Co łączy technologię, sztukę i naukę? Ciekawość i zachwyt światem, prowadzące do odkrywania otaczających nas rzeczy, niewidocznych gołym okiem. Z radością wykorzystam ten film, by wyruszyć na wyprawę przez czas i przestrzeń i niewidzialne uczynić widzialnym. Właśnie w ten sposób poszerzają się horyzonty, zmienia się postrzeganie świata. Film otwiera umysły i dociera do serc. Oto sceny z mojego filmu w technologii 3D IMAX "Tajemnice Niewidzialnego Świata". (Muzyka) Istnieje ruch zbyt wolny, by go zauważyć gołym okiem. Dzięki filmowi poklatkowemu odkrywamy i poszerzamy nasze spojrzenie na życie na Ziemi. Widzimy, jak organizmy wyłaniają się i rosną. Bluszcz przetrwa, wspinając się od ściółki leśnej w stronę światła słońca. Na większą skalę film poklatkowy ukazuje naszą planetę w ruchu. Nie tylko majestatyczny krok natury, ale też niespokojny trucht ludzkości. Każdy łuk to samolot pasażerski. Dane kontroli lotów tworzą poklatkowy obrazek, pokazujący coś, co przez cały czas jest nad nami, ale jest dla nas niewidoczne. Ten ogromny system lotów nad Stanami Zjednoczonymi. To samo jest możliwe ze statkami na morzu. Dzięki danym można stworzyć ruchomy obraz światowej ekonomii. Dziesięciolecia informacji pokazują obraz całej planety jako jednego organizmu. Odżywionego przez prądy wodne krążące w oceanach oraz chmury kłębiące się w atmosferze, pulsującej światłem błyskawic i zwieńczonej zorzą polarną. Szczytowym osiągnięciem fotografii poklatkowej może być ożywiona anatomia Ziemi. Z drugiej strony pewne rzeczy poruszają się zbyt szybko dla ludzkiego oka. Jednak mamy technologię, która daje nam wgląd i w ten świat. Kamery o wysokiej prędkości zapisu to odwrotność filmu poklatkowego. Rejestrują obrazy tysiące razy szybsze niż nasze oko. Obserwujemy geniusz natury przy pracy, a czasem udaje nam się go naśladować. Kiedy obok przelatuje ważka, nie zdajemy sobie sprawy, że nie ma sobie równych w lataniu. Potrafi zawisać w powietrzu, latać do tyłu, nawet do góry nogami. Śledząc znaczniki na skrzydłach tych owadów, można uwidocznić powstające prądy powietrza. Nikt nie znał ich sekretu, dopóki kamery nie pokazały, że ważki mogą poruszać każdym skrzydłem w inną stronę jednocześnie. Ta wiedza pozwala stworzyć nowe latające roboty, zbierające informacje o oddalonych, trudno dostępnych miejscach. Jesteśmy olbrzymami nieświadomymi rzeczy zbyt małych, których nie widzimy. Mikroskop elektronowy przy pomocy wiązki elektronów tworzy obrazy, powiększając rzeczy nawet milion razy. Oto jajo motyla. Istnieją także niewidoczne istoty żyjące na ludzkim ciele, w tym roztocza, które spędzają całe życie na ludzkich rzęsach, pełzając nocą po skórze. Zgadnijcie, co to takiego? Łuski rekina. Otwór gębowy gąsienicy. Oko muszki owocówki. Skorupka jajka. Pchła. Język ślimaka. Sądzimy, że wiemy wszystko o świecie zwierząt, ale tysiące maleńkich gatunków nie zostały jeszcze odkryte. Pająk ma swoje wielkie tajemnice. Jego nić w porównaniu do wagi, jest mocniejsza niż stal, a zarazem bardzo elastyczna. Wybierzmy się w podróż wgłąb nanoskopowego świata. Jedwab jest 100 razy cieńszy niż ludzki włos. Na nim jest bakteria, a obok niej 10 razy mniejszy wirus. W nim 10 razy mniejsze trzy nici DNA. Niemal poza zasięgiem najdokładniejszych mikroskopów, pojedyncze atomy węgla. Końcówka czułego mikroskopu pozwala przesuwać atomy, zapoczątkowując oszałamiające miniurządzenia. Kiedyś będą zdolne patrolować nasze ciało w poszukiwaniu oznak chorób, jednocześnie oczyszczając zapchane tętnice. W przyszłości małe chemiczne urządzenia będą mogły naprawiać DNA. Jesteśmy u progu niezwykłych odkryć zrodzonych z naszego pragnienia rozwiązania zagadek życia. Deszcz kosmicznego pyłu nigdy nie ustaje, atmosfera jest pełna pyłków kwiatowych, minidiamentów i klejnotów z innych planet, wybuchających supernowych. Ludzie żyją swoim życiem otoczeni niewidzianym światem. Świadomość, że jest tyle rzeczy wokół nas, na zawsze zmienia rozumienie świata. Patrząc na niewidoczny świat, uświadamiamy sobie, że jesteśmy częścią żyjącego wszechświata. Ta nowa perspektywa wzbudza zachwyt i inspiruje do odkryć na własnym podwórku. Kto wie, co jeszcze czeka na odkrycie i jakie nowe cuda zmienią nasze życie? Trzeba będzie zobaczyć. (Brawa) Dziękuję. (Brawa) Dziękuję.