00:05:30,488 --> 00:05:33,442
เพราะนานแสนนานแล้วที่ไม่มีใคร
ตั้งใจฟังเขาจริง ๆ

102
00:05:34,081 --> 00:05:39,513
แต่ในทันทีที่เพื่อนและครอบครัวเริ่มฟังเขา

103
00:05:39,537 --> 00:05:44,350
ก้าวแรกสู่การก้าวพ้นความโดดเดี่ยวประเภทนี้
ได้เริ่มขึ้นแล้ว

104
00:05:44,374 --> 00:05:48,343
เราแสดงถึงความโดดเดี่ยวในความสัมพันธ์
ด้วยเช่นกัน

105
00:05:48,367 --> 00:05:53,139
เหมือนกับตอนที่พ่อแม่ยอมอยู่ด้วยกัน
แค่เพื่อลูก ๆ ของพวกเขา

106
00:05:53,163 --> 00:05:56,022
แต่สุดท้ายกลายเป็นทำร้าย
ครอบครัวทั้งครอบครัว

107
00:05:57,182 --> 00:06:03,279
พวกเราให้ผู้เล่นตกอยู่ตรงกลาง
ตอนที่พ่อแม่กำลังทะเลาะกันตรงนั้นจริง ๆ

108
00:06:03,303 --> 00:06:05,154
และคุณโดนทำร้ายอยู่ตรงกลาง

109
00:06:05,545 --> 00:06:10,146
พวกเขาไม่แม้แต่จะเห็นว่าลูกสาวของเขา
เคย์ ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ

110
00:06:10,170 --> 00:06:11,891
จนกระทั่งเธอทนไม่ไหว

111
00:06:13,016 --> 00:06:18,047
นอกจากนั้นพวกเรายังแสดงถึงความโดดเดี่ยว
ผ่านปัญหาสุขภาพจิต

112
00:06:18,071 --> 00:06:22,150
โดยใช้แฟนของเคย์
ผู้ทุกข์ทรมานจากอาการซึมเศร้า

113
00:06:22,174 --> 00:06:24,692
และแสดงให้เห็นว่าในบางครั้ง

114
00:06:24,716 --> 00:06:30,296
การใส่ใจกับสุขภาวะของตัวเองเป็นอันดับแรก
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

115
00:06:31,770 --> 00:06:35,233
แฟนของเธอมักจะพรางความรู้สึกของเขา

116
00:06:35,257 --> 00:06:39,352
ดังนั้นเขาปรากฏกาย เป็นหมาป่าสีขาว
ผู้เปล่งประกายและแสนสันโดษ

117
00:06:39,376 --> 00:06:43,828
แต่เมื่อเขาเริ่มมีปฏิสัมพันธ์
กับแฟนสาวของเขา เคย์

118
00:06:43,852 --> 00:06:45,439
หน้ากากก็ร่วงหล่น

119
00:06:45,463 --> 00:06:48,829
และเราได้เห็นสุนัขสีดำอยู่ใต้หน้ากาก

120
00:06:48,853 --> 00:06:50,152
นั่นคือความซึมเศร้า

121
00:06:51,355 --> 00:06:54,623
บ่อยครั้งเราเลือกที่จะยิ้ม

122
00:06:54,647 --> 00:06:58,304
แทนที่จะจัดการกับปัญหาที่อยู่ในมือ

123
00:06:58,328 --> 00:07:01,006
ซึ่งท้ายที่สุดกลับทำให้มันเลวร้ายยิ่งขึ้น

124
00:07:01,030 --> 00:07:03,138
กระทบผู้คนรอบตัวเรา

125
00:07:03,162 --> 00:07:05,220
และทำลายความสัมพันธ์ของเรา

126
00:07:07,561 --> 00:07:08,827
ในส่วนตัวของเคย์เอง

127
00:07:08,851 --> 00:07:13,248
เรานำเสนอด้วยการแยกอารมณ์พื้นฐานของเธอ
ออกมาเป็นส่วนๆ

128
00:07:14,457 --> 00:07:15,732
บางอารมณ์ช่วยเหลือคุณ

129
00:07:15,756 --> 00:07:17,880
บางอารมณ์พยายามที่จะหยุดคุณ

130
00:07:18,994 --> 00:07:22,165
ความแคลงใจในตัวเองคือสัตว์ตัวใหญ่ยักษ์

131
00:07:22,189 --> 00:07:25,408
พยายามเป่าหูเคย์ตลอดเวลาว่าเธอไร้ค่าแค่ไหน

132
00:07:25,432 --> 00:07:27,690
ว่าเธอควรยอมแพ้ซะ

133
00:07:28,167 --> 00:07:29,646
เหมือนกับในชีวิตจริงนั่นแหละ

134
00:07:30,531 --> 00:07:32,869
เมื่อความแคลงใจในตัวเองกำลังขวางทางชีวิต

135
00:07:32,893 --> 00:07:35,128
และดูราวกับว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวข้ามมัน

136
00:07:36,271 --> 00:07:40,705
การทลายความแคลงใจในตัวเองที่มีอยู่ทั่วไป
เป็นกระบวนการแบบค่อยเป็นค่อยไป

137
00:07:40,729 --> 00:07:44,501
แต่ในเกมคุณสามารถลดขนาดมันอย่างช้า ๆ

138
00:07:44,525 --> 00:07:46,981
จนมันเปลี่ยนจากความแคลงใจในตัวเอง

139
00:07:47,005 --> 00:07:48,791
ไปเป็นความสงสัยที่ดี

140
00:07:48,815 --> 00:07:51,445
จนคุณสามารถไว้ใจคำแนะนำของมันในท้ายที่สุด

141
00:07:52,544 --> 00:07:55,251
เรานำเสนอเรื่องการทำร้ายตัวเองด้วย

142
00:07:55,769 --> 00:07:57,391
มันคือปีศาจขนาดมหึมา

143
00:07:57,415 --> 00:08:00,722
ซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ บริเวณใต้ผิวน้ำตลอดเวลา

144
00:08:01,627 --> 00:08:04,635
จริง ๆ แล้ว การทำร้ายตัวเอง
คือศัตรูหลักของเกม

145
00:08:04,659 --> 00:08:08,673
มันพยายามทำให้คุณจมลงในทะเลน้ำตาอยู่เสมอ

146
00:08:09,432 --> 00:08:11,857
แต่ต่อให้มันทำให้คุณจมได้จริง ๆ

147
00:08:11,881 --> 00:08:13,878
คุณจะตื่นขึ้นในชั่วขณะก่อนที่คุณจะจม

148
00:08:13,902 --> 00:08:16,732
และคุณจะมีโอกาสที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง

149
00:08:17,432 --> 00:08:19,913
พวกเราต้องการแสดงให้เห็นว่า

150
00:08:19,937 --> 00:08:22,711
เราทุกคนต่างผ่านความยากลำบากในชีวิต

151
00:08:22,711 --> 00:08:23,761
เราทุกคน

152
00:08:23,761 --> 00:08:29,458
แต่อย่างน้อยถ้าคุณลุกขึ้น
และพยายามที่จะก้าวไปข้างหน้า

153
00:08:29,482 --> 00:08:34,079
มีแนวโน้มอย่างมากที่คุณจะสามารถ
ก้าวข้ามผ่านอุปสรรค

154
00:08:34,103 --> 00:08:35,599
ทีละก้าว ทีละก้าว

155
00:08:37,742 --> 00:08:43,897
ความรื่นรมย์คือสิ่งที่เคย์ไม่สามารถ
โอบกอดหรือได้สัมผัส

156
00:08:43,921 --> 00:08:46,675
มันเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลเสมอ

157
00:08:46,699 --> 00:08:49,198
เราใช้ตัวเคย์ในวัยเด็กแทนความเบิกบานใจ

158
00:08:49,222 --> 00:08:50,590
เธอใส่เสื้อกันฝนสีเหลืองสด

159
00:08:50,614 --> 00:08:53,834
เธอจึงไม่อ่อนแอต่อทะเลน้ำตา

160
00:08:53,858 --> 00:08:57,101
แต่ความเบิกบานสามารถกลายเป็นความหมกมุ่นได้

161
00:08:57,125 --> 00:08:59,188
และเริ่มเป็นอันตรายต่อเคย์

162
00:08:59,212 --> 00:09:02,284
เหมือนกับตอนที่เธอเริ่มหมกมุ่นกับแฟนของเธอ

163
00:09:02,974 --> 00:09:08,656
ความเบิกบานใจไม่มีทางกลับสู่สภาวะปกติ
จนกว่าเคย์จะรู้ตัวว่า

164
00:09:08,680 --> 00:09:13,502
ความสุขของเธอนั้น
ไม่ควรขึ้นอยู่กับคนอื่น

165
00:09:13,526 --> 00:09:15,700
ยกเว้นตัวเธอเอง

166
00:09:17,977 --> 00:09:20,904
ปีศาจทุกตัวของเรามีลักษณะใหญ่โตและน่ากลัว

167
00:09:20,928 --> 00:09:24,203
แต่ถ้าคุณก้าวข้ามความไม่อยากทำ
และเผชิญหน้ากับมัน

168
00:09:24,227 --> 00:09:28,278
ไม่นานคุณจะเห็นว่า
พวกมันไม่ใช่ปีศาจเลยสักนิด

169
00:09:28,302 --> 00:09:33,603
เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เปราะบาง
ที่รู้สึกประดังประเดจากสิ่งที่โถมใส่ชีวิต

170
00:09:36,325 --> 00:09:39,062
ทุก ๆ อารมณ์เหล่านั้น

171
00:09:39,086 --> 00:09:42,511
การสงสัยในตัวเอง
หรือแม้กระทั่งการทำร้ายตัวเอง

172
00:09:42,535 --> 00:09:44,838
ไม่ได้หายไปจากเกมของพวกเราเสียทีเดียว

173
00:09:46,292 --> 00:09:52,190
ใจความหลักจึงไม่ใช่แค่วิ่งไขว่คว้า
ความเบิกบานใจหรือความสุข

174
00:09:52,214 --> 00:09:55,164
แต่คือการโอบกอดทุก ๆ อารมณ์ของคุณ

175
00:09:55,188 --> 00:09:57,365
และนำมันเข้าสู่สมดุล

176
00:09:59,138 --> 00:10:02,934
ทำใจรับความรู้สึกไม่ดีในบางครั้งได้

177
00:10:05,468 --> 00:10:09,099
ทุก ๆ คนมีเรื่องราวของความโดดเดี่ยว
ให้เล่าขาน

178
00:10:09,123 --> 00:10:13,888
ความตระหนักรู้ในครั้งนี้
เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งสำหรับฉัน

179
00:10:13,910 --> 00:10:16,053
ทำให้ฉันเปิดใจกับอารมณ์ของตัวเองมากขึ้น

180
00:10:16,077 --> 00:10:19,842
และเอาใจใส่กับชีวิตส่วนตัวของฉัน

181
00:10:19,866 --> 00:10:22,270
เพื่อนของฉัน ครอบครัวของฉันมากขึ้นด้วย

182
00:10:23,274 --> 00:10:24,641
ตอนที่เราปล่อยเกมนี้ออกไป

183
00:10:24,665 --> 00:10:27,985
แฟนเกมหลายพันคนเขียนถึงเรา

184
00:10:28,009 --> 00:10:30,606
ทุกคนแบ่งปันเรื่องราวของพวกเขากับเรา

185
00:10:30,630 --> 00:10:35,439
และบอกเราว่า
พวกเขาไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไปแล้ว

186
00:10:35,463 --> 00:10:37,796
เพียงเพราะเขาได้เล่นเกมของเรา

187
00:10:38,497 --> 00:10:41,419
หลายคนเขียนถึงเราว่าเขารู้สึกถึงความหวัง

188
00:10:41,443 --> 00:10:45,102
ว่าจะมีอนาคตที่ดีกว่าสำหรับพวกเขา
เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปี

189
00:10:45,955 --> 00:10:48,625
อีกหลายคนเขียนถึงเรา
ว่าตอนนี้พวกเขากำลังจะไปบำบัด

190
00:10:49,584 --> 00:10:54,054
เพียงเพราะเขาได้เล่นเกมของเรา

191
00:10:54,078 --> 00:10:57,060
และรู้สึกมีความหวังว่าจะก้าวข้าม
ความยากลำบากของพวกเขาได้

192
00:10:59,155 --> 00:11:00,629
เกมของเราไม่ใช่การบำบัด

193
00:11:00,653 --> 00:11:02,273
มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อการบำบัด

194
00:11:02,297 --> 00:11:05,217
แค่เพื่อนของฉันและฉัน
แบ่งปันเรื่องราวของเราก็เท่านั้น

195
00:11:05,241 --> 00:11:07,932
ผ่านศิลปะของพวกเรา ซึ่งก็คือวิดีโอเกม

196
00:11:07,956 --> 00:11:11,711
แต่พวกเรารู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง

197
00:11:11,711 --> 00:11:12,711
สำหรับทุก ๆ ข้อความ

198
00:11:12,711 --> 00:11:14,447
ที่ทำให้ได้รู้ว่าผู้คนรู้สึกดีขึ้น

199
00:11:14,471 --> 00:11:17,999
เพียงเพราะพวกเราแบ่งปันเรื่องราวของเรา
กับพวกเขา

200
00:11:19,456 --> 00:11:20,915
ซึ่ง...

201
00:11:20,939 --> 00:11:27,932
ฉันเอาชนะความอยากช่วยคนอื่นไม่ได้เสียหมด

202
00:11:27,956 --> 00:11:30,129
แต่ไม่เห็นเป็นเรื่องยากจนอยากพยายามชนะแล้ว

203
00:11:30,740 --> 00:11:32,113
ฉันรักมัน

204
00:11:32,137 --> 00:11:36,748
ฉันแค่ต้องทำให้พอดี

205
00:11:36,772 --> 00:11:39,843
ไม่ให้มันขัดความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอีกต่อไป

206
00:11:39,867 --> 00:11:42,402
แต่จะช่วยให้ฉันผูกสัมพันธ์กับผู้คน
ได้เสียด้วยซ้ำ

207
00:11:44,264 --> 00:11:47,743
ดังนั้น ถ้าคุณมีปีศาจข้างใน

208
00:11:47,767 --> 00:11:51,456
ที่เกิดมาจากอารมณ์ด้านลบ

209
00:11:51,480 --> 00:11:54,915
เป้าหมายไม่ใช่แค่การฆ่าปีศาจ

210
00:11:54,939 --> 00:11:58,775
แต่ต้องเข้าใจว่ามนุษย์อย่างเรา ๆ 
นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อน

211
00:11:59,918 --> 00:12:06,173
ให้มองดูว่าส่วนไหนของชีวิตคุณที่ใหญ่เกิน
จนขาดแคลนด้านอื่น ๆ

212
00:12:06,920 --> 00:12:10,354
มองดูว่าอารมณ์ไหนที่คุณแทบไม่รู้สึก

213
00:12:10,378 --> 00:12:11,928
หรือ รู้สึกมากเกินไปในบางที

214
00:12:11,952 --> 00:12:14,511
และตั้งเป้าลดอารมณ์ที่ขึ้นสูงเหล่านั้น

215
00:12:15,191 --> 00:12:17,772
เรื่องทั้งหมดส่วนใหญ่เกี่ยวกับความเข้าใจ

216
00:12:17,796 --> 00:12:21,500
ว่าทุกลักษณะของอารมณ์และความยากลำบาก

217
00:12:21,524 --> 00:12:23,939
ทำให้เราเป็นในสิ่งที่เรียกว่า

218
00:12:23,963 --> 00:12:25,183
มนุษย์

219
00:12:26,162 --> 00:12:27,324
ขอบคุณ

220
00:12:27,348 --> 00:12:29,142
(เสียงปรบมือ)