WEBVTT

00:00:01.690 --> 00:00:04.609
ผมอยากจะพูดถึงการพัฒนา
ศักยภาพของมนุษย์

00:00:04.633 --> 00:00:09.723
และผมขอเริ่มจากเรื่องราว
ที่มีอิทธิพลมากที่สุดของยุคสมัยใหม่

00:00:09.747 --> 00:00:13.527
หลายท่านในที่นี้คงจะเคยได้ยินเรื่องของ
กฎ 10,000 ชั่วโมง

00:00:13.551 --> 00:00:15.661
หรือบางทีก็กำลังใช้วิธีคิดนี้กับตัวเอง

00:00:15.685 --> 00:00:18.434
ง่าย ๆ คือ กฎนี้บอกว่า การที่จะเชี่ยวชาญ
ในเรื่องอะไรก็ตาม

00:00:18.458 --> 00:00:21.394
จะต้องใช้เวลาฝึกฝนอย่างจดจ่อ
ถึง 10,000 ชั่วโมง

00:00:21.418 --> 00:00:23.772
เพราะฉะนั้นคุณควรเริ่ม
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

NOTE Paragraph

00:00:23.796 --> 00:00:27.711
เช่นคนดังอย่าง ไทเกอร์ วูดส์

00:00:27.735 --> 00:00:30.997
พ่อของเขาได้มอบไม้พัตเตอร์ให้กับเขา
เมื่อตอนอายุ 7 เดือน

00:00:31.408 --> 00:00:34.512
ภายใน 10 เดือน เขาก็เริ่มที่จะเลียนแบบ
การเหวี่ยงไม้ของพ่อ

00:00:34.973 --> 00:00:38.443
เมื่ออายุ 2 ขวบ คุณเข้าไปดูในยูทูบได้เลย
ที่เขาออกรายการโทรทัศน์

00:00:38.467 --> 00:00:40.125
เมื่ออายุ 21

00:00:40.149 --> 00:00:42.008
เขาเป็นโปรกอล์ฟที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

00:00:42.032 --> 00:00:43.684
นี่คือผลของกฎ 10,000 ชั่วโมง

NOTE Paragraph

00:00:43.708 --> 00:00:46.259
อีกด้านหนึ่ง
ในบรรดาหนังสือที่ขายดีที่สุด

00:00:46.283 --> 00:00:48.060
คือเรื่องของพี่น้องครอบครัวโพลการ์

00:00:48.084 --> 00:00:51.290
ที่พ่อของพวกเธอตัดสินใจสอน
การเล่นหมากรุกอย่างจริงจัง

00:00:51.314 --> 00:00:52.470
ตั้งแต่ยังอายุไม่มาก

00:00:52.494 --> 00:00:53.953
จริง ๆ เขาอยากแสดงให้เห็นว่า

00:00:53.977 --> 00:00:55.996
ด้วยการออกตัวเร็วในการฝึกฝนอย่างจดจ่อ

00:00:56.020 --> 00:00:58.438
เด็กทุกคนก็สามารถเป็น
อัจฉริยะในเรื่องอะไรก็ได้

00:00:58.462 --> 00:00:59.638
และอันที่จริง

00:00:59.662 --> 00:01:02.814
ลูกสาวสองคนจากสาม
กลายมาเป็นปรมาจารย์ด้านหมากรุก

NOTE Paragraph

00:01:02.838 --> 00:01:06.087
เมื่อผมได้เป็นนักเขียนแนววิทยาศาสตร์
ให้กับนิตยสาร Sport Illustrated

00:01:06.111 --> 00:01:07.267
ผมเริ่มสงสัย

00:01:07.291 --> 00:01:09.237
เพราะหากกฎ 10,000 ชั่วโมงนี้เป็นจริง

00:01:09.261 --> 00:01:11.859
เราก็น่าจะเห็นนักกีฬาเก่ง ๆ
นำหน้าไปแล้ว

00:01:11.883 --> 00:01:13.632
จากการ "ฝึกฝนแบบเจาะจง"

00:01:13.656 --> 00:01:16.395
นี่คือการฝึกฝน
ที่เน้นการแก้จุดบกพร่อง

00:01:16.419 --> 00:01:17.909
ไม่ใช่แค่เล่นเฉย ๆ

00:01:17.933 --> 00:01:20.289
อันที่จริงนักวิทยาศาสตร์
ได้ศึกษานักกีฬาแนวหน้า

00:01:20.313 --> 00:01:23.159
และพบว่านักกีฬาแนวหน้า
ใช้เวลาไปกับการฝึกแบบเจาะจงมากกว่า

00:01:23.183 --> 00:01:24.339
ก็ไม่หน้าแปลกใจอะไร

00:01:24.363 --> 00:01:27.757
แต่เมื่อนักวิทยาศาสตร์ติดตาม
ความก้าวหน้าของการพัฒนา

00:01:27.781 --> 00:01:29.119
พวกเขาพบรูปแบบดังนี้

00:01:29.143 --> 00:01:31.778
จริง ๆ แล้วนักกีฬาแนวหน้า
ใช้เวลาน้อยกว่า

00:01:31.802 --> 00:01:34.563
ในการฝึกแบบเจาะจง
ในกีฬาประเภทสุดท้าย

00:01:34.587 --> 00:01:37.883
และมักจะมีช่วงที่นักวิทยาศาสตร์เรียกว่า
"ช่วงทดลอง"

00:01:37.907 --> 00:01:40.162
ที่นักกีฬาจะทดลอง
กิจกรรมกีฬาหลากหลายประเภท

00:01:40.186 --> 00:01:42.020
จนมีทักษะทัวไปและรอบด้าน

00:01:42.044 --> 00:01:44.197
ได้เรียนรู้ความชอบและทักษะของตัวเอง

00:01:44.221 --> 00:01:48.184
และชะลอการฝึกให้เชี่ยวชาญ
เมื่อเทียบกับคนรอบข้างที่ใช้เวลามากกว่า

NOTE Paragraph

00:01:48.847 --> 00:01:50.977
เมื่อผมเห็นข้อเท็จจริงนี้
ผมพูดออกมาว่า

00:01:51.001 --> 00:01:54.438
"เฮ้ย นี่มันขัดแย้งกับ
กฎ 10,000 ชั่วโมงไม่ใช่เหรอ"

00:01:54.462 --> 00:01:56.472
ผมจึงเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับสาขาอื่น ๆ

00:01:56.496 --> 00:01:59.627
ที่เกี่ยวโยงกับความจำเป็น
ในการฝึกให้เชี่ยวชาญตั้งแต่แรกเริ่ม

00:01:59.651 --> 00:02:00.965
อย่างดนตรี

00:02:00.989 --> 00:02:02.841
ผลออกมากลับพบว่ามีรูปแบบที่คล้ายกัน

NOTE Paragraph

00:02:02.865 --> 00:02:05.281
นี่คืองานวิจัยจากสถาบันดนตรีระดับโลก

00:02:05.305 --> 00:02:07.666
และสิ่งที่ผมอยากให้ทุกท่านให้ความสนใจ
คือเรื่องนี้

00:02:07.690 --> 00:02:11.508
นักดนตรีชั้นยอดไม่ได้เริ่ม
โดยการใช้เวลาฝึกฝนอย่างเจาะจง

00:02:11.532 --> 00:02:12.771
มากกว่านักดนตรีทั่วไป

00:02:12.795 --> 00:02:14.186
จนกว่าจะถึงเครื่องดนตรีที่ 3

00:02:14.210 --> 00:02:16.289
พวกเขาก็เหมือนกัน
ที่มีแนวโนมจะมีช่วงทดลอง

00:02:16.313 --> 00:02:18.728
ไม่เว้นนักดนตรีที่เราคิดว่า
เก่งตั้งแต่ยังเล็ก

00:02:18.752 --> 00:02:19.958
อย่าง โหยว โหยว หม่า

00:02:19.982 --> 00:02:21.227
เขาก็มีช่วงทดลองเหมือนกัน

00:02:21.251 --> 00:02:24.083
เขาเพียงแค่ผ่านช่วงทดลองนั้น
เร็วกว่านักดนตรีทั่ว ๆ ไป

NOTE Paragraph

00:02:24.107 --> 00:02:27.295
อย่างไรก็ตาม งานวิจัยนี้
ก็แทบไม่ได้รับความสนใจ

00:02:27.319 --> 00:02:28.646
และสิ่งที่สำคัญไปกว่านั้น

00:02:28.670 --> 00:02:31.718
คือหน้าแรกของหนังสือ
"แม่เสือสอนลูก"

00:02:31.742 --> 00:02:34.840
ที่ผู้เขียนเล่าถึง
การให้ลูกสาวไปเรียนไวโอลิน

00:02:34.864 --> 00:02:37.320
มักไม่มีใครจำได้ว่า
ในตอนหลัง ๆ ของหนังสือ

00:02:37.344 --> 00:02:40.467
ที่ลูกสาวเธอมาหาเธอแล้วบอกว่า
"แม่เลือกเอง ไม่ใช่หนู"

00:02:40.491 --> 00:02:41.641
และก็เลิกเล่นไปเลย

NOTE Paragraph

00:02:41.665 --> 00:02:44.819
การที่ได้เห็นรูปแบบที่คล้ายกัน
อย่างหน้าประหลาดใจ ของกีฬาและดนตรี

00:02:44.843 --> 00:02:47.831
ผมเริ่มสงสัยเกี่ยวกับแวดวง
ที่ส่งผลต่อคนจำนวนมาก

00:02:47.855 --> 00:02:49.011
อย่างการศึกษา

00:02:49.035 --> 00:02:50.919
นักเศรษฐศาสตร์ได้ทำการทดลองแบบธรรมชาติ

00:02:50.943 --> 00:02:53.238
ในสถาบันอุดมศึกษาที่อังกฤษและสก็อตแลนด์

00:02:53.262 --> 00:02:55.916
ระหว่างที่เขาศึกษา
ระบบการศึกษาของทั้งสองแห่งคล้ายกัน

00:02:55.940 --> 00:02:59.193
เว้นแต่ว่าในอังกฤษ นักเรียนจะต้อง
ฝึกเฉพาะทางในช่วงกลางวัยรุ่น

00:02:59.217 --> 00:03:01.422
โดยเลือกเรียนวิชาเฉพาะ

00:03:01.446 --> 00:03:04.676
และในสก็อตแลนด์ นักเรียนสามารถ
ทดลองเรียนได้จนถึงระดับมหาวิทยาลัย

00:03:04.700 --> 00:03:05.851
หากพวกเขาต้องการ

00:03:05.875 --> 00:03:07.026
คำถามของเขาคือ

00:03:07.050 --> 00:03:09.833
ระหว่างการฝึกเฉพาะทางแต่เนิ่น ๆ
หรือชะลอไปก่อน ดีกว่ากัน

00:03:09.857 --> 00:03:13.352
และเขาก็พบว่าคนที่ฝึกเฉพาะทางแต่เนิ่น ๆ
มีรายได้ที่สูงกว่า

00:03:13.376 --> 00:03:15.538
เพราะว่ามีทักษะเฉพาะ และตรงสาขา

00:03:15.562 --> 00:03:18.164
คนที่ฝึกเฉพาะทางทีหลัง
ได้โอกาสทดลองหลาย ๆ สิ่ง

00:03:18.188 --> 00:03:20.254
และพวกเขาก็เลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวเอง

00:03:20.278 --> 00:03:22.227
หรือที่เรียกว่า
"การจับคู่ที่ตรงกัน"

00:03:22.251 --> 00:03:24.909
เพราะฉะนั้น อัตราการเติบโตจึงเร็วกว่า

00:03:24.933 --> 00:03:26.090
และใน 6 ปี

00:03:26.114 --> 00:03:27.749
พวกเขาก็มีรายได้มากกว่า

00:03:27.773 --> 00:03:30.973
ในขณะเดียวกัน คนที่ฝึกฝนเฉพาะทาง
แต่เนิ่นเริ่มออกจากสายงานที่ทำ

00:03:30.997 --> 00:03:32.159
ในตัวเลขที่ค่อนข้างสูง

00:03:32.183 --> 00:03:34.692
เหตุผลสำคัญคือ พวกเขา
ถูกบีบให้เลือกเร็วเกินไป

00:03:34.716 --> 00:03:36.605
พวกเขาจึงเลือกตัวเลือกที่ไม่ดี

00:03:36.629 --> 00:03:38.835
คนที่ฝึกฝนเฉพาะทางทีหลัง
จึงเสียเปรียบในระยะแรก

00:03:38.859 --> 00:03:40.015
แต่ได้เปรียบในระยะยาว

00:03:40.039 --> 00:03:42.619
ผมคิดว่า หากเรามองการเลือกงาน
เหมือนการออกเดท

00:03:42.643 --> 00:03:45.514
เราคงจะไม่บีบบำคับให้ผู้คน
รีบตัดสินใจเร็วเกินไป

NOTE Paragraph

00:03:45.538 --> 00:03:48.027
การพบรูปแบบดังกล่าวอีกครั้ง
ทำให้ผมเริ่มสนใจ

00:03:48.051 --> 00:03:52.004
ที่จะศึกษาพื้นฐานการพัฒนา
ของผู้คนที่ผมนับถือ

00:03:52.028 --> 00:03:54.615
อย่าง ดุค เอลลิงตัน
ผู้ที่ขยาดการเรียนดนตรี

00:03:54.639 --> 00:03:56.833
แต่หันมาสนใจเบสบอล
และการวาดภาพระบายสี

00:03:56.857 --> 00:03:59.914
หรือ มาเรียม มีร์ซาคานี
ผู้ที่ตอนเด็ก ๆ ไม่เคยสนใจคณิตศาสตร์เลย

00:03:59.938 --> 00:04:01.523
ใฝ่ฝันที่จะเป็นนักเขียนนวนิยาย

00:04:01.547 --> 00:04:04.059
แต่กลับได้กลายเป็น
ผู้หญิงคนเดียว

00:04:04.083 --> 00:04:05.239
ที่ได้รับเหรียญฟิลด์ส์

00:04:05.263 --> 00:04:07.535
รางวัลที่ทรงเกียรติที่สุด
ในโลกของคณิตศาสตร์

00:04:07.559 --> 00:04:09.774
หรือ วินเซนต์ แวน โก
ที่มี 5 อาชีพที่แตกต่างกัน

00:04:09.798 --> 00:04:13.314
และเขาก็คิดว่าเป็นงานในฝันของตัวเอง
ก่อนที่เขาจะเปล่งประกาย

00:04:13.338 --> 00:04:17.541
และในช่วง 20 ปลาย ๆ เขาได้หยิบ
หนังสือชื่อ "คู่มือวาดเขียนเบื้องต้น"

00:04:18.068 --> 00:04:19.392
และผลก็ออกมาอย่างที่เห็น

00:04:19.874 --> 00:04:23.282
คล้อด แชนนอน วิศวกรไฟฟ้า
ที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน

00:04:23.306 --> 00:04:26.286
เขาได้ลงเรียนวิชาปรัชญา
เพื่อที่จะเรียนให้ครบตามหลักสูตร

00:04:26.310 --> 00:04:29.504
และในชั้นเรียนนั้นเขาได้เรียนเรื่องตรรกะ
ที่มีมานานเกือบศตวรรษ

00:04:29.528 --> 00:04:32.735
ว่าประโยคที่เป็นจริงหรือเท็จนั้น
สามารถแทนด้วย 1 หรือ 0

00:04:32.759 --> 00:04:34.689
เหมือนการแก้โจทย์คณิตศาสตร์

00:04:34.713 --> 00:04:37.040
สิ่งนี่นำไปสู่การพัฒนาระบบเลขฐานสอง

00:04:37.064 --> 00:04:40.137
ที่เป็นพื้นฐานของ
คอมพิวเตอร์ในทุกวันนี้

NOTE Paragraph

00:04:40.161 --> 00:04:42.869
คนสุดท้าย แบบอย่างของผม
ฟรานเซส แฮสเซิลไบน์

00:04:42.893 --> 00:04:44.141
นี่รูปผมกับเธอ

00:04:44.165 --> 00:04:47.316
เธอเริ่มทำงานอย่างมืออาชีพ
ตอนอายุ 54

00:04:47.340 --> 00:04:49.646
และได้เติบโตเป็นซีอีโอ
ขององค์กรลูกเสือหญิง

00:04:49.670 --> 00:04:50.846
ที่เธอได้ให้การช่วยเหลือ

00:04:50.870 --> 00:04:52.612
เธอเพิ่มสมาชิก
ที่เป็นคนกลุ่มน้อย

00:04:52.636 --> 00:04:55.398
อาสาสมัครกว่า 130,000 คน

00:04:55.422 --> 00:04:58.835
และนี่คือเครื่องหมายวิชาพิเศษ
ขณะที่เธอดำรงตำแหน่ง

00:04:58.859 --> 00:05:01.534
ตราระบบเลขฐานสอง
สำหรับลูกเสือหญิงที่เรียนวิชาคอมพิวเตอร์

00:05:01.558 --> 00:05:03.627
ทุกวันนี้ ฟรานเซสบริหารองค์กรพัฒนาผู้นำ

00:05:03.651 --> 00:05:05.858
ที่เธอทำงานทุก ๆ วันธรรมดา
ในแมนแฮตตัน

00:05:05.882 --> 00:05:07.396
และเธอก็อายุเพียง 104 ปี

00:05:07.420 --> 00:05:08.939
ใครจะรู้ว่า ต่อไปเธอจะทำอะไร

NOTE Paragraph

00:05:08.963 --> 00:05:10.113
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:10.740 --> 00:05:13.592
เราไม่ค่อยจะได้ยินเรื่องราว
ของการพัฒนาแบบนี้ใช่ไหมครับ

00:05:13.616 --> 00:05:15.167
เรามักไม่ค่อยได้ยินงานวิจัย

00:05:15.191 --> 00:05:18.314
ที่พบว่านักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบล
มีความเป็นไปได้กว่า 22 เท่า

00:05:18.338 --> 00:05:19.820
ที่จะมีงานอดิเรกนอกเหนือจากงาน

00:05:19.844 --> 00:05:21.087
เหมือนนักวิทยาศาสตร์ทั่วไป

00:05:21.111 --> 00:05:22.269
เราไม่เคยได้ยินเลย

00:05:22.293 --> 00:05:24.738
แม้นักดนตรีที่มีชื่อเสียง
หรือผลงานที่โด่งดัง

00:05:24.762 --> 00:05:26.724
เราก็มักจะไม่ได้ยิน
เกี่ยวกับการพัฒนา

NOTE Paragraph

00:05:26.748 --> 00:05:28.879
ยกตัวอย่างเช่น
นักกีฬาคนนี้ ที่ผมติดตาม

00:05:28.903 --> 00:05:31.363
นี่คือตอนที่เขาอายุ 6 ขวบ
ใส่ชุดรักบี้ทีมสก็อตติช

00:05:31.387 --> 00:05:33.591
เขาลองทั้งเทนนิส
สกี มวยปล้ำ

00:05:33.615 --> 00:05:36.831
แม่ของเขาจริง ๆ แล้วเป็นผู้ฝึกสอนเทนนิส
แต่เธอปฏิเสธที่จะสอนเขา

00:05:36.855 --> 00:05:39.051
เพราะเขามักจะไม่ยอม
เขวี้ยงลูกบอลกลับมาดี ๆ

00:05:39.075 --> 00:05:41.304
เขาเล่นบาสเกตบอล
ปิงปอง ว่ายน้ำ

00:05:41.328 --> 00:05:43.497
เมื่อผู้ฝึกสอนต้องการให้เขา
เข้าพัฒนามากขึ้น

00:05:43.521 --> 00:05:44.672
เพื่อจะได้เล่นกับเด็กโต

00:05:44.696 --> 00:05:47.671
เขาปฏิเสธ เพราะเขาต้องการ
พูดคุยเล่นเรื่องนักมวยปล้ำมือโปร

00:05:47.695 --> 00:05:49.231
กับเพื่อน ๆ หลังการฝึกซ้อม

00:05:49.255 --> 00:05:50.751
และเขาก็ยังคงลองเล่นกีฬาอื่น ๆ

00:05:50.775 --> 00:05:53.765
แฮนด์บอล วอลเล่บอล ฟุตบอล
แบตมินตัน สเกตบอร์ด

00:05:53.789 --> 00:05:56.011
เด็กที่ไม่จริงจังอะไรคนนี้เป็นใครกัน

00:05:56.674 --> 00:05:58.530
นี่คือ โรเจอร์ เฟเดอเรอร์

00:05:58.554 --> 00:06:01.754
ที่โด่งดังในทุก ๆ ด้าน
เหมือนกับไทเกอร์ วูดส์

00:06:01.778 --> 00:06:05.061
แม้แต่แฟนเทนนิสก็ไม่ค่อยรู้

00:06:05.085 --> 00:06:06.597
เรื่องราวการพัฒนาของเขาหรอก

00:06:06.621 --> 00:06:09.221
ทำไมล่ะ ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องธรรมดาก็เถอะ

NOTE Paragraph

00:06:09.245 --> 00:06:12.424
ผมคิดว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะ
เรื่องของไทเกอร์นั้นซับซ้อน

00:06:12.448 --> 00:06:14.835
แต่ก็เป็นเพราะมันดูเป็นเรื่องที่
เล่าแล้วเข้าใจง่าย

00:06:14.859 --> 00:06:17.855
และเราสามารถนำไปใช้กับอะไรก็ได้
ที่เราอยากพัฒนา

00:06:17.879 --> 00:06:19.241
ในชีวิตของเรา

00:06:19.265 --> 00:06:20.861
แต่ผมคิดว่าความคิดแบบนี้มีปัญหา

00:06:20.885 --> 00:06:24.416
เพราะปรากฏว่าจากหลายแง่มุม
กอล์ฟเป็นแบบอย่างที่แย่มาก

00:06:24.440 --> 00:06:26.696
สำหรับอะไรก็ตามที่มนุษย์ต้องการเรียนรู้

NOTE Paragraph

00:06:26.720 --> 00:06:28.050
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:28.074 --> 00:06:29.237
กอล์ฟเป็นตัวอย่างที่ดี

00:06:29.261 --> 00:06:32.732
ของ "สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบอ่อนโยน"
ตามที่นักจิตวิทยาโรบิน โฮกาธ เรียก

00:06:32.756 --> 00:06:35.965
สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบอ่อนโยน
จะมีขั้นตอนและเป้าหมายที่ชัดเจน

00:06:35.989 --> 00:06:37.839
กฎที่ชัดเจนและไม่เปลี่ยนแปลง

00:06:37.863 --> 00:06:41.115
เมื่อคุณทำอะไรคุณจะได้ผลตอบรับ
ที่เร็ว และตรงไปตรงมา

00:06:41.139 --> 00:06:43.339
หากคุณทำอีกในปีหน้า
ก็เหมือนที่คุณทำปีที่แล้ว

00:06:43.363 --> 00:06:45.799
หมากรุก ก็เป็น
สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบอ่อนโยน

00:06:45.823 --> 00:06:47.205
ขอได้เปรียบของปรมาจารย์

00:06:47.229 --> 00:06:49.692
คือการการใช้ความรู้
ของรูปแบบที่เกิดซ้ำ ๆ

00:06:49.716 --> 00:06:51.765
นั้นก็เป็นเหตุผลว่า
ทำไมหุ่นยนต์ถึงเล่นได้

00:06:51.789 --> 00:06:55.032
ที่ขั้วตรงข้าม คือ
สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบบิดเบี้ยว

00:06:55.056 --> 00:06:57.276
ที่ขั้นตอนและเป้าหมาย
อาจจะไม่ชัดเจน

00:06:57.300 --> 00:06:58.881
กฎอาจเปลี่ยน

00:06:58.905 --> 00:07:01.449
คุณอาจได้หรือไม่ได้รับผลตอบรับ
เมื่อคุณทำอะไร

00:07:01.473 --> 00:07:03.414
มันอาจจะถูกเลื่อน หรือไม่ถูกต้องแม่นยำ

00:07:03.438 --> 00:07:06.116
งานในปีหน้า อาจจะไม่เหมือนปีที่แล้ว

NOTE Paragraph

00:07:06.140 --> 00:07:10.352
แล้วสภาพแบบไหนกัน
ที่ดูเหมือนโลกที่เรากำลังอยู่ตอนนี้

00:07:10.376 --> 00:07:12.844
อันที่จริง ความจำเป็นในการคิด
เพื่อที่จะปรับตัวได้

00:07:12.868 --> 00:07:14.979
และการเชื่อมโยงสิ่งต่าง ๆ
เข้าด้วยกัน

00:07:15.003 --> 00:07:17.340
เป็นพื้นฐานที่เปลี่ยนแปลง
รูปแบบการคิดของเรา

00:07:17.364 --> 00:07:19.197
เมื่อคุณมองที่แผนภาพนี้

00:07:19.221 --> 00:07:22.551
วงกลมตรงกลางด้านขวา
อาจดูใหญ่สำหรับคุณ

00:07:22.575 --> 00:07:24.011
และสมองของคุณถูกถึงดูด

00:07:24.035 --> 00:07:26.170
ไปที่ความสัมพันธ์
ระหว่างองค์ประกอบและภาพรวม

00:07:26.194 --> 00:07:28.856
ในขณะที่คนที่ไม่เคยเห็นภาพ
ของยุคสมัยใหม่

00:07:28.880 --> 00:07:31.505
ที่ต้องใช้ความสามารถในการปรับตัว
ทางความคิด

00:07:31.529 --> 00:07:34.605
ก็จะสามารถมองเห็นได้ทันทีว่า
วงกลมตรงกลางทั้งสองมีขนาดเท่ากัน

NOTE Paragraph

00:07:35.073 --> 00:07:38.145
เราอยู่ในโลกที่มีสภาพบิดเบี้ยว

00:07:38.169 --> 00:07:41.680
และการมุ่งพัฒนาความเชี่ยวชาญ
อาจะไม่เป็นอย่างที่คาดไว้

00:07:41.704 --> 00:07:44.037
ยกตัวเอย่างเช่น
งานวิจัยในหลายประเทศ

00:07:44.061 --> 00:07:46.879
ได้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง
จำนวนปีของพ่อแม่ในการศึกษา

00:07:46.903 --> 00:07:48.067
คะแนนสอบของตัวเอง

00:07:48.091 --> 00:07:49.498
และจำนวนปีในการศึกษา
ของตัวเอง

00:07:49.522 --> 00:07:52.226
ความแตกต่างคือ
บางคนเรียนโดยมุ่งอาชีพเฉพาะทาง

00:07:52.250 --> 00:07:54.411
บางคนเรียนแบบกว้างไม่เจาะจง

00:07:54.435 --> 00:07:57.206
รูปแบบที่พบคือ คนที่เรียนมาตรงกับสายงาน

00:07:57.230 --> 00:07:59.614
มักจะได้งานหลังเรียนจบ

00:07:59.638 --> 00:08:01.670
และจะทำเงินได้มากกว่าในทันที

00:08:01.694 --> 00:08:04.099
แต่ไม่สามารถปรับตัวได้
กับโลกที่เปลี่ยนแปลง

00:08:04.123 --> 00:08:06.860
พวกเขาเลยใช้เวลาน้อยกว่า
ในการทำงานโดยภาพรวม

00:08:06.884 --> 00:08:09.786
ทำให้พวกเขาชนะในช่วงสั้น ๆ
แต่ต้องแพ้ในระยะยาว

NOTE Paragraph

00:08:09.810 --> 00:08:13.189
ลองพิจารณาการศึกษา
ที่ใช้เวลา 20 ปี ที่ผู้เชี่ยวชาญ

00:08:13.213 --> 00:08:16.013
ทำนายเรื่องภูมิรัฐศาสตร์
และเศรษฐศาสตร์

00:08:16.037 --> 00:08:20.115
คนที่ทำนายสิ่งต่าง ๆ ได้แย่ที่สุด
คือพวกผู้เชี่ยวชาญทั้งหลาย

00:08:20.139 --> 00:08:23.327
ผู้ที่ใช้เวลาทั้งชีวิต ไปกับการแก้ปัญหา
เพียงหนึ่งหรือสองปัญหา

00:08:23.351 --> 00:08:26.461
และมองโลกทั้งโลก
ด้วยตาข้างเดียว หรือติ๊ต่างเอา

00:08:26.485 --> 00:08:27.994
บางคนคือแย่จริง ๆ

00:08:28.018 --> 00:08:30.446
แม้ว่าจะสั่งสมประสบการณ์และคุณวุฒิมามาก

00:08:30.470 --> 00:08:35.289
คนที่ทำนายได้ดีที่สุด คือคนที่มี
ความคิดใหม่ ๆ และมีความสนใจรอบด้าน

NOTE Paragraph

00:08:35.789 --> 00:08:37.764
ในบางสาขาอย่างการแพทย์

00:08:37.788 --> 00:08:40.975
การพัฒนาความเชี่ยวชาญ
เป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้และจำเป็น

00:08:40.999 --> 00:08:42.159
ซึ่งก็ไม่แปลกอะไร

00:08:42.183 --> 00:08:44.112
ที่ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นดาบสองคม

00:08:44.136 --> 00:08:47.776
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการผ่าตัด
เพื่อแก้ไขอาการปวดเข่า

00:08:47.800 --> 00:08:49.787
และมีการศึกษาควบคุมด้วยยาหลอก

00:08:49.811 --> 00:08:51.727
มีคนไข้บางรายถูก "ผ่าตัดแบบหลอก ๆ"

00:08:51.751 --> 00:08:53.714
นั่นหมายความว่า แพทย์ลงมีดแล้ว

00:08:53.738 --> 00:08:55.919
ทำเสียงนั่นนี่ให้เหมือนว่ากำลังผ่าตัด

00:08:55.943 --> 00:08:57.612
และก็เย็บปิดเหมือนเดิม

00:08:57.636 --> 00:08:59.121
และก็ได้ผลดีทีเดียว

00:08:59.145 --> 00:09:02.298
แม้ว่าแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
ก็ยังคงทำแบบเดิมต่อไป

00:09:02.322 --> 00:09:03.472
เป็นล้าน ๆ

NOTE Paragraph

00:09:04.043 --> 00:09:08.260
หากการฝึกให้เชี่ยวชาญ
ไม่ใช่กลเม็ดในโลกที่บิดเบี้ยว แล้วอะไรล่ะ

00:09:08.284 --> 00:09:10.045
นี่เป็นเรื่องที่ยากที่จะพูดถึง

00:09:10.069 --> 00:09:12.283
เพราะมันไม่ได้เป็นเส้นตรงแบบนี้

00:09:12.307 --> 00:09:14.623
บางครั้งมันก็ดูคดเคี้ยว วนไปวนมา

00:09:14.647 --> 00:09:15.940
หรือมองเห็นเป็นภาพกว้าง ๆ

00:09:15.964 --> 00:09:17.535
มันอาจจะดูเหมือนว่าอยู่รั้งท้าย

00:09:17.559 --> 00:09:20.389
แต่ผมอยากจะพูดถึงกลเม็ดที่ได้ผล

00:09:20.413 --> 00:09:24.160
หากเราดูงานวิจัยทางเทคโนโลยีและนวัตกรรม
จะพบว่ามีการเพิ่มขึ้นของจำนวน

00:09:24.184 --> 00:09:26.949
สิทธิบัตรที่มีผลในวงกว้าง
ไม่ได้ถือครองโดยบุคคล

00:09:26.973 --> 00:09:29.845
ที่มีความสามารถแบบลึกมาก ๆ
ในด้านใดด้านหนึ่งของเทคโนโลยี

00:09:29.869 --> 00:09:31.706
ที่สำนักงานสิทธิบัตรอเมริกา
จัดประเภท

00:09:31.730 --> 00:09:34.702
และถือโดยกลุ่มบุคคล หรือบุคคล

00:09:34.726 --> 00:09:37.992
ที่ทำงานข้ามสาขาทางเทคโนโลยี

00:09:38.016 --> 00:09:40.208
และมักจะผสานหลาย ๆ สิ่ง
จากหลายแวดวงเข้าด้วยกัน

NOTE Paragraph

00:09:40.232 --> 00:09:43.663
บุคคลหนึ่งที่ผมชื่นชมผลงานของเขา
เป็นคนที่อยู่แถวหน้าของวงการ

00:09:43.687 --> 00:09:45.580
คือชายญี่ปุ่นนาม กุนเป โยโคอิ

00:09:45.604 --> 00:09:48.381
โยโคอิ ทำคะแนนได้ไม่ดี
ในการสอบวิชาอิเล็กทรอนิกส์

00:09:48.405 --> 00:09:51.701
เขาจึงต้องหันไปทำงานที่ไม่ยากมาก
อย่างการเป็นช่างซ่อมบำรุง

00:09:51.725 --> 00:09:53.546
ที่บริษัทเกมไพ่ในเกียวโต

00:09:53.570 --> 00:09:56.616
เขารู้ตัวดีว่าตัวเอง
ไม่มีทักษะการทำงานที่ทันสมัย

00:09:56.640 --> 00:09:59.564
แต่ก็มีข้อมูลบางอย่าง
ที่เขาสามารถเข้าถึงได้

00:09:59.588 --> 00:10:02.562
ที่ทำให้เขาสามารถผสมผสานบางสิ่ง
ที่มีอยู่แล้วเข้ากัน

00:10:02.586 --> 00:10:05.155
ในแบบที่ผู้เชี่ยวชาญ
มองไม่ได้จากมุมมองแคบ ๆ นั้น

00:10:05.179 --> 00:10:08.679
เขาจึงผสานเทคโนโลยีที่เด่น ๆ
จากอุตสาหกรรมเครื่องคิดเลข

00:10:08.703 --> 00:10:11.619
เข้ากับเทคโนโลยีจากอุตสาหกรรม
การผลิตนามบัตร

00:10:11.643 --> 00:10:13.084
และเขาก็ได้พัฒนาเกมพกพา

00:10:13.108 --> 00:10:14.462
และมันได้สะเทือนวงการ

00:10:14.486 --> 00:10:16.708
จนได้เปลี่ยนบริษัทเกมไพ่

00:10:16.732 --> 00:10:20.303
ที่ก่อตั้งบนอาคารไม้ชั้นล่าง
ในศตวรรษที่ 19

00:10:20.327 --> 00:10:22.084
สู่องค์กรที่ผลิตของเล่นและเกม

00:10:22.108 --> 00:10:24.334
คุณคงจะเคยได้ยินชื่อของบริษัทนี้
บริษัทนินเทนโด

NOTE Paragraph

00:10:24.358 --> 00:10:25.655
ปรัชญาการสร้างสรรค์
ของเขา

00:10:25.679 --> 00:10:28.860
คือ "การมองรอบ ๆ
กับเทคโนโลยีที่คนทิ้งแล้ว"

00:10:28.884 --> 00:10:31.812
ใช้เทคโนโลยีที่มีอยู่แล้ว
และใช้มันในรูปแบบใหม่

00:10:31.836 --> 00:10:33.775
ผลงานที่โดงดังที่สุดของเขาคือ

00:10:33.799 --> 00:10:34.979
เกมบอย

00:10:35.003 --> 00:10:37.440
เทคโนโลยีที่ถูกล้อเลียนอยู่บ่อย ๆ

00:10:37.464 --> 00:10:41.279
ที่ปล่อยออกมาพร้อมกับคู่แข่งที่มีสี
อย่าง ซากา และ อาตาริ

00:10:41.303 --> 00:10:42.965
และก็ชนะขาดลอย

00:10:42.989 --> 00:10:45.629
เพราะโยโคอิรู้ดีว่า
ลูกค้าต้องการอะไร

00:10:45.653 --> 00:10:46.803
ไม่ใช่สี

00:10:46.827 --> 00:10:50.788
แต่คือ ความทนทาน สะดวกพกพา
ราคาไม่แพง แบตเตอรี่อึด

00:10:50.812 --> 00:10:52.112
การมีเกมให้เลือก

00:10:52.136 --> 00:10:54.589
นี่คือเกมบอยของผม
ที่ผมเจอในห้องเก็บของ

NOTE Paragraph

00:10:54.613 --> 00:10:55.773
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:55.797 --> 00:10:57.351
คิดถึงวันวานเหมือนกัน

00:10:57.375 --> 00:10:59.120
แต่คุณก็เห็นหนิ ว่าไฟยังติด

00:10:59.144 --> 00:11:01.035
ผมลองเปิดและเล่นเกมเตอตริส

00:11:01.059 --> 00:11:03.045
ซึ่งผมประทับใจมาก

00:11:03.069 --> 00:11:05.533
เพราะถ่านหมดอายุไปแล้ว
ในปี 2007 และ 2013

NOTE Paragraph

00:11:05.557 --> 00:11:06.901
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:11:07.489 --> 00:11:11.078
ข้อได้เปรียบนี้ ก็เอาไปใช้ได้
กับวงการอื่น ๆ เหมือนกัน

00:11:11.102 --> 00:11:14.574
ในการศึกษาที่น่าประหลาดใจ
เกี่ยวกับเหตุผลที่นักเขียนการ์ตูน

00:11:14.598 --> 00:11:17.438
สามารถสร้างการ์ตูน
ที่ดังกระฉ่อนได้

00:11:17.462 --> 00:11:18.771
มีงานวิจัยสองชิ้นที่พบว่า

00:11:18.795 --> 00:11:22.327
มันไม่เกี่ยวกับจำนวนปีของประสบการณ์

00:11:22.351 --> 00:11:25.217
ไม่เกี่ยวกับทรัพยากรของสำนักพิมพ์

00:11:25.241 --> 00:11:27.457
ไม่เกี่ยวกับจำนวนการ์ตูนที่เคยตีพิมพ์

00:11:27.481 --> 00:11:31.949
แต่เป็นจำนวนประเภทของหนังสือ
ที่ผู้สร้างได้ทำงานมา

00:11:31.973 --> 00:11:33.295
และสิ่งที่น่าสนใจคือ

00:11:33.319 --> 00:11:36.968
บุคคลที่มีความสนใจรอบด้าน
ไม่สามารถแทนที่ได้

00:11:36.992 --> 00:11:38.786
ด้วยกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ

00:11:39.154 --> 00:11:42.124
เราอาจไม่สามารถทำแบบนั้นได้

00:11:42.148 --> 00:11:44.957
เพราะก่อนหน้านี้
พวกเขาดูเหมือนรั้งท้าย

00:11:44.981 --> 00:11:48.677
และเรามักไม่สนับสนุน
คนที่ไม่น่าจะก้าวหน้าได้เร็ว

00:11:48.701 --> 00:11:49.878
หรือไม่มีความเชี่ยวชาญ

00:11:49.902 --> 00:11:52.749
อันที่จริงเจตนาดี
ของการสนับสนุนคนที่หัวไว

00:11:52.773 --> 00:11:55.625
เรามักจะลดขั้นตอน
ซึ่งกลับทำให้ได้ผลที่ตรงข้าม

00:11:55.649 --> 00:11:56.946
รวมถึงวิธีการเรียนสิ่งใหม่

00:11:56.970 --> 00:11:58.555
ในระดับพื้นฐาน

NOTE Paragraph

00:11:58.579 --> 00:12:02.425
ในงานวิจัยเมื่อปีที่แล้ว
นักเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เกรด 7 ในสหรัฐฯ

00:12:02.449 --> 00:12:05.325
ได้ถูกสุ่ม และให้เรียนรู้
ด้วยวิธีที่แตกต่างกัน

00:12:05.349 --> 00:12:07.925
บางคนก็ได้เรียนด้วย "การฝึกที่ละประเภท"

00:12:07.949 --> 00:12:09.691
เหมือนกับเวลาคุณได้โจทย์ประเภท A

00:12:09.715 --> 00:12:12.624
คุณจะได้ AAAA BBBB ไปเรื่อย ๆ

00:12:12.648 --> 00:12:14.073
การพัฒนาเร็วมาก

00:12:14.097 --> 00:12:15.248
เด็ก ๆ มีความสุข

00:12:15.272 --> 00:12:16.436
ทุกอย่างเรียบร้อยดี

00:12:16.460 --> 00:12:20.498
แต่เด็กอีกกลุ่มได้เรียนแบบ
"การฝึกเว้นช่วง"

00:12:20.522 --> 00:12:23.778
นั่นหมายถึง คุณจะได้
โจทย์ทุกรูปแบบในคราวเดียว

00:12:23.802 --> 00:12:25.146
และมาจากการสุ่ม

00:12:25.170 --> 00:12:28.097
การพัฒนาเกิดขึ้นช้า
เด็ก ๆ หงุดหงิด

00:12:28.121 --> 00:12:30.784
แต่แทนที่จะเรียนรู้
แค่กระบวนการทำงาน

00:12:30.808 --> 00:12:34.621
เด็ก ๆ ได้เรียนรู้การใช้กลวิธี
เพื่อจัดการโจทย์ประเภทต่าง ๆ

00:12:34.645 --> 00:12:36.240
และเมื่อถึงเวลาสอบ

00:12:36.264 --> 00:12:39.698
กลุ่มที่เรียนแบบเว้นช่วง
นำโด่งกลุ่มที่เรียนแบบฝึกที่ละประเภท

00:12:39.722 --> 00:12:41.129
ไม่ได้ใกล้กันเลย

NOTE Paragraph

00:12:41.825 --> 00:12:45.445
ผมมองว่าผลงานวิจัยนี้
นั้นขัดต่อความเข้าใจ

00:12:45.469 --> 00:12:46.818
แนวคิดของการเริ่มได้เร็วในช่วงแรก

00:12:46.842 --> 00:12:49.121
ไม่ว่าจะทำงานอะไรหรือเรียนอะไร

00:12:49.145 --> 00:12:50.764
หรือแต่เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ

00:12:50.788 --> 00:12:53.481
บางที่ก็สามารถส่งผลเสียในระยะยาวได้เช่นกัน

00:12:53.505 --> 00:12:56.288
และโดยธรรมชาติแล้ว
มีวิธีการมากมายที่จะประสบความสำเร็จ

00:12:56.312 --> 00:12:57.680
เพราะยังมีผู้คน

00:12:57.704 --> 00:13:01.925
และผมคิดว่าเรายังคงมักจะสนับสนุน
แต่คนที่จะเดินไปตามเส้นทางแบบไทเกอร์

00:13:01.949 --> 00:13:03.736
ในขณะที่โลกก็บิดเบี้ยวมากขึ้น

00:13:03.760 --> 00:13:06.689
และเราต้องการคนที่จะเดินไปในเส้นทาง
แบบโรเจอร์เหมือนกัน

00:13:06.713 --> 00:13:09.271
หรือนักฟิสิกส์หรือนักคณิตศาสตร์
ที่มีชื่อเสียง

00:13:09.295 --> 00:13:12.719
และนักเขียนที่เก่งกาจอย่าง
ฟรีแมน ไดสันกล่าวไว้

00:13:12.743 --> 00:13:15.638
และไดสันได้เสียชีวิตลงเมื่อวานนี้

00:13:15.662 --> 00:13:17.937
และผมหวังว่าจะพูดเพื่อให้เกียรติเขา

00:13:17.961 --> 00:13:22.854
เขากล่าวว่า สำหรับระบบนิเวศที่สมดุล
เราต้องการทั้งนกและกบ

00:13:22.878 --> 00:13:24.181
กบที่อยู่ข้างล่างในโคลน

00:13:24.205 --> 00:13:26.303
มองเห็นสิ่งเล็ก ๆ

00:13:26.327 --> 00:13:29.084
นกที่บินสูงอยู่ข้างบน
มองไม่เห็นรายละเอียดเหล่านั้น

00:13:29.108 --> 00:13:31.156
แต่ด้วยการผสานความรู้จากกบ

00:13:31.180 --> 00:13:32.491
เราต้องการทั้งคู่

00:13:32.515 --> 00:13:34.210
ไดสันกล่าวว่า ปัญหาอยู่ที่

00:13:34.234 --> 00:13:36.909
เราเอาแต่พร่ำบอกให้ทุกคนเป็นกบ

00:13:36.933 --> 00:13:38.135
และผมคิดว่า

00:13:38.159 --> 00:13:39.611
ในโลกที่บิดเบี้ยวนี้

00:13:39.635 --> 00:13:41.786
หลายสิ่งก็เริ่มไม่ชัดเจน

NOTE Paragraph

00:13:41.810 --> 00:13:43.102
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:13:43.126 --> 00:13:46.086
(เสียงปรบมือ)