WEBVTT

00:00:00.325 --> 00:00:02.388
W połowie studiów doktoranckich

00:00:02.388 --> 00:00:05.850
beznadziejnie utknąłem.

00:00:05.850 --> 00:00:07.630
Każdy obierany kierunek badań

00:00:07.630 --> 00:00:09.246
okazywał się ślepą uliczką.

00:00:09.246 --> 00:00:11.148
Jakby wcześniejsze założenia

00:00:11.148 --> 00:00:13.076
nagle przestały się sprawdzać.

00:00:13.076 --> 00:00:16.075
Czułem się jak pilot lecący we mgle,

00:00:16.075 --> 00:00:18.870
straciłem poczucie kierunku.

00:00:18.870 --> 00:00:20.351
Przestałem się golić.

00:00:20.351 --> 00:00:23.092
Rano nie mogłem zwlec się z łóżka.

00:00:23.092 --> 00:00:24.825
Czułem się niegodny

00:00:24.825 --> 00:00:27.978
przekraczania bram uniwersytetu,

00:00:27.978 --> 00:00:30.126
bo nie byłem jak Einstein czy Newton,

00:00:30.126 --> 00:00:33.819
czy inny naukowiec,
o którego osiągnięciach się uczyłem,

00:00:33.819 --> 00:00:37.192
bo w nauce uczymy się
o wynikach, nie o procesie.

00:00:37.192 --> 00:00:41.893
Czyli nie mogłem być naukowcem.

NOTE Paragraph

00:00:41.893 --> 00:00:43.557
Ale miałem dobre wsparcie,

00:00:43.557 --> 00:00:44.954
wybrnąłem z tego

00:00:44.954 --> 00:00:47.174
i odkryłem coś nowego o naturze.

00:00:47.174 --> 00:00:49.447
To niesamowite uczucie spokoju,

00:00:49.447 --> 00:00:51.249
kiedy jesteś jedyną osobą na świecie,

00:00:51.249 --> 00:00:53.474
która zna nowe prawo natury.

00:00:53.474 --> 00:00:56.516
Rozpocząłem drugi projekt
w ramach doktoratu

00:00:56.516 --> 00:00:57.880
i stało się to samo.

00:00:57.880 --> 00:01:00.169
Utknąłem i wybrnąłem z tego.

00:01:00.169 --> 00:01:01.555
Zacząłem się zastanawiać,

00:01:01.555 --> 00:01:02.712
czy jest w tym wzór.

00:01:02.712 --> 00:01:04.553
Zapytałem inne osoby po studiach,

00:01:04.553 --> 00:01:06.596
stwierdzili, że mieli to samo,

00:01:06.596 --> 00:01:08.945
ale nikt o tym nie mówił.

00:01:08.945 --> 00:01:10.895
Wszyscy poznawaliśmy naukę

00:01:10.895 --> 00:01:14.471
jako serię logicznych kroków
między pytaniem a odpowiedzią,

00:01:14.471 --> 00:01:17.217
ale prowadzenie badań wygląda inaczej.

NOTE Paragraph

00:01:17.217 --> 00:01:19.551
W tym samym czasie uczyłem się

00:01:19.551 --> 00:01:21.638
na aktora teatru improwizowanego.

00:01:21.638 --> 00:01:23.072
Za dnia fizyka,

00:01:23.072 --> 00:01:25.090
nocą śmiechy, podskoki i śpiew,

00:01:25.090 --> 00:01:26.402
gra na gitarze.

00:01:26.402 --> 00:01:27.881
Teatr improwizacyjny,

00:01:27.881 --> 00:01:30.890
jak nauka, zagłębia się w nieznane,

00:01:30.890 --> 00:01:32.302
bo trzeba stworzyć scenkę

00:01:32.302 --> 00:01:34.005
bez reżysera, scenariusza,

00:01:34.005 --> 00:01:36.283
nie mając pojęcia, co przedstawić,

00:01:36.283 --> 00:01:38.689
ani co zrobią pozostali.

00:01:38.689 --> 00:01:40.538
Ale w przeciwieństwie do nauki,

00:01:40.538 --> 00:01:43.561
w teatrze improwizacyjnym
mówią ci pierwszego dnia,

00:01:43.561 --> 00:01:45.776
co się stanie, gdy wejdziesz na scenę.

00:01:45.776 --> 00:01:48.548
Zaliczysz sromotną porażkę.

00:01:48.548 --> 00:01:49.725
Zatniesz się.

00:01:49.725 --> 00:01:51.843
W teatrze ćwiczy się kreatywność

00:01:51.843 --> 00:01:53.046
w momentach blokady.

00:01:53.046 --> 00:01:54.951
Na przykład jest ćwiczenie,

00:01:54.951 --> 00:01:56.093
że stoi się w kręgu

00:01:56.093 --> 00:01:59.058
i każdy ma stepować najgorzej jak potrafi,

00:01:59.058 --> 00:02:00.644
a pozostali biją brawa,

00:02:00.644 --> 00:02:01.886
dopingują

00:02:01.886 --> 00:02:04.649
i wspierają tę osobę na scenie.

NOTE Paragraph

00:02:04.649 --> 00:02:06.557
Gdy zostałem profesorem,

00:02:06.557 --> 00:02:07.938
pomagałem studentom

00:02:07.938 --> 00:02:09.911
w ich projektach badawczych

00:02:09.911 --> 00:02:11.278
i znów dotarło do mnie,

00:02:11.278 --> 00:02:12.990
że nie wiem, co robić.

00:02:12.990 --> 00:02:14.984
Tysiące godzin poświęciłem fizyce,

00:02:14.984 --> 00:02:16.598
biologii, chemii,

00:02:16.598 --> 00:02:18.970
ale ani jednej godziny na to,

00:02:18.970 --> 00:02:21.556
jak być mentorem, jak kimś kierować,

00:02:21.556 --> 00:02:23.293
żeby razem iść w nieznane,

00:02:23.293 --> 00:02:25.214
jak motywować.

NOTE Paragraph

00:02:25.214 --> 00:02:27.144
Korzystając z wiedzy z teatru,

00:02:27.144 --> 00:02:29.317
pierwszego dnia powiedziałem studentom,

00:02:29.317 --> 00:02:32.218
co się stanie, gdy rozpoczną badania

00:02:32.218 --> 00:02:33.944
i że ma to związek

00:02:33.944 --> 00:02:35.956
z naszym schematem poznawczym badań.

00:02:35.956 --> 00:02:38.234
Cokolwiek robimy,

00:02:38.234 --> 00:02:40.876
na przykład gdybym chciał dotknąć tablicy,

00:02:40.876 --> 00:02:42.536
najpierw mózg buduje schemat,

00:02:42.536 --> 00:02:44.395
przewiduje, co zrobią mięśnie,

00:02:44.395 --> 00:02:46.551
zanim zdążę poruszyć ręką,

00:02:46.551 --> 00:02:48.129
jeśli zostanę zablokowany,

00:02:48.129 --> 00:02:50.274
schemat nie będzie
odpowiadał rzeczywistości,

00:02:50.274 --> 00:02:52.558
jest to dodatkowy stres,
dysonans poznawczy.

00:02:52.558 --> 00:02:55.467
Lepiej, żeby schematy
pasowały do rzeczywistości.

00:02:55.467 --> 00:02:58.622
Ale jeśli wierzysz w to,
czego uczą o nauce,

00:02:58.622 --> 00:03:00.519
i wierzysz podręcznikom,

00:03:00.519 --> 00:03:03.453
twój schemat poznawczy badań
wygląda pewnie tak.

00:03:06.813 --> 00:03:10.131
"A" jest pytaniem,

00:03:10.131 --> 00:03:13.531
"B" odpowiedzią,

00:03:13.531 --> 00:03:18.124
a badanie to bezpośrednia droga.

00:03:18.127 --> 00:03:21.242
Gdy eksperyment nie wychodzi

00:03:21.242 --> 00:03:24.904
lub student się zniechęca,

00:03:24.904 --> 00:03:26.990
postrzega się to jako coś złego,

00:03:26.990 --> 00:03:30.020
a to powoduje stres.

00:03:30.020 --> 00:03:31.803
Dlatego uczę studentów

00:03:31.803 --> 00:03:35.665
bardziej realistycznego schematu.

00:03:38.860 --> 00:03:40.384
To jest przykład,

00:03:40.384 --> 00:03:43.700
w którym rzeczywistość
nie pasuje do schematu.

00:03:43.700 --> 00:03:47.701
(Śmiech)

00:03:49.641 --> 00:03:52.840
(Brawa)

NOTE Paragraph

00:04:01.564 --> 00:04:05.010
Uczę studentów innego schematu.

00:04:05.010 --> 00:04:07.204
"A" jest pytaniem,

00:04:07.204 --> 00:04:09.385
"B" odpowiedzią.

00:04:13.100 --> 00:04:14.855
Trzeba być kreatywnym w chmurze.

00:04:14.855 --> 00:04:16.830
I zaczynamy,

00:04:16.830 --> 00:04:19.193
eksperymenty nie wychodzą i nie wychodzą,

00:04:19.193 --> 00:04:21.728
nie wychodzą i nie wychodzą,

00:04:21.728 --> 00:04:24.404
aż dociera się tam,
gdzie są negatywne emocje,

00:04:24.404 --> 00:04:26.682
gdzie wydaje się,
że wcześniejsze założenia

00:04:26.682 --> 00:04:27.798
nie mają już sensu,

00:04:27.798 --> 00:04:30.853
jakby ktoś wyciągnął spod nas dywan.

00:04:30.853 --> 00:04:34.181
Nazywam to miejsce chmurą.

00:04:47.685 --> 00:04:50.363
Można błądzić w chmurze

00:04:50.363 --> 00:04:52.871
dzień, tydzień, miesiąc, rok,

00:04:52.871 --> 00:04:54.369
całą karierę,

00:04:54.369 --> 00:04:56.531
ale czasem, przy odrobinie szczęścia

00:04:56.531 --> 00:04:58.387
i wsparcia,

00:04:58.387 --> 00:05:00.377
zauważa się w tym, co pod ręką,

00:05:00.377 --> 00:05:03.625
lub rozmyślając nad kształtem chmury,

00:05:03.625 --> 00:05:05.627
nową odpowiedź - "C"

00:05:07.285 --> 00:05:10.969
i decydujesz się na nią.

00:05:10.969 --> 00:05:13.338
Eksperymenty nie wychodzą i nie wychodzą,

00:05:13.338 --> 00:05:14.807
ale docierasz tam

00:05:14.807 --> 00:05:16.027
i ogłaszasz to,

00:05:16.027 --> 00:05:19.529
publikując artykuł,
że "A" prowadzi do "C".

00:05:19.529 --> 00:05:21.488
To świetny sposób komunikacji,

00:05:21.488 --> 00:05:23.832
o ile pamięta się ścieżkę,

00:05:23.832 --> 00:05:25.631
która nas tam doprowadziła.

NOTE Paragraph

00:05:25.631 --> 00:05:27.606
Chmura jest nieodłączną częścią badań,

00:05:27.606 --> 00:05:30.210
naszego rzemiosła,

00:05:30.210 --> 00:05:33.420
bo stoi na straży granicy.

00:05:37.721 --> 00:05:39.990
To granica

00:05:39.990 --> 00:05:42.962
między znanym

00:05:45.795 --> 00:05:49.399
a nieznanym,

00:05:53.110 --> 00:05:55.385
bo żeby odkryć coś zupełnie nowego,

00:05:55.385 --> 00:05:58.962
trzeba zmienić przynajmniej jedno
z podstawowych założeń,

00:05:58.962 --> 00:06:00.216
co w nauce oznacza,

00:06:00.216 --> 00:06:02.028
że robimy coś odważnego.

00:06:02.028 --> 00:06:03.999
Codziennie próbujemy dotrzeć do granicy

00:06:03.999 --> 00:06:05.811
między znanym i nieznanym

00:06:05.811 --> 00:06:07.632
i zmierzyć się z chmurą.

NOTE Paragraph

00:06:07.632 --> 00:06:09.287
Punkt "B" umieściłem w krainie

00:06:09.287 --> 00:06:10.080
poznanego,

00:06:10.080 --> 00:06:11.891
bo wiedzieliśmy o nim od początku,

00:06:11.891 --> 00:06:15.540
ale punkt "C" jest zawsze
bardziej interesujący

00:06:15.540 --> 00:06:18.263
i ważniejszy niż "B".

00:06:18.263 --> 00:06:20.456
"B" jest niezbędny, żeby zacząć,

00:06:20.456 --> 00:06:22.274
ale "C" jest bardziej dogłębny

00:06:22.274 --> 00:06:26.771
i to jest w badaniach niesamowite.

NOTE Paragraph

00:06:26.771 --> 00:06:28.959
Sama znajomość słowa "chmura"

00:06:28.959 --> 00:06:31.514
przyczyniła się do zmian
w zespole badawczym,

00:06:31.514 --> 00:06:33.384
bo studenci przychodzą i mówią:

00:06:33.384 --> 00:06:34.982
"Uri, jestem w chmurze",

00:06:34.982 --> 00:06:38.148
a ja na to: "Super,
pewnie czujesz się żałośnie".

00:06:38.148 --> 00:06:40.290
(Śmiech)

00:06:40.290 --> 00:06:42.203
Ale ja jestem zadowolony,

00:06:42.203 --> 00:06:43.881
bo możemy być blisko granicy

00:06:43.881 --> 00:06:45.777
między znanym a nieznanym,

00:06:45.777 --> 00:06:47.323
i mamy szansę odkryć

00:06:47.323 --> 00:06:49.184
coś całkiem nowego.

00:06:49.184 --> 00:06:50.526
Tak działa nasz umysł,

00:06:50.526 --> 00:06:54.854
wie, że chmura jest czymś

00:06:54.854 --> 00:06:58.100
normalnym, koniecznym,

00:06:58.100 --> 00:06:59.305
a nawet pięknym,

00:06:59.305 --> 00:07:02.928
możemy dołączyć do Stowarzyszenia
Uznania dla Chmury,

00:07:02.928 --> 00:07:04.846
a to uwalnia od poczucia,

00:07:04.846 --> 00:07:07.408
że coś jest ze mną nie tak.

00:07:07.408 --> 00:07:09.858
Jako mentor wiem, co robić,

00:07:09.858 --> 00:07:12.060
muszę lepiej wspierać studenta,

00:07:12.060 --> 00:07:13.541
bo według psychologów

00:07:13.541 --> 00:07:17.100
strach i rozpacz

00:07:17.100 --> 00:07:18.097
ograniczają umysł

00:07:18.097 --> 00:07:20.928
do bezpiecznego
i konserwatywnego myślenia.

00:07:20.928 --> 00:07:22.503
Żeby zgłębiać ryzykowne ścieżki

00:07:22.503 --> 00:07:23.891
i wydostać się z chmury,

00:07:23.891 --> 00:07:25.652
potrzeba innych emocji:

00:07:25.652 --> 00:07:27.853
solidarności, wsparcia, nadziei,

00:07:27.853 --> 00:07:29.590
które bierze się od innych.

00:07:29.590 --> 00:07:31.140
Jak w teatrze improwizacyjnym,

00:07:31.140 --> 00:07:33.441
tak i w nauce, w nieznane lepiej iść

00:07:33.441 --> 00:07:35.410
razem.

NOTE Paragraph

00:07:35.410 --> 00:07:37.852
Wiedząc o chmurze,

00:07:37.852 --> 00:07:41.176
od teatru improwizacyjnego
można się nauczyć

00:07:41.176 --> 00:07:43.778
skutecznego prowadzenia rozmów

00:07:43.778 --> 00:07:45.538
wewnątrz chmury.

00:07:45.538 --> 00:07:47.515
Podstawą jest główna zasada

00:07:47.515 --> 00:07:49.282
teatru improwizacyjnego,

00:07:49.282 --> 00:07:50.375
więc znów teatr

00:07:50.375 --> 00:07:51.671
przyszedł nam z pomocą.

00:07:51.671 --> 00:07:53.962
To mówienie "Tak, i..."

00:07:53.962 --> 00:07:57.427
na propozycje innych aktorów.

00:08:04.297 --> 00:08:07.191
Oznacza to akceptację propozycji

00:08:07.191 --> 00:08:09.702
i rozbudowanie ich ze słowami "Tak, i...".

00:08:09.702 --> 00:08:10.941
Przykładowo, aktor mówi:

00:08:10.941 --> 00:08:12.096
"Tu jest basen",

00:08:12.096 --> 00:08:13.141
a drugi na to:

00:08:13.141 --> 00:08:15.010
"Nie, to tylko scena"

00:08:15.010 --> 00:08:16.748
i koniec improwizacji.

00:08:16.748 --> 00:08:20.520
Padła trupem i wszyscy są sfrustrowani.

00:08:20.520 --> 00:08:21.868
Jest to blokowanie.

00:08:21.868 --> 00:08:23.475
Gdy zapominamy o komunikacji,

00:08:23.475 --> 00:08:26.412
w naukowych rozmowach
jest dużo blokowania.

NOTE Paragraph

00:08:26.412 --> 00:08:28.648
Mówienie "Tak, i..." wygląda tak:

NOTE Paragraph

00:08:28.648 --> 00:08:31.156
"Tu jest basen".
"Tak, wskoczmy do niego".

NOTE Paragraph

00:08:31.156 --> 00:08:34.165
"Patrzcie, wieloryb!".
"Złapmy go za ogon".

00:08:34.165 --> 00:08:36.266
"Ciągnie nas do księżyca!".

NOTE Paragraph

00:08:36.266 --> 00:08:39.286
Mówienie "Tak, i..." pozwala
ominąć wewnętrznego krytyka.

00:08:39.286 --> 00:08:40.980
Każdy ma wewnętrznego krytyka

00:08:40.980 --> 00:08:42.221
pilnującego naszych słów,

00:08:42.221 --> 00:08:44.144
żeby nie wypadły nieprzyzwoicie,

00:08:44.144 --> 00:08:45.259
idiotycznie, banalnie,

00:08:45.259 --> 00:08:46.519
a w nauce boimy się

00:08:46.519 --> 00:08:48.076
wyjść na banalnych.

00:08:48.076 --> 00:08:50.243
Mówienie "Tak, i..." omija tego krytyka

00:08:50.243 --> 00:08:52.855
i odblokowuje ukryte pokłady kreatywności,

00:08:52.855 --> 00:08:54.380
o których nie wiedzieliśmy,

00:08:54.380 --> 00:08:56.410
a które często niosą sposób

00:08:56.410 --> 00:08:58.815
na chmurę.

NOTE Paragraph

00:08:58.815 --> 00:09:01.416
Wiedza o chmurze

00:09:01.416 --> 00:09:02.820
i metodzie "Tak, i..."

00:09:02.820 --> 00:09:05.679
zwiększyła kreatywność
mojego laboratorium.

00:09:05.679 --> 00:09:08.207
Studenci zaczęli wymieniać się pomysłami

00:09:08.207 --> 00:09:10.321
i dokonaliśmy ciekawych odkryć

00:09:10.321 --> 00:09:13.190
z pogranicza fizyki i biologii.

00:09:13.190 --> 00:09:16.140
Na przykład utknęliśmy na rok,

00:09:16.140 --> 00:09:17.289
próbując zrozumieć

00:09:17.289 --> 00:09:19.982
zawiłe, biochemiczne sieci
w komórkach ciała.

00:09:19.982 --> 00:09:22.439
Stwierdziliśmy: "Jesteśmy
głęboko w chmurze",

00:09:22.439 --> 00:09:24.419
po czym mieliśmy zabawną dyskusję,

00:09:24.419 --> 00:09:26.207
i student Shai Shen Orr mówi:

00:09:26.207 --> 00:09:29.050
"Narysujmy tę sieć na papierze".

00:09:29.050 --> 00:09:30.503
Zamiast powiedzieć,

00:09:30.503 --> 00:09:32.654
że robiliśmy to już wiele razy

00:09:32.654 --> 00:09:33.688
i to nie działa,

00:09:33.688 --> 00:09:36.631
powiedziałem: "Tak,

00:09:36.631 --> 00:09:38.672
i użyjmy papieru dużego formatu",

00:09:38.672 --> 00:09:39.764
a Ron Milo na to:

00:09:39.764 --> 00:09:41.984
"Użyjmy papieru dla architektów,

00:09:41.984 --> 00:09:43.780
wiem, gdzie można to wydrukować",

00:09:43.780 --> 00:09:46.280
więc wydrukowaliśmy sieć,
spojrzeliśmy na nią

00:09:46.280 --> 00:09:48.789
i wtedy dokonaliśmy
najważniejszego odkrycia,

00:09:48.789 --> 00:09:50.990
że ta złożona sieć składa się

00:09:50.990 --> 00:09:54.453
z kilku prostych,
powtarzających się wzorów interakcji,

00:09:54.453 --> 00:09:57.616
jak motywy w witrażu.

00:09:57.616 --> 00:09:59.664
Nazywam je motywami sieci

00:09:59.664 --> 00:10:01.626
i są to podstawowe połączenia,

00:10:01.626 --> 00:10:03.201
pozwalające zrozumieć logikę,

00:10:03.201 --> 00:10:05.901
według której komórki podejmują decyzje

00:10:05.901 --> 00:10:08.750
we wszystkich organizmach,
włącznie z naszym.

NOTE Paragraph

00:10:08.750 --> 00:10:10.675
Tuż po tym

00:10:10.675 --> 00:10:12.295
na zaproszenie przemawiałem

00:10:12.295 --> 00:10:15.306
przed tysiącami naukowców
na całym świecie,

00:10:15.306 --> 00:10:17.139
ale wiedza o chmurze

00:10:17.139 --> 00:10:18.271
i mówieniu "Tak, i..."

00:10:18.271 --> 00:10:20.110
pozostała w moim laboratorium,

00:10:20.110 --> 00:10:22.241
bo w nauce nie mówi się o procesie,

00:10:22.241 --> 00:10:24.674
rzeczach subiektywnych czy emocjonalnych.

00:10:24.674 --> 00:10:26.537
Na konferencji mówi się o wynikach.

00:10:26.537 --> 00:10:28.606
Więc nie było jak o tym opowiedzieć.

00:10:28.606 --> 00:10:30.530
To było nie do pomyślenia.

00:10:30.530 --> 00:10:32.606
Inni naukowcy, którzy utknęli,

00:10:32.606 --> 00:10:34.380
nie wiedzieli, jak opisać to,

00:10:34.380 --> 00:10:35.701
co się dzieje.

00:10:35.701 --> 00:10:37.056
Tok myślenia był zawężony

00:10:37.056 --> 00:10:38.584
do bezpiecznych rozwiązań,

00:10:38.584 --> 00:10:40.244
nauce brakowało potencjału,

00:10:40.244 --> 00:10:41.997
a oni byli przygnębieni.

00:10:41.997 --> 00:10:43.936
Pomyślałem, że tak po prostu jest.

00:10:43.936 --> 00:10:45.957
Rozwinę kreatywność w moim laboratorium

00:10:45.957 --> 00:10:47.637
i jeśli każdy zrobi to samo,

00:10:47.637 --> 00:10:49.827
to nauka byłaby

00:10:49.827 --> 00:10:52.041
coraz lepsza.

NOTE Paragraph

00:10:52.041 --> 00:10:54.961
To podejście zmieniło się diametralnie,

00:10:54.961 --> 00:10:57.300
gdy usłyszałem, jak Evelyn Fox Keller mówi

00:10:57.300 --> 00:10:58.658
o swoich doświadczeniach

00:10:58.658 --> 00:11:00.349
jako kobieta nauki.

00:11:00.349 --> 00:11:02.172
Zapytała:

00:11:02.172 --> 00:11:04.120
"Czemu nie rozmawiamy o subiektywnych

00:11:04.120 --> 00:11:06.306
i emocjonalnych aspektach nauki?

00:11:06.306 --> 00:11:10.298
To nie przypadek. To kwestia wartości".

00:11:10.298 --> 00:11:12.476
Nauka poszukuje wiedzy

00:11:12.476 --> 00:11:14.271
obiektywnej i racjonalnej.

00:11:14.271 --> 00:11:16.469
To w nauce jest piękne.

00:11:16.469 --> 00:11:18.425
Ale jest pewien kulturalny mit,

00:11:18.425 --> 00:11:19.679
że tworzenie nauki,

00:11:19.679 --> 00:11:21.979
to, co robimy, żeby dotrzeć do wiedzy,

00:11:21.979 --> 00:11:24.419
jest też obiektywne i racjonalne,

00:11:24.419 --> 00:11:26.851
jak Spock ze Star Treka.

00:11:26.851 --> 00:11:28.265
Gdy uważamy coś

00:11:28.265 --> 00:11:30.078
za obiektywne i racjonalne,

00:11:30.078 --> 00:11:31.720
automatycznie druga strona,

00:11:31.720 --> 00:11:33.177
subiektywna i emocjonalna,

00:11:33.177 --> 00:11:35.279
jest uważana za pseudonaukę,

00:11:35.279 --> 00:11:37.250
antynaukę lub zagrożenie dla nauki,

00:11:37.250 --> 00:11:39.061
dlatego o tym się nie mówi.

00:11:39.061 --> 00:11:41.015
Gdy usłyszałem,

00:11:41.015 --> 00:11:43.182
że istnieje kultura nauki,

00:11:43.182 --> 00:11:44.729
wszystko nabrało sensu,

00:11:44.729 --> 00:11:46.393
bo skoro nauka ma kulturę,

00:11:46.393 --> 00:11:47.649
kulturę można zmienić,

00:11:47.649 --> 00:11:49.242
a ja mogę być inicjatorem,

00:11:49.242 --> 00:11:51.954
wpływając na kulturę nauki gdzie się da.

00:11:51.954 --> 00:11:55.023
Na następnej konferencji

00:11:55.023 --> 00:11:56.635
mówiłem o swoich badaniach,

00:11:56.635 --> 00:11:58.147
a później o istocie

00:11:58.147 --> 00:12:00.329
subiektywizmu i emocjach w nauce

00:12:00.329 --> 00:12:01.449
i jak o tym rozmawiać.

00:12:01.449 --> 00:12:02.683
Spojrzałem na widownię,

00:12:02.683 --> 00:12:05.043
a oni nie reagowali.

00:12:05.043 --> 00:12:08.334
Nie docierały do nich moje słowa
w kontekście konferencji,

00:12:08.334 --> 00:12:10.295
gdzie 10 prezentacji PowerPoint

00:12:10.295 --> 00:12:11.704
pokazywano jedną po drugiej.

00:12:11.704 --> 00:12:13.906
Próbowałem ponownie
na innych konferencjach,

00:12:13.906 --> 00:12:16.279
ale nic nie docierało.

00:12:16.279 --> 00:12:19.185
Byłem w chmurze.

NOTE Paragraph

00:12:19.185 --> 00:12:22.699
Ostatecznie udało mi się wyjść z chmury

00:12:22.699 --> 00:12:25.510
dzięki improwizacji i muzyce.

00:12:25.510 --> 00:12:28.249
Odtąd na każdej konferencji
daję naukowy wykład,

00:12:28.249 --> 00:12:31.111
a po nim specjalny wykład pod tytułem

00:12:31.111 --> 00:12:33.104
"Miłość i strach w laboratorium",

00:12:33.104 --> 00:12:35.321
który zaczynam piosenką

00:12:35.321 --> 00:12:37.893
o największej obawie każdego naukowca,

00:12:37.893 --> 00:12:40.805
że mimo ciężkiej pracy

00:12:40.805 --> 00:12:43.147
i odkrycia czegoś nowego,

00:12:43.147 --> 00:12:46.504
ktoś inny opublikuje to przed nami.

00:12:46.504 --> 00:12:49.120
Mówimy, że ktoś nas wyprzedził

00:12:49.120 --> 00:12:52.334
i jest to okropne uczucie.

00:12:52.334 --> 00:12:54.407
Przez to boimy się ze sobą rozmawiać,

00:12:54.407 --> 00:12:55.380
a nie w tym sęk,

00:12:55.380 --> 00:12:58.140
bo weszliśmy w świat nauki,
żeby dzielić się pomysłami

00:12:58.140 --> 00:12:59.451
i uczyć się od siebie,

00:12:59.451 --> 00:13:02.940
dlatego śpiewam piosenkę

00:13:05.040 --> 00:13:10.544
(Brawa)

00:13:10.544 --> 00:13:13.767
pod tytułem "Znów wyprzedzony".

00:13:13.767 --> 00:13:16.425
Proszę widownię o śpiewanie chórków

00:13:16.425 --> 00:13:20.405
Mówię, żeby śpiewali "Znów, znów".

00:13:20.405 --> 00:13:23.050
Brzmi to tak: "Znów, znów!"

00:13:23.050 --> 00:13:24.013
Brzmi to tak.

NOTE Paragraph

00:13:24.013 --> 00:13:26.232
♪Znów mnie ktoś wyprzedził♪

NOTE Paragraph

00:13:26.232 --> 00:13:27.975
♪Znów! Znów!♪

NOTE Paragraph

00:13:27.975 --> 00:13:29.253
I jedziemy.

NOTE Paragraph

00:13:29.253 --> 00:13:31.298
♪Znów mnie ktoś wyprzedził♪

NOTE Paragraph

00:13:31.298 --> 00:13:32.584
♪Znów! Znów!♪

NOTE Paragraph

00:13:32.584 --> 00:13:34.479
♪Znów mnie ktoś wyprzedził♪

NOTE Paragraph

00:13:34.479 --> 00:13:35.785
♪Znów! Znów!♪

NOTE Paragraph

00:13:35.785 --> 00:13:37.568
♪Znów mnie ktoś wyprzedził♪

NOTE Paragraph

00:13:37.568 --> 00:13:39.207
♪Znów! Znów!♪

NOTE Paragraph

00:13:39.207 --> 00:13:40.875
♪Znów mnie ktoś wyprzedził♪

NOTE Paragraph

00:13:40.875 --> 00:13:42.637
♪Znów! Znów!♪

NOTE Paragraph

00:13:42.637 --> 00:13:45.912
♪Mamo, ból przeszywa mnie na wskroś♪

NOTE Paragraph

00:13:45.912 --> 00:13:49.698
♪Niebiosa pomóżcie,
znów wyprzedził mnie ktoś♪

00:13:50.925 --> 00:13:55.276
(Brawa)

NOTE Paragraph

00:13:57.735 --> 00:13:58.965
Dziękuję.

00:13:58.965 --> 00:14:00.464
Dziękuję za chórki.

NOTE Paragraph

00:14:00.464 --> 00:14:02.548
Każdy zaczyna śmiać się, oddychać,

00:14:02.548 --> 00:14:04.560
zauważać, że wokoło są inni naukowcy

00:14:04.560 --> 00:14:05.867
z podobnymi problemami.

00:14:05.867 --> 00:14:07.672
Zaczynamy rozmawiać o emocjach

00:14:07.672 --> 00:14:09.522
i subiektywizmie w badaniach.

00:14:09.522 --> 00:14:11.706
Jakby największe tabu
zostało przełamane.

00:14:11.706 --> 00:14:14.505
Nareszcie rozmawiamy o tym
na konferencji naukowej.

00:14:14.505 --> 00:14:16.691
Naukowcy zaczęli formować grupy,

00:14:16.691 --> 00:14:18.301
które spotykają się regularnie

00:14:18.301 --> 00:14:19.930
i dyskutują o emocjach

00:14:19.930 --> 00:14:22.231
i subiektywnych stronach mentorstwa,

00:14:22.231 --> 00:14:23.594
gdy wkracza się w nieznane.

00:14:23.594 --> 00:14:25.164
Nawet zainicjowali kursy

00:14:25.164 --> 00:14:26.839
o procesie tworzenia nauki,

00:14:26.839 --> 00:14:28.734
o wspólnym wkraczaniu w nieznane

00:14:28.734 --> 00:14:30.150
i wiele innych.

NOTE Paragraph

00:14:30.150 --> 00:14:31.484
W mojej wizji,

00:14:31.484 --> 00:14:34.946
tak jak każdy naukowiec zna słowo "atom"

00:14:34.946 --> 00:14:36.913
i wie, że atomy tworzą materię,

00:14:36.913 --> 00:14:38.397
będzie znał takie słowa,

00:14:38.397 --> 00:14:40.741
jak "chmura", mówienie "Tak, i...",

00:14:40.741 --> 00:14:43.820
a nauka nabierze kreatywności,

00:14:43.820 --> 00:14:46.824
dokona większej ilości
niespodziewanych odkryć

00:14:46.824 --> 00:14:49.360
z korzyścią dla nas wszystkich

00:14:49.360 --> 00:14:51.576
i będzie weselsza.

00:14:51.576 --> 00:14:54.166
Chciałbym, żebyście
zapamiętali z tej prelekcji,

00:14:54.166 --> 00:14:56.862
że następnym razem,
gdy napotkacie problem,

00:14:56.862 --> 00:14:58.588
którego nie możecie rozwiązać,

00:14:58.588 --> 00:15:01.180
w życiu zawodowym czy prywatnym,

00:15:01.180 --> 00:15:03.056
jest słowo na to, co zobaczycie:

00:15:03.056 --> 00:15:04.233
chmura.

00:15:04.233 --> 00:15:05.766
Możecie przez nią przejść

00:15:05.766 --> 00:15:07.174
wspólnie z kimś,

00:15:07.174 --> 00:15:09.212
kto jest wam wsparciem

00:15:09.212 --> 00:15:11.260
i mówi "Tak, i..." na wasze pomysły

00:15:11.260 --> 00:15:13.577
i pomaga wam powiedzieć to samo,

00:15:13.577 --> 00:15:15.464
przez co zwiększają się szanse na to,

00:15:15.464 --> 00:15:17.190
że między kłębami chmury

00:15:17.190 --> 00:15:18.688
dozna się spokoju,

00:15:18.688 --> 00:15:20.491
gdy w prześwicie mignie

00:15:20.491 --> 00:15:23.741
to niespodziewane odkrycie,

00:15:23.741 --> 00:15:26.465
twoje "C".

NOTE Paragraph

00:15:26.465 --> 00:15:28.785
Dziękuję.

NOTE Paragraph

00:15:28.785 --> 00:15:35.125
(Brawa)