WEBVTT 00:00:01.014 --> 00:00:02.301 سلام به همگی. 00:00:02.325 --> 00:00:06.449 باعث افتخار من است که اینجا برای شما سخنرانی می‌کنم. 00:00:06.449 --> 00:00:11.632 موضوعی که امروز درمورد آن صحبت خواهم کرد، شانس و عدالت است. 00:00:11.680 --> 00:00:13.602 و ارتباط میان این دو. NOTE Paragraph 00:00:14.373 --> 00:00:15.530 چند سال پیش، 00:00:15.554 --> 00:00:18.952 یکی از دانشجویان سابقم با من تماس گرفت 00:00:18.976 --> 00:00:21.014 تا درمورد دخترش صحبت کند. 00:00:21.038 --> 00:00:24.273 مشخص شد که دخترش دانش‌آموز سال آخر دبیرستان است. 00:00:24.297 --> 00:00:28.521 و بطورجدی علاقمند به ورود به کالج سوارثمور بود، 00:00:28.545 --> 00:00:29.847 جایی که من تدریس می‌کردم. 00:00:29.871 --> 00:00:35.323 و او می‌خواست نظر من را درمورد اینکه دخترش موفق می‌شود یا نه بداند. 00:00:35.347 --> 00:00:39.681 ورود به کالج سوارثمور دشواری زیادی دارد. 00:00:39.705 --> 00:00:42.378 پس من گفتم،«خب، درمورد دخترت بهم بگو.» 00:00:42.402 --> 00:00:44.135 و او درموردش با من صحبت کرد. 00:00:44.159 --> 00:00:46.706 اینکه نمراتش و امتیازاتش چگونه بود، 00:00:46.730 --> 00:00:49.366 فعالیت های ‌فوق‌برنامه‌ای‌اش. 00:00:49.390 --> 00:00:51.730 و اینکه او مثل یک فوق‌ستاره به ‌نظر می‌رسد. 00:00:51.730 --> 00:00:53.840 یک بچه فوق‌العاده و شگفت‌آور. 00:00:53.859 --> 00:00:56.164 پس من گفتم، «او افسانه‌ای به ‌نظر می‌رسد. 00:00:56.188 --> 00:00:58.850 به‌نظر می‌رسد که او نمونه بارز دانش‌آموزی است، 00:00:58.874 --> 00:01:02.140 که سوارثمور دوست دارد داشته باشد.» 00:01:02.164 --> 00:01:05.858 و سپس او گفت،«خب، آیا این یعنی که او موفق خواهد شد؟» 00:01:06.035 --> 00:01:08.034 و من گفتم، «نه. 00:01:08.482 --> 00:01:11.952 در کلاس های سوارثمور جایگاه کافی 00:01:11.952 --> 00:01:14.757 برای همه کسانی‌که خوب هستند وجود ندارد. 00:01:14.781 --> 00:01:18.764 جایگاه کافی در هاروارد یا یل یا پرینستون یا استنفورد وجود ندارد. 00:01:18.788 --> 00:01:23.256 جایگاه کافی در گوگل، آمازون یا اپل وجود ندارد. 00:01:23.280 --> 00:01:28.100 جایگاه کافی در کنفرانس‌های TED وجود ندارد. 00:01:28.124 --> 00:01:30.340 افراد خوب بسیار زیادی وجود دارند. 00:01:30.364 --> 00:01:33.778 و بعضی از آن‌ها موفق نخواهند شد.» 00:01:34.261 --> 00:01:37.207 و گفت،«خب، ما باید چه کار کنیم؟» 00:01:38.113 --> 00:01:41.096 گفتم، «سوال بسیار خوبی است.» NOTE Paragraph 00:01:41.833 --> 00:01:44.100 ما قرار است چه کار کنیم؟ 00:01:44.124 --> 00:01:48.185 من می‌دانم که کالج‌ها و دانشگاه‌ها چه کردند. 00:01:48.209 --> 00:01:51.146 اگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم، 00:01:51.170 --> 00:01:56.066 کاری که آن‌ها انجام دادند بالا بردن استاندارد‌ها بوده است. 00:01:56.136 --> 00:02:02.130 چون قبول کردن افرادی که صلاحیت کمتری دارند، 00:02:02.254 --> 00:02:04.841 و رد کردن کسانی‌ که صلاحیت بیشتری دارند، منصفانه نیست. 00:02:04.865 --> 00:02:09.091 پس تو به بالا و بالاتر بردن استاندارد‌ها ادامه می‌دهی 00:02:09.171 --> 00:02:11.394 تا اینکه آن‌ها به صلاحیت کافی برای پذیرفته شدن دست‌یابند. 00:02:11.418 --> 00:02:15.684 فقط تعدادی از دانش‌آموزان شایسته را می‌توانید جمع کنید. NOTE Paragraph 00:02:15.708 --> 00:02:22.186 و این نادیده گرفتن باعث می‌شود تا مردم حس‌ کنند که پس انصاف وعدالت چیست. 00:02:22.210 --> 00:02:25.188 مردم در جامعه آمریکایی نظرات مختلفی دارند 00:02:25.212 --> 00:02:28.995 درمورد معنای آن، که می‌گویند فقط نوعی از یک فرایند است، 00:02:29.019 --> 00:02:32.813 ولی فکرمی‌کنم یک چیز وجود دارد که همگی در آن باهم موافقند. 00:02:32.837 --> 00:02:35.927 که در یک سیستم، یک سیستم عادلانه، 00:02:35.951 --> 00:02:37.846 مردم به چیزی که حقشان است می‌رسند. NOTE Paragraph 00:02:37.846 --> 00:02:40.024 و چیزی که من به دانشجوی سابقم گفتم 00:02:40.024 --> 00:02:45.474 این است که وقتی زمان پذیرش دانشگاه فرا رسید، 00:02:45.474 --> 00:02:49.294 اینکه مردم آنچه که سزاوارش هستند را به‌دست می‌آورند درست نیست. 00:02:49.318 --> 00:02:52.828 برخی از مردم به آنچه حقشان است می‌رسند و برخی نه، 00:02:52.852 --> 00:02:56.002 و این تنها راهی است که هست. NOTE Paragraph 00:02:56.026 --> 00:02:59.649 وقتی سطح نیاز را بالامی‌برید همانطور که دانشگاه ها اینکار را کردند. 00:02:59.673 --> 00:03:02.673 چیزی که انجام داده‌اید به راه انداختن یک مسابقه دیوانه‌‌وار است 00:03:02.697 --> 00:03:05.062 میان دانش‌آموزان دبیرستانی، 00:03:05.086 --> 00:03:08.384 زیرا خوب بودن کافی نیست، 00:03:08.408 --> 00:03:10.411 به اندازه کافی خوب بودن کافی نیست. 00:03:10.435 --> 00:03:14.111 شما باید بهتر از هرکس دیگری که درخواست ورود می‌دهد باشید. 00:03:14.135 --> 00:03:16.302 و کاری که این روش انجام داد، 00:03:16.326 --> 00:03:18.108 یا چیزی که این روش به آن کمک کرد، 00:03:18.132 --> 00:03:21.680 نوعی از همه‌گیری اضطراب و افسردگی است 00:03:21.704 --> 00:03:25.138 که تنها باعث تخریب نوجوانان ما می‌شود. 00:03:25.162 --> 00:03:28.491 ما داریم یک نسل را با این نوع از رقابت نابود می‌کنیم. NOTE Paragraph 00:03:28.491 --> 00:03:30.660 همانطور که داشتم به این موضوع فکر می‌کردم، 00:03:30.684 --> 00:03:33.743 به ذهنم خطورکرد که راهی برای حل این مشکل وجود دارد، 00:03:33.936 --> 00:03:36.047 و این کاری است که می‌توانیم انجام دهیم: 00:03:37.056 --> 00:03:39.573 وقتی مردم به دانشگاه درخواست ورود می‌دهند، 00:03:39.597 --> 00:03:45.481 بین متقاضیان تفاوت‌هایی قائل می‌شویم تا تشخیص دهیم کدامشان به‌قدر کافی خوبند 00:03:45.505 --> 00:03:47.324 تا موفق شوند و کدامشان خوب نیستند، 00:03:47.348 --> 00:03:50.889 و آن‌هایی را که به اندازه کافی خوب نیستند تا موفق شوند رد می‌کنیم، 00:03:50.913 --> 00:03:54.646 و سپس نام بقیه را داخل کلاه قرار می‌دهیم، 00:03:54.670 --> 00:03:56.962 و بصورت اتفاقی از بینشان انتخاب می‌کنیم 00:03:56.986 --> 00:03:58.921 و قبولشان می‌کنیم. 00:03:58.945 --> 00:04:02.548 به عبارت دیگر، پذیرش دانشگاه را بصورت قرعه‌کشی برگزار می‌کنیم، 00:04:02.572 --> 00:04:08.224 و شاید پیشنهادات شغلی در شرکت های فناوری را بصورت قرعه‌کشی انجام می‌دهیم، 00:04:08.248 --> 00:04:10.019 و--تفکر را نابود می‌‌کنیم-- 00:04:10.019 --> 00:04:14.024 شاید ما درمورد اینکه چه کسی را دعوت کنیم تا در TED سخنرانی کند را 00:04:14.048 --> 00:04:15.672 بصورت قرعه‌کشی انجام می‌دهیم. NOTE Paragraph 00:04:15.672 --> 00:04:17.676 حالا، اشتباه برداشت نکنید، 00:04:17.700 --> 00:04:22.206 یک قرعه‌کشی مثل این، ناعدالتی را برطرف نخواهدکرد. 00:04:22.230 --> 00:04:26.410 همچنان افرادی خواهند بود که به آنچه حقشان است نمی‌رسند. 00:04:26.434 --> 00:04:28.568 اما حداقل صادقانه است. 00:04:28.592 --> 00:04:34.738 این روش، ناعدالتی را آشکار می‌کند به‌جای آنکه به چیز دیگری تظاهر کند، 00:04:34.762 --> 00:04:37.964 و بادکنک غیرقابل‌قبول فشار را که امروزه 00:04:37.988 --> 00:04:42.170 بچه های دبیرستانی ما زیرآن زندگی می‌کنند را سوراخ می‌کند. NOTE Paragraph 00:04:42.847 --> 00:04:46.673 پس چرا این پیشنهاد کاملا خوب و منطقی است، 00:04:46.697 --> 00:04:48.892 اگر خودم بگویم، 00:04:48.916 --> 00:04:51.165 بحث جدی ندارد؟ 00:04:51.776 --> 00:04:53.215 فکرکنم بدانم چرا. 00:04:53.663 --> 00:04:56.522 فکرکنم به این خاطراست که از این فکرمتنفریم 00:04:56.546 --> 00:05:03.092 که اتفاقات مهم زندگی ممکن است اتفاقی و شانسی رخ دهند، 00:05:03.116 --> 00:05:07.694 که کنترل اتفاقات مهم زندگیمان دست خودمان نیست. 00:05:07.718 --> 00:05:09.127 من از این فکرمتنفرم. 00:05:09.151 --> 00:05:12.239 تعجب‌برانگیز نیست که مردم از این فکر متنفرند، 00:05:12.263 --> 00:05:15.970 اما همه چیز به همین سادگی درجریان است. NOTE Paragraph 00:05:16.759 --> 00:05:21.516 اول از همه، پذیرش دانشگاه ها همچنان یک قرعه‌کشی است. 00:05:21.540 --> 00:05:25.102 فرقش این است که مسئولان پذیرش دانشگاه‌ها تظاهر می‌کنند که اینطور نیست. 00:05:25.126 --> 00:05:27.243 پس بیایید درموردش صادق باشیم، NOTE Paragraph 00:05:27.267 --> 00:05:28.716 دوم اینکه، 00:05:28.740 --> 00:05:32.129 فکر می‌کنم اگر قبول کنیم که این یک قرعه‌کشی است، 00:05:32.153 --> 00:05:36.575 باعث می‌شود که اهمیت خوش‌شانسی را تصدیق کنیم 00:05:36.599 --> 00:05:38.939 تقریبا در هرلحظه زندگیمان. NOTE Paragraph 00:05:38.963 --> 00:05:41.419 من را باورکنید. 00:05:41.981 --> 00:05:46.688 تقریبا تمام اتفاقت مهم زندگی من رخ داده‌اند، 00:05:46.712 --> 00:05:47.912 تا حد زیادی، 00:05:47.936 --> 00:05:49.615 در نتیجه‌ی یک شانس خوب، 00:05:50.779 --> 00:05:54.078 وقتی هفده ساله بودم، خانواده‌ام نیویورک را ترک کردند 00:05:54.102 --> 00:05:56.519 و به شهرستان وینچستر رفتند، 00:05:56.543 --> 00:05:58.162 درست به هنگام بازشدن مدارس، 00:05:58.186 --> 00:06:01.456 من دختر دوست‌داشتنی جوانی را ملاقات کردم که دوستم شد، 00:06:01.480 --> 00:06:03.873 و سپس به دوست صمیصمی‌ام تبدیل شد، 00:06:03.897 --> 00:06:06.789 بعد از آن دوست‌دخترم شد 00:06:06.813 --> 00:06:09.243 و بعد همسرم شد. 00:06:09.267 --> 00:06:11.329 خوشبختانه، هنوز هم همسرم است 00:06:11.353 --> 00:06:13.456 برای ۵۲ سال. 00:06:13.480 --> 00:06:17.257 من تلاش زیادی برای این انجام ندادم. این یک خوش‌شانسی تصادفی بود NOTE Paragraph 00:06:18.056 --> 00:06:19.525 به دانشگاه رفتم، 00:06:19.549 --> 00:06:25.009 و ترم اول، در یک کلاس مقدماتی روانشناسی ثبت‌نام کردم. 00:06:25.033 --> 00:06:27.129 من حتی نمی‌دانستم که روانشناسی چیست، 00:06:27.153 --> 00:06:29.880 اما در برنامه‌ام جا گرفت و نیا‌ز‌هایم را براورده کرد، 00:06:29.904 --> 00:06:31.079 پس من هم برداشتمش. 00:06:31.103 --> 00:06:33.429 و از شانس کلاس توسط 00:06:33.453 --> 00:06:38.215 یک معلم فوق‌ستاره روانشناسی مقدماتی، یک افسانه، تدریس می‌شد. 00:06:38.767 --> 00:06:42.012 به همین دلیل، من به یک دانشجوی رشته روانشناسی تبدیل شدم. NOTE Paragraph 00:06:42.036 --> 00:06:43.861 برای تحصیلات تکمیلی‌ام. 00:06:43.885 --> 00:06:45.765 داشتم دانشگاه را تمام می‌کردم. 00:06:45.789 --> 00:06:48.546 که یکی از دوستانم که در سوارثمور تدریس می‌کرد تصمیمی گرفت 00:06:48.570 --> 00:06:51.373 اینکه دیگر نمی‌خواست پروفسور باشد، 00:06:51.397 --> 00:06:54.489 و به دانشگاه پزشکی رفت. 00:06:55.072 --> 00:06:57.630 همان شغلی که او به آن مشغول بود، 00:06:57.654 --> 00:07:00.430 من برای آن درخواست دادم، و قبول شدم، 00:07:00.454 --> 00:07:02.951 تنها شغلی که برای داشتنش درخواست دادم. 00:07:02.975 --> 00:07:06.378 من ۴۵سال در سوارثمور تدریس کردم، 00:07:06.402 --> 00:07:10.812 موسسه‌ای که تاثیر زیادی بر شکلی که حرفه من ایجاد کرده ‌است داشت. NOTE Paragraph 00:07:10.836 --> 00:07:12.879 و فقط یک مثال درآخر می‌زنم، 00:07:12.903 --> 00:07:16.716 من یک سخنرانی درمورد بعضی از کار‌هایم در نیویورک داشتم، 00:07:16.740 --> 00:07:20.813 و در میان حضار کسی بود که بعد از سخنرانی‌ام پیشم آمد. 00:07:20.837 --> 00:07:22.229 خودش را معرفی کرد. 00:07:22.253 --> 00:07:23.878 گفت، «نامم کریس است. 00:07:23.902 --> 00:07:26.212 آیا مایل هستید در TED سخنرانی کنید؟» 00:07:27.370 --> 00:07:30.094 و جواب من این بود که، «TED چیست؟» 00:07:31.090 --> 00:07:33.356 خب، منظورم این است که، او به من گفت، 00:07:33.380 --> 00:07:37.338 و آن زمان TEDچیزی نبود که الان هست. 00:07:37.362 --> 00:07:38.825 اما در سال‌های پیش‌آمده، 00:07:38.849 --> 00:07:41.149 سخنرانی‌های من درTED دیده شدند 00:07:41.173 --> 00:07:43.756 توسط بیشتر از ۲۰میلیون نفر. NOTE Paragraph 00:07:44.278 --> 00:07:46.713 پس نتیجه این است که، من مرد خوش‌شانسی هستم. 00:07:46.737 --> 00:07:48.533 من درمورد ازدواجم خوش‌شانسم. 00:07:48.557 --> 00:07:50.251 درمورد تحصیلاتم خوش‌شانسم. 00:07:50.275 --> 00:07:52.403 درمورد شغلم خوش‌شانسم. 00:07:52.427 --> 00:07:57.661 و خوش‌شانس هستم که سکویی داشتم و صدایم در جایی مثل TED شنیده می‌شود. NOTE Paragraph 00:07:57.661 --> 00:08:00.673 آیا استحقاق موفقیتی را که به‌ دست‌آورده‌ام دارم؟ 00:08:00.697 --> 00:08:02.482 البته که مستحق آن هستم، 00:08:02.506 --> 00:08:06.072 درست همانطور که احتمالا شما هم استحقاق داشتن موفقیتتان را دارید. 00:08:06.072 --> 00:08:10.757 اما همچنین بسیاری از مردم هستند که همچون ما استحقاق موفقیت را دارند. 00:08:10.781 --> 00:08:12.718 کسانی ‌که آن را ندارند. NOTE Paragraph 00:08:13.620 --> 00:08:16.276 خب آبا مردم چبزی که حقش را دارند به ‌دست می‌آورند؟ 00:08:16.300 --> 00:08:18.310 آیا جامعه عادل است؟ 00:08:19.042 --> 00:08:20.754 البته که نه. 00:08:20.778 --> 00:08:26.794 سخت کار کردن و رعایت قوانین تضمینی برای هیچ‌چیز نیست. 00:08:26.818 --> 00:08:31.118 اگر قدر این ناعدالتی اجتناب‌ناپذیر 00:08:31.142 --> 00:08:33.718 و قطعیت شانس خوب را بدانیم، 00:08:33.742 --> 00:08:36.171 ممکن است از خودمان بپرسیم 00:08:36.195 --> 00:08:38.251 چه مسئولیت‌هایی داریم 00:08:38.275 --> 00:08:44.056 درقبال افرادی که در این زمانه همه‌گیری بعنوان قهرمان از آن‌ها تجلیل می‌کنیم 00:08:44.080 --> 00:08:47.591 وقتی‌که یک بیماری جدی خانواده را درگیر می‌کند 00:08:47.615 --> 00:08:51.593 و آن‌ها برای اطمینان از اینکه همه‌شان سالم می‌مانند 00:08:51.617 --> 00:08:55.641 و زندگیشان نابود نمی‌شود، با این بیماری مقابله می‌کنند؟ 00:08:55.665 --> 00:08:59.466 ما چه چیزی به کسانی بدهکاریم 00:08:59.490 --> 00:09:02.867 که سخت کار می‌کنند و کمتر از ما خوش‌شانس هستند؟ NOTE Paragraph 00:09:03.507 --> 00:09:05.641 حدود نیم قرن پیش، 00:09:05.665 --> 00:09:09.522 فیلسوف جان راول کتابی نوشت به نام «نظریه عدالت» 00:09:09.546 --> 00:09:14.808 ودر این کتاب، مفهومی را معرفی کرد به نام «حجاب جهل». 00:09:14.832 --> 00:09:16.422 سوالی که مطرح کرد این بود: 00:09:16.446 --> 00:09:22.126 اگر نمی‌دانستید قراربود موقعیتتان درجامعه چه باشد، 00:09:22.150 --> 00:09:26.166 دوست دارید چه نوع جامعه‌ای را بسازید؟ 00:09:26.190 --> 00:09:27.898 و چیزی که پیشنهاد داد 00:09:27.922 --> 00:09:30.995 این است که وقتی نمی‌دانیم قصد ورود به جامعه را داریم 00:09:31.019 --> 00:09:32.838 در بهترین شرایط یا بدترین شرایط، 00:09:32.862 --> 00:09:36.660 چیزی که می‌خواهیم جامعه‌ای است که تا حد بسیار زیادی متعادل است، 00:09:36.684 --> 00:09:38.530 پس حتی بدشانسی هم 00:09:38.554 --> 00:09:43.333 می‌تواند زندگی با‌معنا و نجیبانه و رضایت‌بخشی داشته باشد. NOTE Paragraph 00:09:43.357 --> 00:09:49.338 پس همه این افراد خوش‌شانس و مردم موفق را به جوامع خود برگردانید، 00:09:49.362 --> 00:09:56.340 و کاری را انجام دهید که مطمئن شوید ما افتخار می‌کنیم و اهمیت می‌دهیم 00:09:56.364 --> 00:10:00.369 به مردمی که همچون ما لایق به موفقیت رسیدن هستند، 00:10:00.393 --> 00:10:02.269 اما فقط به اندازه ما خوش‌شانس نیستند. NOTE Paragraph 00:10:02.293 --> 00:10:03.527 ممنون.