دی اکسید کربن، و یا CO2، عامل اصلی
گاز گلخانه ای در تغییرات آب و هوایی هست.

چگونه گاز CO2 به جو ما میرسد؟

خب، کربن بخشی از یک چرخه هست
که با آفتاب شروع می شود،

و در هر ساعت انرژی بیشتری

از آنچه ما در طی یک سال استفاده میکنیم
به سطح زمین می تاباند.

گیاهان، که یک جورایی مانند سرآشپز بیولوژی میمانند،

نور خورشید را میگیرند،
و مقداری CO2 را از هوا میمکند،

و آنها را با هم ترکیب میکنند، بنگ!

آنها انرژی نویی را در
قالب کربوهیدرات تولید میکنند،

مانند گلوگوز و ساکاروز.

این فرآیند را فتوسنتز میگویند.

هنگامی که موجوداتی مانند 
ما این گیاهان را می خورند،

معده ما این غذا را به انرژی 
برای رشد تبدیل میکنند.

گازهای گلخانهای 
محصول جانبی این فرآیند هستند،

و به عنوان ضایعات آزاد میشوند.

اگر این گیاهان بمیرند، آنها تجزیه شده، و
میکروارگانیسمهای کوچک آن کربوهیدرات ها را شکسته

و دوباره، گازهای گلخانهای به
عنوان یک محصول جانبی آزاد میکنند.

میبینید، انرژی از خورشید سرچشمه می گیرد.
و سپس در حین گردش درزنجیره غذایی، تبدیل می شود.

اما گاهی، کربن حاصل از گیاهان و حیوانات
در درون زمین گیر میکنند.

هنگامی که این اتفاق میافتد، آنها زیر 
هزارن تن فشار بهم فشرده میشوند،

و تبدیل به سوخت فسیلی کربنی میشوند

مانند نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی.

از زمان انقلاب صنعتی، انسان سوخت فسیلی
را از درون زمین استخراج کرده

و آنها را میسوزاند، و انرژی ذخیره شده را 
برای تولید الکتریسیته

و انرژی برای موتورها فعال می کند.

اما همچنین این میلیون ها سال CO2 ذخیره
شده در زیر زمین را مجدد در هوا آزاد میکند.

علاوه بر این، انسان نیز اکسیژن هوا را
تنفس میکند و CO2 را بیرون میدهد.

اما گیاهان کار معکوسی انجام می دهند.

درختان مقدار بسیار زیادی از گاز CO2 را 
میگیرند که چرخه هوا را متوازن می کند.

جنگلزدائی باعث کاهش کیاهانی شده 
که CO2 ذخیره میکنند.

ما به چرخه طبیعی هوا از 
دو سو حمله می کنیم.

به کامپیوتر فکر کنید. یک کامپیوترمیتواند 
چند برنامه در یک زمان انجام دهد، درست؟

معمولا هنگامی که یک کاررا تمام میکنید،
آن را ذخیره کرده و برنامه را میبندید،

برای اینکه کار زیادی از کامپیوتر نگیریم.

حال تصور کنید شما برنامهها
را درکامپیوتر نبندید.

خب آن همه برنامهها 
در یک زمان باز هستند.

کامپیوتر شما نمی تواند
همه آنها را پردازش کند.

شروع به کند شدن میکند، و
سپس متوقف میشود، ودرنهایت میسوزد.

برای محیط زیست هم این اتفاق خواهد افتاد اگر 
همینطور کربن اضافی به چرخه اکوسیستم وارد کنیم .

پس آیا راهی برای توازن
دوباره اکوسیستم وجود دارد؟

درمورد تکنولوژی چی؟ 
تکنولوژی بعنوان روشی برای حل مشکلات خوانده می شود.

خُب، فنآوری پایدار یعنی خروجی 
و ورودی آن با هم برابر باشد.

آنها اثرات جانبی منفی

مانند CO2 در زمان حال
یا در آینده ایجاد نمیکنند.

آنها خودشان را خنثی کرده
تا مشکلات را حل کنند.

برای رسیدن به این، نیاز داریم 
فنآوری پایدار ایجاد کنیم.

اگر تمام ایده ها و فنآوری هایی که تا بحال ایجاد شده
را در یک دایره کنار هم بگذاریم،

آنوقت نوآوری یعنی از مرزهای
این دایره فراتر رفتن.

و منطقه خارج از دایره بی نهایت است،

به این معنی امکان بی حد و حصری
برای نوآوری وجود دارد .

در مورد برخی از فنآوری باور نکردنی تمیز که ما امروزداریم فکرکنید 
[باد، الکترسیته و خودرو خورشیدی، سیستم بیوگاز]

[سوختهای زیستی؛ فتوسنتز جلبک؛ کمپوست]
تمام آن ایده ها در یک چیز مشترک هستند.

همه آنها از مردم میایند. مردمِ نوآور.

مردم اینها را ساختند. این پتانسیل بی حد و
حصری از افراد نوآور و خلاق برای

ایجاد فنآوری غیر قابل تصوری هست
که تغییرات آب و هوا را متوقف کرده

و توازن در اکوسیستم ایجاد نماید.
واین چیزی است که برای آن باید امیدوار بود.