1
00:00:00,325 --> 00:00:02,388
Στη μέση του διδακτορικού μου

2
00:00:02,388 --> 00:00:05,850
είχα κολλήσει.

3
00:00:05,850 --> 00:00:07,630
Κάθε ερευνητική μου προσπάθεια

4
00:00:07,630 --> 00:00:09,246
οδηγούσε σε αδιέξοδο.

5
00:00:09,246 --> 00:00:11,148
Φαινόταν πως οι βασικές μου υποθέσεις

6
00:00:11,148 --> 00:00:13,576
απλώς δεν ίσχυαν.

7
00:00:13,576 --> 00:00:16,075
Αισθανόμουν σαν πιλότος στην ομίχλη,

8
00:00:16,075 --> 00:00:18,870
είχα χάσει κάθε αίσθηση προσανατολισμού.

9
00:00:18,870 --> 00:00:20,351
Είχα σταματήσει να ξυρίζομαι.

10
00:00:20,351 --> 00:00:23,092
Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεββάτι.

11
00:00:23,092 --> 00:00:24,825
Αισθανόμουν ανάξιος

12
00:00:24,825 --> 00:00:27,938
να περάσω την πύλη του Πανεπιστημίου,

13
00:00:27,938 --> 00:00:30,206
γιατί δεν ήμουν 
σαν τον Αϊνστάιν ή τον Νεύτωνα,

14
00:00:30,206 --> 00:00:33,829
ή οποιονδήποτε άλλο επιστήμονα, 
τα επιτεύγματα των οποίων είχα διδαχθεί.

15
00:00:33,829 --> 00:00:37,192
Γιατί στην επιστήμη διδασκόμαστε 
μόνο τα αποτελέσματα, όχι την πορεία.

16
00:00:37,192 --> 00:00:41,893
Κι έτσι, προφανώς, 
δεν μπορούσα να γίνω επιστήμονας.

17
00:00:41,893 --> 00:00:43,557
Αλλά είχα αρκετή υποστήριξη

18
00:00:43,557 --> 00:00:44,954
ώστε ξεπέρασα τα προβλήματα

19
00:00:44,954 --> 00:00:47,174
και ανακάλυψα κάτι νέο για τη φύση.

20
00:00:47,174 --> 00:00:49,777
Αισθάνεσαι μια υπέροχη ηρεμία,

21
00:00:49,777 --> 00:00:51,389
όταν είσαι ο μόνος στον κόσμο

22
00:00:51,389 --> 00:00:53,474
που γνωρίζει έναν νέο φυσικό νόμο.

23
00:00:53,474 --> 00:00:56,516
Ξεκίνησα το δεύτερο μέρος 
της διατριβής μου,

24
00:00:56,516 --> 00:00:57,880
και συνέβη ξανά.

25
00:00:57,880 --> 00:01:00,169
Κόλλησα και το ξεπέρασα.

26
00:01:00,169 --> 00:01:02,725
Άρχισα να σκέφτομαι πως
ίσως εδώ υπάρχει ένα μοτίβο.

27
00:01:02,725 --> 00:01:04,783
Ρώτησα τους άλλους φοιτητές, 
και μου είπαν,

28
00:01:04,783 --> 00:01:06,596
«Ναι, αυτό ακριβώς συνέβη και σ' εμάς,

29
00:01:06,596 --> 00:01:08,945
μόνο που κανένας δε μας μίλησε γι αυτό».

30
00:01:08,945 --> 00:01:11,775
Είχαμε όλοι σπουδάσει την επιστήμη 
σα να ήταν μια ακολουθία

31
00:01:11,775 --> 00:01:14,471
λογικών βημάτων μεταξύ 
ερώτησης και απάντησης,

32
00:01:14,487 --> 00:01:17,217
αλλά η έρευνα 
δεν είναι καθόλου έτσι.

33
00:01:17,217 --> 00:01:19,551
Ταυτόχρονα, σπούδαζα

34
00:01:19,551 --> 00:01:21,638
θεατρικό αυτοσχεδιασμό.

35
00:01:21,638 --> 00:01:23,072
Μελετούσα Φυσική τη μέρα,

36
00:01:23,072 --> 00:01:25,090
και τη νύχτα γέλια, χοροπηδητά, τραγούδια,

37
00:01:25,090 --> 00:01:26,402
κιθάρα.

38
00:01:26,402 --> 00:01:27,881
Στον θεατρικό αυτοσχεδιασμό,

39
00:01:27,881 --> 00:01:30,890
ακριβώς όπως στην επιστήμη,
προχωράς στο άγνωστο,

40
00:01:30,890 --> 00:01:32,482
καθώς πρέπει να παίξεις στη σκηνή

41
00:01:32,482 --> 00:01:34,005
χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς σενάριο,

42
00:01:34,005 --> 00:01:36,283
χωρίς να έχεις ιδέα ποιον θα υποδυθείς

43
00:01:36,283 --> 00:01:38,689
ή τι θα κάνουν οι άλλοι χαρακτήρες.

44
00:01:38,689 --> 00:01:40,538
Όμως, αντίθετα απ' ότι στην επιστήμη,

45
00:01:40,538 --> 00:01:43,561
στον αυτοσχεδιασμό 
σου λένε από την πρώτη μέρα

46
00:01:43,561 --> 00:01:45,776
τι θα σου συμβεί όταν ανέβεις στη σκηνή.

47
00:01:45,776 --> 00:01:48,548
Θα αποτύχεις παταγωδώς.

48
00:01:48,548 --> 00:01:49,725
Θα κολλήσεις.

49
00:01:49,725 --> 00:01:51,843
Προπονούμαστε λοιπόν 
να μένουμε δημιουργικοί

50
00:01:51,843 --> 00:01:53,046
μέσα στο «κόλλημα».

51
00:01:53,046 --> 00:01:54,951
Για παράδειγμα, είχαμε μια άσκηση

52
00:01:54,951 --> 00:01:56,493
όπου στεκόμασταν όλοι σε κύκλο,

53
00:01:56,493 --> 00:01:59,308
και έπρεπε να χορέψουμε
τις χειρότερες κλακέτες του κόσμου

54
00:01:59,308 --> 00:02:01,874
και όλοι οι άλλοι χειροκροτούσαν
και επευφημούσαν,

55
00:02:01,886 --> 00:02:04,649
υποστηρίζοντάς σε πάνω στη σκηνή.

56
00:02:04,649 --> 00:02:06,548
Όταν έγινα καθηγητής

57
00:02:06,548 --> 00:02:09,911
και έπρεπε να καθοδηγήσω τους δικούς μου 
φοιτητές στην έρευνά τους

58
00:02:09,911 --> 00:02:11,278
συνειδητοποίησα ξανά

59
00:02:11,278 --> 00:02:12,990
πως δεν ξέρω τι να κάνω.

60
00:02:12,990 --> 00:02:14,984
Είχα μελετήσει για χιλιάδες ώρες Φυσική,

61
00:02:14,984 --> 00:02:16,598
Βιολογία, Χημεία,

62
00:02:16,598 --> 00:02:18,970
αλλά ούτε μία ώρα, ούτε μία ιδέα

63
00:02:18,970 --> 00:02:21,556
για το πώς να καθοδηγήσω κάποιον

64
00:02:21,556 --> 00:02:23,293
μέσα στο άγνωστο,

65
00:02:23,293 --> 00:02:25,214
για το πώς να εμπνεύσω.

66
00:02:25,214 --> 00:02:27,144
Έτσι, στράφηκα στον αυτοσχεδιασμό,

67
00:02:27,144 --> 00:02:29,317
και είπα στους φοιτητές μου
από την πρώτη μέρα

68
00:02:29,317 --> 00:02:31,768
τι θα συμβεί όταν αρχίσουν την έρευνα,

69
00:02:31,768 --> 00:02:34,074
και αυτό έχει να κάνει 
με τη νοητική μας εικόνα

70
00:02:34,074 --> 00:02:35,956
του πώς θα είναι η έρευνα.

71
00:02:35,956 --> 00:02:38,234
Διότι, όταν οι άνθρωποι
κάνουν οτιδήποτε,

72
00:02:38,234 --> 00:02:40,876
π.χ. αν θέλω να αγγίξω αυτόν τον πίνακα,

73
00:02:40,876 --> 00:02:42,536
το μυαλό μου πρώτα φτιάχνει
μια αναπαράσταση,

74
00:02:42,536 --> 00:02:44,725
μια πρόβλεψη του τι ακριβώς
θα εκτελέσουν οι μύες μου

75
00:02:44,725 --> 00:02:46,681
προτού ακόμα αρχίσω να κινώ το χέρι μου,

76
00:02:46,681 --> 00:02:48,399
και αν κολλήσω,

77
00:02:48,399 --> 00:02:50,274
αν η αναπαράσταση 
δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα,

78
00:02:50,274 --> 00:02:52,668
προκαλείται έξτρα άγχος, 
που το λέμε γνωστική δυσαρμονία.

79
00:02:52,668 --> 00:02:55,857
Γι' αυτό καλύτερα οι αναπαραστάσεις 
να ταιριάζουν με την πραγματικότητα!

80
00:02:55,857 --> 00:02:58,622
Αλλά αν πιστέψεις στον τρόπο
που διδάσκεται η επιστήμη,

81
00:02:58,622 --> 00:03:00,519
αν πιστέψεις τα εγχειρίδια, ενδέχεται

82
00:03:00,519 --> 00:03:06,813
να έχεις την ακόλουθη αναπαράσταση
για την έρευνα.

83
00:03:06,813 --> 00:03:10,131
Εάν η ερώτηση είναι το Α

84
00:03:10,131 --> 00:03:13,531
και η απάντηση το Β,

85
00:03:13,531 --> 00:03:18,124
τότε η έρευνα είναι μια γραμμική πορεία.

86
00:03:18,127 --> 00:03:21,242
Το πρόβλημα είναι
πως αν ένα πείραμα δε δουλέψει,

87
00:03:21,242 --> 00:03:24,904
ή αν ένας φοιτητής πέσει σε κατάθλιψη,

88
00:03:24,904 --> 00:03:26,990
γίνεται αντιληπτό σαν κάτι απολύτως στραβό

89
00:03:26,990 --> 00:03:30,020
και προκαλεί ακραίο άγχος.

90
00:03:30,020 --> 00:03:31,803
Γι' αυτό διδάσκω τους φοιτητές μου

91
00:03:31,803 --> 00:03:35,665
μια πιο ρεαλιστική αναπαράσταση.

92
00:03:38,860 --> 00:03:40,384
Να ένα παράδειγμα

93
00:03:40,384 --> 00:03:43,520
όπου η πραγματικότητα δεν ταιριάζει
με την αναπαράσταση!

94
00:03:46,379 --> 00:03:49,641
(Γέλια)

95
00:03:49,641 --> 00:03:52,840
(Χειροκρότημα)

96
00:04:01,564 --> 00:04:05,010
Λοιπόν, διδάσκω τους φοιτητές μου
μια διαφορετική αναπαράσταση.

97
00:04:05,010 --> 00:04:07,204
Εάν η ερώτηση είναι το Α

98
00:04:07,204 --> 00:04:09,385
και η απάντηση το Β,

99
00:04:13,320 --> 00:04:15,135
μείνε δημιουργικός μέσα στο σύννεφο,

100
00:04:15,135 --> 00:04:16,830
και ξεκίνα,

101
00:04:16,830 --> 00:04:19,313
και το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει,

102
00:04:19,313 --> 00:04:21,728
το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει,

103
00:04:21,728 --> 00:04:24,464
μέχρι που φτάνεις σε ένα σημείο
γεμάτο αρνητικά αισθήματα,

104
00:04:24,464 --> 00:04:26,682
όπου φαίνεται πως οι βασικές σου υποθέσεις

105
00:04:26,682 --> 00:04:27,798
δε βγάζουν πια νόημα,

106
00:04:27,798 --> 00:04:30,853
λες και κάποιος τράβηξε το χαλί
κάτω από τα πόδια σου.

107
00:04:30,853 --> 00:04:34,181
Αυτό το ονομάζω το σύννεφο.

108
00:04:47,685 --> 00:04:50,363
Μπορεί να χαθείς στο σύννεφο

109
00:04:50,363 --> 00:04:52,871
για μία μέρα, μία εβδομάδα,
ένα μήνα, ένα χρόνο,

110
00:04:52,871 --> 00:04:54,369
μία ολόκληρη καριέρα,

111
00:04:54,369 --> 00:04:56,531
αλλά καμιά φορά,
αν είσαι αρκετά τυχερός,

112
00:04:56,531 --> 00:04:58,387
και έχεις αρκετή υποστήριξη,

113
00:04:58,387 --> 00:05:00,377
μπορείς να δεις στο υλικό σου,

114
00:05:00,377 --> 00:05:03,625
ή ίσως, αόριστα 
στο σχήμα του σύννεφου,

115
00:05:03,625 --> 00:05:05,627
μια νέα απάντηση,

116
00:05:07,285 --> 00:05:10,969
το Γ, και να αποφασίσεις
να το κυνηγήσεις.

117
00:05:10,969 --> 00:05:13,458
Και το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει,

118
00:05:13,458 --> 00:05:14,807
αλλά φτάνεις εκεί,

119
00:05:14,807 --> 00:05:16,177
και το ανακοινώνεις σε όλους

120
00:05:16,177 --> 00:05:19,529
δημοσιεύοντας τη γραμμική πορεία
από το Α στο Γ

121
00:05:19,529 --> 00:05:21,488
που είναι καλός τρόπος επικοινωνίας,

122
00:05:21,488 --> 00:05:23,832
όσο δεν ξεχνάς τη διαδρομή

123
00:05:23,832 --> 00:05:25,631
που σε έφτασε εκεί.

124
00:05:25,631 --> 00:05:27,606
Αυτό το σύννεφο είναι εγγενές κομμάτι

125
00:05:27,606 --> 00:05:30,210
της έρευνας, της τέχνης μας,

126
00:05:30,210 --> 00:05:33,420
γιατί το σύννεφο στέκεται στο σύνορο.

127
00:05:37,721 --> 00:05:39,990
Στέκεται στο σύνορο

128
00:05:39,990 --> 00:05:42,962
ανάμεσα στο γνωστό

129
00:05:45,795 --> 00:05:49,399
και το άγνωστο,

130
00:05:52,660 --> 00:05:55,565
γιατί προκειμένου να ανακαλύψεις 
κάτι πραγματικά καινούργιο,

131
00:05:55,565 --> 00:05:58,962
τουλάχιστον μία βασική σου υπόθεση
πρέπει να αλλάξει.

132
00:05:58,962 --> 00:06:02,176
Αυτό σημαίνει πως στην επιστήμη
κάνουμε κάτι ηρωικό.

133
00:06:02,178 --> 00:06:04,079
Κάθε μέρα, προσπαθούμε να φέρουμε
τον εαυτό μας

134
00:06:04,079 --> 00:06:06,171
στο σύνορο ανάμεσα 
στο γνωστό και στο άγνωστο

135
00:06:06,171 --> 00:06:07,822
και να αντιμετωπίσουμε το σύννεφο.

136
00:06:07,822 --> 00:06:10,177
Παρατηρήστε ότι έβαλα το Β
στην περιοχή του γνωστού,

137
00:06:10,177 --> 00:06:12,161
γιατί γνωρίζουμε γι' αυτό από την αρχή,

138
00:06:12,161 --> 00:06:15,540
αλλά το Γ είναι πάντα πιο ενδιαφέρον

139
00:06:15,540 --> 00:06:18,263
και πιο σημαντικό από το Β.

140
00:06:18,263 --> 00:06:20,456
Το Β είναι αναγκαίο για ν' αρχίσεις

141
00:06:20,456 --> 00:06:22,274
αλλά το Γ είναι πολύ πιο βαθύ,

142
00:06:22,274 --> 00:06:26,771
και αυτό είναι το καταπληκτικό 
στην έρευνα.

143
00:06:26,771 --> 00:06:29,199
Η γνώση και μόνο αυτής της λέξης,
«το σύννεφο»,

144
00:06:29,199 --> 00:06:31,514
μεταμόρφωσε την ερευνητική μου ομάδα.

145
00:06:31,514 --> 00:06:33,384
Οι φοιτητές έρχονται και μου λένε,

146
00:06:33,384 --> 00:06:34,982
«Ούρι, είμαι στο σύννεφο»

147
00:06:34,982 --> 00:06:38,148
και απαντώ, 
«Τέλεια, πρέπει να νιώθεις χάλια».

148
00:06:38,148 --> 00:06:40,290
(Γέλια)

149
00:06:40,290 --> 00:06:42,203
Αλλά είμαι μάλλον χαρούμενος,

150
00:06:42,203 --> 00:06:44,111
γιατί μπορεί να είμαστε κοντά στο σύνορο

151
00:06:44,111 --> 00:06:45,777
ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο,

152
00:06:45,777 --> 00:06:47,323
και μπορεί ν' ανακαλύψουμε

153
00:06:47,323 --> 00:06:49,184
κάτι πραγματικά νέο.

154
00:06:49,184 --> 00:06:50,736
Κάπως έτσι δουλεύει ο νους μας,

155
00:06:50,736 --> 00:06:53,674
απλώς γνωρίζοντας ότι το σύννεφο

156
00:06:53,674 --> 00:06:58,100
είναι φυσιολογικό, απαραίτητο

157
00:06:58,100 --> 00:06:59,305
και τελικά όμορφο,

158
00:06:59,305 --> 00:07:02,928
μπορούμε να ενταχθούμε 
στον Σύλλογο Φίλων Σύννεφων,

159
00:07:02,928 --> 00:07:07,086
και να χαθεί η αίσθηση 
ότι κάτι πάει στραβά μ' εμένα.

160
00:07:07,408 --> 00:07:09,858
Και σαν μέντορας ξέρω τι να κάνω :

161
00:07:09,858 --> 00:07:12,060
να εντείνω την υποστήριξή μου
στον φοιτητή,

162
00:07:12,060 --> 00:07:13,821
γιατί ψυχολογικές έρευνες δείχνουν

163
00:07:13,821 --> 00:07:17,100
πως αν νιώθεις φόβο και απελπισία,

164
00:07:17,100 --> 00:07:18,377
ο νους σου εγκλωβίζεται

165
00:07:18,377 --> 00:07:20,928
σε ασφαλείς 
και συντηρητικούς τρόπους σκέψης.

166
00:07:20,928 --> 00:07:22,503
Αν θες να εξερευνήσεις
τα ριψοκίνδυνα μονοπάτια

167
00:07:22,503 --> 00:07:24,091
που απαιτούνται 
για να βγεις από το σύννεφο,

168
00:07:24,101 --> 00:07:25,652
χρειάζεσαι άλλα συναισθήματα

169
00:07:25,652 --> 00:07:27,853
--συναδελφικότητα, υποστήριξη, ελπίδα--

170
00:07:27,853 --> 00:07:29,590
που πηγάζουν από την επαφή σου
με κάποιον άλλο.

171
00:07:29,590 --> 00:07:31,140
Έτσι, όπως στον αυτοσχεδιασμό,

172
00:07:31,140 --> 00:07:35,291
έτσι και στην επιστήμη, είναι καλύτερα 
να προχωράς στο άγνωστο με παρέα.

173
00:07:35,410 --> 00:07:37,852
Γνωρίζοντας για το σύννεφο,

174
00:07:37,852 --> 00:07:41,176
μαθαίνεις από τον αυτοσχεδιασμό

175
00:07:41,176 --> 00:07:43,778
έναν αποτελεσματικό τρόπο να συζητάς

176
00:07:43,778 --> 00:07:45,538
μέσα στο σύννεφο.

177
00:07:45,538 --> 00:07:47,515
Βασίζεται στην κεντρική αρχή

178
00:07:47,515 --> 00:07:49,282
του αυτοσχεδιασμού.

179
00:07:49,282 --> 00:07:51,755
Ο θεατρικός αυτοσχεδιασμός
με βοήθησε εδώ ξανά.

180
00:07:51,755 --> 00:07:53,962
Είναι το ν' απαντάς «Ναι, και»

181
00:07:53,962 --> 00:07:57,427
στις ιδέες των άλλων ηθοποιών.

182
00:08:04,297 --> 00:08:07,191
Σημαίνει να δέχεσαι τις ιδέες

183
00:08:07,191 --> 00:08:09,702
και να χτίζεις πάνω τους, 
λέγοντας «Ναι, και».

184
00:08:09,702 --> 00:08:10,941
Π.χ., αν ένας ηθοποιός πει

185
00:08:10,941 --> 00:08:12,096
«Να μια πισίνα με νερό»

186
00:08:12,096 --> 00:08:13,141
και ο άλλος απαντήσει

187
00:08:13,141 --> 00:08:15,010
«Όχι, είναι μόνο μια σκηνή»

188
00:08:15,010 --> 00:08:16,748
ο αυτοσχεδιασμός τελείωσε.

189
00:08:16,748 --> 00:08:20,520
Τελειώνει, και όλοι απογοητεύονται.

190
00:08:20,520 --> 00:08:21,868
Αυτό ονομάζεται μπλοκάρισμα.

191
00:08:21,868 --> 00:08:23,475
Εαν δεν επικοινωνείς προσεκτικά,

192
00:08:23,475 --> 00:08:26,412
μπλοκάρουν 
και οι επιστημονικές συζητήσεις.

193
00:08:26,412 --> 00:08:28,648
Το να λες «Ναι, και» πάει κάπως έτσι :

194
00:08:28,648 --> 00:08:31,156
«Να μια πισίνα με νερό!»
«Ναι, ας βουτήξουμε!»

195
00:08:31,156 --> 00:08:34,165
«Κοίτα, μια φάλαινα! 
Ας πιάσουμε την ουρά της!

196
00:08:34,165 --> 00:08:36,266
Μας τραβάει στο φεγγάρι!»

197
00:08:36,266 --> 00:08:39,286
Το «Ναι, και» παρακάμπτει 
τον εσωτερικό μας κριτή.

198
00:08:39,286 --> 00:08:40,980
Όλοι έχουμε έναν εσωτερικό κριτή

199
00:08:40,980 --> 00:08:42,221
που προσέχει τι λέμε,

200
00:08:42,221 --> 00:08:44,144
ώστε να μη φαινόμαστε αισχροί,

201
00:08:44,144 --> 00:08:45,259
ή τρελοί, ή κοινότοποι.

202
00:08:45,259 --> 00:08:48,059
Στην επιστήμη ο φόβος της κοινοτοπίας
κυριαρχεί.

203
00:08:48,076 --> 00:08:50,243
Το «Ναι, και» προσπερνά τον κριτή

204
00:08:50,243 --> 00:08:52,855
και ελευθερώνει 
μια κρυμμένη δημιουργικότητα

205
00:08:52,855 --> 00:08:54,380
που ούτε ήξερες πως είχες,

206
00:08:54,380 --> 00:08:56,410
και η οποία συχνά δίνει την απάντηση

207
00:08:56,410 --> 00:08:58,815
στο σύννεφο.

208
00:08:58,815 --> 00:09:01,416
Η γνώση του σύννεφου

209
00:09:01,416 --> 00:09:02,820
και του «Ναι, και»

210
00:09:02,820 --> 00:09:05,679
έκανε το εργαστήριό μου πολύ δημιουργικό.

211
00:09:05,679 --> 00:09:08,207
Οι φοιτητές δοκιμάζουν 
τις ιδέες τους μεταξύ τους

212
00:09:08,207 --> 00:09:10,321
και έχουμε κάνει απρόσμενες ανακαλύψεις

213
00:09:10,321 --> 00:09:13,190
στη διεπαφή μεταξύ φυσικής και βιολογίας.

214
00:09:13,190 --> 00:09:16,140
Π.χ., είχαμε κολλήσει για έναν χρόνο

215
00:09:16,140 --> 00:09:19,969
προσπαθώντας να κατανοήσουμε τα πολύπλοκα
βιοχημικά συστήματα των κυττάρων.

216
00:09:19,982 --> 00:09:22,439
Είπαμε «Είμαστε βαθιά μέσα στο σύννεφο»

217
00:09:22,439 --> 00:09:24,419
και αρχίσαμε μια παιχνιδιάρικη συζήτηση

218
00:09:24,419 --> 00:09:26,207
όπου ο φοιτητής μου Σάι Σεν-Ορ είπε

219
00:09:26,207 --> 00:09:29,050
«Ας σχεδιάσουμε το δίκτυο σε ένα χαρτί»

220
00:09:29,050 --> 00:09:30,503
και αντί ν' απαντήσω

221
00:09:30,503 --> 00:09:33,654
«Αφού το έχουμε ήδη κάνει τόσες φορές
και δεν δούλεψε»,

222
00:09:33,688 --> 00:09:36,631
είπα «Ναι, και

223
00:09:36,631 --> 00:09:38,672
ας χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ μεγάλο χαρτί»

224
00:09:38,672 --> 00:09:39,764
και τότε ο Ρον Μιλό είπε,

225
00:09:39,764 --> 00:09:42,714
«Ας χρησιμοποιήσουμε ένα τεράστιο
χαρτί αρχιτεκτονικής σχεδίασης,

226
00:09:42,714 --> 00:09:44,330
και ξέρω και πού θα το τυπώσουμε!»

227
00:09:44,330 --> 00:09:46,280
Το εκτυπώσαμε λοιπόν και το κοιτάξαμε

228
00:09:46,280 --> 00:09:48,789
και έτσι κάναμε 
την πιο σπουδαία μας ανακάλυψη,

229
00:09:48,789 --> 00:09:50,990
ότι αυτό το πολύπλοκο σύστημα αποτελείται

230
00:09:50,990 --> 00:09:54,453
από λίγες απλές 
και επαναλαμβανόμενες αλληλεπιδράσεις

231
00:09:54,453 --> 00:09:57,616
όπως τα μοτίβα στα βιτρώ.

232
00:09:57,616 --> 00:09:59,664
Τα λέμε μοτίβα δικτύου

233
00:09:59,664 --> 00:10:01,816
και είναι τα στοιχειώδη κυκλώματα

234
00:10:01,816 --> 00:10:03,411
που μας βοηθούν να κατανοήσουμε

235
00:10:03,411 --> 00:10:05,901
τη λογική αποφάσεων των κυττάρων

236
00:10:05,901 --> 00:10:08,750
σε όλους τους οργανισμούς, 
και στον άνθρωπο.

237
00:10:08,750 --> 00:10:10,675
Μετά από αυτό

238
00:10:10,675 --> 00:10:12,295
με προσκαλούσαν να δώσω ομιλίες

239
00:10:12,295 --> 00:10:15,306
σε χιλιάδες επισήμονες παγκοσμίως

240
00:10:15,306 --> 00:10:17,139
αλλά η γνώση για το σύννεφο

241
00:10:17,139 --> 00:10:18,271
και το «Ναι, και»

242
00:10:18,271 --> 00:10:20,110
έμειναν στο δικό μου εργαστήριο,

243
00:10:20,110 --> 00:10:22,421
καθώς στην επιστήμη 
δεν μιλάμε για την πορεία,

244
00:10:22,421 --> 00:10:24,674
για τίποτα υποκειμενικό ή συναισθηματικό.

245
00:10:24,674 --> 00:10:26,537
Μιλάμε για τα αποτελέσματα.

246
00:10:26,537 --> 00:10:28,796
Δεν γινόταν να μιλήσω 
γι' αυτό στα συνέδρια.

247
00:10:28,796 --> 00:10:30,530
Ήταν αδιανόητο.

248
00:10:30,530 --> 00:10:32,606
Έβλεπα άλλους επιστήμονες να κολλάνε χωρίς

249
00:10:32,606 --> 00:10:34,380
να έχουν ούτε μια λέξη να περιγράψουν

250
00:10:34,380 --> 00:10:36,181
αυτό που συμβάινει,

251
00:10:36,181 --> 00:10:38,714
έβλεπα τη σκέψη τους 
να περιορίζεται στα ασφαλή μονοπάτια,

252
00:10:38,714 --> 00:10:40,244
τις έρευνές τους να μπλοκάρουν,

253
00:10:40,244 --> 00:10:41,997
και να είναι δυστυχείς.

254
00:10:41,997 --> 00:10:43,936
Σκεφτόμουν, έτσι είναι τα πράγματα.

255
00:10:43,936 --> 00:10:46,127
Θα προσπαθήσω να κάνω το εργαστήριό μου
όσο το δυνατόν πιο δημιουργικό,

256
00:10:46,127 --> 00:10:47,637
και αν όλοι κάνουν το ίδιο,

257
00:10:47,637 --> 00:10:49,827
η επιστήμη θα γίνεται

258
00:10:49,827 --> 00:10:52,041
όλο και καλύτερη.

259
00:10:52,041 --> 00:10:54,961
Άλλαξα γνώμη

260
00:10:54,961 --> 00:10:57,300
όταν κατά τύχη άκουσα 
την Έβελυν Φοξ Κέλλερ

261
00:10:57,300 --> 00:10:58,788
να μιλά για τις εμπειρίες της

262
00:10:58,788 --> 00:11:00,349
ως γυναίκα στην επιστήμη.

263
00:11:00,349 --> 00:11:02,172
Αναρωτιόταν

264
00:11:02,172 --> 00:11:04,120
«Γιατί δεν μιλάμε για την υποκειμενική

265
00:11:04,120 --> 00:11:06,306
και συναισθηματική πλευρά της επιστήμης;

266
00:11:06,306 --> 00:11:10,298
Δεν είναι τυχαίο. Είναι ζήτημα αξιών».

267
00:11:10,298 --> 00:11:14,256
Η επιστήμη αναζητά την αντικειμενική
και ορθολογική γνώση.

268
00:11:14,271 --> 00:11:16,469
Αυτή είναι η ομορφιά της επιστήμης.

269
00:11:16,469 --> 00:11:18,425
Υπάρχει όμως και ο μύθος

270
00:11:18,425 --> 00:11:19,679
ότι κάνοντας επιστήμη

271
00:11:19,679 --> 00:11:21,979
οι καθημερινές μας πρακτικές

272
00:11:21,979 --> 00:11:24,419
είναι κι αυτές 
αντικειμενικές και ορθολογικές,

273
00:11:24,419 --> 00:11:26,851
σαν του Σποκ.

274
00:11:26,851 --> 00:11:28,265
Όταν ονομάζεις την επιστήμη

275
00:11:28,265 --> 00:11:30,078
αντικειμενική και ορθολογική,

276
00:11:30,078 --> 00:11:31,720
αυτόματα, η άλλη πλευρά,

277
00:11:31,720 --> 00:11:33,457
η υποκειμενική και συναισθηματική,

278
00:11:33,457 --> 00:11:35,279
στιγματίζεται ως μη-επιστημονική

279
00:11:35,279 --> 00:11:37,600
ή αντι-επιστημονική 
ή απειλητική για την επιστήμη,

280
00:11:37,600 --> 00:11:39,061
και απλά δεν μιλάμε για αυτήν.

281
00:11:39,061 --> 00:11:41,015
Όταν έμαθα πως

282
00:11:41,015 --> 00:11:43,182
υπάρχει επιστημονική κουλτούρα

283
00:11:43,182 --> 00:11:44,729
όλα μπήκαν στη θέση τους.

284
00:11:44,729 --> 00:11:46,393
Αν υπάρχει επιστημονική κουλτούρα,

285
00:11:46,393 --> 00:11:47,649
αυτή μπορεί να αλλάξει,

286
00:11:47,649 --> 00:11:49,242
κι εγώ μπορώ να βοηθήσω σ' αυτό

287
00:11:49,242 --> 00:11:51,954
προσπαθώντας να την αλλάξω
όπου δυνατόν.

288
00:11:51,954 --> 00:11:55,023
Έτσι, στην αμέσως 
επόμενη διάλεξή μου σε συνέδριο

289
00:11:55,023 --> 00:11:56,635
μίλησα για την έρευνά μου,

290
00:11:56,635 --> 00:11:58,147
και μετά μίλησα για τη σημασία

291
00:11:58,147 --> 00:12:00,329
της υποκειμενικότητας και
του συναισθήματος στην επιστημονική πράξη,

292
00:12:00,329 --> 00:12:01,549
για το ότι θα πρέπει 
να μιλάμε για όλα αυτά.

293
00:12:01,549 --> 00:12:02,683
Κοίταξα το ακροατήριο,

294
00:12:02,683 --> 00:12:05,043
και ήταν παγωμένο.

295
00:12:05,043 --> 00:12:08,334
Δεν καταλάβαιναν τι έλεγα

296
00:12:08,334 --> 00:12:09,585
στο πλαίσιο ενός συνεδρίου

297
00:12:09,585 --> 00:12:11,424
με πολλές συνεχόμενες παρουσιάσεις.

298
00:12:11,424 --> 00:12:13,906
Προσπάθησα ξανά και ξανά,
σε πολλά συνέδρια,

299
00:12:13,906 --> 00:12:16,279
αλλά το μήνυμα δεν περνούσε.

300
00:12:16,279 --> 00:12:19,185
Ήμουν στο σύννεφο.

301
00:12:19,185 --> 00:12:22,699
Κατάφερα να βγω 
από το σύννεφο χρησιμοποιώντας

302
00:12:22,699 --> 00:12:25,510
αυτοσχεδιασμό και μουσική.

303
00:12:25,510 --> 00:12:28,249
Από τότε, σε κάθε συνέδριο που πηγαίνω,

304
00:12:28,249 --> 00:12:31,111
δίνω μια επιστημονική ομιλία 
και μια δεύτερη, ειδική ομιλία

305
00:12:31,111 --> 00:12:33,274
με τίτλο «Αγάπη και φόβος στο εργαστήριο».

306
00:12:33,274 --> 00:12:35,321
Την ξεκινώ με ένα τραγούδι

307
00:12:35,321 --> 00:12:37,893
για τον μεγαλύτερο φόβο του επιστήμονα:

308
00:12:37,893 --> 00:12:40,805
να δουλεύεις σκληρά,

309
00:12:40,805 --> 00:12:43,147
να ανακαλύπτεις κάτι νέο,

310
00:12:43,147 --> 00:12:46,504
και κάποιος άλλος
να το δημοσιεύει πριν από εσένα.

311
00:12:46,504 --> 00:12:49,120
Το λέμε «ρίξιμο»

312
00:12:49,120 --> 00:12:52,334
και έχει απαίσια αίσθηση.

313
00:12:52,334 --> 00:12:54,547
Μας κάνει να φοβόμαστε 
να μιλήσουμε μεταξύ μας,

314
00:12:54,547 --> 00:12:55,380
και δεν είναι διασκεδαστικό,

315
00:12:55,380 --> 00:12:58,140
γιατί μπήκαμε στην επιστήμη 
για να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας

316
00:12:58,140 --> 00:13:00,281
και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο.

317
00:13:00,281 --> 00:13:02,940
Τραγουδώ λοιπόν ένα μπλουζ,

318
00:13:05,040 --> 00:13:10,544
το οποίο --(Χειροκρότημα)--

319
00:13:10,544 --> 00:13:13,767
ονομάζεται «Ριγμένος ξανά»

320
00:13:13,767 --> 00:13:16,425
και ζητώ από το κοινό 
να κάνει δεύτερη φωνή.

321
00:13:16,425 --> 00:13:20,405
Τους λέω, 
«Τα λόγια σας είναι 'Ρίξιμο, Ρίξιμο'».

322
00:13:20,405 --> 00:13:23,050
Ακούγεται : ♪ Ρίξιμο, Ρίξιμο! ♪

323
00:13:23,050 --> 00:13:24,013
Πάει έτσι:

324
00:13:24,013 --> 00:13:26,232
♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪

325
00:13:26,232 --> 00:13:27,975
♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪

326
00:13:27,975 --> 00:13:29,253
Και πάμε!

327
00:13:29,253 --> 00:13:31,298
♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪

328
00:13:31,298 --> 00:13:32,584
♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪

329
00:13:32,584 --> 00:13:34,479
♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪

330
00:13:34,479 --> 00:13:35,785
♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪

331
00:13:35,785 --> 00:13:37,568
♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪

332
00:13:37,568 --> 00:13:39,207
♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪

333
00:13:39,207 --> 00:13:40,875
♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪

334
00:13:40,875 --> 00:13:42,637
♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪

335
00:13:42,637 --> 00:13:45,912
♪ Μάνα, νιώσε τον πόνο μου ♪

336
00:13:45,912 --> 00:13:49,698
♪ Ουρανοί βοηθήστε, είμαι ριγμένος ξανά ♪

337
00:13:50,925 --> 00:13:57,316
(Χειροκρότημα)

338
00:13:57,735 --> 00:13:58,965
Ευχαριστώ.

339
00:13:58,965 --> 00:14:00,464
Ευχαριστώ και για τις δεύτερες.

340
00:14:00,464 --> 00:14:02,728
Έτσι, όλοι αρχίζουν να γελούν,
παίρνουν ανάσα,

341
00:14:02,728 --> 00:14:04,560
βλέπουν πως κι άλλοι επιστήμονες

342
00:14:04,560 --> 00:14:05,867
μοιράζονται τα ίδια προβλήματα,

343
00:14:05,867 --> 00:14:07,782
και αρχίζουμε να μιλάμε 
για τη συναισθηματική

344
00:14:07,782 --> 00:14:09,522
και υποκειμενική πλευρά της έρευνας.

345
00:14:09,522 --> 00:14:11,706
Είναι σα να έπεσε ένα ταμπού.

346
00:14:11,706 --> 00:14:14,645
Επιτέλους, μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτά
σ' ένα επιστημονικό συνέδριο.

347
00:14:14,645 --> 00:14:18,271
Οι επιστήμονες έχουν δημιουργήσει
τακτικές ομάδες διαλόγου,

348
00:14:18,301 --> 00:14:19,930
όπου μιλούν για τα συναισθηματικά

349
00:14:19,930 --> 00:14:22,381
και υποκειμενικά ζητήματα 
της καθοδήγησης,

350
00:14:22,381 --> 00:14:23,734
του να προχωράς στο άγνωστο.

351
00:14:23,734 --> 00:14:25,164
γίνονται μαθήματα

352
00:14:25,164 --> 00:14:26,839
για τη διαδικασία της έρευνας,

353
00:14:26,839 --> 00:14:30,114
για το να προχωράς στο άγνωστο με παρέα,
και πολλά άλλα.

354
00:14:30,150 --> 00:14:31,484
Το όραμά μου είναι,

355
00:14:31,484 --> 00:14:34,946
όπως κάθε επιστήμονας 
γνωρίζει τη λέξη «άτομο»,

356
00:14:34,946 --> 00:14:36,913
ότι η ύλη αποτελείται από άτομα,

357
00:14:36,913 --> 00:14:38,867
κάθε επιστήμονας να γνωρίζει και λέξεις

358
00:14:38,867 --> 00:14:40,741
όπως «το σύννεφο», το «Ναι, και».

359
00:14:41,021 --> 00:14:43,820
Έτσι η επιστήμη θα γίνει 
πολύ πιο δημιουργική,

360
00:14:43,820 --> 00:14:46,824
θα κάνει πολλές ακόμα 
αναπάντεχες ανακαλύψεις

361
00:14:46,824 --> 00:14:49,360
προς όφελος όλων μας,

362
00:14:49,360 --> 00:14:51,576
και θα γίνει και πιο παιχνιδιάρικη!

363
00:14:51,576 --> 00:14:54,166
Θα ήθελα να θυμάστε από αυτή την ομιλία,

364
00:14:54,166 --> 00:14:56,862
την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσετε

365
00:14:56,862 --> 00:14:58,588
ένα άλυτο πρόβλημα,

366
00:14:58,588 --> 00:15:01,180
επαγγελματικό ή προσωπικό,

367
00:15:01,180 --> 00:15:03,256
ότι υπάρχει μια λέξη
γι' αυτό που συμβαίνει:

368
00:15:03,256 --> 00:15:04,233
το σύννεφο.

369
00:15:04,233 --> 00:15:05,766
Και ότι μπορείτε να διασχίσετε το σύννεφο

370
00:15:05,766 --> 00:15:09,224
όχι μόνοι, αλλά με κάποιον
που σας υποστηρίζει,

371
00:15:09,224 --> 00:15:11,260
που απαντά «Ναι, και» στις ιδέες σας,

372
00:15:11,260 --> 00:15:13,717
που βοηθά να λέτε «Ναι, και»
στις δικές σας ιδέες,

373
00:15:13,717 --> 00:15:15,464
αυξάνοντας την πιθανότητα να βρείτε,

374
00:15:15,464 --> 00:15:17,190
μέσα στην ταραχή του συννέφου,

375
00:15:17,190 --> 00:15:18,688
μια στιγμή ηρεμίας

376
00:15:18,688 --> 00:15:20,491
και να πρωταντικρίσετε

377
00:15:20,491 --> 00:15:23,741
την αναπάντεχη ανακάλυψή σας,

378
00:15:23,741 --> 00:15:26,465
το δικό σας Γ.

379
00:15:26,465 --> 00:15:28,785
Ευχαριστώ.

380
00:15:28,785 --> 00:15:32,785
(Χειροκρότημα)