1
00:00:01,014 --> 00:00:02,301
سلام به همگی.

2
00:00:02,325 --> 00:00:06,449
باعث افتخار من است که اینجا 
برای شما سخنرانی می‌کنم.

3
00:00:06,449 --> 00:00:11,632
موضوعی که امروز درمورد آن صحبت خواهم کرد،
شانس و عدالت است.

4
00:00:11,680 --> 00:00:13,602
و ارتباط میان این دو.

5
00:00:14,373 --> 00:00:15,530
چند سال پیش،

6
00:00:15,554 --> 00:00:18,952
یکی از دانشجویان سابقم با من تماس گرفت

7
00:00:18,976 --> 00:00:21,014
تا درمورد دخترش صحبت کند.

8
00:00:21,038 --> 00:00:24,273
مشخص شد که دخترش دانش‌آموز
سال آخر دبیرستان است.

9
00:00:24,297 --> 00:00:28,521
و بطورجدی علاقمند به ورود 
به کالج سوارثمور بود،

10
00:00:28,545 --> 00:00:29,847
جایی که من تدریس می‌کردم.

11
00:00:29,871 --> 00:00:35,323
و او می‌خواست نظر من را درمورد اینکه 
دخترش موفق می‌شود یا نه بداند.

12
00:00:35,347 --> 00:00:39,681
ورود به کالج سوارثمور دشواری زیادی دارد.

13
00:00:39,705 --> 00:00:42,378
پس من گفتم،«خب، درمورد دخترت بهم بگو.»

14
00:00:42,402 --> 00:00:44,135
و او درموردش با من صحبت کرد.

15
00:00:44,159 --> 00:00:46,706
اینکه نمراتش و امتیازاتش چگونه بود،

16
00:00:46,730 --> 00:00:49,366
فعالیت های ‌فوق‌برنامه‌ای‌اش.

17
00:00:49,390 --> 00:00:51,730
و اینکه او مثل یک فوق‌ستاره
به ‌نظر می‌رسد.

18
00:00:51,730 --> 00:00:53,840
یک بچه فوق‌العاده و شگفت‌آور.

19
00:00:53,859 --> 00:00:56,164
پس من گفتم، «او افسانه‌ای به ‌نظر می‌رسد.

20
00:00:56,188 --> 00:00:58,850
به‌نظر می‌رسد که او نمونه بارز
دانش‌آموزی است،

21
00:00:58,874 --> 00:01:02,140
که سوارثمور دوست دارد داشته باشد.»

22
00:01:02,164 --> 00:01:05,858
و سپس او گفت،«خب، آیا این یعنی که او
موفق خواهد شد؟»

23
00:01:06,035 --> 00:01:08,034
و من گفتم، «نه.

24
00:01:08,482 --> 00:01:11,952
در کلاس های سوارثمور جایگاه کافی

25
00:01:11,952 --> 00:01:14,757
برای همه کسانی‌که خوب هستند وجود ندارد.

26
00:01:14,781 --> 00:01:18,764
جایگاه کافی در هاروارد یا یل یا 
پرینستون یا استنفورد وجود ندارد.

27
00:01:18,788 --> 00:01:23,256
جایگاه کافی در گوگل، آمازون 
یا اپل وجود ندارد.

28
00:01:23,280 --> 00:01:28,100
جایگاه کافی در کنفرانس‌های TED وجود ندارد.

29
00:01:28,124 --> 00:01:30,340
افراد خوب بسیار زیادی وجود دارند.

30
00:01:30,364 --> 00:01:33,778
و بعضی از آن‌ها موفق نخواهند شد.»

31
00:01:34,261 --> 00:01:37,207
و گفت،«خب، ما باید چه کار کنیم؟»

32
00:01:38,113 --> 00:01:41,096
گفتم، «سوال بسیار خوبی است.»

33
00:01:41,833 --> 00:01:44,100
ما قرار است چه کار کنیم؟

34
00:01:44,124 --> 00:01:48,185
من می‌دانم که کالج‌ها و دانشگاه‌ها
چه کردند.

35
00:01:48,209 --> 00:01:51,146
اگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم،

36
00:01:51,170 --> 00:01:56,066
کاری که آن‌ها انجام دادند بالا بردن 
استاندارد‌ها بوده است.

37
00:01:56,136 --> 00:02:02,130
چون قبول کردن افرادی که 
صلاحیت کمتری دارند،

38
00:02:02,254 --> 00:02:04,841
و رد کردن کسانی‌ که صلاحیت بیشتری دارند،
منصفانه نیست.

39
00:02:04,865 --> 00:02:09,091
پس تو به بالا و بالاتر بردن استاندارد‌ها 
ادامه می‌دهی

40
00:02:09,171 --> 00:02:11,394
تا اینکه آن‌ها به صلاحیت کافی برای 
پذیرفته شدن دست‌یابند.

41
00:02:11,418 --> 00:02:15,684
فقط تعدادی از دانش‌آموزان شایسته را
می‌توانید جمع کنید.

42
00:02:15,708 --> 00:02:22,186
و این نادیده گرفتن باعث می‌شود تا مردم 
حس‌ کنند که پس انصاف وعدالت چیست.

43
00:02:22,210 --> 00:02:25,188
مردم در جامعه آمریکایی نظرات مختلفی دارند

44
00:02:25,212 --> 00:02:28,995
درمورد معنای آن، که می‌گویند فقط نوعی
از یک فرایند است،

45
00:02:29,019 --> 00:02:32,813
ولی فکرمی‌کنم یک چیز وجود دارد 
که همگی در آن باهم موافقند.

46
00:02:32,837 --> 00:02:35,927
که در یک سیستم، یک سیستم عادلانه،

47
00:02:35,951 --> 00:02:37,846
مردم به چیزی که حقشان است می‌رسند.

48
00:02:37,846 --> 00:02:40,024
و چیزی که من به دانشجوی سابقم گفتم

49
00:02:40,024 --> 00:02:45,474
این است که وقتی زمان پذیرش 
دانشگاه فرا رسید،

50
00:02:45,474 --> 00:02:49,294
اینکه مردم آنچه که سزاوارش هستند را 
به‌دست می‌آورند درست نیست.

51
00:02:49,318 --> 00:02:52,828
برخی از مردم به آنچه حقشان است می‌رسند
و برخی نه،

52
00:02:52,852 --> 00:02:56,002
و این تنها راهی است که هست.

53
00:02:56,026 --> 00:02:59,649
وقتی سطح نیاز را بالامی‌برید همانطور
که دانشگاه ها اینکار را کردند.

54
00:02:59,673 --> 00:03:02,673
چیزی که انجام داده‌اید به راه انداختن
یک مسابقه دیوانه‌‌وار است

55
00:03:02,697 --> 00:03:05,062
میان دانش‌آموزان دبیرستانی،

56
00:03:05,086 --> 00:03:08,384
زیرا خوب بودن کافی نیست،

57
00:03:08,408 --> 00:03:10,411
به اندازه کافی خوب بودن کافی نیست.

58
00:03:10,435 --> 00:03:14,111
شما باید بهتر از هرکس دیگری که 
درخواست ورود می‌دهد باشید.

59
00:03:14,135 --> 00:03:16,302
و کاری که این روش انجام داد،

60
00:03:16,326 --> 00:03:18,108
یا چیزی که این روش به آن کمک کرد،

61
00:03:18,132 --> 00:03:21,680
نوعی از همه‌گیری اضطراب و افسردگی است

62
00:03:21,704 --> 00:03:25,138
که تنها باعث تخریب نوجوانان ما می‌شود.

63
00:03:25,162 --> 00:03:28,491
ما داریم یک نسل را با این نوع از رقابت 
نابود می‌کنیم.

64
00:03:28,491 --> 00:03:30,660
همانطور که داشتم به این موضوع 
فکر می‌کردم،

65
00:03:30,684 --> 00:03:33,743
به ذهنم خطورکرد که راهی برای حل این مشکل 
وجود دارد،

66
00:03:33,936 --> 00:03:36,047
و این کاری است که می‌توانیم انجام دهیم:

67
00:03:37,056 --> 00:03:39,573
وقتی مردم به دانشگاه درخواست ورود می‌دهند،

68
00:03:39,597 --> 00:03:45,481
بین متقاضیان تفاوت‌هایی قائل می‌شویم 
تا تشخیص دهیم کدامشان به‌قدر کافی خوبند

69
00:03:45,505 --> 00:03:47,324
تا موفق شوند و کدامشان خوب نیستند،

70
00:03:47,348 --> 00:03:50,889
و آن‌هایی را که به اندازه کافی خوب نیستند
تا موفق شوند رد می‌کنیم،

71
00:03:50,913 --> 00:03:54,646
و سپس نام بقیه را داخل کلاه قرار می‌دهیم،

72
00:03:54,670 --> 00:03:56,962
و بصورت اتفاقی از بینشان انتخاب می‌کنیم

73
00:03:56,986 --> 00:03:58,921
و قبولشان می‌کنیم.

74
00:03:58,945 --> 00:04:02,548
به عبارت دیگر، پذیرش دانشگاه را 
بصورت قرعه‌کشی برگزار می‌کنیم،

75
00:04:02,572 --> 00:04:08,224
و شاید پیشنهادات شغلی در شرکت های فناوری 
را بصورت قرعه‌کشی انجام می‌دهیم،

76
00:04:08,248 --> 00:04:10,019
و--تفکر را نابود می‌‌کنیم--

77
00:04:10,019 --> 00:04:14,024
شاید ما درمورد اینکه چه کسی را 
دعوت کنیم تا در TED سخنرانی کند را

78
00:04:14,048 --> 00:04:15,672
بصورت قرعه‌کشی انجام می‌دهیم.

79
00:04:15,672 --> 00:04:17,676
حالا، اشتباه برداشت نکنید،

80
00:04:17,700 --> 00:04:22,206
یک قرعه‌کشی مثل این، ناعدالتی 
را برطرف نخواهدکرد.

81
00:04:22,230 --> 00:04:26,410
همچنان افرادی خواهند بود که 
به آنچه حقشان است نمی‌رسند.

82
00:04:26,434 --> 00:04:28,568
اما حداقل صادقانه است.

83
00:04:28,592 --> 00:04:34,738
این روش، ناعدالتی را آشکار می‌کند 
به‌جای آنکه به چیز دیگری تظاهر کند،

84
00:04:34,762 --> 00:04:37,964
و بادکنک غیرقابل‌قبول فشار را که امروزه

85
00:04:37,988 --> 00:04:42,170
بچه های دبیرستانی ما
زیرآن زندگی می‌کنند را سوراخ می‌کند.

86
00:04:42,847 --> 00:04:46,673
پس چرا این پیشنهاد کاملا خوب و منطقی است،

87
00:04:46,697 --> 00:04:48,892
اگر خودم بگویم،

88
00:04:48,916 --> 00:04:51,165
بحث جدی ندارد؟

89
00:04:51,776 --> 00:04:53,215
فکرکنم بدانم چرا.

90
00:04:53,663 --> 00:04:56,522
فکرکنم به این خاطراست که از 
این فکرمتنفریم

91
00:04:56,546 --> 00:05:03,092
که اتفاقات مهم زندگی ممکن است
اتفاقی و شانسی رخ دهند،

92
00:05:03,116 --> 00:05:07,694
که کنترل اتفاقات مهم زندگیمان 
دست خودمان نیست.

93
00:05:07,718 --> 00:05:09,127
من از این فکرمتنفرم.

94
00:05:09,151 --> 00:05:12,239
تعجب‌برانگیز نیست که مردم از 
این فکر متنفرند،

95
00:05:12,263 --> 00:05:15,970
اما همه چیز به همین سادگی درجریان است.

96
00:05:16,759 --> 00:05:21,516
اول از همه، پذیرش دانشگاه ها
همچنان یک قرعه‌کشی است.

97
00:05:21,540 --> 00:05:25,102
فرقش این است که مسئولان پذیرش دانشگاه‌ها 
تظاهر می‌کنند که اینطور نیست.

98
00:05:25,126 --> 00:05:27,243
پس بیایید درموردش صادق باشیم،

99
00:05:27,267 --> 00:05:28,716
دوم اینکه،

100
00:05:28,740 --> 00:05:32,129
فکر می‌کنم اگر قبول کنیم که 
این یک قرعه‌کشی است،

101
00:05:32,153 --> 00:05:36,575
باعث می‌شود که اهمیت 
خوش‌شانسی را تصدیق کنیم

102
00:05:36,599 --> 00:05:38,939
تقریبا در هرلحظه زندگیمان.

103
00:05:38,963 --> 00:05:41,419
من را باورکنید.

104
00:05:41,981 --> 00:05:46,688
تقریبا تمام اتفاقت مهم زندگی 
من رخ داده‌اند،

105
00:05:46,712 --> 00:05:47,912
تا حد زیادی،

106
00:05:47,936 --> 00:05:49,615
در نتیجه‌ی یک شانس خوب،

107
00:05:50,779 --> 00:05:54,078
وقتی هفده ساله بودم،
خانواده‌ام نیویورک را ترک کردند

108
00:05:54,102 --> 00:05:56,519
و به شهرستان وینچستر رفتند،

109
00:05:56,543 --> 00:05:58,162
درست به هنگام بازشدن مدارس،

110
00:05:58,186 --> 00:06:01,456
من دختر دوست‌داشتنی جوانی 
را ملاقات کردم که دوستم شد،

111
00:06:01,480 --> 00:06:03,873
و سپس به دوست صمیصمی‌ام تبدیل شد،

112
00:06:03,897 --> 00:06:06,789
بعد از آن دوست‌دخترم شد

113
00:06:06,813 --> 00:06:09,243
و بعد همسرم شد.

114
00:06:09,267 --> 00:06:11,329
خوشبختانه، هنوز هم همسرم است

115
00:06:11,353 --> 00:06:13,456
برای ۵۲ سال.

116
00:06:13,480 --> 00:06:17,257
من تلاش زیادی برای این انجام ندادم.
این یک خوش‌شانسی تصادفی بود

117
00:06:18,056 --> 00:06:19,525
به دانشگاه رفتم،

118
00:06:19,549 --> 00:06:25,009
و ترم اول، در یک کلاس
مقدماتی روانشناسی ثبت‌نام کردم.

119
00:06:25,033 --> 00:06:27,129
من حتی نمی‌دانستم که روانشناسی چیست،

120
00:06:27,153 --> 00:06:29,880
اما در برنامه‌ام جا گرفت و 
نیا‌ز‌هایم را براورده کرد،

121
00:06:29,904 --> 00:06:31,079
پس من هم برداشتمش.

122
00:06:31,103 --> 00:06:33,429
و از شانس کلاس توسط

123
00:06:33,453 --> 00:06:38,215
یک معلم فوق‌ستاره روانشناسی مقدماتی،
یک افسانه، تدریس می‌شد.

124
00:06:38,767 --> 00:06:42,012
به همین دلیل، من به یک دانشجوی 
رشته روانشناسی تبدیل شدم.

125
00:06:42,036 --> 00:06:43,861
برای تحصیلات تکمیلی‌ام.

126
00:06:43,885 --> 00:06:45,765
داشتم دانشگاه را تمام می‌کردم.

127
00:06:45,789 --> 00:06:48,546
که یکی از دوستانم که در سوارثمور
تدریس می‌کرد تصمیمی گرفت

128
00:06:48,570 --> 00:06:51,373
اینکه دیگر نمی‌خواست پروفسور باشد،

129
00:06:51,397 --> 00:06:54,489
و به دانشگاه پزشکی رفت.

130
00:06:55,072 --> 00:06:57,630
همان شغلی که او به آن مشغول بود،

131
00:06:57,654 --> 00:07:00,430
من برای آن درخواست دادم، و قبول شدم،

132
00:07:00,454 --> 00:07:02,951
تنها شغلی که برای داشتنش درخواست دادم.

133
00:07:02,975 --> 00:07:06,378
من ۴۵سال در سوارثمور تدریس کردم،

134
00:07:06,402 --> 00:07:10,812
موسسه‌ای که تاثیر زیادی بر شکلی که 
حرفه من ایجاد کرده ‌است داشت.

135
00:07:10,836 --> 00:07:12,879
و فقط یک مثال درآخر می‌زنم،

136
00:07:12,903 --> 00:07:16,716
من یک سخنرانی درمورد بعضی از کار‌هایم 
در نیویورک داشتم،

137
00:07:16,740 --> 00:07:20,813
و در میان حضار کسی بود که 
بعد از سخنرانی‌ام پیشم آمد.

138
00:07:20,837 --> 00:07:22,229
خودش را معرفی کرد.

139
00:07:22,253 --> 00:07:23,878
گفت، «نامم کریس است.

140
00:07:23,902 --> 00:07:26,212
آیا مایل هستید در TED سخنرانی کنید؟»

141
00:07:27,370 --> 00:07:30,094
و جواب من این بود که، «TED چیست؟»

142
00:07:31,090 --> 00:07:33,356
خب، منظورم این است که، او به من گفت،

143
00:07:33,380 --> 00:07:37,338
و آن زمان TEDچیزی نبود که الان هست.

144
00:07:37,362 --> 00:07:38,825
اما در سال‌های پیش‌آمده،

145
00:07:38,849 --> 00:07:41,149
سخنرانی‌های من درTED دیده شدند

146
00:07:41,173 --> 00:07:43,756
توسط بیشتر از ۲۰میلیون نفر.

147
00:07:44,278 --> 00:07:46,713
پس نتیجه این است که، 
من مرد خوش‌شانسی هستم.

148
00:07:46,737 --> 00:07:48,533
من درمورد ازدواجم خوش‌شانسم.

149
00:07:48,557 --> 00:07:50,251
درمورد تحصیلاتم خوش‌شانسم.

150
00:07:50,275 --> 00:07:52,403
درمورد شغلم خوش‌شانسم.

151
00:07:52,427 --> 00:07:57,661
و خوش‌شانس هستم که سکویی داشتم و
صدایم در جایی مثل TED شنیده می‌شود.

152
00:07:57,661 --> 00:08:00,673
آیا استحقاق موفقیتی را 
که به‌ دست‌آورده‌ام دارم؟

153
00:08:00,697 --> 00:08:02,482
البته که مستحق آن هستم،

154
00:08:02,506 --> 00:08:06,072
درست همانطور که احتمالا شما هم
استحقاق داشتن موفقیتتان را دارید.

155
00:08:06,072 --> 00:08:10,757
اما همچنین بسیاری از مردم هستند که
همچون ما استحقاق موفقیت را دارند.

156
00:08:10,781 --> 00:08:12,718
کسانی ‌که آن را ندارند.

157
00:08:13,620 --> 00:08:16,276
خب آبا مردم چبزی که حقش را
دارند به ‌دست می‌آورند؟

158
00:08:16,300 --> 00:08:18,310
آیا جامعه عادل است؟

159
00:08:19,042 --> 00:08:20,754
البته که نه.

160
00:08:20,778 --> 00:08:26,794
سخت کار کردن و رعایت قوانین 
تضمینی برای هیچ‌چیز نیست.

161
00:08:26,818 --> 00:08:31,118
اگر قدر این ناعدالتی اجتناب‌ناپذیر

162
00:08:31,142 --> 00:08:33,718
و قطعیت شانس خوب را بدانیم،

163
00:08:33,742 --> 00:08:36,171
ممکن است از خودمان بپرسیم

164
00:08:36,195 --> 00:08:38,251
چه مسئولیت‌هایی داریم

165
00:08:38,275 --> 00:08:44,056
درقبال افرادی که در این زمانه همه‌گیری 
بعنوان قهرمان از آن‌ها تجلیل می‌کنیم

166
00:08:44,080 --> 00:08:47,591
وقتی‌که یک بیماری جدی
خانواده را درگیر می‌کند

167
00:08:47,615 --> 00:08:51,593
و آن‌ها برای اطمینان از اینکه 
همه‌شان سالم می‌مانند

168
00:08:51,617 --> 00:08:55,641
و زندگیشان نابود نمی‌شود،
با این بیماری مقابله می‌کنند؟

169
00:08:55,665 --> 00:08:59,466
ما چه چیزی به کسانی بدهکاریم

170
00:08:59,490 --> 00:09:02,867
که سخت کار می‌کنند و کمتر از ما 
خوش‌شانس هستند؟

171
00:09:03,507 --> 00:09:05,641
حدود نیم قرن پیش،

172
00:09:05,665 --> 00:09:09,522
فیلسوف جان راول کتابی نوشت 
به نام «نظریه عدالت»

173
00:09:09,546 --> 00:09:14,808
ودر این کتاب، مفهومی را معرفی کرد 
به نام «حجاب جهل».

174
00:09:14,832 --> 00:09:16,422
سوالی که مطرح کرد این بود:

175
00:09:16,446 --> 00:09:22,126
اگر نمی‌دانستید قراربود
موقعیتتان درجامعه چه باشد،

176
00:09:22,150 --> 00:09:26,166
دوست دارید چه نوع جامعه‌ای را بسازید؟

177
00:09:26,190 --> 00:09:27,898
و چیزی که پیشنهاد داد

178
00:09:27,922 --> 00:09:30,995
این است که وقتی نمی‌دانیم قصد
ورود به جامعه را داریم

179
00:09:31,019 --> 00:09:32,838
در بهترین شرایط یا بدترین شرایط،

180
00:09:32,862 --> 00:09:36,660
چیزی که می‌خواهیم جامعه‌ای است 
که تا حد بسیار زیادی متعادل است،

181
00:09:36,684 --> 00:09:38,530
پس حتی بدشانسی هم

182
00:09:38,554 --> 00:09:43,333
می‌تواند زندگی با‌معنا و نجیبانه و 
رضایت‌بخشی داشته باشد.

183
00:09:43,357 --> 00:09:49,338
پس همه این افراد خوش‌شانس و مردم موفق 
را به جوامع خود برگردانید،

184
00:09:49,362 --> 00:09:56,340
و کاری را انجام دهید که مطمئن شوید 
ما افتخار می‌کنیم و اهمیت می‌دهیم

185
00:09:56,364 --> 00:10:00,369
به مردمی که همچون ما 
لایق به موفقیت رسیدن هستند،

186
00:10:00,393 --> 00:10:02,269
اما فقط به اندازه ما خوش‌شانس نیستند.

187
00:10:02,293 --> 00:10:03,527
ممنون.