WEBVTT

00:00:00.981 --> 00:00:03.708
Wracamy do programu,
który wykorzystuje funkcję

00:00:03.808 --> 00:00:05.570
i rysuje Winstona cztery razy.

00:00:05.672 --> 00:00:09.331
Zmieniłam to tak, żeby pokazać
jego wiek w każdym etapie życia.

00:00:09.431 --> 00:00:11.288
Niedługo zobaczycie, dlaczego.

00:00:11.388 --> 00:00:13.583
Najpierw powiem wam coś o Winstonie.

00:00:13.683 --> 00:00:16.084
Jest uzależniony od pączków.

00:00:16.184 --> 00:00:18.436
Je trzy pączki dziennie.

00:00:18.536 --> 00:00:21.640
Pewnie dlatego ma tak dużą
i żółtą twarz.

00:00:21.740 --> 00:00:25.123
Żeby mu powiedzieć,
jak szkodliwe są pączki,

00:00:25.223 --> 00:00:26.713
zmienię program

00:00:26.813 --> 00:00:29.582
i pokażę, ile zjadł pączków

00:00:29.682 --> 00:00:31.466
w różnych etapach życia.

00:00:31.566 --> 00:00:35.503
Np. gdy miał 2 lata...

00:00:35.603 --> 00:00:37.291
to zjadł już...

00:00:37.391 --> 00:00:41.470
3 razy 365 razy 2.

00:00:41.570 --> 00:00:45.745
3 pączki dziennie razy 365 dni
razy 2 lata.

00:00:45.873 --> 00:00:49.342
Wyświetlimy to pod nagłówkiem.

00:00:49.442 --> 00:00:50.786
Dwa tysiące pączków!

00:00:50.886 --> 00:00:53.452
Dużo jak na dwulatka!

00:00:54.334 --> 00:00:56.749
Tu ma 14 lat.

00:00:56.849 --> 00:01:02.554
Zjadł 3 razy 365 razy 14.

00:01:04.226 --> 00:01:07.581
To 15 tysięcy pączków.

00:01:08.486 --> 00:01:13.073
Mogłabym liczyć dalej,
ale dostrzegam schemat.

00:01:13.173 --> 00:01:16.416
Powtarzam obliczenia

00:01:16.516 --> 00:01:20.550
i zmieniam tylko jedno: liczbę lat.

00:01:20.650 --> 00:01:22.988
Gdy widzę taki powtarzalny kod,

00:01:23.088 --> 00:01:27.724
myślę: „Czy mogłabym
zrobić z tego funkcję?”.

00:01:27.824 --> 00:01:31.625
Tak, to możliwe.
Zróbmy więc to teraz.

00:01:32.786 --> 00:01:35.457
Zdefiniuję funkcję. Nazwę ją

00:01:35.557 --> 00:01:40.426
„calcTotalDonuts = function”.

00:01:40.526 --> 00:01:44.184
Będzie przyjmować
jeden parametr, liczbę lat.

00:01:44.284 --> 00:01:48.204
Bo tylko to zmieniamy
w tych obliczeniach.

00:01:49.203 --> 00:01:52.918
Obliczymy to wewnątrz

00:01:53.018 --> 00:01:55.735
i zachowamy w zmiennej.

00:01:55.835 --> 00:02:00.581
Mamy: 3 razy 365 razy „numYears”
(liczba lat).

00:02:00.681 --> 00:02:03.228
Gdy już mamy tę funkcję,

00:02:03.328 --> 00:02:06.246
zastąpię to wyrażenie

00:02:06.346 --> 00:02:09.799
przywołaniem funkcji
„calcTotalDonuts”,

00:02:09.899 --> 00:02:11.471
i wprowadzę „2”.

00:02:12.864 --> 00:02:16.974
No i nie widzimy żadnej sumy.

00:02:17.074 --> 00:02:19.081
Co się stało?

00:02:19.181 --> 00:02:23.011
Nasza funkcja obliczyła sumę, tutaj,

00:02:23.111 --> 00:02:26.216
ale nikomu o niej nie powiedziała.

00:02:26.316 --> 00:02:30.465
Jakby nauczyciel wywołał was
do odpowiedzi,

00:02:30.565 --> 00:02:33.600
a wy udzielacie jej w głowie,
bo głośno się wstydzicie.

00:02:33.700 --> 00:02:37.431
Uczyliście się,
a nauczyciel się o tym nie dowie.

00:02:37.531 --> 00:02:41.216
Jeśli chcemy, by funkcja
pokazywała wartość,

00:02:41.316 --> 00:02:45.670
musi ona tę wartość zwrócić.

00:02:45.770 --> 00:02:49.714
Żeby funkcja zwróciła wartość,
musimy wpisać „return”,

00:02:49.814 --> 00:02:52.315
i określić, co.

00:02:52.415 --> 00:02:55.240
Zmienną, wartość, wyrażenie...

00:02:55.340 --> 00:02:57.679
Tu napiszemy:
„return totalDonuts”.

00:02:57.779 --> 00:03:02.067
Kto przywołał tę funkcję,
uzyska odpowiedź.

00:03:02.167 --> 00:03:04.854
I wartość już widać!

00:03:04.954 --> 00:03:06.943
Możemy skrócić funkcję,

00:03:07.043 --> 00:03:10.426
nie trzymać jej w zmiennej.
Bierzemy to wyrażenie,

00:03:10.526 --> 00:03:15.303
umieszczamy je w „zwróć”
i mamy jedną linijkę. Ładnie!

00:03:15.403 --> 00:03:20.344
Możemy teraz obliczyć, ile pączków
zjadł w każdym etapie życia,

00:03:20.444 --> 00:03:23.615
przywołując tę funkcję
i wprowadzając liczbę lat.

00:03:25.752 --> 00:03:28.770
Mamy więc „calcTotalDonuts(25)”,

00:03:28.870 --> 00:03:34.552
umieśćmy to...
„calcTotalDonuts(65)”...

00:03:36.433 --> 00:03:40.473
Jeśli dożyje 65 lat,

00:03:40.573 --> 00:03:45.071
to łącznie zje
70 tysięcy pączków. Dużo!

00:03:45.171 --> 00:03:47.648
Chyba nie da rady.

00:03:47.748 --> 00:03:50.335
Gdy już zrobiliśmy z tego funkcję,

00:03:50.435 --> 00:03:53.198
będziemy mogli łatwo
zmieniać jej części.

00:03:53.298 --> 00:03:55.357
Winston to widzi i mówi:

00:03:55.457 --> 00:03:59.119
„Dużo! A gdybym jadł
jednego pączka dziennie?”.

00:03:59.219 --> 00:04:02.741
Wejdźmy tu, zmieńmy jedną liczbę

00:04:02.841 --> 00:04:04.482
i zmieni się wszystko.

00:04:04.582 --> 00:04:07.338
Jest 23 tysiące. Nadal dużo.

00:04:07.438 --> 00:04:10.447
Winston mówi „Dobrze,
może więc jeden tygodniowo?”.

00:04:10.547 --> 00:04:12.540
To już rozsądne.

00:04:12.640 --> 00:04:15.326
Zmieniamy 365 na 50,

00:04:15.426 --> 00:04:17.976
bo rok ma ok. 50 tygodni.

00:04:18.077 --> 00:04:20.481
Tak już lepiej, prawda?

00:04:20.581 --> 00:04:22.849
3 tysiące pączków. To rozsądne.

00:04:22.949 --> 00:04:27.099
Znając funkcje
i zwracane wartości

00:04:27.199 --> 00:04:30.979
uratujemy program
i życie innych osób!